afl. 121/121 ~ For every problem there's a solution

Geef toe, beste lezer, u vindt me knettergek. Zeker als u een man bent.
Een moord begaan uit liefde, niet zozeer uit passie?
Wie wreekt zich nu vrijwillig en doelbewust, wetende
dat jarenlange opsluiting tussen een bende halfgare chaoten en gestoorden wacht?
Wat zegt u? Krankzinnig! Ik?

Een vijfenzestig-plusser met een pak geld veilig belegd,
een villaatje met alles erop en eraan, boordevol antiek
plus een niet onaardig pensioen!
Had u het anders aangepakt? Hoe? Genieten! Waarvan als ik vragen mag.
Toch geen business seat op Anderlecht en napraten in de Saint Guidon over een stelletje baltrappers?
Petanque, na mijn middagdutje, tussen een stel weduwen en weduwenaars?
Golf spelen en lumbago krijgen? Reizen? Ik heb de halve wereld gezien. Bijna tweemaal gecrasht.
De pest gekregen aan lawaaierige luchthavens, controles en te lange wachttijden, zelfs met lijnvluchten.
Routinematige service door routinematig hotelpersoneel. Bestaat er iets zieligers dan een man, die uitgebreid heel alleen tafelt?
Een leuk mokkeltje nu en dan? Kwakje kwijt en geen capsones!
Nee, bedankt.

Ach, beste lezer, ik heb alle begrip voor uw reactie.
Na het verdwijnen van "De Klapper" werd het begrip "opruststelling" voor mij meer en meer realiteit.
Stonden woorden als genieten en profiteren ook op mijn verlanglijstje. Vaag, doch ze waren er.
Met alle dromen en wensen eraan verbonden. Door Gerda, met alle begoochelingen en doembeelden erbij.
Misschien bent u er nog lang niet aan toe, zit u momenteel in het spitsuur van uw leven:
loopbaanstress, opgroeiende kinderen, te hoge hypotheek, wat klad in de relatie,
te weinig persoonlijke ontspanning, te veel intimidatie en bemoeizucht van buitenaf.
Daarenboven al die deskundigen, ze schieten uit de grond als paddestoelen en, geef toe, ze kruipen er even vlug weer onder.
Topmanagers en -sporters hebben hun mental coaches, aso's hun social workers, hangjongeren hun straathoekwerkers,
uit de echt gescheiden paren hun bemiddelaars en goedgelovigen nog altijd hun pastoors.
Honden hun hondenscholen! Baasje, tegen betaling, aanleren hoe hij Fifi-met-de-stamboom laat apporteren.
Waar het poepje mag en waar niet. Alstublieft, zeg!

Laat u niet ringeloren door al die gebakken lucht, die u dagelijks in de meest attractieve verpakkingen rond de oren wordt gekletst.
Mag er nog zoiets als gezond verstand zijn? Boerenlogica! Het kost geen cent.
Ja, ik was medeproducent aan de massaverdwazing.
Ja, ik heb de consumptiedrift, misschien niet de uwe, doch beslist deze van uw ouders gestimuleerd tot in het belachelijke.
Daardoor was mijn vaderschap, op z'n zachts gezegd, vaak een puinhoop.
Anderzijds, toch nog een degelijke leerschool voor Francis.

Hij zal perfect weten hoe het niet moet, ginder in het verre China. Natuurlijk gaat hij erheen. Geen twijfel.
Hij heeft nog alles tegoed met Valerie. Het beste komt eraan voor hem. Zijn wedergeboorte.
Valerie in verblindende spots zetten, haar tenger lijfje dankbaar strelen, de kleinste wens uit haar ogen lezen,
ervaren dat twee mensen inderdaad in staat zijn mekaars wereld totaal te vullen,
haar zijn godenkind, zijn vrouw, zijn wederalles noemen.
Met haar de liefde bejubelen. Met haar samen een onverbreekbare eenheid vormen.
Zoals ik met mijn vrouw, mijn Marianne. Nog alleen bij haar wil ik zijn. Samen.
In het geëindigd voortbestaan na dit leven. In de as, in het stof van ons geluk.

For every problem, there is a solution, beste lezer. The rest is silence.

EINDE

Bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=20