Wielergekte - Original

Omstreeks tien uur op een zonovergoten paaszondag stonden de renners vertrekkensklaar in Luik voor een mogelijk memorabele editie van La Doyenne. Topfavoriet Philippe Gilbert kon de eerste Belg zijn sinds de betreurde Frank Vandenbroucke in '99, die de Waalse topklassieker op zijn naam kon schrijven. En Phil kon een unicum realiseren. Gilbert zou vier op vier kunnen scoren in de klimklassiekers na winst in de Brabanste Pijl, Amstel Gold Race en Waalse Pijl. En dat allemaal op anderhalve week tijd. Alhoewel Phil duidelijk maakte in de aanloop naar Luik dat hij de drie voorgaande zeges maar al te graag wilde inruilen voor zijn droomkoers. De voorbije drie koersen had Gilbert op indrukwekkende en schijnbaar makkelijke wijze gewonnen. Zou hem dat nu weer lukken? Aan uitdagers echter geen gebrek. De Luxemburgse broertjes Schleck stonden klaar om Phil het vuur aan de schenen te leggen, net als de winnaar van vorig jaar Alexander Vinokourov. Elf hellingen lagen tussen Gilbert en zijn mogelijke moment de gloire in, met als sluitstuk het drieluik La Redoute, La Roche-aux-Faucons en Saint-Nicolas.

Ondanks het mooie weer maakten de renners er geen toeristentocht van. Van bij aanvang werd er hevig doorgetrokken. In verschillende schijfjes ontstond dan de vlucht van de dag. Eerst raakte een drietal voorop dat bestond uit Jesus Herrada (Movistar), David Le Lay (AG2R) en de Belg Sébastien Delfosse (Landbouwkrediet). Eerst maakten zes renners de aansluiting, daarbij zat nog een landgenoot, namelijk Thomas De Gendt (Vacansoleil), ritwinnaar in Parijs-Nice. Mickaël Delage (FDJ), Tony Gallopin (Cofidis), Fredrik Kessiakoff (Astana), Yannick Talabardon (Saur-Sojasun) en Eduard Vorganov (Katuska) waren de andere namen. Ten slotte voegde ook Mathias Frank (BMC) zich bij de kopgroep. Geen mannetje mee van Omega Pharma-Lotto, dus moesten zij het heft in handen nemen. De voorsprong liep uit tot vier minuten, maar dan zette Lotto Jurgen Van De Walle in, die er in zijn eentje voor zorgde dat de tien niet verder wegreden en dat het peloton zelfs naderde tot op drie minuten. Na de wedstrijd riep Björn Leukemans (Vancansoleil) Van De Walle uit tot beste man in koers. Ook van zijn team zou hij schouderklopjes krijgen.

Op de Stockeu, de vierde helling van het parcours, losten Delage, Le Lay en Talabardon. Zo bleven er nog zeven koplopers over. Ter hoogte van de Haute-Levée had Jelle Vanendert (Omega Pharma-Lotto) materiaalpech, maar hij zou kunnen terugkeren in het peloton om zijn kopman bij te staan. Leopard, het team van de gebroeders Schleck zette zich op kop van het peloton op die Haute-Levée. Ze dreven het tempo niet te hoog op, want een groep van negen man slaagde er in weg te rijden. Daarbij zaten enkele interessante namen, niet in het minst Greg Van Avermaet (BMC). Maar ook Enrico Gasparotto (Astana) en Juan Manuel Garate (Rabobank) hadden hun wagonnetje aangepikt. Zij probeerden de sprong te wagen naar de kopgroep op het moment dat de kloof één minuut bedroeg en het nog meer dan 80 km ver was tot de finish.

In het peloton bleven Leopard en Lotto de handen in elkaar slaan, ze zetten respectievelijk Jens Voigt en Francis De Greef in die op de Haute-Levée waren gelost. Maar voor kopmannen als de Schlecks en Gilbert kan men altijd nog een tandje bijsteken. Zeker ouwe rot in het vak Jens Voigt is gekend om zijn doorzettingsvermogen. Omdat het nog ver was tot de aankomst, lieten ze de voorgift van de vluchters weer wat vergroten, tot anderhalve minuut op de Rosier. Op die Rosier moesten Delfosse en Kessiakoff vooraan de rol lossen, waardoor de kopgroep nog uit vijf man bestond: De Gendt, Frank, Gallopin, Herrada en Vorganov. In het peloton namen de mannen van Gilbert het werk weer over van Leopard. Phil kreeg ook steun van Delage, de man uit de kopgroep die ondertussen was ingelopen. Delage en Gilbert zijn immers vrienden en ex-ploegmaats.

Ondertussen sloot de groep met Van Avermaet vooraan aan bij de Gendt en co. Herrada was er wel van tussen gevallen, waardoor er dertien koplopers waren: negen man die de sprong hadden gewaagd uit de achtergrond en vier oorspronkelijke vluchters. In het peloton moest Omega Pharma-Lotto Jurgen Vandenbroeck al opsouperen op 50 km van de streep. Op de Mont-Theux viel het dan stil en Gilbert praatte met de mannen van Leopard en vroeg steun, die kwam er echter al van Jens Voigt. Gilbert zou het vanaf La Redoute in elk geval zonder Vandenbroeck moeten stellen die met krampen moest lossen.

De leiders reden bij het begin van La Redoute anderhalve minuut voor het peloton uit. Voor De Gendt was dit de helling te veel. Onze landgenoot zou echter wel de bergprijs meekapen. In het peloton reden de Schlecks en hun ploegmaat Jacob Fuglsang samen met het duo Gilbert-Vanendert op de eerste rij. De kopmannen hadden dus nog hulp bij zich en hielden zich gedeisd. Het zou moeten gebeuren op de laatste twee hellingen. Op de top van La Redoute was het peloton genaderd tot op 50" van de kopgroep die nog uit zeven man bestond, waaronder Van Avermaet, Gasparotto, Jérôme Pineau (QuickStep) en Rabomannen Garate en Laurens Ten Dam. Eens de favorieten aan de boom zouden schudden, konden de vluchters makkelijk worden bijgehaald.

36" hadden de zeven koplopers nog over bij het begin van de Roche-aux-Faucons. Gasparotto en Van Avermaet waren de sterksten en gingen met z'n tweeën alleen door. Pineau zou zijn tweede adem vinden en naar de twee toe rijden. In het peloton versnelde Andy Schleck als eerste. Slechts twee mannen konden hem volgen: zijn broer Fränk en topfavoriet Philippe Gilbert. Niemand anders kon meespringen. Bij de winnaar van vorig jaar was er wel pech mee gemoeid. Net op het moment van de waarheid moest Vinokourov van fiets wisselen. Het koningstrio reed met gemak naar de drie leiders toe. In de uitloper van de Roche-aux-Faucons buigden en barstten Gasparotto en Pineau definitief.

De laatste officiële helling van de dag was de Saint-Nicolas. Zou Gilbert zijn medevluchters hier vaarwel zeggen, net als Vandenbroucke er in '99 komaf maakte met Michael Boogerd? Fränk Schleck was wel diegene die de debatten opende. Dat betekende het genadeschot voor Van Avermaet. De oudste van de broertjes Schleck reed echter niet weg. Vervolgens demarreerde Gilbert waardoor Andy moest lossen, maar Fränk zat nog aan het wiel van Phil. De twee zetten niet vol door en Andy kon na de top weer aansluiten. Er restten nog vijf kilometer waarvan de laatste in Ans bergop liep. Fränk Schleck nam in de slotkilometers niet meer over en liet het werk aan zijn broer en aan Gilbert. Die zat in de tang bij het broederpaar, maar sterk als hij is, mocht hij zich daar niets van aantrekken. Voor het ingaan van de laatste kilometer besliste Phil niet meer over te nemen. Gilbert was op papier de sterkste in de spurt, dus zou Fränk Schleck nog een ultieme aanval moeten wagen. Dat deed de Luxemburger echter niet. In de laatste hectometers zette Gilbert als eerste aan en spurtte de Schlecks los uit het wiel. Philippe Gilbert maakte daarmee zijn droom waar en schrijft Luik-Bastenaken-Luik bij op zijn onderhand al indrukwekkend palmares. Tijdens de podiumceremonie nam Fränk Schleck, die op zijn waarde was geklopt, dan ook letterlijk zijn petje af voor Gilbert en maakte hij er nog een mooie buiging bij. Philippe Gilbert is gewoon de beste renner van het moment!

Tot slot nog het volgende meegeven. Het podium bestond uit de onbetwiste nummer één Philippe Gilbert, Fränk Schleck op twee en Andy Schleck op drie. Wij Belgen hadden naast Gilbert nog twee mannen in de top tien, namelijk Greg Van Avermaet (7de) en Björn Leukemans (9de).

Top 10
01.P.Gilbert	255 km in 6h13'18"
02.F.Schleck	z.t.
03.A.Schleck
04.R.Kreuziger	op 24"
05.R.Uran	z.t.
06.C.Sorensen
07.G.Van Avermaet	27"
08.V.Nibali	29"
09.B.Leukemans	39"
10.S.Sanchez	z.t.