Achterste rij, 6e van l., Wim 1e bas.

Nee daar zat Wim nou helemaal niet mee. Niks geen zwart gat voor hem. Sommigen volgen zelfs een cursus over hoe je om kunt gaan met de veranderingen als je ineens niet meer hoeft te werken. Daar zat hij echt niet op te wachten. Hij genoot van z'n vrijheid. Hij volgde een vrij strakke dagplanning die begon met mij de deur uit te helpen. Daarna was het tijd voor z’n krant en dan werd er geklust en voor de dieren gezorgd. ’s Avonds verzorgde hij de warme hap en tussendoor hield hij het huis ook nog op orde en hielp buurman Jans met hooien. Voor ons beiden een prachtige overgang. Ik had het hierdoor heel wat gemakkelijker.
Ik had altijd al gezegd dat ik niet snapte dat hij niet bij een koor wilde. Hij heeft een goede stem net als z’n broers, maar hij zei steeds dat hij geen zin in oefenen had.
Tot we op een middag van Kom in de kas de Eemslander Shanty's horen zingen…… en ineens is het zover. Hij gaat eens kijken en is gebleven. Zo gaat het een paar jaar later ook met het Mannenkoor Valerius. Hij gaat eens kijken en…. Hij zingt bij beiden met veel plezier.
Afgelopen jaar zijn we met een speciaal samengesteld koor van Valerius en Leens, beiden van dirigent Daniel Rouwema, naar Poznan geweest. Het optreden van dit koor in de kathedraal van Poznan is een hoogtepunt in hun “carriere”geworden. Het was zó mooi dat menigeen een traantje moest wegpinken. Binnenkort hebben we een avond als een soort reünie van onze Polenreis. Ik ben benieuwd.