Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    28-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ lookalike + nep

    wat zet ik vanavond op tafel

    Zaterdag is onze luie dag. Dan houden we het simpel.

    - Voor vanavond zou ik iets met provençaalse saus willen maken, maar wat?
    - Gehaktballen, zei LM. 

    Als ik een favoriete saus mag kiezen, dan mag hij over het vlees beslissen hé.
    Goed. Met gehaktballetjes dus, het mediumformaat, bereid à la moi.
    Met een pasta en kaas.

    - 't Zal een niet de orthodoxe saus worden hoor, 't wordt een 'soortement provençale'.
    - Ah? Een lookalike?
    - Zoiets ja, een provençale-lookalike.
    - Goed, zei LM, bij een lookalike zal ik al eens een simpel nepwijntje uitzoeken.

    Vanavond op tafel : Lookalike + Nep. En tóch denk ik dat het lekker kan worden.

    m - HiH-06/2015,  en sindsdien al vaak lekker bevonden

    28-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.654. geheim

    een geheim kan soms een groot vergif worden van P²

    Dat is zo.
    Als iemand niet bestand is tegen een zware realiteit, moet voor de gemoedsrust van die persoon
    de waarheid soms verbloemd of verzwegen worden, een tijd lang of voor altijd …
    En dan blijft men zelf zitten met de ware toedracht hé.

    'k Vindt het struis hoor, mensen die kordaat stellen :
    'wees recht voor de vuist, dan heb je geen geheimen nodig'.
    Maar als men bij broze mensen iets wil vermijden of voorkomen
    dan kan het erg nodig zijn iets onvermeld te laten en de weg van de stilte te kiezen.
    Geen zout in de wonde, maar het genadig zwijgen. 
    De prijs voor dat zwijgen betaalt men zelf wel, het vergif van het weten.
    Dat kan er nog wel bij, want de gemoedsrust van de persoon in kwestie is dat soms waard.

    – HiH-07/2015, bijgewerkt

    28-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.653. --- afl. 083+084

    afl. 083/121 ~ Gesterkt door hierboven

    13 juni – Heer, mijn God, ik durf mijn missaal niet meer te openen.
    Mijn jarenlange geestelijke begeleider ligt op de linnenkast.
    Ik ben de christelijke naam van Gerarda niet langer waardig.
    Maria-Magdalena noch minder. Ik ben zelfs geen schuldenaar meer. Ik ben een soort onmens.
    Door mijn geloofsovertuiging en mijn niet aflatende gehoorzaamheid werd ik Uw zwart schaap.
    Jarenlang heb ik alle vertrouwen gehad in de woorden, die Gij in de mond van Serge hebt gelegd.
    Nu weet ik, Heer, dat dit niet altijd Uw woorden waren.

    Serge heeft mij misleid en mij aangezet tot daden, die in Uw ogen geen genade kennen.
    Wat ik niet versta, Heer, is dat Gij in Uw grote wijsheid Serge hebt laten begaan.
    Gij hadt hem moeten een slag van Gods hand geven. Het is juist, Heer,
    ik weet dat Uw handen dienen om te zalven en te steunen, maar Gij hebt ook twee voeten!
    Op het moment dat hij met mij zo’n dingen deed, mij gebruikte en ik al die pijn moest verdragen,
    hadt Gij die voor mijn part gerust mogen gebruiken.
    De Schepper heeft mij wel veel geloof meegegeven bij mijn geboorte,
    maar wetende wat ik nu weet had ik liever wat meer verstand gehad.

    Mijn moeder heeft me dat nog gezegd. Gewoon wat boerenverstand was al genoeg.
    Max heeft altijd gesproken over mijn goedgelovigheid en mijn onnozelheid.
    Tot op zekere hoogte had hij gelijk. Dat zie ik nu zelf in.
    Ik zou nog liever mijn tong afbijten dan hem dit te bekennen.
    Moest Max maar een beetje weten van wat er tussen mij en Serge is voorgevallen!
    Waarom dat is voorgevallen! Gij zoudt wat zien, Heer.
    Hij zou er vlug korte metten mee maken. Hij weet de weg, hij zit aan de bron.
    Zijn gazet zou er vol van staan.

    Aan de andere kant, ik zit er ook tussen.
    Als mijn naam wordt beschadigd, beschadigt Max ook zijn aangezicht en dat van mijn zoon.
    Heer, ik ben ten einde raad. Verlicht mijn pad en toon me de weg
    om Serge het gras vanonder zijn voeten te maaien. Liefst zonder dat hij zijn mond over mij opendoet.
    Ik weet niet waar ik zou moeten kruipen van schaamte als deze feiten aan andermans oren komen.
    Serge moet boeten, Heer. Niet op de dag van het laatste oordeel, dat duurt nog veel te lang.
    Hij is zo sterk als een os, kan wel honderd worden. Neen, zo’n priester mag niet langer vrij rondlopen. 

    Het is best mogelijk dat hij Adrienne of Justine vroeger ook benaderd en onteerd heeft.
    Hij is tot alles in staat. Geldwolf en verkrachter. Justine zou zwijgen uit schaamte, Adrienne niet.
    Nee, Adrienne durft hij niet aan te pakken, hij is daarvoor te laf.
    Hij weet dat ze alles uitbazuint. Alleen dwaze en onnozele vrouwen zoals ik, daar kan hij mee sollen.
    Niet met een gendarme als Adrienne.
    Excuseer mij, Heer, de telefoon gaat. Het zal vast en zeker mijn zoon zijn.

    Heer, ik beef over gans mijn lichaam. Het was mijn zoon niet.
    Gij gaat al Uw oren niet geloven, Heer, het was mijn onteerder.
    Mijn eerste gedachte was de telefoon toe te smijten. Maar ik heb me kloek gehouden en geluisterd.
    Hij moet niet weten dat ik schrik heb van hem. Ik krijg al hartkloppingen en vapeurs alleen door zijn stem.
    Hij zei dat hij niet wist hoe hij moest beginnen. Ik antwoorde ferm dat hij moest beginnen met het begin.
    Hij moet geschrokken zijn, want ik schrok ook toen ik mijn eigen stem hoorde. Zo bazig, Heer!
    Had Gij misschien mijn stembanden in de hand?
    Als dat zo is, aanvaard mijn opperste dank, O, Heer. Ik weet dat Gij opnieuw achter mij staat.

    Om terug te komen op mijn onteerder: hij wil me zien en spreken.
    Ik heb hem feestelijk bedankt. Met al de Chinezen, maar niet met deze, riep ik hem toe.
    Toen begon hij te wenen. Hij kon het niet meer aan. Hij zat tot over de oren in de problemen.
    De enige, op wie hij alle hoop had gesteld, had hem in de dieperik geduwd.
    Hij wou me nog een keer apart zien om mij vergiffenis te vragen voor al het onrecht dat hij me had aangedaan.

    Hij moest ook aan U, Heer, schuld bekennen en wou boete doen. Hij had me nodig als getuige.
    Mijn aanwezigheid zou hem ontlasten van zonden op de dag des oordeels.
    Pas als dat gebeurd was, kon hij met een geruster gemoed de wereld vaarwel zeggen.
    Ik moet U eerlijk bekennen, Heer, de manier waarop hij zo sprak,
    het sloeg in mijn benen en daarom vroeg ik hem: ‘Je bent toch geen zottigheden van plan?’

    ‘Gerda, engelbewaarder van mij, ik volg de stem van mijn geweten.
    Als er een mens is, die zich niet schuldig mag voelen door mijn daden, dan ben jij het.
    Vergeet dat nooit. Jouw ziel en gemoed zullen rust kennen.
    Bekommer je niet om mij. Je betekent te veel voor mij.’

    Geef toe, Heer, dat zoiets prietpraat is. Berouw komt na de zonde.
    Gij hebt daar toch niks mee te maken, Almachtige?
    Zoudt Gij Serge echt doen inzien hebben dat hij mijn geloof en onschuld schandalig heeft misbruikt?
    Hebben mijn gebeden van de laatste dagen en nachten er dan toch iets aan gedaan?

    Wel, Heer, het is best mogelijk! Ik voel ook goed aan dat Gij mij stukken sterker hebt gemaakt.
    Ik denk dat ik hem aankan. In alle oprechtheid gezegd,
    diep in mijn hart tracht ik ernaar om hem het een en het ander betaald te zetten.
    Op een godvruchtige manier, hoor, Heer. Het zal mij goed doen. 

    Heb dank, O, Heer.

    afl. 084/121 ~ De Shakespeariaanse vraag

    15 Juni – Heer, mijn God, ik groet U. Ik was goedgezind vanmorgen.
    Heb mijn stoute schoenen aangetrokken en ben naar de vroegmis geweest.
    Er zat wel tien man meer dan vorige week. Dat moet U toch plezier doen, nietwaar!
    Mij ook. Mijn eerste gedachte was dat Gij, Heer, die mensen hebt aangespoord om mij te steunen.
    Gij weet alles, dus Gij wist dat ik zou gaan. Gij moet niet doen alsof, Heer.
    Pas op, ik weet dat Gij lacht. Af en toe zie ik U ook! Dat wist Ge niet, hé?

    Ik ben, tegen mijn oude gewoonte in, op het laatste nippertje gekomen.
    Serge was nog in de sacristie.
    Ik heb mij tussen Adrienne en Madeleine gezet, kaarsrecht, mijn handtas op de knieën.
    Mijn stoel was vrijgehouden. Adrienne en Justine bekeken me alsof ze Lazarus zagen.
    Madeleine’s mond ging nog meer naar beneden dan anders. Ik hoorde haar snuiven.
    Ze snuift altijd als ze iets hoort of ziet wat haar niet aanstaat.
    Ik verdenk er haar van dat ze een pik op mij heeft. Alleen omdat Serge meer tegen mij sprak dan tegen haar.
    Vroeger, bedoel ik, toen ik nog niet beter wist. Florence en Madeleine denken dat ze heimelijk verliefd is op Serge.
    Elke week wast en strijkt ze voor hem, stopt zijn kousen en maakt soep voor hem. Hij ziet haar echter niet staan.

    Ik was benieuwd hoe Serge zou reageren als hij mij zag zitten.
    Adrienne had mij zondag getelefoneerd. Ze wou weten waarom ze me nog niet had gezien in de kerk.
    Ik heb haar wijsgemaakt dat ik problemen had met de bloeddruk en zo.
    Het was niet wijs om ’s morgens met nuchtere maag naar de vroegmis te gaan.
    Ze droeg nog altijd gips en wees erop dat Serge er niet goed uitzag.
    Precies of hij serieus in de put zat. Madeleine was er zodanig vanonder de voeten,
    dat het in haar darmen geslagen was. Serge liep erbij zoals een gedrogeerde beweerde ze.

    De deur van de sacristie ging open en mijn onteerder in stijfgestreken witte albe liep sukkelachtig,
    de handpalmen tegen elkaar en de ogen neerwaarts, naar het altaar.
    Hij zag er echt slecht uit. Hij scheen te strompelen. Zijn gezicht was vaalgrijs.
    Wallen onder de ogen. De zware hals verdwenen tussen zijn schouders.
    Hij keek op. Zag mij. Maar hij was niet verrast, Heer. Hij glimlachte zelfs minzaam.
    Zijn zware hals herrees meteen uit zijn schouders. Zijn ogen straalden.
    Florence, die dag van dienst aan het altaar, was uit haar lood geslagen en vond haar tekst niet.
    De heilige martelaren Vitus, Modestus en Crescentia kregen vanmorgen een pracht van een nagedachtenismis. 

    Daarna kwam Serge mij onmiddellijk begroeten.
    Hij vroeg of het beter ging. Ik knikte. Ik moest wel veinzen, Justine liep naast mij.
    ‘We mogen je vanavond toch verwachten, Gerda?’ vroeg ze.

    Vooraleer ik een woord kon uitbrengen, was hij daar:
    ‘Natuurlijk komt zij vanavond. Je ziet er goed uitgerust uit Gerda! Je hebt geen enkel excuus meer.’

    Hij vergezelde me ongevraagd tot in het portaal. Justine verplaatste hier en daar enkele stoelen.
    Hij maakte van haar onoplettendheid gebruik om me toe te fluisteren dat hij me verwachtte
    omstreeks kwart over zes. In verband met ons laatste telefoongesprek.

    Ik heb niets geantwoord, Heer. In feite wil ik niet gaan.
    Langs de andere kant, gesterkt door Uw hand, zou ik hem met plezier zijn vet willen geven.
    Wat denkt gij, Heer? Ik ga nu een uurtje wieden. Straks komt Francis.
    Als hij weg is, zal ik zien hoe mijn muts staat. Almachtige, denk Gij er ook eens over na, alstublieft?

    Heb dank, O, Heer.

    Mijn zoon is pas vertrokken. Ik vermoed dat er opnieuw een haar in de soep ligt daar in Keerbergen.
    Het valt meer en meer voor de laatste weken. Ik merk het aan zijn manier van stappen en praten.
    Als ik over iets begin, springt hij direct op wat anders.
    Hij heeft me wel verteld dat ze dit jaar in augustus niet met vakantie gaan. Ze raken er niet aan uit.
    Mijn zoon wil rust. Misschien enkele dagen ergens in het Zuiden van Frankrijk. In feite zou hij liever thuis blijven.
    In september heeft hij immers een studiereis van een drietal weken naar China. Met een beperkt groepje dit keer.

    Twee jaar geleden is hij in gezelschap van de prins en enkele ministers naar Korea geweest.
    Fier dat ik toen was! Ik heb hem op TV met zijne Hoogheid zien praten.
    Pat heeft dan drie weken geen woord tegen mijn zoon gezegd. Zo kwaad.
    Gewoon omdat ze niet mee mocht. Ik kon mijn zoon geen ongelijk geven.
    Heer, ziet Gij haar daar al lopen tussen dat chic en slim volk? 

    Ze gaat dus niet mee naar Frankrijk. Zij wil naar Amerika, wil tussen het rijk volk zijn.
    Meer dan twaalf uur vliegen om tussen de massa te lopen!
    Heer, ze is dan toch beter af met Blankenberge? Madam wil dat niet.
    Madam vindt Blankenberge te veel friet- en mayonaisevolk.
    Weet Gij wat hun probleem is, Heer? Te veel geld en geen kinderen.
    Wie ben ik echter om me daar mee te bemoeien. Ik heb al genoeg aan het hoofd!
    Het is nu halfzes en, eerlijk gezegd, ik sta in beraad. Gaan of niet gaan.
    Waarom hoor ik van U niets, Heer? Gij weet hoe onzeker ik ben.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur: http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    28-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    27-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ virtuoze dames

    strijkkwartet maakt plezier

    Muzikale clowns zonder grime of kostuum maar wel met vakkennis, souplesse en elegantie.

    De dames heten samen Salut Salon Afbeeldingsresultaat voor salut salon en hun thuishaven is Hamburg

    't Is eens iets anders en 't is magnifiek, een bravourestukje door vakvrouwen:
    klank aanzetten
    http://www.youtube.com/watch?v=BKezUd_xw20#t=21 
    03min24 van uw tijd en elke seconde waard :o)

    m  - met dank aan VG - EZW-05/2014 - bijgewerkt
    Voor een overzicht van hun ander, het 'serieuze' werk is er ook ditte : https://www.youtube.com/watch?v=zz2ljLqQ4cE , een reportage over hun doen en kunnen, 42min25. 
    In het Duits, niet ondertiteld, maar de beelden en de muziekfragmenten spreken voor zich. De reportage is minstens het overlopen waard. Vind ik.

    27-07-2018 om 02:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.652. het is Tetris !

    speelde Mendeljev Blokken/Tetris ?

    "De Russische scheikundige Dmitri Mendelejev publiceerde in 1869 een periodieke tabel
    waarin de elementen niet alleen op atoommassa maar ook op eigenschappen waren gerangschikt. 

    https://nl.wikipedia.org/wiki/Dmitri_Mendelejev 

    Mendelejev ging bij het samenstellen van de tabel ervan uit
    dat wanneer de elementen volgens atoommassa worden gerangschikt,
    de overeenkomst in eigenschappen verklaard kan worden.
    Elementen met vergelijkbare eigenschappen zouden dan
    ofwel bijna gelijke atoommassa's moeten hebben,
    of periodiek in atoommassa moeten toenemen (zoals bij de triaden)."  Qué ?

    Wanneer Wikipedia iets ingewikkelds zo eenvoudig voorstelt, in verstaanbare Nederlandse woorden,
    en ik begrijp de tekst niet  -weer eens niet-  dan vind ik dat zo jammer voor Wikipedia.

    Om het voor dummies zoals ik, bevattelijk te kunnen voorstellen
    steken die mensen er hun tijd en hun Latijn in en voor mij blijft het Chinees.
    Soms word ik daar nogal moedeloos van : waarom snap ik dat nu niet? Het staat er toch allemaal!

    En dan ... is er plots iets dat het pad verlicht : zijn tabel is Tetris ! 

                       Afbeeldingsresultaat voor tetris is just science

      HiH-06/2015, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Tetris , http://static.fjcdn.com/pictures/Tetris+is+just+science_386836_5454686.jpg

    27-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.651. --- afl. 081+082

    afl. 081/121 ~ De heilige maagd zal op Gerda trekken

    4 juni - Dag van de Heilige Franciscus Caracciolo, Belijder.

    Heer, aanhoor toch mijn smeekbeden en tracht Serge te helpen. Op de Zavel hebben ze zijn aanbod geweigerd
    omdat hij niet kon zeggen waar die antiek precies vandaan komt. Niemand weet dat!
    Dat zijn bijna allemaal giften die mijn tantenonnekens ontvangen hebben
    voor hun goede werken bij alleenstaande ouderen van dagen. Dat is jaren geleden. Er stond daar toen geen naam op. 

    Op de Zavel zien ze ook dat hij een priester in nood is, want anders doet een mens zo’n mooie stukken niet van de hand.
    Ze wilden wel iets arrangeren maar dan tegen minder dan de helft van de geschatte waarde. Dat gaat toch niet op, Heer.

    Ik heb Serge daarom voorgesteld om samen te gaan. Als het moet ga ik alleen binnen, terwijl hij buiten wacht.
    Het is waar wat Serge zegt. Het kleinste kind ziet dat ik een dame van stand ben.
    Zo iemand doet alleen kostbare voorwerpen van de hand in uiterste gevallen van nood.
    Die handelaars hebben dat meteen ook door. Serge wil me dit echter niet aandoen.
    Een Gerda Vanbesien gaat niet op bedeltocht voor een parochiezaal, zegt hij.
    Nee, nee, hij gaat, op hoop van zege, trachten ergens in de streek van Brasschaat kopers te vinden.
    Inmiddels zal ik bidden en voor hem duimen. 

    En, Heer, ik heb opnieuw woorden gehad met mijn zoon.
    Het geld van Max betaalt hij uit in schijven en dat van mij blijft maar aanmodderen.
    Serge zegt dat dit een schande is. Hij viel bijna achterover toen hij hoorde van de miljoenen van Max.
    Hij is ervan overtuigd dat hij dit allemaal aan die vrouw zal geven.
    Maar wat kan ik daartegen doen? Serge werd kwaad. Hij vindt dat ik voorrang heb op die Marianne. 

    Hij heeft gelijk want ik ben de wettelijke vrouw en zij maar een minnares.
    Maar ik durf aan Max geen geld te vragen. Dat was niet de afspraak. Elk het zijne.
    Serge had nochtans een geweldig idee. Hij zou met dat geld zijn glasramen laten maken.
    Hij kende in Aalst een hoogst artistieke kunstglazenier. Die heeft de glasramen in de kerk van Beveren-Waas ontworpen.
    Als het past gaan wij daar een kijkje nemen. Het is wel naar de moderne kant maar ’t schijn iets enigs te zijn.
    Die meneer heeft ook in kathedralen de antieke glazen hersteld en bijgewerkt. 

    Serge was van plan hem te vragen mijn gezicht te laten afbeelden in de vijf Mariafiguren.
    Niet volledig mijn gelaat, maar de grote trekken. Ik weende toen ik dat voorstel hoorde.
    Als mijn zoon nog veel van zijn theater maakt, eis ik al mijn geld op, zoals Max.
    Dan kan Serge het voor mij beheren en wij zullen er beiden goed gebruik van maken.
    Niet zoals die duivelin van een Pat het wenst, maar zoals Gij, Almachtige, het wil.

    Heer, mijn God, aanhoor mijn smeken en breng mijn zoon op andere gedachten,
    zodat mijn nageslacht, als dat er ooit komt, mij kan aanschouwen in het huis waar ik altijd het liefste was: in Uw Kerk.

    Heb dank, O, Heer.

    afl. 082/121 ~ Boetedoening voor loze beloften

    10 Juni- Dag van de Heilige Margarita, Koningin en Weduwe.

    Heer, vergeef mij, dat ik vandaag niet naar de vroegmis ben geweest om U te ontvangen.
    Ik heb gisterenavond nogal wat meegemaakt met Serge!
    Ik ben er vast van overtuigd dat door de uitdrijving mijn demonen nu in hem zijn gevaren.
    Hij verwijt mij dat ik lieg en ontrouw ben aan God.
    Als mensen een gelofte aan God doen, moeten ze die nakomen, zegt hij streng.
    Blijkbaar doe ik dat niet. Ik heb aan U niets beloofd, Heer, alleen aan Serge.
    Gij kent hem nu ook al een beetje, Heer. 

    Of het aan U is of aan hem, als het op geld aankomt, is dat één pot nat, zegt hij.
    En als dat lolleken nog lang blijft duren, kunnen de hemel en alle heiligen voor zijn part vierkant naar de maan lopen.
    Ik het eerst van al. Heer, dat is nu toch geen taal voor een priester? Om hem te kalmeren zei ik:
    ‘Toe, Serge, het komt allemaal in orde met de tijd!’ 

    Hij antwoordde dat hij het schijt had aan de tijd.
    Ik heb dan van mijn hart een steen gemaakt en de grote middelen ingezet.
    ‘Kom, Serge’ zei ik, ‘laat ons een kwartiertje boete doen in de sacristie.
    Het zal je goed doen. Ik wil Marianne zijn. ’t Is nu toch al een tijdje geleden.
    Jij mag Max zijn. Kom gauw mee, jongen!’ 

    Hij lachte als vervaarlijk. Zijn lach ging me door merg en been en echode doorheen de lege kerk.
    Ik hoorde als het ware satan lachen. Zijn onderste prothese viel bijna uit de mond.
    Hij proestte het uit en het speeksel spoot in mijn gelaat. Ik rook zijn adem. Hij was dronken.
    Dronken in de kerk! Niet te geloven, Heer! En dan zijn woorden! Heer ge gaat het niet geloven:

    ‘Jij, Marianne? Onnozele tuit. Marianne heeft borsten waar iedere man van kwijlt die van jou zijn knielappen.
    Max, die smeerlap, die heeft pas alles. Die heeft de vrouw, van wie ik droom.
    Een vrouw, die elke man verandert in een wandelende sproeikop.
    Een vrouw die me gek maakt en die ik niet kan bezitten.
    Een vrouw waarin in wil verdrinken, waaraan een man dood gaat.
    En Max heeft ook geld. Veel, veel geld. Jij durft je te vergelijken met haar?
    Jij ontpluimde karthuizer. Om jou te neuken, moet een man blind zijn of zoals ik de ogen dichtknijpen.
    Telkens als ik die droge zuurpruim van jou beroerde, stelde ik mij een jackpot voor.
    Maar die slak van jou is leeg. Daar rolt niets meer uit. Beloven, altijd maar beloven!
    Ik heb dringend geld nodig. Heel dringend. Ik heb nog precies drie dagen om te betalen en dan …’ 

    Ik wou weggaan, Serge trok mij bruusk tegen zich aan.
    Zijn grove hand scheurde mijn blouse open en haalde een borst uit mijn soutien.
    Het deed pijn. Serge ging mij doen boeten voor al die loze beloften.
    Ik trachtte zijn aandacht af te leiden door te zeggen dat de kerkdeur niet op slot was en iedereen zo kon binnenkomen.

    Er kwam geen kat overdag, dus wat zouden ze hier 's avonds komen zoeken, snauwde hij.
    Zijn andere hand ging onder mijn rok. Hij trok mijn kousen en onderbroek met een ruk naar beneden.
    Zijn zware hand gleed tussen mijn dijen. Ik wou dit niet meer. Dit was vies.
    Dit was meer dan zonde. God ziet alles, dus Christus zag nu hoe Serge me bewerkte. 

    Mijn geest verzette zich, mijn lichaam niet. Hij maakte met de vrije hand zijn gulp open. 

    ‘Haal er hem uit, Marianne, nu!’

    Hij spuwde de woorden in mijn gezicht. Ik tastte maar vond niets. 

    ‘Meer naar links, Marianne.’

    Ik vond daar ook niets. Hij bleef snauwen: ‘Naar links, teef, naar links, je bent rechts bezig, Links zeg ik!’

    ‘Ja, maar wat is het nu eigenlijk. Links voor jou of links voor mij?
    Als jij links zegt is dat van mijn plaats toch rechts, onnozelaar.
    Haal er hem zelf uit, als je hem nog vindt!’

    Hij bleef aan zijn voorbroek friemelen.

    ‘Pak vast, Marianne!’

    ‘Waar?’ vroeg ik.

    ‘Hier!’

    ‘Waar hier?’

    ‘Speel je ermee of wat?’

    Zijn stem galmde door de kerk.

    ‘Ik kan er niet mee spelen. Ik zie geen steek. ’t Is hier te donker!’

    Hij nam mijn rechterhand en duwde die tegen zijn gulp. Nu voelde ik inderdaad warm vlees.
    Een heel klein beetje vlees. Formaat van een vlezige dikke duim.

    ‘Ga je er nu eindelijk aan beginnen, Marianne, alsjeblief?’ prevelde hij.

    ‘Amai, mijn verlosser heeft op korte tijd serieus van zijn pluimen verloren!’ Serge hoorde me niet. Hij lalde, dronken als hij was.

    ‘Ik begeer je , Marianne, al maanden en maanden. Je maakt mij kapot. Ik wil je god zijn,
    maar jij ziet me als een sater. Antwoord mij, Marianne, ben ik je god of je sater?'

    'Geen van beiden, voor een sater zijt ge veel te klein en voor God veel te zat!’ 

    ‘Marianne, omnipotens sempiterne Deus, ik ben dronken, dronken van jou.
    Maak mijn jongen sterk met je ma…magische vingers.
    Ascendant ad te, Domine, moge tot U opstijgen, O Heer, mijn krachtige…’

    Jij gaat niet opstijgen, schoft, Je blijft aan de grond en als het van mij afhangt voor altijd.
    Ik heb je door en je pastoortrucs eveneens. Ik nam zijn vlezige duim en de twee bijhorende dikke radijzen goed beet.

    ‘Ja, Marianne. Verder doen. Zo is het goed’, zeverde hij, de ogen halfdicht. 

    Ik kneep erin zoals je een druipnatte spons uitknijpt, zette mijn nagels goed in zijn vellen,
    met volle kracht en dan een kwartdraai rechts. Serge greep pijnlijk kermend zijn kruis,
    zeeg op de knieën en lag uitgeteld, zielig-versuft geëtaleerd voor de altaartrappen.

    ‘Dit is nog beter, nietwaar, Serge?’

    Ik knoopte traagjes mijn jas dicht, nam mijn handtas van de stoel, knielde. Verliet op mijn gemak de kerk en ging naar huis.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    27-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    26-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. ------ speel dan toch

    gooi die stok, aub - AUB ?

    Zou de hond écht het verschil niet zien of ruiken tussen
    een mens en een beeld? Border Collies zijn toch de meest schrandere honden?

    Ofwel wou hij de baasjes een filmpje voor You Tube bezorgen, zo schrander zijn die dieren.

    klank aanzetten
    http://www.youtube.com/watch?v=e9S6KyKrDKw 
    00min43 

    m – van HL- EZW-11/2013, herwerkt

    26-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.650. het paradijs

    Een schipbreukeling leefde al jaren op een onbewoond eiland.
    Op een morgen werd hij wakker en hij geloofde zijn ogen niet : er lag een schip op anker !

    Een kleiner vaartuig werd afgevierd en kwam zijn richting uit gevaren.

    De sloep bereikte het strand en de bemanning trok ze op het droge. 
    De 1ste stuurman, in full uniform, stapte aan wal en hij overhandigde de volleerde overlever een stapeltje kranten.

    Hij zei : "Met de groeten van de captain en heel onze crew,
    of u deze kranten eens zou willen doornemen op deze prachtige morgen op uw mooi eiland en
    of u ons dan wil laten weten of u nog wel gered wil worden."

    m  – HiH05/2015, en of er op het eiland nog plaats was … 

    26-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.649. --- afl. 079+080

    afl. 079/121 ~ De blijde boodschap

    De laatste bladzijden uit dit boekje, dat Gerda, om welke reden ook zorgvuldig had bijgehouden, waren de belangrijkste:

    20 mei- Dag van de Heilige Bernardinus van Siënna, Belijder.

    God, minnaar en bewaarder van vrede en liefde, geef aan mijn vijanden deze vrede en liefde.
    Schenk ook aan hen vergiffenis voor al hun zonden en ontruk mij door Uw macht aan al hun hinderlagen!
    Dit gebed en nog vele andere zeg ik thans elke morgen en avond ter verdrijving van slechte gedachten.
    Ze zijn er wel niet meer zoals vroeger, maar voorkomen is altijd beter dan genezen.
    Door Serge heb ik mijn evenwicht terug. De demonen vanbinnen zijn verjaagd.

    Ik zei tegen Serge dat ik mijn boetekleed had afgelegd, dat mijn straf nu wel voorbij was.
    Maar hij zag het anders: iedere medicijn geeft vlug de indruk dat de kwaal genezen is,
    doch volledige genezing komt er pas wanneer de medicamenten helemaal het lichaam hebben doordrongen.
    Zo had ik er nog niet over gedacht. Daarom spoorde Serge me aan het reinigingsritueel nog een tijdje voort te zetten.
    Ik ging akkoord. Hij gebruikte mij altijd langs achteren. Het duurde nooit lang.
    Ik had zefs geen pijn meer oen ik zijn verlosser ontving. 
    Serge bracht altijd zijn gewijde olie mee. Eergisteren was hij dat vergeten
    en toen heeft hij vaseline rond zijn verlosser gedaan. Dat ging ook. 

    Zo een weldaad voor mijn lichaam en geest kan geen onkuisheid zijn.
    Daarbij Serge zie me nooit van voren. Hij voerde zijn opdracht uit.
    Als hij begon te hijgen en riep ‘Ja! Ja! Ja! Daar zie!’ dan was het gedaan.
    Ik vond dat wel spijtig. Hij stond dan direct weer recht
    en ik bleef nog een tijdje op mijn knieën zitten, al biddend. 

    Na de vroegmis vanmorgen vroeg Serge mij om hem even te willen helpen in de sacristie.
    Gewoonlijk is dat het werk van Adrienne, doch door haar verstuikte pols
    zullen Justine, Florence en ik een tijdje haar taak overnemen.
    Serge sloot de twee deuren van binnen af.
    Hij nam mijn beide handen en sprak heel zachtjes:

    ‘De tijd is rijp, Gerda, voor iets uitzonderlijks.
    Voor een praktijk die reeds in de Middeleeuwen door geestelijken werd toegepast,
    doch alleen met uitzonderlijke boetelingen. Ik geloof, Gerda, dat jij zo iemand bent.
    Jij hebt de innerlijke kracht om die taak te volbrengen. Jij en ik, wij gaan samen offers brengen
    om de zonden van uw kwelgeesten te milderen in de ogen van God.’

    Ik was hier echt niet goed van. Ik boete doen voor Max en zijn Trien? Hier in de kerk nog wel?
    Serge schudde het hoofd afkeurend en sprak me stil doch vermanend toe: 

    ‘Gerda toch, die vrouw ontving bij het Heilig Doopsel een naam.
    Die naam is niet Trien. Als je haar voornaam over de lippen krijgt, ben je al halverwege.
    En ja, we gaan het hier en nu doen. Deze plaats is bedoeld voor niet openbare kerkelijke aangelegenheden.
    Wij beminnen onze evennaaste toch? Dus gaan wij Max en Marianne helpen.
    We moeten hen reinigen. Hun lichamen gaan overvloeien in de onze.
    Wegebben op de golven van hun driften zullen we.
    Verzuipen in de draaikolken van hun passie. Hun meest ultieme, intieme genot ervaren, Gerda.
    Hun geest is reeds lang bij ons. Nu nog hun lichaam. Ontkleed je! Volledig!’

    Ik gehoorzaamde zwijgend, Serge ontkleedde zich ook.
    Ik stond met mijn rug naar hem toe. Hij zou me zeker toch niet verplichten hem aan te kijken!
    De laatste naakte man, die ik gezien heb, was in feite mijn zoontje.
    Hij was rap een grote jongen geworden en op z’n twaalfde mocht ik hem niet langer wassen.

    Dit ging Serge me toch niet aandoen? Ik raakte danig over mijn toeren,
    kreeg hartkloppingen en transpireerde hevig. Ik voelde mijn haar kletsnat worden.
    Het zweet liep in straaltjes van mijn rug. 
    'Wat krijgijg je nu, Gerda?’ vroeg hij.

    “Vapeurs, Serge. Die komen ineens op. Vooral als ik me over iets opwind.
    Dat zijn de jaren! Er bestaan daar pillen en inplantingen met hormonen voor.
    Maar dat is tegen de schepping van de Heer.’ 

    'Mooi, mooi, Marianne raakt ook opgewonden als Max naakt tegen haar ligt.
    Je transpiratie ruikt lekker, Marianne. Weet je dat?’
    Ik dacht dat Serge volledig een slag van de molen had. Hij verwisselde mijn naam ook al!
    Ik dacht eraan me terug aan te kleden en weg te gaan. Doch ik stond als aan de grond genageld.
    Ik kon echt niet bewegen en daarom zei ik hem dat het van die zwarte Spaanse zeep was. 
    ht dat ik hem hoorde vloeken, zo tussen de tanden. Maar het zal wel mijn gedacht geweest zijn.

    Priesters vloeken niet, zeker Serge niet. Hebt Gij hem al horen vloeken, Heer? Nee toch!

    ‘Wat is mijn naam, Marianne, spreek op. Hoe heet ik?’ 

    Zijn stem klonk vreemd, nijdig. Zijn ademhaling werd kort. De warme adem raakte mijn oor. 

    ‘Serge, vaneigest’, zei ik. 

    Plots zag ik zijn grote zware handen in mijn borsten knijpen. Door mijn vapeurs plakte hij tegen mij aan.
    Ik dacht als ik nog meer zweet, geraken we niet meer van mekaar.
    Hij liet een borst los en wreef met zijn hand rond mijn nagelbuik.
    Toen begon hij in mijn schouder te bijten en mijn oor te likken.
    Zijn hand ging verder naar beneden.

    ‘Ik ben Max, Marianne, je minnaar! Roep op mij, nu! Nu! Nu!’

    Ik zei hem dat hij me veel mocht vragen, maar dat toch niet. En omdat hij me pijn deed aan mijn linkerborst,
    heb ik dan rap twee keer op Max geroepen en Serge was content. Zijn hand was nu volledig aan mijn vrouwelijkheid
    en hij graaide met zijn vingers in mijn haarstreek aldaar, alhoewel daar niet zoveel meer te graaien viel. 

    Ik vroeg Serge wat dat heet geklop tegen mijn onderrug was.
    Naar ’t schijnt was dat zijn liefdesnaald die naar mij, Marianne, verlangde en dra zou ontploffen.
    Heer, Serge gebruikte daar ook andere, geleerde woorden voor.
    Maar door de alteratie ken ik die niet meer. In het Latijn heeft hij ook een en ander gezegd.
    Maar dat zullen de gebeden tot U, de Almachtige, geweest zijn. 

    Ik moest met mijn achterste tegen zijn buik aanleunen. Maar ik kon mij niet bewegen omdat hij me zo vast omknelde.
    Zo een kollossale grote man en ik weeg ocharme 64 kilo. En weet Gij wat, Heer? Mijn benen begonnen te beven.
    Serge tilde mij bijna op. Met zijn vingers nog steeds aan mijn vrouwelijkheid wrijvend.

    ‘Marianne, we gaan het ons gemakkelijk maken’, beval hij. 
    Hij trok de zware armstoel vlakbij, ging zitten en nam mij op zijn schoot.
    Met mijn achterste op zijn zware buik. Ik moest mijn benen spreiden.
    Ik hield mij goed vast aan de armleuningen. Ik kreeg pijn.
    Mijn dikke teen stond zeker een centimeter van de andere af. Ik kreunde.

    ‘Wat is ’t nu weer?’ blafte Serge. Zijn manier van spreken stond mij bijlange niet aan.Een kramp! Gaat niet over!’

    ‘Waar?’

    Ik tilde mijn voet op en Serge zag mijn stijve teen.
    Ik moest van hem mijn tenen naar omhoogtrekken en ja de kramp ging eruit.
    Maar mijn kuit deed nog vreselijk pijn. Serge had daar ook een goeie remedie tegen, beweerde hij.
    Hij begon feller te wrijven. Ik kon niet geloven dat mijn kuit zou beteren langs mijn vrouwelijkheid.
    Serge zei dat het allemaal met elkaar in verbinding stond. Hij had opnieuw gelijk.
    Mijn hart bonsde tegen 200 per uur. Het was precies of er een elektrisch apparaat
    binnenin aan het masseren was. Het voelde goed aan in mijn kuiten.
    Feitelijk voelde het meer dan goed. Het was heerlijk. Overal. 

    Je hebt een priester nodig om die goddelijke zaligheid eruit te halen.
    Een gewone man vindt dat niet. Ik keek. Bukte mijn hoofd wat lager en zag de dikke rode kop van zijn naald
    maar ik zag tevens dat de lederen zitting van de stoel donkerder kleurde. Ik dacht dat ik aan het plassen was.

    Maar Serge vertelde dat juist die sappen alle verlossing brachten.
    Hij stamelde iets over nu of nooit. Serge tilde me omhoog, draaide me om en wou
    dat ik mijn benen tussen de armleuningen stak. Dat duurde wat lang en hij werd precies boos.

    Toen ben ik of in slaap of flauw gevallen.
    Rond halftien heeft Serge me met de wagen naar huis gebracht. Flanellen benen had ik.
    Ik heb zijn raad opgevolgd en heb tot laat in de namiddag geslapen.
    Voor het eerst in jaren en zonder slaappil.
    Ik zou nu de hele avond nog kunnen voortschrijven, Heer, zo goed voel ik mij.

    Een uur geleden kwam Max thuis en ik was aan het zingen in de eetkamer.
    Hij scheen meer dan verbaasd, slenterde hoofdschuddend naar boven en ik ging door met zingen,
    de liederen van de Blijde Boodschap.

    Heb dank, O, Heer, duizendvoudig dank

    afl. 080/121 ~ Koken kost geld

    25 Mei – dag van de Heilige Gregorius VII, Paus en Belijder.

    Het is vandaag een bijzonder heugelijk dag, Heer, voor de ganse parochie maar vooral voor U.
    De plannen voor de vernieuwing van de parochiezaal zijn eindelijk na twee jaar af.
    Serge gaat ze in de loop van deze week halen bij de aannemer.
    Aan de gevel hebben wij alleen de ramen laten vervangen. 

    Serge vindt dat we niet moeten beginnen met te breken, want
    dan hebben wij een plan van de architect nodig en een vergunning van de gemeente.
    Gij weet ook, Heer, als men op de gemeente moet wachten,
    is onze zaal binnen vier jaar nog niet gereed. Komt daarbij, dat de burgemeester een liberaal is.
    Serge vreest dat de blauwen zoiets zullen rekken tot in het oneindige. 

    Maar de zaal zal mooi worden binnenin. Wij gaan daar veel kunnen organiseren
    en wij willen tevens een bureel inrichten voor parochiaal dienstbetoon.
    Serge heeft prachtige ideeën. Maar koken kost geld, dus is alle hulp welkom.
    Vorige week heb ik een deel van het voorschot van de aannemer helpen mee betalen.
    Ik had nog een kleine 3000 euro op mijn rekening staan en
    de dertigste van elke maand krijg ik mijn leefgeld van Max. Daarvan kan ik ook nog 800 euro bijleggen. 
    Ik heb niet zoveel nodig om te leven. Max blijft de poetsvrouw en de algemene kosten toch betalen.
    Ik ben erg fier en voldaan, Heer, dat ik hieraan mag meewerken.

    Heb dank, O, Heer. 

    30 mei – Dag van de Heilige Felix I, Paus en Martelaar. 

    Heden ten dage zijn de mensen toch dikke zelfzuchtigen nietwaar, Heer?
    Serge is er het hart van in. Adrienne, Justine en ik ook.
    De collecte op de gemeente om de kapotte glazen in de grote ramen te vervangen heeft bijna niks opgebracht.
    De gemeente wil maar voor 1500 euro tussenbeide komen in onze parochiezaal.
    Serge, de sukkelaar, wou de plannen opgeven. Maar wij hebben ons verzet. Wij gaan ermee door! 

    Ik heb eergisteren woorden gehad met mijn zoon omdat ik
    een deel van mijn geld terug wil en dat zou willen gebruiken, Heer.
    Hij wou weten waarom ik dat nodig had. Ik heb hem gezegd dat het zijn zaken niet zijn.
    Vijfduizend euro maar en dan nog voor goede werken. Precies of ik hem daarmee het vel afstroop!
    Een uur geleden had ik zijn madam aan de telefoon. Die begon ook te razen.
    Maar ik laat me niet meer doen en zeker niet door haar. Dat is verleden tijd. 

    Weet Ge wat die snotneus mij voor de voeten wierp, Heer? Of ik er ook ene moest onderhouden zoals Max!
    Ze vindt het schandalig dat wij zogezegd met hun vermogen willen gaan lopen.
    Het geld van mijn ouders, van onze winkel waarin ik jarenlang heb moeten werken, haar vermogen?
    Het spreekwoord zegt: kleine kinderen kleine kruisen, grote kinderen, grote!
    Het spreekwoord zegt wel niets over schoondochters, maar die van mij, wel, dat is begot een hakenkruis.

    God, Gij, die elke mens verlicht, wilt Gij het hart van die twee in Keerbergen dubbel verlichten?

    Heb dank, O, Heer.

    2 juni - Dag van de Heiligen Marcellinus, Petrus en Erasmus, Martelaren.

    Heer, ik heb deze nacht Uw Engelen en Aartsengelen aangeroepen en hun gevraagd
    om samen met mij en met de hemelse legerscharen het loflied van Uw heerlijkheid te zingen
    zodat Gij ons kunt helpen. Want zelfs in mijn gebeden vind ik geen vertroosting meer.

     Mijn zoon wil de vijfduizend euro in schijven uitbetalen.
    Elke maand duizend euro, zegt hij, en zijn plaaster wil mijn intresten laten kapitaliseren.
    Serge rukte zich gisteren bijna de haren uit het hoofd. Ik begreep hem heel goed.
    Ik had hem dat geld beloofd. Hij had het nodig als voorschot op de nieuwe toiletten en lavabo’s
    en een stuk voor de nieuwe vloeren en faiencetegels.
    Die commerçanten zijn echte profiteurs, hoor! Ze weten dat de kerk het moeilijk heeft.
    Denkt Gij dat ze compassie hebben met Uw Huis?
    Ze hebben Serge zelfs al wandelen gestuurd, wel beleefd maar toch.
    Met kerkfabrieken moeten ze veel te lang op hun geld wachten zeggen ze.
    Maar de kerkfabriek heeft niets te maken met onze zaal. In feite is dat privé. 

    Ik heb, in afwachting van de stortingen door mijn zoon en mijn huishoudgeld,
    de kleinste zilveren monstrans en een gebedenboek uit de 17de eeuw aan Serge gegeven.
    Hij kent op de Zavel mensen die onder antiek doen. Doch hij weet niet of het voldoende zal opbrengen.
    Hemelse Geesten, verenig U met mij in gebed om de God van alle Barmhartigheid te vereren,
    opdat hij de mensen op de Zavel goed laat doen, zodat Serge zijn voorschotten kan betalen. 

    Vooraleer ik het vergeet, Serge heeft mij verteld over de goddelijke ingeving,
    die hij heeft ontvangen tijdens zijn brevieren.
    Hoe kan ik U danken, O mijn Heer, voor deze grote eer door Uw weldaad.
    Ik heb Serge beloofd dat ik een heel bijzondere koperen plaat zal laten maken.
    Maar Serge heeft dit geweigerd. Hij wil daar zelf voor zorgen bij een Antwerpse graveur, die hij goed kent.
    Het zal een grote plaat worden, heeft hij gezegd: Feestzaal Gerda Vanbesien, weldoenster van parochiale werken.

    Heb dank, O, Heer om mij aldus te vereeuwigen voor mijn bescheiden bijdrage.


    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    26-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ de kleine coach

    Leren kruipen is niet zo simpel, armen en benen willen verschillende richtingen uit …
    Maar ! Er is een kleine slimme coach die weet dat het niet gemakkelijk is
    en die bereidwillig voordoet hoe het moet.

    klank voldoende luid zetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=Oql972Jht5k 
    00min26

    Zij kijkt alsof de kunde door die kwispelende wimpel komt en zelf heeft ze enkel een strik.

    m  – EZW-06/2014, herzien

    25-07-2018 om 00:36 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.648. een Smutske

    LM heeft een nieuw lekker brood ontdekt in de bakkerij-afdeling van de plaatselijke supermarkt.
    En ik wou dat hij dat brood nog eens meebracht. Ik schreef op het boodschappenpapiertje : smutske - 1x

    Hij kwam een beetje ongelukkig de keuken in. Hij vind het heel vervelend wanneer hij iets niet snapt
    dat er toch duidelijk leesbaar geschreven staat. Dan voelt hij zich ambetant.

    - Wat is een smutske? deed hij zielig.
    - Dat is toch dat brood, … ja sorry, 'k had er brood moeten bijzetten, da's juist. 
    Want begin in zo'n supermarkt maar eens een smutske te zoeken als ge niet weet
    in welke afdeling ge moet zijn hé. Dus ik schrijf,  smutske – 1x (brood)

    - En dat hebben ze daar, dat brood?
    - Ge hebt het al zelf meegebracht.
    - Ikke?
    - Maar ja!, een meergranenbrood : Pater Smutske. 

    Zijn snuitewerk verhelderde helemaal en hij hield zich ineens veel rechter ook: 

    - Het is niet een Pater Smutske, zei hij, het is een patersmutske!

    eh, Pater Smutske zou toch een Scandinavische missionaris kunnen zijn, of een Zuid-Afrikaan, of zo …

    m
      – EZW-07/2014, herzien - https://nl.wikipedia.org/wiki/Jan_Christian_Smuts , en zijn kinderen zijn smutskes en die hadden een bakkerij. Nà!

    25-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.647. --- afl. 077+078

    afl. 077/121 ~ Uitdrijving met paterskoorden

    Enkele bladzijden verder in het dagboek:

    29 april -Vierde zondag na Pasen - dag van de Heilige Petrus, martelaar.

    Ik heb de zondagsmis zoals gewoonlijk bijgewoond.
    Dan ben ik met de dames van de Heilige Maagd naar de kapel van de Heilige Jacobus geweest,
    voor een genezingsgebed. Daarop heb ik mijn Heiland thuis begroet. 

    Ik begrijp Serge soms niet goed. Hij lijkt me afstandelijk en vreemd.
    Gisteren toonde hij me een paar witte paterskoorden met dikke knopen.
    Kijk, Gerda, zei hij, verdraag deze en je zal je lichaam lichter voelen.
    Toen deed hij de deur van mijn kamer op slot en schoof de overgordijnen dicht.
    Ik had het liever zo, in het halfduister. Ik wou niet dat de gezant van God mijn naaktheid zag.
    Van voren bedoel ik. En zeker mijn vrouwelijkheid niet.

    Ik knielde, boog voorover en werd direct de striemende koordslagen op mijn rug en achterste gewaar.
    De pijn was verschrikkelijk maar ik beet op mijn tanden.
    Dit was mijn eigen gevecht met satan. God wilde het. Ja, ik ben een zondares,
    al denk ik nog altijd dat mijn fouten veel minder zijn dan die van de hoerenloper. 

    Hij is vanmorgen met de auto vertrokken. Gelukkig is het zondag en was hij heel vroeg weg,
    zodat de buren misschien niets hebben gemerkt. Ik vermoed dat zij zijn kleren nu kiest.
    Precies een oude, rijke homo, de zot. Zo opgetut zag hij eruit.
    Heer, vergeef mij, aanvaard mijn pijnen en spaar mij van deze gedachten.
    Heer, ik ken Uw groot verdriet maar ook Uw genade. Ik zal boeten.

    Ik zakte bijna door de knieën. Ik zei tegen Serge dat het nu toch wel genoeg was voor vandaag.
    We krijgen er hem wel uit, Gerda, zei hij.
    Ik zag dat hij enorm transpireerde en hoorde hem gesmoord nahijgen.
    Hij had een vreemde, donkere blik in zijn ogen,
    precies als was er een stuk van mijn bezetenheid naar hem overgeslagen. 

    Hij zei dat dit zijn manier was om aan duivelsuitdrijving te doen.
    Allemaal goed en wel, maar ik wil zo’n pijn niet meer gewaar worden.
    Serge keek me hard en doordringend aan en snauwde dat er nog andere manieren waren.
    We zullen tot het uiterste gaan, Gerda, tot het uiterste. 

    Heb dank, O, Heer maar maak alstublieft Serge wijs dat hij het wat zachter de duivel uitdrijft.

    afl. 078/121 ~ De hemelse prikkel

    Haar geschrift op de volgende bladzijden werd jachtig, bijna onleesbaar:

    4 Mei - Dag van de Heilige Monica, Weduwe.

    Serge kwam vandaag kort na de middag. Hij heeft een kop koffie gedronken.
    Ik vond hem heel zwijgzaam en zenuwachtig. Hij sprong opeens recht en zei: kom Gerda, we gaan eraan beginnen.

    Wij gingen naar mijn kamer voor de boetedoening.
    Serge bond de palmtakken en de paterskoorden rond drie stolpen van wassen Heilige Maagden.
    Hij schoof de overgordijnen dicht en ik deed de deur op slot.
    ‘Luister nu goed, Gerda,’ zei hij zachtjes ‘ik heb je gezegd, de straf moet zwaarder want satan wijkt niet.
    Kleed je uit, kind, en kniel zoals gewoonlijk, maar je achterste een weinig hoger, als dat gaat.
    Sluit de ogen, Gerda. Beheers je. Gil niet en bid samen met mij: Heer ontferm U over ons. Christus ontferm U over ons.

    Ik begon kalm: Christus hoor ons. Christus verhoor ons. God, Hemelse Vader, ontferm U over ons.
    God de Zoon, Verlosser der wereld, ontferm U over ons, God, Heilige Geest, verhoor ons….

    Ik voelde eerst niets. Er was alleen mijn luide lofzang voor de Heer. Achter mij stond Serge,
    die op zijn manier de demonen in mij bevocht met rituele gebaren en stille bezweringen.
    Plots beroerden zijn klamme handen mijn lichaam. Onderaan.
    Er was een korte, hevige pijn, niet aan mijn vrouwelijkheid, maar ’t ander.
    Ik weet de christelijke naam voor mijn achterste niet, maar Gij verstaat wel waar. 

    Heer, ik dacht dat ik ging openscheuren. Al biddend heb ik alle heiligen aangeroepen:
    alle heilige engelen en aartsengelen, alle heilige koren der zalige geesten,
    de heilige aartsvaders en profeten, bid voor kinderen, maagden en weduwen.
    Bid voor mij. Wees genadig! Spaar mij, Heer, en verlos mij van alle zonden.
    Van de geest van onkuisheid … van alle gesels … Vertrooster, zoon van God, kom mij ter hulp.

    Ik wou het uitschreeuwen van de pijn,
    maar liet de schreeuw van afschuw op mijn stukgebeten onderlip sterven.
    Ik kromp ineen, maar bad koortsachtig verder.
    Dit was de ware pijn die alle andere verdrong. Precies de pijn van een barende vrouw,
    misschien niet zo erg, maar voor zover ik me nog kan herinneren ging dit er toch naar toe.
    Ik riep om hulp uit de hemel, om verlossing want mijn achterste stond precies in brand.
    Warm vocht liep van mijn billen, tot in de vouw van mijn knieën.
    De gesel werd uit mijn lichaam gehaald. Ik kreunde en bad koortsig verder.
    Ik wist zelfs niet meer of Serge nog in de kamer was.

    Stilaan ging die vreselijke pijn over in iets anders, waarvoor ik de juiste woorden niet kan vinden.
    Mijn onderlichaam tintelde. Hetgeen je gewaar wordt na een koude douche als het buiten snikheet is,
    maar dan van binnen. Precies of er iemand met een fijn pluimpje overal over en weer wreef.

    Na een tijdje ging het over en ik vond het spijtig. Dit moest de goddelijke prikkel zijn,
    die ik nooit eerder doorheen mijn lichaam had gevoeld. Serge was er nog. Hij waste zijn bezweet gezicht.

    Nadien dronken wij de rest van de koud geworden koffie. We hadden nog geen woord gezegd.
    Ik stond op het punt hem te vertellen van die goddelijke prikkel. Op dat moment schraapte hij de keel.
    ‘Gerda, zei hij, wij zijn nu in een vlakte waar slechts geesten huizen.’

    Zijn ogen lachten mij precies uit. Ik had schrik dat Serge met mij het zesde gebod had overtreden.
    Ik had dit als kastijding aanvaard. Als het zo was, dan was zonde met zonde uitgewist.
    Ik begon te beven als een riet. Ik vroeg snikkend aan Serge of dat nu wel echt nodig was
    om mij zo te gebruiken en wat de Heer daar wel zou van denken.

    ‘Gerda’, zei hij eerder koel, ‘beheers je, de Heer heeft al jaren bezit genomen van je geest en je ziel.
    Nu neemt hij bezit van je lichaam. Ik ben zijn instrument.
    Blijf vertrouwen in mij hebben. Ik weet wat moet. Je zal voortaan meer rust ervaren.
    Je gaat ontvankelijker worden. Je kwelgeesten zullen minder en minder vat op jou krijgen.’

    Ik was door zijn woorden al een stuk gerustgesteld en hij had nog gelijk ook: ik voelde me beter.
    Heer, ontvang mijn lichaam als mijn offer en blijf de weerbarstige demonen in mij doorboren met Uw genade.

    Heb dank, O, Heer

    14 mei - Dag van de Heiligen Matthias, apostel, en Bonifatius, IJsheilige 

    Heer, mijn God, heb dank, heb duizendvoudig dank. Ik verjong met de dag. 
    Uw  rust is in mijn geest. Ik denk dat de demonen het niet meer zien zitten.
    Max is het gras aan het afrijden. Twee weken geleden zou ik nog gewenst hebben
    dat de grasmaaier met hem een vaart reed zoals in de filmpjes van Tom en Jerry.
    Geen haar op mijn hoofd dat daar nu aan denkt.
    Serge heeft mij gisteren nog eens op het hart gedrukt, dat mijn boetedoening op deze manier goed werkt. 

    ‘Gerda, zei hij ‘je diepste en vroomste wens is verhoord.
    Door de kruisvaarder van God werd je nu echt de bruid van God.’

    O, God, door wie ik leef, verleen ons op mijn smeken toch een uur of drie schoon, helder weer overmorgen.
    De laatste ijsheilige is bijna van de baan en ik moet mijn canna’s planten.
    Maak ook dat de stormen wijken, want die van vorige week heeft
    in mijn voorjaarsadonissen en paasbloemen lelijk huis gehouden, ook in mijn mariahartjes.
    och die hebben nog tijd om op hun effen te komen.
    Ik smeek U ook, Heer, dat Gij de overvloedige regenvlagen van de laatste dagen tegenhoudt.
    Want de bloemen uit mijn tuin en die van Adrienne zijn de offeranden,
    die wij voor onze zonden en deze van onze evennaasten aan Uw Heilige Naam ter heiliging opdragen.

    Heb dank, O, Heer.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    25-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    24-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ mistake waltz

    choreografie = dans- en bewegingscompositie, een aantal
    lichamen volgens patronen gelijktijdig doen bewegen in ruimte en tijd

    Voor de choreograaf was het waarschijnlijk heel interessant en ook plezierig
    om een ontwerp te maken met individuele patronen die eerst slechts lichtjes van mekaar afwijken en
    dan evolueren naar chaos, een optreden dat eindigt in een tuil van vergissingen, zonder dat het geheel clownesk wordt.
    Mijn hoed af voor wie dit genre chaos weet te orkestreren.
    Voor de danseressen moet het moeilijk geweest zijn om schijnbaar moeiteloos, zoveel vergissingen juist uit te voeren.

    Het Mistake Waltz ballet (1966) bestaat uit drie delen,
    de voorbereiding van de scène, wanneer de poppen-danseressen gebracht worden door de toneelknechten/dansers
    de uitvoering door de danseressen … zijn zij defecte robot-poppen ?,
    het haastig leegruimen van de scène wanneer het zogezegd vreemde optreden afgelopen is.

    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=wDP2c2FCHAM 
    06min02 

    Jerome Robbins (choreograaf West Side Story), https://nl.wikipedia.org/wiki/Jerome_Robbins

    24-07-2018 om 01:25 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.646. connecties

    Voor wie deze planeet wil verlaten :

    1. Bel de NASA. Het telefoonnummer is +1 202-358-0001.
        Leg hen uit dat ge hier zo snel mogelijk weg wilt. 

    2. Als ze daar niet willen meewerken, bel het Witte Huis
       +1 202-456-1111 en vraag iemand daar of die voor u
       een goed woordje kan doen bij de NASA.

    3. Als ge geen connecties hebt binnen het Witte Huis,
       bel het Kremlin : +7 495 697-03-49
       Die hebben geen vrienden bij de NASA, niet echt,
       maar ze zouden nu wel een beetje invloed hebben in het Witte Huis,
       dus dat nummer is het proberen waard.

    4. Als dat ook niet helpt, bel de Paus om raad.
       Zijn nummer is +39 0669881662
       en ik veronderstel dat het schakelbord ginds nog altijd onfeilbaar is.

    Ach ja, ik was toen jong, en dan wil het een & ander al eens lukken hé.
    Nu, indien al deze pogingen tot niets leiden, wuif de eerstvolgende vliegende schotel naar beneden en
    leg uit dat het van levensbelang is hier weg te raken vóór de volgende telefoonfactuur in de bus valt.

    - met dank aan RD - EZW-07/2013 en google zegt dat de telefoonnummers kloppen

    24-07-2018 om 01:23 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.645. --- afl. 075+076

    afl. 075/121 ~ Een vaart rijden met het Scheppingswerk

    6 Maart- Dag van de Heiligen Perpetua en Felicitas, martelaressen en tweede Zondag van de Vasten.

    Halleluja, Heer, ik ben eruit! Ja, God moet mij straffen. Serge is zijn afgezant en ik zal hem gehoorzamen.
    Ik weet nu dat ik mijn straf verdien. Ik weet ook dat ik nog vele malen boete zal moeten doen.
    Want telkens als ik Max bekijk, zie ik hem bezig met haar. 
    Heer, Gij kunt U niet voorstellen wat een marteling dat voor mij is.
    Het is nu zondag, Heer. Weet Gij wat mijn kwelgeest in de keuken staat te doen?
    Rozijnenbrood bakken. Jawel! En dat middenin de Vasten!
    Op de dag des Heren brood bakken, dat is royaal de spot drijven met Uw scheppingswerk nietwaar?
    Neen, Heer, ik ga niet naar beneden. Ik vrees dat de demonen mij zouden dwingen om dat deeg naar zijn hoofd te gooien.

    Zie mij voor U, Heer, opnieuw vol schaamte en berouw bij deze woorden, bij deze zware fouten.
    Ik verafschuw ze uit heel mijn hart omdat ik de zo goede en beminnenswaardige God hiermee beledigd heb.
    Is dit mijn dank voor Uw liefde, die Gij mij zo spontaan gegeven hebt?
    Ik heb mijn ondankbaarheid, mijn egoïsme en haat veel te ver doorgedreven.
    Ik onderwerp mij aan uw oordeel. Aanvaard, O Heer, mijn boete.

    Heb dank, O, mijn Heer 

    9 maart - Dag van de heilige Francisca Romana, weduwe.

    Heer, mag ik U alstublieft vragen Zijne Heiligheid onze Paus bij te staan.
    Ik heb er eerlijk waar geen goed oog in en hij sukkelt al jaren.
    Heer, ik smeek U, maak er toch geen martelaar van. Dat verdient hij niet.
    De wereld heeft hem nodig, als Gij ziet wat er overal allemaal gebeurt. 

    Heer, Ge moogt geen tv opzetten en gazet openslaan of de kogels vliegen rond een mens zijn oren.
    Op de duur wordt iedereen daaraan gewoon.
    Voor twee doodgeschoten jongens draait zelfs het journaal zijn hand niet meer om.
    Ik zou eens willen weten hoeveel moeders in Amerika alle dagen hun hart vasthouden.
    Ik zou ze geen eten willen geven, Almachtige.
    Dan nog hoor je vrouwen op tv vertellen dat ze fier zijn omdat hun jongen naar Irak moet.
    Weet Gij wat ik daarover denk, Heer? Ofwel zijn ze zot ofwel omgekocht door de tv.
    Als er een land is waar ze U, Heer, op handen dragen, dan is het Amerika toch! 

    Ik heb U niet te bevelen, Heer, maar ik vind dat Gij aan onze Heilige Vader of zijn secretaris gerust moogt zeggen
    dat ze meer haar op hun tanden moeten hebben.
    Die president vraagt U elke keer om zijn land te zegenen en ondertussen
    eist hij miljoenen belastinggeld om die oorlog te kunnen betalen.
    Hoe durft hij Uw naam vernoemen! Gij, Heer, die altijd vrede op aarde wenst.
    Nee, Heer, mij moeten ze niet wijsmaken dat die president en zijn mannen mensen van goede wil zijn.
    Schijnheiligen zijn het, die siroop aan Uw baard smeren.

    Nog iets. Ik heb gisteren de biecht gesproken bij Serge. Zijn penitentie is tamelijk hard, Heer.
    Hij spreekt nu van de duivel uit mijn lichaam te drijven.
    Alleen kastijding zal mij zuiveren, zegt hij. Ik ben daar niet zo voor te vinden.
    Maar, allez, alle baten helpen.
    Hij heeft ook gevraagd om mij daarop van nu af aan geestelijk voor te bereiden.
    Ik bid U om mij hierin te steunen.

    Heb dank, O, Heer. 

    afl. 076/121 ~ Te voet naar Canossa

    23 maart- Dag van de Heilige Gabriël, Aartsengel.

    Heer, wat moeten wij doen? Madeleine en Adrienne vinden dat wij niet mogen opgeven en
    dat wij nog meer moeten bidden voor onze Heilige Vader.
    Adrienne is er zeker van, dat de kracht van ons gebed zijn asem op gang zal brengen.
    Ik vind van niet. Ik denk, Heer, dat hij echt een vogel voor de kat is en op zijn laatste benen loopt. 

    Daarom smeek ik U, Heer, met geweldig veel zeer in mijn hart, laat Uw grote, oneindige Goedheid en Genade over hem komen.
    Open uw Huis voor hem, mijn Heer, en neem hem op in Uw midden.
    Laat hem verwelkomen door Uw engelen en vooral door ons Heilig Bernadetje, die hij zo lief heeft gehad.
    Aanhoor mijn gebed, O, mijn Heer. 

    Het is bijna Pasen en de Vasten is ver gedaan. Ik bid meer dan ooit. Ik ben bereid. Serge gaat juist buiten.

    Hij heeft me nog een bundel lange, groene palmtakken gebracht, niet zoals die korte van zondag, maar speciale.
    Hij praat rustig en zalvend . Het is voor mij zo een weldaad om door zijn stem, die mij de stem van U, mijn Heer,
    lijkt te worden getroost. Ik doe wat hij zegt: duw de kousen naar beneden, kniel op de blote knieën en steun op de ellebogen.

    Dan slaat hij met de palmtakken op mijn rug en gebiedt op luide toon de hymne van de tweede vesperpsalm zingend te bidden:
    Gegroet, o, martelaarbloei, die zwicht ten drempel van uw jonge bestaan door ’t moordenaarsmes op God gericht,
    verscheurd als prille rozenblaan. Hij slaat mij harder. De twijgen zijn te mals, ik voel niks. Toch weet ik dat ik pijn moet lijden.
    Ik heb daarom aan Serge gevraagd even te wachten en zich om te keren omdat ik mijn rok moet uitdoen. 

    Ik kniel opnieuw en Serge zweept harder. Hij blijft kijvend en bezwerend slaan.
    Gerda, zegt hij, de twijgen worden nu heet gloeiende staven, die je rug bloederig scheuren.
    Dat is wel niet waar, maar ik stel mij dat voor, omdat het zo zou moeten zijn.
    Serge commandeert grofweg: duw nu de onderbroek naar beneden en trek die blouse ook maar uit.
    Blijf biddend zingen, zegt hij. Lach, ervaar bevrijding. Wees dankbaar.

    Mijn blouse, mijn thermogeen onderhemd, mijn onderbroek en mijn soutien liggen naast mij.
    Ik kniel, buig voorover en steun op mijn ellebogen, mijn achterste naar Serge gericht.
    Ik moet wachten op mijn bevrijding door de slagen die blijven komen. Maar al bij al geeft dat toch niet de verwachte, noodzakelijke pijn. 

    Heer, op dat moment wist ik dat de demonen weerstand bieden. Dat zij zich niet zo gemakkelijk uit mij laten drijven.
    Ik zeg tegen Serge: het doet niets uit, ze willen niet Ik hoor de goddelijke stem van Serge:
    moge dit offer dat wij U voor alle zonden opdragen, Heer, voor U een welgevallen offergave zijn
    en laat het aldus levenden en doden tot heil strekken.

    Ik mompel de woorden met hem mee. Ik moet boeten, nietwaar, en dankbaar alle straf ondergaan.
    De demonen hebben mij overladen met de schuld van haat en wraak. Ze moeten tot zwijgen gebracht worden.
    Serge weet goed genoeg wat hij daarvoor moet doen. Ik ben een kind van God. Ik wil terug onder Zijn liefhebbende hoede.

    Als Serge ophoudt, kleed ik me snel aan. Ik ben onder de indruk van gedachten en gevoelens die ik echt niet kan beschrijven.
    Serge zal me blijven helpen. God laat geen enkel schaap verloren gaan, zegt hij, maar daarvoor moet het schaap eerst naar Canossa gaan.
    Ik vroeg hem of ik daar te voet naar toe moest en hoe ver dat was. Serge zei dat die stad overal lag en bij mij bovenaan de trap. 

    Hij kan soms van die zaken vertellen, waar ik kop noch staart aan krijg.
    Dat zal het verschil zijn tussen een gewone sterveling en een priester, denk ik. 

    Heb dank, O, Heer.

    over canossa : https://onzetaal.nl/taaladvies/naar-canossa-gaan/ 
    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur: http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    24-07-2018 om 01:21 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    23-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ allen te paard !

    Wie nog niet groot is moet slim zijn.
    En ja, het paardje is geen Lippizaner maar het is toch al wit.
    Dat is een begin.

    klank aanzetten
    http://www.youtube.com/watch?v=ZXPKQG4o60g 
    00min20
    m - met dank aan MMB, EZW-07/2014, herwerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Lipizzaner

    23-07-2018 om 01:05 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.644. een schreeuwertje

    nog wat vlieg-perikelen

    "ik heb al meerdere vluchten meegemaakt, wij zitten steeds achteraan daar we geen maaltijd nemen aan boord
    en de klein kinderen ook waarschijnlijk want als we opstijgen begint er een kind te krijsen tot we terug op grond zijn,
    zenuwslopend is dat als je 4u30 in een vliegtuig zit, ook eens op een nachtvlucht, we dachten lekker een dutje te doen
    maar er was weer zo'n krijser bij tot in Zaventem toen hield hij op en begon zijn zus te brullen." van BE

    Wanneer er een schreeuwertje begint is het mentaal dekking zoeken, ja. Gij hebt het over 4 à 5 uren vliegen.
    Hoe houdt men het vol op een intercontinentale vlucht van meer dan 12 uren?
    Ik probeer dan te verdwijnen in een soortement on-bewustzijn,
    een soort half-comateus bewustzijn, ik weet niet hoe het heet, maar ik verdwijn in een soort gelatenheid.

    Ik accepteer het geluid niet hoor, dat lukt me niet. Maar ik onderga of negeer het op een of andere manier.
    Wanneer het geluid dan stopt, of wanneer moeder & kind bij de tussenlanding het vliegtuig verlaten
    en we het niet meer horen, dan komt er een hoofdpijn opzetten die me vertelt dat ik qua negeren nog veel te leren heb. 
    Hoe langer die hoofdpijn blijft duren, hoe beter ik besef dat ik moet leren negeren zónder me te verzetten.
    Ik heb nog een hele weg te gaan hé. Maar LM & ik vliegen niet meer. Dat helpt voor een deel.

    m
     – EZW-07/2014, herwerkt

    23-07-2018 om 01:04 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.643. --- afl. 073+074

    afl. 073 /121 ~ Nederig verzoek aan het Eerwaardig Vat

    11 oktober- Moederschap van de Heilige Maagd Maria

    Wees gegroet, O Heilige Moeder, die als maagd de Koning ter wereld bracht.
    Vandaag eer ik Uw moederschap. Aanhoor mijn gebed, maar eerst mijn verzoek. 

    Moeder Maria, Eerwaardig Vat, het botert niet tussen mijn zoon en zijn vrouw.
    Van in het begin heb ik geweten dat die twee niet door onze Heer voor elkaar zijn voorbestemd.
    Jawel, zeer Kuise Moeder, zijn Pat is geen gemakkelijke hoor!
    De Vrucht van uw Lichaam is gekruisigd, maar die van mij draagt alle dagen zijn kruis.
    Maar ik zwijg uit liefde voor mijn zoon. 

    Ik denk, Hoogverheven Moeder, dat het tijd wordt, dat er in dat gezin een kindje komt.
    Ik vraag mij af of Gij, die tot de verbazing van de natuur de Heilige Schepper ter wereld bracht,
    of Gij aan dat koppel geen duwtje kunt geven?
    Ik zou toch zo gaarne een kleinkind hebben. Het zou mijn aards bestaan opnieuw zin geven. 

    Gij weet, roemwaardigste Maria, hoe triestig mijn leven hier is.
    Uw Josef ging niet op een ander, de mijne wel.
    Na het baren, O Heerlijk vat van Godsvrucht, zijt gij ongeschonden gebleven.
    Ik was echter gescheurd langs alle kanten. Pat weet dat, Heilige moeder.
    Bij de stam van de Cijnensen zijn het allemaal zware borelingen.
    Ook is ze bang om haar slanke lijn te verliezen.
    Moest het aan mijn zoon zijn zaad liggen, dan kruip ik op mijn knieën naar Lourdes heen en terug. 

    Waarom ik U dat nu pas vraag? Wel, Mystieke Roos, omdat zij het altijd heeft over
    de vriendschap die een mens van dieren krijgt, veel meer dan van mensen zegt ze.
    Haar vriendin heeft een hondenkwekerij en hondenhotel overgenomen
    en Pat zit daar ganse dagen aan een stuk.
    Ik zie het aankomen, Heilige Moeder, en daarom heb ik het achtste gebod overtreden.
    Ja, Spiegel van Gerechtigheid, Uw dienares heeft gelogen.
    Ik heb haar verteld dat mijn Francis tegen geen hondenhaar kan.
    Dat ik met hem vreselijk gesukkeld heb toen hij een klein manneke was.
    ’t Was eruit voordat ik het wist.

    O, Zetel van Wijsheid, klap alstublieft die hond uit haar hoofd.
    O Heer, ik bid U, verleen mij te mogen ondervinden dat de Heilige Maagd mijn voorspraak is,
    omdat wij door Haar mochten ontvangen de Gever van het Leven
    en probeer daar in Keerbergen iets te forceren.

    Heb dank, O, Heer

    afl. 074/121 ~ Waar de muren van Jericho al goed voor zijn!

    3 december - Dag van de Heilige Franciscus-Xaverius, Belijder.
    De stem van de Almachtige is boos. Hij zegt: Gij, Gerda verkettert God en verzoekt de duivel.
    Uw gebeden zijn schijnheilig. Uw lijden is begeerte naar wraak. Serge heeft gelijk dat hij mij dat zo vlakaf zegt.
    Zelfs zondaars moet men beminnen zoals zijn evennaasten. 

    Maar ik vind dat de Almachtige gemakkelijk kan spreken. Hij zit niet met een overspelige echtgenoot!
    Tegen Serge heb ik ook gezegd dat het geen lachen is iemand te moeten beminnen,
    die mij en mijn zoon tot schaamte, schande en smaad veroordeelt. 

    Alstublieft, Almachtige, Eeuwige God, die mij zowel door kastijding geneest als door vergeving bewaart,
    aanhoor Uw nederige smekelinge en dienares.
    Maak dat ik mij verheug over de rust van de verlangde vertroosting en steeds
    de gave van Uw Vaderlijke Goedheid moge genieten.

    Heb dank, O, mijn Heer.

    21 Januari- Dag van de heilige Agnes, Maagd en Martelares.
    Heer, mijn God, eerst en vooral wil ik U vragen onze gebeden in de kapel  ’s morgens te willen verhoren
    en dan speciaal die van mij voor onze Heilige Vader. Ik vind dat hij nu serieus achteruitgaat.
    Heer, Gij hadt hem moeten zien van de week op tv. Mijn hart kromp ineen.
    Ik verstond van hem geen gebenedijd woord.
    Heer, ik smeek U nederig op mijn blote knieën, laat al die goddelozen zien wat Gij kunt
    en geef onze Heilige Vader een beetje meer stem.
    Dan kan ik hem verstaan en door hem spreekt Gij, mijn Heer, ook tot mij. 

    Heer, mijn God, wat staat er mij te doen? 
    Denkt Gij dat de demonen nu ook in mij zijn gevaren omdat ik wens
    dat Max en zijn hoer zouden bezwijken onder de muren van Jericho,
    dat zij zouden creperen en wentelen in de gruwelijkste pijnen? 

    Echt waar, Heer, ik ben niet slecht. Ik vraag alleen gerechtigheid. En toch bezweert Serge me dat ik moet boeten.
    Eerlijk gezegd, ik vraag mij toch af waarom ik zou moeten boeten. Maar Serge is door Uw hand gewijd.
    Hij is priester. Hij zal het dus wel beter weten.
    Ik bid U, help mij bij mijn tweestrijd. 

    Heb dank, O, mijn Heer.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    23-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ hulde aan Greeley

    Andrew M. Greeley

    05/02/1928 - 29/05/2013 A proponent of reform within the Catholic Church, the outspoken Fr Andrew M Greeley wrote more than 100 works of non-fiction. Photograph: Lee Balterman//Time Life Pictures/Getty Images

    Er is op het InterNet heel veel te vinden over Greeley, overtuigd katholiek priester, professor sociologie, journalist en succes-auteur.
    Ik denk dat hij de novelle van TiTi met plezier zou gelezen hebben.

    Wie tijd en zin heeft om een beetje opzoekwerk te doen, lees op google wat ge over deze man te pakken kunt krijgen.
    We gaan hem nog nodig hebben tussen dit en het einde van de novelle.

    Afbeeldingen van andrew greeley - https://en.wikipedia.org/wiki/Andrew_Greeley - https://fr.wikipedia.org/wiki/Andrew_Greeley 

    22-07-2018 om 03:46 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.642. kritiek

    Een tijd geleden las ik in 'Opmerkelijk', een kleine rubriek op de frontpagina van SenNet:

    De meeste mensen vinden kritiek helemaal niet erg, zolang iemand anders het mikpunt is.


    De meeste mensen vinden kritiek helemaal niet erg, -dat kan kloppen, dacht ik-
    zolang iemand anders het mikpunt is -daar stond ik perplex.
    Die tweede lijn had ik helemaal niet verwacht.

    De meeste mensen vinden kritiek niet erg,

    zolang de criteria kloppen …
    zolang de kritiek gegrond is …
    zolang de kritiek aarde aan de dijk brengt …
    zolang die kritiek ondersteunt, iets bijbrengt …

    Maar ik had me zeker niet verwacht aan het woord mikpunt.
    Een mikpunt is een doelwit. Hebben we het dan nog wel over kritiek?
    Gaat het dan niet eerder over hekelen, spotten, schimpen en schelden?

    Kritiek is volgens mij het hanteren van criteria, van maatstaven. Het opmaken van een balans.
    Er komt geen mikpunt of doelwit aan te pas. Wel een serie maatstaven en een onderwerp.

    'k Vond de uitspraak tamelijk onvolwassen, voor een seniorennet.
    Dit moest me efkes van het hart. Ziezo, dat is bij deze dan gebeurd. Dankuwel.

    m  – HiH-07/2015, bijgewerkt

    22-07-2018 om 03:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!