De redding
Je ademt nog zoals de zucht van de bries doorheen de dadels boven ons hoofd,
Je opent je ogen zoals het bodempje water dat ik win uit de put na de zomer
Je grijpt mijn hand zoals een kind dat wankelt als het zijn eerste duin af durft
Je pinkt een traan weg zoals die dag toen ik je zei dat ik naar Afrika ging varen
Je kust mijn lippen Zoals die zelfde avond toen je me overtuigde te blijven
Je laat me rillen zoals ik gehoopt had toen je me deed verlangen naar meer.
26/2/2010
|