|
clichématig schouderklopje >< motiverend ruggesteuntje
- Vanmorgen zat er een mail in de bus, piepte ik.
- Ja, én?
Daar dienen mailbussen voor, zag ik hem denken.
- Hij was gisteren al toegekomen.
- Én?
Kijk, daar krijg ik het van hé, van dat soort ongeduld.
Ga aub eerst koffie drinken, dacht ik.
Ik heb een hartverwarmende mail ontvangen.
Niet het clichématig schouderklopje, geen nietszeggende vleiende woordjes, geen stroop.
Deze mail is een motiverend ruggesteuntje. Deze mail is oprechte aandacht voor een gegeven situatie.
Wat een verschil met iemand-elders-ooit, toen met
haastige vier-minuten-repliekjes, wierook uit de spuitbus en prefab schouderklopjes
die ze uitdeelde alsof ze het gepeupel moest mak houden met gunstjes en kunstjes.
Deze mail is een verademing.
In twee lijnen staat daar hoe het er de afgelopen drie jaren uitzag.
In drie lijnen staat daar dat het vanaf nu alleen maar beter kan gaan,
dat er nu ademruimte en rust is. Dat staat daar allemaal in gewone woorden.
Ik zat er op te kijken en ik dacht : Hoe weet zij dit allemaal? Hoe doet ze het?
LM bracht een taske koffie mee voor mij.
De sloeber had zijn ongeduld goed te maken hé.
Of hij was benieuwd naar die mail. Dat kan ook.
Na een slok koffie wist ik het: inlevingsvermogen.
Ze heeft een carrière in het onderwijs achter de rug.
Dat betekent observatie, inleving en motiveren.
Daardoor weet ze het. Ze wéét het gewoon. Het gaat naturel bij haar.
En ineens zag ik de stoet kinderen die haar als Juf gehad hebben.
Ooit denken ze aan haar terug en beseffen ze dat die Juf
mee aan de funderingen van hun bestaan gewerkt heeft.
Door oprechte aandacht & ruggesteun te geven.
Haar mail hang ik op het prikbord voor mijn neus.
Of ik laat hem inkaderen. Of nee, eerst het prikbord, voor mijn neus.
Dat het van nu af alleen maar beter kan gaan wil ik eerst nog een paar keer kunnen lezen.
Op slag blinkt mijn klavier weer!
m - voor A6
|
