Bij veel bereidingen gebruik ik look. Gewoon als smaakversterker,
zoals men een drup anisette in een fruitsla zou doen.
Het mag niet doorsmaken, maar het heeft onmiskenbaar zijn effect.

Om de vier à vijf dagen maak ik 4 L bouillon om achteraf verder af te werken tot soep.
Met blokjes hoor, 't zou anders niet vol te houden zijn. 
In die 4 L doe ik een 3 à 4 teentjes look. En een eigen heksenmengsel van specerijen.
3 à 4 teentjes is voldoende om de smaken van de specerijen te fixeren of te verstevigen, zonder dat de bouillon naar look smaakt. 
'k Ben al eens vergeten de look erbij te doen, en het verschil was merkbaar. Toen was de bouillon maar een pover flets gedoe.
Toen had ik om de soepen af te werken meer zout nodig ook. (kaliumchloride, geen natrium- hoor) 
Nu vergeet ik de look niet meer. Nu zet ik alle ingrediënten op voorhand gereed, nog voor ik de presspot uit de kast haal.

In Mediterrane schotels en soepen, mag de look doorsmaken.
Daar is look geen achtergrondspeler meer, daar mag hij mee op het eerste plan.
Lookbollen hebben hier niet de tijd om uit te drogen. 

Hoe het moet met de lookadem? Niks van aantrekken. 
Behalve wanneer er een bezoek aan de dokter, de tandarts of de kapper op het programma staat. 
Deze mensen moeten uit hoofde van hun beroep ons benaderen tot binnen de comfortzone van 70cm.
Die zullen we dus ontzien. Maar voor de rest : niet aantrekken. Wij verdragen toch ook dingen van mensen. 

Botheid die als oprechtheid betiteld wordt bvb.
Dat systeempje schijnt zijn recht van bestaan verworven te hebben. 
Wel, dan heeft een eerlijke lookadem ook recht van bestaan in deze wereld. 

Tenzij we met onze lookadem een kleine lift zouden in moeten, in dat geval nemen LM & ik wel efkes de trap.

m – EZW-08/2014, bijgewerkt