Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    23-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ wat nu?

    het moment van totale ontreddering

    Wanneer ik op zoek ben naar verduidelijkingen over een detail en bijna
    verloren loop in een overvloed aan informatie die niet te zake doet,
    die naast de kwestie is en die onbruikbaar blijkt, (zoekopdracht verfijnen!)
    verschijnt na de zoveelste poging plots op het scherm : 

            uw zoekbewerking heeft geen overeenkomstige documenten opgeleverd

    dat is … een verschrikkelijk moment. 
    Dat wil zeggen dat zelfs de Grote Google het niet meer weet,
    waarmee ik nu eigenlijk bezig was.                                                                                     

                                                                              Afbeeldingsresultaat voor despair cartoon
    – EZW-07/2014, toen en ook nu nog altijd - illustratie https://veraontheverge.wordpress.com/tag/nervous-breakdown/ 

    23-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.706. biechten

    Als kind vond ik biechten verschrikkelijk gênant. Niet omdat ik zo'n ontoelaatbare dingen uitspookte,
    maar omdat ik niet genóeg uitspookte, niet genoeg om op te biechten.
    't Was te futiel om een pastoor mee te gaan lastig vallen in zijn kerk, laat staan god in de hemel.
    Dus probeerden we onze lijst met zonden wat aan te dikken.
    Maar dat deden veel kinderen. En pastoors wisten dat, dubbel gênant zoiets hè.

    Hoe een volwassen biecht er zou moeten uitzien, daar heb ik geen flauw idee van.
    Ergens in '70 of in '72 werd er zo nog eens een poging ondernomen.
    Hoe ik daar verzeild was weet ik niet, het was onder in de Basiliek van Koekelberg te doen.
    Waarschijnlijk was ik gewoon benieuwd naar gewelven daar beneden.
    En na de bijeenkomst was er gelegenheid tot biechten, of hoe het toen genoemd werd.
    Dat waren privé-gesprekken aan een tafeltje. Ach ja dacht ik, waarom niet, 'k ben hier nu toch …
    Of ik deed het mogelijk uit beleefdheid tegenover de inrichters. Als motivatie kan zoiets tellen, 'k weet het.

    'k Kwam terecht aan een tafeltje waar een zeer jonge priester zat. Hij zat daar precies wat onwennig.
    'k Vertelde over twijfel en bedenkingen en over vragen en over wat er mis ging,
    en bleef mis gaan en wat ik niet meer zag zitten en waarom ik het niet meer zag zitten
    en of er nog wel heil te verwachten was in deze wereld … dié litanie, de ganse puber-cataloog.

    Naarmate ik praatte ging hij onwenniger kijken, vervolgens hulpeloos en dan regelrecht droevig. 
    Wat een melkmuil, dacht ik, straks kan ik hem nog troosten ook. 
    Hoe het gesprek is afgelopen weet ik niet meer. Misschien heb ik het afgebroken, omdat ik het niet meer kon aanzien.
    Het gesprek bracht geen soelaas, eerder een helaas.

    Dus hoe een volwassen biecht er moet uitzien : geen idee. Maar ik lig er niet van wakker.
    Er zijn zoveel godsdiensten die het doen zonder biecht. En die bestaan ook al eeuwen, zonder dat controlegepook.

    Waar ik het wél moeilijk mee heb is het idee van het biechtgeheim.
    Wanneer er zaken gebiecht worden die vallen onder 'criminaliteit'
    mag de priester ontslagen worden van die verplichting en naar de politie stappen, mijn gedacht. En snel.
    Met een snelprocedure, zodat het bisdom het geen drie jaren laat aanslepen, want dan vallen er nóg slachtoffers. 
    Biechtgeheim, zwijgplicht, omertà … een staatje binnen de staat, nog hetzelfde als voor de Reformatie, als 500 jaar geleden.

    http://www.standaard.be/cnt/te35iktc , http://www.standaard.be/cnt/gf390212 , http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GHV385VDP 

    m  – EZW-07/2013, herwerkt

    23-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.705. --- afl. 113/121

    afl. 113/121 ~ Dwaze gedachten

    Was hij zo behept door de dwang om Gerda's dagboeken meteen terug te vinden,
    dat hij de grootste en domste gok van zijn leven had gewaagd? Fifty, fifty. Alle winst of alle verlies!
    Ik probeerde het me min of meer voor de geest te halen. Had ik de deur voor hem geopend
    in plaats van Marianne, dan zou zijn flemende stem, bevend van schuld, onderdanig gemompeld hebben:

    'Max, laten we meteen naar de politie gaan …
    Ik kan Gods zwaard niet langer afweren …
    Ik moet gestraft worden. Hier is het moordwapen …'

    Wat zou hij er dan nog meer bij verteld hebben?
    Wat zou hij, plots beseffend dat niks nog enige zin had, nog uitgehaald hebben?
    Zo'n monster was tot alles in staat.

    Maar Marianne en niet ik had de deur opengemaakt.
    De bel van de voordeur was overal meer dan duidelijk hoorbaar, want vrij schel.
    Niet schel genoeg om de diepe slaap van Marianne te storen.
    Een loeiende brandweerauto kon zelfs haar namiddagdutje niet onderbreken.

    Slaapdronken misschien? Dacht ze dat ik mijn huissleutel vergeten was? De garagepoort niet in het springslot?
    Was ze al een paar keer vergeten, wist ik.
    De volhouten kantelpoort was voor haar immers te zwaar om met de nodige kracht het springslot bovenaan te laten klikken.
    Bovendien klemden de metalen geleiders op een tweetal plaatsen. Dit moest ik meteen checken.
    Alle mogelijkheden nagaan hoe de schoft was binnengedrongen. Mijn vrouw kon het niet meer ophelderen.

    Eerst voor jou zorgen, lieveling. Jij gaat altijd voor. Nu meer dan ooit. Nu kan ik het aan. Misschien.
    Kom, mijn alles. Ik droeg heel moeizaam, uiterst behoedzaam mijn godenkind naar boven.
    Mijn levenloos goddelijk kind. Legde haar lichaam op de driezit in het salon.
    Slaapkussen onder haar hoofd. In een van de laden vond ik een grote witte tafelnap, nog in originele verpakking.
    Spreidde die over mijn kleintje, liet de schouders wat vrij. In sprookjes volstaat dan een kus …
    Verdomme! Godverdomme!

    Wat maakte mijn verhaal en commentaar tegenover mijn zoon zo onontbeerlijk, dat ik nog weg moest van mijn vrouw?
    Waarom mijn kleintje achterlaten, wetende dat de schoft op vrije voeten liep?
    Onbekwame, onbezonnen, egoïstische dwaas die ik was.
    Mijn leven, mijn hoop, mijn verlangen, mijn geluk, het beste van mezelf, lag daar op de driezit, bewegingsloos, dood.

    DOOD! EVENEENS VERMOORD!

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    23-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ rijpe peren

    het nut van onze vensterbank

    ‘k Heb conférences op de vensterbank gelegd, pal zuid, heel de namiddag zon.
    Na enkele dagen zijn ze tafelklaar, beetgaar ipv beenhard, en sappig. 
    Wij hebben er meestal twee op een schaaltje liggen. Die worden zorgvuldig in het oog gehouden.
    Op sterk-zonnige dagen wordt het schaaltje achteruit gezet
    van de vensterbank naar de schaduw, efkes minder fel. 

    Er kunnen tot zeven schaaltjes op onze vensterbank. Het is onze fruitgaard.
    De schaaltjes/schotels/manden zijn meegebracht uit landen waar het toenmalig schip ging laden of lossen.
    Het is een samenraapsel van stijlen kleuren en materialen, glazen kitsch uit China naast artisanaal vlechtwerk uit Gabon.
    Een interieurstylist zou er hoofdmijn van krijgen, LM en ik niet. Voor ons heeft die mengelmoes betekenis.

    Elk schaaltje heeft een eigen soort fruit liggen. Onze rij tuttifrutti.

    LM is een perenfan. Hij heeft in zijn leven al zeker een boomgaard leeggegeten.
    Zo ben ik met de jaren een peren-expert geworden,
    wat vensterbank betreft bedoel ik, qua gradatie in peren-malsheid en peren-rijpheid. 
    Zelf ben ik meer een appelmens. Appels zijn volgens mij het enige fruit
    dat rijp in de winkel ligt, appels gaan daarom niet op de vensterbank.

    Alle andere fruitsoorten mogen thuis nog wat narijpen.
    Want het is niet omdat de vruchten oogstklaar waren dat ze al tafelklaar zijn hé.
    Tussen oogst/winkel en tafel komt nog onze vensterbank, volgens mij. 

    m - EZW-08/2014, tekst gerijpt en herwerkt

     

    22-08-2018 om 01:14 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.704. de Slimste Thuis

    “van een verkrachting kan je niet zwanger raken” een krant , 20 augustus 2012

    In de Verenigde Staten gaf de politicus Todd Akin een opmerkelijk interview.
    Op televisie liet de senator weten dat vrouwen volgens hem
    niet zwanger kunnen geraken na een verkrachting:

    "Van wat ik heb begrepen van dokters, is zwangerschap door verkrachting echt zeldzaam.
    Als het echt om verkrachting gaat, beschikt het vrouwenlichaam over manieren
    om dat hele ding uit te schakelen."
    Diezelfde Akin is ook sterk tegen abortus gekant.
    "Bij een verkrachting moet er absoluut een straf zijn.
    Maar die straf moet echter voor de verkrachter zijn, niet voor de baby."

    klank aanzetten voor dit groot licht
    https://www.youtube.com/watch?v=Oazj5UVDxyM 
    02min30

    Enkele dagen tevoren kwam Todd Akin nog in het nieuws toen hij
    de subsidies voor schoolmaaltijden voor kansarme kinderen wilde afschaffen.
    Over die schoolmaaltijden heb ik toen een documentaire gezien in een van de duidingsprogramma's,
    de situatie was schrijnend. Het middagmaal op school is voor veel kinderen de enige maaltijd van de dag.
    En dat terwijl ze nog volop in de groei zijn. Die maaltijden wou Akin dus afschaffen? Goe bezig.
    Wat zouden zijn argumenten daarvoor geweest zijn?

    ---

    Dat 'zelden' zwanger, dat gold misschien in de Nazikamp-toestanden,
    zodra het lichaamsgewicht zakt tot onder de 48 kg, stopt de ovulatie.
    Dat is al beschreven sinds WOII.

    Todd Akin, groot licht terzake, heeft die redenering inkort tot :
    van verkrachting raakt men zelden zwanger. Dat is weer vrije meningsuiting op zijn Amerikaans hé.
    De USA is al ver op de terugweg. Terug naar de middeleeuwen, en het einde is nog niet in zicht.
    Dat is de reden waarom ik dit nog eens oprakel.
    Middeleeuwse breinen, niet gehinderd door kennis van zaken, willen macht. Zelfs ten koste van de realiteit.
    Het einde is nog niet in zicht.

    m - EZW-08/2012 – herbekeken

    22-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.703. --- afl. 112/121

    afl. 112/121 ~ De gok van Serge

    Naderhand, toen de hyena in mij enigszins tot rust kwam en ik, nog in hallucinogene mist, logisch trachtte te denken,
    stonden de naakte feiten ontnuchterend helder voor mij. Marianne was dood.
    Ik kon niets meer doen. Niemand kon haar noch mij helpen. De dader kende ik! Daar lag zijn moordwapen en merkteken.
    Waar had ik dat ding nog gezien? Het kwam me vaag bekend voor. Op het altaar, uiteraard, de schoft had het me aangewezen.
    Nee, niet alleen daar. Waar dan? In Gerda’s kamer had ik in jaren geen voet gezet. Vanwaar die vage herkenning?

    Een kwalijke, doordringende geur hing in de kelder. De geur van uitwerpselen. Zou Marianne? Ik moest haar wassen.
    Dat prachtige lichaam mocht niet bedorven worden. Ik stond recht.
    Niet Marianne, maar ik stonk. Mijn broek, mijn kousen, alles doordrenkt. Drek alom. Foert.
    Mijn stank zou haar lijfje niet bezoedelen en mezelf kon het geen reet schelen. Mij kon überhaupt niets meer schelen.
    Alle leven gleed eveneens uit mijn lichaam. Alleen mijn hart, mijn longen, ja, die functioneerden robotmatig.
    Ook mijn hersenen deden het nog. Nadenken, Max, nadenken.

    Marianne had me gebeld rond negen uur. Omstreeks kwart voor twee was ik weggereden bij Francis,
    had getankt in Keerbergen, dus rond twintig voor drie thuis gekomen. Daartussen moet het gebeurd zijn.
    Hoe die schoft was binnengeraakt, hoe hij wist dat ik niet thuis was, waarom Marianne nog na negen uur de deur opende
    en wat er zich binnenshuis had afgespeeld, zou ik nooit te weten komen.

    Wat had hij haar wijsgemaakt? Had hij zijn onschuldigste masker opgezet?
    Want in veinzen, liegen en mensen om de tuin leidden was Serge een grootmeester. Onovertrefbaar.
    Marianne wist dat hij een ploert was.
    Hij zal daarom misschien meteen met volle kracht hebben toegeslagen, haar nog zwijmelend de keldertrap afgegooid.

    Waarom zo laat de deur openen, Marianne? Zou hij nadien in de hal op mij hebben gewacht?
    Moest ik zijn derde slachtoffer worden? Maar ik kwam niet. Toen dat in zijn satanisch brein doordrong,
    moet hij hard en schokkend van opluchting gelachen hebben.
    Zijn bloeddorst gelest op een manier die hijzelf niet voor mogelijk hield. Snel handelen nu.
    Crucifix schoon vegen. Geen vingerafdrukken nalaten. Zich zo snel mogelijk uit de voeten maken.

    Stel dat ik in mijn villa overnachtte, al had Francis aan hem het tegendeel verteld.
    Serge wist verdomd goed dat ik er nooit meer de nacht zou doorbrengen.
    De villa was vol van morbide herinneringen. Marianne betekende mijn nieuw begin.
    Maar waar was ik dan?

    Natuurlijk besefte hij dat ik elk moment kon verschijnen.
    Bij het gejaagd verlaten van het huis, was hem dan, als in een aureool van gregoriaanse muziek, een beeld verschenen.
    Ja, dat beeld moet die schoft gezien hebben: ook mij ombrengen! Want ik had allicht de politie nog niet verwittigd.
    Was dat gebeurd, dan zou hij stellig al geklist zijn. Hij wou en zou de dagboeken vinden. Hij moest ze hebben.
    Zich indekken met onschuld en onweten. Een gok als een andere.

    Zelfs als Vloesbeghe reeds op de hoogte was gesteld door mij, meende Serge nog tijd te hebben om zijn plan uit te voeren.
    Wat was er dan verder in dat waanzinnig hoofd van hem omgegaan?
    Ik trachtte het me voor te stellen …

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    22-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    21-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. ------ ik wil later

    “ik wil later een rollator” en ik ook want het swingt

    klank aanzetten
    https://schooltv.nl/video/rollator-liedje-uit-sesamstraat/ 
    02min30

                   mijn Oma heeft een karretje, dat is zo’n grappig ding
                   er zit een handig mandje op, daar kan mijn knuffel in
                   die zit dan naast de worteltjes waar Oma soep van kookt
                   het is een prachtig karretje, ik wil 'em later ook

                   ja ik wil later een rollator
                   lekker lopen in de zon
                   met mijn koffer (?) in het mandje
                   en dan fijn een blokje om

                   mijn Oma's blauwe karretje heeft remmen en een bel
                   en hij kan in- en uitgeklapt, da's handig en gaat snel
                   er zit ook nog een krukje op, dat zit niet eens zo slecht
                   het is een super-karretje, ik wil 'em laten écht

                   Afbeeldingsresultaat voor ik wil later een rollator

                    ja ik wil later een rollator

                    lekker lopen in de zon
                    met mijn koffer (?) in het mandje
                    en dan fijn een blokje om

                    maar toen ik dat tegen mijn Oma zei
                    toen keek ze helemaal niet blij
                    ze zei : maar dat betekent dan
                    dat je later niet goed lopen kan
                    en dat mijn kind, doet mij verdriet

                    nou! dan neem ik hem toch niet

                    ik neem later geen rollator

                    nee dan hoef ik er geeneen
                    Oma vindt je 't goed da 'k nu en dan
                    die van jou een uurtje leen?

                    is dat goed Oma? oké!

    Tekst : Marjet Huiberts, Animatie: Wouter van Reek, Techniek: TVPaint,  Muziek : Henny Vrienten


    Na zo'n heldere tekst, zo'n energiek stemmetje en zo'n levendige melodie
    is men toch helemaal verzoend met de idee van een rollator!
    Mijn hoed af voor de makers van het nummer.
    m - blog 06/2018

    21-08-2018 om 02:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.702. diefstal in 1911

    Mona Lisa op klaarlichte dag gestolen, 21 augustus 1911

    'k Ben eens gaan piepen op 't Net waarover het verhaal juist gaat. Als ik zeg dat het goed afloopt verklap ik toch niks hé,
    want de Mona Lisa is al decennia terug thuis. De afloop van het verhaal is dus gekend.

    hier een artikel, met vaart verteld :
    http://historianet.nl/cultuur/kunst/paniek-in-parijs-italiaanse-patriot-stal-mona-lisa 

    Hier een korte samenvatting van Wikipedia :

    De diefstal in 1911

    De volgende dag ontdekte de schilder Louis Béroud de diefstal.
    Op de plaats in de Salon Carré waar de Mona Lisa had moeten hangen, bevonden zich nu slechts vier ijzeren haakjes.
    Béroud informeerde bij de bewaking waar het schilderij was
    en zij dachten dat het was overgebracht naar het fotoatelier van de firma Braun.
    De bewakingsdienst stuurt iemand naar het fotoatelier om het schilderij terug te halen,
    maar die keert onverrichter zake terug en dan slaat de paniek toe.

    Mona Lisa, Louvre, 1911, Louis Béroud  File:Louis Beroud - Mona Lisa au Louvre 1911.jpg  Mona_Lisa_stolen-1911

    Mona Lisa, Louvre, vandaag

    https://hansdejongfotografie.wordpress.com/2014/05/14/de-mona-lisa-is-gestolen/ 

    Bij het onderzoek dat volgde werd de dichter Guillaume Apollinaire aangehouden en ondervraagd,
    hij had immers ooit verklaard dat men het Louvre moest afbranden
    en was betrokken bij de diefstal van enkele beeldjes en maskers door Géry Pieret enkele jaren daarvoor.
    Pieret bezorgde op 28 augustus aan de krant Paris-Journal een van de gestolen beeldjes,
    eiste de diefstal van La Joconde op en eiste 150.000 frank losgeld.

    Ook Pablo Picasso werd langdurig ondervraagd, hij had van Pieret enkele van de gestolen beeldjes en
    de Phenicische maskers gekocht omwille van hun primitieve aspect.
    Zijn schilderij 'Les demoiselles d'Avignon' werd hierdoor nog beïnvloed.
    Maar het onderzoek liep al snel dood en men ging ervan uit dat het schilderij voorgoed verdwenen was. 

    De dader van de diefstal Vincenzo Peruggia was een Italiaan en had als glazenier meegewerkt aan een project
    om belangrijke kunstwerken achter glas in te kaderen.
    Hij had zich in een bezemkast verstopt en was op de sluitingsdag van het Louvre
    met het schilderij onder zijn jas het museum uitgelopen.
    Hij bewaarde het schilderij gedurende twee jaar in een houten koffer onder zijn bed in een logement in Parijs. 

    In 1913 keerde hij terug naar Italië en bood op 10 december 1913 de Mona Lisa te koop aan bij
    een Florentijns antiquair Alfredo Geri. Die maakt op 11 december een afspraak met Vincenzo Peruggia in
    Hotel Tripoli, kamer 20 en gaat naar de afspraak in gezelschap van de toenmalige directeur van het Uffizi, Giovanni Poggi. 

    Geri en Poggi herkennen het doek en nemen het mee voor een zogezegde expertise.
    De dief werd gearresteerd en het hotel wijzigde zijn naam in Hotel Gioconda;
    men kan er tegenwoordig nog altijd kamer 20 boeken.

    Voor het terugkeerde naar Frankrijk werd het werk tentoongesteld in de Uffizi in Firenze,
    in de Franse ambassade in Rome en in de Galleria Borghese.
    Peruggia die tijdens zijn proces verklaarde dat hij had gehandeld uit patriottisme om een werk,
    waarvan hij dacht dat het door Napoleon gestolen was terug te brengen naar Italië,
    kreeg een straf van één jaar en veertien dagen,
    die later werd teruggebracht tot zeven maanden en veertien dagen. 

    m - EZW-08/2013, http://nl.wikipedia.org/wiki/Mona_Lisa#De_diefstal_in_1911 , https://hansdejongfotografie.wordpress.com/2014/05/14/de-mona-lisa-is-gestolen/ 

    21-08-2018 om 01:57 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.701. --- afl. 111/121

    afl. 111/121 ~ Gebroken blik

    Niet in de hal, niet slapend op de driezit in het salon, zeker niet in de woonkamer of keuken.
    Toch niet gevallen in de tuin?
    Een vochtige tocht deed me rillen. Ergens stond een deur of raam open.
    De kelderdeur klapte dicht door de wind buiten. Marianne in de kelder!
    Ik rukte de deur opende, schakelde het licht aan.

    'Marianne!'

    Daar lag ze.

    Onderaan de trap. Half ineengekrompen. Roerloos. Ik werd puimsteen.
    IJskoud opbrandend van geschokt ongeloof werd ik. Kon niet meer ademen.
    Mijn benen voelden als totaal verlamd aan. En mijn varicen waren nog niet helemaal op hun effen.
    Verdomme, Max, kom tot jezelf. Handel, man! Ze moet geholpen worden! Een dokter!
    Nee, die speciale interventie ziekenwagen, met dokters erbij. Zou ze nog ademen?

    Ik dook de trappen af. Voelde haar pols. Geen polsslag of nauwelijks? Haar hoofd en gezicht bebloed.
    Opengesperde ogen. Ademde ze? Was ze in shock? Ze leek er erg aan toe.
    Dra raakte ze onderkoeld op de kelderstenen in haar nachtkleedje. Niet nadenken, handelen.
    Iedere minuut was levensreddend. Mijn vrouw moet geholpen worden. Ik mocht haar niet verliezen.
    De MUG! De MUG bellen en direct naar Jette. Naar het AZ.

    Dan zag ik het!

    Ongeveer op een meter afstand van Marianne’s linkervoet. Het bronzen crucifix.
    Gerda's crucifix. Serge! Het kruisbeeld. Zijn moordwapen. Haar dood. Onze dood.

    MARIANNE! MARIANNE!

    Smeerlap, mijn vrouw. Waarom mijn vrouw?
    Ik greep brullend het bronzen crucifix en slingerde het tegen de keldermuur.

    Marianne was dood. Vermoord. De liefde van mijn leven, het meest waardevolle stuk van mijn bestaan
    was niet meer te redden.
    Ik braakte. Had het gevoel al mijn schroeiende ingewanden uit te kotsen. Schreeuwend.
    Huilend als een zwaargewonde wolf. Een gemarteld dier. Creperend van pijn.

    Een breedgapende wonde aan haar achterhoofd. Gestold bloed tussen haar prachtig blauwzwart haar.
    Pas nu zag ik de doodsangst in haar opengesperde ogen. Ongeloof en wanhoop verpletterden me.
    Het besef vooral dat alles, haar leven, ons leven, ons voor goed ontnomen was. Haar gebroken blik vertelde het.

    Ik sloot haar ogen.

    Verwilderd snikkend, verwrongen van afschuw, knielde ik naast haar neer.
    Nam haar teder in de armen. Kuste haar ogen, voorhoofd, de halfgeopende nog steeds prachtige lippen.
    Proefde de zilte smaak van mijn tranen, nu vermengd met haar bloed.
    Ik likte haar gezichtje schoon. Had ik vroeger nog gedaan, het zou voortaan nooit meer kunnen.
    Dronk haar bloed. Wou alles van haar in mij opnemen. Het kon nu nog.

    Ik jammerde in razende machteloosheid om dat prachtige haar met bloed doordrenkt,
    dat dra een vreemde substantie zou worden die niet bij haar hoorde.
    Ik greep haar hand, kuste elke vinger en hield haar handpalm tegen mijn wang.
    Streel me lieveling, streel me toch. Nu, draag ik je naar boven.
    Mijn kindje hoort niet zo kil en vreemd te liggen. Kom, zoetje.

    Ik trachtte haar slap lichaam op te nemen. Naar boven brengen zou me moeilijk lukken.
    Geen kracht meer in de armen. Daar! De hoezen met de spullen van de tuinzetels.
    Ik legde haar behoedzaam op de kussens alsof die haar dood zouden verzachten, ontkennen, wegnemen.
    Mijn roosje, tussen de zonnebloemen op het canvas.

    Ik knoopte haar ponnetje dicht. Kuste haar opnieuw, steeds weer, overal.
    Ging zijlings naast haar liggen. Aaide voorzichtig haar wang. Draaide haar lokken rond de vingers. Snikte.

    Ik had haar nog zoveel te vertellen. Over Francis, die onze hulp nodig had en over zijn Valerie.
    Over het roodkopje dat zij ons zou schenken. Het kind, dat ik jou niet kon geven, komt er, lieveling.
    Via een ommetje, maar het komt er. Oma en opa! Stel je voor.
    Wat hou ik toch van jou, mijn bieke, zo veel meer dan toen ik vanavond wegreed.

    Ik streelde haar hoofdje. Mijn vingers plakten aan de breuklijnen van de verwondingen. Heftig zoog ik haar bloed op.
    Haar allerlaatste beetje leven opdrinken bracht mij in een staat van algehele chaotische zelfdood.

    Toen greep ik de crucifix en begon er tierend en brullend weer mee te hameren, tegen de muren, op de vloer.
    Totaal verdwaasd van woede, ellende, opstandigheid, haat en wraakzucht.

    Ik was geen mens meer. Alleen nog een wild gevaarlijk beest. Bloeddorstiger dan haar moordenaar.  

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    21-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. ------ bijna klaar

    ‘t hoort bij ‘t vak 

    De kinderen waren aan het tekenen en de juf wandelde door de klas
    om de vorderingen te bekijken en ze vroeg of de tekeningen ongeveer klaar waren.
    Aan een meisje dat zeer druk en ijverig aan het werk was vroeg ze wat de tekening zou worden.
    "Ik teken God," antwoordde het meisje zonder opkijken. 

    Dit wordt weer metafysisch, dacht de Juf, om de zoveel jaar hebben we er zo eentje tussen.

    "Maar Meisje, niemand weet hoe God eruit ziet …" zei ze vriendelijk en voorzichtig.

    "Sebiet wel hoor!" klonk het geruststellend.

    m - EZW-08/2012, herwerkt

    20-08-2018 om 02:19 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.700. Saludos Amigos!

    artisanaal werk uit 1942  Saludosposter.jpg  Saludos Amigos!

    Saludos Amigos is een Amerikaanse animatiefilm uit 1942 van Walt Disney.
    De film speelt zich af in Latijns-Amerika en de hoofdpersonages zijn Donald Duck, Pedro (dat klein vliegtuigje)
    Goofy en Joe Carioca (de groene papegaai) die voor het eerst te zien is in een animatie van Walt Disney.

    Hier een voorproefje, de bioskooptrailer. Ouderwets? Misschien. Nostalgisch? Zeker. Het is 1942.
    In onze bioskopen was het wachten tot een eind na '45. Heeft iemand van u deze film ooit in de zaal gezien?
    klank aan - http://www.youtube.com/watch?v=OaAkRqo65rw - 01min28 trailer met muziek die
    verwachting opbouwt, iets wonderlijks belooft. Muziek die kriebelt.

    De vier personages worden los van elkaar in vier verschillende delen opgevoerd.
    De  vier delen worden verbonden door beelden over de Disney-mensen die per vliegtuig
    onderweg zijn om deze film te maken en in het vliegtuig ook 'echt' aan het werk zijn.
    Daar wordt de aanzet van de animatiegedeeltes getoond, wat zorgt voor vaart in de opeenvolging van de vier stukken.

    Vier hoofdstukjes, vier youtube-delen. De vier hoofdstukken zijn echter niet exact
    gesplitst over de vier youtube-delen. Dat is jammer, maar dat is niet echt een ramp.

    Deel 01/04: In Lake Titicaca, bezoekt de Amerikaanse toerist Donald Duck, het Titicacameer,
    (Peru/Bolivia) en ontmoet daar de lokale bevolking, waaronder een vervelende lama.

              Afbeeldingsresultaat voor saludos amigos donald duck lake titicaca  saludos amigos lake titicaca  

    Deel 02/04: Pedro gaat over een klein vliegtuigje in Chili,
    dat zijn eerste vlucht over het Andesgebergte maakt,
    om luchtpost op te halen in Mendoza, Argentinië, wat bijna fout afloopt.

                  Afbeeldingsresultaat voor saludos amigos pedro chile   Gerelateerde afbeelding

    Paternalistisch-Disney: Een klein stuntelend vliegtuigjong gaf maar een pover beeld van Chili.
    De piloten van de postdienst waren misschien 'cowboys' maar ze waagden wel telkens hun leven boven de Andes.
    De cartoonist René Ríos Boettiger creëerde daarop in 1949 de kleine macho Condorito,
    nu nog een alomtegenwoordig figuurtje in de Latijns-Amerikaanse beeldwereld (?) 

    Condorito toen en later  Afbeeldingsresultaat voor primer libro condorito  

    Deel 03/04: In El Gaucho Goofy belandt de Amerikaanse cowboy Goofy tekenfilmgewijs op de Argentijnse pampa's,
    om kennis te maken met het leven van de gaucho.

                                 Afbeeldingsresultaat voor saludos amigos gaucho goofy pinterest

    Deel 04/04: Aquarela do Brasil is het laatste deel van de film. Het sluitstuk! Het pronkstuk.
    Disney introduceert een nieuw karakter, José (Joe) Carioca genaamd.
    Hij leidt Donald rond in Rio en leert hem samba dansen. Een Carioca is een inwoner/ster van Rio.

       Walt Disney - Donald Duck and Jose Carioca from Saludos Amigos 1942  Afbeeldingsresultaat voor saludos amigos josé carioca pinterest  

    Voor wie tijd heeft - nu of later of volgende week ooit eens -
    de film, het echte werk, artisanaal, alles werd met de hand, plaatje per plaatje, getekend en gekleurd.
    'k Heb gezocht naar een exact cijfer voor het aantal beelden per seconde,
    frames per second, fps, maar dat varieert naargelang men het heeft
    over de digitale versie, DVD etc, 25 à 30 fps, of over de analoge versie, film pellicule 90 fps (driemaal meer, kan dat kloppen?)

    Het begint als een gewone documentaire, maar laat u daardoor niet misleiden.

    De film is niet ondertiteld, maar de beelden spreken voor zich.
    De eerste drie delen zijn in het Spaans. Gelukkig is het is Zuid-Amerikaans Spaans,
    niet dat radde Castiliaans van TVE. Het vierde deel is Braziliaans-Portugees/Engels.

    Klank aan aub, de muziek heeft een Oscarnominatie gehad in 1944 !
    Een aantal van ons waren toen nog niet in de maak.

                    https://www.youtube.com/watch?v=VEulxiQFm-s&t=72s ,
                   
    tot 02min50 : Inleiding over de ongewone expeditie vd Disneyploeg
                    tot 14min10 : Donald Duck, Lake Titicaca, Peru,
                    tot 25min12 : Pedro, Andes, Chile
                    tot 38min43 : El Gaucho Goofy, Pampas, Argentina
                    tot 52min35 : Donald Duck enJosé Carioca, Aquarela do Brasil

    Begin 1941, toen de Verenigde Staten nog niet bij de Tweede Wereldoorlog betrokken waren,
    gaf de Amerikaanse overheid Disney de opdracht om een film te maken bedoeld voor
    de USA, de Centraal- en Zuid-Amerikaanse markt als onderdeel van het buitenlands beleid dat
    'Goed Nabuurschap' zou kunnen genoemd worden. Good Neighbor Policy. 

    De keuze viel op Disney omdat verschillende Zuid-Amerikaanse landen
    nauwe banden onderhielden met Nazi-Duitsland en de US wou die sympathieën doen keren en
    de banden tussen Noord- en Zuid-Amerika aanhalen. Dringend. 

    Mickey Mouse en andere Disney-figuren waren populair in Latijns Amerika
    en Walt Disney fungeerde plots als ambassadeur.
    De tour, gedeeltelijk bekostigd door Nelson Rockefeller,
    -die toen Coördinator van de Inter-Amerikaanse Zaken was (CIAA)-
    bracht Disney en een groep van ongeveer twintig tekenaars, componisten, schrijvers en techniekers
    per vliegtuig door een aantal Zuid-Amerikaanse landen, waaronder Peru, Chili, Argentinië en Brazilië.
    Dat wordt zeer duidelijk :o) aangegeven in het begin van de film.
    De film kreeg ook financiële steun van de Amerikaanse overheid, wat nodig was,
    daar zonder de Europese markt de Disney-inkomsten aanzienlijk minder waren.

    De film gaf ook beelden van moderne Zuid-Amerikaanse steden met wolkenkrabbers en modieus geklede mensen.
    Dit verbaasde de Noord-Amerikaanse kijkers, die dat soort beelden enkel associeerden met Europese steden. 

    Historicus Alfred Charles Richard Jr. zegt dat Saludos Amigos toen in '42,
    op een paar maanden tijd meer effect had op het gemeenschapsgevoel tussen Noord- & Zuid-Amerika
    dan het Ministerie van Buitenlandse Zaken in vijftig jaar had kunnen bewerkstelligen. 

    In 1944 werd Saludos Amigos genomineerd voor drie Oscars in de categorieën:
    Beste muziek, voor het nummer "Saludos Amigos",
    Beste muziek, voor een musicalfilm,
    Beste geluid, opnames.


    Een film kan een Oscar ook niet-winnen, maar het blijft wel voor altijd
    een genomineerd werk, zei ooit Erik Van Looy. Of hoe propaganda in de prijzen kan vallen.

    EZW-10/2012, herzien - van http://nl.wikipedia.org/wiki/Saludos_Amigos , van http://en.wikipedia.org/wiki/Saludos_Amigos

    20-08-2018 om 02:16 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.699. --- afl. 110/121

    afl. 110/121 ~ Zo gegeerde rust

    Ik ging voorzichtig naar boven. Maakte zelfs het licht niet aan. Ik wist dat Marianne vermoeid was.
    Wist ook dat ze dan even vast sliep als een notoire zuiplap na tien Duvels.
    In de badkamer trok ik mijn pyjama aan. Daarna tanden poetsen, een plasje en ik slofte naar bed.

    Marianne sliep altijd in aardedonker. Wou de zware overgordijnen hermetisch dicht.
    Verdroeg niet eens het groenachtig schijnsel van de digitale klok.
    Duisternis en slaap vormden een onscheidbare eenheid.
    De perfecte harmonie nodig voor geest en lichaam, beweerde ze.

    Op de tast schoof ik naast haar. Zocht de warmte van haar lichaam.
    Draaide me voorzichtig lepelend naar haar toe. Niets! Verbazing.
    Leegte! Koelte op haar plaats. Ze was er niet!
    Ik veerde recht. Trok aan de schakelaar. Zag een leeg bed. Haar hoofdkussen nauwelijks ingedrukt.
    Het onderlaken lichtjes gerimpeld. Zij had dus wel in bed gelegen. Maar waar was zij nu?

    Een onzekere machteloosheid beving me. Een drukkende zweem van paniek.
    Niet wetend wat te doen en toch de verlamde wil om te handelen.
    Ik kon me echter nauwelijks bewegen. Dat besef van plots helemaal versteend zijn had me al overvallen.
    Nu brandde er angst bij. Almaar koortsige, groeiende angst.
    Een stortvloed aan vragen. Ik moest weten. Moest zoeken.

    In de badkamer lagen haar slipje, panty, bh en trui. Zelfs haar pantoffels.

    'Marianne! Marianne!'

    Ik schakelde alle lichten aan op de overloop.
    Liep naar de kamer van haar vader, de kleine logeerkamer van Jenneke.
    De grote en de kleine zolder. Niemand natuurlijk.

    'Marianne, Marianne!'
    Ik schreeuwde haar naam zo luid ik kon:
    'Marianne! Hoor je mij? Marianne, alsjeblief antwoord!'

    Het huis bewaarde zijn stilte. In de garage stond haar wagen. Ze was dus niet weggereden.
    Waarom zou ze? In haar nachtponnetje nog! Aan de muur haar grote shoppingbag, onder het prikbord.
    Ze had haar weekend-aankopen al genoteerd.

    'Marianne!'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    20-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    19-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ filo-wijzerplaat

    het heden duurt maar een streepje

    Een ander concept van wijzerplaat. Gewoon efkes wennen, zeggen ze.

    De binnenste ring, de ring met de minuten, schuift natuurlijk sneller door dan
    de buitenste ring, de ring met de uren. Technisch correct.
    Maar dit is een filosofische wijzerplaat:
    men ziét het verleden verdwijnen en de toekomst tevoorschijn komen.
    Om 08h27 is 08h20 al helemaal uit het zicht en 08h35 valt nog nergens te bekennen.
    Het heden duurt maar een streepje, gewoon efkes wennen, zeggen ze.
     

    de filosofische wijzerplaat Past Present Future Watch het heden duurt maar een streepje
    m - EZW-09/2012, bijgewerkt

    19-08-2018 om 00:34 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.698. hoogteverschil

    het laddertje van MajuMau

    “Ik heb eens een vriendin gehad en die was maar twee jaar jonger dan ik.
    Ze was wel een halve meter langer dan ik. Als we op de canapé zaten was het geen probleem
    om elkaar te kussen maar haar moeder die een meter groter was dan ik, zat ons altijd te bespieden.
    Ik zei: Laten we gaan wandelen want met jouw moeder erbij dat vind ik heel ambetant kussen.

    Dus gingen we vaak gaan wandelen maar als we elkaar wilden kussen moest ik
    een halve meter omhoog springen of zij door haar knieën knikken of haar rug plooien
    en op den duur zei ze: Schat mijn knieën doen pijn en mijn rug ook.
    Wel dat probleem gaan we oplossen, zei ik.

    We zijn naar de ladderwinkel geweest en we hebben daar een aantal trapladderkes getest.
    Zie je mij al staan op een trapladderke om haar te kussen?
    De mensen keken hun ogen uit maar dat kon ons niet schelen.
    Toevallig had de verkoopdirecteur dat ook gezien en toen we langs de kassa passeerden
    kregen we 50% korting! Zo ontroerd was hij! 

    Toen zijn we regelmatig gaan wandelen.
    De buren zeiden dan: Gaan jullie weer gaan wandelen en een beetje kussen zeker?
    Ja ja! Want ze zagen dat ik mijn trapladderke bij me had en nu en dan stonden we even stil
    en dan kroop ik op mijn ladderke en we kusten elkaar.
    Maar op een keer waren we bij avondschemering aan het wandelen langs de Schelde in Roeselare.
    Da's al lang geleden hoor. Toen liep de Schelde nog door Roeselare, maar om een tot nu toe onduidelijke reden
    hebben ze de Schelde verlegd en die stroomt nu door Antwerpen en dan moesten die Antwerpenaren
    een tunnel graven anders konden ze moeilijk aan de overkant van de Schelde, want niet iedereen heeft daar een boot.

    In Roeselare heeft niemand een boot. Eh ... aha, daarom hebben ze de Schelde verlegd. Nu weet ik het weer.
    Enfin we zijn aan 't wandelen en al met eens wil ik haar 'bezoenen'.
    Ik kroop op mijn ladderke en ik begon haar passioneel te kussen en mijn ladderke was in de zachte oever van de Schelde gezakt,
    omgekieperd en ik ben met mijn 50% kortings- ladderke in de Schelde gevallen.
    Toen liep de Schelde nog door Roeselare en… o ja, dat heb ik al geschreven.
    Enfin mijn vriendin lachte zich te pletter alsook andere wandelgangers.
    Ik voelde mij ongelofelijk vernederd en ik heb dat toen onmiddellijk uitgemaakt met haar.
    Dat ladderke heb ik nog steeds maar 'k heb het onlangs op kapazaa en e-bay gezet.
    Trapladderke te koop! Ideaal voor kussers van verschillende lengte.
    Leeftijdsverschil speelt geen rol. 50% korting inbegrepen.
    Nog niemand heeft gereageerd.”  Majumau

    Volgens mij is dit allemaal echt gebeurd. Maar dan lang geleden. 
    'k Zie het voor mij. De jongen was 15 of 16 maar had zijn groeischeut nog niet gehad.
    Dat was het enige hormoon dat op zich liet wachten, de andere hormonen waren er al. Kushormoon en zo …

    Het meisje van twee jaar jonger was al wel opgeschoten. Meisjes zijn wat vroeger hé. 
    Haar bouw had ze van haar moeder, die dame was ook rank en slank.
    In kikkerperspectief was de moeder wel een volle meter groter dan de jongen in kwestie.
    Vooral wanneer de dochter wou gekust worden.

    Dat ladderke is ook echt waar, volgens mij.
    Dat van de Schelde is ook helemaal waar natuurlijk.

    Enkel de 50% korting lijkt me overdreven. Die zal hij er bij gefantaseerd hebben, denk ik.
    Kussen aan 50% ...  

    - EZW-08/2013, nagekeken - voor zover kolder zich laat nakijken maar de tekst is wel geplaatst met  zijn toestemming natuurlijk

    19-08-2018 om 00:33 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.697. --- afl. 109/121

    afl. 109/121 ~ Bijna over en out

    Ik parkeerde de wagen en betrad het donker huis. Neen, ik zou Marianne niet wekken.
    Ik had zelfs geen behoefte aan slaap. Ik had aan niets behoefte. Tenzij Serge opgesloten te zien.

    Ik zag hem met Marianne. Hoorde hem zijn smerige voorstellen doen.
    Dan met Gerda. Haar schoppend in de keuken, ruziënd bovenaan de trap.
    Serge en zijn gefingeerde bereidwilligheid voor de uitvaart.
    Serge en zijn belofte aan die vunzige flemerd van een notaris.
    Ik zag mijn vrouw aanpappen met die opa. Ze kropen in bed en ze wou hem geld doen kakken.
    Beiden kraaiend van plezier. Alles keerde om in mijn binnenste.
    Mijn hoofd barstte.

    Mieren en muizen knaagden opnieuw al mijn blijdschap van daareven en mijn verwachtingen stuk.
    Ze wroetten en krioelden door mijn hersenen. Een angstfanfare van hoon, zelfverwijt, onmacht, woede en haat.
    Wurgend. Gedachten als koorden rond mijn hoofd.
    Ze trokken, lieten los, trokken opnieuw, drukten tot ik geen adem meer kreeg.


    Beheers je Max. Ga naar boven. Ga bij je vrouw. Rust naast haar.
    Het is vrijwel ochtend. Het is bijna voorbij. Je hebt het geklaard. Je hebt gewonnen.
    Nieuwe toekomst in de herfst van je leven.
    De langste en vreemdste nacht is seffens verleden tijd.

    Ik nam een flesje bruis uit de koelkast. Slurpte het koele water gulzig naar binnen.
    Dat deed deugd. Smaakte nu beter dan de meest uitgelezen wijn.
    Een simpel flesje bruis als start bij de herbronning van mijn leven. Geen enkel hongersignaal.
    Toch maar een appel. Hondsmoe maar klaarwakker. Hoe laat al? Tien voor drie.
    Tijd voor een goeie vier à vijf uren rust.
    Dan nogmaals de politie bellen, de dagboeken van Gerda, de hele rimram rond de afgezant des duivels.
    Misschien een laatste verklaring op het bureau ondertekenen.
    Twee dagen de krantenkoppen, die een hoop telefoontjes gingen veroorzaken. Dan: over en out.
    Deze tijd, volgend jaar allicht zijn proces. Kleine week rechtbank. Strafvordering, verdict en gedaan.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    19-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ wijndelijk!

    Heel die cinema, heel die poespas,
    al die stress
    ivm de keuze van de juiste glazen is nu voorbij. 
    Eindelijk heb ik het glas gevonden dat voor iedereen voldoet: 

    Afbeeldingsresultaat voor wineglassbottle  Afbeeldingsresultaat voor wineglassbottle  Afbeeldingsresultaat voor wineglassbottle

    Dit is zo een eenvoudig ontwerp, dat ik niet snap dat we zo lang zonder gedaan hebben.
    - EZW-08/2013, getest en goedge-hk-sorry, goedgekeurd

    18-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.696. kant & poëzie

    de poëzie van Susanna Bauer

    Het is nog niet het seizoen voor herfstbladeren, maar de herfst komt toch.
    Meteorologisch, of astrologisch : ze zal er zijn.
    Kleinkinderen moeten voor school al eens iets maken met herfstbladeren.
    Dat kan gaan van zeer basic tot zeer kunstig, naar gelang de leeftijd van het kind en de studierichting.
    Hoedanook, intijds beginnen met drogen, is de boodschap.
    Dat zegt Susanna Bauer en zij weet waarover ze het heeft, zij raapt die poëzie gewoon van de grond.

    "De bladeren worden niet behandeld om ze sterker of soepeler te maken.
    Bauer werkt gewoon zeer voorzichtig en zorgvuldig, met zeer fijne naalden en haaknaalden.

                                             Afbeeldingsresultaat voor susanna bauer  haar werkblad staat op ooghoogte 

    Het duurde een hele tijd eer ze de grenzen van het materiaal kende. Wanneer ze nu een werk start
    weet ze wat een bepaald blad of twijgje kan hebben. Het gebeurt nog zelden dat een blad breekt tijdens het bewerken.

    Over de houdbaarheid : bladeren vergaan door blootstelling aan het weer, insecten, micro-organismen
    en de UV-stralen. Zij doet het mogelijke om de bladeren te beschermen tegen deze invloeden.
    Elk blad wordt grondig gewassen en gedurende weken zorgvuldig gedroogd.
    Soms komt een blad pas na jaren in aanmerking voor een werk.

    Drogen is de standard bewaarmethode die botanisten over de hele wereld gebruiken.
    In botanische collecties bestaan stukken van meer dan 200 jaar oud.
    De werken met bladeren worden gemonteerd achter glas van museumkwaliteit
    dat 99% van de UV stralen uit het licht filtert.
    Ondanks dat kan de kleur van de bladeren mettertijd nog lichtjes veranderen."

    voor haar 2D werken : http://www.susannabauer.com/leaves-2d/ ~ mooi !
    voor haar 3D werken : http://www.susannabauer.com/leaves3d/ ~ mooi !

    voor dia-weergave met onderaan uitleg per werk :
    daar de eerste afbeelding aanklikken, voor uitleg cursor naar beneden brengen.

    m  – HiH-06/2015, herwerkt- Susanna Bauer, London van : http://www.susannabauer.com/faq/

    18-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.695. --- afl. 108/121

    afl. 108/121 ~ Om de tuin geleid?

    Ach, laat miss life-style maar komen, het Cijnens-duo zal haar met veel verve een toontje lager doen zingen, kwaken eerder.
    Eerst nog tanken en dan naar huis. Naar Marianne, my precious darling-baby. Valerie zal ook voor haar een bijzondere verassing zijn.

    Valerie! Ze beviel me. De manier waarop Francis haar had beschreven. Pittige naam voor een pittig meisje.
    Nog enkele weken, eerst de Vesuvius in Keerbergen laten uitspuwen en dan wou ik haar ontmoeten.
    De weldoenster van mijn zoon en de toekomstige moeder van mijn eerste kleinkind. 

    Marianne, ik en ons roodkopje aan zee. Zandkastelen bouwen. Natuurlijk, ging ik met hem zwemmen, voetballen en fietsen.
    Putten graven in de tuin. Ridderverhalen schrijven. Vergeet het, vriend, vergeet het!
    Denkduiveltje en zijn commentaar, altijd weer!
    De snotneuzen van vandaag graven geen putten meer. Games, play stations moeten ze hebben.
    Twee-duimen-speeltjes en dzjoef-dzjoef met samourai Jack en Black Devil Dragon.
    Lichtgevende Star Wars zwaarden en af en toe, afhankelijk van de commercieel opgeschroefde rages, ouderwets knikkeren.
    Tegen die tijd ben jij er veel te stram voor. Arthritis en artrose, oude mannekenskwalen!
    By the way, er reeds aan gedacht, dat het ook een zij-tje kan zijn?

    Ik zie je al drukdoende Barbietjes toiletteren, pareltjes rijgen, teennageltjes lakken, pépé Max, hoofdhaar vol plastic knijpspeldjes!
    Daar gaat volk op afkomen! Laat dat kleinkind nog een paar jaar rustig in het zakje van Francis zitten, vriend.
    Concentreer je op die schoft morgen in zijn kerk en de mogelijkheid dat de vogel gaan vliegen is.
    Het zou me niet verbazen, mocht hij op dit ogenblik in de Lufthansa businessclass een stewardess om een Jack Daniels vragen!
    Dzju, waarom had ik zo getalmd in die kerk? Waarom was ik naar die ploert toegereden?
    Waarom niet direct politie geïnformeerd? Tiens, nog altijd geen telefoontje van Vloesberghe gekregen.
    Had ik er toch beter aan gedaan de dienstdoende agent een volledig relaas te geven,
    of zelf naar het commissariaat te rijden om verslag uit te brengen?
    Ze hadden hem meteen gearresteerd zonder de tussenkomst van Vloesberghe.
    De onderzoeksrechter of de procureur waren er ook nog!
    Agenten hebben richtlijnen, die mannen weten wat hoort en moet.
    Vitale informatie, had ik gezegd. Informatie is echter geen bewijsvoering, vriend.
    Wat vitaal schijnt voor de ene, is voor de andere een olifant die een muis heeft gebaard.
    Maar ja, je wilt niet luisteren. Niet naar je zoon, niet naar Marianne, niet naar mij met al mijn gezond verstand.
    Een oude, koppige ezel, dat ben je. Voilà.

    Godverdomme, ik had me door dat loeder wellicht toch om de tuin laten leiden.
    De hoeveelste keer al? Nog niet geleerd!
    De schurftige puist die mijn vrouw als neukpop wou. Tegen betaling!

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    18-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    17-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ waarom hij danst

    pluimgewichten = 49 tot 52 kg

    Usman Ahmed (Pakistani/UK) maakt zijn entree met bravoure.
    Struisdoenerij, een beetje zielig en ook wat irritant. 
    Eerst stoer opkomen en achteraf keihard afgaan.
    Het is een montage van fragmenten uit twee verschillende matchen, bleek achteraf.

    Op 02min57 is er een herhaling van de klap, in slow motion.
    Op 03min08 ziet men nog eens
    hoe zijn hersens rond geklutst worden in zijn schedel. 
    Als hij al veel van die klappen gehad heeft, verklaart dat misschien de stijl van zijn entree?

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=ZUKXSbX_oWk 
    02min27

    Maar later kwam de glorie. Die gast is eigenlijk gewoon, en gewoon sympathiek!
    Hij vertelt waarom hij danst bij het binnenkomen en in de ring.
    Voor wie het geduld heeft, klank aan :
    https://www.youtube.com/watch?v=vsT53rWo2Lg 
    08min51

    - EZW-08/2013, bijgewerkt

    17-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.694. brood & fruitsap

    boterhammen en fruitsap

    Op de speelplaats was een schilder aan het werk.
    Er was een lint gespannen tot waar de kinderen mochten komen.
    Tijdens de speeltijd had hij bekijks. Vooral de jongsten stonden aan het lint.
    Bij die demarcatielijn hield de juf van het derde leerjaar toezicht, want het lint
    was feestelijk rood en sommige kinderen waren nogal beweeglijk in hun belangstelling.

    Over de middag zagen ze vanuit de refter dat de schilder ook zijn boterhammen op at. Buiten.
    - Juf? Jú-úf! Waarom eet de schilder buiten? 
    Omdat hier geen cafeetje in de buurt is, dacht de Juf. En ze vroeg hem binnen.
    Hij kreeg een fruitsapje en een appel. Misschien had hij liever een stevige pint gehad?
    Op deze school is geen bier, deed ze met een vaag handgebaar.
    Nee, een fruitsapje was prima. 
    Ze keek zijdelings in zijn boterhammendoos:
    een stuk stokbrood met een 'portie gemengd', salami- en kaasblokjes.
    Echt een mannenlunch, dacht ze een beetje meewarig.
    Dat stokbrood is waarschijnlijk al taai, na een halve dag in die doos.
    En waarom een portie gemengd als middageten?
    Maakt zijn vrouw zijn schoofzak niet? Of zou hij alleen wonen?

    Hij keek terloops in haar boterhammendoos :
    fijne boterhammetjes, diagonaal gesneden, elk met een lapje beleg en een blaadje sla ertussen
    en elk afzonderlijk verpakt in vershoudfolie. Tegen de rand van de doos lagen vier kerstomaatjes.
    Eentje voor elke boterhammenpakje. Echt een meisjeslunch, dacht hij.
    Dat zou ik toch ook eens in huis moeten halen om brood te verpakken, zo'n rol dinges.
    En terwijl hij het dacht wist hij al dat hij het zou vergeten. Hij zuchtte.

    Op dinsdag had hij twee fruitsapjes bij. En twee appelen.
    Op woensdag was zijn brood in folie verpakt.
    In aluminiumfolie, want hij had zich vergist bij de aankoop.
    Maar aluminiumfolie houdt ook wel vers, hoopte hij.
    Op donderdag had hij boterhammen met hesp en sla in zijn doos.
    Gedaan met stokbrood en salami.
    De boterhammendoos vertelde meer over hem dan hij zelf wist.

    Op vrijdag, zijn laatste werkdag op de speelplaats,
    vroeg hij de Juf om samen na het werk iets te gaan drinken.
    Om 16h gingen ze samen naar zijn camionetje, twee straten verder geparkeerd.
    De belangstellenden aan de schoolpoort zagen hen stappen. 
    De collega’s keken er niet van op en de kinderen
    giechelden nog maar eens over 'verliefd'. Dat deden ze al sinds dinsdag.

    Zijn bedrijfswagen, deed hij wijds. Op de zijkant stond Schilderwerken R. van Rhijn.
    Dat wist ze sinds de eerste dag al, hij heet van Rhijn.
    En het gsm-nummer en zijn mailadres had ze ook opgeslagen, voor 't geval.
    Een mens kan nooit genoeg schilders kennen.

    Op maandag vroeg haar klasje of ze nu ging trouwen.
    Of de schilder haar al gevraagd had en of ze ja gezegd had.
    Hadden ze al kusjes gegeven?
    Juf legde uit dat het daar allemaal nog veel te vroeg voor was.
    Wanneer zou hij het dan vragen? En of ze ja zou zeggen?
    Misschien werd het wel niks, antwoordde ze.
    Misschien wordt het wéér niks, dacht ze. 
    Jamaar, als het toch zou lukken, mochten ze dan komen, naar het feest?
    Dat beloofde de Juf. Dat beloofde ze plechtig en uit de grond van haar hart.
    De kinderen wisten niet van hoe diep die belofte kwam.

    Vanaf dan zagen ze elke vrijdagnamiddag het wit camionetje parkeren
    en de kinderen fluisterden dan luid en opgetogen 'Júúf! Uw Schilder is daar!'
    Vooral de meisjes zagen de romantiek van dat wit camionetje. Het was een wit paard. 

    Toen haar klasje naar het vierde leerjaar overging
    waren Juf Rita en Ronald van Rhijn verloofd en woonden ze samen.
    Het schooljaar daarop, haar cupido's zaten toen in het vijfde leerjaar, zijn ze getrouwd.
    In september was dat, zodat de kinderen naar het feest konden komen.
    Want dat had ze twee jaar tevoren beloofd.

    Ongeveer heel het schooltje stond met vlaggetjes aan het gemeentehuis en
    op het speelplein werd een kinderreceptie gehouden voor alle enthousiastelingen.
    Ook voor de kleinsten, die zich vergaapten aan haar prinsessenkleed.
    Dit was beter dan K3 !

    Er waren feestelijke broodhapjes en fruitsap voor iedereen,
    want zo was het allemaal begonnen, met brood.

    een feestbrood Afbeeldingsresultaat voor verrassingsbrood

    Toen haar cupido's in het zesde leerjaar zaten, kwam er een baby.

    De start van een gezin en van haar verder leven met Ronald.
    Maar de cupido's hadden toen al andere zaken aan hun hoofd.
    Ze hadden het nu zelf druk met verliefd worden en prille romantiek
    en met de aan-af situaties die dat meebrengt.

    Het romantisch gedeelte van de Juf en de Schilder was voorbij.
    Nu begon hun geluk. En cupido's doen niet in geluk.
    Daar is zwaarder geschut mee gemoeid.

    – HiH-07/2015, herzien – 12/2015 al werd deze tekst integraal geplagieerd, da's een verhaal apart hoor

    17-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!