|
Wat nu?.... even niks.
"De combinatie van onderwijs en landleven heeft mij gelukkig gemaakt" en Met familie mo-j wandelen en niet handelen, vertelde zwager Ben bij zijn afscheid van het Baudartius College. Dat laatste is een Achterhoekse spreuk, en daarmee zag hij ook zijn collegas voor het gemak maar even als familie. Het was een eer om er bij te zijn. Bens fietsmaatje en vriend Harm Muis was met zijn vrouw Betsie eveneens van de partij en samen met Wim genoot ik en wij allemaal van alle inspirerende woorden die er gesproken werden. Wouter hield zich op de achtergrond bezig met de camera.
Vier oudgedienden namen afscheid, allemaal uit de exacte hoek. Guus Hagt, de rector, leidde alles met verve en stap voor stap werden de vier onder de loep genomen en mochten ze zelf hun eindwoordje doen. Ieder deed dat op zijn eigen wijze. De term: Wat schuift nou zoiets, de vraag die blijkbaar vaak gesteld werd aan collega en wiskunde-methodeschrijver Reichard, van Getal en Ruimte, zal ik niet snel vergeten. Het antwoord is nooit duidelijk gegeven. Zes miljoen exemplaren zijn er tot op heden verkocht, maar het antwoord kwam niet verder dan
:"Dat is per boek verschillend". Een andere collega maakte zich voor zijn afscheid ineens zorgen om zijn inkomen na zijn pensioen. Die werd geadviseerd om kleiner te gaan wonen. Blijkbaar woont deze collega in een kast van een huis. Maar ook zijn Volvo in ruilen voor een Toyota vonden ze een optie en
zijn tweede of misschien ook zijn derde huis van de hand te doen.
Ben kreeg de meest persoonlijke toespraak, niet lang maar met diepgang. Het prachtige gebrandschilderde raam dat er al vanaf de bouw van deze mooie school een ereplaats had waardoor je de woorden ora et labora- bid en werk- goed kon lezen was na een verbouwing aan de binnenkant van de school terecht gekomen waardoor het Ora bijna niet te ontcijferen was. Toen Ben eens een kritisch geluid had laten horen dat het met de school zelf ook die kant op ging, net als met het raam is dat wel te harte genomen. En nu werd Ben voor een minuutje meegenomen naar buiten de ruimte en mocht het nieuwe licht achter het woordje Ora in gebruik stellen. Ook letterlijk is het Ora et Labora weer compleet geworden. De big hug die hij als enige kreeg van rector Guus Hagt ontlokte Ben een:Dat is de eerste keer dat ik door een man gezoend ben, maar het zegt wel wat van de onderlinge relatie met deze nog vrij nieuwe rector..
De sectieleider, ik meen André, gaf een boeiende speech weg. Ben heeft blijkbaar bij leerlingen èn collega's veel indruk gemaakt toen hij de prijs voor de weddenschap die hij met 4 Havo was aangegaan moest inlossen. Wie is toch die mooie man op dat grote paard?, hadden leerlingen gezegd toen Ben op Vera, beiden opgepoetst en aangekleed zoals het hoort, bij school verscheen. Wanneer iedereen over zou gaan in deze mentorgroep, had Ben beloofd zijn paard, waar hij het blijkbaar geregeld over had, te showen.
En daarna was Ben aan het woord.
Hij schetste de enorme overgang van ons wereldje in de Achterhoek naar de prachtige school met de marmeren trappen, het Baudartius. Hoe we ons s morgens om 5 voor 8 verzamelden bij de grote kastanje midden in Vorden en daarna als groep naar Zutphen vertrokken. Harm en ik werden persoonlijk genoemd als mede fietsers en natuurlijk omdat hij uiteindelijk met zus Diny trouwde.
Na diensttijd en studie kwam hij zelf voor de klas en via een school in Velp koos hij toch weer voor Zutphen en uiteindelijk werd het Baudartius, de school waar zijn eigen roots liggen. Hij benoemde de hoogtepunten in zijn carrière, maar schroomde niet om ook enkele akkefietjes te noemen die hij tegen kwam en woorden van dank voor degene die het aanging.
Nog lang werd er bij een borrel en hapjes nagekaart en toen wij uiteindelijk allang aan de Molendijk in de schaduw zaten kwam Ben met een grote bos bloemen op het stuur aanfietsen, precies op tijd om Nederland- Brazilië te zien.
Net op tijd voor de voetbal
"Ik kan zien dat Diny de hand heeft gehad in je uiterlijk. Mooi overhemd heb je aan, Ben", sprak vriend en sectiegenoot André. En warempel... dat was zo. Hij was die morgen eerst met een wat gewoner soort aangekomen, maar was meteen al door Diny teruggefloten. "Doot oew nie-je oaverhemd d'r toch bie-j an. Den heurt d'r bie-j en steet oe goed" en dat werd door meer opgemerkt.
Mooi toch?
Harm Muis en Ben Wagenvoort. Samen gingen ze naar de School met den Bijbel in Vorden, samen naar het Baudartius, hebben samen de 4e klas nog eens gedaan, allebei daarna eerst maar in militaire dienst en ook nu nog steeds bevriend. .
Ben stelde hem aan zijn collega's voor als de man daar met dat patriarchale uiterlijk.
Zowel Harm als ik kregen een exemplaar van het Baudartius Nieuws, nr 4 van schooljaar 2009/2010, zodat we wat bij kunnen lezen over het Baudartius van nu. En ik mag niet vergeten te vermelden ook het interview van collega Gosse Koolstra met Ben ter gelegenheid van zijn afscheid van het onderwijs na 41 jaar.
Deze Gaudibank was er vroeger nog niet.
|
