Er wordt getoeterd en dhr Haveman waarmee we in gesprek zijn spoedt zich
naar het kleine autootje. Even denken we dat deze uitzonderlijk lange man zich
gaat opvouwen achterin, maar nee... even later komt hij terug. Het lampje
brandde met ABS erop en Haveman moest helderheid brengen. Dhr Haveman
vertelde dat ook hij uit een boerenfamilie komt. Hij was voorbestemd om boer te
worden op de boerderij van zijn vader, maar toen hij na de Mavo al ingeschreven
stond voor de Middelbare Landbouwschool, kwam een vriend langs die vertelde dat
hij naar de Kweekschool in Leeuwarden zou gaan. Vader dacht na en had een
serieus gesprek met zijn zoon. De ruilverkaveling die er aan zat te komen en
allerlei veranderingen hadden hem aan het denken gezet en hij vroeg zijn zoon of
hij ook niet liever het onderwijs in zou willen gaan. Er bleek nog plek te zijn
op de Kweekschool, de Middelbare Landbouwschool werd afgezegd en hij ging verder
in het onderwijs. En zoals we nu weten met veel succes. Voor zijn pensionering
is hij jarenlang rector geweest van het CSG. Vader had geen opvolgers meer. De
jongere zoon had geen boerenbloed, die wist nog niet aan welke kant hij de koe
moest gaan melken, en vader verkocht zijn bedrijf op tijd en had nog een mooie
tijd samen met zijn vrouw. Het geeft een band, zo vertelt mevr. Haveman
terwijl we buiten de kerk nog even na praten. Ds Olthof, die twee huizen bij hen
vandaan woont en al met emeritaat is, leidde de kerkdienst van vandaag en hij
deed dat met de moderne communicatiemiddelen. Alles werd op de beamer gezet. Ons
psalmboek bleef dicht. Mevr. Olthof overleed een jaar geleden terwijl op
hetzelfde moment hun zoon, Dick Haveman die politieagent was in Noord Drente,
met zn eigen dienstwapen werd dood geschoten. Een tragische bijkomstigheid was
dat het gebeurde door een asielzoeker, terwijl de fam. Haveman zich juist
inzette voor de asielzoekers bij de Stichting Op Stee, die asielzoekers
ondersteunt die om de een of andere reden weg moeten maar niet weg kunnen. Ik
heb ze er steeds om bewonderd dat ze hun leven ondanks alle verdriet weer
opgepakt hebben. Maar ook ds Olthof heeft zijn leven voortgezet. Hij schildert
iconen, fietst en wandelt de routes die hij van plan was met zijn vrouw te
ondernemen. Hij wandelt zelfs in haar schoenen, want die van hem waren versleten
en het bleek dat die van haar hem ook pasten.
|