|
Wat vind ik het leuk dat je dingen over vroeger vertelt’, zo zei een van mijn lezers vanmorgen. Ze herkent er veel van uit haar eigen leven, denk ik. Veel mensen om ons heen zijn van onze leeftijd en dan krijg je dat. Hoe ouder je wordt hoe meer je hebt om op terug te kijken vooral als je bedenkt hoe het leven in de tussentijd is veranderd.
We hadden het na de kerkdienst over het verschil in karakter en manier van vertellen, ik wil het niet preken noemen, dat is zo’n dubbel woord. Onze predikant Jan de Korte kan zo rustig iets uitleggen met een stilte af en toe. De meesten houden hier van. Vanmorgen gaf hij een mooi voorbeeld van troost. Zijn kleinkind had zich zeer gedaan en ging hierbij de hele kring rond om een kusje te halen op de pijnlijke plek. Dat helpt.
Ach…zo helpt het ons bij andere pijnen. Als je zoveel meeleven krijgt van mensen om je heen kan dat ook zo goed voelen. Je kunt er geen genoeg van krijgen vooral als de pijn blijvend is en de ene keer meer zeer doet dan een andere keer.
Rick kan me soms peinzend aankijken en zegt dan: ’Ik zie dat het korstje er weer even af is’.
Wim en ik zijn nog steeds aan de paracetamol. Wim voor z’n pijnlijke heup en dat zal nog een week of zes duren en ik voor mijn gekneusde bovenarm. Al is het nu 7 weken geleden dat ik op de camping tegen een muur knalde, het is nog steeds niet over. Hopen hebben we al geslikt. Wat dat betreft is het goed dat we niet in Duitsland wonen. Daar kost een pakje van 20 stuks 2,75 euro. Hier 49 cent.
Gisteren was Rick er weer. Na de koffie ging hij in de weer met de bladblazer, dat zal de komende weken nog wel zo blijven. Het ziet er weer spic en span uit om het huis. Op zijn werk krijgt hij wel complimentjes van de chauffeur die de bergen blad op komt halen die hij bij elkaar geblazen heeft. Rick zorgt er voor dat deze er goed omheen kan rijden. Daar houdt hij echt rekening mee. Rick glimt er van.
Tja, een compliment op zijn tijd doet iedereen goed.
|
