Ik ben Journée Wilfried , en gebruik soms ook wel de schuilnaam PAPOUM.
Ik ben een man en woon in LANDEN (België) en mijn beroep is gepensioneerde , slapen, goed eten en drinken..
Ik ben geboren op 04/06/1944 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielersport en tafeltennis, geschiedenis, reisverhalen, chansons, humor..
C'est plein d'Uylenspiegel Et de ses cousins Et d'arrière-cousins De Breughel l'Ancien
Le plat pays qui est le mien.
Tous les chemins qui mènent à Rome Portent les amours des amants déçus et les mensonges des anges déchus.
Pelgrim
Wat zich gaande voltrekt in de ziel van de pelgrim is niet een toenemend verlangen naar het bereiken van zijn reisdoel, niet het vinden van het heilige aan het einde van zijn bedevaart, maar zijn overgave aan de ruimte, aan de kiezels op zijn pad, zijn besef van niet-weten, zijn afdalen in de leegte.
Zijn benen worden zijn vrienden, de regen zijn lijden, zijn angst wordt gericht naar de honden langs de weg, het vele legt hij af en hij rust in het Ene. Al trekkend komt hij nergens, voortgaande bereikt hij niets, maar zijn vreugde neemt toe om een bloem en een krekel, om een groet en een onderdak.
Zijn reisdoel en zijn thuis vloeien samen aan de horizon, hemel en aarde vinden elkaar op het kruispunt van zijn hart. Het heilige verdicht zich in de dieren en de dingen. Zijn aankomst ligt verborgen in de wijsheid van het Zijn.
Catharina Visser
De Weg.
In de verte gaat een pelgrim, eenzaam over het pad. Met een blik voorwaarts, eindeloos turen naar het pad. Het pad dat hem leidt, de wind die hem begeleidt. Samen èèn met de natuur, de geur,het geluid en omgeving. Daar toont de schepping hem, nederig dat het pad van zand zo hard als steen is. Soms ook warm,koud en nat. De pelgrim stapt over het harde pad, met als enige vriend zijn schaduw. Samen op hun weg.
When we got to the sea at the end of the world We sat down on the beach at sunset We knew why we had done it To know our lives less important than just one grain of sand.
En camino de Santiago Sur le chemin de St Jacques Iba una alma peregrina Allait une âme pérégrine Una noca tan obscura Une nuit si obscure Que ni una estrella lucia ; Que ne brillait aucune étoile ;
Le patron de toutes les filles C'est le saint Jacques des Bourdons; Le patron de tous les garçons C'est le saint Jacques des Coquilles. Nous pouvons tous les deux nous donner un bouquet, Coquilles et bourdons exigent que l'on troque; Cet échange affermit l'amitié réciproque, Et cela vaut mieux qu'un œillet.
Dat een pelgrim bij terugkomst niet wordt herkend door de mensen thuis, is een geliefd thema in middeleeuwse pelgrimsverhalen. Waarschijnlijk wil de legende daarmee aanduiden, dat de pelgrim door zijn bedevaart een ander mens is geworden; hij is op Christus gaan lijken. Dat wordt uitgedrukt door de omstandigheid dat de mensen van vroeger de teruggekeerde pelgrim niet meer herkennen: hij beantwoordt niet meer aan het oude beeld, dat zijn nog hebben; de pelgrim is een nieuwe mens geworden.
Betrouw geen pelgrim met een baard Die met een schooikroes geld vergaart Al beed'lend langs de wegen sjokt En met een deerne samenhokt.
Priez pour nous à Compostelle - Barret et Gurgand - 1977.
Par milliers, par millions, le besace à l'épaule et le bourdon au poing, ils quittaient les cités, les chateaux, les villages, et prenaient le chemin de Compostelle. Gens de toutes sortes et tous pays, ils partaient, le coeur brulant, faire leur salut au bout des terres d'Occident, là où la mer un jour avait livré de corps de l'apotre Jacques.
Ik had het eerst niet in de gaten, en opeens zàg ik het spoor dat jij voor mij hebt nagelaten.
Mon père .
Assis dans un vieux fauteuil Recouvert d'un plaid usé, Il rêve de son passé, En attendant le sommeil.
La fumée d'un cigare Flottant au-dessus de lui, D'une auréole, pare, Sa tête grise, de nuit.
Vêtu d'un pantalon gris, Chemise de flanelle Sous le tablier bleu sali. Sa casquette est belle.
Il sait déjà que demain, Sera le grand jour pour lui. Mais il ne regrette rien, Et partira seul sans bruit .
***
La mort .
Le jour où tu viendras, A l'aube d'un matin, Me tendre les bras Me chercher par la main, Entre comme moi Par le fond du jardin.
Tu essuyeras tes pieds Sur le grand paillasson, Pour ne pas marquer Tes pas dans le salon, Et n'oublie pas d'ôter Ton noir capuchon.
La table sera mise Et le vin bien chambré, Quand tu sera assise Nous pourrons le goûter, Avant que je ne suive Ton ombre décharnée .
Mais si tu préfères Par surprise me faucher, Au début de l'hiver Ou au soir d'un été, Pousse la barrière Elle n'est jamais fermée.
Avant de m'emporter, De rendre ma valise, Laisse-moi griffonner Une dernière poésie Où je ferai chanter La beauté de la vie.
Ce n'est pas ce matin Que je quitterai le port, Puisque de mes mains J'ai caressé si fort Ses lèvres de satin Que je t'oublie, la mort.
+++
SEUL SUR LE CHEMIN .
J'ai traversé des villes, J'ai longé des cours d'eau J'ai rencontré des îles J'ai cotoyé le beau !
Tout au long du voyage Rien ne m'a retenu Même pas un signe de croix Tracé d'une main tremblante.
Le vent, la mer, la pluie M'ont façonné le coeur. Je suis leur propre image, Immuable douleur.
Je fais signe aux oiseaux, Seuls amis de ce monde, Qui m'entraînent dans une ronde A m'en crever la peau.
J'ai traversé des coeurs, J'ai rencontré des bras, J'ai caressé des fleurs, J'en ai ceuilli pour toi.
TENNIS DE TABLE MESATENISTA PING PANG QIU TISCHTENNIS TABLE TENNIS
photos courtesy ITTF
乒乓球 Stolni tenis Tenis Stolowy
ITTF TABLE TENNIS Classement mondial 26 - 08 - 2012 World Ranking Weltrangliste Ranking Mundial Värlen Rangordning Classifica Mondiale MESSIEURS : 1. ZHANG Jike - CHN 2. MA Long - CHN 3. XU Xin - CHN 4. WANG Hao - CHN 5. MIZUTANI Jun - JPN 6. MA Lin - CHN 7. BOLL Timo - GER 8. CHUANG Chih-Yuan - TPE 9. OVTCHAROV Dim - GER 10. WANG Liqin - CHN 11. JOO Se Hyuk - KOR 12. OH Sang Eun - KOR
-- DAMES : 1. DING Ning - CHN 2. LI Xiaoxia - CHN 3. LIU Shiwen - CHN 4. GUO Yan - CHN 5. ISHIKAWA Kasu - JPN 6. FUKUHARA Ai - JPN 7. FENG Tianwei - SIN 8. KIM Kyung - KOR 9. GUO Yue - CHN 10. WANG Yuegu - SIN 11. WU Yang - CHN 12. TIE Yana - HKG
De noodklok belt slechts éénmaal Komt weldra de ultieme speeltijd Ademen voor de laatste maal Gelukkig geen haat noch nijd Toch af en toe een flater Een zorg is dit voor later Lopen van os naar ezel Toch af en toe een flater Niet knikkers tellen, wel het spel Lopen van os naar ezel Dagelijks goed aan de kost Niet knikkers tellen, wel het spel Verwachtingen zelden ingelost Dagelijks goed aan de kost De beste blijft mijn moeder Verwachtingen zelden ingelost Water is het kostelijkste voeder De beste blijft mijn moeder Om bestwil een toontje lager zingen Water is het kostelijkste voeder Op zoek naar de diepte der dingen Om bestwil een toontje lager zingen Komt het varksken met de lange snuit Op zoek naar de diepte der dingen Nu is dit pantoumeke bijna uit Komt het varksken met de lange snuit Ademen voor de laatste maal Nu is dit pantoumeke bijna uit De noodklok belt slechts éénmaal.
Tibertyn. ***
Kleine mensenhand strooit op winterse dag kruimels voor de mus.
Schelpen op het strand die worden door de branding voor ons kind gebracht.
Molens in de wind draaien, draaien, en draaien in het vlakke land.
Kerstman in de straat borstelt met grote bezem sneeuw weg van de stoep.
De dode takken breken af bij felle wind van de avondstorm.
Kreten in de nacht van kikkers in de vijver lokken de reiger.
Hulpeloos jong lam verloren tussen struiken waar de wolf vertoeft.
De werkzame bij zoekt in de roze bloesems lekker naar honing.
The country with the biggest population in the world, the People's Republic of China, regards this sport as the most important.”
De pelgrim.
Hij is op de weg alleen al weet hij nog niet waarheen maar ergens stond geschreven dat hij die richting moest gaan en aarzelt hij soms even langs de eindeloze baan terwijl hij in zijn hart voelt dat velen eerder gingen mijmerend over dingen terwijl een windje afkoelt .
Verder dan Rome loopt de weg.
Ervaringen van een pelgrim.
18-02-2011
Open Pingpong Tornooi.
Frieda Genné vertelt :
Op Sint-Valentijnsdag van een jaar dat nu al zolang voorbij is dat de kinderen die door de liefde toen werden verwekt bijna grootmoeder of grootvader zijn, toen ik mij reeds een tijdje aan het afvragen was of ik mijn palet maar niet definitief moest opbergen, nam ik op die bewuste zaterdagochtend toch maar de tram om te gaan deelnemen aan het Premier Tournoi de Tennis de Table du Cercle Sportif du Personnel de la Radio et Télévision Belge. Het was toch te slecht weer om te gaan fietsen of te gaan wandelen, en voor een pas gescheiden vrouw zonder kinderen waren er op die dag toch maar weinig andere mogelijkheden.
Ik voelde me die week niet bijzonder fit, maar toch had ik aanvaard om de kleuren van de Spaarkas, mijn werkgever, te verdedigen op dit sportief gebeuren voorbehouden aan personeelsleden van een aantal bedrijven, banken, parastatale instellingen, ministeries, pensioenkassen. De Sportkring van de ASLK was ook uitgenodigd geworden en had beloofd van het gevraagde aantal van vier spelers of speelsters af te vaardigen, en die moesten dan spelen netjes volgens sterkte en kleur verdeeld over vier reeksen.
In mijn jeugd had ik in het tennis en in het tafeltennis enige reputatie opgebouwd, en ook zelfs in het zwemmen en in cross-country, maar dat gebeurde dan wel in mijn thuisbasis te Walshoutem, in de steden Borgworm, Hannuit en Hoei, en zelfs te Luik, maar in de hoofdstad Brussel was ik totaal onbekend in het milieu van het pingpongballetje. Met mijn klassement Interbanques 3 bevond ik me, zoals ingeschreven door mijn Cercle Sportif de la Caisse d'Epargne, op tabel III met tafeltennissers die niet sterker dan D2 waren.
Met hoogte- en dieptepunten spartelde ik, met telkens verlies van een set, door mijn eerste matchen tegen gespierde kerels in korte broek die wel hard op de bal sloegen maar veel te veel misten, zelfs tijdens hun opslag. Na drie overwinningen dronk ik een grote tas gesuikerde koffie, met een stukje taart, terwijl de mannen toen reeds pinten bier dronken. Ik had ook een kommetje rijstpap meegebracht met veel bruine suiker en dat heeft me goed gesmaakt. Na de pauze vanaf 14u00 versloeg ik iedereen, ik had geen enkele moeite meer om ook nog mijn vier andere concurrenten af te straffen. Ik moet wel verklappen dat ik voor het begin van de namiddagmatchen goed naar de toiletten kon gaan en dat ik dan ook helemaal van kledij ben veranderd, zelfs met verse sokken, onderbroekje en bustehouder heb ik me toen herkleed in de zeer propere damestoiletten van de Belgische Televisie, waar ook zo vaak onze beroemde omroepsters zich ontspannen. Dit tafeltennistornooi werd immers georganiseerd in een zaal die eigenlijk op andere dagen ook wordt gebruikt voor de opnames van televisieuitzendingen, zij het dan met anderen meubelen dan die pingpongtafels.
Deze kerels heb ik toen alle zeven geklopt tijdens de schiftingen.
Als eerste van het bovenste gedeelte van Tabel III zou ik aldus om 20u30 de finale moeten spelen tegen André Noël van de Bank van Brussel die de beste van het onderste gedeelte van dezelfde tabel was geworden. Noël had een match meer dan ik moeten spelen en leed ook eerder op die dag reeds een nederlaag, zonder gevolg voor de uiteindelijke rangschikking van de andere poule. Ik moest wel enkele uren geduldig wachten, en ook nog enkele keren arbitreren, en zo vorderde de grote studioklok langzaam maar zeker naar het 'moment suprême' de start van de finale van de reeks D-Open.
DE FINALE : De partij begon voor mij slecht. De BBL-er had groene noppenrubbers op zijn palet waarmee hij zowel kon aanvallen als passief en afwachtend spelen. Ik moest tegen mijn goesting het balletje gaan oprapen en het was al snel (1- 7) . Ik nam een slokje uit mijn glas spa-citroen, en ik dacht : ' Het zal wel niets worden ... ' . Regelmatig veegde ik mijn gezicht af met de handdoek waarop het embleem van de ASLK stond afgebeeld, want als ik niet zou winnen zou ik dan toch voor wat publiciteit zorgen voor mijn werkgever. Ik vloekte tegen mijn eigen en zei aan mezelf : ' Oude wringster, gij speelt hier de finale, vergeet dat niet ... ! Dus, Frieda meisje, meer tactiek en kalm blijven ... en smashen kunt gij niet, gij zijt te lomp ! Laat je toch niet belachelijk maken, ... allé, hup, hup, ...! (3-10). ' Sukkel ! Nog een misser ! - (6-14)- Waarom toch, na zolang ... kunt gij nog altijd niet pingpongen ... ? (9-16) ! Het gaat hier gedaan zijn met ballen rapen ...! Ik moet alles kort spelen aan zijn rechterkant, zonder te couperen, lage balletjes ... ! Zo gaat het verder, en tijdens iedere balwisseling laat ik zowel mijn tong als mijn tanden zien. Ik vertraag opzettelijk, en de score glijdt amper nog vooruit. De scheidsrechter, een oudere heer van de RTB, is niet meer zo gelukkig als toen hij pintjes dronk aan het buffet. Hij toont nu eens zijn linkerwang en dan eens zijn rechterwang op het eentonige ritme, van ping, pong, en pang. Triest heen en weer gaat het balletje, en steeds naar diezelfde zijkant achter het net volgens de ijzeren wil van de kleine Frieda met zwart krulhaar. (10-18).
Mijn twee vorige ballen had ik hopeloos slecht verspeeld, en dat doet me nu echt fel blazen. Duidelijk toon ik aan mijn tegenstrever tekenen dat ik me er al neerleg om deze match te verliezen. Het balletje van 38 mm diameter is net door mijn vijand heel ver de zaal in gesmasht, een misser, hoog boven hoofden, lampen, en tafels. Toch een puntje voor mij, eindelijk ! Ik neem nog eens mijn handdoek en met mijn rood geworden kop denk ik even na , voor zover dit in de ring nog mogelijk is. Plots zie ik een lichtje. Het was mij opgevallen tijdens enige balwisselingen dat ik het ronde ding goed onder mijn controle kon houden, zodat mijn betere toekomst tijdens dit spel ook toch zou kunnen liggen in kapbewegingen met een draaiende pols in mijn backhand. Op dat kritieke moment van mijn finale beslis ik plots van volledig mijn spel te veranderen. Van zacht schuiven met mijn rechtse schakel ik over naar mijn kappende backhand. Er gebeurt een wonder vermits de BBL-man driemaal zijn retourbal in het net legt. Hij vloekt en geeft dan nog een domme opslag weg die afketst op de boord van zijn tafelkant.
Zo komen wij , ik en mijn supporters, weldra aan 17-18 en André Noël wordt zenuwachtig en raakt de bal met zijn wijsvinger. Na een slokje aan mijn spa-citroen, kijk ik eens in zijn ogen waarin ik verwarring zie opkomen. In een ware euforie durf ik nu zelfs ook smashen, en met succes ! Ik voel me echt high ! In mijn hersens weerklinkt de verschrikkelijke ' Banzaï ' kreet van Kimura. Met de klasse die enkel op de grote dagen van mijn leven haar neusje soms liet zien, los ik nog een paar loeiers . Geweldig ! De punten zijn allemaal voor mij. Als de zegevierende Zatopek loop ik door en kom ik over de meet, de 21-lijn van het einde van deze eerste set . ( 21-18 ) - . Dat was er op en er over ....! Bravo Frieda !
Voor de vijftiende keer op deze zaterdag heb ik zo'n set gewonnen. Ik sta er nu goed voor. Dit is aan het gebeuren in de finale, en hoe verschrikkelijk sterk was ik toch op het laatste, in de sprint ! Frieda'ke, Frieda'ke toch, er groeit hier een schone kans om nog weer een keer een tornooitje te winnen. Er staat daar zelfs een schone beker en een doos met een prijs in natura. Wat zou dat zijn ?
Mijn tegenstrever, de op het eerste zicht toch vriendelijke André Noël, zit nu op een stoel te schuimbekken, en hij is fel kwaad op zichzelf omdat hij ondanks voorsprong niet kon afwerken tegen die madame met haar roodbruin ouderwets paletje. Al direct na de eerste bewegingen over de tafel komt hij op het begin van de tweede set met grof geschut. (1-6) - Ik moet alles doen om mijn concentratie en mijn fighting spirit terug in de gepaste slagorde op te stellen, terug vertrouwen leggend in die kapeffecten die tijdens de eerste set goed meevielen. Mijn beste wapens hebben immers die vorm en dat wordt bevestigd - ( 4-6) - Ik neem geen risico's. Ik vertraag, houd het balletje laag, en aan de rechterkant van de man die mijn 'pong' moet verteren. De score vordert geleidelijk en wreed langzaam : (8-10)- (12-12) - (14-14) . Ik vecht tegen de andere kant, tegen de vijand, doch ook nog meer tegen mezelf. Ik moet mijn concentratie maximaal laten renderen en mijn zenuwen baas blijven. Ik moet zoeken naar de harmonie tussen kalmte en agressiviteit, de beste cocktail om in dit balspel te zegevieren, om na de inspanning feest te kunnen vieren.
De BBL-er geeft me de indruk van wat te puffen. Is hij moe aan het worden ? Hij speelt ook reeds zijn negende match, en op zijn gespierde beentjes heeft hij reeds veel afstand afgelegd achter die duivelse pingpongtafel met dat domme net van vijf duimen hoog. Plots komt een C-speler van een andere tennistafel onze speelruimte ingesprongen. Ondertussen is het al 21u00 voorbij en wordt ook nog een andere finale gespeeld, niet erg ver van ons. Die speler roept ' ... Deux balles ...! De balwisseling tussen Frieda Genné en André Noël duurt nog geen eeuw, maar toch reeds lang genoeg en het is spijtig dat dit nu op zo'n dwaze manier wordt onderbroken. Ik stop onze pingpongbal met mijn vrije hand, en met mijn voet schop ik het andere Flick-balletje terug uit onze speelruimte in de richting van die storende onderbreker. Het wordt een bijkomende rustpauze, een incident dat voor de drie belanghebbende toch welkom is, want zowel de speler, als de speelster, als de puntenteller, beginnen na deze lange sportdag moe te worden.
Het is Valentijnsdag. Maar ik heb geen man, geen vent, geen minnaar. Ik ben een gelukkige en vrije vrouw die pingpong speelt. Ik ben niet eenzaam want iedere kenner, alle aanwezigen hopen op mijn overwinning, behalve dan misschien die enkele homosexuelen die gluren naar het kontje van Noël, en dan die sportliefhebbers aan de druk bevolkte bar die alleen houden van Jupiler en Bellevue. Een stem diep in mij treft me op dit cruciale moment. Mijn engelbewaarder, die mijn coach in alles is, huilt dat ik niet meer mag verdedigen en afwachten, want ik moet zonder pardon toeslaan .... ! Vooruit nog zeven punten ... ! Ik luk een leuke smash . - ( 15-15) - Zie je wel dat ik het kan ! Van onder mijn middenrif sleur ik mijn derde adem uit. Een nieuwe vloed van energie spoelt over mijn vrouwenlijf. Ik pomp en pomp mezelf moed in, als ware ik moederlijk bezig met de bevalling van mijn baby. Patat, patat, ... wow, .. nu lukt de BBL-er toch wel twee smashes. - ( 15-17) ! Zo iets is niet goed, en snoert me de keel ! - (16-18) !
Plots komt opnieuw die grote lomperik van een C-speler van de Pensioenkas in zijn zwart Fred Perry bloesje met een sprong in onze richting en hij roept opnieuw ' ... Deux balles ...! ' De scheidsrechter roept ' Stop ! ' en dat is voor mij heel erg omdat precies op dat moment mijn vis-à-vis de bal slecht had terug geslagen, in het net. Ik verlies zonder twijfel dat punt, of beter gezegd Noël wordt niet gestraft voor de duidelijke fout die hij aan het maken was. Ik laat een harde schreeuw, zoals een gewond hert, en ik word razend als een bedrogen Romeinse wolvin. Ik bedreig zelfs alle daar aanwezige kerels ! Rotzakken, die denken dat ik een persoon van het zwakke geslacht ben, een secretaresse van 1m 55 van de Sociale Dienst van de ASLK ! Althans zo doe ik, want deze uitingen zijn slechts Commedia dell'Arte ! Op zulke momenten door enig voorval gestoord worden, betekent immers ongetwijfeld ineenstorting en ondergang, of sportieve zelfmoord. Ik speel theater in de studio van onze Nationale Televisie. Is het een tragedie, of wordt het een burlesk blijspel ? Ik ga naar mijn handdoek en droog mijn natte kop nog maar eens goed af om te kalmeren. Noël weet nu echt niet wat er zal gaan gebeuren. Ik drink spa-citroen, maar zal ik van dat groene broebelende vocht naar iemand spuwen ? De scheidsrechter beseft op dat ogenblik dat hij misschien wel een gele of zelfs een rode kaart zou moeten hebben, en hij heeft enkel een potloodje en een fiche met onze beide namen om de score te noteren. Ik kan terug op adem komen en mijn tegenstrever is ondertussen de draad van zijn match kwijt. But than the show must go on ! ... en na dit incident plaatsen wij ons terug achter de boordlijn van de tafel. Ik kijk heel, heel triestig naar de scheidsrechter, doch die heeft geen hart voor alleenstaande vrouwen die op een Valentijndag een finale spelen in die voor haar weinig romantische avond. Hij zegt : ' A nouveau ( 16-18 ) ! '
Ik heb helemaal niets gezegd of gevraagd aan Noël. Hij mag voor mij lucht wezen. Tussen ons staat een standardmeubel van vijf voet breed en negen voet lang, precies netjes in twee delen verdeeld door een netje. De kalmte is weergekomen. Iedereen in de zaal weet nu dat er een intense kamp bezig is tussen de staatsbank ASLK en de privébank BBL. Zoals zijn familienaam het laat zien is André Noël een pingponger die in februari zo vrijgevig is als de Kerstman van december. Hij laat lichtjes het balletje naar het net rollen en zo verkwist hij met opzet het volgend punt. Hij roept met een lach ... ' Cadeau ...! ' - ( 17- 18) . U had dit punt al gemaakt ... . Dat vond ik ook !
'Wat een sjieke type toch, die André ... ' ben ik op dat ogenblik aan het denken. Maar 'zoef 'scheurt het ... alvorens ik terug in de game ben en weer mijn tactisch vernuft, balgevoel, en techniek, op toeren heb. Wanneer de loodjes heel zwaar wegen op het einde van een finale kamp, na elf uren pingpong in een rumoerig lokaal, kan die kerel van de BBL in zijn te kort broekje nog een onweerstaanbare liftbal uit zijn plankje toveren. - (17-19) - ! Opgepast die Kerstman zonder baard is wel een gentleman, maar hij wil nog altijd graag winnen ! Alles kan nog !
Het volgend punt is absoluut verschrikkelijk belangrijk. In de Pingpang Qiu kan met een plotse bliksem gewonnen of verloren worden ! Set, match, en de buit, ... de ereprijs en de roem, ... zijn pas binnen na het scoren van het ultieme pingpongpunt. Ik adem diep. Ik besef nu 100% dat ik aan de opslag ben. Het was lang geleden dat ik die vuile doch reglementaire opslag duizend malen had uitgevoerd op training . Een balletje vol venijn volgt tweemaal in het midden achter het net. (18-19) ! (19-19) ! Niemand kan geloven dat Noël zulk een belachelijk botsend balletje niet kan over het net terug brengen. Plots ketst het onbetrouwbaar balletje van mijn palet. Het gaat omhoog, veel te hoog, maar komt toch nog gelukkig op de goede kant bij Noël terecht. Die ziet dat het moment gekomen is voor zijn zwaarste mokerslag. Hij slaat de bal echter op het net dat met al haar veerkracht het celluloïd de ruimte in katapulteert. Trilling, stuiptrekking, waarmee zal toch het volgende punt worden gescoord ? Zo fladdert de score in mijn voordeel naar - ( 20-19) - ! Verdorie ! Ik kan nu winnen !. Dit is al een matchbal !
' Alleluia ! ... Hier komt de bruid ... Maar, pas nog eventjes op, want .... ! Laat hem nu maar komen. Het kan maar een kwestie meer zijn van ogenblikken, seconden, hoogstens nog één minuut. Ik moet die nachtmerrie van een bal rechts en laag houden Ik moet ooo ... p ... letten, oei, ... bijna nog een misser ! Ik gluurde naar den André van de BBL en ik hoopte dat de elastiek van zijn groen broekje plots zou breken , en dat iedereen in die pinpongzaal zijn valentijnte zou zien. Maar neen, dit was iets veel erstiger. Wij waren in een Spaanse arena aan het kampen. Hij was de stier, en ik was de toreadora met de fijne degen die diende om te doden. Ik dacht dat ik al zolang aan het strijden was, misschien was deze kamp al eeuwen oud , en vermits er niets nieuw onder de zon is, zijn wij David en Goliath, een HoratIër en een Curatiërs, zijn onze paletten goedendags, geuzensabels, bajonetten, bokshandschoenen. Ik bleef op ritme en in concentratie, en mijn benenspel was nog steeds van betere kwaliteit. Plots gaat de arm van mijn vijand van dit uur met een beweging van onder naar boven voor de moeilijke zweepslag die gevreesd wordt door alle verdedigers. Mijn reactie is uitmuntend, met gesloten bat weerkaats ik het schichtige balletje terug. Het veert zelfs weg naar een moeilijke hoek aan de overkant. De speler van de BBL, in een verwarde beweging, ergens links van de tafel, weet het balletje nog even terug te zenden, en kan één enkele keer nog zijn bankroet wat uitstel bezorgen. Alles hangt nu af van de baan die het witte projectiel zal willen volgen in het beperkt luchtruim rond en boven die pingpongtafel. Baan is geen geschikt woord hier. Ik verkies trajectoire want in die mengeling steekt er wat van tragedie. De bal doorklieft dus de lucht in die studio van de RTB. Wordt het 3m16 dan zal een doffe ' pong' worden gehoord en dan is de bal nog goed aan het botsen. Wordt het echter 3m 24 , dan is heel de gigantische strijd die we hebben beschreven voor goed beslecht. Het zou hopeloos 3m78 worden, en dus mag ik mijn armen in de hoogte steken ! ( 21-19 ) . ! Einde wedstrijd ! Bravo ! Deze geweldige match diende tot de meerdere glorie van de sport, van de fairplay , van de natie.
Met André Noël, die toen dacht dat hij een vrouwtje als ik gemakkelijk zou kunnen kloppen.
Bijkomende uitleg : Oorspronkelijk bestond dit verhaal als HET EDELE PINGPONGSPEL . Wilfried Journée, een echte tafeltennisser, won toen in werkelijkheid te Brussel de reeks D van een pingpongtornooi bij de URBRASCO & INTERBANKEN op Valentijnsdag in de lokalen van de Televisie. Drie maanden later beschreef hij dit in een stukje dat bestemd was voor een prozawedstrijd van Het Open Venster , zesmaandelijks tijdschrift van de Kring voor Kunst en Kennis van het personeel van de ASLK-Bank. Wilfried won toen een prijs en zijn edel pingpongspel kwam flink in de belangstelling. Vierentwintig jaren later besluit hij van zijn prozastuk te herschrijven onder een andere vorm. De schrijver ex-pingponger situeert zijn match nu twintig jaren vroeger in 1967 en de winnaar van de match is niet meer Wilfried zelf , doch een imaginair dametje dat zeer goed kan pingpongen want zij vloert alle mannelijke tegenstrevers. Wilfried Journée werd veranderd in Frieda Genné en de verliezende speler van de BBL is nu van een in mekaar geknutselde identiteit : André Noël , zijnde de voornaam van een persoon en de familenaam van een andere persoon die de schrijver in 2011 regelmatig ontmoet. De zwartwit foto's werden geplukt op het internet , gewoon om te illustreren . Waarom ? Wel, met zo iets kan een senior zich nog eens goed amuseren op zijn blog ! Het moet niet altijd de waarheid en niets dan de waarheid wezen zoals op het Tribunaal !
Reacties op bericht (0)
EINDE VAN DEZE BLOG 26 08 2012
Hoe sterk is de eenzame fietser Die krom gebogen over z'n stuur tegen de wind Zichzelf een weg baant
Zoeken in blog
Een bescheiden blik in de geschiedenis van de wielersport is vaak al voldoende om de fascinatie te proeven.
Quand on partait de bon matin Quand on partait sur les chemins A bicyclette Nous étions quelques bons copains Y avait Fernand y avait Firmin Y avait Francis et Sébastien Et puis Paulette
On était tous amoureux d'elle On se sentait pousser des ailes A bicyclette Sur les petits chemins de terre On a souvent vécu l'enfer Pour ne pas mettre pied à terre Devant Paulette Faut dire qu'elle y mettait du cœur C'était la fille du facteur A bicyclette Et depuis qu'elle avait huit ans Elle avait fait en le suivant Tous les chemins environnants A bicyclette
NATHALIE.
La place Rouge était vide Devant moi marchait Nathalie Il avait un joli nom, mon guide Nathalie... La place Rouge était blanche La neige faisait un tapis Et je suivais par ce froid dimanche Nathalie... Elle parlait en phrases sobres De la révolution d'octobre Je pensais déjà Qu'après le tombeau de Lénine On irait au café Pouchkine Boire un chocolat... La place Rouge était vide Je lui pris son bras, elle a souri Il avait des cheveux blonds, mon guide Nathalie... Nathalie Dans sa chambre à l'université Une bande d'étudiants L'attendait impatiemment On a ri, on a beaucoup parlé Ils voulaient tout savoir, Nathalie traduisait Moscou, les plaines d'Ukraine Et les Champs-Élysées On a tout mélangé et on a chanté Et puis ils ont débouché En riant à l'avance Du champagne de France Et on a dansé... La, la la... Et quand la chambre fut vide Tous les amis étaient partis Je suis resté seul avec mon guide Nathalie... Plus question de phrases sobres Ni de révolution d'octobre On n'en était plus là Fini le tombeau de Lénine Le chocolat de chez Pouchkine C'était loin déjà... Que ma vie me semble vide Mais je sais qu'un jour à Paris C'est moi qui lui servirai de guide Nathalie... Nathalie
Marianne de ma jeunesse Ton manoir se dressait Sur la pauvre richesses De mon rêve enchanté
Les sapins sous le vent Sifflent un air étrange Où les voix se mélangent De nains et de géants
Marianne de ma jeunesse Tu as ressuscité Des démons des princesses Qui dans moi sommeillaient
Car ton nom fait partie Marianne de ma jeunesse Du dérisoire livre Où tout enfant voudrait vivre
Marianne de ma jeunesse Nos deux ombres enfuies Se donnèrent promesse Par-delà leurs joies et leur vie
Marianne de ma jeunesse J'ai serré sur mon cœur Presque avec maladresse Ton mouchoir de pluie et de pleurs
Il avait poussé par hasard Dans notre cour sans le savoir Comme un aveugle dans le noir Mon arbre Il était si petit Que c'était mon ami Car j'étais tout petit Comme lui J'attendais de lui le printemps Avec deux ou trois fleurs d'argent Un peu de vert, un peu de blanc Mon arbre Et ma vie s'accrochait A cet arbre léger Qui grandissait Comme je grandissais
Chanson de GILBERT BECAUD
Quand tu n'es pas là Tous les oiseaux du monde Quand tu n'es pas là S'arrètent de chanter Et se mettent à pleurer Larmes de pluie au ciel d'été Quand tu n'es pas là Le silence qui gronde Me donne si froid Qu'un jour ensolleillé Me fait presque pleurer Larmes d'ennui malgré l'été La ville fait de grâces La lune des grimaces Qui me laissent sans joie Les cantiques d'églises Malgré tout ce qu'ils disent Me font perdre la foi Quand tu n'es pas là Tous les oiseaux du monde La nuit sur mon toit Viennent se rassembler Et pour me consoler Chantent tout bas ' Elle reviendra ' Quand tu reviendras De l'autre bout du monde Quand tu reviendras Les oiseaux dans le ciel Pourront battre des ailes Chanter de joie Lorsque tu reviendras !
Le Pianiste de Varsovie Gilbert Bécaud
Je ne sais pas pourquoi Cette mélodie me fait penser à Chopin Je l`aime bien, Chopin Je jouais bien Chopin Chez moi à Varsovie Où j`ai grandi à l`ombre A l`ombre de la gloire de Chopin Je ne sais pas pourquoi Cette mélodie me fait penser à Varsovie Une place peuplée de pigeons Une vieille demeure avec pignon Un escalier en colimaçon Et tout en haut mon professeur Plus de sentiment Plus de mouvement Plus d`envolée Bien bien plus léger Joue mon garçon avec ton coeur Me disait-il pendant des heures Premier concert devant le noir Je suis seul avec mon piano Et ça finit par des bravos Des bravos, j`en cueille par millions A tous les coins de l`horizon Des pas qui claquent Des murs qui craquent Des pas qui foulent Des murs qui croulent Pourquoi? Des yeux qui pleurent Des mains qui meurent Des pas qui chassent Des pas qui glacent Pourquoi Le ciel est-il si loin de nous? Je ne sais pas pourquoi Mais tout cela me fait penser à Varsovie Une place peuplée de pigeons Une vieille demeure avec pignon Un escalier en colimaçon Et tout en haut mon professeur
What does not destroy us makes us stronger.
Rondvraag / Poll
Wie wordt wereldkampioen 2012 bij de profs ?
À la claire fontaine
M'en allant promener, J'ai trouvé l'eau si belle, Que je m'y suis baignée.
Il y a longtemps que je t'aime Jamais je ne t'oublierai.
Sous les feuilles d'un chêne Je me suis fait sécher, Sur la plus haute branche, Un rossignol chantait.
Il y a longtemps que je t'aime Jamais je ne t'oublierai.
Chante, rossignol, chante, Toi qui as le coeur gai, Tu as le coeur a rire, Moi, je l'ai à pleurer.
Il y a longtemps que je t'aime Jamais je ne t'oublierai.
J'ai perdu mon ami Sans l'avoir mérité, Pour un bouquet de roses, Que je lui refusai.
Il y a longtemps que je t'aime Jamais je ne t'oublierai.
Je voudrais que la rose Fût encore au rosier, Et que mon doux ami Fût encore à m'aimer
Turning and turning, the world goes on We can't change it, my friend Let us go riding now through the days Together to the end Till the end
Les bicyclettes de Belsize Carry us side by side And hand in hand, we will ride Over Belsize Turn your magical eyes Round and around Looking at all we found Carry us through the skies Les bicyclettes de Belsize
Spinning and spinning, the dreams I know Rolling on through my head Let us enjoy them before they go Come the dawn, they all are dead Yes, they're dead
Les bicyclettes de Belsize Carry us side by side And hand in hand, we will ride Over Belsize Turn your magical eyes Round and around Looking at all we found Carry us through the skies Les bicyclettes de Belsize
Julia Tulkens .
Hebben wij elkaar gevonden in dit land van klei en mist waar tussen hemel en aarde ons leven wordt uitgewist ?
Ben ik nog schaduw, ben ik al licht, of is d'oneindigheid mijn aangezicht ?
Treed ik in wolken of in hemelgrond ? Er ruist een hooglied aan mijn lichte mond. In uw omarming hoe ik rijzend ril ... Mijn haren wuiven en de tijd valt stil .
Julia Tulkens.
SONNET POUR HELENE
Quand vous serez bien vieille, au soir, à la chandelle, Assise auprès du feu, dévidant et filant, Direz, chantant mes vers, en vous émerveillant : Papoum me célébrait du temps que j’étais belle.
Lors, vous n’aurez servante oyant telle nouvelle, Déjà sous le labeur à demi sommeillant, Qui au bruit de mon nom ne s’aille réveillant, Bénissant votre nom de louange immortelle.
Je serai sous la terre et fantôme sans os : Par les ombres myrteux je prendrai mon repos : Vous serez au foyer une vieille accroupie,
Regrettant mon amour et votre fier dédain. Vivez, si m’en croyez, n’attendez à demain : Cueillez dès aujourd’hui les roses de la vie.
Regretting my love, and regretting your disdain. Heed me, and live for now: this time won’t come again. Come, pluck now — today — life’s so quickly-fading rose.
Ik ben Journée Wilfried , en gebruik soms ook wel de schuilnaam PAPOUM.
