Omstreeks één uur 's nachts Belgische tijd ging in het Australische Melbourne de wegrit voor de mannen elite van start. Voor het eerst in de geschiedenis werd niet vertrokken vanop het lokale circuit. Eerst stond er een tocht van 85 km op het programma richting Geelong. Daar zouden elf plaatselijke ronden worden afgelegd. De Belg Philippe Gilbert vertrok als absolute topfavoriet.
Vanaf de officiële start vlogen enkele renners erin. De eerste ontsnapping van de dag was dan ook snel beklonken. Deze bestond uit vijf man: Brammeier (Ier), Elammoury (Marokkaan), Kvachuk (Oekraïner), Tamayo (Colombiaan) en Rodriguez (Venezolaan). De Serviër Hasanovic trachtte naar de leiders toe te rijden, maar dat lukte niet. Hasanovic zou lange tijd tussen de kop en het peloton inrijden. Het peloton begon namelijk heel gezapig aan de eerste tientallen kilometers van dit WK. Terwijl de koplopers een gemiddelde van 50 km per uur haalden, bedroeg dat in het grote pak lange tijd nog geen 30 per uur.
De voorsprong van de kopgroep liep op tot 23'30". Dat is ongeveer de tijd van een plaatselijke ronde waardoor het gevaar bestond dat het peloton gedubbeld zou worden. Voor de Belgen het sein om toch wat vaart in het peloton te krijgen. Frederik Willems was de eerste pion die werd ingezet. Wegkapitein Mario Aerts droeg ook zijn steentje bij om het gat wat minder omvangrijk te maken. Veel hulp kregen onze landgenoten niet. De Italianen waren niet te bespeuren op kop van het peloton. Spanje zette wel even een mannetje in, maar het was vooral de VS met tijdrijder David Zabriskie die een handje toe kwam steken.
Exact 21'30" na de koplopers begon het peloton aan het circuit in Geelong. Aangezien het kwintet het peloton letterlijk op de hielen zat, mochten er enkel neutrale wagens het peloton volgen.
In de tweede ronde loste Elammoury voorin. Nog vier koplopers dus. De Belgen maakten een goede indruk op de twee hellingen op het plaatselijke parcours. Willems en Kevin De Weert maakten tempo. Daardoor ontstond er een breuk. In de volgende ronde voltrok zich hetzelfde ritueel, dit keer onder impuls van Aerts. De leiders hadden nog steeds een voorsprong van meer dan tien minuten.
In ronde vijf verschenen de Italianen in de voorposten van het peloton. De Spanjaarden volgden dat voorbeeld in de volgende ronde. Op de Challambra Crescent demarreerde de Italiaan Matteo Tosatto. In zijn zog keerden een dertigtal man terug. Daarbij waren vier Belgen: Philippe Gilbert, Leif Hoste, Jürgen Roelandts en Greg Van Avermaet. Andere namen uit het groepje: Vincenzo Nibali, Tony Martin, Edvald Boasson Hagen, Lars Boom, André Greipel, Koos Moerenhout, Filippo Pozzato en Cadel Evans. Björn Leukemans en Oscar Freire waren twee van de grote afwezigen.
Kvachuk liet zijn drie medevluchters achter in de zevende ronde. Na hem volgde Tamayo en even verderop het duo Brammeier en Rodriguez. Achter hen volgde het groepje met Gilbert. Roelandts loste, er bleven dus nog drie Belgen over. De groep Freire volgde op 45". Luis Leon Sanchez was degene die tempo maakte om de kloof te dichten.
Mark Cavendish gaf er in de achtste ronde de brui aan. Vooraf werd er openlijk getwijfeld aan de capaciteiten van de Brit om in Australië de titel in de wacht te slepen. Bij het ingaan van de negende ronde moest Van Avermaet een lekke achterband laten wisselen. Hij viel dus weg uit de groep Gilbert. Enkel Hoste kon de kopman nog bijstaan. In de groep Freire, waar ook Tyler Farrar en Thor Hushovd bijzaten, stak Rusland een handje toe. Op de Challambra Crescent was er een Italiaanse duoaanval van Nibali en Visconti. Gilbert en Pozzato sloten aan. De laatste koploper, Kvachuk, werd gerepen. Gilbert leek dus in de tang te zitten bij drie Italianen, maar er kwamen nog anderen bij. Evans en Moerenhout bijvoorbeeld.
Op de tweede helling ging Nibali er weer vandoor. Hij kreeg het gezelschap van Moerenhout, Visconti, Serpa en Sorensen. Alweer een kwintet op kop dus. De groep Gilbert zou ingelopen worden door de groep Freire. Zo zaten Hoste en Van Avermaet weer bij hun kopman. Farrar was ondertussen gelost uit de groep Freire.
Van Avermaet verrichte superwerk. Zowel op Challambra Crescent als de tweede helling maakte hij tempo waardoor de vluchters werden gegrepen. Het teken voor Leukemans om zijn slag te slaan. De eerste die in zijn zog volgde was...Philippe Gilbert. Pozzato ging met hen mee. Kolobnev, Terpstra en Evans pikten ook hun wagonnetje aan. Pozzato besliste niet mee te werken. De vlucht was dan ook geen lang leven beschoren.
Fabian Cancellara zou geen dubbelslag slaan. Bij het ingaan van de laatste ronde had hij een achterstand van 40". De slotronde begon met een krachttoer van Bruseghin. Van Avermaet loste hem af. Op Challambra Crescent demarreerde Van Avermaet. Gilbert ging er op en erover. Leukemans, Evans, Kolobnev, Fränk Schleck, Martens, Breschel en Moerenhout volgden op de top op 14" van Gilbert. Even zag het er goed uit voor de Belg, maar in de laatste drie kilometer werd hij gegrepen. Het zou een sprint worden.
Die werd overtuigend gewonnen door de Noor Thor Hushovd. De Deen Matti Breschel en de Australiër Allan Davis vervolledigden het podium. Van Avermaet werd knap vijfde. Gilbert werd 18de.
(foto: www.sporza.be)
GiGiVéLo
