De aardappels bij het keetje.
Vin ie t erg? Ik loop met Wim
terug vanuit de wei met de lammeren en we lopen even samen langs de aardappels
die er boven staan. Ik heb ze al gedeeltelijk aangeaard, je weet wel
van die
bergjes zand er tegenaan maken. Volgens Susan moeten ze er 15 cm boven staan
maar ik kon niet zolang wachten. We zien wel wat het wordt, maar zo kunnen we
met aardappels in dit gedeelte van de tuin de baas blijven over het onkruid. We
zien dan ook de woestenij aan brandnetels en ander onkruid achter het keetje dat
in deze tijd naar boven schiet. Wim zucht diep. En hierop vraag ik dus:Vin ie
et erg? Ja dus
hij vindt het erg. Hij wijst verschillende wilde planten aan
die van mij mochten blijven en die de ponys ook lieten staan. Ik heb nog nooit
zoveel wilde planten tussen het gras gehad. Er zijn een paar soorten die we al
die jaren al gehad hebben en je zou zweren dat de vorige bewoners die uitgezaaid
hebben. Dat is het Robertskruid met zn kleine rose bloemetjes, de Stinkende
Gouwe, waarmee je volgens Susan iets tegen wratten kunt doen. Dan die 'hoge
witte' die je gelukkig wel heel gemakkelijk kunt uittrekken als het je teveel
wordt. En heel veel hondsdraf, Judaspenning, zowel paars als wit,
vergeetmijnietjes en pinksterbloemen. Ach
dat kan er nog mee door maar die
woestenij
. ?? We hebben al heel wat pannen soep en stamppotjes aan gewaagd,
maar nu is de tijd voorbij. Wim kennende wordt het eerst de
bosmaaier.
Stinkende Gouwe wordt veel medische toepassingen toegedicht
De bijna uitgebloeide witte en paarse judaspenning
|