Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    03-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.man

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    De vliegende man

    Norselijk-krommende schroeve
    die telkens, in duizelig buitlen,
    biedt viervoudig de wind
    neigend een nijdige nek:
    'k zinge u; en 'k zinge u, o vlerken
    die spant als den schoft van een trek-os,
    maar die teder en licht
    zijt als de vlerk der kapel;
    motor, 'k zinge u en ronk
    in me-zelf als het dommelig ronken,
    ('lijk aan de deur van een bie-
    korf gonst hommelen-ronk,)
    schuddend uw binnenst, en schuddend
    de schuite en schuddend het want-werk,
    schuddend als de aêm van de hengst
    waar hij de meester verwacht;
    — 'k zinge u; en naar me in het brein
    de begeerte van 't zingen bemeestert,
    duizel 'k als dronken, omdat
    boud ik te zingen u durf.

    Interludiën I (1912)

    schrijver

    03-02-2016 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.morgen

    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    FEBRUARI-MORGEN IN 'T WOUD.

    Wat macht'ge dromer en al-muzikant
    En beelder heeft zijn tent weer opgeslagen
    En weer betrokken na de winter-dagen?
    Of sliep hij toen ook op het barre zand

    En in 't nat loof, door koude onaangerand
    Of vocht, hij, die het alles kon verdragen:
    De koele hoogt', de felle wanhoops-vlagen
    Der Onbetembre, haar zo nauw verwant?

    En heeft hij haar bedwongen en verwonnen
    Door macht'ge min en steigerende gloed,
    Dat ons nu wachten harmonien-stromen,

    Waarover lichte melodieën komen?
    Of blijft het nog een worsteling, verwoed,
    Wat nu ons dunkt een hoge vreê, begonnen?

    12 Febr. 1910

    Verzen (1920)

    schrijver

     

    02-02-2016 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geboorte

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    Geboorte

    Reeds was in haar het afscheidnemen
    Begonnen tussen haar hart en het kind,
    Misschien zou ze in 't licht als een vreemde
    Aanschouwen, die ze in 't donker had bemind.

    Zij dacht aan het wonder, dat ze open
    Zou wezen en wijd voor leven en dood.
    Zij bewoog zich niet meer; maar haar hopen
    Op het kind en God was één en was groot.

    Later; haar handen nat van tranen
    Verhieven zich met zoveel majesteit
    Als engelen, naar het kind gaande
    Dat aan hun witte vleugelen had geschreid.

    Doodenboek (1932-1933)

    schrijver

    01-02-2016 om 21:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Een overdenking op zondagmiddag na veel spreken van allerlei mensen
    met hun eigen wensen
    Rechten
     
    Er wordt veel gesproken
    Ja, over mensenrechten
    Maar mijn idee is
    Als er iets mis is
    Dan hebben we nog weinig rechten
    Dus ook geen mensenrechten
    Vele mensen filosoferen
    Maar als je God niet kan eren
    Wat moet je dan nog met mensenrechten
    Hij verwierf mensenrechten
    Door geestelijk zwaar te lijden
    En de strijd te beslechten
    Maar helaas waren er voor
    Hem geen mensenrechten
    Omdat mensen het slechte
    voor een ander bedenken
    We zijn overgegaan naar humaan
    Humaniteit maakt juist dat de mens lijdt
    Want daarin zit iets verborgen
    En dat is een slappe hap
    Geen strenge pap
    Want ware rechten
    Zijn de gestrengheid van God
    Die gaf ons een heel ander
    gebod of geboden
    Maar die worden niet aangenomen
    vanwege de afgoden!
    Vluchtelingencrisis ten voeten uit!
    Maakt alles glad en iedereen glijdt uit
    Men heeft vaak te ver doorgeleerd
    En soms nog jong al aan het woord
    Dan zie je dat de jonkheid
    heel snel is ontspoord!
     

    31-01-2016 om 14:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.straten

    Een gedicht van Frederik van Eeden 1860-1932

     

    DUISTERE STRATEN

    Regen zie ik, mist en regen,
    grauwe mist en kille regen
    En de natte mensen lopen
    rustloos op de natte wegen.

    D'eeuw'ge veerman in zijn pontje
    vaart nog altijd op en neder
    Lange schuiten deinen langzaam
    en landziekig heen en weder.

    'k Hoor een treurig orgel jamm'ren
    schorre joden klagend schreeuwen.
    Krijsend boven 't grijze water
    vliegen kleine, witte meeuwen.

    Ach! die grauwe sombre huizen,
    ach! die glimmend zwarte bomen,
    Kille mist omhult mijn ziele ....
    dof mijn denken, grauw mijn dromen ....

    En ik zie een andre nevel
    droever nog en meer te vrezen
    die is kil en ondoordringbaar
    en die ligt op liefste's wezen.

    Angstig staar ik in haar schemer
    zoekend in de koude, dichte,
    diepte — bang de handen strekkend
    schreiend om mijn zon — de Lichte!

    Tot dan plotsling scheurt de sluier
    warmte schijnt uit donkere ogen
    en mij nadert, droef vertrouwlijk,
    't hoofdje, half ter zij gebogen.

    Zachte blikken zoeken mijne
    en de lieve lippen vragen
    Liefste! liefste dan! — mijn zonne
    komt weer dagen! komt weer dagen!

    1884

    Jeugd-verzen (1926)

    schrijver

    29-01-2016 om 19:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vogels

    Een gedicht van J.J.L. ten Kate 1819-1889

      

    DE VOGELS.

    De winter scheert de lustwaranden            
    En schudt de naakte lindentop:
    De vogels slaan aan andere stranden
    Het schommelende nestje op;
    Maar, waar ze ook elders nederstrijken,
    Vergeten doen ze ons nimmermeer -
    De winter doet de vogels wijken,
    De lente brengt de vogels weer.

    Nu laten ons met stil verlangen
    De ontvloden ballingen alleen!
    Hoe vrolijk klonken eens hun zangen
    Door hutten en paleizen heen!
    Ginds, waar de vreemde bloemen prijken,
    Klinkt nu hun feestlied heinde en veer:           
    De winter doet de vogels wijken,
    De lente brengt de vogels weer.

    Wij, aan dit logge stof gekluisterd,
    Benijden haast hun vrije vlucht.
    De glans van 't zonlicht is verduisterd,
    De nevels rijden door de lucht:
    0, wie de vogel mocht gelijken,
    En ijlen naar een warmer sfeer! ...
    De winter doet de vogels wijken,
    De lente brengt de vogels weer.

    Zij denken aan hun verre vrinden;
    En wijkt in 't end de laatste orkaan,
    Dan zoeken zij hunne oude linden,
    Die weer in volle bloesems staan.
    Zij zijn voor armen en voor rijken
    Geluksprofeten van de Heer...
    De winter doet de vogels wijken,
    De lente brengt de vogels weer.

    De Dichtwerken (1872)

    schrijver

    28-01-2016 om 21:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oceaan

    Een gedicht van Jan Veth 18654-1925

    Op de oceaan.

    De zee jacht òp een heir van vlugge kuiven,
    Waar zilte zoomen van smaragd in schijnen;
    Zij rimplen, rijzen, wentlen en verdwijnen,
    In wisslend spel van schittren en verstuiven -

    En in de branding van dat stage schuiven,
    Laat golf na golf haar donkre diepte deinen, -
    Tot indigo en brons in grijs verdwijnen,
    Om zilvren kuiven weer omhoog te kruiven...

    Ai mij, is zó de maatgang van dit leven,
    Moet elk licht dùs in nieuwe vloed bedolven,
    Smelt iedre kleuring weer na luttel tijd?...

    Zijn liefde en schoonheid enkel schuim van golven,
    Verstuivend in de drift van rustloos streven,
    En woont alleen in wissling eeuwigheid! -

    Nov. '09 De Gids. jrg 74 (1910)

    schrijver

    27-01-2016 om 21:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stil

    Een gedicht van G.W. Lovendaal 1847-1939

    Stil van wind.

    Daar lei een scheepje gemeerd in het Diep.
    De wind was ter ruste, het watertje sliep
    En 't scheepje moest liggen tot later;
    Het spiegelde intussen voor tijdverdrijf
    Zijn mast en zijn want en zijn ranke lijf
    In 't klare kristal van het water.

    Geputst had de schipper, gegutst had het nat
    En gangboord en stuurboord en alles was glad
    En fris van het stromende water.
    Toen floot hij een deuntje en draaide gezwind
    Een zon uit zijn zwabber en keek naar de wind,
    Maar 't wimpeltje druilde: - tot later!

    Kindergedichten (1914) 

    schrijver

    26-01-2016 om 21:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd

    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren

    LXIV

    Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren,
    Worden de sterren in de nacht geboren,
    Vuurbloemen die de rijzendranke roeren
    Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.

    En waar de heemlen van voor Hem vervloeren
    Tot glazen glansbaan eindelozer koren,
    Lijnen der stelslen weemlende contouren
    Door 't klaar kristal donkervermoede voren:

    Door weêrzijds-open venstren als door ogen
    Schijnen de heemlen in elkaar en de aarde:
    Liefde met liefde wisslen wondre waarden,
    Aarddonker tegen Godslicht opgewogen...
    In evenwicht van gulden ruil geheven
    Wandelt de wereld vleugelloos te zweven.

    Sonnetten (1920)

    schrijver

    25-01-2016 om 21:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gebondenen

    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    Gebondenen

    Vreugd is een vogel die woont
    Hoog boven wolken, in 't blauw,
    Waar ze op het nest zit getroond,
    Voedend haar broedsel met dauw.

    Wij, door het leed, in heur tuin,
    Worden te sluimren gesust,
    Schemer en bladeren bruin
    Weven de wade onzer rust.

    Soms komt de zon door het grauw,
    Wind langs het lover gevleugd,
    Dan snakt ons hart in het blauw
    Mede te zweven met vreugd.

    Maar door dit klagend gedicht
    Bindt ons de val der fontein:
    ‘Zwaar’ is de meester van ‘licht’,
    Tranen zijn zoeter dan wijn.

    De Beweging, jrg 12,  1916

    schrijver

    24-01-2016 om 14:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.torens

    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    De torens

    Ze rijzen, rijzen, hier en daar verspreid,
    de hoge torens in de vlakke velden, -
    als baken van gevoel, die wisheid melden
    langsheen die duiz'lingwekkende eeuwigheid ...

    Hen ziet de zwerver, tot de zon verscheidt,
    opdagen, of ze beurtlings hem verzelden.
    Wen nacht en stilte en vreemd geruis hem kwelden,
    klinkt nog hun stem, die troostend hem geleidt.

    'k Ging door een land van smarte ...  Vaak bezweken
    mijn krachten ...  Immer vond ik, 't pad ontweken,
    een richtbaak voor mijn stappen, mank en krank,

    en stronkelde ik in wanhoop soms verloren,
    dra viel door 't duister, uit een hoge toren,
    diep in mijn ziel een verre klokkenklank.

    schrijver

    23-01-2016 om 16:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.strijd

    Een gedicht van Herman Gorter 1864-1924

    De bloed'ge strijd om het bezit

    De bloed'ge strijd om het bezit
    Is ook een strijd om machtigste geest,
    Het bezit van het goud, het wit,
    Zweept óp de geest het allermeest.

    En 't storten van het mensenbloed,
    En 't willen winnen in de gloed
    Van staal en vuur, die moorden, doet
    De geest stijgen in 't Al, de sterren tegemoet.

    Strijd (VI)

    schrijver

    22-01-2016 om 22:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.arbeid

    Een gedicht van Hermen Gorter 1864-1924

    De arbeid is ook de bron van het weten

    De arbeid is ook de bron van het weten,
    Hij is de wel van de goudenen geest.
    Door zijn gestage groei groeit ongemeten
    De macht van den geest binnen 's mensen leest.

    O! door het storten van het bloed, en strijd,
    Gloeit dus ook ander licht op uit d' arbeid,
    Dat is het gouden licht der geestesarbeid,
    De geestesarbeid zelf, de gouden waarheid.

    De aarde wordt door een goud licht omgeven,
    Als 's avonds, als de zonnedraden weven
    Om haar heen een evenwijdig zacht licht,

    Dit licht het is het gouden geestesleven
    Van haar kindren, de mense', uit stof geheven,
    Door 't bloed straalt het goud om haar aangezicht.

    Strijd (V)

    schrijver

    21-01-2016 om 18:43 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.arbeid

    Een gedicht van Herman Gorter 1864-1924

    De arbeid maakte de verhoudingen

    De arbeid maakte de verhoudingen
    Der mensen en de strijd van hunne klassen.
    Het bezit is uit de arbeid opgewassen
    En de strijd om 't bezit, het goudene.

    De adel vocht tegen de koningen,
    De burgers tegen des adels woningen,
    De burgers wierpen koningen en adel
    Uit hun trotse en hoogverheven zadel.

    De slaven vochten tegen hunne heren, -
    O denk om Spartacus en geef hem ere! -
    De gezellen vochten tegen de burgers,
    De loonarbeiders tegen hunne wurgers.

    O overal is de goudene strijd
    Ontstaan uit de arbeid, sinds eeuwigheid.

    Strijd (IV)

    schrijver

    20-01-2016 om 22:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gemeenschappelijk

    Een gedicht van Herman Gorter 1864-1924

    De gemeenschaplijke arbeid schiep de stammen

    De gemeenschaplijke arbeid schiep de stammen,
    En doet de strijd tussen die stamme' opvlammen
    Rondom de hele aarde. Een woest gebeuren
    Waarin de stammen elkander verscheuren.

    Grotere samenarbeid schept de volken
    Uit de stammen, en doet ze in grote wolken
    De aard bewonen. En in bittre strijd
    Om de aarde vechten voor hunne arbeid.

    Over de ganse aard maken de naties
    Hun bonden, hun wereldorganisaties,
    Voor de gezaamlijke wereldarbeid,

    Maar die reusachtige bonden van naties,
    In hun vijandige organisaties,
    Drijft de arbeid tot nog hogere strijd.

    Strijd (III)

    schrijver

    19-01-2016 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.arbeid

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

     

    Uit de arbeid komt voort de bloedige strijd

    Uit de arbeid komt voort de bloedige strijd.
    De arbeid is 't die doet de stromen bloed
    Om de aarde vloeien. In rode damp van bloed
    Doet haar dampende voortgaan de arbeid.

    Zij gaat in 't Al de sterren tegemoet,
    Waarvan de smart en strijd haar onderscheidt,
    In wolken van bloed, en tranenbeschreid,
    In van pijn en rouw nacht en gloed.

    De aard is in goudene sterren rood
    En zwart van stromend, geronnen mensenbloed.
    De lichamen der levenden een vloot
    Op der doden stromende levensvloed.
    En van die levenden geweld'ge dood,
    Door strijd, van die doden het doden boet.

    Strijd (II)

    schrijver

    18-01-2016 om 21:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wezen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

     

    Het wezen van 't heelal is energie

    Het wezen van 't heelal is energie
    Het wezen van de mens is zijn arbeid,
    Door de arbeid is de mens een deel van die
    Oneindige natuurkracht: de waarheid.

    Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd,
    Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur,
    En haar vermeestert slechts het sterkste vuur,
    Dus: strijd van allen zonder onderscheid.

    Strijd (I)

    schrijver

     

    17-01-2016 om 18:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dies irae

    Een gedicht van Arnold Sauwen 1857-1938

     

    Dies irae.

    De doodsklok galmt met doffe slagen,
    een naar gelui, dat dorp en gouw
    de droeve mare melden zou:
    een dode wordt ter kerk gedragen.

    Traag volgt de stoet van vriend en magen,
    in 't zwart gekleed, de ziel vol rouw
    om hem die heenging, plichtgetrouw
    des levens last droeg en zijn plagen.

    De boetpsalm jammert... smekend teer
    hoort men het Miserere klagen:
    ach! wees der ziel genadig, Heer:

    Dies irae... wil niet versagen,
    daagt eens de kwaadste van de dagen,
    arm hert, dat angstig vraagt: wanneer?

    Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1928

    schrijver

    16-01-2016 om 21:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wedstrijd

    Een gedicht van N.J. Storm van 's Gravensande

    DE WEDSTRIJD.

    De Vrouw.

    Meer dan de mannen zijn de vrouwen trouw als goud;
    Sla slechts de boeken op; zij doen op duizend bladen
    U lezen, wat voor eedle daden,
    Zo menig vrouw, deed voor der mannen lijfsbehoud.

    De Man.

    Wel zo, dat snoeven staat u wel!
    Één voorbeeld doet uw trouw ver onder de onze dalen,
    Haalde Orfeus niet zijn vrouwtje uit de hel;
    Wat vrouw dorst ooit haar man daar halen?

    schrijver

    15-01-2016 om 21:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.goede nacht
    Een gedicht van Adam Smons 1770-1834

    GOEDE NACHT AAN MIJNE OUDERS

    Ontslapen de 9 juli en 24 augustus 1801

    De gouden zon verdwijnt,
    En de avondstar verschijnt
    Hoog boven zee en landen;
    Zij, wenkende de maan,
    Steekt 's hemels lampen aan,
    Om voor de nacht te branden.

    De roerdomp bromt van verr',
    En de uil krast ginds en her,
    De vledermuizen zweven;
    Der dorpsklok hol geschal
    Wenst goede nacht aan al,
    Wat adem heeft en leven.

    De mens van werken moe
    Sluit de ogenleden toe,
    Vergeet de bange zorgen:
    De stilte houdt de wacht,
    De rust geeft nieuwe kracht,
    En sluimert tot de morgen.

    Van zorgen afgemat
    En alle de onrust zat,
    Zult ge ook, mijne ouders! slapen
    Een nacht van eeuwen lang,
    Waar in men goud, noch rang,
    Noch titel acht., noch wapen.

    De wereld is daar slijk,
    Genot, een droom gelijk ,
    De mensen zijn daar blaâren,
    De storm wierp hen daar neer,
    Gaf hen aan de aarde weer,
    Om in haar schoot te gaâren.

    Des dodengravers lied,
    Zijn spade hoort gij niet,
    Bij 't sluiten uwer woning:
    Ook hoort gij 't orgel niet,
    Als ons verheven lied
    Vereert de grote Koning.

    In uwe diepe rust,
    Van alles onbewust,
    Zond hij twee eng'Ien neder;
    Zij houden bij u wacht,
    En geven, na de nacht,
    U bet're morgen weder.

    Slaap dan, geliefde twee,
    In uwe zaalge vreê!
    Ik zal haast bij u wezen:
    En als de nacht verdwijnt,
    De morgenstar verschijnt,
    Zijt ge uit uw slaap verrezen.

    Gedichten (1805)

    schrijver

    14-01-2016 om 21:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!