Een mooi plaatje van oud- Hattem. Het achterste hoge huis heet "Pand der Liefde". Ooit was het meen ik een oude mannenhuis. Opa van der Kolk is er z'n eerste jaren opgegroeid.

“Wat vin ik ‘et fijn dat jullie hier bunt”, zegt oma van der Kolk wanneer we haar in het nieuw ingerichte Zorgcentrum De Bongerd opzoeken. Het ziet er veel vrolijker uit met veel rood en gemakkelijke banken en stoelen overal. Ook de eetzaal is prachtig geworden. Oma ziet het niet  meer. Haar ogen zijn niet best meer. Wel heeft ze aardig de sjas er in achter haar nieuwe rollator. We kunnen haar amper bijhouden. Ze is altijd goed te pas. “Waar gaan jullie straks naar toe”, herhaalt ze telkens weer. Rick is ook mee gegaan en dat vindt ze geweldig. We brengen haar tegen de middag terug voor het diner. Een zuster vraagt of ze even nog meegaat naar het toilet. “Nee, ik hoef niet”, antwoordt moeder. “Ach, mevrouw van der Kolk, dat doet u toch wel even voor mij”, zegt de zuster dan vriendelijk. Dan geeft ze zich meteen gewonnen: “Vooruit dan maar”!
Natuurlijk gaan we even bij Ben en Niesje aan. Catharina en Paulijne en Elianne zijn er ook. Arien komt nog. Ze waren al voorbij Harderwijk toen ze tot de ontdekking kwamen dat ze de taart voor Jetskes verjaardag vergeten waren. Hij zette z’n vrouwen toen maar op de trein en ging zelf de taart maar weer ophalen in Utrecht.
Wanneer we weer gaan komen we toch vlak langs Sleen. Och…even kijken hoe de lege keuken er uit ziet. Hun rechterhand bij de verbouwing Pascal heeft intussen een soort tafel getimmerd waar de gasplaat op staat. Perfect! Nu kan er tenminste weer gekookt worden. De indeling van de keuken op papier is al klaar. De kleur  waarschijnlijk ook. We drinken alvast op de goede afloop.