Vandaag is de lente van start gegaan dus tijd voor La Primavera. Rond 10 uur vertrokken de renners onder de grijze Milanese hemel. Niet aan de start: Lance Armstrong (Radio Shack). Tot enkele dagen voordien werd hij aangekondigd, maar buikgriep weerhield The Boss ervan om deel te nemen. Maar geen nood, er waren genoeg grote namen aan de start die ook nog eens aanspraak konden maken op de overwinning: op kop natuurlijk Tom Boonen (QuickStep), Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto), Bennati (Liquigas), Petacchi (Lampre), Pozzato (Katusha), Farrar (Garmin), Freire (Rabobank), Boasson Hagen (Sky), Flecha (Sky), Garzelli (Aqua e Sapone) en Cancellara (Saxo Bank). En wat met Mark Cavendish (Team Colombia)? Hoe goed zou hij zijn? Problemen met de tanden en een nieuwe vriendin zorgden ervoor dat de winter voor The Manx Express verre van perfect verliep.
Al snel na de start reden drie Italianen weg: Piemontesi, Caccia en Rati. De anderen lieten begaan en gaven hen tot meer dan twintig minuten voorsprong. Ondertussen klaarde de lucht niet op en regende het zelfs. In de afdaling van de Turchino was er een val. Murilio Fisher (Garmin) liep daarbij een sleutelbeenbreuk op. Het peloton brak in twee. In dat tweede deel zaten enkele grote namen zoals Cavendish en ploegmaat Eisel (Team Colombia), Farrar, Cunego (Lampre) en ook Van Avermaet (Omega Pharma-Lotto). Vooraan zaten dan weer mannen als Boonen, Gilbert, Bennati, Petacchi en Pozzato. Uitgelezen kans dus voor hen om die anderen achter zich te laten. Doordat deze groep er de pees oplegde slonk de voorsprong van de drie koplopers. Voor de beklimming van Le Manie werden ze ingelopen. In de afdaling werd in dit peloton de tijd genomen om zich te bevoorraden wat ervoor zorgde dat achtervolgers terug konden keren. Ineens zaten Farrar en Cavendish niet langer in een kansloze positie.
Met nog zo'n 60km voor de boeg trok de Fransman Maxime Bouet (AG2R) ten aanval. Achter hem werd een groepje van zeven gevormd met daarin onder meer de Belg Maxime Monfort (Team Colombia). Ook Dmitri Grabovsky (ISD-Neri) zat erbij en hij reed solo naar Bouet toe. Op de Capo Berta kwam hij erbij en liet hij de Fransman ook meteen achter zich. Zelf werd Grabovsky door het peloton ingelopen op 29km van Sanremo.
Kolobnev (Katusha) legde op de Cipressa een strak tempo op. Voor enkele renners werd dit teveel, zoals voor Boom (Rabobank) en Roelandts (Omega Pharma-Lotto). En ja, Cavendish bevond zich ook onder de gelosten.
Na Bouet reed nog een andere Fransman, Yoann Offredo (La Française des Jeux), zich in de kijker. Hij kon alleen op kop rijden tot de Poggio. De beklimming van die Poggio werd aangevangen met een groep van ongeveer 35. Bennati bevond zich lange tijd achterin, maar bleek sterk genoeg om te kunnen aanklampen. Garzelli was degene die het ritme bepaalde tot Rogers (Team Colombia) als eerste een sprintje trok. Daarna plaatse Gilbert een bommetje, snel gecounterd door Pozzato. Voor Garzelli werd dit allemaal te veel. In de afdaling van de Poggio sprokkelde Nibali (Liquigas) wat voorsprong bijeen tot Pozzato hem voorbij snelde. Maar de laatste prik van Pozzato was te ver van de meet. Het zou een sprint worden. Liquigas trok die aan voor Bennati, maar Oscar Freire bleek de snelste van het pak te zijn en won zo voor de derde keer Milaan-Sanremo. Topfavoriet Boonen finishte als tweede voor Petacchi. Bennati werd vijfde, Gilbert negende.
