Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
Een tweede bijdrage voor de eerder genoemde wedstrijd van de gemeente ZWALM.
De Molenberg is een bekende beklimming in de Ronde van Vlaanderen. (wielerwedstrijd)
Aan de voet van de helling in de Vlaamse Ardennen vloeit de Zwalmbeek, en draait de prachtige watermolen naast de (nu gesloten) Mechelse Koekoek, een restauran
Dit gedicht werd eerder dit jaar ingediend voor een poëziewedstrijd, uitgeschreven door de gemeente ZWALM, met de bedoeling enkele prachtige plekjes van het dorp in de schijnwerpers te zetten.
Het gedicht werd niet weerhouden... teleurstelling, writer's block.
Elke dag opnieuw wakker worden met pijn, zorgen, het besef dat vandaag wegens je ouderdom de laatste dag kan zijn, het heeft allemaal geen zin, behalve als je een droompartner hebt, zoals ik
Vandaag
Vandaag kijk ik niet naar je foto
en luister ik niet naar 'Visions (of you)' (*)
De zon schijnt lief naar binnen
en je draait je naar mij toe.
Vandaag fiets ik niet via de Borinage
over de kasseien naar huis vierenveertig
want dat huis waar ik je eerst zag
is verkocht, dat maakt me droefgeestig.
Vandaag sta ik niet op om vier in de ochtend
zonder te stoppen op weg naar Nijmegen,
Ik was daar met jou enkele heel toffe uren
maar onze wegen kwamen mekaar nu tegen.
Vandaag laat je mij niet achter alleen
om scholieren te helpen ver weg van huis
al deed ik hetzelfde met goede moed
en vonden we elkander 's avonds weer thuis.
Vandaag hebben de kinderen op hun beurt
hun eigen gezin met hun eigen zorgen.
Ze volgen hun weg en niet steeds de onze
maar jij bent bij mij vandaag en morgen.
Vandaag schijnt de zon door het raam
of wast de regen het stof van het dak
Het is me allemaal warempel om het even
Want jij voelt je bij mij op je gemak.
Vandaag is er stramheid, niets gaat nog snel,
geen wensen meer wachtend in een lange rij;
alleen de dagen tellen, vanaf het ontwaken
genieten van één ding: jij bent bij mij!
21/3/2021
(*) 'Visions' is een nummer van Cliff Richard. Terwijl ik in 1967, '68.... soms maanden lang mijn toekomstige vrouw niet kon gaan opzoeken of opbellen, was het beluisteren van dit lied een dagelijkse troost.
Dit is een korte schets van hoe ik mijn liefje ging bezoekenin de streek van Charleroi, per fiets vanuit Melle, hoe ik erheen fietste om haar een paar uur te kunnen zien tijdens een wekenlange cursus in Nijmegen , en hoe gelukkig ik ben met haar na 50 jaar huwelijk op 6 april a.s.
Uit een gedicht van 11 oktober 2008 op dit blog (ik werk mijn ganse oeuvre bij)
van toepassing op deze coronatijd:
Leef je als je denkt aan later en het heden een andere richting uitstuurt omdat je een dag zoals gisteren niet meer beleven wilt en het overmorgen best eens opnieuw zou mogen worden zoals vroeger?
Well, I know it's kind of late I hope I didn't wake you But what I've got to say can't wait I know you'd understand 'Cause every time I tried to tell you The words just came out wrong So I'll have to say "I love you" in a song
Yeah, I know it's kind of strange Every time I'm near you I just run out of things to say I know you'd understand 'Cause every time I tried to tell you The words just came out wrong So I'll have to say "I love you" in a song
'Cause every time the time was right All the words just came out wrong So I'll have to say "I love you" (I love you) in a song
Dit gedicht schreef ik 12 jaar geleden, (nu herwerkt)
Het nieuwe Allerheiligen.
Als oktober op haar einde loopt en je weer op je vakantie hoopt, die de troost is van de welvaart, en de versiering van de uitvaart, zie ik de kinderen in hun graf, moeders, vaders op een draf. Nu krijgen velen eens bezoek, een poetsbeurt met een zachte doek.
Ik doe het graag nog vele jaren en blijf herinneringen bewaren door de jaren roze gekleurd.
Eens zijn jij en ik zelf aan de beurt.
Volgende keer zelfs al, misschien.
Vieren jullie vast maar Halloween!
Eergisteren, op 30 oktober stierf mijn broer Robert (68) aan een hartstilstand, net toen hij de medicamenten voor onze mama (98) betaald had in de apotheek.
Van geboorte tot overlijden droomt men iets te realiseren dat de moeite waard is ( kiezen is al de eerste onoverkomelijke hinderpaal) maar nooit raakt het af, en troost je je met de basiswaarden in het leven
Zo lang
Zodra de dageraad met uitgestoken hand als een zweep in mijn ogen flitste,
groef ik de bouwput voor mijn Babelse toren die nooit afgewerkt zou zijn .
Zo lang het zoeken duurde naar de plannen die ik zelf had moeten tekenen
bleef ik zwerven zonder te kunnen kiezen waarheen mijn stappen mij zouden leiden.
Zo lang ik doolde besefte ik niet dat ik op een rollercoaster zat die nergens stopte
tenzij iemand aan de noodrem trok, al had ik dat zelf moeten kunnen doen.
Als gewoonten en plichten mij stresseren, ongeduldig bumperklevend op mijn hielen
gaat de kans verloren rustig te kiezen tussen al die verleidelijke doodlopende straten.
Zo lang de hoopvolle zon blijft stijgen, dreigend verder weg van mijn warme Oriënt
luister ik naar gefluister van mensen die zich expert gedoopt hebben zonder ritus of water.
Zo lang groeit de wetenschap dat zij net als wij angstvallig proberen te verbergen
dat zij hun Babylonisch kunstwerk nooit zullen voleindigen op de weg die ook de onze is.
Zodra de kim begint te blozen wordt de bovenste bouwlaag stilaan onbereikbaar
en volstaat het schuilen in de koele kelder vol verwarmende gregoriaanse gezangen
die troost brengen terwijl de bouwstenen gestolen worden en de kraan dichtgedraaid
Zo blijft de molen draaien met sterren en planeten die als mensen niet te grijpen zijn
want de nacht ontvoert soms een kind dat zonder jou nooit zou geboren zijn.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
