Diny en Dirkje rusten even uit en genieten van het zonnetje.

“Hakken in de snee.. hakken in de snee…” Wim en Ben lopen voor ons en geven aanwijzingen. Vanmorgen zijn we na ons uitgebreid Oostenrijks ontbijtje met de kabelbaan naar boven gegaan en daar wachtte ons een prachtig uitzicht. Ik moest me natuurlijk wel weer even vermannen. Ik heb het niet zo op die dingen. Ik moest steeds denken aan Esther die ooit eens als geruststelling zei:”Als we gaan… dan gaan we met z’n allen.” De baan overbrugde wel een hoogte van bijna 1800 meter.
Toen kwam de volgende uitdaging. Ik had uit voorzorg al nordic walking stokken gekocht en dat was geen overbodige luxe. Je staat te kijken hoe die Oostenrijkers hier de berg op en af lopen om bij het begin van de zwarte skipiste te komen. Niks geen skischooltjes hier. De zwarte piste is de zwaarste, alleen voor gevorderden. Kleine kinderen sjeesden zo de steile helling af met ouders of zelfs grootouders in hun spoor. Wij hielden het op wandelen. Toen ik na de eerste berg klim en afdaling te voet weer zo’n berg voor me zag zei ik meteen al:”Dat ga ik niet doen… jullie gaan je gang maar”. Maar Diny en Dirkje haalden me over met:”Als wij het kunnen … kun jij het ook”. Ach en toen wilde ik me niet laten kennen en stapje voor stapje ging het in de sneeuw berg op en berg af. Zweten meneertje, maar zo hadden we eenmaal teruggekomen bij de berghut wel de cappuccino met Apfelstrudel mit Vanillesohse verdiend

Het is zondag en in plaats van kerkbezoek lopen we hier in de prachtige witbesneeuwde bergen. Op dit plekje werd een man in 1980 door een lawinw verrast en op dit gedenkteken staat de passende tekst:
Ihr glaubt der Jager sei ein Sunder
weil selten er zum Kirche geht
Im grunen Wald ein Blick zur Himmel
ist besser als ein falsch Gebet

27-02-2010 om 08:18 geschreven door ani

Mijmerend in mijn ouderdom,
herinner ik mij met weemoed
de vele kleintjes die ik heb
gewiegd en beschermd.
Nog een mooie en rustig weekend gewenst.

26-02-2010 om 23:27 geschreven door sloefke