Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    05-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.732. met de moto

    en toen hielp enkel bidden nog

    Volgens de motorijders-filosofie ziet en hoort men alles beter wanneer men zich op twee wielen verplaatst.
    Men proeft de wereld! Men 'beleeft' de weg, kortom, men is één met de natuur. Ook op zo'n krijs-machien?

    Men ziet alles beter. Hopelijk wel, maar dan enkel recht vooruit.
    Het zijdelings zicht wordt beperkt door de helm. Gelijk wat ze beweren.

    Met hoort alles beter.
    Met een helm op het hoofd? Men hoort enkel de eigen motor.
    Niet het ruisen in het struikgewas, niet het gefluister van bomen en water of de signalen van dieren. 

    Men ruikt alles beter. 
    Uitlaatgassen, smeerolie, rubber en asfalt ? 

    De natuur beleven. Dat geloof ik dan weer wel. Deze rijder had ondanks het geluid van zijn machien,
    gelukkig toch de waarschuwing van een andere weggebruiker gehoord.
    Een mastodont-weggebruiker. Met haar volgelingen volgden natuurlijk.
    Daar zijn ze volgelingen voor. Om te volgen. En de volgelingen zijn zelf ook zwaargewichten. 

    Dat het geluid en de geur van zijn machien niet iedereen bevallen had hij daar-&-toen plots wél begrepen?
                             
    Afbeeldingsresultaat voor htthttps://www.youtube.com/watch?v=0NVBNC37V90  Afbeeldingsresultaat voor htthttps://www.youtube.com/watch?v=0NVBNC37V90

    voor kwaaie olifanten in Thailand, klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=0NVBNC37V90 
    01min35

    Voor mij liever het rustig doekkedoekke-geluid van Harleys & soortgelijke machines
    maar niet in wildparken, enkel op de gewone wegen. Daar maakt men geen mastodonten kwaad. Hoop ik.

    m  – EZW-09/2015, herwerkt - http://indianexpress.com/article/trending/viral-videos-trending/angry-elephants-charge-at-biker-in-thailands-national-park/

    05-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.731. deze BBQ-tafel

    een ongemakkelijk / onpraktisch ontwerp

    'k Zit maar te kijken naar het meubel en ik vraag me af of dit een goed idee is,
    een achtkantige barbecuetafel ontworpen alsof het een gourmettafel zou zijn.
    Vreemde vormgeving voor een tafel die met open vuur werkt ...
    Hoe moet het met de rook die zelden mooi rechtop stijgt zoals gewenst maar neerslaat en wervelt
    en de gasten doet hoesten. De kinderen eerst.

    Juist om zoiets te vermijden zet men de eettafel gewoonlijk voldoende ver van de barbecue met zijn rook. 

    Hoe gaat het wanneer een stuk vlees moet verplaatst worden
    van de schroeizone naar de gaar-zone en verder naar de warmhoud-zone.
    Hoe staat men te werken aan zo'n tafel?
    Er is geen uitsparing in het meubel waar de kok van dienst kan staan!

    Hoe moet het dan met opwaaiende asse? Die landt in de borden en op de kledij van wie benedenwinds zit. 
    Juist om zoiets te vermijden zetten we de eettafel gewoonlijk ver genoeg van het vuur en de gensters.
    Hier staat de vuurhaard met rook en gensters te midden van de mensen, kortbij, vlakbij. 
    Bij warm zomerweer is het niet lang aangenaam zo dicht bij het vuur,
    de mensen zweten zich te pletter, zelfs in de schaduw. 
    En wat als er een gast meer komt dan de acht beschikbare plaatsen? Enzovoort, etcetera. 

               Afbeeldingsresultaat voor http://hiconsumption.com/2014/05/jag-grill-bbq-table/   Afbeeldingsresultaat voor http://hiconsumption.com/2014/05/jag-grill-bbq-table/  

    Nee, ik denk niet dat dit een zinnig ontwerp is.
    Mooi en duur, maar niet plezant. Of toch niet voor lang.

    m– EZW-05/2014, herzien - foto gisteren ontvangen - http://hiconsumption.com/2014/05/jag-grill-bbq-table/ 

    05-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    04-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.730. een klarinet & zo

    Freudiaanse TOTALITEIT ? Wat een vondst. Meesterlijk.
    Ik kreeg op slag heimwee naar een periode, +/- 45 jaar geleden, toen
    dit soort idiote spitsvondigheden dagelijkse kost was in het huis waar ik toen woonde.

    Dit soort dingen maakt mijn week goed.
    Los van zijn klarinetwerk, want dat is ook vakwerk natuurlijk,
    zijn de clownerijen in dit interview grandioos.

                                          Gerelateerde afbeelding
    klank aanzetten,

    http://www.youtube.com/watch?v=EGcerw-FgzE 
    08min10 van uw tijd en elke seconde is het waard.
    Vind ik.

    m – EZW-2013, bijgewerkt – met dank³ aan JdB

    04-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.729. man op bankje

    sociale contacten & sociale controle

    Aan ene uiteinde van onze straat is op de hoek een krantenwinkel.
    Van hier uit gezien botst de straat daar op de Ekerse Steenweg. Die was er eerst. 
    Aan het andere uiteinde, dat is onze hoek, is een broodjeszaak. 
    Tussen de broodjeszaak hier achteraan en de krantenwinkel ginder vooraan
    staat nog ergens een brievenbus en dat is het dan,
    qua sociaal gebeuren in dit gedeelte van de wijk. 
    Hier valt weinig te beleven.
    Dit is een doorloopstraat van en naar de bushalte op de Ekerse Steenweg,
    onze verbinding met de beschaving.

    Links stapt men naar het dorpscentrum en rechts vliedt men naar het stadscentrum.
    Op deze oever van de straat staan appartementsgebouwen.
    Op de andere oever staat het woonpark Rozemaai, een park met veel grote mooie kleurrijke bomen. 

    Voor de krantenwinkel stond op een dag een zitbank. Pal aan de stoep.
    Daar geplaatst op aanvraag van de krantenman en zijn echtgenote. 
    De vader was komen inwonen, maar Chris had de winkel en Paula had haar job als verpleegster.
    Wie hield de Vader dan gezelschap overdag ? Wij. Het cliënteel, de buren, de voorbijgangers.

    Zijn sociale contacten alhier waren eerst de cliënten in de winkel en
    later de passanten op het voetpad. Want van zodra het weer het toeliet
    verhuisde hij van zijn zitje tussen het kopieerapparaat en de koffiemachine in de winkel
    naar het bankje op de stoep. Op momenten zonder neerslag.
    Soms met laarzen en muts en wanten met daartussenin een parka.
    Goed ingeduffeld zat hij buiten te koekeloeren naar wat er zoal leefde en bewoog in dat komen en gaan van mensen.

    Naarmate het seizoen vorderde werd de kledij aangepast.
    De laarzen werden sandalen en de muts werd een zomerhoedje.
    Zo ook bij de andere cliënten en passanten.
    Na verloop van tijd was hij een gekend figuur bij de mensen die naar de bushalte gingen of er vandaan kwamen.
    Er was een knikje voor de haastige jonge moeders met kinderwagen. Ook die met hoofddoek.
    En er was een babbeltje met de mensen die efkes bleven staan en voor hen die de tijd hadden om naast hem te gaan zitten.

    Hij was zo wat de portier van de wijk.
    Van op zijn bank hield hij misschien niet alles in het oog, maar de snelheidslimiet werd wel iets vaker gerespecteerd.
    Niet dat de man op het bankje de nummerplaat in kwestie zou onthouden, maar de patser achter het stuur voelde zich wel bekeken.
    Dat is al iets hé. Een permanente aanwezigheid op die hoek, sociale controle. 

    Er was ook geen zwerfvuil meer. Het afval werd in het vuilbakje gedeponeerd,
    niet zomaar vaagweg in die richting gegooid, want dan stond de man recht om het zonevreemd object op het pad zelf op te rapen.

    Zoiets is beschamend hé, als een oude man zwijgend recht staat om een onachtzaamheid in orde te brengen.
    Zelfs de patsers hielden hun manieren, daar op die hoek aan het begin van onze straat.

    Op een keer kwam ik er langs toen het begon te miezeren. 'k Vroeg iets als 'Hebt gij geen last van de regen, Meneer?'
    En de straatfilosoof antwoordde van tussen de waterpareltjes : 'Medammeke, zolang ge mij ziet zitten regent het niet'. 
    't Was nen harde. Ene met de ware surrealistische belgitude : ik zit hier nog, dús regent het niet.

    Op een dag bleef de bank onbemand. De portier van onze straat was niet meer. 

    Een tijd later werd de bank weg gehaald wegens overlast van dronken oostblokchauffeurs.
    Wat die overlast inhoudt kan men zich zelf voorstellen, veronderstel ik.
    Nog iets later werd het vuilbakje verwijderd wegens zwerfvuil en dumpvuil.

    Ik hoop dat de engelbewaarder van onze straat dit daarboven op zijn wolkje niet heeft moeten aanzien.

    Nu is de hoek opnieuw schoon, maar de ziel is weg.

    m – HiH-08/2015, herwerkt

    04-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    03-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.728. gelatenheid

    2013. Het regent hier, het wordt een natte dag denk ik. De bomen staan er gelaten bij. 
    Alsof ze het niet meer zo belangrijk vinden dat ze nog te drinken krijgen.
    Sinds half-augustus is het frisse verdwenen uit hun groen. Wat hen betreft zat de job er toen eigenlijk op.

    Hopelijk voeren ze binnenkort nog een warme kleurenparade op,
    als slotscène, de apotheose, de tegenhanger van hun uitbundig entree in de lente. 

    September Morning  Afbeeldingsresultaat voor leonid afremov paintings Leonid Afremov

    Daarna komen de novemberwinden hun bladerdek afruimen. En dan is het gedaan voor dit jaar.
    Kermille, ik denk al aan december en september is nog maar pas onderweg.

    m – EZW-09/2013, herzien - Afbeeldingen van leonid afremov 

    03-09-2018 om 00:45 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.727. weer naar school

    Van de kleuterklas herinner ik me niet de allereerste dag, wel een paar andere dingen.
    Veel is het niet, al ben ik er toch twee schooljaren jaren geweest. '55-'56 & '56-'57
    Ik denk beide jaren in hetzelfde lokaal en telkens bij zuster Jozefa. 

    Er stond een tafelzandbak op kinderhoogte. De kleintjes mochten zand morsen en de groten,
    de vijfjarigen kuisten het achteraf op. Of dat toen grondig gedaan werd betwijfel ik nu.
    Een zandbak binnen in de klas … ik denk dat zuster Jozefa dikwijls zand staan vegen heeft.
    Het was een houten bak op pootjes, de juiste hoogte, met een binnenbekleding in zink.
    Misschien was het gewoon een afgedankte bloembak en was zuster Jozefa een vindingrijk mens?

    Dit was bij de Ursulinen in Koekelberg.
    We gingen te voet naar school. Een buurmeisje nam me heen-&-terug mee.
    Dat kon toen nog in die buurt.
    Nu is dat daar ondenkbaar. En niet alleen vanwege het verkeer.  

    De ingang voor de Vlaamse kindjes was aan de achterkant van het gebouw,
    in de Herkoliersstraat. Een straat die me veel smaller lijkt dat toen.
    De immense poort van toen bleek op StreetView een dubbele deur te zijn,
    ongeveer de breedte van een stootkar. Het hekwerk is vervangen door PVC.
    Dat het PVC is weet ik omdat ik er eind februari 2012 eens langs gegaan ben. 

    De buurt is veranderd maar niet onherkenbaar. Dat soort wijken wordt niet gerenoveerd. Hoogstens opgelapt.
    De zon scheen op de stoep, als een welkom. Dat is niet veranderd.
    Het speelplein is vanaf de straat niet meer te zien. Dat is jammer want ik wou weten of de grot er nog stond.
    Dat was een vies ding in cement met stalactieten. Die dropen van de schimmel en ander verdriet.
    Rond heel het bouwsel stond een traliehek op kinderhoogte.
    In die grauwe grot stond een proper wit lievrouke smartelijk naar boven te kijken.
    Zij vond die vochtige viezigheid boven haar hoofd maar niks.
    En ik vond dat zo erg dat ik er thuis niet kon over ophouden.
    De kindjes mochten 's avonds allemaal naar huis en onslievrouke moest in die grot blijven staan. 's Nachts!

    Omwille van de gemoedsrust in huis zei mijn Moeder dat zuster Jozefa elke avond,
    nadat de kindjes naar huis waren, het lievrouke meenam naar binnen.
    En ik geloofde dat direct, want zuster Jozefa kon alles. Ook over tralies kruipen.

    m - EZW- 09/2012, HiH-09/2015 - bijgewerkt

    03-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    02-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.726. de laatste dag

    Voor mijn buurvrouw is het feest nu voorbij.
    Zij is oma van een Meisje en een Broertje. 

    De kleinkinderen bleven tot gisterenmiddag bij Oma logeren
    en dan moest zij ze meegeven aan haar dochter en schoonzoon,
    aan de rechtmatige ouders van deze twee wereldwondertjes.

    Als ontbijt had Oma een muesli-brood van bij Albert Heijn.
    Dat is gesneden in dikke schijven, zo één boterham per kind zou wel voldoende zijn, dacht Oma.

    Er was warme chocolademelk en de kinderen mochten hun brood
    soppen naar believen en ook morsen want het was de Aller-Laatste Dag van haar zomervakantie.
    Dat was voor de Oma erger dan voor de kinderen.

    Ze was wel blij voor hen dat de school herbegon en tegelijk was ze weemoedig
    dat er weeral een zomer voorbij was. Ze worden veel te rap groot, dacht ze.

    Ondertussen werkten de kinderen hun schijf meuzzelie-brood naar binnen.
    Met veel smaak en met veel gesmos. 
    Het viel haar op dat een meisje van negen
    al zoveel eleganter kan morsen dan een broertje van vier.

    - Was het lekker? vroeg ze terwijl ze zijn chokolademondje afveegde.
    Het Broertje knikte ja en kauwde en slikte.
    - Wilt ge nog een stuk?
    Hij schudde nee.

    - En gij? vroeg ze aan haar kleindochter, wilt gij nog een stuk?
    - Nee, antwoordde het Meisje.
    - Echt niet? vroeg de Oma, om het moment wat te rekken.
    - Nee, zuchtte het Meisje spijtig, mijn honger is op.

    En de zomervakantie is ook op.

    m – HiH-09/2014, herzien

    02-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.725. daglicht in huis

    Hier komt zoveel daglicht binnen dat ik er na 20 jaar soms nóg blij van word.
    Op grauwe dagen is het heel fijn geen kunstlicht te moeten gebruiken.

    Ik wou absoluut 2 hoog wonen. De hoek van het invallend licht is er anders. Helemaal anders.
    Niet 3 hoog of 1 hoog en zéker geen gelijkvloers.
    Eigenlijk was het 16de ook goed geweest voor mij, zolang het maar niet onder het dak is,
    maar 16 hoog zag LM niet zitten. Meer dan 2 hoog gaat hij niet.

    Oké, 2 hoog is het geworden, dat is boomkruinhoogte. Vogels leven daar, waarom wij dan niet.
    Helemaal opgelucht dat ik rechtstreeks de wijde lucht in kan kijken en niet zit te koekeloeren
    op de geparkeerde wagens vooraan en op de schuttingen van de buren achteraan.

    Geen slagschaduw hier.
    Achteraan enkel eigen schaduw & noorderlicht en kijken naar het spel van het licht
    op de vlakverdeling van de daken aan de overkant van het terrein.
    Vooraan zonlicht, als het weer het toelaat.
    Overal licht.
    Kan een mens een ijl hoofd krijgen van teveel licht?

    m - 10/2016

    02-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    01-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.724. blikvernauwing

    Onderstaand schrijfsel dateert van 03/2004 en zoveel jaren later is de sfeer in het gebouw nog dezelfde. 
    Misschien zijn de verhoudingen zelfs iets strakker geworden, iets minder mild want
    sommige karaktertrekken verscherpen met 'den ouderdom'.

    Van de acht appartementen in dit blok van '98 worden er zeven bewoond door senioren,
    de meesten gepensioneerd en allen komende van een eigen huis.
    In het achtste appartement wonen veertigers.

    Dit gebouw herbergt dus een respectabele hoeveelheid praktijk en ervaring,
    een voldoende dosis kennis en inzicht en een gezonde portie behoedzaamheid.
    Zonder al dat hadden we de seniorenleeftijd niet eens bereikt.

    Met andere woorden: hier in het gebouw zijn niet veel woorden nodig,
    een defect of een situatie moet niet omstandig uit de doeken gedaan worden.
    En de mogelijke oplossing meestal ook niet,
    een korte beraadslaging, een datum en een uur afspreken, meer is dat niet.
    Reparaties of karweitjes worden hier vrij vlot uitgevoerd. 
    Het is zelfs een aangename bezigheid, samen met een paar buren een klus klaren.
    De herfstbladeren van het dak van de garages vegen was zelfs héél plezierig.

    Helaas. Helaas hebben we onze ene buurman die palavert.
    Een probleem mag niet zomaar opgelost worden, neenee!
    Een probleem moet eerst gesavoureerd worden door er uitgebreid over te praten!

    Alhoewel alle betrokkenen de situatie reeds kennen en bekeken hebben
    wordt de gegeven situatie uitvoerig beschreven (dat is 1)
    Dan worden mogelijke oplossingen één voor één aangevoerd (dat is 2).
    Al die mogelijke oplossingen (min één) worden dan weer afgevoerd wegens niet optimaal (dat is 3).
    Om te besluiten met "Het beste wat we kunnen doen hé, dat is..."
    en dan volgt die ene weerhouden oplossing, hét beste (dat is 4),
    plus natuurlijk de samenvatting, waarom déze oplossing en niet een andere,  (dat is 5).
    Pseudo-didactisch, tijdrovend en vooral betuttelend.

    Bij (3), het afvoeren van niet-optimale oplossingen
    wou ik eens helpen, kwestie van het wat te laten vooruit gaan:
    - Maar dan doen we er toch gewoon compactuna bij!
    - Jamaar! Gij-laat-mij-niet-uitspreken!" (majesteitschennis)
    Straks moet ik strafschrijven, ging het door mijn hoofd.

    Nog een paar voorbeelden.

    KIPPENGAAS aanbrengen op de schouwen, zodat er geen vogels in nestelen:
    er zijn twee manieren om op het dak van ons gebouw te geraken, dus
    kregen wij twee volledige routebeschrijvingen. Bij wijze van inleiding.
    Vervolgens werd ons een hijsmethode bijgebracht, want materiaal en gereedschap moesten ook het dak op.

    - Julien, alstublieft, zal 't gaan ja, zuchtte iemand.
    - Jaja, ge lacht, maar veel mensen vergeten dat hé!
    en Julien breide tot zijn eigen genoegen zo'n vijftig minuten welsprekendheid aan elkaar.

    Hij zag in zijn zelfgenoegzaamheid niet dat het gehoor de vergadering al verlaten had.
    Zelfgenoegzaamheid is een sterk schild. Zoals Ontkenning er ook een is.

    WATERSCHADE in de kelder, er moest een dompelpomp gehaald worden:
    bijna een uur theorie over wat een dompelpomp is.
    En de ene dompelpomp is de andere niet.
    Op die tijd hadden we kunnen terug zijn met de pomp.

    CONDENSATIE in de kelder:
    ongeveer drie kwartier uiteenzetting over wat condensatie precies is,
    wat condensatie kan aanrichten
    en waarom dat verschijnsel zich nu juist daar en daar in de kelder voordoet en niet ginder.
    En ook niet in de appartementen.

    Hij herhaalde zijn discours toen hij zag dat ik degene was die de isolatie rond de buizen zou aanbrengen
    want …  vrouwen aan  de job?
    'k Blafte hem af dat mijn handen klein genoeg waren om de hoeken te bereiken én af te werken. 
    Op die tijd had ik de drie isolatietubes al kunnen aanbrengen.

    - En pas op met die cutter hé.
    - ?
    - Dat is heel scherp, zie dat ge u geen pijn doet.
    - Als hij niet vlijmscherp is zal ik er mee terug moeten zeker?
    - Waarom? vroeg hij verbaasd.
    - Omruilen, een cutter moet scherp zijn of ik wil hem niet.
    - Ge kunt daar een stukje afknijpen hoor, zei hij snel.
    - Weet ik, zuchtte ik.
    - Met een tang, verduidelijkte hij.
    - … ZUCHT²
    - Wilt ge dat ik het doe? vroeg hij.
    - Nee dank u, de cutter is gloednieuw.

    Owee, wat had ik nu weer gezegd, nu volgde er een uitleg
    dat niet elk stuk gereedschap dat recht uit de winkel komt
    ook in goede staat is, want ... enz., etc.

    Zo zijn er nog een aantal verhalen hoor. Maar die bespaar ik u.
    En als Julien zich nu nog beperkte tot de gemeenschappelijke delen van het gebouw
    dan bleef ons goed wat wrevel bespaard. Helaas heeft Julien veel tijd en weinig om handen.

    Aan zijn uitleg te horen is hij een eersteklas klusser, maar wanneer er tot actie overgegaan moet worden
    is er zijn knie, of zijn schouder of zijn heup. En als deze drie gewrichten zich per toeval koest houden
    is er nog altijd de rug natuurlijk. Handig. Met een rug kan men zich niet vergissen tussen links of rechts.
    (En daarom was het op het dak zo rustig werken. Daar komt hij niet).

    Vorige zomer had ik planken en spaanplaat te verzagen. Dat doe ik in de garage.
    'k Had zorgvuldig afgetekend hoe ik moest zagen, want mijn armen zijn niet lang genoeg om
    de plaat over de volle lengte te verzagen, dus had ik de plaat anders opgedeeld.
    Het geluid van de wipzaag werkte natuurlijk als een lokroep.
    Binnen de vijf minuten stond Julien voor de open poort. Ik knikte eens vriendelijk en zaagde verder.
    Hij wou iets zeggen maar de wipzaag zweeg niet. Hij maakte een gebaar. Ik knikte nog eens en werkte verder.
    Na het eerste stuk moest ik de zaag wel stilleggen natuurlijk.
    Als een duiveltje uit een doosje stond hij daar opnieuw.

    - Ha, ik zie dat ge uw werk mooi afgetekend hebt.
    En uw schragen staan ook juist opgesteld zie ik. (Nu gaat hij punten geven!)

    Maar waarom ik tuinhandschoenen droeg.
    Omdat werkhandschoenen te groot zijn voor mij.
    - Jamaar, tuinhandschoenen ...
    Ik startte de zaag. Na het zagen heb ik verder doorgewerkt
    met vlakschuurder en boormachine tot mijn oren ervan tuitten
    en ik niet meer wist of daar nu wel een gat had gemoeten of niet. 

    Tegen de avond kwam Barbra het plein opgereden. Aan het dichtknallen van het portier hoorde ik dat zij het was.
    - Ha m! Nog bezig? Wat zijt ge aan het doen?
    - Een kleerkast aan het verbouwen, zei ik.
    - Gaat het? vroeg ze.
    - Julien is deze voormiddag eens komen zien ...
    - Ai kind toch, lachte ze.
    Ik vertelde haar over mijn truc met de decibels van de zaag, en toen lachte ze nog harder.

    - Weet gij soms waarom Julien iedereen behandelt als absoluut-beginners?
    En zijn uitleg duurt elke keer zo lang! Dat is niet meer een woordje uitleg, dat is een vol uur blabla.
    - Vijftig minuten, zei Barbra.
    - Wat vijftig minuten?
    - Zijn uitleg duurt om en rond de vijftig minuten. Veel scheelt het niet. Zegt u dat niks, vijftig minuten?

    Nee, dat zei me niets. Dat het verdomd lang was ja,
    en dat het meestal overbodige uitleg was die ongelegen kwam. 
    En dat is al zo van in het begin, van '98, dat is bijna zes jaar ...

    - Een lesuur duurt vijftig minuten, zei Barbra terwijl ze een sigaret opstak.
    - Een wat?
    - Een lesuur, vijftig minuten.

    Mijn cent viel. Dus Julien is ...

    - Wist gij dat niet? A3, metaal. Tot zes jaar geleden, lachte ze.

    En ze was weg. 
    Nee, ik wist het niet, maar ik had het al zes jaar kúnnen weten.

    Dat was 2004. We zijn nu veertien jaar verder en het is nog niks gemilderd.
    Integendeel. Maar die verhalen bespaar ik u. Dat had ik daarjuist al beloofd hé.

    m - EZW-03/2004, HiH-11/2014, herwerkt

    01-09-2018 om 04:24 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.723. basketbal

    goed voor de glimlach en ook omdat het mooi is

    Toen ik het filmpje voor de eerste keer zag was ik
    een en al bewondering voor de plotse wending.
    't Is wel een reclame, maar de gedachte die erachter zit is verrassend in beeld gebracht.
    Mijn hoed af voor de makers.

             Afbeeldingsresultaat voor http://www.youtube.com/watch?v=xwndLOKQTDs

    klank aanzetten,
    http://www.youtube.com/watch?v=xwndLOKQTDs 
    01min02

    m – EZW-09/2013, herwerkt

    01-09-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    31-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ schooltaak

    de eerste schooltaak was 'schrijf een brief aan god' en

    JENNY is praktisch aangelegd

    Het schoolverlof is maandag voorbij. Dan komen er nieuwe taken zoals, schrijf een brief aan god.
    Jenny is nog een beetje in vakantie-modus. Bij schoolverlof ging de school wel dicht, maar
    de wereld kan niet dicht, die moet blijven draaien. Wie zorgt daarvoor? De klusjesman?
     

                                 Beste god,

                             Mijn mama vertelde me wot ge allemaal doet.

                             Wie doet het als ge op vakansie zijt?

                             Jenny
                                

    Ja, wie doet dat eigenlijk, de wereld bestieren en de planten doen groeien en alles en alles,
    wanneer god -zoals iedereen in het wereldje van Jenny- met vakantie is ?

    Jammer dat de leeftijden van de kinderen er niet bij vermeld worden.

    m - Dear God, © Stuart Hample, Eric Marshall, 1967 ?

     

    31-08-2018 om 01:57 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.722. personentransfer

    overbrengen van schip naar boot naar platform

    In het midden van dit model van basket komt enkel handbagage,
    nooit of te nimmer mensen! Mensen altijd aan de buitenkant van het touwwerk.

    personentransfer    Afbeeldingsresultaat voor personnel basket transfer   

    Wanneer de basket het deck van het bevoorradingsschipke raakt,
    moet men soms zeer snel van de basket wegspringen, bij slecht weer en ook wanneer er deining staat.
    Dat schipke daar beneden kan liggen dansen gelijk zot hé, zelfs als de zon schijnt.
    Dus wanneer het omhoog gestuwd wordt en zijn scheepsvloer de basket raakt, is het de moment om er af te springen. 
    Daarom: alle mensen aan de buitenkant, aan de binnenkant zou men maar gevangen raken in het vallend net.
    Want het model is flexibel, het net valt helemaal plat tegen het deck.

    Voor degenen die vervoerd worden geldt vanaf dan : wegblijven van dat net.
    De handbagage (met onze dure laptops!) werd er uit gehaald
    door de bemanning van het schipke, die hebben daar handeling van.

    De demonstratiefilmkes zijn gemaakt bij proper weer natuurlijk.
    Ik zoek verder op YouTube naar iets bij slecht weer, waarop te zien is waarom de basket moet kunnen platvallen.

    Er bestaan wel rigide modellen,
    maar die hebben een meer specifieke toepassing denk ik.
    De flexibele basket is in het gebruik meer allround.
                    Gerelateerde afbeelding

    klank aanzetten :
    https://www.youtube.com/watch?v=tWf1eWs2t1o
    04min30 ~ 3x hetzelfde manoeuvre, mensen van schip naar bootje
    en dan naar boorplatform.

    https://www.youtube.com/watch?v=_7tEyWlPDrY
    01min01

    m – EZW-08/2014, herwerkt -

    31-08-2018 om 01:50 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EINDE NOVELLE

    Op wo-16/05 is een vervolgverhaal gestart dat liep t/m vr-31/08.
    Gedurende 109 dagen kwam er één aflevering per dag. Af en toe waren het er twee.
    Het is een blog-novelle uit 2008 en ze werd geschreven door TiTiPoes.

    31-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.721. --- afl. 121/121

    afl. 121/121 ~ For every problem there's a solution

    Geef toe, beste lezer, u vindt me knettergek. Zeker als u een man bent.
    Een moord begaan uit liefde, niet zozeer uit passie?

    Wie wreekt zich nu vrijwillig en doelbewust, wetende
    dat jarenlange opsluiting tussen een bende halfgare chaoten en gestoorden wacht?

    Wat zegt u? Krankzinnig! Ik?

    Een vijfenzestig-plusser met een pak geld veilig belegd,
    een villaatje met alles erop en eraan, boordevol antiek
    plus een niet onaardig pensioen!
    Had u het anders aangepakt? Hoe? Genieten! Waarvan als ik vragen mag.
    Toch geen business seat op Anderlecht en napraten in de Saint Guidon over een stelletje baltrappers?
    Petanque, na mijn middagdutje, tussen een stel weduwen en weduwenaars?
    Golf spelen en lumbago krijgen? Reizen? Ik heb de halve wereld gezien. Bijna tweemaal gecrasht.
    De pest gekregen aan lawaaierige luchthavens, controles en te lange wachttijden, zelfs met lijnvluchten.
    Routinematige service door routinematig hotelpersoneel. Bestaat er iets zieligers dan een man, die uitgebreid heel alleen tafelt?
    Een leuk mokkeltje nu en dan? Kwakje kwijt en geen capsones!
    Nee, bedankt.

    Ach, beste lezer, ik heb alle begrip voor uw reactie.
    Na het verdwijnen van "De Klapper" werd het begrip "opruststelling" voor mij meer en meer realiteit.
    Stonden woorden als genieten en profiteren ook op mijn verlanglijstje. Vaag, doch ze waren er.
    Met alle dromen en wensen eraan verbonden. Door Gerda, met alle begoochelingen en doembeelden erbij.
    Misschien bent u er nog lang niet aan toe, zit u momenteel in het spitsuur van uw leven:
    loopbaanstress, opgroeiende kinderen, te hoge hypotheek, wat klad in de relatie,
    te weinig persoonlijke ontspanning, te veel intimidatie en bemoeizucht van buitenaf.
    Daarenboven al die deskundigen, ze schieten uit de grond als paddestoelen en, geef toe, ze kruipen er even vlug weer onder.
    Topmanagers en -sporters hebben hun mental coaches, aso's hun social workers, hangjongeren hun straathoekwerkers,
    uit de echt gescheiden paren hun bemiddelaars en goedgelovigen nog altijd hun pastoors.
    Honden hun hondenscholen! Baasje, tegen betaling, aanleren hoe hij Fifi-met-de-stamboom laat apporteren.
    Waar het poepje mag en waar niet. Alstublieft, zeg!

    Laat u niet ringeloren door al die gebakken lucht, die u dagelijks in de meest attractieve verpakkingen rond de oren wordt gekletst.
    Mag er nog zoiets als gezond verstand zijn? Boerenlogica! Het kost geen cent.
    Ja, ik was medeproducent aan de massaverdwazing.
    Ja, ik heb de consumptiedrift, misschien niet de uwe, doch beslist deze van uw ouders gestimuleerd tot in het belachelijke.
    Daardoor was mijn vaderschap, op z'n zachts gezegd, vaak een puinhoop.
    Anderzijds, toch nog een degelijke leerschool voor Francis.

    Hij zal perfect weten hoe het niet moet, ginder in het verre China. Natuurlijk gaat hij erheen. Geen twijfel.
    Hij heeft nog alles tegoed met Valerie. Het beste komt eraan voor hem. Zijn wedergeboorte.
    Valerie in verblindende spots zetten, haar tenger lijfje dankbaar strelen, de kleinste wens uit haar ogen lezen,
    ervaren dat twee mensen inderdaad in staat zijn mekaars wereld totaal te vullen,
    haar zijn godenkind, zijn vrouw, zijn wederalles noemen.
    Met haar de liefde bejubelen. Met haar samen een onverbreekbare eenheid vormen.
    Zoals ik met mijn vrouw, mijn Marianne. Nog alleen bij haar wil ik zijn. Samen.
    In het geëindigd voortbestaan na dit leven. In de as, in het stof van ons geluk.

    For every problem, there is a solution, beste lezer. The rest is silence.

    EINDE

    Bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=20

    31-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    30-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ tante-zijn

    de essentie van het tante-zijn op een bordje 

    Een neefje brak een bord bij zijn tante en repareerde het zo goed hij kon.
    "Dat is in orde zo jongen," zei de tante,
    "vanavond leggen we het bord vol spaghetti & saus.
    Niemand zal het verschil zien."
    En het jongetje knikte opgelucht. 30 projets DIY qui n'auraient jamais dû exister
    Zo'n tantes moesten er meer zijn.

    m - EZW-08/2013, en nog altijd geldend

    30-08-2018 om 02:24 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.720. zoo-broeken

    broeken uit de dierentuin

    Sinds begin jaren 80 is de voorgescheurde jeans al een paar keren in en uit de mode geweest.
    Hoe het er vandaag mee gesteld is weet ik niet, in of uit?
    Maar er is binnen dat genre een nieuwe trend sinds deze zomer, dat weet ik dan weer wel.

    In Kamine Zoo in Hitachi City, Japan, omwikkelt men het speelgoed van
    de grote dieren -de grote klauwen en de grote tanden- met lappen denim.
    Dat houdt de dieren efkes bezig, 'verrijkte omgeving' heet dat binnen de zoo-huishouding.
    Maar er is ook het zoo-management natuurlijk. En dat management had bedacht dat
    van die lappen denim achteraf wel eens jeans gemaakt konden worden.
    De jeans worden per opbod verkocht, want zoveel tanden en klauwen waren er niet aan het werk geweest
    dat men van een productie kon spreken, enkele leeuwen, twee tijgers en twee beren.
    En niet eens allemaal samen.

    Gerelateerde afbeelding

    Een rage zal het niet worden, 't zijn eerder hebbedingen, denk ik.
    Voor wie daar geld wil aan spenderen natuurlijk. Maar in Japan kan alles, dus waarom dit niet.

     タグ 

    hou de klank zacht of uit, 't is zo'n repetitief zenuw-muziekske :
    http://www.youtube.com/watch?v=oBkqfiN6zJM 
    01min36

    Als ik het eindresultaat bekijk : voor mij zijn dat geen sporen van tanden en klauwen.
    Een paar keren lassen en LM zijn overalls zagen er ook zo uit.
    Om te lassen droeg hij een jeans onder zijn overall.
    Ettelijke keren heb ik die dingen gerepareerd met lappen die ik recupereerde.

    Die Zoo-broeken zien er gewoon uit als werkbroeken, als lasbroeken.
    Als ik er nog liggen heb verkoop in ze ook per opbod :
    Authentieke werkbroeken! Komt dat allen zien!

    Ze hebben de zeven wereldzeeën bevaren! En de oceanen ook, drie.

    m – EZW-07/2014, herzien - http://www.city.hitachi.lg.jp/zoo/blog/encho/p036068.html 

    30-08-2018 om 02:23 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.719. --- afl. 120/121

    afl. 120/121 ~ Stilte - de rest is stilte

    Ik lig in een ziekbed. In een kleine kamer. Het is zonderling stil. Bijna plechtig en geheimzinnig stil.
    Ik heb het koud. IJzig koud. Ontwaak ik uit een diepe verdoving? Is dit de realiteit rond mij?
    Ik blijf beneveld. Onzeker. Toch nestelt zich een gelaten berusten in mij.

    Ik haal diep adem en kreun van de klemmende pijn aan de borst. Ik zie een verbandharnas, mijn borst is volledig ingepakt.
    Ik herinner me alles heel duidelijk. De schietpartij. De huwelijksmis. Marianne op de zetel. Vermoord. Daarom heb ik Serge gedood.
    Dat wou ik. Ik leef echter nog. En dát wou ik niet.

    Is er een long geraakt? Waar drong de kogel door? Straks komt een dokter het me wel vertellen.
    Het kan me geen moer schelen. Ik leef nog en waarom? Om op te draaien voor mijn misdaad?
    Voor zijn misdaden? Nee, ploert, dat genoegen gun ik je niet. Ik wil om jou geen jaren en jaren in een cel. Ik leid de dans. Jij niet.
    Ook niet de jury van een assisenhof. Ik beslis.
    Ben ik in een ziekenhuis of in de ziekenboeg van de gevangenis? Wat hierna?
    Ik wil Vloesberghe spreken. Hij zal beslist komen. Een indringend bezoekuur. Ik wil hem spreken van man tot man.

    Vloesberghe is een mens naar mijn hart. Bedaard en begrijpend. Ik moet hem de hele zaak uit de doeken doen.
    Maar eerst dient er voor Marianne gezorgd. Vloesberghe vragen om Francis te contacteren.
    Mijn zoon moet een passend en intiem afscheid regelen. Jenneke zal hem daarbij helpen.
    Mijn zoon moet mij vertegenwoordigen.
    Mijn zoon en zijn Valerie. Marianne's as laten verspreiden tussen witte magnolia's, haar lievelingsbloemen.

    Een verpleger komt de kamer binnen, noteert iets op de fiche aan het bed.
    'Ik wil inspecteur Vloesberghe spreken, heel dringend. Wilt u hem verwittigen?'
    'Ik zal de behandelende arts inlichten. Hij oordeelt, ik niet!'

    Zijn antwoord is kort en zakelijk. Hij verdwijnt. Geen spoortje warmte en medeleven.
    Zo worden dus misdadigers te woord gestaan. Geen woord te veel. Die arts heeft niet te oordelen.
    Had me zelfs niet in leven mogen houden. Leven zonder mijn vrouw, alleen met haar nagedachtenis?
    Hoeft niet. Kan niet. Wil ik absoluut niet.

    Dankzij de geneeskunde wacht de rechtbank mij nog. Mijn proces. Bonbons voor de media. Lezers en kijkers gegarandeerd.
    Priestermoord verstoort huwelijksmis. Mijn misdadigerstronie op breedbeeld. Omkaderd met reclamespots over pasta, smeerkaas en luiers.
    Natuurlijk zal ik gevonnist worden. Moordenaars gaan zelden vrijuit. Ook al zijn er uitzonderingen. Ook al heb ik een stevig alibi.
    Ook al zullen mijn zoon en Pat, voor zover ze eerlijk is, Eefje en de collega’s gunstig voor mij getuigen.

    Marianne kon ik in geen geval gedood hebben. Serge wel. Motieven à volonté.
    Ik zal mijn hele geschiedenis zo precies mogelijk uit de doeken doen.
    Gerda's dagboeken vermelden, maar niet het roze schriftje.
    Mijn laatste gesprek met Serge. Zijn bekentenissen.
    Zijn waanzinnige wraakzucht tegenover mij, om mij in de allereerste plaats te treffen.
    Me zelfs voor Marianne's dood te laten opdraaien. Alle details mogen ze me vragen.
    De rechtbank zal uitgebreide, waarheidsgetrouwe antwoorden krijgen.
    Inzien waarom ik, kapot van verdriet, haat en ellende, nog maar één doel had.
    Serge omleggen en mezelf berechten.

    Mijn advocaat kan vrijspraak bepleiten. Zo'n vonnis zal de rechter wel niet uitspreken.
    Mijn schuld staat so wie so rotsvast. Ik heb bewust gemoord.
    Hoeveel ga ik krijgen? Twintig of vijfentwintig jaar? Minder?
    Minder of meer, het laat me volkomen onverschillig.
    Welke straf het ook moge zijn, uitzitten zal ik ze niet. In geen geval.
    Verder leven zonder Marianne is voor mij immers de allergrootste straf.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=20

    30-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    29-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ gesprek

    ze had het helemaal voor mekaar, of toch bijna ~ USA

    De telefoon rinkelde en de vrouw nam de hoorn.
    Het was een callcenter, voor een financieringsmaatschappij.

    Of ze geïnteresseerd was in een tweede hypotheek.
    - Nee dank u, zei ze beleefd, mijn huis is nu afbetaald meneer.

    Of ze geïnteresseerd was in een herschikking van de schulden.
    - Ik heb geen schulden meneer, zei ze met een vriendelijk lachje.

    Of ze geïnteresseerd was in een krediet om te verbouwen.
    - Jammer, ik heb zopas verbouwd en dat heb ik contant betaald.
      Ik vrees dat u voor mij niks kan doen meneer.

    Er was even een stilte aan zijn kant van de lijn en dan vroeg hij met een lachje
    of ze soms op zoek was naar een echtgenoot?

    En dáár ging ze toch even voor zitten.
    Want ze had alles al, maar er was niemand om dat alles mee te delen.
    Over een nieuwe partner was ze al een hele tijd aan het nadenken.
    Dat ze eens serieus moest beginnen met kennismakingen.
    Dus waarom vandaag niet ?
    Daarom ging ze even zitten.

    m  – HiH-07/2015, herzien

    29-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.718. de dodendraad

    "Uit  een dagboek van iemand die er bij was : het regiment dat ruim 3000 man sterk was, werd langs drie kanten ingesloten
    en werd als het ware (in Koewacht) de grens overgedreven. ( begin oktober 1914 )

    De gevechten rond Antwerpen (7-8-9 oktober), waar op 36 uur beschieting ruim 15000 woningen werden vernield
    hield de gouverneur het voor bekeken en de strijd werd opgegeven.
    Alle militairen ontkwamen naar de linkeroever behalve de vestingtroepen,
    ruim 32000 man die de Nederlandse grens overtrokken.

    Om tegenover het Duitse Keizerrijk zijn neutraliteit te bewijzen, moest Nederland
    alle buitenlandse militairen voor de duur van de oorlog in kampen vasthouden.
    Al in november 1914 ontstond onder de Belgische militairen in het kamp Soesterberg oproer wegens gebrekkige huisvesting.

    Nederlandse schildwachten waren genoodzaakt met scherp te schieten om de orde enigszins te herstellen.
    Er vielen meerdere doden.
    In het kielzog van die ‘grensoverschrijdende’ militairen vluchten tienduizenden burgers naar Nederland.
    De Duitsers zorgden later (om landvlucht tegen te gaan) voor een ijzeren gordijn tussen beide landen.”

    2000 volt of meer, http://www.wereldoorlog1418.nl/elektrischen-draad/ 

    Afbeeldingen van de dodendraad 

    Mijn zussen en ik zijn opgegroeid ver van onze grootouders.
    Er zijn dus een hoop verhalen die wij als kind niet meegekregen hebben,
    onze mensenheugenis gaat maar twee generaties terug. Geen drie. Jammer.

    De vader van mijn moeder heeft vier termijnen aan de IJzer gedaan.
    Hij heeft er beschadigde longen aan overgehouden.
    Hij is overleden in 1958. Mijn moeder was dertig, ik was zes.

    In een van de artikelen op 't Net stond tamelijk raak verwoord
    wat voor de burgerbevolking het verschil was tussen WOII & WOI :
    WOII was vier jaar bezetting. WOI was vier jaar oorlog. Die zegging is duidelijk.

    Tijdens het zoeken vond ik een afbeelding die ik meen te kennen.

    Monniken van de Achelse Kluis bij de beruchte dodelijke grensversperring. ©

    Ergens op school of elders hing een replica waarschijnlijk.
    Alleen heb ik altijd gedacht dat het over een concentratiekamp ging.
    Niet dus, hij stond veel dichter bij huis, de dodendraad.

    Senioren die in de grensgebieden opgegroeid zijn hebben mogelijk
    de uitdrukking 'aan den andere kant van den draad' nog weten gebruiken,
    waarmee Nederland bedoeld wordt.

    m – EZW-08/2012, herwerkt – met dank aan L - https://www.ed.nl/valkenswaard/oorlog-zonder-wapengekletter-historie-herleeft-bij-achelse-kluis~a211c77e/

    29-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.717. --- afl. 119/121

    afl. 119/121 ~

    Hij was zelfs niet langer bang. Moedig, onschuldig, sterk en eerlijk wou hij schijnen in dit finaal treffen.
    Het was zijn eigen regie. Een plot zoals de dood van zijn Heer aan het kruis.
    Serge strekte beide armen in de hoogte toen mijn rechterhand naar de zak van mijn regenjas ging.
    Zijn goddelijke zegen voor het paartje. Zijn overgave, die in zijn ogen zijn grootste overwinning zou worden.
    Op mij, op mijn schuld.

    Hij wist dat ik hem ging doden. Hij smeekte er nu zelfs zijn Heer om.
    Straf mij, o Heer, voor al mijn zonden en misstappen,
    straf mij voor de dood van twee vrouwen, die stierven om mijn haat te koelen op mijn beul.
    Laat mij branden in Uw hel, doch wees me genadig.
    Laat me in het duistere vuur van Uw hemelrijk toeven tot ik hem daar, mijn moordenaar,
    ook in de hellegloed zie belanden, die ketter, voor wie Gij nooit of nimmer enig erbarmen moogt kennen.
    Onze Vader, die in de hemelen zijt, geheiligd zei uw naam … en vergeef ons onze zonden,
    zoals wij vergeven aan onze schuldenaren … leid ons niet in bekoring … 

    Zijn lippen prevelden nu koortsachtig. Het gebeurde allemaal in een mum van tijd.
    Ik duwde het bruidspaar brutaal terzijde en stond oog in oog met Serge.
    Zijn armen nog steeds in de hoogte. Zijn blik bleef trots, uitdagend en misprijzend op mijn bleek gezicht stralen.
    Toen schoot ik.
    In de hartstreek. Nog eens en nog eens. Het tumult brak los.
    Drie, vier struise mannen sprongen schreeuwend naar mij toe. Wierpen zich als een meute hyena's op mij.
    Ze kwamen echter te laat. Ik bracht de browning naar mijn rechterslaap. Wou afdrukken.
    Voelde die slag tegen mijn borst. Dat rukken en sleuren. De stoten tegen mijn kin en rug.
    Schoppen tegen mijn benen. De hele last van de klauwende, hysterisch brullende en vloekende mensen.
    Dat alles kwam een paar seconden te vroeg en verhinderde mijn opzet, mijn zelfmoord.

    Ik werd alleen de scherpe inslag van een kogel in de schouder gewaar. Geen echte pijn.
    Amper een korte, droge schok. Of was het een vuistslag? Ik weet het niet meer.

    De revolver werd me ontnomen.
    Bloed sijpelde.
    Er werd alweer gevloekt, geslagen en geschopt.
    De grond beefde.
    Scheurde open.
    Dát was de echte hel.
    Daarop verloor ik het bewustzijn.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=20

    29-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!