Voor een W.






Ode aan het huwelijk　

Ik koester bijna veertig jaar je ring,
waardoor wij ons aan ons verbonden.
Verguisd symbool, maar prachtherinnering
aan de dag waardoor wij zijn gezonden

Vreest de jeugd dan dit engagement
die hen samenhoudt voor 't verder leven
omdat ze offer noch aanvaarding kent
en geen ware liefde meer kan geven?

Plichten zijn passé zoals de pest
Rechten zijn verplichte doelen
om weer op te eisen wat een ander rest
en alleen de eigen lust te voelen.

Wat de wereld met je dromen doet
is niet wat je dromen wilt of kunt
Je ingesteldheid is pas dan echt goed
als niet de maatschappij je leven runt

7/3/2011　

Vandaag wordt mijn goede vriend W. begraven en ik besef maar al te goed dat de ene W de andere niet is, alhoewel het huwelijk toch een ode verdient, voor alle W's en voor alle andere letters van het alfabet.