Nobele onbekende

In 2007 startte de 4de etappe van de Eneco Tour in Maldegem. De talrijk opgekomen toeschouwers, waaronder ikzelf, zag een voor het grote publiek nog onbekende Brit als laatste de startlijst tekenen en vlak voor het startschot aansluiten bij de andere renners: Mark Cavendish. Weinigen die toen beseften dat daar een écht toptalent passeerde. Een jongen van het Britse eiland Man die nu door verschillende volgers van de wielerwereld als de beste sprinter ooit wordt aanzien. 

In 2008 kon Cavendish onder begeleiding van een goed gerodeerde trein van Team High Road vier ritzeges meekapen in de Tour de France, ook nog toen hij door een val zwaar gehavend was. Toen werd duidelijk dat met de Brit een rasechte spurter was opgestaan, bijgenaamd The Manx Express.

 

2009

Bij aanvang van het seizoen 2009 waren er allerlei speculaties over de mindere vorm van Cavendish, hij zou in de voorbereidingswedstrijden en in de Tirreno-Adriatico al hebben moeten lossen bij de kleinste molshoop. Er ontspon zich toen ook een woordelijk duel tussen Tom Boonen (QuickStep) en Mark Cavendish. Die laatste hield voet bij stuk dat hij klaar was om Milaan-San Remo te winnen, wat bij velen op hoongelach werd onthaald. Maar ja hoor, de rappe Brit speelde het klaar. Hij remonteerde de aarzelende Heinrich Haussler op de Via Roma. Met deze verbluffende klassieke winst overtuigde Cavendish nu ook de laatste criticasters, met inbegrip van Tom Boonen.

Tijdens de Tour de France ging de 24-jarige Brit voluit voor de groene trui. Hij zat op koers tot hij in de 14de etappe werd gedeclasseerd wegens onfair spurten waarbij de Noor Thor Hushovd, zijn grootste concurrent voor groen, zou zijn gehinderd. Naar mijn mening echter was er niets aan de hand, in elk geval zijn er al renners met de overwinning aan de haal gegaan die een veel minder correcte spurt hebben gereden. Kijk maar naar een ex-ploegmaat van Cavendish bij Team Columbia: Edvald Boasson Hagen (Sky) in de 7de rit van de Tirreno dit jaar.

Maar goed, groen zat er door de declassering niet meer in voor Cavendish in de Tour 2009. De teleurstelling kon hij echter omzetten in een formidable orgelpunt in de slotetappe met aankomst op de Champs-Elysées. Ploegmaat Mark Renshaw nam Cavendish in z'n kielzog vlak voor het ingaan van de laatste rechte lijn. Het tweetal sloeg een kloof waar niemand over zou raken. Cavendish haalde zo een 6de ritzege in de Tour 2009 binnen. Meteen maakte hij ook nog een keer duidelijk dat winnen niet enkel mogelijk is met een perfect opgezet treintje voor zich, maar dat hij op eigen kracht de rest los uit het wiel spurt.

Het einde van het seizoen 2009 verliep in mineur, Cavendish' goede vriend Jonathan Bellis lag in coma na een ongeval en Cavendish wilde zoveel mogelijk bij hem zijn en gaf dit op als reden om niet naar het WK in Mendrisio af te zakken.

 

Omgaan met de roem

Tot vorig jaar leek Cavendish goed te kunnen omgaan met de roem. Twee seizoenen op rij draaide hij al mee aan de top en er was nog geen sprake geweest van echte uitspattingen, op de aankoop van een sportauto na misschien. In tegenstelling tot vele anderen bleef Toscane zijn uitvalsbasis en trok hij niet naar het belastingparadijs Monaco. 

Afgelopen winter zou echter een kantelpunt kunnen zijn. Normaal gezien zou Cavendish op het eind van het seizoen trouwen met z'n jeugdliefde Melissa, maar de relatie liep ten einde. De Brit verloor zijn hart aan een exotische schone: Fiorella Migliore, een Italiaanse van Paraguayaanse afkomst met een Miss-verleden. Met haar trok Cavendish naar Paraguay en besliste daar zijn tanden te laten rechtzetten, een schoonheidsingreep dus. Nu hij er op terugkijkt geeft hij toe ijdel te zijn geweest. De ingreep bleef niet zonder gevolg, Cav kreeg een abces waardoor hij veel trainingstijd verloor vanwege de pijn.

 

V-gebaar

Een beetje dikker dan voorheen én met blokjes verscheen hij dit seizoen aan de start. Onmiddellijk rezen er vragen bij zijn fysieke paraatheid. En inderdaad, zijn start was matig. Zo was hij in Milaan-San Remo ver verwijderd van een tweede overwinning op rij. Wel had hij tijd om uit te halen naar zijn ploegmaat André Greipel en te verklaren dat ze nooit nog samen in een wedstrijd zullen starten. In de krant The Sunday Times zei Cavendish dat hij die uitspraak deed toen hij een dipje had. Hij gaf ook toe dat de roem hem had veranderd.

Cavendish bleef niet gespaard van kritiek en liet zijn ongenoegen daarover blijken na zijn tweede overwinning van dit seizoen in de 2de rit in lijn van de Ronde van Romandië. Toen hij de finishlijn overschreed stak hij niet zijn beide armen in de lucht of hanteerde hij een ander klassiek zegegebaar, maar maakte hij een V-gebaar. Origineel dat wel, maar veel minder onschuldig dan de pijl en boog van Juan Antonio Flecha (Sky) of het in de mond steken van een fopspeen dat traditie is geworden bij kersverse vaders. Het V-gebaar stond niet voor Victory aangezien de handpalm gericht was naar zijn gezicht. Dit is een obsceen gebaar en een grove belediging in Engeland.

Een dag later excuseerde Cavendish zich, ook naar de onschuldige kindertjes toe die de koers zouden hebben gevolgd. De organisatie van de Ronde van Romandië legde hem een boete op van 6000 Zwitserse frank ofwel 4180 euro. Voor de ploegleiding van Team Columbia was dat blijkbaar niet genoeg, want die zette zijn renner uit de wedstrijd. Op zich vind ik dit een overdreven reactie, maar het toont wel aan dat de ploegleiding zich bekommert om Cavendish en hem niet zomaar alles wil toegeven ondanks zijn status. Het is nu te hopen dat Cavendish zelf ook met beide voetjes op de grond terukeert.