Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    31-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.722. personentransfer

    overbrengen van schip naar boot naar platform

    In het midden van dit model van basket komt enkel handbagage,
    nooit of te nimmer mensen! Mensen altijd aan de buitenkant van het touwwerk.

    personentransfer    Afbeeldingsresultaat voor personnel basket transfer   

    Wanneer de basket het deck van het bevoorradingsschipke raakt,
    moet men soms zeer snel van de basket wegspringen, bij slecht weer en ook wanneer er deining staat.
    Dat schipke daar beneden kan liggen dansen gelijk zot hé, zelfs als de zon schijnt.
    Dus wanneer het omhoog gestuwd wordt en zijn scheepsvloer de basket raakt, is het de moment om er af te springen. 
    Daarom: alle mensen aan de buitenkant, aan de binnenkant zou men maar gevangen raken in het vallend net.
    Want het model is flexibel, het net valt helemaal plat tegen het deck.

    Voor degenen die vervoerd worden geldt vanaf dan : wegblijven van dat net.
    De handbagage (met onze dure laptops!) werd er uit gehaald
    door de bemanning van het schipke, die hebben daar handeling van.

    De demonstratiefilmkes zijn gemaakt bij proper weer natuurlijk.
    Ik zoek verder op YouTube naar iets bij slecht weer, waarop te zien is waarom de basket moet kunnen platvallen.

    Er bestaan wel rigide modellen,
    maar die hebben een meer specifieke toepassing denk ik.
    De flexibele basket is in het gebruik meer allround.
                    Gerelateerde afbeelding

    klank aanzetten :
    https://www.youtube.com/watch?v=tWf1eWs2t1o
    04min30 ~ 3x hetzelfde manoeuvre, mensen van schip naar bootje
    en dan naar boorplatform.

    https://www.youtube.com/watch?v=_7tEyWlPDrY
    01min01

    m – EZW-08/2014, herwerkt -

    31-08-2018 om 01:50 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EINDE NOVELLE

    Op wo-16/05 is een vervolgverhaal gestart dat liep t/m vr-31/08.
    Gedurende 109 dagen kwam er één aflevering per dag. Af en toe waren het er twee.
    Het is een blog-novelle uit 2008 en ze werd geschreven door TiTiPoes.

    31-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.721. --- afl. 121/121

    afl. 121/121 ~ For every problem there's a solution

    Geef toe, beste lezer, u vindt me knettergek. Zeker als u een man bent.
    Een moord begaan uit liefde, niet zozeer uit passie?

    Wie wreekt zich nu vrijwillig en doelbewust, wetende
    dat jarenlange opsluiting tussen een bende halfgare chaoten en gestoorden wacht?

    Wat zegt u? Krankzinnig! Ik?

    Een vijfenzestig-plusser met een pak geld veilig belegd,
    een villaatje met alles erop en eraan, boordevol antiek
    plus een niet onaardig pensioen!
    Had u het anders aangepakt? Hoe? Genieten! Waarvan als ik vragen mag.
    Toch geen business seat op Anderlecht en napraten in de Saint Guidon over een stelletje baltrappers?
    Petanque, na mijn middagdutje, tussen een stel weduwen en weduwenaars?
    Golf spelen en lumbago krijgen? Reizen? Ik heb de halve wereld gezien. Bijna tweemaal gecrasht.
    De pest gekregen aan lawaaierige luchthavens, controles en te lange wachttijden, zelfs met lijnvluchten.
    Routinematige service door routinematig hotelpersoneel. Bestaat er iets zieligers dan een man, die uitgebreid heel alleen tafelt?
    Een leuk mokkeltje nu en dan? Kwakje kwijt en geen capsones!
    Nee, bedankt.

    Ach, beste lezer, ik heb alle begrip voor uw reactie.
    Na het verdwijnen van "De Klapper" werd het begrip "opruststelling" voor mij meer en meer realiteit.
    Stonden woorden als genieten en profiteren ook op mijn verlanglijstje. Vaag, doch ze waren er.
    Met alle dromen en wensen eraan verbonden. Door Gerda, met alle begoochelingen en doembeelden erbij.
    Misschien bent u er nog lang niet aan toe, zit u momenteel in het spitsuur van uw leven:
    loopbaanstress, opgroeiende kinderen, te hoge hypotheek, wat klad in de relatie,
    te weinig persoonlijke ontspanning, te veel intimidatie en bemoeizucht van buitenaf.
    Daarenboven al die deskundigen, ze schieten uit de grond als paddestoelen en, geef toe, ze kruipen er even vlug weer onder.
    Topmanagers en -sporters hebben hun mental coaches, aso's hun social workers, hangjongeren hun straathoekwerkers,
    uit de echt gescheiden paren hun bemiddelaars en goedgelovigen nog altijd hun pastoors.
    Honden hun hondenscholen! Baasje, tegen betaling, aanleren hoe hij Fifi-met-de-stamboom laat apporteren.
    Waar het poepje mag en waar niet. Alstublieft, zeg!

    Laat u niet ringeloren door al die gebakken lucht, die u dagelijks in de meest attractieve verpakkingen rond de oren wordt gekletst.
    Mag er nog zoiets als gezond verstand zijn? Boerenlogica! Het kost geen cent.
    Ja, ik was medeproducent aan de massaverdwazing.
    Ja, ik heb de consumptiedrift, misschien niet de uwe, doch beslist deze van uw ouders gestimuleerd tot in het belachelijke.
    Daardoor was mijn vaderschap, op z'n zachts gezegd, vaak een puinhoop.
    Anderzijds, toch nog een degelijke leerschool voor Francis.

    Hij zal perfect weten hoe het niet moet, ginder in het verre China. Natuurlijk gaat hij erheen. Geen twijfel.
    Hij heeft nog alles tegoed met Valerie. Het beste komt eraan voor hem. Zijn wedergeboorte.
    Valerie in verblindende spots zetten, haar tenger lijfje dankbaar strelen, de kleinste wens uit haar ogen lezen,
    ervaren dat twee mensen inderdaad in staat zijn mekaars wereld totaal te vullen,
    haar zijn godenkind, zijn vrouw, zijn wederalles noemen.
    Met haar de liefde bejubelen. Met haar samen een onverbreekbare eenheid vormen.
    Zoals ik met mijn vrouw, mijn Marianne. Nog alleen bij haar wil ik zijn. Samen.
    In het geëindigd voortbestaan na dit leven. In de as, in het stof van ons geluk.

    For every problem, there is a solution, beste lezer. The rest is silence.

    EINDE

    Bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=20

    31-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    30-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ tante-zijn

    de essentie van het tante-zijn op een bordje 

    Een neefje brak een bord bij zijn tante en repareerde het zo goed hij kon.
    "Dat is in orde zo jongen," zei de tante,
    "vanavond leggen we het bord vol spaghetti & saus.
    Niemand zal het verschil zien."
    En het jongetje knikte opgelucht. 30 projets DIY qui n'auraient jamais dû exister
    Zo'n tantes moesten er meer zijn.

    m - EZW-08/2013, en nog altijd geldend

    30-08-2018 om 02:24 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.720. zoo-broeken

    broeken uit de dierentuin

    Sinds begin jaren 80 is de voorgescheurde jeans al een paar keren in en uit de mode geweest.
    Hoe het er vandaag mee gesteld is weet ik niet, in of uit?
    Maar er is binnen dat genre een nieuwe trend sinds deze zomer, dat weet ik dan weer wel.

    In Kamine Zoo in Hitachi City, Japan, omwikkelt men het speelgoed van
    de grote dieren -de grote klauwen en de grote tanden- met lappen denim.
    Dat houdt de dieren efkes bezig, 'verrijkte omgeving' heet dat binnen de zoo-huishouding.
    Maar er is ook het zoo-management natuurlijk. En dat management had bedacht dat
    van die lappen denim achteraf wel eens jeans gemaakt konden worden.
    De jeans worden per opbod verkocht, want zoveel tanden en klauwen waren er niet aan het werk geweest
    dat men van een productie kon spreken, enkele leeuwen, twee tijgers en twee beren.
    En niet eens allemaal samen.

    Gerelateerde afbeelding

    Een rage zal het niet worden, 't zijn eerder hebbedingen, denk ik.
    Voor wie daar geld wil aan spenderen natuurlijk. Maar in Japan kan alles, dus waarom dit niet.

     タグ 

    hou de klank zacht of uit, 't is zo'n repetitief zenuw-muziekske :
    http://www.youtube.com/watch?v=oBkqfiN6zJM 
    01min36

    Als ik het eindresultaat bekijk : voor mij zijn dat geen sporen van tanden en klauwen.
    Een paar keren lassen en LM zijn overalls zagen er ook zo uit.
    Om te lassen droeg hij een jeans onder zijn overall.
    Ettelijke keren heb ik die dingen gerepareerd met lappen die ik recupereerde.

    Die Zoo-broeken zien er gewoon uit als werkbroeken, als lasbroeken.
    Als ik er nog liggen heb verkoop in ze ook per opbod :
    Authentieke werkbroeken! Komt dat allen zien!

    Ze hebben de zeven wereldzeeën bevaren! En de oceanen ook, drie.

    m – EZW-07/2014, herzien - http://www.city.hitachi.lg.jp/zoo/blog/encho/p036068.html 

    30-08-2018 om 02:23 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.719. --- afl. 120/121

    afl. 120/121 ~ Stilte - de rest is stilte

    Ik lig in een ziekbed. In een kleine kamer. Het is zonderling stil. Bijna plechtig en geheimzinnig stil.
    Ik heb het koud. IJzig koud. Ontwaak ik uit een diepe verdoving? Is dit de realiteit rond mij?
    Ik blijf beneveld. Onzeker. Toch nestelt zich een gelaten berusten in mij.

    Ik haal diep adem en kreun van de klemmende pijn aan de borst. Ik zie een verbandharnas, mijn borst is volledig ingepakt.
    Ik herinner me alles heel duidelijk. De schietpartij. De huwelijksmis. Marianne op de zetel. Vermoord. Daarom heb ik Serge gedood.
    Dat wou ik. Ik leef echter nog. En dát wou ik niet.

    Is er een long geraakt? Waar drong de kogel door? Straks komt een dokter het me wel vertellen.
    Het kan me geen moer schelen. Ik leef nog en waarom? Om op te draaien voor mijn misdaad?
    Voor zijn misdaden? Nee, ploert, dat genoegen gun ik je niet. Ik wil om jou geen jaren en jaren in een cel. Ik leid de dans. Jij niet.
    Ook niet de jury van een assisenhof. Ik beslis.
    Ben ik in een ziekenhuis of in de ziekenboeg van de gevangenis? Wat hierna?
    Ik wil Vloesberghe spreken. Hij zal beslist komen. Een indringend bezoekuur. Ik wil hem spreken van man tot man.

    Vloesberghe is een mens naar mijn hart. Bedaard en begrijpend. Ik moet hem de hele zaak uit de doeken doen.
    Maar eerst dient er voor Marianne gezorgd. Vloesberghe vragen om Francis te contacteren.
    Mijn zoon moet een passend en intiem afscheid regelen. Jenneke zal hem daarbij helpen.
    Mijn zoon moet mij vertegenwoordigen.
    Mijn zoon en zijn Valerie. Marianne's as laten verspreiden tussen witte magnolia's, haar lievelingsbloemen.

    Een verpleger komt de kamer binnen, noteert iets op de fiche aan het bed.
    'Ik wil inspecteur Vloesberghe spreken, heel dringend. Wilt u hem verwittigen?'
    'Ik zal de behandelende arts inlichten. Hij oordeelt, ik niet!'

    Zijn antwoord is kort en zakelijk. Hij verdwijnt. Geen spoortje warmte en medeleven.
    Zo worden dus misdadigers te woord gestaan. Geen woord te veel. Die arts heeft niet te oordelen.
    Had me zelfs niet in leven mogen houden. Leven zonder mijn vrouw, alleen met haar nagedachtenis?
    Hoeft niet. Kan niet. Wil ik absoluut niet.

    Dankzij de geneeskunde wacht de rechtbank mij nog. Mijn proces. Bonbons voor de media. Lezers en kijkers gegarandeerd.
    Priestermoord verstoort huwelijksmis. Mijn misdadigerstronie op breedbeeld. Omkaderd met reclamespots over pasta, smeerkaas en luiers.
    Natuurlijk zal ik gevonnist worden. Moordenaars gaan zelden vrijuit. Ook al zijn er uitzonderingen. Ook al heb ik een stevig alibi.
    Ook al zullen mijn zoon en Pat, voor zover ze eerlijk is, Eefje en de collega’s gunstig voor mij getuigen.

    Marianne kon ik in geen geval gedood hebben. Serge wel. Motieven à volonté.
    Ik zal mijn hele geschiedenis zo precies mogelijk uit de doeken doen.
    Gerda's dagboeken vermelden, maar niet het roze schriftje.
    Mijn laatste gesprek met Serge. Zijn bekentenissen.
    Zijn waanzinnige wraakzucht tegenover mij, om mij in de allereerste plaats te treffen.
    Me zelfs voor Marianne's dood te laten opdraaien. Alle details mogen ze me vragen.
    De rechtbank zal uitgebreide, waarheidsgetrouwe antwoorden krijgen.
    Inzien waarom ik, kapot van verdriet, haat en ellende, nog maar één doel had.
    Serge omleggen en mezelf berechten.

    Mijn advocaat kan vrijspraak bepleiten. Zo'n vonnis zal de rechter wel niet uitspreken.
    Mijn schuld staat so wie so rotsvast. Ik heb bewust gemoord.
    Hoeveel ga ik krijgen? Twintig of vijfentwintig jaar? Minder?
    Minder of meer, het laat me volkomen onverschillig.
    Welke straf het ook moge zijn, uitzitten zal ik ze niet. In geen geval.
    Verder leven zonder Marianne is voor mij immers de allergrootste straf.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=20

    30-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    29-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ gesprek

    ze had het helemaal voor mekaar, of toch bijna ~ USA

    De telefoon rinkelde en de vrouw nam de hoorn.
    Het was een callcenter, voor een financieringsmaatschappij.

    Of ze geïnteresseerd was in een tweede hypotheek.
    - Nee dank u, zei ze beleefd, mijn huis is nu afbetaald meneer.

    Of ze geïnteresseerd was in een herschikking van de schulden.
    - Ik heb geen schulden meneer, zei ze met een vriendelijk lachje.

    Of ze geïnteresseerd was in een krediet om te verbouwen.
    - Jammer, ik heb zopas verbouwd en dat heb ik contant betaald.
      Ik vrees dat u voor mij niks kan doen meneer.

    Er was even een stilte aan zijn kant van de lijn en dan vroeg hij met een lachje
    of ze soms op zoek was naar een echtgenoot?

    En dáár ging ze toch even voor zitten.
    Want ze had alles al, maar er was niemand om dat alles mee te delen.
    Over een nieuwe partner was ze al een hele tijd aan het nadenken.
    Dat ze eens serieus moest beginnen met kennismakingen.
    Dus waarom vandaag niet ?
    Daarom ging ze even zitten.

    m  – HiH-07/2015, herzien

    29-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.718. de dodendraad

    "Uit  een dagboek van iemand die er bij was : het regiment dat ruim 3000 man sterk was, werd langs drie kanten ingesloten
    en werd als het ware (in Koewacht) de grens overgedreven. ( begin oktober 1914 )

    De gevechten rond Antwerpen (7-8-9 oktober), waar op 36 uur beschieting ruim 15000 woningen werden vernield
    hield de gouverneur het voor bekeken en de strijd werd opgegeven.
    Alle militairen ontkwamen naar de linkeroever behalve de vestingtroepen,
    ruim 32000 man die de Nederlandse grens overtrokken.

    Om tegenover het Duitse Keizerrijk zijn neutraliteit te bewijzen, moest Nederland
    alle buitenlandse militairen voor de duur van de oorlog in kampen vasthouden.
    Al in november 1914 ontstond onder de Belgische militairen in het kamp Soesterberg oproer wegens gebrekkige huisvesting.

    Nederlandse schildwachten waren genoodzaakt met scherp te schieten om de orde enigszins te herstellen.
    Er vielen meerdere doden.
    In het kielzog van die ‘grensoverschrijdende’ militairen vluchten tienduizenden burgers naar Nederland.
    De Duitsers zorgden later (om landvlucht tegen te gaan) voor een ijzeren gordijn tussen beide landen.”

    2000 volt of meer, http://www.wereldoorlog1418.nl/elektrischen-draad/ 

    Afbeeldingen van de dodendraad 

    Mijn zussen en ik zijn opgegroeid ver van onze grootouders.
    Er zijn dus een hoop verhalen die wij als kind niet meegekregen hebben,
    onze mensenheugenis gaat maar twee generaties terug. Geen drie. Jammer.

    De vader van mijn moeder heeft vier termijnen aan de IJzer gedaan.
    Hij heeft er beschadigde longen aan overgehouden.
    Hij is overleden in 1958. Mijn moeder was dertig, ik was zes.

    In een van de artikelen op 't Net stond tamelijk raak verwoord
    wat voor de burgerbevolking het verschil was tussen WOII & WOI :
    WOII was vier jaar bezetting. WOI was vier jaar oorlog. Die zegging is duidelijk.

    Tijdens het zoeken vond ik een afbeelding die ik meen te kennen.

    Monniken van de Achelse Kluis bij de beruchte dodelijke grensversperring. ©

    Ergens op school of elders hing een replica waarschijnlijk.
    Alleen heb ik altijd gedacht dat het over een concentratiekamp ging.
    Niet dus, hij stond veel dichter bij huis, de dodendraad.

    Senioren die in de grensgebieden opgegroeid zijn hebben mogelijk
    de uitdrukking 'aan den andere kant van den draad' nog weten gebruiken,
    waarmee Nederland bedoeld wordt.

    m – EZW-08/2012, herwerkt – met dank aan L - https://www.ed.nl/valkenswaard/oorlog-zonder-wapengekletter-historie-herleeft-bij-achelse-kluis~a211c77e/

    29-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.717. --- afl. 119/121

    afl. 119/121 ~

    Hij was zelfs niet langer bang. Moedig, onschuldig, sterk en eerlijk wou hij schijnen in dit finaal treffen.
    Het was zijn eigen regie. Een plot zoals de dood van zijn Heer aan het kruis.
    Serge strekte beide armen in de hoogte toen mijn rechterhand naar de zak van mijn regenjas ging.
    Zijn goddelijke zegen voor het paartje. Zijn overgave, die in zijn ogen zijn grootste overwinning zou worden.
    Op mij, op mijn schuld.

    Hij wist dat ik hem ging doden. Hij smeekte er nu zelfs zijn Heer om.
    Straf mij, o Heer, voor al mijn zonden en misstappen,
    straf mij voor de dood van twee vrouwen, die stierven om mijn haat te koelen op mijn beul.
    Laat mij branden in Uw hel, doch wees me genadig.
    Laat me in het duistere vuur van Uw hemelrijk toeven tot ik hem daar, mijn moordenaar,
    ook in de hellegloed zie belanden, die ketter, voor wie Gij nooit of nimmer enig erbarmen moogt kennen.
    Onze Vader, die in de hemelen zijt, geheiligd zei uw naam … en vergeef ons onze zonden,
    zoals wij vergeven aan onze schuldenaren … leid ons niet in bekoring … 

    Zijn lippen prevelden nu koortsachtig. Het gebeurde allemaal in een mum van tijd.
    Ik duwde het bruidspaar brutaal terzijde en stond oog in oog met Serge.
    Zijn armen nog steeds in de hoogte. Zijn blik bleef trots, uitdagend en misprijzend op mijn bleek gezicht stralen.
    Toen schoot ik.
    In de hartstreek. Nog eens en nog eens. Het tumult brak los.
    Drie, vier struise mannen sprongen schreeuwend naar mij toe. Wierpen zich als een meute hyena's op mij.
    Ze kwamen echter te laat. Ik bracht de browning naar mijn rechterslaap. Wou afdrukken.
    Voelde die slag tegen mijn borst. Dat rukken en sleuren. De stoten tegen mijn kin en rug.
    Schoppen tegen mijn benen. De hele last van de klauwende, hysterisch brullende en vloekende mensen.
    Dat alles kwam een paar seconden te vroeg en verhinderde mijn opzet, mijn zelfmoord.

    Ik werd alleen de scherpe inslag van een kogel in de schouder gewaar. Geen echte pijn.
    Amper een korte, droge schok. Of was het een vuistslag? Ik weet het niet meer.

    De revolver werd me ontnomen.
    Bloed sijpelde.
    Er werd alweer gevloekt, geslagen en geschopt.
    De grond beefde.
    Scheurde open.
    Dát was de echte hel.
    Daarop verloor ik het bewustzijn.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=20

    29-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    28-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ ze hadden dorst

    in Québec op weg naar de drankwinkel

    klank aanzetten, er is een zacht muziekje bij, 
    http://www.youtube.com/watch?v=G0PekTUmBdY 
    01min48 

    :o) EZW-08/2013, en nog altijd goed

    28-08-2018 om 02:18 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.716. look? erbarmen!

    “Look gebruik ik maar af en toe  bv op gehalveerde tomaten in de pan strooi ik naast wat olijfolie geplette look.
    En als ik uit eten ga kies ik vaak scampi's met looksaus.
    Ooit was het de schrik van mijn leven als mensen met lookadem naast me kwamen zitten in de kerk.
    Je kunt dan niet weglopen  of een ander plaats  zoeken zou ongepast zijn. 
    En dan zongen zij beiden nog uit volle borst mee. Erg.” MVS

    look? ~ ontferm u over ons!

    Dat zou ik uit mezelf niet geweten hebben, dat zoiets triviaals als lookadem
    een stoorzender kan zijn voor de wekelijkse godsvrucht. Ja, erg, zoals ge zegt. 
    En die onverlaten zongen dan nog mee uit volle borst ook? 
    Heer ontferm u over ons, jawel. Gezien de omstandigheden zongt gij misschien wat luider?

    Om u te troosten, hieronder de smeekbede die ik ooit in zijn meest pure vorm meegemaakt heb.
    deze versie is geschreeuwd bijna. Toen ik het voor de eerste keer hoorde, in 1965 was ik 13.
    Koud tot in mijn ruggemerg. 
    Sindsdien besef ik wat eleison inhoudt. Het gaat zeker niet over look. 
    Dit kyrie duurt amper twee minuten. Jammer. 
    In mijn gedachten kan het wel een halve dag duren.
    Het heeft iets oer-religieus en van mij mocht het nog minder gepolijst.

    De smeekbede zonder franje, klank aanzetten, mag luid hoor :
    http://www.youtube.com/watch?v=ToNb-02n3KY 
    01min59, maar misschien kende ge deze versie al.

    m  – EZW-08/2014, herwerkt

    28-08-2018 om 02:17 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.715. --- afl. 118/121

    afl. 118/121

    Ik hoorde niets meer. Was me alleen bewust van mijn laatste doel en schoof spookachtig de kerk binnen.
    Ik had gehoopt op meer volk. Een veertigtal mensen.
    De familie vooraan, twee lege rijen stoelen en daarachter vrienden en kennissen.
    Allen op hun dorpsbest. Straks wachtte hen het overdadig tafelen, het bier, de wijn, de cola's, de Rennietabletjes,
    de breugeliaanse tafel na middernacht, de disk-jockey en Lotti en Tura afgewisseld met hip-hop en de kuskesdans.

    Grijs en dik, oud en jong gaan de dansvloer bestormen wanneer het iets zuiders wordt.
    Broekspijpen opgerold, dikke konten draaiend, vetkussens hobbelend, gewrichten krakend,
    zakdoeken zweetwissend van voorhoofden, hals en van tussen de borsten.
    Er zal gebruld worden om de flauwe en gortige grollen van de geattitreerde moppentapper.
    Er zullen luchtjes worden geschept om te boeren, wind te laten of te braken.
    Een Vlaams huwelijksfeest op z'n best.

    De zombie, traagjes over de rode loper stappend, verstoorde alles. Nieuwsgierige blikken en vragende ogen.
    Ik voelde ze prikken. Wat moest ik daar? De meesten kenden me niet. Gemompel. Ik naderde het bruispaar.
    De opperste rechter zou straffen en gestraft worden. Het vonnis over Serge. En over mezelf.
    De twee zangers zwegen, de muziek eveneens.

    Daar stond hij! Serge! Gloriërend tegenover het bruidspaar. Zijn holle woorden kwamen me bijna uitnodigend tegen.
    Eerst zacht, dan juichend aanzwellend, met warme tremolo's. Een tweevoudig moordenaar op z'n priestersbest:

    'Dat de God van Israël u verenigt en Hij zij met u. Dat Hij zich over dit jonge paar ontfermt en maak, Heer, dat zij u loven…'

    Hij zag me eerst niet. Het bruidspaar genoot zijn aandacht. Hij leek in godvruchtige huwelijkstrance.

    'Sam, aanzie je vrouw als een weelderige wijnstok aan de muren van jullie huis, jullie kinderen als olijfvruchten rondom jullie tafel…'

    Pas nu merkte hij me op.

    Ik schreed langzaam vooruit. Een noodlottige geest,
    een buiten zichzelf getreden medium, vreemd, mysterieus.
    Ik zag Serge verstijven. Toch trachtte hij beheerst te blijven.
    Zijn stem leek zelfs vaster te klinken. Zegevierend.
    Het jonge paar en hun familie hingen aan zijn lippen: 'Alleluja, alleluja, de Heer verlene u bijstand uit zijn heiligdom.' 

    Hij staarde me nu pas doordringend aan. Nog even bedaard en gewoon alsof ik er niet was.
    Meer en meer ogen vestigen zich op mij. Ik voelde hun blikken. Wie was dat? Wat doet die man hier.
    Die verfomfaaide, schichtige figuur in regenjas. De indringer. De misverstoorder.
    Waarom trad hij in slow motion op het jonge paar toe?

    Niemand bewoog. Nieuwsgierigheid werd prikkelender. Ze keken allemaal toe.
    De ene geërgerd en verbaasd. De andere verveeld of onverschillig. Maar allen heimelijk weetgierig.
    Serge stoorde zich blijkbaar niet aan mij. Hij deed kalm verder. Een man van plicht.
    Hij herinnerde de jonge mensen aan hun verplichtingen tegenover elkaar en begon het evangelie volgens de Heilige Mattheus te lezen.

    Maar al die tijd wist Serge het. Hij wist dat ik hier voor hem zou verschijnen. Tijdens zijn laatste, allerlaatste huwelijksinzegening.
    Slordig, verteerd van verdriet, wanhoop, ellende en diep haat, zo zou ik naar hem toekomen.
    Zo verwachtte hij me écht. Afgestroopt van wraakzucht, pijn en bloedhonger. Levensmoe om wat hij me had aangedaan.

    Zijn rechter en beul, Ik, Max Cijnens.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    28-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    27-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ voorzichtig

    onweer ~ stekkers uittrekken

    Telkens wanneer ik het lees, dat men best de stekker uittrekt van (dure) toestellen,
    denk ik o ja, dat zouden wij eigenlijk ook best doen, volgende keer.

    Bij de volgende zomerstorm ben ik zo blij dat de lucht gewassen wordt
    dat ik er niet meer aan denk, dat ik vergeet dat er nog iets moest gedaan worden:
    stekkers uittrekken. 

    Buiten kijken en de fris gewassen lucht inademen is alles wat ik dan doe. 
    Vroeger al vond ik onweer mooi en interessant, maar nu kan ik er echt van genieten. 
    En de bliksem … och, de kerktoren houdt zich wel bezig met de bliksem.

    m - EZW-08/2013, herwerkt

    27-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.714. look, zei u ...

    Bij veel bereidingen gebruik ik look. Gewoon als smaakversterker,
    zoals men een drup anisette in een fruitsla zou doen.
    Het mag niet doorsmaken, maar het heeft onmiskenbaar zijn effect.

    Om de vier à vijf dagen maak ik 4 L bouillon om achteraf verder af te werken tot soep.
    Met blokjes hoor, 't zou anders niet vol te houden zijn. 
    In die 4 L doe ik een 3 à 4 teentjes look. En een eigen heksenmengsel van specerijen.
    3 à 4 teentjes is voldoende om de smaken van de specerijen te fixeren of te verstevigen, zonder dat de bouillon naar look smaakt. 
    'k Ben al eens vergeten de look erbij te doen, en het verschil was merkbaar. Toen was de bouillon maar een pover flets gedoe.
    Toen had ik om de soepen af te werken meer zout nodig ook. (kaliumchloride, geen natrium- hoor) 
    Nu vergeet ik de look niet meer. Nu zet ik alle ingrediënten op voorhand gereed, nog voor ik de presspot uit de kast haal.

    In Mediterrane schotels en soepen, mag de look doorsmaken.
    Daar is look geen achtergrondspeler meer, daar mag hij mee op het eerste plan.
    Lookbollen hebben hier niet de tijd om uit te drogen. 

    Hoe het moet met de lookadem? Niks van aantrekken. 
    Behalve wanneer er een bezoek aan de dokter, de tandarts of de kapper op het programma staat. 
    Deze mensen moeten uit hoofde van hun beroep ons benaderen tot binnen de comfortzone van 70cm.
    Die zullen we dus ontzien. Maar voor de rest : niet aantrekken. Wij verdragen toch ook dingen van mensen. 

    Botheid die als oprechtheid betiteld wordt bvb.
    Dat systeempje schijnt zijn recht van bestaan verworven te hebben. 
    Wel, dan heeft een eerlijke lookadem ook recht van bestaan in deze wereld. 

    Tenzij we met onze lookadem een kleine lift zouden in moeten, in dat geval nemen LM & ik wel efkes de trap.

    m – EZW-08/2014, bijgewerkt

    27-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.713. --- afl. 117/121

    afl. 117/121 ~ Eindbestemming: huwelijksmis

    Ik werd wakker. Had een tweetal uren geslapen. Hoopte gedroomd te hebben.
    Maar op hetzelfde ogenblik zag ik Marianne op de zetel. Dood. Wraakeisend.

    Mijn lichaam deed verschrikkelijk pijn. Krampen spanden mijn kuiten op alsof ze uit elkaar gingen springen.
    Ik moest helder nadenken. Handelen. Kordaat en zonder medelijden handelen.

    De felle klaarheid van de dag door het brede raam leek een mistige sluier van de voorbije nacht.
    In mijn kurkdroge mond had ik de smaak van bloed. Neen. Ik wou niets weten. Niets voelen. Zelfs geen haat. Geen wraak.
    Geen laatste vonnis, nu. En toch. Die dwang van dat onbewuste. Die wil om te straffen …

    Ik sukkelde uit de zetel. Wankelde naar Marianne toe. Keek naar haar grauwgeworden gelaat,
    dat nu voor altijd in mijn brein zou gegrift blijven. Hoestte schor. Zwijmelde de hal in.

    Ik was geen mens meer. Geen robot. Niet eens een schim.
    Ik was veranderd in de onzichtbare, roofzuchtige, meedogenloze wreker. Gehoorzamend aan een tegennatuurlijke dwang.
    Bereid alle hinderpalen uit te weg te ruimen. Doorgaan ad fundum. Voorbij de laatste grens. Om mijn vrouw. Mijn Marianne.
    Ik trok werktuigelijk de regenjas aan. Voelde de Browning in mijn zak. Stapte in de wagen en reed weg.

    De huwelijksmis door de moordenaar moest nu al aan de gang zijn.
    Laat de schoft, met zijn heimelijke bakkes, maar voor het jonge bruidspaar staan, wenste ik.
    Met al zijn zalvende zegeningen en vrome wensen.
    Met zijn beminnelijkste glimlach van beschermende en begrijpende herder.
    Pastoor Serge! Een aanfluiting van alle menselijkheid!

    Ik hoopte dat de helft van het dorp zou aanwezig zijn. Ik rekende op een jubelende Hochzeitmesse
    met passende orgelmuziek als glorie van een nieuwe band tussen man en vrouw.
    en ode aan Liefde en Voorspoed, aan Toekomst en Gelukzaligheid.
    Triomf voor het edele leven.
    Domper op macht en dood.

    Er was inderdaad muziek. Orgelmuziek vulde het dorpsplein. De grauwheid was uit de lucht.
    De kilheid niet. Er vielen nog zeldzame regentranen. Ik had echter geen tranen meer.
    Ik was werktuig, computergestuurd. Gehoorzamend aan die dwang, die dwang …

    Ik parkeerde de Audi op het dorpsplein tussen de andere wagens. Ik zag het roze schriftje van Gerda op het dashboard liggen.
    Ik vermoedde dat ik de andere twee bij Francis had laten liggen. Niet meer aan gedacht na zijn verhaal over Pat en Valerie.
    Wat met dit exemplaar? Versnipperen? Geen tijd meer. Zag het postkantoor en kreeg een ingeving. Eefje, mijn vertrouwelinge!
    En het enige privé-adres dat ik van gans het team kende. Want haar adres was immers dat van mijn ouderlijk huis.
    Scheurde een blaadje uit mijn notaboekje en schreef:

    "Eefje, Dit is een dagboek van mijn overleden echtgenote. Bijzonder belangrijk! Houd het zorgvuldig bij.
    Wat je morgen ook verneemt, dit schriftje mag niet in handen komen van de politie.
    Zeker niet in handen van mijn zoon. Bedankt voor zoveel en vooral om deze laatste wens van mij in te willigen. Max"

    De bediende in het postkantoor had duidelijk problemen met de computer. Een jonge collega kwam helpen.
    Ik werd ongeduldig. Trommelde met de vingers op de loketplank.

    'Een secondje, meneer, hij heeft voor de zoveelste keer zijn loten', spotlachte hij,
    'een goed gerief zo'n computer, maar 't moet werken.'


    Het meisje naast hem keek me wat verschrikt aan. Maakte ik zo'n verwilderde indruk?
    De ironische opmerkingen van haar norse, bijna-einde-loopbaan-collega misschien?
    Hij overhandigde me eindelijk de gewatteerde omslag. Frankeerde de zending. Rekende af en grapte nog wat.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    27-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    26-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ iets v Kees Stip

    Schaap

                                      Een schaap ontraadt, althans aan schapen,
                           het schapentellen voor het slapen.
                           Want meestal, na een schaap of elf,
                           -zo zegt dat schaap- passeert men zelf.

                           En ’t brein waarin de slaap zetelt
                           ligt dan te tobben of dat meetelt.     Kees Stip

    Kolder is zuurstof voor de bovenkamer,
    de hersenen draaien in vrijstand en
    de hersenschors, die kronkelt van het lachen.

    hersenschors kronkelt van het lachen : 

    Conclusie & besluit : zotternijen zijn gezond.
    archief, 06/02/2014 - Kees Stip, Nederlands puntdichter https://nl.wikipedia.org/wiki/Kees_Stip , http://4umi.com/stip/op_beesten 

    26-08-2018 om 01:26 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.712. look, zei u ?

    look ~ lookpoeder, lookpasta, lookvlokken

    Als ajuin de prinses van de keuken is, dan is look de eerste eredame. 
    Tot tien jaar geleden zwoer ik bij enkel verse look.
    Dat was tamelijk dwingend, iets wat ik mezelf aandeed, feitelijk.
    In 2008 werd dat dwingende tamelijk ambetant en werd het tijd voor een soepeler kijk op de zaak.

    Nu heb ik ook lookpoeder in huis en lookpasta.
    Die twee hebben hier elk hun eigen toepassingen.
    En ze bewaren natuurlijk langer dan verse look.

    Verder ben ik nog op zoek naar gevriesdroogde look want dat is óók lekker.
    LM & ik hebben het al eens gegeten bij de Chinees.
    in de Van Wesenbekestraat (Antwerpen). Daar waar de Chinezen zelf komen eten.
    Krokante lookvlokken, heel luchtig, heel smakelijk, heel grappig, bijna feestelijk.

    Hoe men die gebruikt in een bereiding weet ik nog niet echt
    maar zodra ik de gevriesdroogde vlokken in huis heb
    begin ik op 't Net te zoeken naar de toepassingen.

    Lookpoeder gebruik ik in de koude sausjes. Soms gaat de poeder de vijzel in.
    Want de korrel van het lookpoeder mag af en toe fijner, vind ik.
    Maar voor andere sausjes is de grove korrel dan weer oké.
    Eigenlijk is het een kwestie van persoonlijke goesting.

    Een halve koffielepel lookpoeder een paar minuten laten zwellen in een (eigen) slasausje
    -af en toe eens omroeren-doet wonderen voor de bereiding.
    De korrels lookpoeder worden zacht en zijn toch milder en rustiger voor de maag dan rauwe geperste look. 
    En er is achteraf ook geen gepruts om de lookpers terug proper te krijgen. 
    Dit is maar een eigen mening hoor, 't is geen evangelie uit een kookboek.

    De lookpoeder gaat niét de frigo in zoals de lookpasta,
    de lookpoeder moet droog bewaard worden en donker.
    Dus niet op een kruidenrek, want daar is het niet donker.
    In de kast, want in de koelkast is het niet droog.

    Lookpasta gebruik ik al eens in warme sauzen, als aanvulling bij een saus die bijna af is,
    wanneer ik er niet meer met de mixer door kan-omdat het vlees of de groente er al in ligt-
    en de saus toch nog een titske meer look mag hebben. Of een titske meer oempf.
    Dan roer ik er al eens een half lepeltje lookpasta mee door.
    En soms ook een half lepeltje andere pasta. 
    Die kleine potjes andere pasta staan ook in de supermarkt te blinkogen naar mij,
    ofwel naast de droge kruiden en specerijen, ofwel in de afdeling producten uit verre landen.

    Zelf zal ik geen kruidenpastas meer maken, dat is me te lang stilstaan bij het aanrecht.

    Ik vind lookpoeder en lookpasta een hele hulp voor het bereiden van kleine porties.
    En ze blijven lang goed, dat is een bekommernis minder.
    Niet dat verse look hier de tijd krijgt om slecht te worden, maar toch,
    men heeft altijd iets in huis om een klein hapje een afwerking te geven.

    Voor bouillons en soepen en alle andere vloeibare bereidingen
    die we in meerdere porties klaar maken, gebruiken we verse look, dat is hetzelfde gebleven. 
    Al begrijp ik de verschillende manieren van versnijden niet.
    Soms moeten het schijfjes zijn, soms blokjes, soms geplette schilfers … Wat zou het verschil zijn?   

    m – EZW-2013, 08/2014, herzien

    26-08-2018 om 01:22 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.711. --- afl. 116/121

    afl. 116/121 ~ Oog om oog

    Kon het dat die ploert van een Serge zo redeneerde? Zo monsterachtig vals speelde en er stoïcijns kalm bij bleef?
    Zou Vloesberghe morgen in die val trappen? Morgen!? Nee straks!
    Dat mocht niet. Dat kon toch niet! Ik had uren bij mijn zoon gezeten. Telde zijn getuigenis? Ja toch!
    Pat was er ook bij. Wanneer was zij naar bed gegaan? Na het telefoontje van Marianne.
    Hoelang erna, een halfuur, een uur? Geen idee. Francis zou het weten.
    Functioneerde zijn aangeboren tijdsinstinct nog na de ruzies met Pat? Na de ontlading van zijn emoties over Valerie?

    Serge, die doortrapte kazuifelschurk, de in het nauw gedreven, sluwe gokker,
    had tijd zat gehad om deze nacht alles tot in de puntjes uit te kienen.
    Mijn bankkaart! Ik had getankt met mijn bankkaart in Keerbergen, vlakbij de villa van mijn zoon.
    Ik heb ook Gerda's schriftjes. De smeerlap moet en zal bekennen. Kon mij niks doen!

    Mijn hoofd tolde. Ik huiverde, leed. Ik wou Marianne's lot delen.
    Zonder haar was er voortaan geen lucht, geen zon, geen licht, geen leven meer mogelijk.
    Marianne, mijn vrouw, mijn godenkind, mijn begin en einde, mijn wederalles, dat nu niets, niets meer was.

    Ik moest nogmaals de politie oproepen. Jacht maken op haar moordenaar.
    Straf of wraak brachten me haar echter niet terug.
    Zonder mijn Marianne bleef er slechts leegte. Een diepe, versmachtende leegte.
    Een leegte, waarin alleen plaats was voor smart en pijn. Ik kon het niet verdragen.
    Leeggelopen miserie was ik. Een blijvende nachtmerrie. Voor altijd.

    Ik goot een te grote cognac naar binnen. Fataal op een nuchtere maag. Het kwam er meteen weer uit.
    Nam een hete douche. Zeepte en schrobde me als gek. Kon Marianne's dood niet van mijn lichaam sproeien.
    Ik ging tegenover haar zitten in de andere zetel. Roerloos. Volkomen apathisch.
    Hoelang weet ik niet. Maar plots wist ik héél goed wat te doen.

    Maar zou ik … kon ik … ik was toch niet zo'n ondier als die smeerlap van een pastoor?
    Naar de politie gaan, nu meteen? Neen, ik moest zelf réchter zijn.
    Beul zoals Serge beul voor Marianne was geweest … Marianne, mijn vrouw. Mijne enige alles.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    26-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ onze merel

    Hij draagt effen zwart, voor hem geen kleed met vermetele tekening of lichtzinnige kleuren.
    In de vogelwereld is hij een prediker van een streng-gereformeerde strekking.
    Met een puntige knalgele bek. En welbespraaktheid is een absolute voorwaarde.

    Karl Märtens, Sweden 

    De merel op het windscherm van ons terras heeft het over zaken van belang.
    Over vlijtig eieren grootbrengen en hoe dat gaat.
    Hij verkondigt ook voor wie de pierekes & de mierekes, de zaadjes & de blaadjes eigenlijk geschapen zijn. 
    Zijn betoog kennen we nu al wel en het begint dictatoriaal te klinken. 
    In het stukje wereld waar deze merel het voor het zeggen heeft, zou ik geen musje willen zijn.

    m – HiH-05/2015, bijgewerkt - https://youartsw.wordpress.com/2015/11/04/karl-martens-watercolor-birds/

    25-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.710. sterren ontmoeten

    'k Zou graag zoveel wereldsterren ontmoeten dat ik van het ene vliegtuig in het andere zou moeten stappen.
    Het aanschuiven en overstappen is me allemaal te vermoeiend geworden
    dus ga ik doen gelijk iedereen, ik zal die wereldsterren thuis ontvangen.
    Maar niet allemaal tegelijk natuurlijk, zoveel parkeerplaats is er niet in de straat.

    Eric Clapton is alvast uitgenodigd en die mag meebrengen wie hij wil.
    Bruce Springsteen ook. Beiden op dezelfde dag als het kan.
    Ze moeten geen das aandoen, van mij moet het bovenste knoopje niet dicht kunnen.
    Jeremy Irons mag ook komen. Samen met Al Pacino. 
    Eigenlijk mogen ze allemaal hun volk meebrengen, op het terrein van de pastoor is nog wel wat parkeerplaats.
    Dustin Hoffman, Bob Dylan (maar die zal moeilijker te overtuigen zijn), Meryl Streep, Susan Sarandon, Glenn Close, Sandra Bullock … 
    Mijn lijst begint nog maar hoor.

    Wetenschappers durf ik niet vragen, hun uitleg zou mijn pet te boven gaan
    en ik vind niet dat ik beslag moet leggen op hun kostbare tijd. 
    Schrijvers vraag ik ook liever niet, ik heb niet alles gelezen.
    En niet alles doorgrond. Dus op hun tijd zal ik ook geen beslag leggen. 
    Schilders dúrf ik zelfs niet vragen. 
    Maar acteurs, actrices & andere podiumkunstenaars zijn welkom, ze mogen zelfs blijven slapen.

    Met Dolly Parton en Sylvester Stallone zou ik het graag hebben over de film Rhinestone Cowboy.
    Enkel daarover. Hier het slotnummer uit die film, glitter-&-glamour country muziek.
    Het is zó erover dat het plezant wordt, kitsch & camp, vakkundig gebracht:

    klank voldoende luid zetten, jammer van de beeldkwaliteit
    https://www.youtube.com/watch?v=5GZjXVe7GhY 
    03min18

    m - EZW-06/2013, herwerkt

    25-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (2)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!