Hier blik ik terug op 1988, toen ik uit Chili terug naar België reisde, zonder mijn adoptiezoon, met wie ik 14 dagen geleefd had, maar die door een ultieme beslissing van de vrederechter (die aarzelde de wet toe te passen!) . Het werd een heel verdrietig jaar. heel regelmatig hielden we contact met de jongen van 5 jaar oud, die niet kon begrijpen waarom ik hem achtergelaten had. Gelukkig mocht hij een jaar later wel naar België komen. Nu is hij vader van twee van onze kleinkinderen, Arwen en Oscar.
Santiago revisited
Opnieuw weet ik wat het is,
als je van iemand houdt
die je niet bij je hebt.
Weer eens besef ik hoe
je kan smachten naar iemands aanwezigheid,
die je niet missen wilt.
Alweer denk ik aan elke vader,
en zie ik mijn peter voor mijn geest,
en al die lieve bekenden
die er ooit eens zijn geweest.
Daar sta je machteloos tegenover,
want ze zijn voor eeuwig afwezig.
Toch nog maar weer een keer
word ik geconfronteerd
met die onzekerheid:
zie ik dat kind nog terug?
Liefhebben is niet genoeg
als samen zijn niet mogelijk is.
13/5/2009
|