Dag De colonscopie die ik moest ondergaan is gelukkig achter de rug. Maar gelukkig ook, je weet niet wat ik heb meegemaakt, ongelooflijk, vroeger moest je de voorbereiding voor dit onderzoek s'morgens doen, maar dan moest je wel 5 flessen drinken met een speciaal product in om de darmen leeg en proper te maken, en dan was het onderzoek in de namiddag geplant, nu moet je s'avonds al een fles drinken met dat product tussen 6 en 7 uur, en je mag dan niets meer eten, s'morgens moet je dan nog een fles drinken en als je dan klaar bent dan ga je naar het ziekenhuis voor je onderzoek. Dus ik ben vrij laat gaan slapen, ik was al goed naar het toilet geweest, ik zei nog tegen mijn man het is te hopen dat ze mij vannacht gerus laten. Ik heb dus geslapen, normaal sta ik s'nachts altijd op rond 3 uur, nu niet om half zes wordt ik wakker, maar mijn god, wat ik dan meegemaakt heb daar zijn geen woorden voor, heel mijn bed vuil, mijn bedlakens en vooral mijn matras, gewoon verschrikkelijk, en ik heb dus niets gevoeld, je mag dan niet vergeten dat ik in een rolstoel zit, als ik dit had geweten had ik natuurlijk mijn bed voorzien maar ik wist dit dus niet, kunnen ze daar dan niet van verwittigen in het ziekenhuis, maar nee, ook mijn schoonzus heeft mij niets gezegd en die had dit al laten doen op die manier, zelfs haar man en zijzelf op dezelfde dag, zij had dus wel haar bed beschermd, ben ik nu zo dom dat ik dat van mijzelf niet kon weten, enfin ik begrijp er niets van, het onderzoek op zich is goed meegevallen ik heb een inspuiting gekregen en heb er eigenlijk niets van geweten. Nu heb ik een matrasbeschermer besteld die vochtondoorlatend is, te laat natuurlijk. Een uitslag van het onderzoek heb ik nog niet in mijn darmen hebben ze wel biopsies genomen, en mijn maag was erg ontstoken hebben ze gezegd, maar meer weet ik nog niet, ik zal begin van de week eens bellen naar Leuven om te horen wat ik nu moet doen. Groetjes ps: ik doe er nog een foto bij van mijn kleinkindjes in hun nieuwe huis.
Dag Vrijdag moest ik terug naar Pellenberg voor een behandeling voor mijn rug, opdat eindelijk die hevige pijn in mijn rug en bil eens een beetje zou minderen, dus normaal gezien zou hij nu die pijn te lijf gaan met electriciteit, maar omdat die vorige inspuiting niet veel had uitgehaald wilde hij het toch nog niet riskeren om dit nu al te doen, dus zou hij nog maar eens dezelfde inspuiting geven als de vorige keer. Dus ja ik moest terug een baxter krijgen, en ik weet ik ben zeer moeilijk te prikken, de vorige dag had de huisdokter al geprobeerd om bloed te prikken bij mij, om de eenvoudige reden dat ze het vorige week in Leuven vergeten waren, daar belden ze mij trouwens diezelfde avond dat ik van Leuven kwam voor dat onderzoek voor mijn buik, dat ze dit vergeten waren, dus de huisdokter moest dit maar doen, maar dat lukte dus niet, enfin een klein beetje bloed heeft hij er kunnen uithalen, dus ik zei dit tegen de verpleegster die bij mij kwam prikken dat het gewoonlijk een anestesist is die het prikwerk bij mij doet, maar zij zou dit varkentje eens wassen, dus ze prikt, met een vrij dikke naald, waar ik trouwens al op gewezen had, dus nam ze een die iets dunner was maar voor mij nog veel te dik, en ze begint daar te koteren in mijn hand ik kon het niet meer houden zo'n pijn deed het, dus het lukte niet, ik had er op slag genoeg van, ik zei stop maar ik zie dat hier niet zitten, ik ga terug naar huis, ze stonden allemaal te kijken met hun mond vol tanden, ik voelde mij al niet op mijn gemak, ik had zoveel last in mijn buik, en nee voor mij was het op, dan hebben ze mij een ander afspraak gegeven, ik hoop dat ze het begrepen hebben maar als het de volgende keer terug zo is dan ga ik terug naar huis, ik weet het ik straf er alleen maar mijzelf mee maar ik kon het dus niet meer hebben, dat is dus de eerste keer dat dit mij overkomt, en ik hoop dat het in de toekomst niet meer moet gebeuren, ik moet nu nog een tijdje op mijn tanden bijten want het onderzoek voor mijn darmen gaat maar door op 17 mei, omdat de prof de twee eerste weken niet kan, dus moet ik maar wachten. Groetjes
Dag Gisteren had ik eindelijk mijn afspraak in Leuven in Gasthuisberg voor mijn buik, t'is nu al zo lang dat ik zoveel last heb in mijn buik, zo'n hevige buikkrampen dat ik het echt niet meer zie zitten, er moet naar gekeken worden, want dit is niet normaal meer. Ik had eerst een mail gestuurd naar de prof, maar daar kreeg ik een kort antwoordje op terug dat hij niet in het gebouw was en hij dus niet kon antwoorden, het was zelfs in het engels, dan heb ik later die mail met een paar aanpassingen terug naar hem gestuurd in de hoop dat hij hem nu wel kon lezen en op antwoorden, maar er gebeurde niets, dan heb ik uiteindelijk gebeld voor een afspraak te maken, eerst probeerde ik een afspraak te versieren met de prof zelf, maar dan zou ik moeten wachten tot in juli, dat zag ik niet zitten, dan maar een afspraak bij een assistent, ik wil dus geholpen worden, en dan denk is als er al iets ernstig aan de hand moest zijn, hetgeen ik niet hoop natuurlijk. Dus ik moest nog een maand wachten. Dus eindelijk was het gelukt en kon ik naar Leuven voor mijn afspraak, mijn man wilde mij voeren, ik zeg nee dat hoeft niet want ik zal daar toch moeten wachten, en ik weet dat hij dat niet graag doet. Ik moest niet te lang wachten, en ja ik moet weer een coloscopie ondergaan en ook een gastroscopie, maar dat zou op de zelfde dag gebeuren, maar pas over drie weken, want de eerste twee weken was de prof niet beschikbaar en hij wilde het toch zelf doen, dus weer nog drie weken wachten, maar ze hebben nog een ander medicament voorgeschreven, naar het schijnt leg je de darmen stil met buscopan, maar dat wist ik niet, dus nog even tanden bijten, voor we weten wat er aan de hand is, hopelijk is het niet erg en kunnen ze er iets aan doen. Dus we leven nog maar eens op hoop. Groetjes
Dag Eindelijk is het er van gekomen ze zijn verhuisd naar hun nieuwe huis, maar mijn zoon zegt dat ze niet goed weten hoe ze er nu moeten aan beginnen om alles op zijn goede plaats te krijgen, ja dat is natuurlijk nog een groot werk, maar je begint met een doos en legt alles van de eerste keer waar het moet zijn, en dan komt dit wel in orde, enfin ze kunnen nu toch beter doorwerken, nu de kinderen weg zijn voor drie weken, zo kunnen ze op hun gemak zorgen dat alles in orde is tegen dat ze op 29 april terug zullen thuiskomen, ik hoop dat het in Slowakije ook zo'n lekker weer is als hier dan kunnen ze daar toch lekker buiten spelen. Ik wilde rond 5 uur buiten gaan zitten, zo vroeg in de namiddag doe ik dat niet omdat het voor mij dan veel te warm is, maar om 5 uur was de zon weg en moest ik niet meer naar buiten, ik denk dat het nog gaat onweren want er komt toch redelijk veel wind op. Mijn man is pas terug van de tandarts, hij is al verschillende malen geweest, zijn bridge is er uitgevallen en nu moet de tandarts voor een andere oplossing gaan, want een bridge gaat blijkbaar niet meer, hij sprak eerst van inplantaten, maar dat is natuurlijk verschrikkelijk duur, dat kost zo maar even 10.000, en dan moet je nog 6 maanden wachten voor je je definitieve tanden er kunt opklikken, en dat zag hij toch niet zo goed zitten, ik wilde dat vroeger laten doen voor de achterste onderste tanden van mij, maar bij mij kon dit niet, de zenuw lag te dicht bovenaan en er bestond het gevaar dat ik zou verlamd geraken aan een kant en dat rizico konden we natuurlijk niet nemen, hij moet nu nog enkele keren gaan voor het definitief zal in orde zijn, hij ziet er wel enorm tegen op, maar ja wat moet moet he. Groetjes
Dag Ja inderdaad ik begin toch al een beetje bruin te zien, maar ja dat is niet moeilijk, telkens er voetbal op tv is ga ik naar de zonnebank, wij hebben zo afgesproken , de eerste time mag mijn man in de living naar tv kijken, en de tweede time is de living voor mij, dat wil dus zeggen dat ik normaal in de keuken moet zitten en daar naar tv kijken, maar dat doe ik niet graag, ik heb zo'n vreselijk veel pijn in mijn bil en als ik dan s'avonds ook nog in mijn rolstoel moet blijven zitten, ja dat kan echt niet, s'avonds zit ik graag in mijn relaxzetel, maar ja met die voetbal kan dat dus niet, het zou wel kunnen moest voetbal mij voldoende interresseren, maar dat doet het niet, dus naar een match zitten kijken op televisie dat is toch wel een beetje teveel van het goede, dus dan ga ik terwijl naar de zonnebank, ttz. onder mijn zonnehemel die boven mijn bed hangt, die ik verschillende jaren geleden heb laten installeren, en zo gaat de tijd dan ook voorbij, en wordt ik een beetje bruin. Ik lig zalig zacht op mijn bed, heel anders dan vroeger dan ging ik naar de zonnebank in een zonnecentrum maar die tafels zijn zo verdomd hard, en als je daar moet opliggen gedurende 15 of 20 minuten is dit voor mij in ieder geval een marteling met mijn heel slechte rug. Deze week was het dus drie maal voetbal, dus driemaal zonnebank, ik weet dat dit niet zo gezond is, maar mijn lampen zijn al enkele jaren oud dus niet meer zo straf, veel kwaad zal het wel niet kunnen. Er zijn dan natuurlijk weken dat er geen voetbal is, dus geen zonnebank, maar dat vind ik helemaal niet erg, dus zo wordt dat hier bij ons opgelost, dus de tweede time kan hij in zijn bed naar de voetbal kijken want daar is dus ook een tv, die is niet zo groot maar ja je moet er iets voor over hebben he. Vorig jaar met de wereldbeker zag ik toch wel mooi bruin, alhoewel ik er natuurlijk niet elke dag ben ondergegaan, ik ben ook niet gek he. Groetjes
Dag Ja eindelijk is het lente, alhoewel vandaag het toch wel iets minder is, schijnt de zon toch af en toe, maar de vorige dagen was het echt fantastisch weer, wij hebben lekker in de hof gezeten, mijn man zit dan liefst van voor in de hof, ik niet zo omdat ik niet graag in het zicht zit van iedereen, maar in de week is dat natuurlijk niet zo erg, de weekends is het wel iets anders, dan zijn er hier enorm veel wandelaars, niet dat wij zo in het zicht zitten want er staan wel hoge bomen voor, maar het gedacht alleen al, dat ik in mijn rolstoel daar zit stoort mij wel, maar ja het is nu niet anders, ik zit wel liever acheraan, daar ziet er mij niemand, mijn man heeft al gezegd dat hij een parasol zal kopen om vooraan te zetten zodanig dat wij daar rustig kunnen van de zon profiteren. Ik heb nu pas mijn reisverslag van onze reis naar Amerika op seniorennet gezet, ik weet het is al een beetje laat want die reis had plaats in september 2010, maar ik moest er nog een klein deeltje aan veranderen en alles nakijken en het kwam er maar niet van, dus nu is het in orde. Morgen vertrekken de kindjes naar Slowakije voor 3 weken, ik zal vanavond nog eens bellen om hun een goede reis te wensen, het zal toch weer een heel ander leven zijn voor hun he, en de taal ook weer aanpassen, maar hun mama spreekt altijd slowaaks tegen hun, hun papa nederlands, en mijn zoon en schoonzus spreken engels tegen elkaar, ja van een taalbad gesproken, ik denk toch met ouder te worden gaan ze daar toch meer moeilijkhede mee ondervinden denk ik, enfin we zullen wel zien. Het is nu al meer dan 2 maand dat ik dagelijks enorme buikkrampen heb, en ik weet niet van wat dit is, ik heb een afspraak gevraagd in Leuven maar moet nog wachten tot 28 april voor ik er terecht kan, dit is toch niet normaal meer. Zo dat was het voornaamste voor nu. Groetjes
Dag Ondertussen zijn ze al vier jaar geworden, zaterdag op 2 april zijn ze verjaard, dus mijn zoon wilde dat we zondag kwamen om hun verjaardag toch een beetje luister bij te zetten, de ouders van mijn schoondochter zijn er nog en haar broer was er ook, hij woont in Londen en heeft een vriendin, ze gaan trouwen heb ik gehoord en ze hebben al een dochtertje van 9 maanden, ja dat is tegenwoordig de gewoonte eerst kinderen kopen en dan trouwen, als ze al trouwen. Ik had niet veel zin om te gaan want ik had vreselijk veel last in mijn buik, ik heb al verscheidene weken vreselijke buikkrampen en nu is er nog eens diaree bijgekomen en wetende dat ik bij mijn zoon moeilijk naar het toilet kan, zeker niet zonder hulp, zag ik het echt niet zitten, maar ik had al twee immodiums genomen om teveel last te voorkomen en ik had ook al buscopan genomen ik had er in mijn tas gestoken, je weet nooit, maar ja ik kon er niet tussenuit voor mijn kleinkinderen moet ik het maar over hebben, ik had nog tot laat zaterdagavond aan hun pulletjes gewerkt om ze af te krijgen, en ze waren klaar, dus dat was ook goed. Het was trouwens de laatste keer dat we in dat huis zouden zijn want ze moeten verhuizen, hun huis is verkocht, het ander is nog wel niet helemaal klaar maar toch grotendeels, dus volgende week op 13 april gaan de kindjes met hun grootouders en mijn schoondochter naar Slowakije voor drie weken, opdat ze rustig hun nieuwe huis kunnen klaarmaken, maar mijn schoondochter komt dan wel direct terug natuurlijk. Mijn andere zoon met zijn vrouw was er ook en ook mijn man zijn zus met haar man, er was lekkere taart en lekkere soorten kaas met wijn, ik heb geen kaas gegeten want kaas en wijn is bij mij de oorzaak van migraine en dat moet ik natuurlijk ten allen prijze voorkomen, dat heb ik vroeger genoeg van afgezien, maar gelukkig met ouder te worden is dat toch verminderd. Het was er best gezellig maar wel druk, wij zijn niet te lang gebleven, ik had trouwens een goed ecxuus. Ik heb wel nog foto's maar ik moet ze nog op mijn computer zetten, en dan zet ik later op dit berichtje nog wel een foto. Groetjes
Dag Gisteren moest ik terug naar Pellenberg, om terug een inspuiting te halen voor mijn rug, nu hebben ze ingespoten in het sacrale gewricht, de bedoeling hiervan is dat de pijn die ik in mijn rug en been constant ervaar toch een beetje afneemt, als dit het geval is dan gaan ze op 6 mei de zenuw die ze nu hebben aangeprikt gaan blokkeren, hij heeft mij gisteren wel ferm pijn gedaan maar gelukkig het was maar één inspuiting dus dat viel nog mee, maar je moet daar altijd een baxter voor hebben, voor ingeval dat er iets moest gebeuren ze direct kunnen inspringen en de nodige medicatie inspuiten, maar dit was gelukkig niet nodig want alles is goed verlopen. Het ergste is dat ik nooit alleen mag gaan, ik mag dus niet met mijn auto rijden, omdat ze zeggen moest je iets tegen komen dan ben je niet gedekt door de verzekering, dus moet mijn man mij brengen, maar het was goed weer en hij heeft de tijd dat hij moest wachten zo'n uurtje een grote wandeling gedaan, het is daar een groot domein, dus plaats genoeg om te wandelen, nu maar afwachten wat die spuit de volgende dagen zal doen. Groetjes
Dag Ja niettegenstaande ik zegde dat ik niet meer wilde verjaren is er toch weer een jaartje bijgekomen, en ben ik ondertussen 69 jaar geworden, maar ja we hebben niet veel keus he, ofwel verjaren we en worden we oud ofwel gaan we dood, een tussenweg is er toch niet. Dus ik heb mij er maar in gesteld en van gemaakt wat er van te maken viel, ik heb enorm veel telefoontjes gehad, tot van mijn zus van Amerika toe, en ik zei tegen mijn man ik zou graag een nieuw broodmachine hebben, het vorige was in duigen gevallen, het starte elke keer en dan viel het stil, dus dat lukte niet meer, als hij van de winkel thuiskwam had hij al een broodmachine mee, dit is van de twee jongens zei hij, ik had net mijn oudste aan de lijn, en bedankte hem, die viel natuurlijk uit de lucht want die wist nog van niets, maar uiteraard was het ok. Tegen avond kwamen dan mijn andere zoon met zijn vrouwtje, dan heeft mijn man een fles champagne open gemaakt oesters en gerookte zalm klaargemaakt en zij hebben dit lekker opgegeten, ik had toch niet veel zin in oesters, maar wel in champagne, tijdens de nacht is dan onze electriciteit uitgevallen, niets marcheerde nog, dat moest dus van mijn afwasmachine zijn, want die was nog niet klaar, dus heb ik gebeld naar de electricien en ze zegde mij probeer het nog eens aan te zetten want het kan even goed een lamp of zo geweest zijn die kortsluiting heeft veroorzaakt, dus ik zette het aan maar onmiddelijk viel het terug uit, dus de plomp gesprongen en nog een paar ander dingen die uitvielen, dus ja ik wist het nu zeker de oorzaak ligt dus bij het afwasmachine, ja wat nu weer, ik hoop dat hij het kan vermaken en dat we weer geen nieuw moeten kopen, we hebben al zo veel onkosten gehad dat het niet meer schoon is, morgen voormiddag komt hij, ik ben eens benieuwd. Groetjes
Dag Ja mijn man kwam deze morgen af met de mededeling dat hij terug naar Frankrijk wilt op vakantie. Ik wist niet goed wat ik hoorde, vroeger gingen wij elk jaar een maand naar Frankrijk en altijd in de maand juni, behalve in 1995 dan zijn we in de maand juli geweest maar enkel maar voor veertien dagen omdat ze bij hem in de bureau nieuwe computers kwamen leveren in de maand juni en hij dan niet weg kon. Ik heb mij dat natuurlijk enorm beklaagd wat het is dat jaar dat ik mijn eerste been ben kwijt geraakt, ik weet natuurlijk niet dat dit verlof er iets mee te maken had, maar we zijn de zondag na veertien dagen thuis gekomen en ik had de maandag nog een dag verlof bijgevraagd, je weet wel om alles weer op orde te krijgen en de was te doen, mijn man wilde die dag mosselen hebben, dus ik was bezig om de groenten te kuisen en ze dan in de pot te doen, dus ik draai mij en ik weet niet wat er gebeurde maar ik zakte door mijn benen en op een slag lag ik onder de tafel met verschrikkelijk veel pijn aan mijn rechter schouder, ik raakte niet meer recht, gelukkig was mijn man thuis, want mijn schouder was gebroken dus wij naar het ziekenhuis, we moesten daar een hele tijd wachten, en ik had enorm veel pijn, ze hebben er dan een verband aan gedaan en zo moest ik zes weken verder, op slag zag mijn arm helemaal donkerblauw, tot zwart van de bloeduitstorting door de breuk. En dan een maand later is het gebeurd, dat ik mijn been ben kwijtgeraakt, ik ga dit allemaal niet meer vertellen want het zou ons te ver leiden. De laatste keer dat we nog een maand naar het zuiden geweest zijn was in 2004, en niet in julie of juni maar in september, en dan is onze jongste zoon nog de laatste week nog bij ons geweest het was een week voor ze getrouwd zijn, hun trouw ging toen door op 2 oktober, mijn andere zoon was al vroeger een week geweest toen had hij nog alleen maar Quido die was bijna een jaar oud. Ik was nog maar een been kwijt, dus als we nu iets zouden moeten zoeken om te huren zou het nog meer moeten aangepast zijn, en ik zie dat toch niet meer zitten, ik kan dat niet meer aan, mijn man zegt dan blijf jij maar hier, ik zal je af en toe bellen, ja dat is natuurlijk ook niets he, maar hij zegt dit maar om te lachen natuurlijk. Enfin het is niet dat ik niet graag naar Frankrijk ga maar practisch zie ik het toch niet meer gebeuren, mijn schoondochter met de vier kindjes zou natuurlijk niet liever hebben dan kunnen ze bij ons komen logeren. Enfin ik weet het toch niet zene. Groetjes
Dag Ik weet niet wat er met mij aan de hand is maar ik heb al verschillende weken alle dagen zoveel last van hevige buikkrampen, en ik weet niet waar dit vandaan komt. Het is wel heel lastig, vooral als ik dan iets gegeten heb ben ik er nog enorm misselijk boven op. Ik zegde het gisteren tegen mijn huisdokter, die moest komen om bij mijn man bloed te nemen om zijn glucose te laten controleren, als je diabetes hebt moet dit af en toe toch eens gecontroleerd worden, terzelfdertijd schrijft hij dan mijn medicatie voor, hij vond het blijkbaar niet nodig om mij even te onderzoeken, maar stuurt mij direct naar het ziekenhuis om een colonscopie te laten doen, maar daar heb ik direct geen zin in, ik heb een mailtje gestuurd naar de gastro-enteroloog van Leuven voor een afspraak maar ik kreeg een nietszeggend mailtje terug dat hij mijn mail niet kon lezen daar hij niet in het ziekenhuis was, en dan was het nog in het engels, enfin misschien krijg ik maandag een ander mailtje terug, we zien wel, en anders stuur ik nog maar een nieuw mailtje. Wij zijn gespaarde gebleven om op de kindjes te passen, maar haar mama en papa van Slowakije zijn afgekomen en blijven enkele weken, dus het is makkelijker om voor de kindjes te zorgen, maar ze hebben er blijkbaar toch een beetje problemen mee, ja ze hebben ze al een hele tijd niet gezien en ze willen niet eten bij hun, en Yoshka wilt zelfs geen slovaaks spreken tegen hun, maar dat zal wel beteren, ze zijn er nog maar een paar dagen, en maandag moeten ze toch terug naar school dan zal het wel beter gaan. Tegen het eind van de maand zouden ze dan toch kunnen verhuizen, ik denk niet dat hun huis volledig in orde zal zijn maar ze zullen er toch in kunnen. Groetjes
Dag Zaterdag belde mijn schoondochter dat ze naar hun nieuwe huis moesten gaan werken, en dat mijn zoon het niet alleen kon, dat ze hem moest gaan helpen. Of wij niet konden komen om op de kindjes te passen. Ik deed het niet zo graag, want ik kan daar niets doen dat ik wil, ik kan er zo moeilijk naar het toilet gaan, maar ja als ze je hulp vragen dan zeg je natuurlijk geen nee. Ik wilde mijn man ook niet alleen laten gaan, want daar heel de dag alleen zitten is voor hem ook niet zo leuk, dus heb ik maar gezegd dat ik zou meegaan, ik heb mijn breiwerk maar meegenomen en mijn krant om te lezen, en dan zou de tijd wel een beetje vlugger voorbij gaan. We kwamen daar toe om 10 uur, maar ze waren in de verste verte nog niet klaar om te vertrekken, en de kindjes liepen nog in hun pyama, ik kan die niet kleden want ik raak dus niet naar boven, en om alles naar beneden te halen, ja dat zagen ze ook niet zitten, dus heeft mijn zoon ze maar gauw gaan kleden, ze waren de vorige avond in bad geweest dus gewassen hoefden ze nu niet te worden. Ze zijn wel redelijk braaf geweest, enkel Yoshka was een beetje lastig maar hij was dan ook een beetje ziek, hij had vreselijke blauwe randen rond zijn oogjes, en voelde ook warm aan. Ook Archie had een duidelijke verkoudheid, ik moest constant zijn neusje proper maken. Ik zat wel heel de dag op mijn ongemak, omdat ik daar bijna niet naar het toilet kan, ik kan er niet alleen op en nog minder alleen af, dus mijn man moet mij helpen, niettegenstaande ik van heel de dag niet gegeten of gedronken had moest ik een bepaald moment toch naar het toilet, ja dat is moeder natuur die roept en daar kan je dus niets aan doen. Om 6 uur zijn ze dan thuis gekomen, Quido is in de namiddag naar de chiro geweest dus zo dat dat we maar voor drie kindjes te zorgen hadden. Dus eigenlijk viel het allemaal nogal mee. Groetjes
Dag Ik heb dus inlichtingen genomen aangaande mijn premie van de hospitalisatie, dat die met 300 % in 1 jaar gestegen is. Blijkbaar is dit normaal, vanaf 65 jaar moet je zoveel meer betalen, dus eigenlijk hebben wij tot hiertoe dan nog chance gehad, vermits wij beiden al een paar jaar boven de 65 zijn, is dit blijkbaar bij ons over het hoofd gezien, maar we moeten het van de jaren voordien toch niet meer bij betalen. Ik vind dit verschrikkelijk, vanaf 65 jaar moet je dus een premie betalen waar je niet goed van bent, maar ja ze weten ook als je naar een andere maatschappij wilt overstappen dat het misschien niet meer lukt, met al mijn problemen die ik heb, en ik vermoed dat het overal wel het zelfde zal zijn. Dus er zal niet anders opzitten dan te betalen, vermits we tenminste nog willen verzekerd blijven, we zijn nu al verzekerd van 1995 dus we gaan dat nu niet meer veranderen. Ik moet mijn was nog gaan insteken, want mijn werkvrouw is gisteren weer niet geweest, er stond op mijn voicemail dat ze dringend naar Duitsland moest, waarvoor heeft ze er niet bijgezegd, ik hoop dat er niets ernstig aan de hand is, normaal komt ze woensdag, maar ja dat moet ik nog zien, ze beloofd zoveel. Groetjes .
Dag Ik ben blij dat hij terug thuis is, het is niet dat ik aan mijn lot ben overgelaten, nee hoor ik kreeg van iedereen telefoon, mijn werkvrouw kwam elke dag, om te kijken of ik niets nodig had, zondag is mijn zoon en schoondochter mij komen halen, we zijn dan gaan wandelen aan de dijle, een heel eind, het was wel wat frisjes, en ik had mijn handschoenen moeten aan doen, maar het deed eens deugd om eens buiten te zijn, en dan zijn we warme appeltaart gaan eten, het was daar alleszins lekker warm, het heeft wel een beetje geduurd voor mijn gezicht terug opgewarmd was, maar het was lekker. Mijn ventje heeft mij ook elke dag gebeld vanuit Kenia, met Valentijn was hij niet thuis, maar als hij dinsdagmorgen thuis kwam was hij mij toch niet vergeten, hij ik kreeg een mooi doosje van een juwelier, met een mooi hangertje in, ik was wel een beetje ambetant omdat ik zelf voor hem niets had, maar ja ik was dan ook nergens naartoe geweest. Voor de kleinkindjes had hij voor elk twee t'shirtjes mee, echt mooie, en voor de schoondochters een mooie sjaal, voor de werkvrouw had hij een geurtje mee, ik had dit gevraagd van de taxfree shop, omdat ze tenslotted nog niets voor haar nieuwjaar had gekregen vond ik dit wel een goed idee, ik heb haar natuurlijk wel gevraagd of we dit niet moesten meebrengen voor haar, maar uiteraard laat ik haar dit niet betalen, ze doet toch veel voor mij, ze doet niets gratis, ze kent wel de prijs, want ze is pas terug opgeslagen, maar ja ze is al zolang bij ons, ze kent ons door en door, ik denk dat het met iemand anders niet zo simpel zou zijn, en natuurlijk voor wat hoort wat. De tijd dat hij weg was, ben ik toch ongerust geweest, dan denk ik stel dat er iets fout gaat met de vlucht of wat dan ook, ik zou hem toch niet kunnen missen, voor hem was het ook even een aanpassing om te reizen zonder mij, nu kon hij de lift niet nemen, en moest hij alles zelf uitzoeken, als ik mee ben worden we van bij aankomst in de luchthaven begeleid tot we op het vliegtuig zitten, maar nu was dit wel even anders, dus je ziet het is dus niet allemaal negatief als je in een rolstoel zit. Groetjes
Dag Ja ik ben er niet gelukkig mee, mijn nieuwe rolstoel is niet wat ik er van verwacht had, integendeel, hij is zo zwaar en lomp. Afgezien daarvan kan ik er niet mee doen wat ik wil, je zult zeggen je moet daar toch alleen maar mee rijden, en dat is ook zo, maar de voetsteunen geven mij enorme problemen, ze staan trouwens al helemaal los, en als ik ze niet hoog genoeg zet dan zit ik er met mijn voorste wielen tegen, ze zijn ondertussen al helemaal afgesleten, ook de snelheid van de rolstoel is niet goed, ik rijd binnen op de tweede snelheid die voor buiten dient, als ik hem zet op binnen en op het maximum, raak ik in de verste verte niet vooruit, en bij mij moet het vooruitgaan. Gisteren had ik weer iets voor, daar heeft misschien die rolstoe niet veel mee te maken, maar sinds mijn prothesen nagekenen zijn en ze een nieuwe mousse aan mijn rechter prothese hebben gedaan is dat been nog ik weet niet hoe stijf, en zit die voet altijd een heel eind vooruit van die voetsteun, dus gisteren moest ik voor mijn man nog een pull plooien in de kamer, voor hij vertrok, en plots vliegt de rand van mijn kleerkast eraf, nu had ik met mijn voet die eraf geduwd, wat doe ik hier nog allemaal kapot. Ook is die rolstoel veel te hoog, als ik aan tafel zit moet ik heel gebogen zitten om te eten, en van de grond iets op rapen lukt mij ook al niet meer, nee ik ben er niet zo gelukkig mee. Ik heb nog eens gebeld voor de technieker omdat die nog altijd niet is geweest en niets van hem laat horen, nu blijkt hij al veertien dagen ziek te zijn. Ja daar kan hij natuurlijk ook niets aan doen, dus maandag mag ik terug bellen, dan zou hij terug zijn, ik ben eens benieuwd wanneer hij zal komen, ik hoop echt dat hij mijn grieven toch voor een deel zal kunnen oplossen, naar het schijnt kan hij de snelheid terug herprogrammeren, dus afwachten maar. Mijn werkvrouw is hier vandaag, ze is dus genezen, deze middag komen mijn zonen eten, ttz. ze zullen chinees eten meebrengen en dan kunnen wij dat hier samen opeten, ze vonden dat dit het beste was en dan ben ik ook niet alleen. Groetjes
Dag Ja je leest het goed, ons hospitalisatiepremie is met 300 % opgeslagen in één jaar. Ik heb al een mailtje gestuurd naar de ombudsman van de verzekeringen, of dit wel wettelijk is, en of ze dit zo maar mogen doen. Mijn voormalige werkgever is van maatschappij verandert vanaf januari 2010, maar de premie hadden wij al betaald aan de vorige maatschappij en dat was ok, maar nu dit jaar krijgen we de afrekening van de nieuwe verzekeraar en dat blijkt zo maar 3 keer meer te zijn dan het geen ik het vorig jaar betaald heb. En kwestie van terugbetalingen heb ik nog niet anders dan problemen gehad, in vergelijking met de andere maatschappij, die veel soepeler waren, en waar ik eigenlijk nooit enig probleem mee gehad heb, maar ja wat kunnen wij daar tegen doen, er uit gaan heeft ook geen enkele zin, dan zijn we niet meer verzekerd, en ik denk van nu nog ergens anders bij aan te sluiten zal in mijn geval niet simpel zijn, ik zal in ieder geval nog eens contact opnemen met mijn werkgever misschien kan die zeggen hoe dit komt. Zo is het ook hetzelfde bij Corona, ik ben daar al zo lang bij verzekerd, en daar betaalden ze per opname dag 50 voor je gemaakte onkosten, maar vanaf mijn 65 jaar is dit bedrag gehalveerd tot 25 , maar de premie is niet gehalveerd, ik begrijp hier allemaal niets meer van. Groetjes
Dag Ja deze morgen belde ze dat ze ziek was en dat ze deze week niet kon komen, ik hoorde het al direct als ik haar stem hoorde, ze klonk toch wel erg verkouden, ze zou proberen volgende week woensdag te komen. Dus dat wil zeggen dat ik mijn was zelf zal moeten doen, dat op zich is geen probleem, het probleem is de was beneden krijgen, best dat het volgende week niet is, volgende week gaat mijn man voor enkele dagen naar Kenia, normaal moest hij gisteren al weg geweest zijn, maar door zijn zware verkoudheid heeft hij de reis uitgesteld tot volgende week, hij had natuurlijk alles al voorbereid en hij had zijn ticketten al, dus hij heeft dit moeten annuleren en een week uit gesteld, daar moest hij dan wel 50 voor bij betalen, moest hij zijn reis helemaal afgezegd hebben dan moest hij 100 bij betalen, niettegenstaande hij een annulatieverzekering had, maar toch. Naar het schijnt is dit normaal. Ik had graag meegegaan, maar hij vond het een beetje te moeilijk om alles voor mij nog te regelen, want in Afrika is het misschien niet zo vanzelfsprekend dat de hotels een aangepaste kamer hebben met alle voorzieningen voor gehandicapten, enfin hij zou informeren voor eventueel een volgende keer. Hij gaat dan ook niet voor zijn plezier, hij gaat zijn klanten bezoeken, waar hij al zoveel jaren zaken mee doet. Ook niettegenstaande hij op pensioen is kan hij niet stoppen met werken, dus hij zoekt de materialen op die ze daar nodig hebben, meestal is dit voor het leger van Kenia en dan verstuurt hij dat, ofwel met de boot ofwel met het vliegtuig. Dat is natuurlijk niet voor hem, hijzelf heeft daar eigenlijk niets aan, maar dat is voor de zoon zijn firma, het helpt al ménage houden zeggen ze in West Vlaanderen. Hij heeft tenslotte heel zijn beroepsleven in de luchtvaart gewerkt, dus dat zit in zijn bloed, en dat krijg je er zo vlug niet uit, ik vind dit goed, zo houd hij zich in ieder geval zeer nuttig bezig, ik zou willen dat ik ook zo iets zou kunnnen doen, maar ik heb tot hiertoe nog niets gevonden dat bij mij past, maar ik blijf zoeken. Natuurlijk als je in een rolstoel zit is het allemaal niet zo eenvoudig om een aangepast werk te vinden, maar iets met computers, of teksten schrijven of wat dan ook, dat zou ik toch allemaal kunnen, nu vul ik veel enquetes in maar dit brengt eigenlijk niets op, maar ja ik hou mij er wel mee bezig. Groetjes
Dag Vorige week moest ik naar Pellenberg, mijn man voelde zich ziek, dus ik zeg ik zal wel alleen rijden, ik heb tenslotte een auto en rijd er niet veel meer mee, rijden op zich is geen probleem, het is er in en uit geraken en mijn rolstoel er uit halen dat is bij mij het probleem, maar tot hiertoe is het altijd gelukt dus nu zal het ook geen probleem zijn, ik was bijna mijn GSM vergeten, maar dacht er nog aan het laatste momentje. Als ik thuis vertrok voelde ik dat er precies iets niet in orde was, maar ik kon niet zeggen wat. Tot als ik moest stoppen aan het eerste kruispunt, ik moest niet stoppen, hij stopte van zelf, van als ik geen gas meer gaf stond hij stil, raar. Dus ik reed maar verder, maar veel verder kon ik niet rijden, voorbij het kruispunt in Werchter kon ik bijna niet meer vooruit, hoe meer gas ik gaf hoe trager hij reed, ik ben dan maar een zijstraat in gereden want op de grote baan stil vallen is ook niet aan te raden, ik heb dan maar gebeld naar Pellenberg dat ik er niet kon geraken dat ik in panne stond, dan naar mijn man gebeld, om mij te komen halen, ik wilde naar Touring bellen maar hij zegt belt maar naar de garagist die weet wel wat hij moet doen, zo gezegd zo gedaan, binnen de 10 minuten was mijn man daar maar op de garagist moesten we natuurlijk iets langer wachten, hij moest ook van verder komen en dan met de grote wagen want hij kon hem niet ter plaatse vermaken hij moest hem meenemen naar hem thuis, ik dacht dat ik wist wat er aan de hand was, mijn man had hem dus buiten gezet de week voordien als ze onze gasinstallatie komen installeren zijn, hij zei toen ook dat hij niet wist hoe hij dit gedaan had maar dat hij buiten stond. Enfin de maandag heeft de garagist hem teruggebracht en eigenlijk was er niets aan de hand, het was enkel de plaat die over mijn pedalen ligt die niet goed lag en drukte op de rem, maar hij heeft toch de distrubutieriem vervangen die moet om de 6 jaar vervangen worden, en mijn auto is al 12 jaar oud en die is nog nooit vervangen, terwijl heeft hin hem ook helemaal nagekeken. Ondertussen heb ik al een nieuw afspraak gekregen en mocht ik dinsdag naar Pellenberg, mijn auto was inderdaad weer helemaal in orde, met mijn schouders is het iets minder, enfin ik heb nu toch weer een spuitje gekregen in mijn linker schouder want de pijn was weer een beetje te erg geworden, ik hoop dat ik nu toch weer een tijdje minder pijn zal hebben, want als je alles moet doen met je schouders is het niet zo evident als ze zo'n pijn doen, maar ja al de pezen zijn van beide kanten afgescheurd, ja wat wil je dan. Groetjes
Dag Ja zaterdag belde mijn zoon om te zeggen dat ze de zondag tegen de middag zouden komen om te eten, zijn vrouw was weg met de oudste naar Londen, van zaterdag tot maandag, dus hij zat alleen met de drieling. En blijkbaar zag hij het toch niet zo goed zitten om voor hun te koken en heel de dag met hun alleen te zijn. Dus vond hij niet beter dan maar naar hier te komen, mijn man was zaterdag al boodschappen gaan doen, dus moest hij zondagmorgen nog maar eens terug naar de winkel om bijkomende boodschappen te doen. We hadden beslist om verse compote met worsten en patatten te doen, de kindjes eten dit graag, mijn man heeft dan ook verse tomatensoep gemaakt. Ze zouden normaal rond 11 uur komen, maar hij belde dat het eerder rond half een zou zijn, en ja tussen half een en een waren ze daar. Ziggytje had weer een verkoudheid, en ze oogjes zagen helemaal rood, en waren ontstoken, ik vond ook dat hij toch wat warm aanvoelde, zij hebben nochtans alle drie de griep gehad, maar mijn zoon zegt dat Zigy makkelijk ontsoken oogjes heeft, en dat ze daar thuis wel alles voor hebben maar hij wist niet wat, hij zou s'avonds zijn vrouw eens bellen. Ze hebben dan lekker gegeten, en dan mochten ze een snoepje hebben, En dat snoepje beloven werkte goed. Dan is mijn man met een voor een naar boven getrokken met de traplift, daar zitten ze graag op, en dan gingen ze kijken in de bergkast wat ze van speelgoed dat daar verzameld is, ze konden gebruiken, dus je kunt begrijpen dat de living in de kortste keren herschapen was in een slachtveld, maar voor ze naar huis gingen hebben ze het grootste deel toch opgeraapt, maar voor het zo ver was wilde mijn zoon ze eeerst nog in bad steken, dus met hun drietjes samen in bad, en plezier dat ze hadden, het was zo leuk dat ze er na een heel lange tijd niet uit wilden, dus eerst Yoshka, met traantjes natuurlijk, hij was zo kwaad dat ik hem niet mocht aankleden, ja dan moest hij maar wachten, en heb ik eerst de anderen maar aangepakt, zo'n drie van dezelfde leeftijd, het is toch niet te onderschatten, ik heb ze dan nog hun avondeten gegeven, ze wilden rozijnen brood met confituur. Dus als mijn zoon dan thuis kwam moest hij ze maar in bad steken, ik begrijp dat dit voor een man alleen niet zo evident is . Maar hij kan goed met de kindjes om, en ik zie dat ze graag bij hun papa zijn. Mijn man had dan nog een snoepje meegebracht van de bakker, maar ik heb ze toch kunnen overhalen om niet alles ineens op te eten, en een deel te sparen voor als ze thuis zijn, dat laatste zal niet lukken want ze hebben het laten staan, mijn zoon vond dat ze al genoeg gesnoept hadden en gelijk had hij. Dus rond 6 uur zijn ze dan vertrokken, mijn zoon zegt dat ze in de auto alle drie slapen lijk engeltjes. Dus alles is heel goed verlopen. Groetjes
Mijn zoon blijft enorme problemen hebben met zijn woning
Dag Mijn zoon heeft nog een paar foto's doorgestuurd van de kleinkindjes, de bergen zand die ze uitgegraven hebben voor de watertanks, is natuurlijk een plezant speeldomein voor de kinderen, en natuurlijk als ze s'avonds in bad moesten lag de badkamer vol met zand, ze komen nu de beton gieten voor de speelkamer en volgende week komen ze de keuken installeren, maar nu hebben ze weer een lek in de kelder, het water komt binnen langd de muren en ze weten niet wat de oorzaak is, volgende week komt een gespecialiseerde firma kijken wat er aan de hand is, ze houden alweer hun hart vast. Zij hebben daar echt het enen probleem na het andere, het is echt niet leuk meer, hij heeft al wel gezegd dat hij zoiets geen tweede keer meer zou doen, maar nu wilt hij er natuurlijk wel het beste van maken, het is te hopen dat alles gauw in orde komt en dat ze met hun vier kindjes kunnen verhuizen naar hun nieuwe huis. Ik doe er nog een foto bij van de vier, Quido de oudste is 7, en de drieling is bijna 4. Groetjes
