Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
06-08-2010
slaapliedje
met Elias, mijn kleinzoontje
Slaapliedje
Met je hoofdje op mijn schouder en je armpjes om mijn hals voel ik mij geen jaren ouder dansen wij de traagste wals
Als je hartslag mij ontroert Voel ik dat aan tot in mijn keel Die adem haalt en ons ontvoert terwijl ik zacht je rugje streel
Je weent niet als je wordt gesust en slaapt niet in als ik weer wil Dat je na het drinken rust Zo is je eerste kleine gril
Maar als mijn lied je slapen doet En je indut op mijn schouder Voelen wij ons beiden goed al ben ik wel wat jaartjes ouder
Zoek me, kindje, zoek me snel, zoek maar, kijk maar overal, kijk maar uit, je vindt me wel, ik weet dat je me vinden zal, pak me, kindje, pak me gauw, ik verstop me naast de kast en loop nog even weg van jou. Ren me na en pak me vast!
Dan voel ik sterke kleine handjes:
'Ik heb je, opa, roep je luid. Ik zie je lachend witte tandjes: 'Nog een keertje!' kraai je uit.
'Nog één keer, maar kijk niet,
Niet gaan zoeken eer ik klop! Want het mag niet dat je ziet waar ik mij opnieuw verstop
Waarvan droom je zo allemaal, als je mama de deur van je kamertje gesloten heeft, en je laatste gedachten wegschuiven in de mist van een nacht zonder sterren of maan?
Speel je verder met je touwen of boeit je speelgoed toch opnieuw?
Ben je nog die stoute krokodil die speels je opa bijten wil ?
Waarom is het toch dat je je beertje zo krampachtig in je armpjes knelt?
Droom je soms dat je papa met jou in de kruiwagen rijdt, Je mama met je winkelen gaat terwijl je broertje slaapt?
Of dat je bij ons in de tuin keukentje speelt in de regenton?
Laat me dromen dat je mooie dromen hebt zodat mijn dromen stilaan op de jouwe lijken.
Gelijk een strohalm die kan breken of misschien een grasspriet die kan buigen, gelijk een donsje dat blijft steken een druppel nectar die een bij wil zuigen, gelijk de schaal van net geen windei of een pluisje dat, te moe van t zweven, hapert aan het eerste spinnenrag in mei, en dan wanhopig spartelt vol met leven
Zo kwetsbaar lig je in je moeders armen
en kalmeert zodra de honger is gedoofd. Zo heerlijk rustig laat je je verwarmen, schenkend wat de Heer ons heeft beloofd.
Zo vredig leer je al die drukke mensen
dat geluk vooral in liefd' en eenvoud ligt. Zo teder kijk je en vervult de wensen van elke wijze blik naar jou gericht.
Als het op een mooie dag zou blijken dat je ongewoon begaafd bent, zou ik vast wel raar staan kijken want ik weet dat je verslaafd bent
Als men beweert dat jij nog erg actief zal zijn en zelden nog zal slapen in je nachten dan snap ik niet dat jij vandaag passief kan zijn en verlaten lijkt door al je krachten
Gelukkig ben j' alleen verslaafd aan melk en is het slapen je voornaamste bezigheid, je bent de liefste baby in het oog van elk die door je aanblik smelt van tederheid
'Je hebt de ogen van je moeder' en 'je lijkt sterk op je broeder'. 'Je haar is ook al even donker' 'Je oogopslag is net geflonker' 'Maar de spieren van je vader...' Wablief, ja ik verklaar me nader: 'Wel ik vind dat je kleine oren...'
Wie heeft die ook weer verloren?
Lief klein kind, door ons bemind, waarom heb je alles van een ander? Kijk nu eens aan wat ik verander: 't Is jouw leven dat nu begint,
en alleen jij maakt er echt het jouwe van met onze hulp, ja reken daar maar op! Maar één voor één zetten wij dat stop en toon je alleszins wel wat je kan.
Want die handjes zijn van jou alleen, op wie je lijkt is van geen tel Blijf jezelf van kop tot teen, In deze wereld red je 't wel!
Straks zoek ik je in dat kleine bedje en kan ik je porseleinen hoofdje zien Kom ik bij je met een omzichtig tredje Want ik zou je anders wekken, misschien
Straks ben je Milans nieuwe broertje dat alleen maar mama's melkje drinkt en maak je haar zo blij met dat ene boertje. Dat zie ik aan de traan die in haar ogen blinkt
Straks houd ik je voorzichtig in mijn armen als ware jij op de wereld de grootste schat. Maar hoe langer de verlangens mij verwarmen hoe meer ik weet, mijn kindje, je bent dat!
Straks zie ik je papa, beslist al even fier op dat kleine brokje spartelend leven. Je wordt van zijn gezin nu nummer vier en de reden van hun werken en hun streven.
Want als men al zo lang naar je heeft verlangd en alles in huis voor jou heeft klaargemaakt denken we onbewust: de hemel zij gedankt ! Want door jouw komst wordt iedereen geraakt.
Dageraad met als enige zon: Ik ben wakker, mammie! De walvis van gisteravond brengt de Disneyboot opnieuw tot zinken.
Opa gaat bij de meeuwen werken. Neen, jij zal niet helpen en voor één keer vraag je me gelukkig niet: waarom? Ik hoop dat je dat op een zonnige dag wel zal mogen kunnen.
De regen spoelt strooizout van de ruiten van mijn wagen. Je komt weer thuis en ik vraag niet waarom je het eten van je mama niet wilt eten. Ik vrees dat we onze jas beter hadden opgehangen...
Uren later kilometers daar vandaan klopt een vrouw op de deur En ik vrees dat ze weduwe is sinds onlangs, en ik krijg jammer genoeg gelijk.
Het avondmaal met als enige troost de blijde hoop: Sommige dingen blijven terugkomen maar altijd opnieuw zijn ze anders: mooier of toch weer niet
Alles valt stil zodra jij slapen bent, de tv gromt de vierde maal hetzelfde journaal: slecht nieuws allemaal. De klank valt weg.
Heel het huis was vol met je lachen, je rennen en je fantasie. Heel het huis is leeg. Alleen de klok meet het ruisen van je adem, zo zalig, in je bedje met je beer, je droom van sinterklaas. En je duimpje glijdt uit je mond.
Speelgoed dat zich enorm verveelt, geen kind dat er mee speelt.
Snoepen was het niet, maar toch vond je maagje dat alles weer naar buiten moest. Ruzie was het niet, maar toch moest je weggaan op het feest van de kindervriend. Kom je morgen? Breng je iemand anders mee? Is het niet elke dag wat feest bij ons? Speelgoed waar je graag mee speelt, lieve kind, dat zich hier nooit verveelt.
Ik wou dat je nooit meer weende, dan vertel ik je hele leven grapjes Ik wou dat je nooit nog honger had, ik maak je de lekkerste hapjes.
Ik wou dat je goede vriendjes krijgt,
dan krijgen de slechte wel slagen. Ik koop je alles wat je hart verlangt, dan hoef je nooit meer te zagen.
Ik wens dat je een lieve jongen wordt,
dus schenk ik je al mijn tederheid. Ik wens dat je alles zelf kan doen, dan is er geen tijd voor ledigheid. Ik wens dat je de liefde ziet die me drijft, dan ken je ook nog dankbaarheid.
Ik wou dat ik je altijd beschermen kon,
maar ik heb niet het eeuwige leven, dus wens ik dat je dat alles zelf verwerft Want ik kan het je echt niet geven. Ik wou eigenlijk dat je gelukkig blijft dat je nooit gaat vechten of haten Maar dat zal je zelf moeten leren en ik zal je los moeten laten.
Niets doet mijn hart met meer liefde kloppen, niets kan ik minder weerstaan, niets laat mijn adem zo onverhoeds stoppen en mijn pols weer sneller slaan, dan het heerlijke momentje als dat kleine ventje zachtjes mijn hand aanraakt, mij zo uit mijn dromen wekt. Dan is het dat in mij de opa ontwaakt, die met hem naar de speeltuin trekt!
Nooit werd mijn hand met zo veel verlangen omklemd of mijn sluimerend verstand zo gelukkig gestemd
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
