Dag Gisteren moest ik terug naar Pellenberg, om terug een inspuiting te halen voor mijn rug, nu hebben ze ingespoten in het sacrale gewricht, de bedoeling hiervan is dat de pijn die ik in mijn rug en been constant ervaar toch een beetje afneemt, als dit het geval is dan gaan ze op 6 mei de zenuw die ze nu hebben aangeprikt gaan blokkeren, hij heeft mij gisteren wel ferm pijn gedaan maar gelukkig het was maar één inspuiting dus dat viel nog mee, maar je moet daar altijd een baxter voor hebben, voor ingeval dat er iets moest gebeuren ze direct kunnen inspringen en de nodige medicatie inspuiten, maar dit was gelukkig niet nodig want alles is goed verlopen. Het ergste is dat ik nooit alleen mag gaan, ik mag dus niet met mijn auto rijden, omdat ze zeggen moest je iets tegen komen dan ben je niet gedekt door de verzekering, dus moet mijn man mij brengen, maar het was goed weer en hij heeft de tijd dat hij moest wachten zo'n uurtje een grote wandeling gedaan, het is daar een groot domein, dus plaats genoeg om te wandelen, nu maar afwachten wat die spuit de volgende dagen zal doen. Groetjes
Dag Ja niettegenstaande ik zegde dat ik niet meer wilde verjaren is er toch weer een jaartje bijgekomen, en ben ik ondertussen 69 jaar geworden, maar ja we hebben niet veel keus he, ofwel verjaren we en worden we oud ofwel gaan we dood, een tussenweg is er toch niet. Dus ik heb mij er maar in gesteld en van gemaakt wat er van te maken viel, ik heb enorm veel telefoontjes gehad, tot van mijn zus van Amerika toe, en ik zei tegen mijn man ik zou graag een nieuw broodmachine hebben, het vorige was in duigen gevallen, het starte elke keer en dan viel het stil, dus dat lukte niet meer, als hij van de winkel thuiskwam had hij al een broodmachine mee, dit is van de twee jongens zei hij, ik had net mijn oudste aan de lijn, en bedankte hem, die viel natuurlijk uit de lucht want die wist nog van niets, maar uiteraard was het ok. Tegen avond kwamen dan mijn andere zoon met zijn vrouwtje, dan heeft mijn man een fles champagne open gemaakt oesters en gerookte zalm klaargemaakt en zij hebben dit lekker opgegeten, ik had toch niet veel zin in oesters, maar wel in champagne, tijdens de nacht is dan onze electriciteit uitgevallen, niets marcheerde nog, dat moest dus van mijn afwasmachine zijn, want die was nog niet klaar, dus heb ik gebeld naar de electricien en ze zegde mij probeer het nog eens aan te zetten want het kan even goed een lamp of zo geweest zijn die kortsluiting heeft veroorzaakt, dus ik zette het aan maar onmiddelijk viel het terug uit, dus de plomp gesprongen en nog een paar ander dingen die uitvielen, dus ja ik wist het nu zeker de oorzaak ligt dus bij het afwasmachine, ja wat nu weer, ik hoop dat hij het kan vermaken en dat we weer geen nieuw moeten kopen, we hebben al zo veel onkosten gehad dat het niet meer schoon is, morgen voormiddag komt hij, ik ben eens benieuwd. Groetjes
Dag Ja mijn man kwam deze morgen af met de mededeling dat hij terug naar Frankrijk wilt op vakantie. Ik wist niet goed wat ik hoorde, vroeger gingen wij elk jaar een maand naar Frankrijk en altijd in de maand juni, behalve in 1995 dan zijn we in de maand juli geweest maar enkel maar voor veertien dagen omdat ze bij hem in de bureau nieuwe computers kwamen leveren in de maand juni en hij dan niet weg kon. Ik heb mij dat natuurlijk enorm beklaagd wat het is dat jaar dat ik mijn eerste been ben kwijt geraakt, ik weet natuurlijk niet dat dit verlof er iets mee te maken had, maar we zijn de zondag na veertien dagen thuis gekomen en ik had de maandag nog een dag verlof bijgevraagd, je weet wel om alles weer op orde te krijgen en de was te doen, mijn man wilde die dag mosselen hebben, dus ik was bezig om de groenten te kuisen en ze dan in de pot te doen, dus ik draai mij en ik weet niet wat er gebeurde maar ik zakte door mijn benen en op een slag lag ik onder de tafel met verschrikkelijk veel pijn aan mijn rechter schouder, ik raakte niet meer recht, gelukkig was mijn man thuis, want mijn schouder was gebroken dus wij naar het ziekenhuis, we moesten daar een hele tijd wachten, en ik had enorm veel pijn, ze hebben er dan een verband aan gedaan en zo moest ik zes weken verder, op slag zag mijn arm helemaal donkerblauw, tot zwart van de bloeduitstorting door de breuk. En dan een maand later is het gebeurd, dat ik mijn been ben kwijtgeraakt, ik ga dit allemaal niet meer vertellen want het zou ons te ver leiden. De laatste keer dat we nog een maand naar het zuiden geweest zijn was in 2004, en niet in julie of juni maar in september, en dan is onze jongste zoon nog de laatste week nog bij ons geweest het was een week voor ze getrouwd zijn, hun trouw ging toen door op 2 oktober, mijn andere zoon was al vroeger een week geweest toen had hij nog alleen maar Quido die was bijna een jaar oud. Ik was nog maar een been kwijt, dus als we nu iets zouden moeten zoeken om te huren zou het nog meer moeten aangepast zijn, en ik zie dat toch niet meer zitten, ik kan dat niet meer aan, mijn man zegt dan blijf jij maar hier, ik zal je af en toe bellen, ja dat is natuurlijk ook niets he, maar hij zegt dit maar om te lachen natuurlijk. Enfin het is niet dat ik niet graag naar Frankrijk ga maar practisch zie ik het toch niet meer gebeuren, mijn schoondochter met de vier kindjes zou natuurlijk niet liever hebben dan kunnen ze bij ons komen logeren. Enfin ik weet het toch niet zene. Groetjes
Dag Ik weet niet wat er met mij aan de hand is maar ik heb al verschillende weken alle dagen zoveel last van hevige buikkrampen, en ik weet niet waar dit vandaan komt. Het is wel heel lastig, vooral als ik dan iets gegeten heb ben ik er nog enorm misselijk boven op. Ik zegde het gisteren tegen mijn huisdokter, die moest komen om bij mijn man bloed te nemen om zijn glucose te laten controleren, als je diabetes hebt moet dit af en toe toch eens gecontroleerd worden, terzelfdertijd schrijft hij dan mijn medicatie voor, hij vond het blijkbaar niet nodig om mij even te onderzoeken, maar stuurt mij direct naar het ziekenhuis om een colonscopie te laten doen, maar daar heb ik direct geen zin in, ik heb een mailtje gestuurd naar de gastro-enteroloog van Leuven voor een afspraak maar ik kreeg een nietszeggend mailtje terug dat hij mijn mail niet kon lezen daar hij niet in het ziekenhuis was, en dan was het nog in het engels, enfin misschien krijg ik maandag een ander mailtje terug, we zien wel, en anders stuur ik nog maar een nieuw mailtje. Wij zijn gespaarde gebleven om op de kindjes te passen, maar haar mama en papa van Slowakije zijn afgekomen en blijven enkele weken, dus het is makkelijker om voor de kindjes te zorgen, maar ze hebben er blijkbaar toch een beetje problemen mee, ja ze hebben ze al een hele tijd niet gezien en ze willen niet eten bij hun, en Yoshka wilt zelfs geen slovaaks spreken tegen hun, maar dat zal wel beteren, ze zijn er nog maar een paar dagen, en maandag moeten ze toch terug naar school dan zal het wel beter gaan. Tegen het eind van de maand zouden ze dan toch kunnen verhuizen, ik denk niet dat hun huis volledig in orde zal zijn maar ze zullen er toch in kunnen. Groetjes
Dag Zaterdag belde mijn schoondochter dat ze naar hun nieuwe huis moesten gaan werken, en dat mijn zoon het niet alleen kon, dat ze hem moest gaan helpen. Of wij niet konden komen om op de kindjes te passen. Ik deed het niet zo graag, want ik kan daar niets doen dat ik wil, ik kan er zo moeilijk naar het toilet gaan, maar ja als ze je hulp vragen dan zeg je natuurlijk geen nee. Ik wilde mijn man ook niet alleen laten gaan, want daar heel de dag alleen zitten is voor hem ook niet zo leuk, dus heb ik maar gezegd dat ik zou meegaan, ik heb mijn breiwerk maar meegenomen en mijn krant om te lezen, en dan zou de tijd wel een beetje vlugger voorbij gaan. We kwamen daar toe om 10 uur, maar ze waren in de verste verte nog niet klaar om te vertrekken, en de kindjes liepen nog in hun pyama, ik kan die niet kleden want ik raak dus niet naar boven, en om alles naar beneden te halen, ja dat zagen ze ook niet zitten, dus heeft mijn zoon ze maar gauw gaan kleden, ze waren de vorige avond in bad geweest dus gewassen hoefden ze nu niet te worden. Ze zijn wel redelijk braaf geweest, enkel Yoshka was een beetje lastig maar hij was dan ook een beetje ziek, hij had vreselijke blauwe randen rond zijn oogjes, en voelde ook warm aan. Ook Archie had een duidelijke verkoudheid, ik moest constant zijn neusje proper maken. Ik zat wel heel de dag op mijn ongemak, omdat ik daar bijna niet naar het toilet kan, ik kan er niet alleen op en nog minder alleen af, dus mijn man moet mij helpen, niettegenstaande ik van heel de dag niet gegeten of gedronken had moest ik een bepaald moment toch naar het toilet, ja dat is moeder natuur die roept en daar kan je dus niets aan doen. Om 6 uur zijn ze dan thuis gekomen, Quido is in de namiddag naar de chiro geweest dus zo dat dat we maar voor drie kindjes te zorgen hadden. Dus eigenlijk viel het allemaal nogal mee. Groetjes
Dag Ik heb dus inlichtingen genomen aangaande mijn premie van de hospitalisatie, dat die met 300 % in 1 jaar gestegen is. Blijkbaar is dit normaal, vanaf 65 jaar moet je zoveel meer betalen, dus eigenlijk hebben wij tot hiertoe dan nog chance gehad, vermits wij beiden al een paar jaar boven de 65 zijn, is dit blijkbaar bij ons over het hoofd gezien, maar we moeten het van de jaren voordien toch niet meer bij betalen. Ik vind dit verschrikkelijk, vanaf 65 jaar moet je dus een premie betalen waar je niet goed van bent, maar ja ze weten ook als je naar een andere maatschappij wilt overstappen dat het misschien niet meer lukt, met al mijn problemen die ik heb, en ik vermoed dat het overal wel het zelfde zal zijn. Dus er zal niet anders opzitten dan te betalen, vermits we tenminste nog willen verzekerd blijven, we zijn nu al verzekerd van 1995 dus we gaan dat nu niet meer veranderen. Ik moet mijn was nog gaan insteken, want mijn werkvrouw is gisteren weer niet geweest, er stond op mijn voicemail dat ze dringend naar Duitsland moest, waarvoor heeft ze er niet bijgezegd, ik hoop dat er niets ernstig aan de hand is, normaal komt ze woensdag, maar ja dat moet ik nog zien, ze beloofd zoveel. Groetjes .
Dag Ik ben blij dat hij terug thuis is, het is niet dat ik aan mijn lot ben overgelaten, nee hoor ik kreeg van iedereen telefoon, mijn werkvrouw kwam elke dag, om te kijken of ik niets nodig had, zondag is mijn zoon en schoondochter mij komen halen, we zijn dan gaan wandelen aan de dijle, een heel eind, het was wel wat frisjes, en ik had mijn handschoenen moeten aan doen, maar het deed eens deugd om eens buiten te zijn, en dan zijn we warme appeltaart gaan eten, het was daar alleszins lekker warm, het heeft wel een beetje geduurd voor mijn gezicht terug opgewarmd was, maar het was lekker. Mijn ventje heeft mij ook elke dag gebeld vanuit Kenia, met Valentijn was hij niet thuis, maar als hij dinsdagmorgen thuis kwam was hij mij toch niet vergeten, hij ik kreeg een mooi doosje van een juwelier, met een mooi hangertje in, ik was wel een beetje ambetant omdat ik zelf voor hem niets had, maar ja ik was dan ook nergens naartoe geweest. Voor de kleinkindjes had hij voor elk twee t'shirtjes mee, echt mooie, en voor de schoondochters een mooie sjaal, voor de werkvrouw had hij een geurtje mee, ik had dit gevraagd van de taxfree shop, omdat ze tenslotted nog niets voor haar nieuwjaar had gekregen vond ik dit wel een goed idee, ik heb haar natuurlijk wel gevraagd of we dit niet moesten meebrengen voor haar, maar uiteraard laat ik haar dit niet betalen, ze doet toch veel voor mij, ze doet niets gratis, ze kent wel de prijs, want ze is pas terug opgeslagen, maar ja ze is al zolang bij ons, ze kent ons door en door, ik denk dat het met iemand anders niet zo simpel zou zijn, en natuurlijk voor wat hoort wat. De tijd dat hij weg was, ben ik toch ongerust geweest, dan denk ik stel dat er iets fout gaat met de vlucht of wat dan ook, ik zou hem toch niet kunnen missen, voor hem was het ook even een aanpassing om te reizen zonder mij, nu kon hij de lift niet nemen, en moest hij alles zelf uitzoeken, als ik mee ben worden we van bij aankomst in de luchthaven begeleid tot we op het vliegtuig zitten, maar nu was dit wel even anders, dus je ziet het is dus niet allemaal negatief als je in een rolstoel zit. Groetjes
Dag Ja ik ben er niet gelukkig mee, mijn nieuwe rolstoel is niet wat ik er van verwacht had, integendeel, hij is zo zwaar en lomp. Afgezien daarvan kan ik er niet mee doen wat ik wil, je zult zeggen je moet daar toch alleen maar mee rijden, en dat is ook zo, maar de voetsteunen geven mij enorme problemen, ze staan trouwens al helemaal los, en als ik ze niet hoog genoeg zet dan zit ik er met mijn voorste wielen tegen, ze zijn ondertussen al helemaal afgesleten, ook de snelheid van de rolstoel is niet goed, ik rijd binnen op de tweede snelheid die voor buiten dient, als ik hem zet op binnen en op het maximum, raak ik in de verste verte niet vooruit, en bij mij moet het vooruitgaan. Gisteren had ik weer iets voor, daar heeft misschien die rolstoe niet veel mee te maken, maar sinds mijn prothesen nagekenen zijn en ze een nieuwe mousse aan mijn rechter prothese hebben gedaan is dat been nog ik weet niet hoe stijf, en zit die voet altijd een heel eind vooruit van die voetsteun, dus gisteren moest ik voor mijn man nog een pull plooien in de kamer, voor hij vertrok, en plots vliegt de rand van mijn kleerkast eraf, nu had ik met mijn voet die eraf geduwd, wat doe ik hier nog allemaal kapot. Ook is die rolstoel veel te hoog, als ik aan tafel zit moet ik heel gebogen zitten om te eten, en van de grond iets op rapen lukt mij ook al niet meer, nee ik ben er niet zo gelukkig mee. Ik heb nog eens gebeld voor de technieker omdat die nog altijd niet is geweest en niets van hem laat horen, nu blijkt hij al veertien dagen ziek te zijn. Ja daar kan hij natuurlijk ook niets aan doen, dus maandag mag ik terug bellen, dan zou hij terug zijn, ik ben eens benieuwd wanneer hij zal komen, ik hoop echt dat hij mijn grieven toch voor een deel zal kunnen oplossen, naar het schijnt kan hij de snelheid terug herprogrammeren, dus afwachten maar. Mijn werkvrouw is hier vandaag, ze is dus genezen, deze middag komen mijn zonen eten, ttz. ze zullen chinees eten meebrengen en dan kunnen wij dat hier samen opeten, ze vonden dat dit het beste was en dan ben ik ook niet alleen. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, ons hospitalisatiepremie is met 300 % opgeslagen in één jaar. Ik heb al een mailtje gestuurd naar de ombudsman van de verzekeringen, of dit wel wettelijk is, en of ze dit zo maar mogen doen. Mijn voormalige werkgever is van maatschappij verandert vanaf januari 2010, maar de premie hadden wij al betaald aan de vorige maatschappij en dat was ok, maar nu dit jaar krijgen we de afrekening van de nieuwe verzekeraar en dat blijkt zo maar 3 keer meer te zijn dan het geen ik het vorig jaar betaald heb. En kwestie van terugbetalingen heb ik nog niet anders dan problemen gehad, in vergelijking met de andere maatschappij, die veel soepeler waren, en waar ik eigenlijk nooit enig probleem mee gehad heb, maar ja wat kunnen wij daar tegen doen, er uit gaan heeft ook geen enkele zin, dan zijn we niet meer verzekerd, en ik denk van nu nog ergens anders bij aan te sluiten zal in mijn geval niet simpel zijn, ik zal in ieder geval nog eens contact opnemen met mijn werkgever misschien kan die zeggen hoe dit komt. Zo is het ook hetzelfde bij Corona, ik ben daar al zo lang bij verzekerd, en daar betaalden ze per opname dag 50 voor je gemaakte onkosten, maar vanaf mijn 65 jaar is dit bedrag gehalveerd tot 25 , maar de premie is niet gehalveerd, ik begrijp hier allemaal niets meer van. Groetjes
Dag Ja deze morgen belde ze dat ze ziek was en dat ze deze week niet kon komen, ik hoorde het al direct als ik haar stem hoorde, ze klonk toch wel erg verkouden, ze zou proberen volgende week woensdag te komen. Dus dat wil zeggen dat ik mijn was zelf zal moeten doen, dat op zich is geen probleem, het probleem is de was beneden krijgen, best dat het volgende week niet is, volgende week gaat mijn man voor enkele dagen naar Kenia, normaal moest hij gisteren al weg geweest zijn, maar door zijn zware verkoudheid heeft hij de reis uitgesteld tot volgende week, hij had natuurlijk alles al voorbereid en hij had zijn ticketten al, dus hij heeft dit moeten annuleren en een week uit gesteld, daar moest hij dan wel 50 voor bij betalen, moest hij zijn reis helemaal afgezegd hebben dan moest hij 100 bij betalen, niettegenstaande hij een annulatieverzekering had, maar toch. Naar het schijnt is dit normaal. Ik had graag meegegaan, maar hij vond het een beetje te moeilijk om alles voor mij nog te regelen, want in Afrika is het misschien niet zo vanzelfsprekend dat de hotels een aangepaste kamer hebben met alle voorzieningen voor gehandicapten, enfin hij zou informeren voor eventueel een volgende keer. Hij gaat dan ook niet voor zijn plezier, hij gaat zijn klanten bezoeken, waar hij al zoveel jaren zaken mee doet. Ook niettegenstaande hij op pensioen is kan hij niet stoppen met werken, dus hij zoekt de materialen op die ze daar nodig hebben, meestal is dit voor het leger van Kenia en dan verstuurt hij dat, ofwel met de boot ofwel met het vliegtuig. Dat is natuurlijk niet voor hem, hijzelf heeft daar eigenlijk niets aan, maar dat is voor de zoon zijn firma, het helpt al ménage houden zeggen ze in West Vlaanderen. Hij heeft tenslotte heel zijn beroepsleven in de luchtvaart gewerkt, dus dat zit in zijn bloed, en dat krijg je er zo vlug niet uit, ik vind dit goed, zo houd hij zich in ieder geval zeer nuttig bezig, ik zou willen dat ik ook zo iets zou kunnnen doen, maar ik heb tot hiertoe nog niets gevonden dat bij mij past, maar ik blijf zoeken. Natuurlijk als je in een rolstoel zit is het allemaal niet zo eenvoudig om een aangepast werk te vinden, maar iets met computers, of teksten schrijven of wat dan ook, dat zou ik toch allemaal kunnen, nu vul ik veel enquetes in maar dit brengt eigenlijk niets op, maar ja ik hou mij er wel mee bezig. Groetjes
Dag Vorige week moest ik naar Pellenberg, mijn man voelde zich ziek, dus ik zeg ik zal wel alleen rijden, ik heb tenslotte een auto en rijd er niet veel meer mee, rijden op zich is geen probleem, het is er in en uit geraken en mijn rolstoel er uit halen dat is bij mij het probleem, maar tot hiertoe is het altijd gelukt dus nu zal het ook geen probleem zijn, ik was bijna mijn GSM vergeten, maar dacht er nog aan het laatste momentje. Als ik thuis vertrok voelde ik dat er precies iets niet in orde was, maar ik kon niet zeggen wat. Tot als ik moest stoppen aan het eerste kruispunt, ik moest niet stoppen, hij stopte van zelf, van als ik geen gas meer gaf stond hij stil, raar. Dus ik reed maar verder, maar veel verder kon ik niet rijden, voorbij het kruispunt in Werchter kon ik bijna niet meer vooruit, hoe meer gas ik gaf hoe trager hij reed, ik ben dan maar een zijstraat in gereden want op de grote baan stil vallen is ook niet aan te raden, ik heb dan maar gebeld naar Pellenberg dat ik er niet kon geraken dat ik in panne stond, dan naar mijn man gebeld, om mij te komen halen, ik wilde naar Touring bellen maar hij zegt belt maar naar de garagist die weet wel wat hij moet doen, zo gezegd zo gedaan, binnen de 10 minuten was mijn man daar maar op de garagist moesten we natuurlijk iets langer wachten, hij moest ook van verder komen en dan met de grote wagen want hij kon hem niet ter plaatse vermaken hij moest hem meenemen naar hem thuis, ik dacht dat ik wist wat er aan de hand was, mijn man had hem dus buiten gezet de week voordien als ze onze gasinstallatie komen installeren zijn, hij zei toen ook dat hij niet wist hoe hij dit gedaan had maar dat hij buiten stond. Enfin de maandag heeft de garagist hem teruggebracht en eigenlijk was er niets aan de hand, het was enkel de plaat die over mijn pedalen ligt die niet goed lag en drukte op de rem, maar hij heeft toch de distrubutieriem vervangen die moet om de 6 jaar vervangen worden, en mijn auto is al 12 jaar oud en die is nog nooit vervangen, terwijl heeft hin hem ook helemaal nagekeken. Ondertussen heb ik al een nieuw afspraak gekregen en mocht ik dinsdag naar Pellenberg, mijn auto was inderdaad weer helemaal in orde, met mijn schouders is het iets minder, enfin ik heb nu toch weer een spuitje gekregen in mijn linker schouder want de pijn was weer een beetje te erg geworden, ik hoop dat ik nu toch weer een tijdje minder pijn zal hebben, want als je alles moet doen met je schouders is het niet zo evident als ze zo'n pijn doen, maar ja al de pezen zijn van beide kanten afgescheurd, ja wat wil je dan. Groetjes
Dag Ja zaterdag belde mijn zoon om te zeggen dat ze de zondag tegen de middag zouden komen om te eten, zijn vrouw was weg met de oudste naar Londen, van zaterdag tot maandag, dus hij zat alleen met de drieling. En blijkbaar zag hij het toch niet zo goed zitten om voor hun te koken en heel de dag met hun alleen te zijn. Dus vond hij niet beter dan maar naar hier te komen, mijn man was zaterdag al boodschappen gaan doen, dus moest hij zondagmorgen nog maar eens terug naar de winkel om bijkomende boodschappen te doen. We hadden beslist om verse compote met worsten en patatten te doen, de kindjes eten dit graag, mijn man heeft dan ook verse tomatensoep gemaakt. Ze zouden normaal rond 11 uur komen, maar hij belde dat het eerder rond half een zou zijn, en ja tussen half een en een waren ze daar. Ziggytje had weer een verkoudheid, en ze oogjes zagen helemaal rood, en waren ontstoken, ik vond ook dat hij toch wat warm aanvoelde, zij hebben nochtans alle drie de griep gehad, maar mijn zoon zegt dat Zigy makkelijk ontsoken oogjes heeft, en dat ze daar thuis wel alles voor hebben maar hij wist niet wat, hij zou s'avonds zijn vrouw eens bellen. Ze hebben dan lekker gegeten, en dan mochten ze een snoepje hebben, En dat snoepje beloven werkte goed. Dan is mijn man met een voor een naar boven getrokken met de traplift, daar zitten ze graag op, en dan gingen ze kijken in de bergkast wat ze van speelgoed dat daar verzameld is, ze konden gebruiken, dus je kunt begrijpen dat de living in de kortste keren herschapen was in een slachtveld, maar voor ze naar huis gingen hebben ze het grootste deel toch opgeraapt, maar voor het zo ver was wilde mijn zoon ze eeerst nog in bad steken, dus met hun drietjes samen in bad, en plezier dat ze hadden, het was zo leuk dat ze er na een heel lange tijd niet uit wilden, dus eerst Yoshka, met traantjes natuurlijk, hij was zo kwaad dat ik hem niet mocht aankleden, ja dan moest hij maar wachten, en heb ik eerst de anderen maar aangepakt, zo'n drie van dezelfde leeftijd, het is toch niet te onderschatten, ik heb ze dan nog hun avondeten gegeven, ze wilden rozijnen brood met confituur. Dus als mijn zoon dan thuis kwam moest hij ze maar in bad steken, ik begrijp dat dit voor een man alleen niet zo evident is . Maar hij kan goed met de kindjes om, en ik zie dat ze graag bij hun papa zijn. Mijn man had dan nog een snoepje meegebracht van de bakker, maar ik heb ze toch kunnen overhalen om niet alles ineens op te eten, en een deel te sparen voor als ze thuis zijn, dat laatste zal niet lukken want ze hebben het laten staan, mijn zoon vond dat ze al genoeg gesnoept hadden en gelijk had hij. Dus rond 6 uur zijn ze dan vertrokken, mijn zoon zegt dat ze in de auto alle drie slapen lijk engeltjes. Dus alles is heel goed verlopen. Groetjes
Mijn zoon blijft enorme problemen hebben met zijn woning
Dag Mijn zoon heeft nog een paar foto's doorgestuurd van de kleinkindjes, de bergen zand die ze uitgegraven hebben voor de watertanks, is natuurlijk een plezant speeldomein voor de kinderen, en natuurlijk als ze s'avonds in bad moesten lag de badkamer vol met zand, ze komen nu de beton gieten voor de speelkamer en volgende week komen ze de keuken installeren, maar nu hebben ze weer een lek in de kelder, het water komt binnen langd de muren en ze weten niet wat de oorzaak is, volgende week komt een gespecialiseerde firma kijken wat er aan de hand is, ze houden alweer hun hart vast. Zij hebben daar echt het enen probleem na het andere, het is echt niet leuk meer, hij heeft al wel gezegd dat hij zoiets geen tweede keer meer zou doen, maar nu wilt hij er natuurlijk wel het beste van maken, het is te hopen dat alles gauw in orde komt en dat ze met hun vier kindjes kunnen verhuizen naar hun nieuwe huis. Ik doe er nog een foto bij van de vier, Quido de oudste is 7, en de drieling is bijna 4. Groetjes
Dag Gisteren zijn ze dus de hele dag bezig geweest om de nieuwe gasinstallatie aan te brengen, dus ik heb mij moeten wassen met koud water en we hebben heel de dag geen verwarming gehad, maar dat was best te doen, ik had mijn strijk gespaard tot gisteren, en ik zat er nog bij te zweten, dus ik heb er geen last van gehad, voor mijn man was het ietsje moeilijker, want in zijn bureau is het gewoonlijk heel warm, dit was nu even anders, maar hij had er een dikke vest op aan gedaan en zo was het ook best te doen. Eandis is deze voormiddag al komen kijken en ze hebben alles goed gekeurd. Gisteravond rond 5 uur was alles in orde, tenminste het warm water in de badkamer liet het nog even afweten, even gebeld naar de installateur, en het blijkt nu aan de kranen te liggen, die moesten even uitgekuisd worden, hij heeft dit dan deze morgen komen doen. Ze hebben alles beneden wel netjes achter gelaten, voordien was mijn man even gaan kijken, en dan was het nog een slachtveld, maar als ze gisteravond klaar waren, was alles netjes opgeruimd en zelfs gekuist. Ik was aangenaam verast als ik het zag, en onze gasketel ziet er heel mooi uit. Nu nog effen zorgen dat de temperatuur juist geprogrammeerd wordt en dan komt alles wellicht in orde. We moesten de radiateurs in de living allemaal op het maximum zetten, en dan zou de temperatuur van de termostat niet hoger mogen gaan dan de 23 graden die ingesteld zijn, deze namiddag stond hij even boven de 25 graden maar nu is hij al weer gezakt tot 24, dus misschien is het toch wel goed, we wachten af tot morgen en dan moeten we bellen met het resultaat. Groetjes
Vandaag brengen ze mijn nieuwe electronische rolstoel
Dag Ja gisteren heeft hij gebeld dat hij vandaag komt met mijn nieuwe rolstoel, ik ben toch benieuwd hoe hij er in werkelijkheid uitziet. Ik weet het ongeveer wel, want ik heb hem uitgetest, maar ja het is toch altijd even afwachten hoe mijn rolstoel er echt gaat uitzien, en of hij werkelijk voldoet aan alles wat ik mij had voorgesteld. Ondertussen is hij er, hij heeft wel een beetje werk gehad om alles te zetten zoals het voor mij het beste is, zoals mijn voetsteunen op de juiste hoogte, mijn armsteunen op de juiste hoogte, mijn rug aanpassen zoals het voor mij het beste is, hij heeft hem een beetje laten zakken, omdat hij weet dat ik niet te graag mijn rugsteun te hoog heb, maar ik heb er natuurlijk enorm meer mogelijkheden mee dan met mijn vorige stoel, ik kon daar nooit op mijn gemak inzitten om een beetje te rusten, maar met deze kan dit dus wel ik kan de zit en de rug laten bewegen in de richting die voor mij het aangenaamste is, tenslotte moet ik er een hele dag inzitten he, maar ik zal hem toch serieus moeten gewoon worden. Groetjes
Dag ja je leest het goed, onze mazoutketel gaat eruit, wij hebben de beslissing genomen om over te schakelen op gas, nadat onze mazoutketel was afgekeurd, doordat hij te veel koolmonoxide uitstoot. Hij staat hier ondertussen 37 jaar en een van de jaren moest het toch gebeuren, nu is het zover, na al het voorbereidend werk dat ze maanden geleden al gedaan hebben om het gas tot aan ons huis te leggen. Ik weet het ik ben er lang tegen geweest om over te schakelen op gas, maar iedereen heeft mij overtuigd dat dit de beste oplossing was, dus heb ik dan ook maar toegegeven. Vandaag heeft de istallateur het voorbereidende werk gedaan om de ketel te vervangen, mijn man had deze morgen vroeg al de auto's buiten gezet, want anders zouden ze met al hun materiaal niet binnen kunnen. Hoe hij mijn auto buitengezet heeft weet hij zelf niet, want hij kon er niet mee rijden, ik heb de gas en de rem aan het stuur, en vroeger heeft hij er nog mee gereden maar dan deed hij de plaat van de pedalen weg en kon hij er gewoon mee rijden, maar nu heeft hij hem dus buiten gezet met alles aan het stuur, hij stond al buiten en dan vroeg hij aan mij hoe hij dit moest doen, ik verstond er niets meer van, enfin hem binnen zetten zal ik voor alle zekerheid maar zelf doen. De installateur is reeds weer vertrokken, omdat hij niet verder kon, maar morgen iets na zeven uur komt hij terug, en dan gaan we een dag geen warm water hebben of geen verwarming, maar als alles goed gaat zouden we tegen avond al terug verwarming moeten hebben, tenminste als Eandis hun afspraken nakomt, om in de voormiddag te komen controleren en in de namiddag de gas te komen aansluiten. Dus we hebben nog een beetje mazout, en de installateur zegt van deze avond alle radiateurs goed open te zetten, zodanig dat het morgen toch een beetje warm blijft. We hebben zolang moeten wachten omdat we nog teveel mazout hadden. We zullen wel zien wat het geeft. Groetjes
Dag Ja ons reis naar Napels zit er al op. Hier een klein verslagje, ik zal nog wel een reisverslag schrijven voor seniorennet later. Op 30 december zijn we afgereisd, van Zaventem moesten we met een relatief klein vliegtuigje naar Munchen, daar moesten we overstappen op een groter vliegtuig naar Napels. Maar op de luchthaven van Munchen moesten we wel nog 5 uur wachten voor ons vliegtuig vertrok. We hebben dan eerst een beetje shopping gedaan, ik moest toch maquillage producten hebben en vermits het daar toch taxfree was hebben we daar dan maar even van geprofiteerd, dan zijn we in een wachtzaal gaan zitten waar het rustig was, en hebben een beetje zitten lezen en zelfs een beetje zitten slapen. Tot het tijd was voor onze vlucht. Gelukkig is er in de luchthaven van Munchen een aparte ruimte waar men mag roken, er zijn er zelfs twee op niet zo ver afstand van elkaar. Munchen heeft een zeer grote moderne luchthaven, ik was aan het denken als er daar ook mensen vast gezeten hebben door de sneeuw zullen ze niet zo op mekaars lip gezeten hebben, want er is er toch wel erg groot. Rond 9 uur s'avonds kwamen we dan aan in Napels, er stond een taxi van het hotel ons op te wachten met een groot bord met onze naam op. Na een rit van zo'n 30 minuten waren we aan ons hotel, vermits het donker was zagen we niet zoveel langs de baan, enkel maar hele hopen afval dat zo maar langs de kant van de baan lag, onvoorstelbaar, na navraag te doen begrepen we dat dit al 16 jaar aan de gang is, en dat de mafia er voor een groot deel tussenzit. Het hotel zag er heel goed uit, en ook de kamer viel heel goed mee, natuurlijk het eerste waar ik naar keek was de badkamer, of ze voldoende aangepast was, en inderdaad, het toilet was verhoogd er was maar een baar maar in de muur was een randje waar ik mij kon vasthouden om mij recht te trekken, dus alles was ok, en het zicht aan het hotel was ook in orde, we zaten wel aan de zijkant maar hadden toch een mooi zicht op de baai, en er mocht in de kamer gerookt worden, ik heb dat niet gedaan, enkel met de venster open naar het terras, en de deur zoveel mogelijk dicht dat mijn man er geen last van zou hebben, het is een heel oud hotel maar wel volledig gemoderniseerd, een kingsise bed en een flatscreen tv., maar het was dan ook een vijsterren hotel, en best denk ik , want Napels is een heel oude en mooie stad maar ook een heel vuile stad, het vuil ligt daar gewoon langs de straten en overal waar je komt ligt er vuil op straat, papiertjes, lege drankbusjes enz. Ons hotel noemde "Vesuvio", aan de linker kant hadden we zicht op de vulkanische berg Vesuvius, en vlak voor ons was de baai met het kasteel de 'l Ovo. We zijn niet naar Pompei geweest maar wel naar Herculanum, dit is een site die kleiner is dan Pompei, met de resten van de het dorp dat is uitgegraven in de 18 de eeuw, terwijl we weten dat de vesuvius is uitgebarsten in 67 voor Christus, maar door de lava werd dit dorp helemaal bedekt, en ze vertelde ons bij het bouwen van een hotel als ze gingen zoeken voor een bron zijn ze op dit vergeten dorp gestoten, dan hebben ze dit helemaal uitgegraven, en ik moet zeggen het is wel de moeite om dit te zien, te weten dat dit al meer dan 2000 jaar geleden is. De laatste keer dat de Vesuvius is uitgebarsten zou in 1944 geweest zijn maar met weinig gevolg. Natuurlijk om er met een rolstoel rond te rijden is het uiteraard niet aan te raden, maar we hebben het toch maar gedaan. Groetjes
Dag Ja het kerstfeestje hebben we gevierd bij de zoon, in Oost Vlaanderen, mijn man raakte met zijn auto niet weg, zelfs de dag voordien dus de vrijdag, raakte hij niet uit de garage, hij heeft eerst de sneeuw moeten wegdoen voor hij uit de garage kon rijden, maar als hij naar voren wilde rijden gleed hij constant weg, hij gleed gevaarlijk dicht tegen de muur, en raakte niet vooruit, hij heeft dan de garagist gebeld, die heeft hem dan tot vooraan kunnne rijden maar hij raadde toch af om met die auto proberen te rijden op de zwaar besneeuwde rijweg. Hij heeft het geprobeerd, maar het lukte hiet, hij had beloofd dat hij vissoep zou maken om mee te nemen naar het feestje, maar hij geraakte niet weg om boodschappen te gaan doen, dus geen vissoep, mijn zoon zou ons dan komen halen om zaterdag naar het feestje te gaan, hij heeft dus een 4 x 4 en die hebben natuurlijk geen probleem om op zo'n baan te rijden, . We moesten er rond 10 30 zijn zondag, ik was al klaar van 7u30, om 9u 15 kwam mijn zoon ons halen, zij hadden soep mee, en voor de groentjes gezorgd, de kalkoen zou ter plaatse bereid worden, en als voorgerecht was er paté fois die mijn schoonzus meebracht, als we toekwamen stonden de kindjes ons op een rij op te wachten in de gang op een rij, met hun mooie bloesje aan en een leuk strikje, ze kwamen juist lijk uit een doosje, die hemdjes hebben wij trouwens meegebracht van Dyjon, als we deze zomer vier dagen in Frankrijk geweest zijn. We moesten eerst terug weg naar Bart zijn nieuwe huis gaan zien, ik moest in de auto blijven want ik kon er toch niet binnen, er ligt nog geen vloer, maar ik mocht wel op de rand van de auto een sigaretje roken, alleen had ik de pech dat mijn aansteker op was, Bart is dan zo goed geweest van een aansteker van het vuur te geven, daarmee was ik dus gered. Het eten was heel lekker, maar wel veel, de sfeer was zeer aangenaam en we hebben een leuke dag beleefd. Rond 6 uur zijn we terug naar huis gereden, de grote banen waren gelukkig goed berijdbaar, maar onze straat was natuurlijk een masacre. Maar met mijn zoon zijn auto was dit ook geen probleem. Nu moeten we ons stilaan voorbereiden op ons reisje naar Napels, we gaan daar nieuwjaar vieren, ik hoop dat we niet vast komen te zitten op de luchthaven van Munchen, hier zal het wel goed zijn maar daar weet je maar nooit. Enfin ik hoop dat alles goed verloopt, maar dat het niet is Napels zien en sterven. Groetjes
Dag Zondag was het weer van dat, mijn zoon had vrijdag gebeld naar mijn man om te vragen of wij zondag konden komen babysitten bij de vier kindjes. Rond 8u45 waren we er en we konden direct beginnen. Hij wilde dat ik meekwam, ik begreep eerst niet goed waarom maar dat bleek algauw als we daar toekwamen, er moest nog voor eten gezorgd worden, de bloemkool had ze al gekuist maar die moest nog klaar gemaakt worden met uiteraard een bechamel saus, de aardappelen moesten natuurlijk nog geschild worden en de worsten gebakken. Op zich is dat geen probleem, maar in iemand anders zijn huis gaan koken waar je dus niets weet liggen en nog moet uitzoeken hoe alles werkt is niet zo evident. En dan nog het feit dat ik omzeggens aan niets aan kon. Mijn zoon zat aan het ontbijt met de kindjes, en zijn vrouw was reeds naar het huis, maar de kindjes zaten nog in pyama, vermits ik niet naar boven kan en mijn zoon niet wist wat ze moesten aan doen, moest S. natuurlijk terug naar huis komen, ze is dan de kindjes komen aankleden en dan zijn ze samen vertrokken naar hun nieuwe huis, ze hadden er nog zo veel te doen, en ja mijn zoon is alleen maar de zondag beschikbaar dus moest het vandaag. Ik zag direct dat ze blijkbaar niet veel tijd had gehad om haar huis een beetje aan de kant te doen, ik kan niet zeggen dat het er netjes bijlag, maar ja met vier kindjes en dan alle dagen naar je nieuwe huis moeten is ool niet simpel, maar de maandag komt de werkvrouw die zal het wel weer netjes maken, ik kan het spijtig genoeg ook niet vanuit mijn rolstoel is er niet zo veel mogelijk, ik kan nog het afwasmachine niet vullen ik kan er gewoon niet aan, thuis lukt mij dit wel maar bij hun lukt het van geen kanten, best dat ik mijn man meehad, dus we hebben voor de kindjes gezorgd en voor eten gezorgd, de kindjes s'middags eten gegeven, er was zeker nog veel eten over voor hun zodanig dat ze het maar een beetje op te warmen hebben. Rond 5u30 is ze naar huis gekomen, ik was wel blij dat ik ze zag, want ik wilde naar huis, ik kan daar met veel moeite naar het toilet, mijn man moet mijn helpen, ik was wel al een maar geweest maar voor het grote toilet ben ik toch liever thuis, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik hoop echt dat hun huis gauw in orde is, en dat ze kunnen verhuizen, want dit is ook slopend. Groetjes.
Dag Ja ik heb eindelijk nog eens met mijn auto gereden, ik moest naar Pellenberg voor onderhoud van mijn prothese, ik had dit al een paar maal uitgesteld omwille van het weer natuurlijk, maar ik had tegen mijn man gezegd deze keer rijd ik zelf, ik heb geluk want sinds ik die batterij oplader heb moet ik niet meer ongerust zijn dat mijn batterij zal plat zijn, die wordt nu constant opgeladen, dat is wel een hele geruststelling, want de laatste tijd rij ik echt niet veel meer, mijn man doet gewoonlijk zelf en alleen de boodschappen, en natuurlijk met die sneeuw kan ik toch niet buiten, met mijn rolstoel kan ik niet rijden in de sneeuw. Maar voorlopig is de sneeuw weg en gaat het dus weer. Maar het is eigenlijk een rit voor niets geweest want er moet een nieuwe mousse aangedaan worden en die moest besteld worden dus moet ik volgende week terug, en hij had ook nog geen nieuwe liner, die je dus elk jaar bij het onderhoud nieuw krijgt, maar ik begrijp dit niet goed als ze weten dat je komt kunnen ze dit dan niet op voorhand bestellen, zodanig dat je maar een keer hoeft te gaan, want tenslotte het is toch niet bij de deur. Ondertussen hij de technieker gebeld dat hij mijn tweede prothese ook moet nazien, normaal was dit gepland voor januari, maar vermits we het einde van het jaar nog enkele dagen op verlof gaan wilt hij dit toch voordien doen, ik vind dit goed, maar dan moet ik zelf wel mee, normaal zou mijn man die prothes binnen doen en ze dan achteraf terug gaan halen, want ze hebben daar zowat een uur of drie werk aan, maar nu ga ik dus mee met hem en terwijl kunnen we dan ergens boodschappen gaan doen, alhoewel zonder prothesen zie ik dat toch ook niet zo goed zitten, ik weet nog niet hoe we dit gaan oplossen we zien wel, tot hier toe heeft hij nog niet gebeld dus het zal nog niet binnen zijn, ik denk dat hij maandag wel zal bellen voor dinsdag naar daar te gaan. Groetjes
