Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    10-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.679. --- afl. 100/121

    afl 100/121

    Ik vloekte. Haar woorden snoerden mij de keel. Ik dacht aan wat hij mij op de mouw had gespeld.
    De ellende, de vragen, de twijfels van toen, het meesmuilen van Francis, de verwijten van Pat,
    de dagelijkse portie getier van Gerda. Alles kwam terug.
    Zeker het verdriet in de ogen van mijn vrouw, toen ze dacht dat ik …

    Ik deed haar heel kort mijn verhaal over Serge.
    Alles wat hij mij en Gerda had wijsgemaakt. Het gezicht van Marianne werd nog witter.

    'En jij geloofde die verzinsels, Max? Die loeder! Ik zweer je op het hoofd van mijn vader, dat ik
    buiten die ouwe geilaard geen andere man dan jij heb gehad.
    Jij bent mijn eerste en echte liefde, zoetje. Zoiets voel je toch.
    Vriendjes bij de vleet, eendagsvliegjes, met een kusje hier en een kneepje daar.
    Ook een drietal mannen. Voorbijgangers eigenlijk. Etentje en bioscoop. Meer niet. Nooit.
    Vorig jaar kwam dat stuk ongeluk opnieuw aan de deur.'

    'Serge? Hier opnieuw? Wanneer?'

    'Precies weet ik het niet meer. Een poos na je fameuze onthullingen aan je zoon.
    Vader was juist in bed. Er werd gebeld. Hij stond daar, de monnik in wolvenvel. Hij wou me dringend spreken.
    Over jou, zijn beste vriend. Ja, hij had ook atheïsten onder zijn kennissen. Jij was er een van. Ik was verkeerd bezig.
    Ik moest weten dat zijn vriend nooit zijn vrouw in steek zou laten voor mij. Je was immers financieel van haar afhankelijk.
    Kinderen hoefde ik ook niet te verwachten. Zou Max nooit willen. Zijn zoon was alles voor hem.
    Er was in zijn leven geen plaats voor anderen, zeker niet voor een bastaardje.
    Een mooie, jonge vrouw was geschapen door God voor het moederschap. Die vreugde zou ik ontberen door bij jou te blijven.
    Ik was mijn leven aan het vergooien en eens zou ik daarvoor een hoge prijs betalen.
    Ik wist toch dat hij over bewijzen beschikte van mijn chantage bij notaris Van der Veecken?
    Interessant materiaal voor de politie, zei hij, zelfs na jaren. En ja, hij wou me nog een laatste kans geven.
    Weet je wat die laatste kans was?'

    Ze schonk zich nog een glas cognac in. Ze nipte niet zoals gewoonlijk.
    Ze slokte gulzig het vocht naar binnen. Ik trachtte intussen Vloesberghe te bereiken.

    'Max, luister je? Die laatste kans! Twee briefjes van honderd.
    Voor jou, pak aan, zei hij. Mijn kloten staan opgezwollen van verlangen, ik moet je hebben.
    Wat hij heeft, wil ik ook. Hier, vooruit op tafel. Ik betaal. Trek je slipje uit en toon je tieten.
    Wil je dat ik op je buik kwak. Geen probleem. Het is zo voorbij en we spreken er niet meer over.
    Ik wil Max zijn, sluit je ogen en roep zijn naam.'

    'De smeerlap, dat loeder!'

    Marianne snikte klagend: 'Max, hoe kun je dan nog enig vertrouwen in die vent hebben? Je moet Vloesberghe nu meteen bellen.
    Laat hem toch aanhouden! Tegen morgen zit hij misschien al ergens in Spanje', besloot ze in radeloze paniek.

    'Je hebt gelijk, ik bel meteen!'

    wordt morgen vervolgd – bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    10-08-2018 om 02:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    09-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ uit de losse pols

    Linda uit Clearwater Beach, Florida

    Ze doet het met één hand, zonder zich te bukken en ze laat geen steek vallen. 
    Daar kan ik echt op staan kijken, als mensen hun vak in de vingers hebben.

                                         Afbeeldingsresultaat voor http://www.youtube.com/watch?v=vWYgcgkreoI
    klank aanzetten,

    http://www.youtube.com/watch?v=vWYgcgkreoI 
    01min59 van uw tijd

    m – EZW-08/2013, herzien

    09-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.678. bomen verhuizen

    een oude boom verplant men wél

    Moeten er volgroeide bomen weg? Zaag ze niet om, verplant ze.

    Een boom verplanten zonder hem pijn te doen, dat doet men zo in Australië
    https://www.youtube.com/watch?v=1IV10M1RbEA 
    03min05

    In Canada of de USA doet men het ook zo, of wat had ge gedacht … Spectaculair hé.

                Afbeeldingsresultaat voor tree spade

    klank op eigen risico, het is dreunmuziek

    https://www.youtube.com/watch?v=kTige-4AhPk 
    02min56

    Dus de machinerie bestaat, de vakkennis is er …
    Waarom kon het dan op de Keyserlei niet, de bomen verplaatsen?
    Waren de bomen daar hoog? Vraag gewoon aan de Amerikanen of de Canadezen dat ze het komen doen.
    Die zijn hier ooit al eens iets komen oplossen, en toen werden ze met open armen ontvangen!

    – EZW-08/2012 - met dank aan VG, herwerkt
     

    09-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.677. --- afl. 099/121

    afl. 099/121 ~ smeulend vuur in oudere mannen

    Voor het eerst hoorde ik een andere stem. Een afzijdige, zonderling ijzige stem. Als uit een grafkelder:

    'Wegens de ziekte van vader, regelde mama al geruime tijd alle financiële zaken.
    Bij de overname van de bierhandel zou zij de opbrengst beleggen. Vader had alle vertrouwen in haar.
    Toen zij ons in steek liet, ontdekten wij dat ze het merendeel van de overname had geïnd.
    Niks had ze belegd. Er bleef amper een half miljoen oude franken over. Vader was radeloos.
    Hij had wettelijke bijstand nodig. De notaris bezocht ons enkele keren thuis of liet ons ophalen.
    Een oudere dorpsnotaris. Hij wist alles van onze problemen af.
    Na mijn studies stelde hij me voor om in zijn kantoor aan de slag te gaan.
    Elke bron van inkomen was meer dan welgekomen.
    Vader wou het huis verkopen. Ik wilde dit niet. Dus moest ik geld verdienen.

    De echtscheiding heeft daarenboven heel lang aangesleept.
    Eerst wou vader niet. Moeder bleek overal en nergens te wonen.
    De notaris ontfermde zich echt over ons.
    Op kantoor speciaal over mij. Hij begeleidde me wanneer hij kon.
    Wou absoluut dat ik na een tweetal jaren verder zou studeren. Hij zou me helpen. Zelfs een lening toestaan.
    Zou er met vader over spreken. Eens een degelijke job kon alles geregulariseerd worden.
    Ik hoefde me echt geen zorgen te maken. Ik was amper twintig, Max, zo onervaren als wat.

    De notaris was meer dan een steun voor vader. Ik zat de godganse dag in dat muffig kantoor.
    Samen met twee ongehuwde zussen. Oude vrijsters, in de ware zin van het woord.
    Ik was de vreemde eend in de bijt. Ze dulden me niet. Pestten me op alle mogelijke manieren.
    Lieten me met archiefdozen sleuren van de zolder naar de kelder en omgekeerd.
    Ik moest zwijgen. Ik had dat karig maandloon meer dan nodig.'

    'Toen … begon je een relatie met hem, nietwaar?' merkte ik droogjes op.

    Marianne keek me dof aan. Traanden haar ogen opeens?
    Haar stem klonk onvaster, als ondergedompeld in pijn:

    'Onderbreek me niet en luister. Een relatie! Hij sprong financieel bij. Ik wou een voorschot op mijn maandloon.
    Vader lag in Melsbroek. Een korte lening, zonder intrest. Later volgden enkele milde giften.
    Maar ik compenseerde die met overuren, hoor. Veel overuren. Te veel eigenlijk.
    Op zo'n avond, toen hij me naar huis voerde, liet hij me verstaan,
    dat ik makkelijk meer en véél van hem kon krijgen. Zonder overuren.
    Zelfs met een halve dag betaald verlof per week. Ik moest me van de twee ouwe taarten niets aantrekken.
    Hij zou hen wel onder handen nemen. Geen gesleur meer voor mij.
    Alleen typewerk in zijn werkkamer en telefoon beantwoorden. Een beetje bereidwilligheid dat wenste hij.
    Gewoon het saaie leven van een ouder wordende man af en toe opvrolijken.
    Het smeulend vuur in hem oplaaien. Meer niet.'

    Marianne zweeg even. Een korte pauze vol pijnvragen voor mij.
    Haalde daarop diep adem en vervolgde fluisteren, vol schaamte:

    'Ja, ik werd zijn lief, Max. Uit noodzaak. Jij kan dat niet begrijpen.
    Heb jij ooit moeten tellen en hertellen om de maand rond te krijgen.
    Nee, hé. Ik wel. Jij huwde Gerda omwille van haar vermogen.
    Ik neukte die geilaard om vader de beste zorgen te geven.
    Geen excuus, hoor. Maar de waarheid.'

    '… je ging met hem bij Céline, ja?'

    'Ze was klant bij hem. Bovendien een schat van een vrouw.
    Terwijl hij lag te snurken, kleedde ik me aan, ging bij haar koffie drinken en wat praten.
    Mijn hart uitstorten. Je kent haar toch. Ze heeft me geweldig opgevangen, telkens weer.
    Door haar discrete tussenkomst kwam ik bij Darcy terecht.'

    'Wat liep er dan mis met die ouwe?'

    'Ik werd misselijk van hem. Hij was zo impotent als wat. Hij wou verhaaltjes horen. Stel je voor!
    Sneeuwwitje die alle kabouters voortdurend over zich heen liet gaan.
    Of Hansje en Grietje die peperkoek vraten en mekaar bepotelden.
    Nadien was hij een baby, die moest gezoogd worden.
    Of ik was de baby en zijn onooglijk ding mijn fopspeen. Gewoonlijk viel hij dan in slaap.
    Bracht me nadien stijfdeftig thuis, maar kwam vader eerst begroeten. De hypocriet!

    Je kent de spreuk van Alana Trump: 'Don't get mad, get everything'. Ik wou all of it en werd veeleisend.
    De ploert zwom immers in het geld. Als ik dan toch het hoertje moest spelen, oké, haal er dan alles uit, meid, dacht ik.
    Ik werd wraakzuchtig. Geneerde me voor niets of niemand.
    Blafte tegen hem op kantoor zodat de twee zussen het allemaal hoorden en hij zou dokken.
    Ik dreigde zijn vrouw alles te vertellen. Een dwaas, hebzuchtig, maar vooral een radeloos en wanhopig kind was ik.
    Toen kreeg ik de job bij Darcy en dumpte hem.

    Vader kon ditmaal niets aanmerken, want ik verdiende officieel stukken meer
    met betere kansen, interessanter werk. Je hebt er geen weet van hoe hoog vader opliep met die ouwe knar.
    In het begin heeft hij enorm veel gedaan.
    Via zijn connecties bezorgde hij ons in een mum van tijd fondsen en faciliteiten, waarop je
    normaliter drie jaar of meer moet wachten. Dus eiste ik een miljoen oude franken.
    En zou pas nadien mijn ontslag indienen. Wat deed dan die brave, rechtgeaarde, zo schijnheilige burgervader?
    De politie erbij halen met het risico dat ik zijn vuil wasgoed zou buitenhangen? Nee, hoor.
    Meneerke ging een biechtvader opzoeken in een naburig dorp.
    Pastoor Serge, nota bene! Weet je hoe die kwal reageerde? Hij beloofde de notaris met mij te komen praten.
    Vader lag toen voor de zoveelste keer in Melsbroek. De schoft wist dus dat ik 's avonds alleen was.
    Pastoors brengen altijd mensen tot rede, zei hij. Eerst was hij beleefd, onderdanig op het kruiperige af.
    Dan dreigde en siste hij dat hij me zou breken.'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    09-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    08-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ charmante man

    de veiligheidsagent

    "Bij het binnenkomen van het themapark zei een van de veiligheidsagenten :
    'Excuseer Prinses, mag ik uw handtekening aub?'

    Het boekje staat vol met kinderkrabbels omdat de man
    aan élke kleine prinses een handtekening vraagt.
    Het meisje moest eventjes naar adem happen.
    Ze was helemaal onder de indruk, dat de agent haar voor een-échte-prinses hield!  
    Dit is een man die waarschijnlijk met plezier aan  zijn werkweek begint
    en niet de avond tevoren al zit te zuchten."

    Veel later vertellen die meisjes het voorval glimlachend aan hun kleindochters.
    En nog later vertellen de kleindochters het mijmerend aan hún kleindochters …

    Deze man schrijft geschiedenis in de hartjes van kleine prinsessen en
    leeft nog een paar generaties voort door de magie van het geheugen. 

    Freddie Wieczorek, veiligheidsagent    Alli Bunchuk, 5j, prinses

    m - EZW-08/2012, herzien - https://www.today.com/parents/security-guard-who-makes-disney-dreams-come-true-916096

     

    08-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.676. spijt

    hebt gij dat ook ?

    't Is eigenaardig, wanneer ik tijd heb om mijn gedachten te laten dwalen,
    tijdens het keukenwerk, tijdens het douchen, tijdens het poetswerk,
    -als er maar stromend water mee gemoeid is- herinner ik me vanalles,
    waaronder soms nuttige dingen die zouden kunnen dienen voor schrijfsels. 
    En ongevraagd herinner ik me dan dingen waar ik spijt van heb,
    dingen die bruikbaar zouden zijn voor een schrijfsel. 
    Alleen schiet me juist vandaag over 'spijt' niks concreets te binnen … (kermille)

    Dingen die ik anders zou aangepakt hebben:
    of ik zou minder snel toegehapt hebben, of ik zou niet geweigerd hebben,
    dat soort overdenkingen.
    Maar dan moet ik zoveel context meegeven in een schrijfsel.
    Daar zie ik eigenlijk tegenop. 't Zou geen leesbare lectuur worden ookni. 
    Het gaat niet over levensveranderende situaties hoor, gewoon,
    in hetzelfde parcours van mijn leven zou ik een aantal dingen anders aangepakt hebben.
    Meer kordaat of minder kordaat, naargelang.

    Geen grote koerswijzigingen, want over een aantal radicale beslissingen
    meen ik nu nog dat ik toen juist gedacht en gehandeld heb, ook al was ik toen jong.
    Psychologisch zelfbehoud speelde enorm sterk. 
    Ik denk eerder aan latere kleine koersaanpassingen.
    Dingen die anders hadden gekund, dingen die ik anders had kunnen/moeten aanpakken.

    Daar gaan de gedachten meestal over:
    gezien de omstandigheden toen, hoeveel keuzemogelijkheden waren er,
    en ook al had ik anders gemoeten,
    gezien de leeftijd van mijn hersenschors toen, en gezien wat ik toen wou en voor ogen had,  
    had de manier waarop misschien anders gekund?
    Ook al had ik het resultaat niet anders gewild.
    Dit is millimeterwerk, ik weet het. En het blijft bij veronderstellingen, ook dat nog.

    m - EZW-08/2013, bijgewerkt

    08-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.675. --- afl. 098/121

    afl. 098/121 ~ Een nieuwe onthulling

    Ik reed naar huis, naar Marianne.
    Leek een gewicht van honderd kilo te torsen. De schoft zou er toch niet tussenuit knijpen?

    Instinctief voelde ik dat dit niet zou gebeuren. Vraag me niet waarom, beste lezer. Ik vertrouwde hem. Goed gek?
    Echt niet, eerder een alles overheersende zekerheid, terwijl mijn hoofd tolde. De hele ontzettende waarheid.
    Had Gerda mij toch maar een teken gegeven!
    Doodgeslagen! Met een van haar eigen kruisbeelden, nog wel! Om haar geld, om zijn speelschulden. Het was zo absurd.
    Wat een schoelje was die zogezegd devote hond toch! Ik had er geen woorden voor.

    En jij een idioot, die zo'n uitschot vertrouwt, antwoordde denkduiveltje.
    Ik wou dat hij morgenvroeg ribbedebie was. Vloesberghe zal je dan meer dan één sigaar laten roken, vriend, en terecht.

    Had ik moeten schieten? Zonder pardon? Hem doorzeven en zien creperen?
    Zijn verdiende loon dat wel, maar wat met Marianne?
    Ik had nauwelijks de sleutel in het slot of ze liep me reeds tegemoet.

    'Venteke, hoe jij eruit ziet?' riep ze ontdaan.

    Die geweldige vrouw van mij en haar bezorgdheid. Seffens zou ik met haar aan tafel zitten,
    altijd weer een hoogtepunt van de dag. Ondanks de troubles, ondanks Serge, ondanks
    de gebeurtenissen die me morgen te wachten stonden. Bij haar gleden alle zorgen meteen van mij af.
    Ik kreeg mijn kalmte terug. Stak haar de tas met dagboeken toe.

    'Lieveling, nu weet ik alles. Het is Serge. Hij heeft haar … hij heeft nog bekend ook.
    Onmenselijke, beestachtige dingen heeft hij gedaan. Het staat hier zwart op wit.'

    Ze huiverde. Verbleekte. Kreeg het plots zo ongemakkelijk koud.
    Stond als radeloos te trillen. Hapte naar lucht. Haar stem sloeg over:

    'Hij was toch haar raadsman, haar vertrouweling, Wat is daar gebeurd, Max?'

    'Ga zitten, liefje. Schenk mij ook een cognac in.
    Gerda's dagboeken lees je beter morgen. Eerst alles laten bezinken. Het is te gruwelijk.'


    Ik leidde haar naar de woonkamer en begon te vertellen. Marianne onderbrak me niet.
    Ik zag haar mooi gezichtje versomberen. Verstrakken. Vergrauwen. Alsof zij meer met Serge worstelde dan ik.
    Alsof de almaar groeiende afschuw om zijn handelingen haar nog smartelijker doorkerfde dan mij. Dan in paniek.

    'Neem direct contact met Vloesberghe, Max, nu meteen.
    Die schoft is tot alles in staat. Wacht niet tot morgen. Bel nu, alstublief?'


    'Seffens. Geen nood. Morgenmiddag wordt hij gearresteerd.'

    'En jij vertrouwt dat stuk ongeluk op zijn woord?'

    'Hij kan geen kanten op. Je had hem moeten zien. Meer dan een slappe vod. Totaal verloren.
    Het enige wat hij kan doen is zich verhangen en dan nog! Maar hij doet dat niet. Die trouw gaat door. Zijn allerlaatste mis.'

    Marianne keek me doordringend aan.

    'Max, ik heb ook met die schoft te maken gehad. Ik heb het bewust verzwegen omdat ik je temperament ken.'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    08-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    07-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ een autokoe

    - Oma, waarvoor dient een autokoe ?
    - Bedoelt ge de autocue ?
    - Néé, een autokoé !

    Gegiechel en pret, want Oma wist niet wat een autokoe is.
     


    Met auto's kan je niet alleen (hard) rijden, voor creatievelingen zit er een minder praktische,

    maar zeer boeiende kant aan. Een Finse kunstenares transformeert autowrakken tot gigantische dieren:
    Miina Äkkijyrkkä. Deze dame heeft een zwak voor dieren.
    Zij hield zich voorheen met paarden bezig op het Equine College Ypäjä, en
    maakte daarna de overstap naar koeien, met de Dairy Farming School of North-Savo.
    Haar eindstation was de Finse School of Fine Arts. Hier wist ze haar liefde voor runderen en paarden
    om te zetten in kunst. Het resultaat: meer dan menshoge sculpturen, waar soms hele wrakken in verwerkt zijn.

    In Finland is nog ruimte voor dit soort gigantprojecten. Er wonen 16,4 mensen per km².
    Ter vergelijking: België heeft 369 mensen per km².

    Toen LM en ik daar in 2003 waren (Kokola en Uusikaupunki) zag ik vree weinig volk op straat.
    Ik vroeg me af, waar is iedereen?
    En toen viel mijn cent. Wel, die zestien of zeventien mensen, dat is het, dat ís iedereen.

    m van : https://www.autoblog.nl/archive/2011/09/18/automotive-kunst-omdat-het-moet , ook meer FOTO’s daar - https://nl.wikipedia.org/wiki/Finland

    07-08-2018 om 00:18 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.674. wat een dokter!

    prikken zonder drama

    De Kleine moet twee prikken krijgen. Twee! En eentje is soms al zo moeilijk. 
    Maar niet bij deze dokter. Eerst doet hij de kleine lachen,
    pas wanneer de stemming goed zit krijgt de Kleine -haast terloops- de prikken. 
    Daar gaat wel wat gegoochel aan vooraf en de dokter produceert continu klank en beweging.

    Eerst krijgt de Kleine twee nepprikken (met de dop nog op de naald)
    de dokter geeft ook zichzelf een nepprik, en de mama krijgt ook een nepprik.
    Na elke prik maakt de dokter een klikgeluidje. De klik betekent : het is voorbij hoor!
    Tijdens  het gebabbel krijgt de papa terloops de instructie de armpjes goed vast te houden,
    want nu is het efkes voor echt. 
    En dan heel snel, in al die klank en beweging, krijgt de Kleine zijn prikken, de echte. En klík! Voorbij.

    0p 00min26, na de tweede prik, dreigt het gelach efkes te veranderen in geschrei.
    Weer de aandacht afleiden : zakdoekjes strooien. De Kleine gooit ze terug, lachend. 
    De Kleine wordt betrokken bij de sparadrap, hij krijgt de papiertjes die aan zijn vingertjes kleven,
    de dokter praat aan een stuk door en zingt bij het opruimen zelfs een kampliedje.
    Alles samen duurt het hele gedoe maar 01min06 en er zijn zoveel tranen en nasnikken vermeden.

    Prikken zonder drama. Wat een dokter! 

    klank aanzetten :
    https://www.youtube.com/watch?v=MOOxpT9q2mo 
    01min06

    m – EZW-08/2014, nagekeken

    07-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.673. --- afl. 097/121

    afl. 097/121 ~ Zeurende wijven

    Serge luisterde geduldig, was vol medeleven. Antwoordde niets. Die wijven bleven maar zeuren.
    Over de liesbreuk van vader, over zijn prostaat dat ze drie jaar geleden hadden moeten laten afpellen.
    De specialist had hem eerst medicamenten voorgeschreven, maar de ziekenbond kwam daar niet tussen.
    Dat is toch een schande, meneer, als je ziet hoe er overal met geld wordt gesmeten.

    Oeroud had iets vernomen van een school, twaalf jaar geleden nieuw gebouwd en nog niet in gebruik.
    Of meneer zich dat kon voorstellen! Om te zwijgen van al het geld dat ze aan die vreemdelingen hangen.
    Dat komt hier toe en wordt geholpen. Dat spreekt geen woord Vlaams, maar kent de juiste weg, nietwaar meneer.
    Oeroud had gehoord dat in 2011 de uitbetaling van de pensioenen in gevaar zou zijn. Ze sliep er nu al niet meer van.

    Allemaal de fout van die asielzoekers, maar ook van de mannen met veel te hoge pensioenen.
    Zoals rechters en hoge pieten op de ministeries, beaamde half-oud.
    Politiekers, meneer, allemaal potjeslikkers. Beroepsprofiteurs, nietwaar meneer pastoor?
    Neem de burgemeester en zijn familie. Aangetrouwde nichten en kozijns,
    allemaal hun postje bij de gemeente, het OCMW of de RVA.
    Eigen volk eerst, wist stokoud, met of zonder diploma.

    'Max', zei Serge stroef, onzeker, 'het is beter dat we onze zaak morgen afhandelen.
    Mijn parochianen moeten geholpen worden, zoals je ziet.'

    'Ik wacht wel!'

    'Morgen is er de huwelijksplechtigheid van Laurien en Sam. Ik heb vanavond nog wat voorbereiding voor de boeg.'

    'Mijn zaak is belangrijker, veel belangrijker!'

    De twee vrouwen staarden ons niet begrijpend aan. Half-oud wou weten wanneer de begrafenis feitelijk kon doorgaan.
    Die meneer daar, moest toch inzien dat het geen zottigheid is om met een lijk in huis te zitten.
    Het weer kon van de ene op de andere dag omslaan. Of we vader daar al zagen liggen bij tweeëndertig graden hitte!
    In hun familie ging er niemand in een frigo, die begrafenisondernemer maakt misbruik van de mensen hun verdriet
    daarom bleven teergeliefde doden beter tot de laatste minuut in hun eigen huis. Vader zou niets anders willen!

    Serge trok me aarzelend wat terzijde. Ging verder op fluistertoon:

    'Luister, Max, ik regel die begrafenisplechtigheid nu liever met Bette en haar dochter.
    Zo niet roesten ze hier vast. Die twee wijken voor niets en niemand.
    Laat me alsjeblief ook het sacrament van het huwelijk aan Laurien en haar verloofde toedienen.
    Zij is mijn buurmeisje. Deze jonge mensen hebben recht op een heuglijke dag.
    Ze kijken er al zolang naar uit. Mijn misdaad mag dit voor hen en hun familie niet dwarsbomen.
    Ze komen vanavond de muziekinstallatie testen en de versieringen aanbrengen.
    Wees gerust, ik ben hier dan ook. Ik ga niet lopen, Max.
    Ik vraag alleen de toelating om morgen om elf uur mijn allerlaatste sacrament te mogen toedienen.
    Indien je Vloesberghe nu haalt, kan dit niet.
    Doe het niet voor mij, doe het voor die jonge mensen.
    Mag ik rekenen op je vertrouwen, hoe moeilijk dit ook is voor jou?'

    'Ik sta hier morgen om elf uur met Vloesberghe of met iemand van de politie. Ik verwittig hen nu reeds.'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    07-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    06-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ Brits fatsoen

    Toen Ivo samen met een maat van het stamcafé te voet naar huis ging,
    passeerde hen een wagen in volle snelheid, reed door een grote plas en bezorgde hen een vieze douche.

    "Wat leven wij toch in een onfatsoenlijk land, zei de kameraad. Als zoiets in Engeland gebeurt
    stopt de chauffeur, excuseert zich, neemt u mee naar huis om te douchen, bezorgt u een propere badjas én
    hij laat u bij hem overnachten tot uw eigen kleren terug zijn van de droogkuis."

    "Daar geloof ik niks van" zei Ivo.

    "Ja-wél" antwoordde de maat met klem “Vorige week! In Engeland! Mijn vrouw heeft het zelf meegemaakt!" 

    *
     

    06-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.672. 't remt niet

    een schip remt niet

    "Al youtubend (wat een woord!) kwam ik op de laatste Parkinson talkshow voor de BBC
    met als gasten Michael Caine en Billy Connolly. Michael Caine is niet alleen een geweldig acteur maar ook 
    een zeer boeiende verteller die bovendien gekend is voor zijn grote liefde voor  nutteloze informatie
    die hij graag mededeelt aan wie het wil horen. Zo is er in Nieuw-Zeeland geen enkele plek die verder dan 52 mijl van de zee is,
    omdat hij zich verwonderde dat er op een bepaald moment een tekort aan zout was.
    Maar ooit was hij op zo'n enorm containerschip aan het filmen en
    hij vroeg aan een van de bemanningsleden hoelang het zou duren om dat schip te doen stoppen in geval van nood.
    Die man zei : 22 mijl!!! ik neem aan dat een zeemijl ongeveer 1800 meter is." JdB

    Een zeemijl is achttien tweeënvijftig. 1852 m. 
    Voor LM en mij is dat gemakkelijk onthouden, wij zijn allebei geboren in tweeënvijftig. 1952.  
    De luchtvaart werkt ook met zeemijl ofte nautical miles. Luchtvaarders varen ook globaal hé.
    Dus geen gedoe met de soorten landmijlen die ooit verschilden per land.

    1 zeemijl = 1,852km
    22 zeemijl = 22 x 1,852km = 40,744km

    W
    at was de actuele vaart van dat schip?
    Stromingen en wind zijn ook factoren die moeten verrekend worden.
    En natuurlijk ook de densiteit van het water.

    40km lijkt me veel als ik het zo zie staan, maar het kan.
    Eigenlijk remt een schip niet. Enfin, een vrachtvaarder toch niet. 
    Vaart minderen kan wel. En 'stop engine' ook.
    Maar dat is gelijk gas minderen of voet van de pedaal halen bij een wagen. Dat is niet actief remmen.

    Afbeeldingen van full astern

    Zo’n emergency stop is niet plezant. Een schip is geen trotinette, zei ooit een 2de en
    ik voelde daarbij zijn hartepijn als machinist.

    m - EZW-10/2011, herwerkt - http://wiki.answers.com/Q/In_maritime_vocabulary_what_is_meant_by_full_astern

    06-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.671. --- afl. 096/121

    afl. 096/121 ~ Oeroud en half-oud

    In het portaal stonden wij plots tegenover twee vrouwen. Moeder en dochter zo te zien.
    Dezelfde haartooi, dezelfde gebogen houding, dezelfde harde mond,
    dezelfde sloffen aan de voeten en dezelfde vinnige, onderzoekende blikken.

    Ze kwamen bij meneer pastoor de begrafenis bespreken. Negen uur was al goed, zei oeroud.
    Vader zat dood in zijn zetel vanmorgen, vervolledigde half-oud.
    Tweeënzeventig jaar en heel zijn leven hard gewerkt. 't Was toch te jong.
    Ze wisten dat er morgen een trouw was in de kerk en in de namiddag een doop.

    Daarom waren ze nu gekomen. Half-oud moest volgende week geopereerd worden aan haar tenniselleboog.
    Ze had nog nooit een raket in de hand gehad. Wat een mens toch allemaal krijgt, nietwaar meneer.
    Veel volk zou er niet komen, maar het moest toch een schone begrafenis zijn.
    Ja, ze waren al naar het met het briefje van de dokter naar het gemeentehuis geweest.
    Kort na de middag. Overlijdensbewijzen voor de bank en voor de pensioenkas.

    Moet meneer pastoor nog andere papieren hebben? Morgen ging half-oud naar de ziekenbond.
    Ze wist dat ze recht hadden op een rouwpremie. Het was wel niet veel, maar toch iets, nietwaar meneer?
    Ze vertrouwden de begrafenisondernemer niet helemaal. Wat ze zelf konden, deden ze liever zelf en beter.
    Als je de prijs ziet van de kisten, meneer. Ze waren er echt niet goed van.
    Daarom hadden ze eerst in beraad gestaan het lichaam van vader aan de geneeskunde te schenken.
    Oeroud vreesde voor de praatjes in het dorp. Dus liever niet. Later, als half-oud de ellenboog kon bewegen,
    zouden ze terugkomen om vijf namissen te bespreken. Elke maand een en de goedkoopste.
    De vroegmissen dus, Gerda's missen. Een gebed om zeven uur is evengoed als een om elf uur, nietwaar?
    Of meneer pastoor nog vandaag de sacramenten van de doden kon komen geven?

    Meneer daar was toch niet de man van die mevrouw uit de villa? Of ze hem al hadden? De moordenaar, meneer.
    De dag van vandaag gebeurde er toch wel wat. Als half-oud boodschappen moest doen was oeroud altijd ongerust.
    Vandaar dat ze al hun groenten zelf kweekten. Ze hadden ook kippen en konijnen.
    Als meneer een konijn moest hebben, hoefde hij maar te spreken.
    Goed, mals vlees, tja hun dieren werden niet opgejaagd en voor hem aan de helft van de prijs van bij de marchand.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    06-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    05-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ verstrooid

    teveel seks is niet goed

    Gewoonlijk lezen wij in stilte. Vooral 's morgens.
    Af en toe komt er toch een bedenking luidop.
    Gevolgd door een verstrooid antwoord.

    - Dirk Draulans zegt hier dat teveel seks niet goed is.
    - mm …
    - En die gast heeft bij drie verschillende vrouwen een kind.
    - tss, …
    - Heeft die vent recht van spreken, vindt ge?
    - m-m, …
    - Weet ge wat dat wil zeggen, op drie plaatsen een kind.
    - … eh, dat hij drie keer seks gehad heeft?

    - HiH-03/2015, http://www.knack.be/nieuws/wetenschap/te-veel-seks-is-niet-goed/article-opinion-541661.html , https://www.nieuwsblad.be/cnt/geq22n7bs

    05-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.670. mijn hok

    mijn hok is mijn kasteel, voor een dag

    Die iemand op dat kantoor moet toch zeer geliefd zijn dat hij/zij
    niet zomaar een versierde stoel krijgt als verjaardagspresentje maar een gans kasteel.
    Iemand heeft zelfs aan hoekstenen gedacht,
    maar vanwege de stramme knieën lopen ze niet door tot onder.

    Mensen hebben tijd en vindingrijkheid gestoken in dat bouwsel.
    En energie. Want van kantelen knippen krijgt men bleinen hé.
    En dan pas denkt men aan een cutter...

    De poort heeft de magazijnier zelf uitgesneden,
    hij kon het niet meer aanzien hoe de mensen van den bureau
    stonden te knoeien en te klungelen met een paar stukken karton.

    De valbrug lijkt een uitgerolde loper om de prins(es) van het kantoor te verwelkomen.
    Daarom vind ik dit een mooie foto. Om wat er allemaal niét op staat.

    En ook omdat ik bij zo'n foto er op los kan fantaseren.
    foto van 't Net   Afbeeldingsresultaat voor cubicle castle cardboard

    m
    – EZW-06/2013, herwerkt
     

    05-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.669. --- afl. 094-095

    afl. 095/121

    Wegens ooit een vergissing in de nummering bestaat deze aflevering niet maar ik bewaar en volg de oorspronkelijke nummering wel
    omdat anders de verwijzingen/de linken naar de bron niet meer kloppen. En bronvermelding is ongeveer heilig niewaar, m.

    afl. 094/121 ~ Het genadeschot

    'Max, ik vind het vreselijk. Verschrikkelijk. Mijn boete zal immens zijn. Is dit nu al.
    Ik begrijp het nog steeds niet. Ik wou dit niet. Hij alleen wou het, dat duivels monster in mij.
    Hij heeft Gerda de genadeslag toegebracht. Totale zinsverbijstering en onmiddellijke ontnuchtering.
    Jij begrijpt dit toch, Max? Je wou haar toch ook dood, die avond na de reünie, met de wagen.
    Was er bij jou eveneens een duistere macht die je leidde?
    Kan de liefde voor een vrouw, een verstandig man tot misdaad aanzetten?
    Ja, jij hebt het ervaren. Geef toe, Max, alleen God hoort ons…'

    'Bullshit, smeerlap, dit pakt bij mij niet…'

    Opnieuw zijn vaderlijk zalvende stem, als een in het verweer gedrongen wraakzuchtige die een nieuwe kans ziet:
    'Peccare nemini licet, Max, zondigen staat niemand vrij! Jawel, Max, bij jou pakte het goed uit.
    Slechts een fractie van een seconde maakt dat jij vrijuit gaat en ik … levenslang zal krijgen.
    Een fractie van een seconde! Is er echt een verschil tussen jou en mij, Max?
    Tussen jouw verslaving aan die mooie vrouw en de mijne aan de goktafels?
    Jouw handen hunkeren naar haar borsten, de mijne naar de speelkaarten.
    Uitzinnige passie ontspoort altijd. Omne nimium nocet. Elk teveel is schadelijk.
    Ik zal, biddend in de cel, de zware last van je schuld helpen dragen.'

    'Wat!? Je wou met je manoeuvers, mij ten slotte jouw wandaad in de schoenen schuiven.
    Je hebt Gerda dolgedraaid. Mij overal beklad. Marianne een duister verleden toegeschreven.
    Geld geïnd in naam van Gerda, terwijl zij opgebaard in je kerk lag. Mij nu nog de les spellen op de koop toe!'

    Serge reageerde, opeens weer kalm en doortastend.
    Bij momenten toch nog de gladde aal blijvend in het vangnet van schuld, vrees en herwonnen zelfwaarde:
    'Je stond je vrouw naar het leven, Max. Gerda vertelde me altijd alles.
    Was je haat zo vreselijk, man? Ik spreek de waarheid.
    En wat Marianne betreft, vraag het haar.
    Misschien zie ik het anders, ben ik verkeerd en is het niet alleen om geld te doen.
    Ik hoop het voor jou. Zo niet is je moordpoging een maat voor niets geweest.'

    'Vloesberghe moet meteen komen. Sta recht!'

    Mijn stem beefde. Zou hij iets van onzekerheid in mijn ogen bespeuren?

    'Vooraleer hij komt, weet dat mijn lippen tijdens zijn ondervraging, verzegeld waren over je intenties.
    Ik heb bewust gezwegen. Ja, Max, zo ben ik ook! Jij blijkbaar niet.'

    Hij verschrompelde weer. De kameleon van alle markten thuis.
    Zijn brede schouders leken te bezwijken onder de verpletterende last van zijn moordbesef.
    Hij bracht gesmoord, onderdanig stamelend uit:

    'Je hebt gelijk, Max, ik ben een gewetenloze smeerlap, een onwaardige.
    Mijn schuld is niet meer in te lossen. Geen cel, geen boete, zelfs niet
    het brandend kastijden in de diepste der hellen kan me nog bevrijden …
    Moet dit echt, Max, moeten onze daden openbaar gemaakt worden?
    Denk aan de wantoestanden, vooral in Amerika, de knapenschennis aldaar en het gezichtsverlies dat Rome erdoor lijdt.
    Denk vooral aan je zoon, Max! Door mijn ziekelijke obsessie ziet hij nog jarenlang het verminkte lichaam van zijn moeder voor ogen.
    Het allerergste zal hij evenwel luidop vernemen in de rechtbank, als jij gedwongen wordt je dodelijke intenties prijs te geven!'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    05-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    04-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ oma dalton

    Een politieagent doet een hoogbejaarde dame stoppen.
    Terwijl hij haar rijbewijs en de papieren van de wagen controleert
    zie hij een wapenvergunning zitten.

    - Mevrouw, heeft u een wapen in de wagen?

    - Dat is zeker jongen, kraakt haar stem, dat is zeker !
      Een 45 Smith & Wesson in het handschoenkastje,
      een 357 Magnum in de koffer en
      een 38 Special in mijn handtas.

    - Maar Mevrouw, waar bent u zo bang van?

    - Van niks of van niemand niet, jongen,
      van niks of niemand niet !

    m  – EZW-05/2014 - Was dat Bomma Backeljau?

    04-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.668. de vissoep

    vissoep zonder de pietermannen

    Maandag heb ik raprap de soep gemaakt want ik wou ze absoluut
    24hrs laten rusten in de koelkast. Dinsdagnamiddag heb ik ze afgewerkt.

    Dinsdagavond heb ik er de vis in laten garen,
    400 gram 'wilde' koolvis / colin / pollack uit Alaska.
    Diepgevroren natuurlijk, het is koud in het wilde Alaska.

    De vis heb ik zeer³ traag³ laten garen, het suddervlammetje op zijn laagst,
    om het beestje niet te doen schrikken en eigenlijk vooral opdat de vis alles zou afgeven aan de soep. 
    Want koolvis, ook al komt hij uit Alaska, is eigenlijk maar mijn repetitievis.
    Als een visgerecht smaakt met koolvis, dan smaakt het ook met de juiste vissoort,
    dan zit mijn bereiding goed. 

    'k Had twee aardappelen in de pel gekookt, dan is de smaak geconcentreerder.
    'k Heb ze gepeld in de keuken omdat ze mee de soep in moesten, pellen aan tafel zou dan moeilijk zijn hé. 
    De aardappelen heb ik in de lengte in vier gesneden -mes na elke snede afspoelen en nat houden-
    omdat die schuitjesvorm gemakkelijker garniert op het bord. 

    Halverwege vond ik dat er kleur ontbrak en heb ik nog een tomaat versneden,
    het binnenste er uit gehaald, want dat binnenste kon niet meer mee in deze soep.
    Die tomatenkaviaar gebruik ik wel in een volgende soep. 
    De lapjes tomaat heb ik er pas op de laatste nipper bij gedaan
    omdat ze enkel mochten warmen, niet kapot pruttelen. 

    Omdat het boeltje relatief bleek was -buiten de rode driehoekjes tomaat dan -  
    heb ik het op de grote zwarte borden geserveerd, die zijn vierkant en de vier tippen gaan wat omhoog.
    Het zijn niet echt diepe borden, maar ze zijn wel lichtjes hol, men kan er iets à la nage in serveren.

    LM vond het lekker, als ik hem niet hoor is het lekker. Dat was dinsdagavond. 
    Woensdagmiddag heeft LM de resterende halve liter soep als lunch gegeten, met getoast bruin brood en extra look.
    Toen zijn kom leeg was begon hij te praten, dat hij wel elke week zoiets zou lusten …
    terwijl hij afruimde taterde hij verder en ik ging op de sofa liggen,
    trok het dekentje over mijn hoofd deed of ik het niet hoorde en viel in slaap. 

    Twee of drie keren per week vis eten is oké, dat doen we ongeveer,
    maar er moet niet élke week vissoep bij zijn, volgens mij. 
    Waarom vertel ik dit nu zo uitgebreid? Omdat ik niet kan slapen. 
    En élke week vissoep? Zeg nu zelf …  alhoewel, er zijn ook de caldeiradas natuurlijk.

    m - EZW-08/2013, herwerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Caldeirada , Afbeeldingen van calderade

    04-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.667. --- afl. 093/121

    afl. 093/121 ~ Serge, de baarlijke duivel

    Serge verloor plots weer zijn schijnbare kalmte en zelfverzekerdheid.
    Jammerde opnieuw, haast in een rochelend gesmeek:

    'Max, ik wou het niet … het was een ongeval, puur ongeval. Je moet me geloven.'

    'Gerda opzettelijk de schedel inslaan is puur ongeval? Waarmee heb je het gedaan? Waarmee en hoe?'

    Hij richtte zich moeizaam half op.
    Zijn natte, uitdrukkingsloze ogen, als doffe stenen naar binnen gedraaid, leken holten geworden.
    Hij beefde nu van kop tot teen. Gebroken was hij. Mijn waarheid had hem eindelijk hulpeloos op de knieën gekregen.
    Hij wees, mompelde mat, voorgoed verloren:

    'Daar op het altaar, die bronzen crucifix. Stond bovenop haar kamer …'

    'Met een kruisbeeld van Gerda!?'

    Serge knikte. Grijnsde opnieuw. Of was het duivels geveinsd huilen?
    Net een waanzinnige. Schokkend. Volkomen los van de realiteit.
    Een man in nood. Daardoor amoreel. Zonder besef van eigen verlies.

    'Ja, daarmee, Max, met de vlag van God. Zijn standaard. Ze nam me de pentekening van Sint Maarten af.
    Zeventiendeeuws. Op de Zavel hebben ze daar kopers voor. Kon zeker tweeduizend of nog meer opbrengen.
    Gerda kwam haar belofte niet na. Ik greep een kruisbeeld en schreeuwde haar toe, in naam van Christus.
    Ze moest en zou absoluut haar belofte nakomen. God verdraagt het niet dat je me aan mijn lot overlaat, riep ik.
    Hij zal je verdoemen, de demonen keren terug in jou.'

    Hij lette niet meer op mij. Sprak lispelend voort, nu in trance zelfs:

    'Ze liep de kamer uit. Ik volgde smekend en biddend. Ik was een baarlijke duivel, gilde ze.
    Ze dacht dat ik haar alleen kwaad wou. Ik had haar bezoedeld, besmet onteerd, geslagen, belogen en vernederd.
    Ze zou iedereen vertellen wat haar was aangedaan. Vooral aan jou. We stonden bovenaan de trap.
    Ze spuwde op mij. Stampvoetend mepte ze daarop zichzelf in het gezicht, met beide handen.
    Trok zich de haren uit. Hysterisch werd ze. Ik wou haar kalmeren. Toen moet ze gestruikeld zijn.
    Ze kermde, onderaan de trap, bewoog bijna niet meer. Ik wou helpen, de ambulance bellen.
    Ik weet nog altijd niet wat mij toen bezielde ... Ze had mij misleid en de crucifix was in de handen van satan.
    Het bloed spatte tegen de muur. Ze kermde minder en minder …'

    'Zwijg! Ik bel Vloesberghe.'

    word morgen vervolgd : bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    04-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    03-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ intens manneke

    ‘slapen kan ik al’ 

    De kleine eet over de middag thuis en gaat dan weer naar school.
    Daar begint de namiddag met een dutje. Dat is niet echt naar de zin van de kleine, dat slapen.
    Op weg naar school laat hij dat duidelijk merken, hij stapt niet mee aan de hand, hij hangt er aan.
    Oma houdt stevig zijn handje vast. 
    Hij probeert met stampvoeten. Oma stapt gestaag verder en Kleine moét wel mee. 
    Hij probeert met huilen. Het is eerder een protest-gejengel. Oma laat zich niet vermurwen.
    Aan de schoolpoort geeft ze hem en kus en mag hij uitleggen wat hem zo stoort aan de namiddag.

    En dan, met een dreinerige snik van onmacht : Ik wil tekenen (= leren).
    Slapen-kan-ik-al. Niet slapen!
    Hij leert en leeft zo intens dat hij daar elke namiddag slaapt als een roos.
    Al en toe houden ze hem thuis voor het middagdutje.
    Bij het wakker worden vraagt hij dan verongelijkt "waar is mijn school?"
    Want slapen, dat kan hij al.

    – HiH-07/2015, herzien 

    03-08-2018 om 00:16 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!