Dag Mijn man van het sanitair is onze schouwen komen kuisen, en ook de verwarmingsketel, maar hij had geen goed nieuws, in feite is er niets aan de hand met de verwarmingsinstallatie maar het stoot teveel co2 uit, sinds vorig jaar is er een nieuwe wet goedgekeurd die aangeeft hoeveel co2 uitstoot toegestaan is van verwarmingsinstallaties, en wij zitten er een stuk boven naar het schijnt. Het is niet verwonderlijk natuurlijk, na 37 jaar moest dit er eens van komen, maar het ergste is dat het allemaal tegelijk komt, we hebben pas dubbel glas laten steken, wat al een zeer grote hap is uit ons budget, nu moet alles nog geschilderd worden, eerst al de ramen binnen en buiten, ook het terras dat dus ook in hout is ttz., het plafond, de afsluiting en de trap uiteraard, dan moet ons keuken en de living ook nog geschilderd worden, maar dat gaan ze doen het moment dat wij in Amerika zitten, maar nu komt er dus een nieuwe installatie bij voor de verwarming, ik ben altijd al tegen gas geweest, omdat ik dit veel te gevaarlijk vind, maar mijn installateur heeft dit dus weerlegd, hij zegt ook dat we er moeten aan denken dat de tank voor de mazout waarschijnlijk ook zal moeten vervangen worden, ja dan krijg ik het al helemaal, hij zegt moest die beginnen lekken dan is het einde hier niet van te overzien, dus zijn we nu toch al min of meer overtuigd om over te schakelen op aardgas, als alles toch zal moeten vernieuwd worden, dit wordt natuurlijk weer veel geld, maar ja als het moet dan moet het maar, enkel dat we nog met 2500 liter mazout in de tank hebben en die zouden we toch eerst willen opmaken voor we ons aan een nieuw avontuur wagen, we denken er ook aan om de haard misschien laten om te vormen tot gasaanvoer, het zou in ieder geval veel properder zijn, geen stof meer, ook moet je geen hout meer gaan halen, we hebben er wel nog veel luggen maar dan moeten we die maar aan onze zoon geven, we zien nog wel, enfin het zal nog wel even duren voor het zover is want eerst moeten de papieren nog opgestuurd worden naar Eandis en dan zal het toch nog een paar maanden duren voor er iets kan gedaan worden, we moeten nog een aannemer zoeken om een buis in de grond te steken vanaf de straat tot aan ons huis, dat is toch zo'n 25 meter, en dan moet er een put gegraven worden voor ons huis, waarvoor dit is weet ik niet, maar dat zien we nog wel. Enfin we weten weer waar we ons zorgen moeten ove maken. Met de kindjes gaat het blijkbaar goed in Slowakije, enkel onze Quido vraagt constant aan zijn mama wanneer hij terug naar huis mag, de drieling hebben het wel naar hun zin. Nog enkele weken geduld, ondertussen wordt er flink aan hun huis gewerkt, het dak moest ook vernieuwd worden, wat natuurlijk een zeer groot werk is, ik hoop dat alles in orde komt. Groetjes
Dag Ja ik weet het, het is al een tijdje geleden, maar ik had er telkens geen zin in, ik voel mij de laatste tijd een beetje meer lui dan normaal, ik heb het al moeilijk om iets te doen, en ik heb enorm afgezien van de warmte, ik weet niet hoe dit met jullie is, maar ik zweet mij gewoon te pletter. Die enkele dagen dat we naar Frankrijk geweest zijn is uiteraard heel goed verlopen, ik heb er trouwens een reis verslag van gemaakt op seniorennet onder de titel "Enkele dagen naar Frankrijk". Nu bereiden wij ons voor voor onze reis naar de USA, in september, de datum en onze hotels liggen alvast, ook onze ticketten zijn al bestel, we vertrekken op 2 september, en komen terug op 17 september, mijn man heeft er al goed zijn werk mee gehad om alles voor te bereiden, we gaan eerst enkele dagen naar Los Angeles, en dan met de auto voor een paar dagen naar Las Vegas, ik ben daar nog nooit geweest en ik moet dit toch eens gezien hebben, het is natuurlijk niet de bedoeling van duizende euros kwijt te spelen, ik wil gewoon de sfeer daar eens opsnuiven, want tenslotte is dit toch niets anders dan een vals beeld dat ze ons willen geven, een stad in de woestijn die volledig uitgebouwd is voor glitter en glamour, en shows. Volgens mijn zoon zijn er van die heel dikke vrouwen die in een rolstoel zitten omdat ze niet meer kunnen gaan van dikte, en die niet anders doen dan constant op die machines zitten te spelen voor geld en om hun dag door te komen, zielig toch. Onze kindjes zitten allevier momenteel in Slowakije, Silvia mijn schoondochter is ze maandag gaan wegdoen met het vliegtuig, en zij zelf is woensdag terug gekomen, alles staat natuurlijk in het teken van hun nieuwe woning die ze zo vlug mogelijk willen in orde krijgen. De eerste veertien dagen zij ze dus in Blankenberge geweest op hun penthouse, de kindjes gingen dan naar het vakantie patronaat, mijn zonen zijn daar ook geweest als ze klein waren, dat is goed de kindjes zitten dus heel de dag op het strand, onder begeleiding, en ze zijn kort bij huis. Ik zal er nog een foto bijdoen van de kindjes met hun mama op het strand. Groetjes
Dag Gisteren moest ik naar Pellenberg, voor een behandeling in mijn rug, om eindelijk van die verschrikkelijke pijn in mijn rug en bil af te raken. Maar de dokter heeft mij serieus bang gemaakt, niet zozeer voor de behandeling, alhoewel die ook niet van de poes is, maar voor de dagen erna. Ze zei mij dat ik zeker 2 a 3 dagen veel meer pijn ging hebben maar dat het nadien wel geleidelijk zou beteren. Nu zijn wij van plan om woensdag 23 juni voor enkele dagen naar Frankrijk te trekken, om er eens tussenuit te zijn, en ik zag het niet zitten om met nog meer pijn heel de dag in de auto te moeten zitten, dus mijn man had mij gevoerd, en binnne het kwartier stond ik al terug buiten, ik heb hem dan gebeld, hij was een wandeling gaan doen rond het domein, en is dan maar terug gekomen, ja ik zag dit echt niet zitten, het is nu al zo erg dus meer kon ik er niet bij hebben. Vandaag moet ik terug naar Pellenberg, naar de prof voor mijn schouder, want sinds die geopereerd is op 5 mei kan ik niet zeggen dat ik al veel vooruitgang geboekt heb, ik heb no altijd veel pijn, zelfs meer dan enkele weken geleden, ik ben eens benieuwd wat hij hierop zal zeggen, ik vermoed dat hij terug een inspuiting zal geven , niettegenstaande ik al een gehad heb sinds de operatie, enkele dagen voor we naar Rome vertrokken, en dan is het een tijdje beter geweest maar nu is het echt slecht. Even afwachten wat hij zal zeggen. Groetjes
Dag Ja Rome ligt ondertussen al een week achter ons, ik heb al wel een reisverhaal geschreven, je moet maar eens gaan kijken op reisverhalen, als je er zin in hebt, "Met rolstoel voor 4 dagen naar Rome",. De reis was gelukkig goed voorbereid door miijn echtgenoot, zo zaten we in een prachtig 5 sterren hotel in het hartje van Rome, een hotel dat gebouwd is in 1800, volgens ze daar in hotel zegden, en ik geloof het, het was een prachtig oud hotel, met overal prachtige oude tapijten aan de muren, prachtige muurschilderingen, overal houten vloeren die kraakten van ouderdom als je er over liep of in mijn geval dan reed. Maar wel met de tijd meegegaan, van al de moderne snufjes voorzien. Gelukkig dat we een gids gevraagd hadden voor één dag, die heeft met ons 6 uur in Rome rondgereden en ons alle bijzonderheden laten zien die moesten gezien worden, het was privé, dus nergens hoefden we te wachten, terwijl de andere mensen in lange rijen stonden aan te schuiven met vooraan iemand met een vlaggetje, konden wij overal door, en overal binnen, die mijnheer deed dit al 39 jaar dus hij kent de stad en de bezienswaardigheden op zijn duimpje, we hebben dan ook alles gezien en zijn overal geweest, hij legde dan ook alles uit in de taal die je wou, hij kon dan ook 6 talen vloeiend spreken, zo zei hij, en ik geloofde hem want hij sprong van het engels naar het frans lijk het niets is, het heeft ons uiteraard wel een beetje geld gekost dat spreekt voor zich, maar als je iets wil moet je er ook iets voor over hebben he. We wilden eerst zelf een auto huren, maar gelukkig dat we dat niet gedaan hebben, want het verkeer in Rome is dan ook moordend, echt niet te doen, ik weet niet welke verkeersregels ze daar respecteren, maar veel zullen het er toch niet zijn. Ik zet een foto's bij, een van mij met de zwitserse garde, Mijn man is al weer aan het voorbereiden voor onze volgende uitstap, eerst enkele dagen naar Frankrijk en dan in September naar Amerika, we zien wel. Groetjes
Dag Donderdagmorgen, ik was op van 7u30, mijn man staat op om 9 uur, en hij zegt wat denk je, rijden we eens naar Luxemburg, wetende dat we mijn sigaretten merk, Belga king size hier niet meer kunnen vinden, naar het schijnt worden die niet meer gemaakt. De reden daarvoor zou zijn dat ze te weinig verkocht worden. Dus wij naar Luxemburg in de hoop dat ze daar in Berchem waar we gewoonlijk benzine tanken, omdat het daar shell is en mijn man een kaart heeft van shell, toch nog een voorraad zullen hebben, wij naar Luxemburg. Om 11 uur zijn we vertrokken, op de heenweg vlot verkeer, niets aan de hand. Maar het was een serieuze tegenvallen, want nergens waren mijn sigaretten nog te vinden, dus heb ik van armoede een paar stangs korte belga meegebracht, mijn man zegt het is misschien een middel om te stoppen met roken, als je moet sigaretten gaan roken die je niet graag hebt, en ja misschien heeft hij wel gelijk. Dus we hebben dan daar iets gegeten , een beetje in de zon gezeten, want het was wel lekker weer, en dan terug naar huis, maar de terugrit was natuurlijk een ander paar mouwen, om Luxemburg uit te raken was het al moeilijk, maar dan ging het verder goed, tot een eindje voor Brussel, file en nog eens file, het was echt niet leuk meer, het laatste stuk hebben we er langer over gedaan dan voor de doorreis heel de weg, en dan te denken dat er zoveel mensen zijn die dit dagelijks meemaken, ik mag er niet aan denken. Nu vandaag zaterdag komt mijn werkvrouw, en ik vertelde haar dat we speciaal naar Luxemburg gereden zijn voor sigaretten voor mij, zegt ze, bij ons in de krantenwinkel liggen er nog ik weet niet hoeveel, ik dacht dat kan toch niet waar zijn, dus zij moest naar het containerpark met al onze oude kranten, en dan zou er er gaan halen, ik geloofde haar niet, maar wat bleek ze had inderdaad enkele stangen mee, zelfs nog aan de oude prijs, en ze hadden nog een paar pakken op overschot en die zouden ze voor mij weg leggen, ja nu was ik toch wel echt content, en het stoppen met roken zal ik nog maar een tijdje uitstellen. Ik heb haar dan maar een pak gegeven van die korte belga's die ik meegebracht had, dit is namelijk haar merk. Groetjes
Dag Dinsdag moest ik op controle naar Pellenberg voor mijn schouder, het is ongeveer 14 dagen geleden dat ik geopereerd ben aan mijn linker schouder, en ik moet zeggen het valt toch niet mee, de prof had mij gezegd dat ik een paar dagen erge last zou hebben, daarom moest ik ook 3 dagen in het ziekenhuis blijven, maar ik heb toch nu nog altijd veel te veel pijn om goed te zijn, mijn man is meegeweest, gewoonlijk als hij mij voert blijft hij buiten en gaat hij een wandelingetje doen maar nu wilde hij mee naar binnen bij de dokter, maar ik had geen geluk de prof was aan het opereren en ik moest het doen met een assistente, iemand die ik trouwens nog niet gezien had, maar blijkbaar wist zij toch alles van mij, en ze zegt dat de operatie op zich niet zo veel inhield, maar dat de gevolgen voor de patient, voor mij dus wel erg zijn, ze hebben namelijk van het bot een heel deel moeten afdoen om de druk op te heffen op het gewricht, en natuurlijk van als ze aan het bot moeten werken weet ik ook wel dat dit enorm veel pijn doet, zij zegt je moet rekenen op 6 tot 14 weken voor de pijn weg zal zijn, als je wilt zal ik een spuitje geven met cortizone met het gevolg dat je drie dagen veel meer pijn zult hebben maar dat het nadien wel beter zal zijn, denkende aan onze trip naar Rome volgende week, was dit misschien wel de beste oplossing, dus nog maar eens een spuitje, het zoveelste, ik ben de tel ondertussen kwijt maar het zijn er al zeer veel. In de namiddag zijn we dan nog naar de carrefour gegaan, mijn man zegt beter nu, voor de spuit je werkelijk veel last gaat veroorzaken, en ik moet zeggen dat was niet zo'n slecht gedacht want het is maar tegen avond aan dat het echt erg werd, maar ze had mijn goede medicatie voorgeschreven dat ik drie maal per dag mocht nemen, maar die nacht heb ik toch niet veel geslapen, ik ben toch een paar maal opgestaan om nog maar zo'n pil te nemen + een dafalgan forte, en dan heb ik toch nog een paar uur geslapen. Terzelfdertijd heb ik dan ook maar laten pasfoto's maken in de carrefour, ik wist dat daar zo'n machine stond, maar om er in te raken was het toch niet zo simpel voor mij, er stond wel een klein laag tabouretje, maar met twee stijve benen op een klein stoeltje gaan zitten is een ander paar mouwen, natuurlijk mijn linker been blokkeerde, ik zat vast, en ik kon niet gaan zitten, dan heeft mijn man mijn been buiten de box gebracht en dan lukte het in extremis toch, ik moest wel zorgen dat mijn hoofd er helemaal opstond, want die van de vorige keer stond een klein stukje van mijn hoofd er niet op en werden door de mevrouw van de gemeente afgekeurf, mijn foto's zijn gemaakt en alles is binnen voor mijn nieuw internationaal pasport, tegen dat we naar Amerika gaan, maar ik schrok wel van de prijs, zo'n paspoort kost al 80 , en als het het vlug wilt komt er nog eens 20 bovenop, dat is zo'n 10.000 bf. voor een pasport., enfin ik vind dit verschrikkelijk veel geld, maar ja als je het nodig hebt kan je niet anders dan betalen he, en het is eerst betalen voor ze er aan beginnen, ik moest het ook zelf gaan tekenen, die mevrouw is dan wel tot aan de auto gekomen, dat vond ik wel lief. Groetjes
Dag Ja we doen niet anders dan het internet afzoeken naar informatie over hoe het is om met een rolstoel door Rome te rijden, we hebben al veel gevonden, maar de meeste stukjes zijn dan geschreven in het engels, en dan vraag je om het te vertalen langs google, en wat er dan te voorschijn komt is gewoon niet leesbaar, je moet heel goed heel de zin lezen om te weten waar ze het eigenlijk over hebben, het is eigenlijk makkelijker om het in het engels te lezen dan de vertaling in het nederlands. Mijin man is hier mee vertrouwd, hij doet veel vertalingen voor de zaak, nml voor de syndic, vertalingen van het nederlands naar het frans, en dan gebruikt hij ook zo'n programma, gewoon omdat het iets vlugger gaat, maar het trekt natuurlijk in de verste verte niet op een normale zin zoals wij dit gewoon zijn in het nederlands. Maar we laten ons niet intimideren, we zoeken zelf wel uuit wat goed is voor ons, onze tickets liggen klaar en ons hotel is geboekt, mijn man heeft ook gevraagd om ons te komen ophalen aan de luchthaven met een auto van het hotel, en ze sturen zo'n kleine bestelwagen, ik hoop alleen maar dat ik er kan instappen. Ik kijk er echt wel naar uit, ik heb nog niet gevlogen sinds mijn tweede been geamputeerd is, ik ben eens benieuwd hoe het op het vliegtuig zal gaan. Groetjes
Dag Ja de arthroscopie is achter de rug, al van vorige week woensdag, maar het is nu pas dat ik terug een beetje kan typen, ik heb toch wel bijzonder veel pijn gehad, nu is het eindelijk een beetje beter. De eerste dag en nacht had ik geen pijn, ik had helemaal geen gevoel in mijn schouder of arm, ik kon hem ook niet bewegen, in ander woorden hij voelde verlamd aan, dus pijn was er ook niet, maar als het gevoel begon terug te keren o mijn god, het was toch wel de moeite, gelukkig had ik dus een morfine pomp gekregen, die continue verdoving gaf, maar waar ik bij mij zelf dus ook indien nodig een dosis kon toedienen door op een knopje te drukken. Maar het feit dat ik in een rolstoel zit maakt het allemaal toch nog iets moeilijker, ik ben van dinsdagavond tot vrijdagnamiddag in het ziekenhuis gebleven, omdat ik mij toch zelf een beetje moest kunnen behelpen, om mij te wassen heb ik een beetje hulp gevraagd, maar voor het toilet heb ik geprobeerd om het alleen te doen, dom natuurlijk want het deed toch zo'n pijn als ik steunde. Ik heb er ook veel ijs op gelegd, dat verzacht de pijn toch wel, maar slapen is natuurlijk wel een probleem, ik kan niet op mijn linker zij liggen omwille van die operatie, en op mijn rug slapen is voor mij wel een probleem, ik leg mijn arm dan wel op een kussen en dat helpt wel, enfin dat het maar gauw beter is want constant moeten steunen met een verschrikkelijke pijnlijke schouder is niet om te lachen. Maar nu gaat het gelukkig een beetje beter, het zal moeten want binnen 14 dagen gaan we naar Rome, mijn man is gisteren de tickets gaan halen naar Zaventem, en ons hotel in Rome is ook al geboekt, het zal natuurlijk allemaal niet makkelijk zijn, we hebben de Grand Plaza geboekt een vijfsterren hotel met aangepaste badkamer voor rolstoelgebruikers, maar ja je moet dit toch allemaal afwachten hoe dit in werkelijkheid is, enfin stel dat we een rondrit willen doen, of naar het vaticaan, hoe kan ik op een bus gerake, enfin we zien wel ik maak mij nog niet al teveel zorgen we zullen wel zien hoe het is als we daar zijn. Groetjes
Dag Dinsdag moest ik naar Pellenberg, voor anesthesie omdat ik volgende week een arthroscopie moet laten doen van mijn linkerschouder, en omdat ik daarvoor onder narcose moet, moest ik eerst een lange lijst vragen beantwoorden, en daarmee moest ik dan dinsdag mee naar de anesthesist, enfin eerst moest ik bij de verpleegster zijn, zij overloopte met mij de vragenlijst, en dan moest ik naar de anesthesist, voor nog enkele bijkomende vragen, naar het schijnt gaan ze eerst een pompje plaatsen in mijn hals om na de opetatie verdoving te kunnen geven, om de pijn goed onder controle te kunnen houden. Woensdag moest ik dan naar de pijnkliniek of het LAC, het leuvens algologisch centrum voor controle, na dat ik een paar weken terug een facetinfiltratie had gehad, om te zien of dit resultaat had opgeleverd, en ik moet zeggen de enorm stekende pijn die ik ervaar als ik s'nachts in bed mij draai, die is wel iets verminderd, dus stelde ze mij voor om die kleine zenuwtjes te doorbranden en dat zou dan volgende week vrijdag gebeuren, ik ben dan toch in Pellenberg, dus dan kan dit in een moeite dorgaan. Donderdag moest ik dan voor een multidisciplinair onderzoek om een nieuwe electronische rolstoel te krijgen, eerst zou mijn man meegaan, de vorige dagen was ik alleen geweest, maar omdat het villa politica was heb ik maar gezegd dat ik wel alleen zou gaan, en maar best ook, ik mocht redelijk vlug binnen maar na de assistente gezien te hebben moest ik meer dan een uur wachten eer de dokter kwam, ik wist niet wat er aan de hand was, uiteindelijk ben ik het dan ook gaan vragen, maar ze zei mij dat de dokter overal moest zijn en dat het daardoor zo lang duurde, ik was wel behoorlijk kwaad, want ne mens daar zo maar laten zitten zonder iets te zeggen dat doet men toch niet, uiteindelijk zei de dokter mij dat dit onderzoek niet echt nodig was omdat het een vernieuwing was van de rolstoel en niet voor een eerste aanvraag, ja zeg konden ze dat nu niet eerder weten. Groetjes
Dag Ik wist niet dat dit mogelijk was, doordat ik van de hele week nog niet naar de wc was kunnen gaan, had ik mij gister morgen een zakje movicon genomen om makkelijker naar het toilet te kunnen. Al een uur na inname werkte het en kon ik naar het toilet, maar plots kreeg ik enorme jeuk op mijn rug, ik zei tegen mijn man krapt eens op mijn rug, en dat deed goed, maar terzelfdertijd kreeg ik enorme jeuk over heel mijn lichaam en vooral mijn armen en mijn handen, het was een jeuk die echt onuitstaanbaar was, ik dacht dat ik ging gek worden, het was gewoon verschrikkelijk, ik heb dan geprobeerd om mijn handen onder koud water te houden, maar dat deed zo'n vreselijke pijn, ik kon het gewoonweg niet uitstaan, mijn werkvrouw bood aan om naar de apotheker te gaan, ik vroeg haar om phernergan in zalf en pilletjes te gaan halen, echt ik kon dit niet meer uithouden, en op slag waren mijn armen en handen verschrikkelijk rood en opgezwollen, dus een duidelijke allergische reactie op die movicon, mijn god wat was dit erg, maar tegen dat mijn werkvrouw terug kwam van de apotheker was het gelukkig al iets beter, volgens de apotheker bestond die phernergan al een paar jaar niet meer en heeft hij dan pannocord meegegeven, voor mij was dit gelijk als het maar helpt, ik heb mij dan goed ingewreven met die zalf en dan is het toch gebeterd, die pilletjes heb ik dan niet meer genomen, dus heel de dag had ik er geen last meer van, maar s'avonds ik was aan mijn computer een beetje aan het typen en dan begon het terug zo te jeuken, ik heb direct die zalf weer gebruikt en dan toch maar een pilletje genomen. Ik hoop echt dat ik dat niet meer terug krijg, want leuk is anders. Groetjes
Dag Ja ondertussen zijn we al terug van zee, en we hebben onze beslissing genomen, wij blijven in Keerbergen wonen, we gaan niet terug naar de kust, het is een prachtig appartement, voor normale mensen eigenlijk ideaal. We hebben geluk gehad met het weer, en s'morgens konden we al op het terras aan de achterkant in de zon zitten, we hebben daar zicht op de jachthaven, de klusjesman heeft voor elke venster hellende vlakken gemaakt, en dat was fantastisch, maar één probleem, ik kan alleen de venster niet opendoen en de vlakken leggen, ik heb voor alles iemand nodig, ook kan ik niet alleen naar beneden, de gangen zijn voor mij te smal om makkelijk te kunnen draaien, plus dat er aan het gebouw een trap is van zo'n 15 cm hoog, dus voor mij onmogelijk om er alleen af te komen. ook in het appartement zijn de gangen redelijk smal, als ik heel voorzichtig ben raak ik er zonder problemen door, maar in de badkamer heb ik het toch verbrod, daar heb ik een stuk van de deur gereden, ik zat geblokkeerd en raakte niet meer vooruit of achteruit, het toilet is natuurlijk ook niet aangepast, we hebben wel een wc stoel meegenomen die onze Tom nog voor mij gekocht had als we in Thailan waren, dus het ging een beetje beter, maar zo'n stoel staat natuurlijk niet vast en verschuifd gemakkelijk en als je al staat te beven op je benen is dit ook niet zo makkelijk, enfin we hebben wel een paar toffe dagen gehad, een paar leuke wandelingen gedaan en een paar uitstappen, oa naar Sluis, maar om daar nu definitief te gaan wonen dat zie ik toch niet zitten. Ik weet dat mijn zoon zal ontgoocheld zijn maar ik kan er ook niet aan verhelpen, ik ga mij niet nog meer problemen op de hals halen dan ik nu al heb, maar voor een paar weken daar op verlof te gaan zie ik dit natuurlijk wel zitten, want het is er prachtig, vooraan de zee en achteraan de jachthaven, geen last van andere bewoners want je zit er boven dus een droom. En die nieuwe rolstoel laat ik voor wat het is, ik moet hem niet hebben, ik wil een veel lichtere, in de genre van wat ik nu heb. Groetjes
Dag Ze hebben zopas mijn nieuwe rolstoel gebracht, enfin een demo, want hij is natuurlijk nog niet van mij, maar ik mag hem voor een week uitproberen, eerst een paar dagen thuis en dan gaan we er maandag mee naar de zee. Maar makkelijk is het niet, hij draait heel kort, het is voorwielaandrijving, en ik moet er echt leren mee rijden, dan denk je zo moeilijk kan dit toch niet zijn, maar dan vergis je je, want het is wel degelijk moeilijk, de leverancier zegt ik zou straks terug in je andere stoel gaan zitten anders gaat je veel te veel vermoeid worden van je constant te moeten concentreren hoe je juist moet rijden, vooral om te draaien vergt het wel degelijk veel concentratie, je moet er constant je kopje bijhouden, ik ben toch al eens naar het toilet geweest en het was niet makkelijk maar het is toch gelukt. Ik weet dat ik heel voorzichtig zal moeten zijn maar ik zal het leren, hoe moeilijk het ook is, nu staat hij nog maar in de eerste versnelling om niet het gevaar te lopen overal tegenaan te rijden, maar achter een paar dagen verwacht ik dat dit al veel beter zal gaan, Het is die stoel waar ik in mijn vorige berichtjes een foto heb van gepost. Onderttussen is het zaterdagnamiddag en ik heb de rolstoel al weer aan de kant gezet, het is voor mij toch iets te moeilijk denk ik, ik denk niet dat het deze rolstoel is dat ik zal willen, hij is veel te lomp, de rug is veel te hoog, ik kan achter mij geen deur meer dicht doen, ik heb enorm veel problemen om naar het toilet te gaan, ik raak bijna niet recht en dan moet ik de rolstoel nog een heel eind achteruit rijden om op het toilet te kunnen, omdat mijn rechter been gestrekt is als ik ga zitten, en met mijn ander is het vrij onderaan en kan ik hem gewoon laten staan. Ik weet het niet misschien als ik er nog een beetje meer mee oefen dat het wel zal lukken, maar ik betwijfel het. Dus ik zit terug in mijn vertrouwde rolstoel, natuurlijk nu moet ik deze weer een beetje gewoon worden want die draait niet zo kort als die nieuwe, maar ik rij er al 6 jaar mee dus die is mij vertrouwd. Dus ik zeg tegen mijn man ik zal maandag maar bellen naar DAV dat ze niet moeten komen, of misschien toch om deze rolstoel mee te nemen, ik ben er nog niet uit wat ik nu zal doen, alleen met mijn manuele of ook met mijn electronische, ik weet het nog niet, het is een zware beslissing, maar ik wil wel op mijn gemak zijn het zal nu al moeilijk genoeg zijn denk ik. Groetjes
Dag Ja ik heb nog eens een mailtje gestuutrd naar mijn ex diensthoofd, het was enorm lang geleden, maar ze had mij met mail gefeliciteerd met mijn verjaardag, en ik had nog nooit gereageerd, dit heb ik nu recht gezet, ik heb vooral gevraagd ingeval ze iemand moest kennen die een huis zoekt met vijf slaapkamers, 2 badkamers en alles er op en eraan dat ze atijd contact mochten opnemen, ik heb haar dus meegedeeld dat het er in zit dat we misschien voor het eind van het jaar terug naar de kust verhuizen, ze zal wel schrikken denk ik, want dat zal ze zeker niet verwachten, ik weet dat ze nog altijd een afscheidsfeestje voor mij wilt organiseren om mijn 30 jarige loopbaan bij hun af te sluiten asl ik eind 2006 om gezondheidsredenen een paar maanden voor mijn 65 ste verjaardag op pensioen ben moeten gaan, maar tot hiertoe is het er nog niet van gekomen, voor mij hoeft dit helemaal niet, maar nu als ze hoort dat ik van hier zal vertrekken vrees ik toch dat ik er niet meer kan aan ontsnappen, ik wacht af. Moest er iemand onder jullie zijn die een groot huis willen huren, aangepast voor gehandicapten moet je maar contact opnemen, altijd welkom. Groetjes
Dag Enkele weken geleden, kwam mijn man een beetje in paniek naar mij, er zat iets in zijn bed, een heel klein beestje, ik had pas een paar dagen eerder in de krant gelezen van de bedwants die terug in opmars was, wel alleen in hotels, maar ik was toch niet gerust. Dus ik zoeken naar de krant waar ik het in gelezen had, want ik wist dat er een foto bijstond van die bewuste bedwants, na lang zoeken heb ik de krant gevonden, en gelukkig het trok er in de verste verte niet op, dan zei mijn man het is toch geen kakkerlak, ik zei nee want die ken ik, die heb ik genoeg gezien in het oud ziekenhuis in Blankenberge, ik het begin dat ik daar werkte, ik heb nog één maand in het oude ziekenhuis gewerkt voor we verhuisd zijn naar het nieuwe ziekenhuis, nml. Fabiola ziekenhuis, maar die eerste maand was het dus heel erg, ik stond op de kinderafdeling, en het ziekenhuis was helemaal ondergraven van de kakkerlakken, als we iets uit de kast pakten van linnen on s'morgens onze schorten wilden aandoen moesten we die eerst uitschudden om al de kakkerlakken er uit te krijgen, nee die kende ik, als we s'nachts tijdens de nachtdienst naar de keuken wilden om iets te gaan halen, moest je eerst het licht aansteken en een beetje wachten en dan zag je ze allemaal zo wegkruipen, daar was ik wel enorm vies van, maar zoals ik zeg ik heb er maar een maand moeten werken en dan zijn we verhuisd, ik heb wel het ongeluk gehad dat ik er zelf een week gelegen heb, geopereerd van een eierstokcyste, enfin ik was er toch die moment niet erg gerust op, maar ik heb nooit een in mijn bed gezien. Dus ik was gerust het waren geen wantsen en zeker ook geen kakkerlakken. Groetjes
Dag Vrijdag is de drieling verjaard, ze zijn drie jaar geworden, en mijn man belde om de mama te feliciteren met hun verjaardag, en in plaats van naar Drongen te komen had zij een beter idee, er zit in hun hof een rat en ze hebben rattenvergif gestrooid, dus kunnen ze onmogelijk paaseitjes verstoppen tussen de struiken met pasen, en vond zij het best dat ze met de vier kinderen naar hier kwam en dat wij hier bij ons maar de eitjes moesten verstoppen in de tuin, tenminste als het niet regende. Dus ja miijn man vond dit een goed idee, maar dan moest hij natuurlijk wel nog inkopen gaan doen, ze zouden komen tegen de middag en ze wilde dat wij dan frietjes met biefstaek klaar maakten, ze eten dit graag en thuis krijgen ze dit nooit, Silvia heeft zelfs geen frituurpan, dus ja wat zeg je dan. Mijn zoon was in het buitenland, dus is mijn schoondochter helemaal alleen met de vier kindjes naar hier gekomen, het is toch een rit van meer dan een uur, daar moet ik ze wel voor bewonderen, want tenslotte het is toch een hele verhuis om met 4 kleine kinderen naar hier te komen. Rond 1 uur waren ze hier, we hadden zaterdag al verse soep gemaakt, dus we moesten alleen nog frietjes en biefstaek bakken, met compote, ze hebben alle vier lekker gegeten, dan heeft S. eitjes in de hof gaan verstoppen, en ze vonden het heel leuk, mijn living zag er natuurlijk niet uit als ze weggingen maar dat was zo weer opgelost, er is dan wel degelijk leven in huis als ze hier allemaal zijn, maar ze hebben geen ruzie gemaakt en Quido was ook niet ambetant, dus alles is zeer goed verlopen, rond een uur of zes zijn ze terug vertrokken. Mijn man had het een beetje moeilijk hij heeft al een hele week pijn intercostaal hij wrijft zich in met voltaren emulgel en de dokter heeft hem voltaren voorgeschreven, maar de pijn was gisteren niet te harden vertelde hij mij, en dan met vier kleine kinderen rond je oren is dit natuurlijk niet zo plezant, ik heb hem dan 2 nurofen gegeven en dan is de pijn toch een beetje afgezwakt. Groetjes
Dag Ik heb mij nog maar eens laten verleiden om een brief te schrijven naar de CEO van Novartis, de farmaceutusche firma die de medicatie levert waardoor ik mijn twee benen ben kwijtgeraakt. Namelijk Cafergot en Dihydergot, de medicatie tegen migraine die ik vroeger nam en waardoor ik miijn twee benen ben kwijtgeraakt, ja kunt u zich dat voorstellen, dat is de oorzaak dat ik zonder benen door het leven moet. Ik heb in het verleden al enkele brieven en mails gestuurd naar de belgische afdeling van de firma, maar die meldden mij doodleuk dat ze niet verantwoordelijk zijn voor hetgeen mij is overkomen en dat ze mij dan ook niet kunnen helpen, kunt u zich dat voorstellen, de farmaceutische firma die die medicatie maakt en verdeelt als behandeling tegen migraine kunnen mij niet helpen en voelen zich niet verantwoordelijk, dit is toch de reinste verloochening dat je je maar kunt indenken, als er al iemand verantwoordelijk is zijn zij het toch wel. Vorig jaar is er in Amerika een vrouw een arm kwiijtgeraakt door een medicament, de farmaceutische firma voelde zich ook niet verantwoordelijk voor wat haar overkomen is maar hebben haar toch maar 2.000.000 $ schadevergoeding gegeven, waarom kunnen wij hier in Belgie nooit iets krijgen van zulke firma's, dit is toch niet fair meer, daarom schrijf ik de grote baas aan in Zwitserland en hoop toch dat hij een beetje menselijker is, ik laat het jullie weten als ik er iets van hoor. Groetjes Ik ga hem versturen
Dag Ja we beginnen er toch serieus aan te denken om naar zee te verhuizen, tenminste als we ons huis hier voor een deftige prijs kunnen verhuren, gemeubeld of ongemeubeld daar ziijn we nog niet uit. Gisteren is er al een schilder geweest om hier het een en ander in orde te zetten, boven moet er een nieuwe vloerbedekking komen, we denken er aan om er terug tapijt te leggen maar in tegels zoals in ons kamer, we hebben boven nog 4 kamers en een grote allee, een badkamer en een toilet. De masterbedroom en aanpalende badkamer is beneden, gelukkig voor mij natuurlijk, de keuken en de living moeten geschilderd worden, al de ramen moeten geschilderd worden aan de buitenkant, ook gaan we de ramen aan de voorkant vernieuwen door PVC ramen met dubbel glas, maar meer ook niet want dat zou ons een fortuin kosten en dat hebben we natuurlijk niet. Op 19 april gaan we dus voor een dag of vier naar zee, om te kijken of het ons aan staat en of we het wel zien zitten mits natuurlijk de nodige aanpassingen voor mij, als dit het geval is dan zouden we augustus september nog een paar weken naar Frankrijk willen en terwijl kunnen ons jongens het nodige hier laten weghalen en kunnen de nodige werken gebeuren, enfin we zijn nog maar even aan het dromen he, maar misschien komt het er wel van, we zien wel, enfin mijn man ziet het helemaal zitten, ik ben nog niet zo enthousiast, misschien komt dit nog wel, afwachten hoe het met mij verder gaat, op 6 april moet ik nog naar Pellenberg voor een behandeling en ik hoop echt dat die toch resustaat heeft en dat de pijn die ik heb in mijn rug en been toch een beetje onder controle kan gebracht worden. Groetjes
Maandag was het mijn verjaardag 22 maart 2010, ik werd 68 jaar , wie had dat ookt gedacht dat ik nog zo oud zou worden, ik niet met al wat ik tot hier toe heb meegemaakt, het is toch niet normaal meer, deze morgen kreeg ik al telefoon van Jacqueline, zij was de eerste om mij een gelukkige verjaardag te wensen, maar het gaat niet zo goed met Don naar het schijnt, hij is een week terug uit het ziekenhuis, nadat ze bij hem een nieuwe hartklep hebben ingeplant, maar hij wil niet eten en heeft nog overal veel pijn, ik zeg ja aan zijn borstbeen is dat wel normaal want dat hebben ze moeten doorzagen, en daar weet ik alles van, ik heb dat eens gebroken en ik kan je verzekeren dat doet geen deugd, ik heb dat voorgehad in Frankrijk, we waren een paar dagen in de bourgognestreek, Fernand wilde een beetje wijn kopen, en het bed in het hotel was vrij laag dus ik moest mij optrekken met mijn armen om in mijn rolstoel te kunnen komen, en opeens kreeg ik een verschrikkelijke pijn in mijn borstkas ter hoogte van mijn borstbeen, elke beweging was een marteling, we hebben dan gewacht tot we terug thuis waren om naar een dokter te gaan, dan hebben ze een scan genomen en inderdaad mijn borstbeen was gebroken, ik vroeg aan de dokter of hij dit nog had meegemaakt, maar dit bleek niet zo het geval te zijn, maar wat bleek dat ik dus ook osteoporose had, en dat was dus de oorzaak dat ik dit op die manier kon breken, ik heb daar toch 2 weken ziekenverlof moeten voor nemen, het was niet gedaan na twee weken maar toch beter, want ze kunnen daar dus niets aan doen he. Ik heb dan in de loop van de dag nog verschillende telefoontjes gehad, oa. van mijn zonen, en twee van mijn zussen, Greet heb ik niet gehoord maar die kwam maandag pas uit het ziekenhuis, na een opetatie aan haar eierstokken, dus die zal dat vergeten zijn, van mijn ventje heb ik mooie roosjes gekregen en we hebben ook een fles champagne gekraakt. Groetjes
Dag Ik had vandaag een afspraak bij de tandarts, het is al jaren geleden dat ik er nog geweest ben, maar ik heb dan ook niet veel tanden meer van mijn eigen, dus dat scheelt, nu had ik problemen met mijn gebitje van mijn achterste onderste tanden, doordat het tandvlees dunner wordt zakt het metalen bandje dat vooraan achter de tanden zit meer naar beneden en snijdt dit in mijn tandvlees, en op de duur is dit niet meer houdbaar dat het zo verschrikkelijk veel pijn doet, ik heb het dan ook een week niet meer ingedaan, tot deze morgen en nu deed het natuurlijk geen pijn meer, maar ik had een afspraak en ben toch maar geweest, mijn man heeft mij gevoerd, omdat ik er een beetje tegenop zag om mijn rolstoel zelf in en uit mijn auto te zetten, maar ik moet dit toch terug meer beginnen doen, mijn auto is nu vermaakt, ik heb dus een nieuwe batterij, en een apparaatje dat in het stopcontact zit om de batterij constant op te laden zodanig dat ze niet meer kan plat of kapot geraken ook als ik er niet veel mee rijd, het kost mij natuurlijk weer een bom geld, zo'n 300 , maar dan ben ik toch gerust, nu deze morgen kwam dan nog de verzekering van de auto, en inderdaad er is 4% bij gekomen sedert vorig jaar, kan dit allemaal zo maar , dus dat is weer meer dan 400 dat ik mag betalen, ik weet niet meer waar ik dit allemaal moet vandaan halen. Enfin we zullen maar niet zagen er zijn altijd ergere gevallen he. Groetjes
Dag Nadat mijn auto een hele lange tijd had stilgestaan, was het natuurlijk normaal dat mijn batterij kapot was, dus er zit een nieuwe batterij in, en nu heb ik zo'n machientje dat ik in het stopcontact moet steken en dan in mijn sigarettenaansteker en dan laad de batterij altijd op en kan ze niet meer plat geraken of kapot, dus dat is dan ook weer opgelost, ik mag natuurlijk niet vergeten om het aan te schakelen want anders dient het nog tot niets, natuurlijk heb ik er wel mogen voor betalen, het is toch weer een rekening van bijna 300 , maar ja ik heb dus geen keuze, als ik nog met mijn auto wil rijden moet dit dan maar, ik ben er ondertussen al mee naar Pellenberg geweest, en hij rijd weer perfect, Het rijden met de auto is geen probleem, maar het is er in geraken en er uit geraken dat is natuurlijk een ander paar mauwen, ik kon mijn rolstoel met enige moeite uit mijn auto krijgen, en het rechtstaan lukte mij ook redelijk, maar het in mijn rolstoel gaan zitten was iets moeilijker, ik kreeg mijn prothese niet ontkoppeld en viel met twee gestrekte benen in mijn rolstoel, en zat met mijn voet onder mijn auto geblokkeerd, dit was natuurlijk geen zicht, ik weet niet of het iemand gezien heeft, maar ja dan is dat maar zo, om in mijn auto te gaan, heb ik eerst mijn rechter armsteun werwijderd en dan zo over geschoven op mijn zit, ik riskeerde niet van niet recht te raken en dan zo weer een mal figuur te slaan, enfin het is mij toch gelukt. Dat is dus ook de reden dat ik niet zo makkelijk naar Delhaize zal gaan alleen, omdat het zo moeilijk is om in en uit mijn auto te komen, en daar is natuurlijk altijd zoveel volk dat ik liever heb dat ze daar geen getuige van zijn, ik heb geluk dat mijn man meestal de boodschappen doet. Vorige week zaterdag zijn we nog eens naar de Carrefour geweest, als we naar de Carrefour gaan dan mag ik mee met hem, dat is het feit, doordat we als we in verlof zijn, in Frankrijk, of Thailand of waar dan ook wij daar ook altijd naar de Carrefour gaan, en als hier dan ook gaan, we zo een beetje een vakantiegevoel hebben, enfin in het begin was dit toch altijd zo het geval, een tijdje later verminderd dat dan wel weer, het is wel zo dat in de Carrefour allez zo een beetje door elkaar staat, en dat alles constant van plaats veranderd, je moet dus dikwijls zoeken als je iets nodig hebt, maar ja ik vind dit niet zo erg, we trekken toch gewoonlijk tijd genoeg uit om te gaan winkelen, dus dat is niet echt een probleem. Groetjes
Dag
