Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
29-05-2008
Wellington
We hebben hier maar 1 dag en besluiten naar het Nationaal Te Papa Museum te gaan. We zijn boven op de 4e verdieping bij de kunst afdeling begonnen en op ons gemak zo afgezakt naar beneden.Natuurlijk weer samen met Ben en Riet. Ja, er stonden meer van onze campers op de parkeerplaats en we komen steeds reisgenoten tegen. Gijs heeft zelfs een prachtige trui gekocht van merinowol, gemengd met possum heel mooi. Het is heel interessant om de verhalen van immigranten te horen en te zien. Wat heeft ze bezield om naar Nieuw Zeeland te komen. We zien ook al veel over het Zuidereiland. Spannend, want morgen gaan we met de ferry over!! Riet vindt ook iets voor de wichter, maar dat zal ik hier niet verklappen! En na de cappucino met gebak gaan we op weg naar de Botanische Tuinen van Wellington. We gaan met een kabelbaan naar boven en gaan op weg naar de rozentuin. Nooit zoveel soorten rozen bij elkaar gezien en zo groot en zonder luis of zwarte vlekken. Weer terug bij de camper van Ben en Riet komen we Dick en Marijke tegen. Ook zij liften mee naar onze Hutt Park Holidaypark Camping. De 3 mannen zitten voorin. Hoe komt het toch dat we er veeel langer over doen? Nu zitten we opnieuw met een glaasje wijn en een blokje kaas bij te komen van de mooie dag. Morgen .om half 7 gaan we al rijden!![/b]
De mannen vermaken zich daarna ook, ondanks het feit dat Riet en ik de kans pakken om winkel in winkel uit te kleppen in dit toch heel aardige stadje. Dat is het voordeel als je met zn vieren op stap bent! De Art Deco stijl is overal te herkennen. De architect Hayes die de nieuw te bouwen stad ontworpen heeft, heeft ook het huis van onze buschauffeur indertijd in 1914 ontworpen voor zijn grootvader. We ontmoeten een Ierse, die 8 jaar geleden naar Napier kwam, verliefd werd op de stad ( misschien ook wel op één van de inwoners) en nooit meer weggegaan is!. We besluiten de middag lekker lui in onze stoeltjes aan het strand. Het leven is goed! De weg naar Wellington is 324 km. Het lijkt een heel eind, maar we lassen onderweg regelmatig even een stop in om koffie te drinken, soepje te maken, een middagdutje. Dan komen we op de route het Wildlife Centre tegen. Je denkt gelijk aan allerlei wilde beesten, maar nee .de beesten leven natuurlijk wel in het wild, maar geen leeuwen buffels of adelaars hier , maar allerlei kleine papegaaisoorten en andere vogels die beschermd worden. Er is een hele mooie Bushwalk te wandelen in ong. 40 min. Je waant je echt in de bush. We zien ook hele dikke palingen. We treffen het. De Kakas worden om 3 uur gevoerd. Het is ook een soort papegaai die hier beschermd worden, maar het heel goed doen. Ze zijn cheeky volgens de uitleg en inderdaad proberen ze je te laten schrikken door luid krijsend vlak over je heen te vliegen! Dan op naar het Kiwihuis. Hier is het nacht en wanneer je een poosje wacht zie je de Kiwi rondscharrelen en met zn lange snavel in de grond prikken op zoek naar voedsel. We zijn er een beetje stil van. De Kiwi heeft nogal wat vijanden, heel anders dan de possem. Ooit zijn in 1920 3 possums uitgezet in Nw Zeeland. Het was een gebeurtenis waarbij de schoolkinderen vrij kregen. Nu zijn er ong 80 miljoen van en ze worden van alle kanten bestreden omdat ze alles opvreten en vernielen. Het is voor de Nieuw Zeelanders een sport om ze dood te rijden
Ook geïnteresseerd in dierenportretten, landschappen of dierenprentenboekjes? Welkom op www.hettysite.nl !
You are very lucky today, zegt dan onze gids. De invalchauffeur van Gannet Tours van die morgen is gelijk één van de eigenaren van de onderneming. Hij nodigt ons uit op zijn Homestead, een landgoed met prachtig uitzicht, bloeiende rozen en bougainville. Het is prachtig in stijl ingericht. Zijn bet-overgrootvader vestigde zich hier al in 1854. Zijn grootvader had dit huis in 1914 laten bouwen, maar sneuvelde zelf in Galipoli in de 1e W.O. Het is interessant te horen hoe zon Nieuw Zeelandse familie hier iets moois opgebouwd heeft. Er volgt nog een tocht naar het uitzichtspunt van de Te Mata Peak. Het is zo warm dat de mussen dood van het dak vallen. Dan is de airco stuk van onze bus. Er wordt een nieuwe bus gecharterd kun je nagaan hoe warm het was! Daarna volgt een tour door de omgeving en een rondleiding inclusief diner op Wijngoed Mission, dat ooit gesticht werd door monniken en in stijl gebleven is. Me dunkt een volle, maar geweldige dag!
Ik heb op mn verjaardag nog nooit 30 mensen op mn terras gehad, zegt Aagje. We hebben haar toegezongen. Henk heeft verklapt dat bij hun thuis de jarige altijd een hoedje van papier op gezet krijgt. Dus ook hier. We hebben allemaal onze stoelen en koffie zelf meegebracht en Henk snijdt met verve de taarten aan. Daarna hebben we een héééle vrije dag. Daar nemen we dus van ..tot een uur of 2. Ja een stad die in Art Deco stijl weer opgebouwd is na de aardbeving moeten we toch wel even gaan zien. Maar de mannen .ja ja Wim en Ben hebben nog meer voor ons in petto. Het uitzichtspunt hoog ja heel hoog aan het eind van de boulevard moet nog beklommen worden met de camper. Dus dat gebeurt. Met het zweet op de rug stappen Riet en ik na de smalle steile weggetjes boven uit. We worden gelijk als een verzoenend gebaar getracteerd op een ijsje. Maar het uitzicht is inderdaad om over naar huis te schrijven.
[b]Land in zicht, roept de matroos vanuit het kraaiennest boven in de mast van het schip. Kapitein Cook is al weer een hele tijd op zee met zijn schepen. Hij denkt .. : hier kunnen we dan mooi water en eten aan boord halen. Ons eten is bijna op! Zijn donkere hutjongen is op Tahiti bij hem aan boord gekomen. Hij helpt kapitein Cook overal mee en is steeds bij hem. Nu gooien de matrozen hun anker uit en gaan aan land om voedsel en water te zoeken. Er is nog niemand te zien Maar de Maoris, die hier wonen hebben de schepen allang gezien en . ook die donkere jongen. Dat is één van ons denken ze. Hij is net zo donker als wij. Oohhh!! Dan gaan een stel Maorie-krijgers er op af .pakken de donkere jongen en gaan er met hem vandoor! Wat vreemd hij praat wel anders dan onze kinderen!... Dat laat kapitein Cook niet op zich zitten en laat de kanonnen aan boord bulderen!. Wat een schrik bij de Maoris. De zwarte hutjongen bedenkt zich geen moment .duikt van de rots af in de zee en zwemt naar het schip terug naar zijn kapitein Cook. Die noemde die kaap van toen af aan Cape Kidnapper.[/b]
Op 3 februari 1931 werd Napier bijna helemaal verwoest door een aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter. Later werd het weer opgebouwd in de toen populaire Art Deco stijl. En dat gaan we deze dagen bewonderen. Dit is het Kennedypark in Napier, de mooiste camping tot nu toe, zowel om te zien als het sanitair. Bij de Harara Falls was het uitzicht ook fantastisch, maar het sanitair brrrr . Je kon er je kont niet keren. Nu zie je iedereen sjouwen met bakken wasgoed. Bets wast het meest zo te zien! Op dit moment wordt Ben onder handen genomen door Riet coupe Herman de Bijker. Ook Dick, nee de andere Dick meldt zich om bijgewerkt te worden, anders heeft hij straks zon wit randje in zn nek omdat de zon daar niet bij kon! Marijke noemt het gewoon coupe kaal. 22-11 Het was werkelijk een topdag gisteren! We hadden een excursie naar Cape Kidnappers en de Jan van Gentenkolonie. De tocht er naar toe gebeurde met smalle bussen met hele grote wielen. Onderweg moesten we wel een paar keer de ogen dicht doen . Zon afgrond ... Greet had het niet meer! Ze zat helemaal verstijfd de andere kant op te kijken. Ik zat hier ook niet op te wachten. Maar wanneer je wat zien wilt Dit gebied is opgekocht door een Amerikaan en wordt goed onderhouden. Je kunt er golfen tegen een fiks bedrag en voor 1000 $ per nacht overnachten. Helemaal boven weten we niet wat we zien zoveel vogels bij elkaar. De Jan van Genten zien ons amper. Ze zien alleen elkaar en zijn druk met elkaar het hof maken, eieren uitbroeden of jongen verzorgen. Er zitten hier wel 2200 paren. We kijken onze ogen uit! Tussen de middag is het heet. We kopen een broodje en een cappucino. Dit is het warmste deel van Nw Zeeland.
Dan start de zoektocht naar het Visitors Centre van de geothermische electriciteitscentrale van Wairakei. We bekijken een video om te zien hoe hier met behulp van het hete water dat hier overal uit de grond komt electriciteit wordt opgewekt, dat 5% van Nieuw Zeeland van stroom voorziet. We rijden op aanraden van Dick en Carla nog naar boven om neer te kijken op het complex. We ontdekken nog iets voor de jongens, de grote dan nee, we verklappen nog niets [/b]Hier zitten we dan aan ons Oostelijk Thuisfront. Toevallig kwamen we naast Ben en Riet te staan. We hebben een picknicktafel gescoord en praten de reis van vandaag door. We rijden niet samen, maar tussendoor trekken we veel met elkaar op. Wim heeft last van vliegen. Ze zitten er ook uitdagend bij die beide mannen..allebei in hun blote bast! Nu doen ze even hun ronde op de camping. Wat is het vandaag voor dag, vroeg Wim vanmorgen. Ik heb het gevoel dat het iedere dag zondag is! Leuk gevoel toch! Het is zon prachtige dag! Mooi weer! Geweldige natuur onderweg! De brem die onderweg zoveel te zien is wordt langzaam vervangen door wilde gele lupinen. Wanneer we dichter bij de kust komen worden de boerderijen met merinos langzamerhand vervangen door wijngaarden, lavendelvelden en boomgaarden. We kopen flink wat fruit in. Er zijn nu ook kersen. Lekker! Wat wil een mens nog meer!
De geothermische electriciteitscentrale 2 x De Huga Falls
Zaterdag....een vrije dag. Er is genoeg te doen. We overleggen met Ben en Riet om samen wat te ondernemen. Het wordt een kijkje in de stad...prachtige gebouwen -veel Engelse invloeden- ! Badhuizen...en overal die stomende modderpoelen en geysers. En dan.... het Agridome, mijn keus. Wat dat is? Natuurlijk een demonstratie met alle soorten schapen die hier in Nw Zeeland voorkomen. De man geeft een erg leuke show met honden erbij en eenden. Ook de Australian Shepherd toont zijn kunsten door over de schapen heen te lopen. Die kan ook in zijn eentje 2000 schapen aan! We hebben genoten! Tja toen moest er nog brood ingeslagen worden en wijn. Dat was even zoeken, maar ....we zijn op tijd voor onze avond bij de Maories![/b] Vanavond nemen we een duik in de Maoriecultuur. We maken een echte Hangi mee, met zang en dans, een begroetingsceremonie, een tocht in het donker langs bijzondere bomen, bronnen, glimwormen enz. Eduard was door ons aangewezen als Chief en hij werd begroet door de Maori. Hij deed het perfect- hij pakte een teakje op en begroette - 2 x neus tegen neus ( hongi) en vertelde dat hij in vrede kwam uit een land helemaal aan het andere eind van onze aardbol. Het was een geweldige avond met Maori-entertainment. Als laatste optreden lieten de jonge mannen zien hoe ze indruk konden maken op de meisjes...met veel stoer doen, geschreeuw, tong uitsteken en rollende ogen. Ze hoeven voor hun conditie in elk geval niet bij de voetbal. Bij ons rijden ze rond op opgevoerde scooters of in een sportief autootje! Zelfde effect! Daarna kregen we de Hangi, een maaltijd die in de grond gaargestoomd was, opgediend. Erg lekker...kip, lam, zoete aardappelen, mais met rijst ... Niks mis mee! Tenslotte nog de mooie wandeling in het donker met alle geluiden van muziekinstrumenten en zang op de achtergrond. Bij de plek met de glimwormen was het even: "Torches out" Een echte "secret place"![/b]
Geïnteresseerd in dierenportretten en dieren prentenboekjes? welkom op www.hettysite.nl
Onze gids Frans had vanmiddag weer iets leuks georganiseerd! We gingen samen in een aantal campers naar Waimangu om daar in de omgeving van allemaal dampende kraters en warmwaterbronnen te wandelen. En het aardige was: Je kon met de bus terug! Wij gingen met de camper van Ben en Riet. We waren helemaal beduusd van zoveel moois. Het wandelen was vooral het eerste stuk goed te doen. Daarna pakten Riet en ik de bus. Ik had geen kaart Wim had die in de rugzak, maar op mijn mededeling dat ik mijn husband kwijt was, mocht ik natuurlijk toch mee. Iedere keer wanneer de chauffeur me later weer zag, vroeg hij of we de mannen al teruggevonden hadden. Lachen!... We hebben een paar pukekos gezien. Het was een heel aparte belevenis om temidden van al dat gebubbel ja echt heet water waar je je vingers aan brandt gewoon te wandelen. Riet kletst me de oren van de kop. Die kan er wat van! Maar we vinden dat alleen maar erg gezellig. De familie van beide kanten is natuurlijk al volledig doorgelicht dat begrijp je! Morgen? Richting Lake Taipo![/b]
Man..man, wat kan 305 km lang zijn als je daarvan minstens 250 km in bochten stijgend of dalend af moet leggen! Dan komen we ook nog bij de hot water Beach, waar het helaas vloed is en er weinig in te graven valt in warme blubber! Maar wel een plek om even koffie te drinken. Overal zie je onze campers komen en gaan en met een zwaai of tuutje begroeten we elkaar. In Pahia is onze volgende stop en met Dick en Marijke en Annemiek en Bart praten we even bij! En...ik vind ineens een internet café, waar we foto's kunnen mailen en is de site weer bijgewerkt. Wim maakt daar nog even de blitz bij het meisje in de shop door al struikelend binnen te vallen. Later na haar waarschuwing "Mind the doorstep" komt ze niet weer bij als Wim achterstevoren de winkel verlaat! In de "Bay of Plenty", een fruitgebied, drinken we een cappucino in het Kiwi Inf. Centre. En dan.... eindelijk Rotarua. Al kilometers ervoor ruikt het naar rotte eieren... overal zie je dampende modderpoeltjes, ja...ook in de stad! Het heet niet voor niets Sulfer City!! Ik lig al om half 10 plat. Het "bij-rijden" is geloof ik nog vermoeiender dan zelf rijden. Ben en Riet gingen via een goudstadje en kwamen via een alternatieve route. Ben vroeg zich in the middle of nowhere nog wel even af waar toch z'n reserveband zou zitten voor het geval dat....[/b]
"Ik holle ok niet zo van lopen", zei Ben gistermorgen. Hij nam Annie en mij mee in de camper naar de Driving Creeck Railway. Riet wel! Alleen toen ze later terug kwam had ze arm en been behoorlijk geschramd. Ze lachte toen ze vertelde dat haar "wichter" nu aan haar konden vragen of ze de kleren nog heel had! Dat werd haar vroeger nl nogal eens verweten wanneer ze gevallen waren, dat ze daar altijd eerst naar vroeg! Iedere keer denk ik dat we het mooiste van Nw Zeeland wel gezien hebben, maar deze plek is ook weer prachtig. Er wordt hier veel op mosselen gevist. Op de camping is zelfs een plek om vis schoon te maken. Om 5 uur hadden we een "Happy Hour", glas en stoel meebrengen! Voor de rest zorgen Lya en Janny! Het wordt nog steeds gezelliger. En aan het eind van de dag tot besluit: een wijntje bij Ben en Riet.[/b] Dat moet wel een Nw Zeelander of Australier zijn! Op blote voeten loopt een jonge man door het scherpe grind naar het toiletgebouw. Karen vertelde laatst dat hier veel kinderen het liefst op blote voeten lopen. Van Jennifer weet ik dat zij dat in Australie ook het liefst deed. Gisteren zei ik nog: "In dit land had ik wel geboren willen worden". De relaxte levensstijl spreekt me erg aan. En het "Enjoy your day" bij het afscheid telkens klinkt heel overtuigend. Het is net of bij Dick en ook anderen het haar witter en de gezichten bruiner zijn geworden. Vandaag wordt Rotorua, het centrum van de Maori cultuur bereikt![/b]
Och...laten we dat ook maar doen, dachten we: een ritje met een treintje, 2,7km lang door de bergen. Maar leuk dat het was en spannend wanneer je weer in zo'n diepte keek. Een in 27 jaar gebouwde rails temidden van een echt Nieuw Zeelands bos met bomen en planten die daar thuis horen! Dit treintje vervoert meer passagiers dan het hele Nieuw Zeelandse treinennet, want dat stelt nu niets meer voor! Ik heb nog een speciale foto voor Jans genomen: die houdt van een beetje apart! Verder doen we vandaag lekker rustig aan: zonnebaden. Het is hier immers bijna zomer!!![/b]
Met het zicht op de Sky Tower verlaten we Auckland met voorspellingen van storm en hagel. En dat hebben we geweten! "Dat hebben we weer overleefd", zegt Bets bij de eerste koffiestop. Dan is het opeens weer stralend weer wanneer we dit schiereiland Coromandel bereiken. "Zo hebben jullie de buit al weer binnen!" Zo begroeten we onderweg bij een heel groot Warehouse in Thames onze mede reizigers Frans en Riet. Ze zijn ons bijna straal voorbij gelopen. "Jullie zien er ook als Nieuw Zeelanders uit", is hun reactie! Ja....Wim draagt z'n hoed de hele dag! Het laatste stuk langs de kust naar Coromandel is prachtig, maar ook bochtig en smal. We komen regelmatig enorme vrachtwagens tegen met boomstammen, maar ook een eend met piepkleine eendekuikens. Nu hebben we ons hier al weer gesetteld. We hebben echt een leuke groep met in elkaar geïnteresseerde mensen. Wat wil je ook: allemaal Nieuw Zeeland-fan! Het onderwijzersechtpaar blijkt erg leuk en ondernemend. Toch trekken we het meest op met Ben en Riet. We voelen ons erg op ons gemak bij elkaar. Het is net of we elkaar al jaren kennen. Ze hebben al veel van de wereld gezien, zijn veel op pad geweest met reizen via hun Werkgeversbond. Tot voor 6 jaar hadden ze een C 1000 supermarkt!
De ring van Wim is terug. De man van United Campervan, die hier nog wat te klussen had, kreeg hem mee op de naam "Willem". Opnieuw een prachtige dag: de Auckland-excursie! Onze nederlandssprekende gids Karen vertelde ons over Auckland waar ze zelf in 1975 met haar Australische man was gaan wonen. Ze bracht ons met de ferry naar de Sky Tower, waar we op 192m hoogte aan de koffie zaten toen een smsje van Rick binnen kwam. Toen we hem terugmeldden waar we zaten en hoe hoog reageerde hij direct met: "En dat met hoogtevrees!" Daarna was er tijd om te shoppen en om een broodje met flat white( koffie met geklopte melk)te versieren. 's Middags was het Aucklandmuseum ons doel. De Maori-cultuur is indrukwekkend -je bent nooit te oud om te leren-! In het Aquarium even later werden de roggen gevoerd door een enthousiaste Nw-Zeelander in bijna onverstaanbaar Engels. De Zuidpoolexpeditie van o.a. Walter Scott werd helemaal tot in detail uitgebeeld. Z'n eerste ontdekkingstocht van de Zuidpool overleefde hij...de tweede niet! Nu zijn we weer terug -beentjes op de bank- en uitpuffen maar. Tja.... we zijn geen 15 meer! En...... Straks aan de wijn! Ze hebben hier lekkere Australische! Morgen......richting Coromandel! Op dit moment (7.15u) worden jullie wakker en onze avond begint net! Dag allemaal... Liefs voor iedereen! Wim en Hetty
Nieuw Zeeland heeft veel Engelse invloeden, maar maakt toch op plaatsen een wat nonchalante indruk, vooral in armere gebieden waar veel Maori's wonen. We zagen onderweg een piepklein caravannetje, zo'n Wilk als die Ben en Diny vroeger hadden. Daar werd in gewoond... ja met een brievenbus aan de weg. Ook wordt er wel in bussen gewoond. Wat zuidelijker hebben de mensen een beter bestaan, veel boeren met glanzend en gezond vee en mooie huizen. De dorpen stellen niet zo veel voor. Het lijkt wel wat op Canada: supermarket, bakery, zadelmakerij en een smid. En vooral veel stof! Maar overal zijn vriendelijke mensen, gewoon no nonsense! Vrouwen aan de benzinepomp of op de weg om het verkeer te regelen bij werkzaamheden. En vooral: "Enjoy your trip" en "Relax".[/b]
12 -11 [b]Vandaag was een geweldige dag! Van Paihaia, waar in 1823 het eerste gemengde huwelijk gesloten werd tussen een Maori meisje en een Engelse smid, weer via de westkust naar Takapuna (Auckland). Er waren onderweg prachtige vergezichten aan zee, machtige Kauribomen. We zagen de 2000 jaar oude Tane Mahuta... "De god van het oerwoud". Ook het mooie Kaurimuseum waar alles over Kauribomen, bos- en landbouw te vinden was was een schot in de roos! Frans en Lya vertrekken steeds als eersten en Fred en Janny als laatsten om eventuele pechgevallen bij te staan. Fred hielp pas ook mijn laptop weer aan de gang. Geweldig! Alle vier zij ze van onschatbare waarde voor ons allemaal![/b]
Ik kan jullie verzekeren dat een vakantie als deze ook veel onverwacht energievretende zaken op kan leveren! Op Singapore Airport ontdekken we een beetje laat dat daar ook internet is. Beneden is alles vol... dus wij naar boven. Natuurlijk til ik bij een kunstwerk niet goed m'n voeten op en struikel over het voetstuk. Gevolg: dikke blauwe elleboog en blauwe knie. De elleboog is al weer dun, maar krijgt nu alle kleuren van de regenboog! Zo lieten we bv ons fototoestel in het hotel in Auckland bij het internetten liggen. Ze wisten gelukkig dat we room 120 hadden want de computerman van het hotel had al vergeefs geprobeerd de laptop aan de praat te krijgen. Ze belden ons om half 12 's avonds wakker om dat na te vragen. OOhhh!! Laat Wim nu op de eerste camping hier bij Auckland ontdekken dat zijn zegelring weg is..... ligt nog in de badkamer van het hotel!!! Gelukkig! Frans zou hem gisteren ophalen, maar kreeg hem niet mee met de naam: van der Kolk. Bleek later dat iedereen daar met zijn voornaam ingeschreven stond. Als Willem...wordt hij straks wel meegegeven! Wil je nog meer? Nee he?!
"Je moet er wel wat voor over hebben!" Om 6 uur liep het mobieltje af, want om kwart over 7 komt de bus al. Deze dag zullen we meer dan 500 km afleggen. De jonge gids/ chauffeur brengt ons via een geweldig stuk oerbos met h'e'e'e'el oude bomen en koffiestop bij het Ancient Kauri Kingdom naar Cape Reinga om de vuurtoren op het allernoordelijkste puntje van Nw Zeeland te aanschouwen. We zien veel fruitteelt in dit gebied o.a. citrus, kiwi enz. En natuurlijk ook weer veel merino's en koeien: Holstein/Friesien en Jerseys. Ook valt me een zwart vogeltje op hoge poten op. Het blijkt de Pukaki te zijn die alleen hier voorkomt. We stopten ook nog om hulp de bieden aan een paar drieste Nw Zeelanse jongens die met hun auto op de kop in de bosjes terecht waren gekomen: auto total loss,maar ze kwamen er zelf gelukkig heel uit! De vuurtoren helemaal in het Noorden bereiken we via een mooie wandeling. Prachtig uitzicht op zee! Hier vlakbij kwam Abel Tasman vroeger aan land en werden 4 van zijn mensen door Maori's vermoord: de Dodemansbaai....nu Golden Bay! (blijkt toch op het Zuidereiland) Het toppunt op de terugweg was het " sand"boarden vanaf de duinen. Eerst sleep je het board mee naar boven en dan zittend of liggend sjezen ze weer naar beneden. Prachtig om te zien. Een aantal van ons waagden zich er ook aan, maar je snapt al wel...deze moeders niet! Onze jonge chauffeur gaf zelfs een hele show weg, maar die oefent natuurlijk regelmatig! We reden daarna wel 90 km over strand, door water naar het zuiden! De bus zag er niet uit! We mochten ook nog even strandjutten en ik heb een paar hele mooie schelpen voor jullie Robin en Eva! Bij de laatste koffiestop werd de bus weer ontdaan van modder en zeewater en kocht Wim een originele NW Zeelandse hoed. Een kudde koeien zorgde op de terugweg voor consternatie, want die wilden de wei niet in , alleen maar richting bus, maar het kwam goed! 's Avonds gezellig een wijntje met een deel van de groep....ja ook met Ben en Riet uit Luttenberg!
" Wat zijn jullie geluksvogels", zegt Frans, onze reisleider. We zijn net aangekomen op Hararufalls Resort " Panorama",we mochten een nummer trekken uit de emmer,want deze camping heeft inderdaad mooie en héééle mooie plekken aan het water......Wim trekt 98.....een hele mooie dus. Het rijden beviel deze dag al wat beter. Wat een prachtig land,wat een natuur! Het is flink voorjaar. De agapanthussen overal in het wild staan soms al in bloei. Ook zijn er calla's, vuurpijlen, abutilons, Aronskelken. Vaak planten die je bij ons alleen in tuincentra tegenkomt. We stopten onderweg bij de Pohuehue waterval en in een wandeling van 15 minuten wandelde je er door een sub-tropisch oerbos naar toe. Er vliegen hier een klein soort papagaaien met veel kabaal rond. Ook zien we een paar korhoenders, zomaar aan de kant van de weg. Er wonen hier veel boeren. Dat zie je al aan de winkels. Ze doen hier gras in grote balen net als bij ons het hooi. Ook zie je merries met veulens in de wei en koeien en kalfjes in alle soorten en maten. En natuurlijk heel veel schapen, veel merino's. En ......bordercollies! Dat is wel even wat anders dan Singapore. Het verbaasde me dat ik daar geen hond of kat zag. " Ah joh, die hebben ze allemaal al op!", werd gezegd. Singapore heeft geen ruimte voor welk dier dan ook. Ze bouwen alleen in de hoogte en vullen de rest op met prachtig aangelegd openbaar groen. En nu zitten we samen wat te drinken met een ander stel. Morgen gaan we op excursie! Hoi! We gaan helemaal naar de noordelijkste punt van Nw Zeeland: Cape Reinga.
Ik moest echt wel even aan Anda denken toen we na het inslaan van onze fourage met onze camper door het drukke verkeer van Auckland naar de eerste camping reden. Anda had nl al voorspeld dat het eerste stuk nou niet de mooiste ervaring van Nieuw Zeeland zou worden. De meesten van onze groep reden voor het eerst in een camper, hoog en breed en ook nog aan de linkerkant. Spannend! Natuurlijk reden we op 't laatste moment de inrit voorbij en pakten ook nog per ongeluk iets te hard een verkeersdrempel. Wim leeft zich helemaal in. De meesten hebben het zweet op de rug hebben staan, zowel de mannen als hun wederhelft! Ik heb iedereen namens Anda beloofd dat het nu helemaal goed gaat komen Riet uit Luttenberg is al aan de was! Gisteravond kon de technische man in het Aucklandhotel onze laptop ook niet aan het internet krijgen, maar onze eigen techneut Fred heeft zich erover ontfermd en hoewel we op deze camping geen bereik hebben gaat het goed komen...zegt Fred ...in het gewone leven "wegenwacht". We behelpen ons nu met internet in hotels en straks op campings e.d. Alleen foto's sturen lukt niet overal. Je hoeft trouwens niet bang te zijn dat we er niet van nemen, Mark. Gisteravond hebben we met een deel van de club van een heerlijk uitgebreid buffet genoten en vanmorgen van een ontbijt waar je U tegen zegt! Sonja hebben we thuisgelaten. Sorry Sonja! Nu zijn we dan halverwege Pahia waar we een paar dagen blijven en we ontdekten deze mogelijkheid om even te internetten in een touristcentre. Tot de volgende keer. Liefs voor allemaal! Dag!
Foto: Met dit schip maakten we een rondvaart door de haven van Singapore.
" Doeiiii"' zei onze massagebaas, toen we afscheid namen. Onze laatste ochtend hier in Singapore gingen we nog even naar ons Aziatisch winkelcentrum. We hadden Bets en Martien nl verslag gedaan van ons reflex-shiatsu-massage avontuur en daar hadden zij ook wel oren naar We hebben de nieuwe klantjes afgeleverd en kregen gelijk een kopje Chinese thee. Vanmiddag hadden we onze boottocht door de haven met z'n 63 eilanden. De High Tea was lekker. Alle ex-zeelieden raakten in vervoerig bij het zien van zoveel zeeschepen. Het blijkt dat minstens 4 van onze medereizigers ex-zeelui zijn. Ze bieden tegen elkaar op met hun sterke verhalen. Wim doet het niet slecht.
Dan is het zover. Na de boottocht door de haven van Singapore gaan we gelijk door naar het vliegveld. Mike vertelt tussendoor nog van alles. Je hebt nog nooit zoveel bloemen bij elkaar gezien als bij Airport Changi. De middenberm staat vol van bloembakken , die eventueel zo verwijderd kunnen worden. Dan hebben ze een extra landingsbaan voor jagers in geval van nood ( oorlog). Deze luchthaven is een copie van Schiphol en wordt nog steeds uitgebreid. De vlucht naar Auckland heeft vertraging, maar ook hier zijn winkels en warempel free internet. Deze reis gaat met een kleiner ( krapper) vliegtuig van Singapore Airlines en dan is de 10 uur die je er in door moet brengen wat minder comfortabel. Op het vlegveld van Auckland aangekomen vertelt Riet over haar zus die een appel in haar bagage had zitten en daardoor een flinke boete opliep. Nw Zeeland wil nu een keer geen vruchten, zaden, zuivel of vlees vanuit het buitenland binnen hebben. Voor de controle staat er nog een bak waar je alles nog in kunt gooien. Dan staat de bus voor ons klaar en worden we naar het hotel gebracht waar even later een juf van United Campervans uitleg over de campers komt geven. Die avond nog een lekkere maaltijd en nu gaat Nieuw Zeeland dan ècht beginnen.
"Laat je niks wiesmaken", demonstreert onze gids Mike zijn 11- jarig verblijf in Velp en even later "Busje komt zo"! Guide Mike is een kleine man, ik schat zo 1.60m. Vandaag begeleidde hij onze rondtour door Singapore. Hij vertelt ons veel over dit mini-staatje, dat sinds 1965 alleen uit de stad Singapore en omgeving bestaat. De Chinese wijk was erg leuk om te zien, maar de Botanische tuin was de topper met al z'n orchideeen. We hebben net onze siesta achter de rug en gaan er zo nog even op uit. Gisteravond hadden we ons welkomstdiner in het Yorkhotel. Er zitten een paar grapjassen bij en een die alles beter placht te weten, maar onze reisleider vat dat prima op. En dan hebben we Ben en Riet uit Luttenberg , "daor praote wij lekker plat met" Na de siesta moesten we natuurlijk weer even het kleurrijke winkelcentrum in. Dit keer kreeg Wim een soort shiatsu-massage over z'n schouders, nek en rug. De dame in kwestie deed het wat hardhandig, maar goed. En een speciale kop koffie deed ons weer goed temidden van de uit palmblad etende mensen. Een hele leuke ervaring!! Vanavond hebben we met een heel stel een uit zo'n beetje alle beschikbare Chinese gerechten bestaand diner gehad in een restaurant om de hoek. We leren onze reisgenoten nu wat beter kennen en zo te zien wordt dat wel wat. Vanmiddag hadden we Bareld even aan de telefoon- ja soms moet je wat- want de batterij van de laptop liep te snel leeg en laadt ook niet op. Nu gaan we verder op het lichtnet en hebben hier bij de receptie een kaart gehaald waarmee we 2 uur kunnen internetten. Dat werkt heel wat rustiger dan telkens 15 minuten. Zo zie je maar...we roeien met de riemen die we hebben!
Met het zicht op de Sky Tower verlaten we Auckland met voorspellingen van storm en hagel. En dat hebben we geweten!
12 -11
"Je moet er wel wat voor over hebben!" Om 6 uur liep het mobieltje af, want om kwart over 7 komt de bus al. Deze dag zullen we meer dan 500 km afleggen. De jonge gids/ chauffeur brengt ons via een geweldig stuk oerbos met h'e'e'e'el oude bomen en koffiestop bij het Ancient Kauri Kingdom naar Cape Reinga om de vuurtoren op het allernoordelijkste puntje van Nw Zeeland te aanschouwen.
" Wat zijn jullie geluksvogels", zegt Frans, onze reisleider. We zijn net aangekomen op Hararufalls Resort " Panorama",we mochten een nummer trekken uit de emmer,want deze camping heeft inderdaad mooie en héééle mooie plekken aan het water......Wim trekt 98.....een hele mooie dus.
Ik moest echt wel even aan Anda denken toen we na het inslaan van onze fourage met onze camper door het drukke verkeer van Auckland naar de eerste camping reden. Anda had nl al voorspeld dat het eerste stuk nou niet de mooiste ervaring van Nieuw Zeeland zou worden.
Foto: Met dit schip maakten we een rondvaart door de haven van Singapore.
