Zoeken in blog

Foto
Foto
Over mijzelf
Ik ben Journée Wilfried , en gebruik soms ook wel de schuilnaam PAPOUM.
Ik ben een man en woon in LANDEN (België) en mijn beroep is gepensioneerde , slapen, goed eten en drinken..
Ik ben geboren op 04/06/1944 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielersport en tafeltennis, geschiedenis, reisverhalen, chansons, humor..
Inhoud blog
  • EINDE
  • Adieu l'Ami - Au Revoir.
  • De Flandriens uit Limburg.
  • Les soldats russes venus en France en 1916 .
  • HISTOIRE DU TENNIS DE TABLE - FP.
    Foto
      EINDE
     VAN DEZE BLOG

      26 08 2012
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    J. BREL

    C'est plein d'Uylenspiegel
    Et de ses cousins
    Et d'arrière-cousins
    De Breughel l'Ancien

    Le plat pays qui est le mien.

    Tous les chemins qui mènent à Rome
    Portent les amours des amants déçus
    et les mensonges des anges déchus.

    Foto
    Foto
    Foto
    Pelgrim

    Wat zich gaande voltrekt
    in de ziel van de pelgrim
    is niet een toenemend verlangen
    naar het bereiken van zijn reisdoel,
    niet het vinden van het heilige
    aan het einde van zijn bedevaart,
    maar zijn overgave aan de ruimte,
    aan de kiezels op zijn pad,
    zijn besef van niet-weten,
    zijn afdalen in de leegte.

    Zijn benen worden zijn vrienden,
    de regen zijn lijden,
    zijn angst wordt gericht
    naar de honden langs de weg,
    het vele legt hij af en hij rust in het Ene.
    Al trekkend komt hij nergens,
    voortgaande bereikt hij niets,
    maar zijn vreugde neemt toe
    om een bloem en een krekel,
    om een groet en een onderdak.

    Zijn reisdoel en zijn thuis
    vloeien samen aan de horizon,
    hemel en aarde vinden elkaar
    op het kruispunt van zijn hart.
    Het heilige verdicht zich
    in de dieren en de dingen.
    Zijn aankomst ligt verborgen
    in de wijsheid van het Zijn.

    Catharina Visser

    Foto
    De Weg.

    In de verte gaat een pelgrim,
    eenzaam over het pad.
    Met een blik voorwaarts,
    eindeloos turen naar het pad.
    Het pad dat hem leidt,
    de wind die hem begeleidt.
    Samen èèn met de natuur,
    de geur,het geluid en omgeving.
    Daar toont de schepping hem,
    nederig dat het pad van zand
    zo hard als steen is.
    Soms ook warm,koud en nat.
    De pelgrim stapt over
    het harde pad,
    met als enige vriend
    zijn schaduw.
    Samen op hun weg.
    When we got to the sea at the end of the world
    We sat down on the beach at sunset
    We knew why we had done it
    To know our lives less important than just one grain of sand.
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    En camino de Santiago
    Sur le chemin de St Jacques
    Iba una alma peregrina
    Allait une âme pérégrine
    Una noca tan obscura
    Une nuit si obscure
    Que ni una estrella lucia ;
    Que ne brillait aucune étoile ;

    Foto
    Foto

    Le patron de toutes les filles
    C'est le saint Jacques des Bourdons;
    Le patron de tous les garçons
    C'est le saint Jacques des Coquilles.
    Nous pouvons tous les deux nous donner un bouquet,
    Coquilles et bourdons exigent que l'on troque;
    Cet échange affermit l'amitié réciproque,
    Et cela vaut mieux qu'un œillet.

    Foto

    Dat een pelgrim bij terugkomst niet wordt herkend door de mensen thuis, is een geliefd thema in middeleeuwse pelgrimsverhalen. Waarschijnlijk wil de legende daarmee aanduiden, dat de pelgrim door zijn bedevaart een ander mens is geworden; hij is op Christus gaan lijken. Dat wordt uitgedrukt door de omstandigheid dat de mensen van vroeger de teruggekeerde pelgrim niet meer herkennen: hij beantwoordt niet meer aan het oude beeld, dat zijn nog hebben; de pelgrim is een nieuwe mens geworden.

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Betrouw geen pelgrim met een baard
    Die met een schooikroes geld vergaart
    Al beed'lend langs de wegen sjokt
    En met een deerne samenhokt.



    Priez pour nous à Compostelle - Barret et Gurgand - 1977.

    Par milliers, par millions, le besace à l'épaule et le bourdon au poing, ils quittaient les cités, les chateaux, les villages, et prenaient le chemin de Compostelle. Gens de toutes sortes et tous pays, ils partaient, le coeur brulant, faire leur salut au bout des terres d'Occident, là où la mer un jour avait livré de corps de l'apotre Jacques.
     
    Foto
    Foto
    Ik had het eerst
    niet in de gaten,
    en opeens
    zàg ik het spoor
    dat jij voor mij
    hebt nagelaten.
    Mon père .

    Assis dans un vieux fauteuil
    Recouvert d'un plaid usé,
    Il rêve de son passé,
    En attendant le sommeil.

    La fumée d'un cigare
    Flottant au-dessus de lui,
    D'une auréole, pare,
    Sa tête grise, de nuit.

    Vêtu d'un pantalon gris,
    Chemise de flanelle
    Sous le tablier bleu sali.
    Sa casquette est belle.

    Il sait déjà que demain,
    Sera le grand jour pour lui.
    Mais il ne regrette rien,
    Et partira seul sans bruit .

             
              ***
    Foto
    La mort .

    Le jour où tu viendras,
    A l'aube d'un matin,
    Me tendre les bras
    Me chercher par la main,
    Entre comme moi
    Par le fond du jardin.

    Tu essuyeras tes pieds
    Sur le grand paillasson,
    Pour ne pas marquer
    Tes pas dans le salon,
    Et n'oublie pas d'ôter
    Ton noir capuchon.

    La table sera mise
    Et le vin bien chambré,
    Quand tu sera assise
    Nous pourrons le goûter,
    Avant que je ne suive
    Ton ombre décharnée .

    Mais si tu préfères
    Par surprise me faucher,
    Au début de l'hiver
    Ou au soir d'un été,
    Pousse la barrière
    Elle n'est jamais fermée.

    Avant de m'emporter,
    De rendre ma valise,
    Laisse-moi griffonner
    Une dernière poésie
    Où je ferai chanter
    La beauté de la vie.

    Ce n'est pas ce matin
    Que je quitterai le port,
    Puisque de mes mains
    J'ai caressé si fort
    Ses lèvres de satin
    Que je t'oublie, la mort.


              +++
    Foto
    Foto
    Foto
    SEUL  SUR  LE  CHEMIN .

    J'ai traversé des villes,
    J'ai longé des cours d'eau
    J'ai rencontré des îles
    J'ai cotoyé le beau !

    Tout au long du voyage
    Rien ne m'a retenu
    Même pas un signe de croix
    Tracé d'une main tremblante.

    Le vent, la mer, la pluie
    M'ont façonné le coeur.
    Je suis leur propre image,
    Immuable douleur.

    Je fais signe aux oiseaux,
    Seuls amis de ce monde,
    Qui m'entraînent dans une ronde
    A m'en crever la peau.

    J'ai traversé des coeurs,
    J'ai rencontré des bras,
    J'ai caressé des fleurs,
    J'en ai ceuilli pour toi.
    Foto
    Foto
    Foto
    卓球
    Настольный теннис
    टेबल टेनिस
    Стони тенис
    เทนนิสโต๊ะ
    Bóng bàn
    탁구
    تنس الطاولة

    TENNIS DE TABLE
     MESATENISTA
    PING PANG QIU
     TISCHTENNIS
    TABLE  TENNIS


      photos courtesy  ITTF 


    乒乓球
    Stolni tenis
    Tenis Stolowy

    ITTF    TABLE   TENNIS 
        Classement mondial 
         26 - 08 - 2012  
    World  Ranking
    Weltrangliste
    Ranking Mundial
    Värlen Rangordning
    Classifica Mondiale 

    MESSIEURS :

    1. ZHANG Jike - CHN
    2. MA Long - CHN
    3. XU  Xin - CHN
    4. WANG  Hao -
    CHN
    5. MIZUTANI Jun - JPN
    6. MA  Lin  - CHN
    7.  BOLL Timo -  GER
    8. CHUANG Chih-Yuan - TPE
    9. OVTCHAROV Dim - GER
    10. WANG  Liqin - CHN
    11.  JOO Se Hyuk - KOR
    12. OH Sang Eun - KOR

    --    DAMES :
    1. DING Ning - CHN
    2. LI Xiaoxia - CHN
    3. LIU Shiwen - CHN
    4. GUO Yan - CHN
    5
    . ISHIKAWA Kasu - JPN
    6. FUKUHARA Ai - JPN
    7. FENG Tianwei - SIN
    8. KIM Kyung - KOR
    9. GUO Yue - CHN
    10. WANG Yuegu - SIN
    11. WU Yang  -  CHN
    12. TIE Yana - HKG

     

    Info  =  www.ittf.com 
    ( anglais,allemand,chinois).

    http://www.ittf.com/_front_page/itTV.asp?category=ittv_New

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    December 1990 - Pantoum.

    De noodklok belt slechts éénmaal
    Komt weldra de ultieme speeltijd
    Ademen voor de laatste maal
    Gelukkig geen haat noch nijd
    Toch af en toe een flater
    Een zorg is dit voor later
    Lopen van os naar ezel
    Toch af en toe een flater
    Niet knikkers tellen, wel het spel
    Lopen van os naar ezel
    Dagelijks goed aan de kost
    Niet knikkers tellen, wel het spel
    Verwachtingen zelden ingelost
    Dagelijks goed aan de kost
    De beste blijft mijn moeder
    Verwachtingen zelden ingelost
    Water is het kostelijkste voeder
    De beste blijft mijn moeder
    Om bestwil een toontje lager zingen
    Water is het kostelijkste voeder
    Op zoek naar de diepte der dingen
    Om bestwil een toontje lager zingen
    Komt het varksken met de lange snuit
    Op zoek naar de diepte der dingen
    Nu is dit pantoumeke bijna uit
    Komt het varksken met de lange snuit
    Ademen voor de laatste maal
    Nu is dit pantoumeke bijna uit
    De noodklok belt slechts éénmaal.

    Tibertyn.    ***
    Foto
    Kleine mensenhand
    strooit op winterse dag
    kruimels voor de mus.

    Schelpen op het strand
    die worden door de branding
    voor ons kind gebracht.

    Molens in de wind
    draaien, draaien, en draaien
    in het vlakke land.

    Kerstman in de straat
    borstelt met grote bezem
    sneeuw weg van de stoep.

    De dode takken
    breken af bij felle wind
    van de avondstorm.

    Kreten in de nacht
    van kikkers in de vijver
    lokken de reiger.

    Hulpeloos jong lam
    verloren tussen struiken
    waar de wolf vertoeft.

    De werkzame bij
    zoekt in de roze bloesems
    lekker naar honing.
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    The country with the biggest population in the world, the People's Republic of China, regards this sport as the most important.”

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    De pelgrim.

    Hij is op de weg alleen 
    al weet hij nog niet waarheen
    maar ergens stond geschreven
    dat hij die richting moest gaan
    en aarzelt hij soms even
    langs de eindeloze baan
    terwijl hij in zijn hart voelt
    dat velen eerder gingen
    mijmerend over dingen
    terwijl een windje afkoelt .
    Verder dan Rome loopt de weg.
    Ervaringen van een pelgrim.
    31-07-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HISTOIRE DU TENNIS DE TABLE - FP.
    Plus d'une fois il arrive que la mort d'un artiste, d'une sainte, ou d'un champion, d'un homme ou d'une femme extra-ordinaire, se passe en silence et soit à peine remarquée par les jeunes et les adultes d'aujourd'hui. Cela a été le cas également pour la mort d'un certain Paneth Farkas, champion et entraîneur de tennis de table, qui devrait être plus connu par ceux qui pratiquent le noble art de la palette. Son incroyable vie a été racontée dans un livre par Ella Zeller- Constantinescu, ancienne championne qui fut une de ses élèves.

    Toute une vie pour le tennis de table : PANETH FARKAS. 

                                                              


    Une des personnalités très connues en Roumanie par les générations précédentes fut certainement l'arrière-petit-fils de Ezekiel B. J. Paneth, qui en 1823 avait été nommé Grand Rabin de Transylvania. Quatrième enfant d'un simple ouvrier, ce petit apprenait dès ses 11 ans le métier de cordonnier dans une de ces cours intérieures où les artisans juifs exerçaient leurs métiers. Sur la grande table à coudre d'un tailleur on y jouait au pingpong. Dès 1928 le gamin , surnommé Villi,  joue déjà  très bien et c'est en 1932 qu'il débute en compétition à Cluj. A partir d'alors il s'entraîne sur toutes les tables qu'il trouve et il devient champion national des juniors. Déjà il sait se débrouiller car c'est avec un coupon gratuit que le jeune pongiste voyage en train jusqu'à Bucarest où il va gagner. Dans le maillot du club de Cluj  il gagne bientôt la Coupe de Roumanie et il obtient sa place en équipe nationale. Mais célèbre il deviendra à partir de l'année 1936 grâce à son unique record. Dans un match contre Ehrlich aux Championnats du monde à Prague il  avait disputé le plus long échange officiel qui aurait  jamais existé.  Disposant à 19 ans d'une souplesse et d'un condition physique très grande, Paneth refusait d'attaquer et avait joué pour un seul point pendant 2 heures et 12 minutes. Incroyable mais vrai , le score était toujours resté  0/0Plus tard sa passion pour le tennis de table l'a amené à des performances élevées dans une carrière d'entraîneur professionnel. Il s'est occupé de plusieures générations qui ont représenté la Roumanie tout au long de la seconde moitié du siècle dernier.
     
    Comme il était juif d'origine hongroise, le jeune Paneth avait dû faire face aux horreurs de la Seconde Guerre Mondiale. Il a été harcelé, effrayé, battu, affamé, déporté. Beaucoup de ceux qu'il aimait ont été exterminés. Lui avait pu s'échapper, grâce à plusieures évasions, sautant comme un chat du train de la mort ou de camions de prisonniers. Avec des fausses identités, l'aide d'autres personnes, mais aussi après de terribles souffrances, il avait survécu à la guerre, alors que pas moins que 65 des 67 personnes présentes à son mariage, avaient été victimes du holocaust.

    En possession de papiers d'identité au nom de Lupu Panait, le grand sportif roumain aurait pu cacher ses origines juives. Son père toutefois était contre cette tricherie. C'est ainsi qu'il  fit le choix de coudre  l'étoile jaune de David sur ses vêtements. Déjà pour aller jouer à Prague le jeune champion devait déposer comme caution une grosse somme que ses amis avaient collectée pour lui. En 1939, écarté injustement de l'équipe nationale, il ne peut aller aux  Championnats du Monde disputés en Egypte. Il  ne pratiquera plus son sport pendant quelque temps  et  il épouse Edita Holender, fille d'un tailleur bien connu. Elle quitte la course à pied ( sprint 100 m ) et lui donnera rapidement trois enfants. A Cluj  Paneth  fait son service militaire dans l'artillerie. 

    Quand il veut à nouveau jouer au tennis de table, il constate que les joueurs juifs, autrefois si nombreux et si bons, sont devenus 'personae non grata'  dans les salles, caves et greniers où sont montées des tables de pingpong.  Leurs situations se dégradent de mois en mois. En 1942, Paneth est envoyé dans un camp de travail . En Ukraine il répare avec du gravier les routes qui mènent au front de l'Est. Ensuite il doit travailler pour les Nazis à Cracovie dans une usine de roulements à billes  jusqu'à sa déportation vers Auchwitz. Toutefois, il saute du train, parvient à rentrer à la maison en juin 1944.
    Mais là, terrible constatation, il découvre que toute la communauté juive n'existe plus. De la prison de Cluj  où pour 16.148 détenus il n'y avait  que deux latrines,  il est envoyé à nouveau vers Auchwitz. Juste avant le départ par une fenêtre il s'échappe. A Presov en Hongrie, sous le nom de Josef Szilac, il se cache pendant un mois, avant d'aller à Bratislava en Slovaquie à la recherche des siens.  Sans résultat, car il se retrouve bientôt une troisième fois sur le train à bestiaux vers Auchwitz. Arrivé au camp de la mort,  un officier SS au nom de Dietrich, un sportif, va l'aider en faisant de lui son ordonnance. Grâce à cet officier il pourra aller à Bratislava à la recherche de sa famille. Hélas,  ils sont partis vers Budapest !  Quand il arrive lui-même au getto hongrois il est capturé, mis en prison, et à nouveau inscrit pour le voyage vers Auchwitz.
     
    Raoul Wallenberg de l'ambassade de Suède le sauve. Ainsi le voilà avec une nouvelle identité de Arpad Sos. La guerre se termine et le juif fugitif, avec sa santé de fer et sa  force mentale hors du commun , rentre à Cluj.  Il apprend qu"effectivement  tous les juifs sont morts ou disparus. Sa femme avait été abbatue par les S.S.. Le survivant de la Shoah a besoin d'aide psychologique pour oublier les énormes traumatismes subis. Il trouve un médicament formdidable : il va rejouer au tennis de table pendant des heures et des heures. En 1947, il gagne la première Coupe de Roumanie d'après-guerre. A partir de 1949  il est entraîneur national de Roumanie, fonction qu'il occupera jusqu'en 1986, année du décès de sa seconde épouse.

    De retour dans sa ville natale de Cluj, située dans le nord-ouest de la Roumanie, lorsque sa santé était à nouveau en ordre, quand ses cauchemars n'existaient plus, Farkas Paneth devenait un expert dans une grande usine de sa ville, mais parallèlement à cela, la passion pour son sport  l'amenait à créer l'un des principaux centres pour le tennis de table. Car Paneth était vraiment très habile pour organiser des bons entraînements et pour découvrir des joueurs talentueux.

    Plus qu'un joueur vétéran, Lupu Farkas, prouvait rapidement qu'il était surtout capable de pousser vers les victoires  les joueurs et les joueuses qui l'acceptaient comme conseiller.
    Le premier grand succès d'Angélique Rozeanu et de  l'équipe féminine aux Championnats du monde à Budapest 1950  avaient donné un nouvel élan à son sport en Roumanie. Bientôt Paneth, qui parlait cinq langues, était invité à des camps d'entraînement  hors de son pays. ( même en Belgique). 
    Paneth s'occupait beaucoup de la formation  des jeunes. Toujours à la recherche de nouvelles tactiques et méthodes, il avait fait d'Ella Zeller la partenaire d'Angélique Rozeanu.

    Angelique Rozeanu , l'etoile des étoiles, cette joueuse qui est encore maintenant considérée comme la meilleure de tous les temps, a été une création sublime de ce grand artiste de la balle de pingpong et de la palette.  Paneth a préparé les jeunes ambitieux, surtout en vue des grands championnats. L
    'entraîneur-chef était sévère et difficile,  mais en même temps il était un père, un ami , et un gentleman, qui avait le don de trouver et 'accepter des solutions pour le bénéfice de tous. Paneth Farkas a gagné avec ses joueurs et ses joueuses 16 championnats du monde, 33 championnats d'Europe, 130 titres nationaux et régionaux, ainsi que 5 Coupe d'Europe des clubs.

    Finalement, las de se retrouver si souvent sous des ciels lointains, 
    Paneth décidait de lancer près de chez lui une nouvelle génération de pongistes à Cluj et ce jusqu'en 1987. Ce fut la génération de R. Negulescu et d'autres, qui ont  aussi remporté des succès internationaux, preuve de la qualité et de la durée de  l'école roumaine Paneth Farkas en tennis de table.

    A plusieures reprises Farkas ( 1917-2009) a vécu dans sa vie de l'extase à l'agonie. 
    Dans ses vieux jours, avec sa troisième femme Julia,  la photographe, il a connu la faim, refusant de quitter son pays ruiné à nouveau par les changements politiques. Pour manger et pour se chauffer, même la vente de coupes en argent et en cristal, preuves d'anciens grands exploits sportifs avait été nécessaire. Mais l'irrésistible joueur de poussette, l'entraîneur, le coordinateur, le coach, le parain du pingpong roumain, revenait à la surface avec le livre  ' Paleta si Planeta' , l'histoire du tennis de table en 340 pages, édité en 1997 et 2003. Il devint Citoyen d'honneur de Cluj-Napoca, Maestro Emeritus des Sports, honneurs qui toutefois n'étaient pas accompagnés d'avantages financiers qui tenaient compte de la dévalution de la monnaie roumaine. Il était très pauvre mais heureux à la fin de sa vie. 

    Finalement, ce fut surtout par le metteur en scène Steven Spielberg  ( voir Schindlers List) que le vieil as de la palette sera connu encore loin dans le futur. En effet, sous un de ses noms qu'il avait réellement employé, Arpad Sos, il est la voix et le visage dans un documentaire très émouvant fait par le célèbre Spielberg  A Holocaust Szemei  (1999) . Ce film d'une heure explique aux juifs et aux autres, aux générations futures, ce qui s'était passé en Europe Centrale entre 1936 ét 1946, quand il était un beau garçon de 72 kilos, un magnifique champion de pingpong mais qui ne peserait plus que 38 kilos à la fin de la guerre.
    Ce film important est tourné tous les jours pour les écoliers et les touristes .  Ne manquez  d'aller le voir lors de votre prochain voyage aux USA .

    THE UNITED STATES HOLOCAUST MEMORIAL MUSEUM  OF WASHINGTON D.C. 


           

    Arpad Sos   et  Paneth Farkas    sont deux identités pour un seul homme  !






    31-07-2012 om 17:04 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-07-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ons volk vergeet haar wielerkampioenen niet.
    ODILE DEFRAYE  1912.           

      

    Odilon Franciscus DEFRAYE, zoon van Camiel en Sidonie, werd te Rumbeke geboren op 14 juli 1888 ( Quatorze juillet-  Fête Nationale Française). Tijdens de jaren die de verschrikkelijke oorlog 1914-1918 voorafgingen was hij een pedaalkunstenaar uit Vlaanderen die voor het rijwielmerk ALCYON grote sportprestaties leverde. Nadat hij in 1911 wegkampioen van België bij de beroepsrenners was geworden, bereikte hij zijn toppunt door met nooit eerder geziene klasse DE RONDE VAN FRANKRIJK te winnen. Hij was de eerste Belg die dat deed. Een eeuw later zijn nog altijd maar tien van onze illustere wielerkampioenen in staat geweest van de grootste wielerkoers te winnen. In de zomer 2012 wordt wijlen Odile Defraye daarom ook op diverse manieren herdacht in Vlaanderen.

    Vanaf zijn vroegste stappen tussen de volwassenen liet de kleine borstelmaker Odile Defraye zich opmerken in het Zuiden van West-Vlaanderen door gemakkelijk de prijzen in zijn zak te stoppen die toen te verdienen waren tijdens stratenkoersen voor de velorijdende jongeren. Vanaf 1908 rijdt hij nog veel meer want hij mag per fiets van zijn werkgever Vandekerckhove pakjes en brieven op bestemming brengen. Deze dagelijkse bezigheid en aanvullende oefenritten bedroegen soms meer dan 200km. Wanneer 'Frayke' van het borstelfabriek uit Izegem deelneemt aan Tour de Belgique pour amateurs wint hij gemakkelijk. Op het begin van de volgende lente probeert hij zich te laten opmerken door Cycles La Française in Parijs-Roubaix (14de plaats) en zelfs in de eerste rit van de Tour de France 1909. Bijna zonder enige steun bereikt hij Roubaix in de wielen van Garrigou, Trousselier en Galetti zodat hij in de eerste zware rit van deze Tour veel beter was dan bekende wegrenners. In de tweede rit over 398 km naar Metz moet de jonge renner afstappen. Voor hem is het dan nog te zwaar omdat hij militair met speciaal verlof is. De pechvogel Odiel Defraye had op de lottrekking van 1908 immers een slecht nummer gekozen en was te arm om de afkoopsom te betalen. Te Koolskamp in Het Kampioenschap van Vlaanderen eindigt hij tweede in 1909 en eerste in 1910. Dat gebeurde niet tegen Janneke en Mieke, maar tegen de flandriens van toen zoals Ritten Van Lerberghe, Leon en Marcel Buysse. Naast zijn nationale titel te Bastenaken veroverd tegen  Masselis en Van Hauwaert, scoorde hij nog in de Ronde van België ( 6de) , in Parijs-Tours ( 17de) en te Izegem (3de) . 

    De poort van de Tour de France was in 1912 nog niet voor hem open in de ploeg van Alcyon. Maar Bonte, de verdeler van dat merk voor West-Vlaanderen, ging te Parijs met zijn vuisten op tafel gaan slaan bij sportdirecteur Ludovic Feuillet om voor Odile Defraye toch het rugnummer 10 te bekomen. Bonte dreigde van een bestelling van 15.000 Alcyon fietsen te annuleren. De Tour 1912 wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van 10 ploegen van 5 renners die de faam verdedigen van een veloconstructeur. Zij zijn ' de gegroepeerden' . Verder worden ongeveer 100 andere renners voorzien die de Tour de France als ' geïsoleerden' mogen meerijden. Zelfs renners van éénzelfde ploeg mogen mekaar niet helpen. De grote baas Henri Desgrange wil dat iedereen individueel doorheen de ritten moet proberen te komen om te bewijzen hoe goed de fiets wel is die hij gebruikt. Het algemene klassement is op een puntensysteem gebaseerd volgens de optelling van de plaatsen behaald in iedere rit. Deze tiende jubileum-editie met een totale lengte van 5319 km, draait rond Frankrijk in de richting van de wijzers van een uurwerk, en duurt van 30 juni tot 28 juli. Er zijn veertien rustdagen en er zijn vijftien ritten .

    In de periode na de verkiezingen van 2 juni 1912 zijn er politieke rellen te Luik en te Verviers. De arbeiders protesteren tegen de te lage lonen en de te lange werkdagen. De beroepsrenner Odile Defraye wordt als soldaat weer opgeroepen door de nationale overheid om daar in Wallonië zijn laatste dienstdagen te vervullen. Alcyon besluit dat zo'n militair niet zal kunnen starten in de komende Franse rittenkoers en het fietsenfabriek vervangt daarom Defraye die zou moeten helper spelen voor Garrigou, de nummer één van toen. Defraye mocht slechts in extremis en door de tussenkomst van de Belgische verdelers van het merk Alcyon toch starten, maar meer dan een hulpje ( un domestique ) voor Garrigou was hij niet aan de startlijn van die Tour 1912.

    Zoals dat toen vaak is gebeurd vlogen de azen van de weg er al vlug in om kaf en koren te scheiden. Na een demonstratie van de regionaal Charles Crupelandt in de eerste rit, en de sabotage door het strooien van spijkers, en om zich te wreken op alle pech die hij daar reeds in Noord-Frankrijk had gekend, wil Odile Defraye tijdens de betwisting van de 388 km in richting van Longwy tonen hoe groot zijn sterkte is. Hij bekoort door zijn sierlijke stijl de sportdirecteur Ludovic die hem een dikke premie aanbiedt om kopman Garrigou, de winnaar van de Tour in 1911, toch maar niet te lossen, hem te sparen en hem op sleeptouw te nemen. Te Longwy haakt Garrigou zich nog altijd vast. Op een bijna platte band wint Defraye daar gemakkelijk zijn eerste zege. Wat een slagveld echter ! Vele belangrijke deelnemers komen vermoeid en met grote achterstand binnen. Maar volgens het reglement worden zij toch maar op weinig punten gerangschikt. In de derde rit over 331 km, met bestijging van de Ballon d'Alsace, stopt bijna de hele kopgroep om van wiel te draaien en om zo op kleiner verzet te  klimmen. Defraye stopt niet, neemt grote voorsprong, maar moet dan nabij de top toch ook van zijn zadel afstappen. Hij vervolgt de rit met Faber, Christophe, Garrigou en wordt tweede te Belfort. In de rit Belfort-Chamonix 344 km komt de Rumbekenaar ten val door in bergaf van de Aravis tegen een hond te rijden. Hij bezeert zijn knie, voelt geen pijn, en eindigt na Faber op de derde plaats. Dat is zelfs nog beter dan mannen als Lapize, Buysse, Heusghem,Thys, Lambot .... . Dertig renners  konden de eindstreep niet bereiken.  De  knie van Odiel is gezwollen, zijn lichaam is gehavend, zijn spieren zijn stijf, wanneer zij na rustdag aan de rit Chamonix-Grenoble 366 km beginnen. Er bestaan geen woorden om te beschrijven hoeveel de kleine man van Alcyon tijdens de beklimming van de Col du Galibier heeft geleden. Hij had zijn eigen lippen kapot gebeten en was besmeurd door bloed. Hij strompelde te voet verder en minstens twintig keren wou hij opgeven, doch Monsieur Ludovic die hem is beginnen te bewonderen, zorgde dat hij toch verder geraakte. Plots kwam Firmin Lambot in omgekeerde richting aangereden. Deze landgenoot uitkomend voor Le Globe was helemaal zijn weg kwijt en hij was blij van terug een gezel te ontmoeten. Bloed, zweet en tranen,veel pijn, en toch krasselden zij samen nog 90 km verder doorheen het ruige landschap, mekaar de nodige  moed bezorgend. Het ongelooflijke gebeurde. Op het einde van die verschrikkelijke fietstocht waren zij terug in staat van met een hoog tempo de stad Grenoble te naderen. Tien renners gaven onderweg op, maar Defraye tot zijn eigen verwondering werd toen nog negende geklasseerd. Eugène Christophe had drie ritten op één rij gewonnen  maar voor het klassement met de punten betekende dat maar weinig. De kranten en de toeschouwers protesteerden omdat de rugnummers 10 en 39, twee Belgen, mekaar te veel hadden geholpen, iets wat door het sportief fatsoen en de sportreglementen niet was toegelaten.

    In de zesde rit Grenoble-Nice 323 km, na een deugddoende rustdag, na goede verzorging van Defraye, verkeken de tegenstrevers zich op de kleine Belgische wonderboy. Octave Lapize , de zo beroemde renner van toen, was van plan om te bewijzen dat hij en niemand anders die tiende editie van de Tour de France zou winnen en zeker niet dat onbekende mannetje uit Vlaanderen. Met op het dagmenu Col d'Allos en Col de Vars zou de ineenstorting van Defraye niet lang meer uitblijven. Het ongelooflijke gebeurde  echter. Er was maar één mannetje dat Lapize vlot kon volgen in de beklimmingen en dat was precies pluimgewicht Defraye.  Lapize won die rit en klopte Defraye slechts omdat deze op het einde bandbreuk leed. Alzo was de puntenrangschikking te Nice  geworden : Defraye ( 31) - Lapize (31)- Christophe (33).

    Tijdens de zevende rit,  tussen Nice en Marseille, zou de ongenadige tweestrijd uit de zesde rit zorgen voor verslapping, weerbots, inzinking.  Ja, ook de kleine man uit Rumbeke had plots geen krachten meer. Gelukkig reden al zijn tegenstrevers toen in gesloten rangen, aan laag tempo, maar toch kon Odile niet meer volgen. René Vandenberghe rijdend voor  Thomann, zou de redder worden van zijn kameraad Odile Defraye. Deze VDB moedigde Defraye aan, maar die zag zwart voor zijn ogen toen ene Fransman ten aanval trok en de snelheid omhoog duwde. Maar de andere renners hielden zich kalm, zelfs Christophe, Lapize, Faber, en Buysse, en misschien betekende dit wel dat ook zij slappe benen hadden. Aan de controle stonden gelukkig de verzorgers met champagne, water, brood en suiker. Een twintigtal km duurde het nog, en toen volgde het mirakel van de herwording. Odile kon het wiel van René verlaten. Hij ijlde vooruit en begon iedereen in te halen die voor hem op de weg reed. Hij kon weer goed eten en drinken. Hij liet enkele ' boerkens' en at al zijn boterhammen op. Met nog 70 km te gaan kwam hij terug postvatten in de kopgroep, en hij verhoogde daar weldra het tempo zodat de wegloper Godivier nog werd teruggepakt. Met zes gingen ze naar de meet na 334 km . De formidabele Defraye won de sprint met vier lengten voorsprong. !  - Wel, moet hier worden geschreven dat deze rit 7 km  werd ingekort omdat te Marseille zatte mensen, betogers, warmbloedige supporters zonder manieren, de aankomstzone belegerden. Vrachtwagens moesten daarom  renners en fietsen na aankomst naar de hotels brengen.

    De volgende rit en tijdens de rustdagen gebeurde er weinig . Het zou in de negende rit Perpignan-Luchon over 289 km zijn dat Odile Defraye zijn grootste prestatie leverde , die van hem een topper maakte, die iedere sportman vandaag nog bewondert. De flandrien Marcel Buysse en de ijzeren man Eugène Christophe waren ontsnapt tijdens de frisse ochtenduren. Halfkoers werd gemeld dat die beide kleppers zowat één uur voorsprong hadden, zo erg hadden zij er de pees op gelegd. Lapize en Defraye, de aanvoerders van de rangschikking, begrepen dat zij wat moesten beginnen. Die twee gingen in de tegenaanval. Eerst vlotte dat prachtig, maar dan vertraagde Lapize plots. Was het een list ?
    Op één km van waar de uitreiking van eten en drank zou gebeuren, te Saint Girons, spurtte Defraye daarom weg.  De West-Vlaming  greep vlug zijn etenszakje, zijn bidons, en stormde verder. Op de lange Col de Port was Lapize niet in staat van terug te komen. Hij stapte toen plots tandenknarsend uit de wedstrijd en begon de Belgische renners te betichten van combines  en van verboden praktijken. De volgende dag weigerden ook zijn twee overblijvende ploegmakkers nog verder te rijden. Met 26 minuten achterstand op het duo  aanvallers begon Defraye aan de Portet d'Aspet, een steile klim op slecht wegdek. Hij vloog werkelijk die Col op zonder van zijn fiets te komen, terwijl Christophe en Buysse daar nog amper met veel moeite te voet wat vooruitkwamen. Nog voor de top reed hij de twee vluchters voorbij. Odile Defraye kwam als een superheld alleen toe te Luchon. Onbeweeglijk in het zadel, al was hij aan het wandelen, klom hij over de cols. Hij was zo gemakkelijk over het gebergte gereden dat bijna niemand hem op dat uur reeds verwachtte te Luchon. De toeschouwers waren nog niet op hun plaatsen toen hij als een Caesar uit glorierijke tijden de aankomst  bereikte. Dit was, zoals hij later vaak heeft verteld aan de bezoekers van zijn brasserie, of tijdens het babbelen met een pint bier in de hand, de sterkste prestatie uit zijn sportloopbaan. Hij was geen knoestige kerel met veel spieren, maar fraaie wielrijder , een 'pédaleur de charme', die zich vederlicht van op zijn zadel bewoog.
    Twee dagen later volgden de 326 km tussen Luchon en Bayonne, met de vier klassieke bergen. Door regen en koude was die tocht onmenselijk, een lijdensweg die veertien, vijftien, zestien uren duurde voor de deelnemers. Op de Peyresourde strompelden ze nog met zes samen naar boven. De sterkste koereurs van de éénenzestig die vroeg op die werkdag , in de duisternis nog,  waren gestart. De ' man van ijzer'  Louis Mottiat uit Bouffioulx , Marcel Buysse uit Oost-Vlaanderen,  Eugène Christophe uit Malakoff nabij Parijs, Jean Alavoine de populaire wielrenner uit Roubaix,  Gustave Garrigou, de grote wegrenner uit dat tijdperk, en ook nog de leider van de rangschikking, de gevleugelde klimmer, Odile Defraye. Het regende pis en azijn tijdens die hele lange dag in dat gebergte. Zij werden gefolterd en zouden de pijnen levenslang moeten onthouden. Onverstoorbaar was Christophe, ijzersterk Mottiat, kermend reed Garrigou verder. Defraye volgde Christophe en Mottiat op 20 minuten, maar met een derde plaats te Bayonne verbeterde hij toch nogmaals zijn puntentotaal. Na de achtste rit had Desgrange het algemeen klassement  hercijferd door alle opgevers uit zijn berekeningen te halen. Deze goocheltruk herhaalde hij ook nog op de voorlaatste dag.  Bovendien kregen opeens zij die in éénzelfde groepje eindigden allemaal evenveel punten.

    De terugkeer naar Parijs begon twee dagen later. Een peleton vermoeide renners sleepte zich verder via La Rochelle (379km), Brest  ( 470km) , Cherbourg (405km) Le Havre (361km) en Parijs  ( 317km). De baas van de Tour de France kloeg over het gebrek aan strijdlust. Omdat de renners door pas ingevoerde technologie teveel ' freewheelden'   besloot hij dat de langste rit van de volgende Tour in 1913   Brest-La Rochelle  470 km zou moeten betwist worden met de aloude ' pion fixe' !   
    Het meesterschap, de onoverwinnelijkheid, van Odile Defraye bleef overdonderend tot op de laatste rechte lijn van die Tour 1912. Hij verdedigde ook de derde positie van Garrigou tijdens de laatste ritten van die maand juli. Een andere Belg, de glimlachende Philippe Thys, bijgenaamd 'le basset' omdat hij nogal korte benen had, eindigde de Tour 1912 met veel overblijvende krachten. Deze Brusselaar won reeds in 1911 een grote Franse rittenkoers  ( Circuit Peugeot).  Veel minder elegant dan Odile Defraye maar met zijn vele aangepaste kwaliteiten, was het toen duidelijk dat deze renner in een nabije toekomst de volgende Belgische winnaar van de Tour de France zou worden. Odile Defraye werd door ontelbare Belgen opgewacht toen hij uit Parijs terugkeerde. Hij was op één maand tijd een beroemd en rijk man geworden. Deze nationale sportheld bracht arm en rijk, Vlamingen, Brusselaars en Walen samen . Iedereen bewonderde deze kleine Belg !

     

    In het voorjaar van 1912 won Odile Defraye ook vier ritten en het eindklassement van de Ronde van België. Alhoewel in Franse ogen deze Ronde niet veel betekende won Odile er toch 3.165 franken  en omdat hij enkele bekende Franse renners klopte werd hem een plaats beloofd in de topploeg van Alcyon  Tour 1912 . Hij was toen ook 3de van l'Etoile de Charleroi (verdwenen koers)  en 5de van Parijs-Roubaix waar hij de sprint meemaakte in de kopgroep , Langs de wegen werd hij aangemoedigd door 100.000 toeschouwers, meestal Vlamingen die hun dorpen hadden verlaten om te Robays naar de koers te gaan zien tot wanhoop van de pastoors die op Paasdag moesten preken in lege parochiekerken.
    In 1913 won hij Milaan-San Remo.
    Tour de France 1913  :
    rit 1 - Paris-Le Havre 388 km : zevende
    rit 2 - Le Havre - Cherbourg 364 km : derde
    rit 3 - Cherbourg - Brest 405km  : tweede
    rit 4 - Brest - La Rochelle 470 km : tweede
    rit 5 : La Rochelle - Bayonne 379 km : zevende
    rit 6  : opgave
    In 1914 won hij de 6de rit van de Ronde van België
    Tour de France 1914
    rit 1 - Paris - Le Havre 388 km : dertiende
    rit 2 - Le Havre - Cherbourg 364 km : vierde
    rit 3 - Cherbourg Brest 405 km : vierde
    rit 4- Brest - La Rochelle 470 km : zestiende
    rit 5 - La Rochelle - Bayonne - 379 km : tweede
    rit 6 - Bayonne - Luchon 326 km : achtste
    rit 7 - Luchon - Perpignan 323 km : zesde
    rit 8 - Perpignan - Marseille 370 km : vijftiende
    rit 9 - Marseille - Nice 338 km : achtenveertigste
    rit 10 - opgave
    Op 1 augustus 1914 moesten alle weerbare manspersonen onder de wapens, ook Odiel Defraye !

    Aanvankelijk begon het wielerjaar 1913 wegens het riant salaris dat hij toen kreeg van Alcyon, de schone startpremies, onkostenvergoedingen, en een fortuin dat hem werd beloofd voor een nieuwe overwinning in de Tour de France. Met winst in Milaan-Sanremo bewees de nieuwe halfgod van het Vlaamse volk dat hij van zijn rang en inkomen waard was. Wie had in zo'n korte tijd immers zulke schone pluimen op zijn hoed mogen steken ?. Maar tijdens de Primavera kreeg hij zoveel vuil in zijn ogen dat hij bijna blind werd door de ontstekingen die volgden. Voor de onklopbare gevleugelde kampioen van Alcyon stopte de zonneschijn plots .
    Hij was op training gevallen. Zijn afgebroken rem was toen als een vuil mes in zijn been gestoken  en zijn blessures wilden maar niet genezen. Toch wilden allen hem zien presteren, alhoewel hij lichamelijk niet in orde was. Hij beulde zich op training af in plaats van zich te laten genezen en te laten observeren door een bekwame dokter. De Tour 1913 werd opnieuw betwist met eindklassement volgens de tijd zoals in 1903 en 1904, en zoals het vanaf toen ongeveer steeds zou verder gaan. Te Bayonne telde Odiel op kop van de algemene rangschikking  4'55" voorsprong op Eugène Christophe en 10'05" op Marcel Buysse, twee renners die voor het fietsenmerk Peugeot reden. Maar in het gebergte kon hij plots niet meer verder.  Door klem(*) blokkeerde één van zijn benen. In 1914 werd hij maandenlang geplaagd door dikke zweren en kon hij nooit normaal op zijn zadel zitten. Zijn fijn raderwerk was kapot, zijn prachtig organisme pruttelde tegen. Om de Tour in 1914 te winnen had Alcyon toch veel geld gebruikt om met een sterke ploeg Belgische kopmannen en helpers op te treden, maar dit werd een mislukking.

    (*)Tetanus, ook wel kaakklem genoemd, wordt veroorzaakt door de bacterie Clostridium tetani, die algemeen in aarde en straatvuil (vroeger speelde paardenmest hierin een belangrijke rol) voorkomt. De spore van de bacterie kan bij een verwonding in het lichaam komen en zich daar gaan vermenigvuldigen. Dat gebeurt vooral in kleine, diepe wonden, (trappen in een roestige spijker) ook bij beten door dieren kan men tetanus krijgen, omdat de tetanusbacterie het best groeit in een zuurstofarme omgeving.

     

    Toen werd alles anders in West-Vlaanderen door de verschrikkelijke oorlog 1914-1918 . De arme borstelmaker die als wielrijder ons land op stelten had doen staan, zonk weg in een levensverhaal waarvan het vervolg niets meer betekende voor wielergekke supporters die andere idolen aanbaden.  Op drie jaren tijd had  ' Frayke'  als geliefde sportman  zoveel verdiend als een andere werknemer kon verdienen in veertig jaren. Hij belegde zijn geld vrij goed door een huis te bouwen, alsook een café waarachter een kleine wielerbaan was. 
    Tijdens de oorlogsjaren had hij een niet gevaarlijke dienst bij het zesde linieregiment. De Spaanse griep ging aan hem voorbij. Hij probeerde het nog in de Tour tegen de nieuwe generatie renners . In 1919 waren er al 42 opgevers geweest tijdens de eerste drie ritten, toen hij nog met rugnummer 50 één van 25 vertrekkers was in Brest- Les Sales d'Olonne 412 km. Hij hoopte dat met rugnummer 7 het geluk hem weer zou toelachen in de Tour 1920. Hij bereikte na 388 km Le Havre een beetje na Sellier maar toch reeds 1u30' na Mottiat. Te Cherbourg na nog eens 364 km eindigt hij maar 8 minuten na Thys. Opgave in de derde rit ergens diep in Bretagne. In 1924 had hij voldoende motivatie om het weer te proberen, maar hij werd vernederd omdat de Tourdirectie hem niet inschreef als rijder van klasse 1. Het was in die Ronde dat sportjournalist Albert Londres het begrip De Dwangarbeiders van de Weg heeft uitgevonden. Defraye  op de plaatsen 38,45,35,41,43, kon in de lange vlakke ritten nog goed mee, maar in Bayonne-Luchon ,waarin hij sneuvelde in 1913, liet hij Bottechia, Frantz, e.a. zonder hem verder rijden, maar toen waren 50% van de deelnemers reeds uit die koers.  Maar den Odiel uit 1912 , gehuldigd en bezongen, bestond niet meer.
    De mens Odiel Defraye kwijnde weg. Hij kon en mocht vanaf 1926 nooit meer in de zonne van de zege , in de zonne van de glorie staan. De held van iedereen verdween plots naar het diepe Frankrijk in de Bourgogne . Hij kwam terug om aan onze kust als hotelbaas zijn brood te verdienen.   Hij had een drankprobleem.  Hij doofde helemaal  uit, maar dat duurde toch tot in 1965  toen hij als 77-jarige onbekend en onbemind overleed in een tehuis voor ouderlingen te Bierges in Waals-Brabant.
    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    10-07-2012 om 00:00 geschreven door Papoum

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)



    EINDE
    VAN DEZE BLOG
    26 08 2012

    Foto

    Foto

    Hoe sterk is de eenzame fietser
    Die krom gebogen over z'n stuur tegen de wind
    Zichzelf een weg baant


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Zoeken in blog


    Foto

    Foto

    Foto

    Een bescheiden blik in de geschiedenis van de wielersport is vaak al voldoende om de fascinatie te proeven.
    OLYMPIA 1981 YVES MONTANT   A BICYCLETTE
    http://www.youtube.com/watch?v=lOZPWpiNUWQ&feature=related



    La bicyclette

    Quand on partait de bon matin
    Quand on partait sur les chemins
    A bicyclette
    Nous étions quelques bons copains
    Y avait Fernand y avait Firmin
    Y avait Francis et Sébastien
    Et puis Paulette

    On était tous amoureux d'elle
    On se sentait pousser des ailes
    A bicyclette
    Sur les petits chemins de terre
    On a souvent vécu l'enfer
    Pour ne pas mettre pied à terre
    Devant Paulette
    Faut dire qu'elle y mettait du cœur
    C'était la fille du facteur
    A bicyclette
    Et depuis qu'elle avait huit ans
    Elle avait fait en le suivant
    Tous les chemins environnants
    A bicyclette


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    NATHALIE.

    La place Rouge était vide
    Devant moi marchait Nathalie
    Il avait un joli nom, mon guide
    Nathalie...
    La place Rouge était blanche
    La neige faisait un tapis
    Et je suivais par ce froid dimanche
    Nathalie...
    Elle parlait en phrases sobres
    De la révolution d'octobre
    Je pensais déjà
    Qu'après le tombeau de Lénine
    On irait au café Pouchkine
    Boire un chocolat...
    La place Rouge était vide
    Je lui pris son bras, elle a souri
    Il avait des cheveux blonds, mon guide
    Nathalie... Nathalie
    Dans sa chambre à l'université
    Une bande d'étudiants
    L'attendait impatiemment
    On a ri, on a beaucoup parlé
    Ils voulaient tout savoir, Nathalie traduisait
    Moscou, les plaines d'Ukraine
    Et les Champs-Élysées
    On a tout mélangé et on a chanté
    Et puis ils ont débouché
    En riant à l'avance
    Du champagne de France
    Et on a dansé...
    La, la la...
    Et quand la chambre fut vide
    Tous les amis étaient partis
    Je suis resté seul avec mon guide
    Nathalie...
    Plus question de phrases sobres
    Ni de révolution d'octobre
    On n'en était plus là
    Fini le tombeau de Lénine
    Le chocolat de chez Pouchkine
    C'était loin déjà...
    Que ma vie me semble vide
    Mais je sais qu'un jour à Paris
    C'est moi qui lui servirai de guide
    Nathalie... Nathalie


    Foto

    Foto

    Foto

    Marianne de ma jeunesse
    Ton manoir se dressait
    Sur la pauvre richesses
    De mon rêve enchanté

    Les sapins sous le vent
    Sifflent un air étrange
    Où les voix se mélangent
    De nains et de géants

    Marianne de ma jeunesse
    Tu as ressuscité
    Des démons des princesses
    Qui dans moi sommeillaient

    Car ton nom fait partie
    Marianne de ma jeunesse
    Du dérisoire livre
    Où tout enfant voudrait vivre

    Marianne de ma jeunesse
    Nos deux ombres enfuies
    Se donnèrent promesse
    Par-delà leurs joies et leur vie

    Marianne de ma jeunesse
    J'ai serré sur mon cœur
    Presque avec maladresse
    Ton mouchoir de pluie et de pleurs

    Foto

    http://nl.youtube.com/watch?v=lgUrlO6hku8
    Les Baladins
    http://nl.youtube.com/watch?v=75lFwcGucOA&feature=related
    Marie Marie
    http://nl.youtube.com/watch?v=AaXY59mg9QE
    Nathalie   - Spaanse versie

    http://fr.youtube.com/watch?v=27eWewocQm4&feature=related
    Nathalie mon guide avait des cheveux blonds

    Foto

    MON ARBRE
    Louis Amade 1964

    Il avait poussé par hasard
    Dans notre cour sans le savoir
    Comme un aveugle dans le noir
    Mon arbre
    Il était si petit
    Que c'était mon ami
    Car j'étais tout petit
    Comme lui
    J'attendais de lui le printemps
    Avec deux ou trois fleurs d'argent
    Un peu de vert, un peu de blanc
    Mon arbre
    Et ma vie s'accrochait
    A cet arbre léger
    Qui grandissait
    Comme je grandissais


    Foto

    Chanson de
    GILBERT BECAUD

    Quand tu n'es pas là
    Tous les oiseaux du monde
    Quand tu n'es pas là
    S'arrètent de chanter
    Et se mettent à pleurer
    Larmes de pluie au ciel d'été
    Quand tu n'es pas là
    Le silence qui gronde
    Me donne si froid
    Qu'un jour ensolleillé
    Me fait presque pleurer
    Larmes d'ennui malgré l'été
    La ville fait de grâces 
    La lune des grimaces
    Qui me laissent sans joie
    Les cantiques d'églises
    Malgré tout ce qu'ils disent
    Me font perdre la foi
    Quand tu n'es pas là
    Tous les oiseaux du monde
    La nuit sur mon toit
    Viennent se rassembler
    Et pour me consoler
    Chantent tout bas
    ' Elle reviendra ' 
    Quand tu reviendras
    De l'autre bout du monde
    Quand tu reviendras
    Les oiseaux dans le ciel
    Pourront battre des ailes
    Chanter de joie
    Lorsque tu reviendras !


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Le Pianiste de Varsovie
    Gilbert Bécaud

    Je ne sais pas pourquoi
    Cette mélodie me fait penser à Chopin
    Je l`aime bien, Chopin
    Je jouais bien Chopin
    Chez moi à Varsovie
    Où j`ai grandi à l`ombre
    A l`ombre de la gloire de Chopin
    Je ne sais pas pourquoi
    Cette mélodie me fait penser à Varsovie
    Une place peuplée de pigeons
    Une vieille demeure avec pignon
    Un escalier en colimaçon
    Et tout en haut mon professeur
    Plus de sentiment
    Plus de mouvement
    Plus d`envolée
    Bien bien plus léger
    Joue mon garçon avec ton coeur
    Me disait-il pendant des heures
    Premier concert devant le noir
    Je suis seul avec mon piano
    Et ça finit par des bravos
    Des bravos, j`en cueille par millions
    A tous les coins de l`horizon
    Des pas qui claquent
    Des murs qui craquent
    Des pas qui foulent
    Des murs qui croulent
    Pourquoi?
    Des yeux qui pleurent
    Des mains qui meurent
    Des pas qui chassent
    Des pas qui glacent
    Pourquoi
    Le ciel est-il si loin de nous?
    Je ne sais pas pourquoi
    Mais tout cela me fait penser à Varsovie
    Une place peuplée de pigeons
    Une vieille demeure avec pignon
    Un escalier en colimaçon
    Et tout en haut mon professeur
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    What does not destroy us makes us stronger.
    Foto

    Foto

    Rondvraag / Poll
    Wie wordt wereldkampioen 2012 bij de profs ?
    Philippe Gilbert
    Greg Van Avermaet
    Ryder Hesjedal
    Johan Vansummeren
    Giovanni Visconti
    Alejandro Valverde
    Samuel Sanchez
    Joaquin Rodriguez
    Maxime Monfort
    Roman Kreuziger
    Vincenzo Nibali
    Peter Sagan
    Damiano Cunego
    Diego Ulissi
    Bradley Wiggins
    Rigoberto Uran
    Edvald Boasson Hagen
    Chris Froome
    Thomas Voeckler
    een andere renner ....
    Bekijk resultaat


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    À la claire fontaine

    M'en allant promener,
    J'ai trouvé l'eau si belle,
    Que je m'y suis baignée.

    Il y a longtemps que je t'aime
    Jamais je ne t'oublierai.

    Sous les feuilles d'un chêne
    Je me suis fait sécher,
    Sur la plus haute branche,
    Un rossignol chantait.

    Il y a longtemps que je t'aime
    Jamais je ne t'oublierai.

    Chante, rossignol, chante,
    Toi qui as le coeur gai,
    Tu as le coeur a rire,
    Moi, je l'ai à pleurer.

    Il y a longtemps que je t'aime
    Jamais je ne t'oublierai.

    J'ai perdu mon ami
    Sans l'avoir mérité,
    Pour un bouquet de roses,
    Que je lui refusai.

    Il y a longtemps que je t'aime
    Jamais je ne t'oublierai.

    Je voudrais que la rose
    Fût encore au rosier,
    Et que mon doux ami
    Fût encore à m'aimer


    Foto

    Archief per jaar
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008

    Foto

    Foto

    Engelbert Humperdinck
    Les Bicyclettes De Belsize

    Turning and turning, the world goes on
    We can't change it, my friend
    Let us go riding now through the days
    Together to the end
    Till the end

    Les bicyclettes de Belsize
    Carry us side by side
    And hand in hand, we will ride
    Over Belsize
    Turn your magical eyes
    Round and around
    Looking at all we found
    Carry us through the skies
    Les bicyclettes de Belsize

    Spinning and spinning, the dreams I know
    Rolling on through my head
    Let us enjoy them before they go
    Come the dawn, they all are dead
    Yes, they're dead

    Les bicyclettes de Belsize
    Carry us side by side
    And hand in hand, we will ride
    Over Belsize
    Turn your magical eyes
    Round and around
    Looking at all we found
    Carry us through the skies
    Les bicyclettes de Belsize


    Foto

    Foto

    Julia Tulkens .

    Hebben wij elkaar
    gevonden in dit land
    van klei en mist
    waar tussen hemel
    en aarde ons leven
    wordt uitgewist  ?

    Ben ik nog schaduw,
    ben ik al licht,
    of is d'oneindigheid
    mijn aangezicht ?

    Treed ik in wolken of
    in hemelgrond ?
    Er ruist een hooglied aan
    mijn lichte mond.
    In uw omarming hoe
    ik rijzend ril ...
    Mijn haren wuiven en
    de tijd valt stil .
     
                                Julia Tulkens.

    Foto

    Foto

    SONNET POUR HELENE

    Quand vous serez bien vieille, au soir, à la chandelle,
    Assise auprès du feu, dévidant et filant,
    Direz, chantant mes vers, en vous émerveillant :
    Papoum me célébrait du temps que j’étais belle.

    Lors, vous n’aurez servante oyant telle nouvelle,
    Déjà sous le labeur à demi sommeillant,
    Qui au bruit de mon nom ne s’aille réveillant,
    Bénissant votre nom de louange immortelle.

    Je serai sous la terre et fantôme sans os :
    Par les ombres myrteux je prendrai mon repos :
    Vous serez au foyer une vieille accroupie,

    Regrettant mon amour et votre fier dédain.
    Vivez, si m’en croyez, n’attendez à demain :
    Cueillez dès aujourd’hui les roses de la vie.

    Regretting my love, and regretting your disdain.
    Heed me, and live for now: this time won’t come again.
    Come, pluck now — today — life’s so quickly-fading rose.


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Laatste commentaren
  • Coach Factory Outlet (Holder)
        op De teloorgang van de kleine waterhoek.
  • Nike Air Force 1 (Barbara)
        op De teloorgang van de kleine waterhoek.
  • Na een drukkende en zwoele nacht kom ik u een fijne nieuwe week wensen (Jeske )
        op De Flandriens uit Limburg.
  • Wens je een fijne zaterdag (Nikki)
        op De Wielersport in Denemarken.
  • Lieve midweekgroetjes . (bompa harry)
        op Charles Aznavour.
  • SPORTIEF HOOR MIJN TANDARTS RACED OOK (Ton)
        op Een eeuw geleden werd de Primavera 1911 gereden.
  • Maar dat is leuk (Ton)
        op Fietstocht naar Itzehoe - ( Week 1 ) .
  • Norbert Vande Walle (JP VANSTEENKISTE)
        op Une page d'histoire - Le tennis de table d'il y a 40 ans.
  • Lieve zaterdaggroetjes (Nikki )
        op Een stukje Zwembad Olympia nostalgie .
  • De beste wensen voor 2011 (Nikki )
        op Exode des forces russes de Sebastopol -  Bizerte 1920.
  • Foto

    Archief per maand
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Gastenboek
  • Wandelgroetjes uit Borgloon
  • Genieten!!!!!
  • Genieten!!!!!
  • Verder dan Rome
  • Hier ben ik weer gr. van Koos mengelmoes

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Foto

    Will Tura:
    Eenzaam Zonder Jou songtekst

    Ik ben zo eenzaam zonder jou
    Niets kan mij binden bij mijn vrienden
    Bij hen kan ik het niet meer vinden
    Het liefste ben ik dicht bij jou

    Ik ben zo eenzaam zonder jou
    Ook als het dansorkest gaat spelen
    Want dansen gaat mij gauw vervelen
    Als ik jou niet in m'n armen hou

    Ik ben zo eenzaam zonder jou
    Jij weet dat ik op jou zou wachten
    Maar leef ik ook nog in jouw gedachten
    En ben je mij nog altijd trouw

    Ik kan niet verder zonder jou
    Mijn leven zou ik voor jou geven
    In al mijn brieven staat geschreven
    Ik ben zo eenzaam zonder jou

    Ik ben zo eenzaam zonder jou



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!