Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    22-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ hulde aan Greeley

    Andrew M. Greeley

    05/02/1928 - 29/05/2013 A proponent of reform within the Catholic Church, the outspoken Fr Andrew M Greeley wrote more than 100 works of non-fiction. Photograph: Lee Balterman//Time Life Pictures/Getty Images

    Er is op het InterNet heel veel te vinden over Greeley, overtuigd katholiek priester, professor sociologie, journalist en succes-auteur.
    Ik denk dat hij de novelle van TiTi met plezier zou gelezen hebben.

    Wie tijd en zin heeft om een beetje opzoekwerk te doen, lees op google wat ge over deze man te pakken kunt krijgen.
    We gaan hem nog nodig hebben tussen dit en het einde van de novelle.

    Afbeeldingen van andrew greeley - https://en.wikipedia.org/wiki/Andrew_Greeley - https://fr.wikipedia.org/wiki/Andrew_Greeley 

    22-07-2018 om 03:46 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.642. kritiek

    Een tijd geleden las ik in 'Opmerkelijk', een kleine rubriek op de frontpagina van SenNet:

    De meeste mensen vinden kritiek helemaal niet erg, zolang iemand anders het mikpunt is.


    De meeste mensen vinden kritiek helemaal niet erg, -dat kan kloppen, dacht ik-
    zolang iemand anders het mikpunt is -daar stond ik perplex.
    Die tweede lijn had ik helemaal niet verwacht.

    De meeste mensen vinden kritiek niet erg,

    zolang de criteria kloppen …
    zolang de kritiek gegrond is …
    zolang de kritiek aarde aan de dijk brengt …
    zolang die kritiek ondersteunt, iets bijbrengt …

    Maar ik had me zeker niet verwacht aan het woord mikpunt.
    Een mikpunt is een doelwit. Hebben we het dan nog wel over kritiek?
    Gaat het dan niet eerder over hekelen, spotten, schimpen en schelden?

    Kritiek is volgens mij het hanteren van criteria, van maatstaven. Het opmaken van een balans.
    Er komt geen mikpunt of doelwit aan te pas. Wel een serie maatstaven en een onderwerp.

    'k Vond de uitspraak tamelijk onvolwassen, voor een seniorennet.
    Dit moest me efkes van het hart. Ziezo, dat is bij deze dan gebeurd. Dankuwel.

    m  – HiH-07/2015, bijgewerkt

    22-07-2018 om 03:32 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.641. --- afl. 072a+b

    Wegens ooit een vergissing in de nummering bestaat aflevering 072 twee maal maar ik bewaar en volg de oorspronkelijke nummering
    omdat anders de verwijzingen / de linken naar de bron niet meer kloppen. Vandaar 072a & 072b.
    Want bronvermelding is ongeveer heilig niewaar. m 

    afl. 072a/121 ~ Onreine gedachten uitwisselen met het Ark van Verbond

    Eén tranigere litanie over Marianne en mij. Hoe ze ons verafschuwde en dood wenste.
    De panische angsten die ze uitstond voor de verantwoording, die ze ooit in het hiernamaals aan haar Heer zou moeten geven.

    Haar gedachten waren onrein, door en door bevlekt. Bladzijden en bladzijden lang bleef ze erover zeuren.

    Ik schudde er onbegrijpend het hoofd bij. En dat voor zo’n devote, naar buiten uit zo minzame en medevoelende vrouw!
    Ze wist al zolang dat ze van mij niets meer te verwachten had! Zo stupide was ze ook niet!
    Of was het juist door die absurde godsdienstwaanzin, dat Gerda op zo’n manier redeneerde?

    Toen begon ik aan het derde dagboek, het roze. Het moeilijkst leesbare.

    Het is noodzakelijk bepaalde passages uit dit schrift in hun geheel over te nemen.
    Woordelijk getrouw zonder er een punt of komma aan te wijzigen -spelfouten heb ik uiteraard wel verbeterd-
    omdat ze ten slotte het juiste beeld ophangen en de ware toedracht van Gerda's dood belichten.

    Toch wordt de morbide sluier af en toe opgekleurd met een vleugje kinderlijke, naïeve humor.
    Resultaat van zestig jaar dagelijkse bijbel- en missaallectuur. Van oogkleppen dragen en eenrichtingsverkeer.
    Van vroom leven. Ook die passages wou ik aan u kwijt, waarde lezer.

    Het begin:

    15 augustus - De Heilige Maagd Maria wordt ten Hemel opgenomen.

    Allerheiligste Moeder, Gouden Hemelpoort, op mijn almanak van de Druivelaar staat O.L.V. Hemelvaart.
    Ik heb iets tegen dat woord Hemelvaart. Van als ze naar de maan gegaan zijn.
    Adrienne en Florence horen ook liever dat Gij ten Hemel zijt opgenomen.

    Roemrijke afstammelinge van David, Gij hadt Serge moeten bezig horen in Uw Heilige Mis.
    Ge zoudt meer dan content geweest zijn. Met zijn zachte stem vertelde hij zijn parochianen opnieuw
    hoe een groot teken zichtbaar werd aan de hemel en een vrouw, die omkleedt met de zon en de maan onder haar,
    op haar hoofd een kroon van twaalf sterren droeg. Iedereen hing aan zijn lippen, Heilige Moeder.
    Men kon een muiske horen lopen in de kerk. 

    Wel, Koningin van de Heilige Rozenkrans, vroeger vóórdat die hoer in Max zijn leven verscheen,
    was deze dag voor mij een bijzonder heuglijke dag, een van de schoonste dagen van het jaar.
    Vandaag moest ik al mijn moed bijeenrapen om U te gaan vieren. Eens in de kerk, gaat het beter hoor, maar thuis!
    Gij hadt in uw huishouden geen weelde, maar Gij hadt een doodbrave man.
    Bij mij is het andersom. Vroeger had hij soms nog tijd om af en toe met mij naar de Delhaize te rijden.
    Maar de laatste maanden moet ik maar mijn plan trekken. Een geluk dat ik mijn zoon heb.
    Verleden zaterdag en zondag heeft Max met zijn miejef 624 kilometer afgelegd en ik ben nog geen halve liter naft waard. 

    Ik heb in zijn bureau een afrekening van de Visa gevonden. Op één maand drie gepeperde rekeningen van restaurants.
    En Gij nu, Ongeschonden Maagd! Tot tegen de Franse grens rijden ze. Om te gaan eten!
    Op het Rouppeplein heeft hij 354 euro betaald voor twee personen! Toen ik dat onder de ogen kreeg! Ik ben er nog niet goed van!

    Adrienne, dat schaap, kreeg precies een slag van de hamer. Zij moet rondkomen met een pensioentje van 961 euro.
    Serge vindt zulks hemeltergend. Er zijn zoveel werken van naastenliefde en barmhartigheid nodig, zei hij. En gelijk heeft hij.
    Allez, Ark van Verbond, hoe Gij het draait of keert 354 euro! Het gaat er vanboven in en het komt er toch vanonder uit! 

    Mijn zoon vindt dat allemaal normaal! Het is het duurste restaurant van België, zegt hij.
    Het schijnt dat de koningen daar gaan eten.
    Ik denk niet dat Boudewijn, onze koning zaliger en Koningin Fabiola daar ooit een voet hebben binnengezet.
    Dat waren zeer godvruchtige mensen, die leefden sober. Van een goed en schoon koppel gesproken, Morgenster!
    Zo’n mensen worden uiteengerukt. Mijn zot blijft hier maar rondlopen.
    Allerheiligste Maagd, denk alstublieft niet dat ik hem in zijn graf wens,
    ik ben niet zo verdorven, hoor! Maar ik zou er geen traan om laten. 

    Gezegend zijt Gij, o dochter door de Heer, want door U hebben wij de vrucht van het leven ontvangen.
    In de geur van uw welriekende zalven lopen wij, de maagden die u bovenmatig liefhebben.
    Verheven zijt Gij, Heilige Moeder, boven alle vrouwen.

    Heb dank, o, Heer.

    afl. 072b/121 ~ Smeekbede voor autopech

    29 augustus -Onthoofding van de Heilige Johannes de Doper, Gedachtenis van de Heilige Sabina, martelares.

    Mijn God, ik aanbid U in alle ootmoed. Ik bemin U uit geheel mijn hart en bemin mijn evennaaste gelijk mezelf uit liefde voor U.
    Is mijn schoondochter ook een gewone evennaaste, Heer? Als dat zo is zit ik met een probleem.
    Hoe kan ik iemand beminnen, die voor mijn bloedeigen zoon niet doet wat een normale vrouw zou moeten doen?

    Koken kan ze amper. Dat weet Gij allang, Heer. Strijken ook niet. Al de was en strijk gaan buiten.
    Eerlijk gezegd, ’t is een lui vel. Rotbedorven door haar brave en simpele ouders.
    Die mensen hebben veel te veel geërfd in één keer. Die kunnen daar niet mee omgaan.
    Wees matig, zelfs met de matigheid. Dat was de regel in mijn ouderlijk huis.
    Gegoede burgers van huize uit zijn gewend met geld om te gaan. Nieuwe rijken niet.
    Wel volgende week gaat zij tennissen in Frankrijk, met haar club.
    Onze Francis heeft mij dat verteld en ik denk niet dat het hem aanstaat.
    Maar hij moet zo dikwijls zwijgen. Daarom, Heer, heb ik voor hem
    ajuinsoep, stoverij met patersbier en vogelen zonder kop klaargemaakt en ingevroren.
    Nu moet Gij luisteren, Heer. Ik wou haar dat deze namiddag meegeven en weet Gij wat ze zei?
    Dat zij die bazaar niet meenam, zij moest gaan turnen en als Francis honger had, dat hij naar het restaurant kon gaan. 

    Jawel, Heer, ik heb mijn boosheid voor de toeren van mijn man wel zeer ver doorgedreven.
    Met Uw genade, wil ik mijn plichten vervullen, maar ge ziet, Heer, hoe een moeder dan uitspeelt.
    Heer, Mijn God, verdrijf uit mijn ziel de duisternis. Ik smeek U, aanhoor mijn gebed.

    Heb dank, O, Heer!

    18 september- Dag van de Heilige Joseph van Cupertino, Belijder.

    Heer, uw dochter lijdt. Het was gisteren terug schandalig laat toen hij naar huis is gekomen
    en het was geen woensdag. Heer, Almachtige God van mij, verhoor toch mijn gebed.
    Mag ik U smeken als zij in zijn auto zit, hem een platte band te doen krijgen.
    Geen accident, Heer, gewoon een platte band. Ergens waar er geen garage is.
    Hij kan geen band steken. Zijn handen staan averecht voor zoiets. Daarmee zal zij inzien wat voor vlees zij in haar kuip heeft.
    Heer, ik weet dat dit een onwaardige bede is van uw dienares, maar alleen Gij kunt mij vertroosting brengen.
    Heer, als Gij mij aanhoort, zal mijn boetedoening groot zijn. Maar van een andere kant mijn plezier ook.

    Heb dank, O, Heer!

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande teksten zijn geplaatst met toestemming van de auteur: http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    22-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    21-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ contrast

    ontvangen van mpc

    Wat zijn die jaren voorbijgevlogen !
    Rennen, dat is volkomen verleden tijd, ik ben al blij dat ik nog kan stappen. mpc

    Andre Deymonaz , French, °1946   Andre Deymonaz

    Een schilderij over rennen, over het plezier van rennen.

    Haar oude ik heeft ze achter zich gelaten. Want het is haar oude ik die daar loopt,
    ze is doorzichtig. Toen had ze nog iele beentjes. En ze liep gebukt onder iets.
    Nu rent ze de komende dag tegemoet en de enige die moe wordt is de hond.

    Deymonaz weet licht te vangen : Afbeeldingen van Andre Deymonaz 
    mpc & m  - 07/2015, tekst bijgewerkt - http://bertc.com/subsix/g247/deymonaz.htm

    21-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.640. ontbijt ~ oelala

    Voor het ontbijt heb ik graag dat de tafel al gedekt is van de avond tevoren,
    zodat we de dag niet moeten beginnen met het gekletter van tafelgerei. 
    LM kan namelijk niet in stilte werken. En die geluiden halen mij uit mijn ochtendlijke halfslaap.
    Dan ben ik vroeger wakker dan nodig en dat vind ik erg.
    Lang geleden vond ik dat niet erg, nu wel: ik kan elk minuutje slaap gebruiken, dus maak-mij-niet-wakker-AUB!

    Wanneer ík 's morgens de tafel dek heeft hij daar absoluut geen last van, hij slaapt daar los door.

    Omdat ik heb leren werken in stilte. Ooit. Lang geleden. 

    De oplossing : de tafel wordt de dag tevoren gedekt. 
    De koffietassen staan ondersteboven, dat vind ik belangrijk.
    En de waterglazen moeten er staan. Ook ondersteboven. 
    In de keuken staat het koffieapparaat klaar met water in het reservoir en
    met een filter in de filterhouder. Het blik met koffie wordt er naast gezet. 
    Tot zover de mise en place, alles stand by.
    Laat de volgende dag maar komen, we zijn er klaar voor.

    Wie het eerst wakker wordt doet vier schepjes koffie in de filter en duwt op de knop.
    Dat is gewoonlijk rond 07h. Niet vergeten filter naar binnen te zwaaien, of er start niks.
    Maar eigenlijk kunnen wij koffie maken al slaapwandelend.   
    Om 08h ontbijt. 
    Vanmorgen was het koude kippeblokjes met een appel en curry. 
    Een kipcurry, maar dan huisgemaakt, met slechts 1 lepel mayo voor 2 x 2 porties van 200ml. 
    LM vond het fris en lekker. 
    Morgen een brado/kipper, een gerookte haring. Opgewarmd in de microwave.
    Zelf krijg ik dat niet naar binnen maar voor LM is zo'n beest een feest.

    'k Probeer het ontbijt gevarieerd en interessant te houden omdat
    het voor de suikerbalans enorm belangrijk is dat er 's morgens
    voldoende en gevarieerd gegeten wordt na een ganse nacht niksni. 
    Hij mag er zich niet van af maken met een boterhammeke met choco.
    Oelala-néé!

    – EZW-07/2014, herwerkt

    21-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.639. --- afl. 071/121

    afl. 071/121 ~ Levenslange onderwerping

    Ik had haar doen verlangen naar een geestelijk, innig en blijvend samengaan.
    Ze had zich als jong meisje een bruid van God gewaand en wou dezelfde bruid zijn voor mij.
    Maar die vleselijke gemeenschap was er te veel aan.
    Ze hield van haar man, schreef ze, maar niet van dat vies ding tussen zijn benen.
    Ze had geen keuze. Dat ding moest, want ze wou moeder worden.
    De enige reden waarom zij niet was toegetreden tot een kloosterorde.

    In feite hadden haar ouders haar hoofd gek gemaakt over dat moederschap.
    Kwestie van de eigendommen van de familie te kunnen doorgeven.
    Ze konden die toch niet aan de Staat nalaten? En Gerda was altijd een gehoorzaam kind geweest.
    Haar kinderwens was dus gehoorzaamheid aan het ouderlijk gezag.

    Ja, ze had mij uitgekozen omdat ik haar beviel. Ze vond mij een schone man.
    Ik was verzorgd, proper gekleed en kon het vooral mooi uitleggen.
    Bovendien zou vader Vanbesien zorgen voor een andere, beter betaalde job voor mij en Gerda kreeg so wie so later de winkel.
    Eerst moest er een kind komen. Ten hoogste twee. Maar niet meer!
    Kroostrijke gezinnen dat was voor de sukkelaars. Die hadden toch niets te verdelen.
    In sommige gevallen moest een mens de woorden vanop de kansel niet al te nauw nemen. Zeker niet als er te erven viel.

    Daarom was een beginnend journalist meer dan welkom. Die waren toch altijd de baan op.
    De speleman zou daar niet dikwijls op het dak zitten. Haar moeke had haar dit op het hart gedrukt.
    Gerda gehoorzaamde. Altijd. Ook aan mij, haar man. Eerst een keer per maand.
    Na de geboorte van Francis alleen op hoog- en feestdagen!

    Inderdaad eens Francis er was, veranderde het spel van de hormonen Gerda in één grote kuisheidsgordel.
    Zij had schrik dat de coïtus haar melkstuwing zou hinderen. Ze speende hem daarom met plezier zeven maanden lang.

    Tiens, Adrienne kwam ook ter sprake. Uitgebreid! Een vriendelijke, hulpvaardige en devote buurvrouw.
    Steeds bereid om Gerda bij te staan. Vooral wanneer zij vroeger ’s avonds alleen was met haar zoontje.
    Adrienne wist alles over kindjes en kindjes krijgen. Kinderloze vrouwen zijn vaak experten op dit gebied.
    Bovendien was Adrienne ongehuwd, maar ze kende het echtelijk leven van A tot Z, door haar parochiale werken!

    Uit 'ervaring' wist Adrienne dat een vrouw na een zwaar kraambed, (Francis woog 5 kg bij de geboorte),
    zeker nog twee jaar nodig had om haar lichaam in orde te krijgen en vooral haar … binnenwerk!
    Gerda gehoorzaamde opnieuw. En met geestdrift. Afzonderlijke slaapkamers werden definitief een feit. 

    Waarom, Heer, ben ik dan zo van streek en belust op haat? Gerda stelde dergelijke vragen aan haar God,
    kreeg blijkbaar geen afdoende antwoorden en formuleerde ze dan maar zelf:
    Is het omdat hij zich afgeeft met een del? Een vrouw die ongemanierde dingen met om het even welke man doet?
    Omdat zij zich dik laat betalen en er niet op let of zijn onderlijf al dan niet gewassen is?

    Haar Heer zweeg echter in alle talen.
    Daardoor kreeg Gerda de indruk, dat de hele omgeving haar uitlachte en met de vinger wees.
    Alleen haar vriendinnen toonden medeleven en Gerda klampte zich aan hen vast.
    Ook aan de sterkte van het gebed en de zo dankbare steun van pastoor Serge.
    De priester, die niet alleen als afgezant van haar Heer maar vooral als mens zoveel voor haar betekende.

    O wee, als ik dan terugkeerde van mijn eerloze duivelin,
    haar misselijk parfum meebracht en Gerda mijn glazige ogen zag.
    In die ogenblikken had zij huilend van schaamte in de grond willen zinken.
    Alles in Gerda brandde op van pijn. Van woede, ontzetting en onmacht.
    Ze riep samen met haar vriendinnen alle kwalen uit over haar twee kwelgeesten.
    Gevierendeeld moesten wij. Niet tot as veroordeeld in de hel.
    Wel daar voor eeuwig en altijd branden: ik aan de ene kant en Marianne aan de andere kant.

    Zo gingen die dagboeken door.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    21-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    20-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ 'n boom schieten

    Een kemel schieten = iets zeggen of doen dat niet al te slim is. 
    Een boom schieten = …

    Het antwoord van een paar bosbewoners is duidelijk :
    hoongelach Mouse LaughingenAfbeeldingsresultaat voor chip and dale laughing leedvermaak.
    Want diep in het bos verscholen
    leven wezentjes die nu nog altijd
    dit verhaal doorgeven
    en dan rollen zij over de grond van het lachen.

    klank aanzetten voor de sukkel die een boom schiet :
    https://www.youtube.com/watch?v=rR4qDg0QGik
    00min19

    – EZW-04/2014, bijgewerkt 

    20-07-2018 om 05:38 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.638. les gens du nord

    Het heeft gisteren voormiddag een beetje gemiezerd hier,
    en ik hoop dat er nog regen komt. Mei en juni zijn te droog geweest.
    Hier staan bomen die nu al hun bladeren laten vallen en het is nog maar juli.
    Straks hebben de herfstwinden niks meer om mee te zottebollen.

    Regen moeten we hebben. Maar gedoseerd, zodat de grond het kan slikken.
    Anders verdwijnt dat kostbaar water toch maar in de riool.
    De miezer spoelt ook de lucht schoon en dat is letterlijk een verademing.

    Niet iedereen kan tegen dit soort weer. 't Is grijs.
    Maar … 't is geen wintergrijs, 't is zomergrijs. 
    Die gedachte helpt ook niet altijd.

    In de klas van Toppié zat iemand die in het tweede jaar opgegeven heeft
    omdat hij geen tweede keer onze herfst, winter en trage lente aankon.
    Hij is definitief naar huis gegaan, ergens in de buurt van Nice.

    Hij werkt nu als technieker en moet veel op verplaatsing.
    Toen ze in zijn curriculum lazen dat hij twee (2?) jaar in Brussel gewoond had
    en dat hij anderhalf woord Nederlands sprak, werd hij mee ingezet voor –ô ironie!-
    de Noordelijke sector. Terwijl hij liefst zo zuidelijk mogelijk zou werken. 

    Wanneer hij dan toch eens een opdracht kreeg voor een installatie in Marokko,
    kreeg hij daar prompt een voedselvergiftiging.
    Zo erg dat ze hem moeten repatriëren hebben voor verder herstel.
    Sindsdien krijgt hij wegens 'zwak gestel' enkel nog 'veilige' sites toegewezen,
    daar waar het drinkwater is wat het belooft te zijn : drinkbaar. 

    We lachen er soms nog mee, dat hij nu zo vaak in deze contreien is.
    Maar na elke opdracht kan hij naar huis hé, naar zijn plek in de zon.
    Hij heeft ons ondertussen wel gelijk gegeven.
    Toen hij in '98 of in '99 met tranen in de ogen kwam vertellen dat hij terug naar huis ging,
    hebben we geprobeerd hem om te praten. Dat warmte niet hoeft afhankelijk te zijn van zonlicht.
    We hebben er toen zelfs dit lied bijgesleept,
    een stille ode aan het Noorden, gezongen met een Zuiders accent:

    klank voldoende luid zetten, de weergave is niet fameus,

    https://www.youtube.com/watch?v=nv8d5wHVWM8 
    03min12   


    Les gens du Nord ont dans leurs yeux le bleu qui manque à leur décor.
    Les gens du Nord ont dans le cœur le soleil qu'ils n'ont pas dehors.

    Les gens du Nord ouvrent toujours leurs portes à ceux qui ont souffert.
    Les gens du Nord n'oublient pas qu'ils ont vécu des années d'enfer.

    Si leurs maisons sont alignées, c'est par souci d'égalité
    Et les péniches, pauvres ou riches, portent le fruit de leurs efforts.

    Les gens du Nord courbent le dos lorsque le vent souffle très fort.
    Les gens du Nord se lèvent tôt, car de là dépend tout leur sort.

    À l'horizon de leur campagne, c'est le charbon qui est montagne
    Les rues des villes dorment tranquilles, la pluie tombant sur les pavés.

    L'accordéon les fait danser et puis la bière les fait chanter
    Et quand la fête tourne les têtes, on en voit deux se marier.

    Les gens du Nord ont dans les yeux le bleu qui manque à leur décor.
    Les gens du Nord ont dans le cœur le soleil qu'ils n'ont pas dehors.

    (Jean Claudric/Jacques Demarny/Enrico Macias-1967) http://lyrics.wikia.com/Enrico_Macias:Les_Gens_Du_Nord

    Het heeft niet mogen baten, hij kon niet tegen grijs weer.
    Hij werd daar te vaak neerslachtig van en de sombere buien duurden alsmaar langer.
    Dus ging hij terug naar de zon. 

    Ondertussen weet hij al wel dat het waar is wat Enrico Macias zingt.

    Als het grijs weer wat lang duurt naar mijn zin, ook al is het zomergrijs,
    dan denk ik aan het liedje van Macias.
    Als een Zuiderling het zo mooi verwoord krijgt, dan zal het wel waar zijn zeker? 

    m – HiH-07/2015, bijgewerkt - https://en.wikipedia.org/wiki/Enrico_Macias

    20-07-2018 om 05:37 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.637. --- afl. 070/121

    afl. 070/121 ~ De lectuur vangt aan

    Maar onderaan al die oude jaargangen van Knack, Trends en Elsevier.
    Koord rond, knopen en buiten. Komaan, de eerste jaargang. Neen, een halve was al voldoende zwaar.
    Ik tilde het pak uit de kast en zag opeens tegen de muurwand, rechtopstaand drie dunne schriftjes.
    Drie volledige tafels van vermenigvuldiging op twee groene en een vuil roze kaft.
    Ik jubelde het uit. Dat waren ze, haar dagboeken! Ik herkende ze meteen.
    Ik had er Gerda een paar keer mee betrapt in de keuken. Niet te geloven. Ik had ze gevonden.
    Mijn slapeloze nachten, mijn nachtmerries, haar judaspenningen.
    Mijn Vloesberghe-fobie! Gerda's gezwets. Kermits Sisyphustales.
    Ze stonden daar. Mijn wettelijke onschuld, daar gewoon tegen de muurwand. Mijn handen trilden.

    Verbranden ga ik jullie, bij Marianne in de tuin. In de verste hoek van de tuin.
    Ik had ze. Eindelijk! Ze stonden daar voor het grijpen!
    Jongens, jongens, zelden had ik me zo opgelucht gevoeld en voldaan geweten.

    Ik belde meteen Marianne. Ze slaakte gedempte juichkreetjes:
    'Vanavond beginnen wij met champagne … in bad! En de rest, on verra!'

    Ik zweefde al even ongeremd als zij. Ik deed de voordeur op slot.
    Installeerde me in het salon en begon te bladeren. Dag en datum stonden zorgvuldig genoteerd.
    Zelfs de naam van de heilige van die dag had ze niet vergeten. Benieuwd wat me nu zou geopenbaard worden.
    Devote saus over een schotel overspel. Goddelijke banbliksem over wellust.

    En ik las. Het ging in het begin inderdaad uitsluitend over mij en haar. Over mij en mijn hoer.
    Sporadisch over Francis en Pat.
    Met zijnoten over Serge en haar kerkvriendinnen. Over hun parochiale werken en intense godsvrucht.

    Nooit of nooit, zo schreef ze, zou ze het mij kunnen vergeven dat ik een minnares had.
    Dat ik me dag na dag dieper in de hellegloed waagde en mijn lichaamsdelen bevuilde aan dat schepsel.
    Mijn dood en het levend verbranden van die heks mocht zij niet wensen.
    Doch ze deed het en met volle graagte. Vroeg dan de Heer duizendvoudig om vergiffenis.
    Ze wou zelfs weten of ze even smerig, bevlekt was als ik, omdat zij zo’n slechte gedachten koesterde.
    Ze zou haar biecht gaan spreken bij Serge en zien wat hij ervan dacht!

    Ze begreep niet dat God haar urenlange smeekbeden niet aanhoorde en mij niet op het juiste pad terugbracht.
    God had al meer zondaars op de goeie weg gezet.
    Maar of er daar hoerenlopers bij waren, dat had Serge niet verteld. Ze zou het hem vragen.

    Ik las hoe Gerda ooit toch echt verliefd op mij was geweest. Hoe ik haar lichaam had doen zinderen van verlangen!
    Niet te geloven! Ik? Haar verlangens opgewekt? Ik zou niet weten wanneer, maar nu kwam de kat op de koord!

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    20-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    19-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ de selfie

    Portretten die door professionelen gemaakt worden
    zijn natuurlijk veel gesofistikeerder dan wat we er zelf van bakken.
    En kijk eens wat we krijgen wanneer beroepsmensen zich met selfies bezighouden.
    Radiologen bvb, de x-ray selfie:  


       Xray selfie  Afbeeldingsresultaat voor xray selfie  Afbeeldingsresultaat voor xray selfie
    m – HiH-07/2015, herwerkt

    19-07-2018 om 01:10 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.636. kast & kast

    De echtgenoot is op het werk en zijn vrouw neemt haar minnaar mee naar huis. 
    De zoon van dertien komt vroeger thuis van de training,
    hoort iets en verbergt zich in de inloopkast van de ouderlijke slaapkamer. (foei!) 
    Iets later rijdt de echtgenoot de oprit op -veel vroeger dan verwacht-
    en de vrouw jaagt haar minnaar de kast in. 
    Daar krijgt die man bijna een hartstilstand wanneer hij een stem hoort:

    - 't Is hier donker hé…
    - Ja, heel donker, fluistert de man met een droge keel.
    - Ik heb hier een baseball.
    - Dat is tof voor u, piept de man
    - Wilt ge hem kopen?
    - Nee, niet echt, perst hij uit zijn keel.
    - Mijn Pa staat buiten …
    - Oké. Hoeveel? zucht de man verslagen.
    - 50 euro .
    - Verkocht, zegt de man kleintjes.

    Een paar weken later gebeurt het opnieuw dat de minnaar en de jongen samen in de kast staan.

    - 't Is hier donker hé …
    - Jáá, zucht de man.
    - Ik heb hier een baseballhandschoen.
    - Hoeveel? zucht de man gelaten.
    - 100 euro.
    - Verkocht, zegt de man heel kleintjes.

    Een paar dagen later zegt de Pa tegen de zoon :

    - Neem uw baseballspullen, we gaan wat oefenen.
    - Kan niet, zegt de zoon, ik heb mijn spullen verkocht.
    - Voor hoeveel, vraagt de Pa fronsend.
    - Voor 150 euro, antwoordt zoonlief heel fier.

    De Pa staat eerst verstomd, windt zich op en dan dondert hij :

    - Maar dat is veel te veel! Véél te veel!
      Dat is niet schoon van u jongeman, geld uit de zakken van de mensen kloppen!
      Dat soort zaken leren wij u toch niet? Zo brengen uw Moeder en ik u niet toch groot?
      Weet ge wat, gij gaat nú met mij mee. Naar de kerk. Biechten. Onmiddellijk. 

    En de jongeman moest op staande voet mee. Naar de kerk. Biechten. Onmiddellijk. 
    Toen hij aan de beurt was stapte hij een beetje onwennig en ook beverig de biechtstoel in: 

    - Da's hier donker, zei hij met een schor kuchje.
    -  ... stilte ... 
    - Dat het hier donker is, piepte hij.
    - Hou maar al op vent, zei de stem aan de andere kant van het rooster, we zitten nu in MIJN kast.

    -.-   EZW-2013, -07/2014 – nog altijd een goeike vind ik

    19-07-2018 om 01:07 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.635. --- afl. 069/121

    afl. 069/121 ~ De confrontatie

    Het regende nog steeds. De week voordien hadden we een bakhete zondag met 28 graden Celcius gehad.
    Nu was het kil. Onaangenaam, grijs en nat. Het bleef maar druppelen. En daarna, onze typische drache nationale!

    Ik besloot tot een laatste zoektocht in de villa. Ik moést de dagboeken vinden.
    Ze waren er. Dat stond voor mij als een paal boven water. Maar waar, waar?
    Lukte het niet, dan zou ik de achterbank en de koffer van de wagen volladen
    met de meest dringende rest van mijn persoonlijke zaken. Mijn pc en Epson, mijn fototoestellen.
    Enkele van mijn dierbare klassiekers, die ik nu en dan graag herlas.
    Mijn collectie cd's, de gereedschapskist van vader (puur jeugdsentiment), mijn broodvormen en de twee zakken bloem!
    Natuurlijk enkele foto's van Francis, zeker die met mijn ouders.
    Nog enkele kistjes Medoc, enkele flessen Graves, de resterende vijf flessen uitzonderlijke Sauternes.
    De verhuis van Stan en Laurel wou ik eerst met Marianne bespreken.
    For every problem there is a solution, ook voor mijn kippen. 

    First things first: mijn tenen. De sok plakte aan de nagels door het gestold bloed.
    Ik kon beide tenen vrij goed bewegen. Het viel in feite nog mee. Overwegend dank zij de kwaliteit van Church.
    Even verzorgen en misschien morgen bij de dokter langs. Ik besloot eerst naar Marianne's woning te rijden.
    Ze had me een huissleutel gegeven. Fijn, veilig gevoel. Ik had nu eindelijk een echte thuis.
    Ik drukte het nummer van Darcy in en gaf haar een kort relaas van de uitvaartparty.
    Haar collega was ziek gemeld. Het zou vanavond wat later worden, verontschuldigde ze zich.

    'In dat geval blijf ik hier nog wat verder zoeken, lieveke.'

    'Wanneer ga je daar nu eindelijk mee stoppen, Max?
    Je hebt je al suf gezocht en het levert niets op.
    Rond halfzeven ben ik thuis. Wat krijgt venteke straks?'

    Haar stem kreeg weer dat heterig zwoele, die bedwelmende hypnose.
    Als een drug van geraffineerde sensualiteit. Met speelse tederheid en vol belofte:
    'Aspergeroomsoepje met enkele grijze garnalen,
    lamskroon met flageolets en gepersileerde krieltjes, een flesje Margaux of een Bourgogne.
    Nadien, als hij nog zin heeft, huisbereide kiwisorbet. Een nadien, nadien, al de rest. Je t'aime, mon trésor.
    Ik verlang naar jou, lieverd, naar onze dagen, onze nachten samen. Amote!'

    Wat kon me dat rotweer schelen! Wat die moord, Vloesberghe, Pat en de dagboeken!
    Marianne was er en bleef er voortaan voor mij. Iedere minuut van ons leven.
    Wij waren samen. Tot het einde. Tot onze laatste zucht.

    Héla, vriend, ontnuchterde denkduiveltje. Flippen is voor vanavond. Ga liever zoeken!
    Kermit gaat beslist nog deze week op pad om een deel van de inboedel hier te verkopen.
    Ze is loops, ze heeft geld geroken!

    Natuurlijk moest ik de realiteit onder ogen zien en ja,
    Pat zou Francis wel weten te bewerken, om zo snel mogelijk het een en ander te liquideren.
    Op de stoepen van mijn buren stonden dozen en samengebonden pakken papier.
    Hoogstwaarschijnlijk morgen ophaling. Ik had stapels liggen en besloot die methodisch weg te werken.
    Eerst in de hal. Te beginnen met de grote muurkast.
    Speciaal ingebouwd met legplanken en bovenaan een ruimte voor koffers en reistassen.
    Massa's knipsels lagen er. Ooit had ik ze beslist belangrijk gevonden, doch nooit meer naar omgekeken.
    De buitenlandse bladen waarin ik de voorbije jaren een bijdrage had kunnen plaatsen.
    Al die Sterns, Spiegels en Vrij Nederlanden.
    Ik kon het echt niet over mijn hart krijgen ze zomaar weg te doen, ijdeltuit die ik was.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    19-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ de locatie

    het belang van de locatie

    Wanneer men een eigen zaak heeft is de ligging allerbelangrijkst natuurlijk.

    Leest men dit best van links naar rechts  BANKROET - ECHTSCHEIDING - DRANK
    of is het omgekeerd, van rechts naar links  DRANK - ECHTSCHEIDING – BANKROET
                        Afbeeldingsresultaat voor bankruptcy divorce liquor

    Misschien heeft het geen belang, misschien zijn de drie vestigingen van eenzelfde familie.
    En uiteindelijk, uiteindelijk is de volgorde niet relevant, het resultaat blijft hetzelfde.

    m  - EZW-04/2014, bijgewerkt

    18-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.634. wraak

    van hetzelfde laken een broek

    Wraak zoek ik niet, ik wacht af. Afwachten is het eigenlijk niet,
    er is zelfs geen geduld mee gemoeid. Ik heb gewoon geen haast, ik heb tijd.
    Vroeg of laat biedt zich een gelegenheid aan en meestal moet ik dan geeneens iets doen.
    'k Moet niet zelf in gang schieten. 
    Gewoon zwijgen wanneer iets moet bevestigd worden kan al volstaan.
    Of eens vaag glimlachen wanneer gevraagd wordt naar de geloofwaardigheid of de integriteit van ene XYZ.
    Of in stilte zeer zachtjes nee schudden wanneer iets gehoopt wordt over iemand.

    En wanneer men zich daar dan het resultaat van voorstelt, de twijfel bij de betrokkenen
    en de vertragingen in de besluitvorming die dat veroorzaakt, dat kan zoet zijn, ja.
    Maar soms is zelfs dát niet nodig.

    Soms verneemt men hoe het iemand vergaan is, natuurlijk in een gelijkaardige context,
    en dan denk ik : zou dat loontje-boontje dan tóch bestaan.

    Het is natuurlijk absoluut noodzakelijk dat het 'malheur'
    zich in een gelijkaardige context afspeelt, anders is er geen genoegdoening.

    Laten we veronderstellen dat ik ben opgelicht voor flink wat geld.
    Een paar jaren later verneem ik dat de oplichter berooid achterblijft omdat
    het lief er vandoor is met alles. Dan denk ik 'just-goe'.
    Moest hij een been gebroken hebben bij het wintersporten, of zelfs twee benen + een paar oorschelpen,
    dat zou me qua voldoening niet helpen. Het moet van hetzelfde laken een broek zijn.

    Stel u niet teveel voor bij mijn voldoening. Zij leidt niet tot uitbundige kreten of wilde feesten.
    Het blijft bij de vredige innerlijke 'just-goe'-gedachte. In stilte. Dat is al zoet.

    – EZW-07/2011, herwerkt 

    18-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.633. --- afl. 068/121

    afl. 068/121 ~ De pens afdraaien en bedrog

    Pat veerde recht. Ik wou haar doorlaten en … auw! Ik hoorde mijn uitroep van pijn.
    Kon net een vloek bedwingen. Het koor zweeg enkele ogenblikken.
    Ik zag eventjes niets meer. Alleen witte en zwarte stipjes. De pijn was scherp.
    De teef had met haar naaldhak de neus van mijn schoen bijna doorboord.
    Als dit geen teenfractuur was!
    Ze keerde terug, nam haar plaats in en fluisterde gniffelend: 'Troost je. Dit is maar het begin!'

    De zwarte karavaan trok in drie rijen langzaam voorbij.
    Keerde terug van het altaar en trachtte een glimp van die brullende idioot vooraan op te vangen.

    Niet mee inzitten, vriend, fluisterde denkduiveltje. Je hebt een valabel excuus om er meteen als de bliksem vandoor te gaan.
    Maar zie jij wat ik zie. Die zes rieten mandjes propvol biljetten.
    Begrijp je nu die schone cadeau van Serge met zijn gratis dienst! 't Is hier vollen bak!
    Het tienvoudige heeft hij verdiend ! Een pastoor en gratis? Dat kan in Columbia of in de Marollen. Maar hier niet!

    Mijn tenen bleven kloppen, doch de grote pijn verdween langzaam.
    Bij het verlaten van de kerk alweer prijs: een witte stamp tegen het middenrif.
    Kermit : 'Je was beter niet gekomen.'

    'Ik doe wat ik moét doen.'

    'Je gaat toch niet mee naar het kerkhof? Doe mij dat niet aan! Heb je de mensen al zien staren?
    Je moet geen schriftgeleerde zijn om te weten wat ze denken!'

    'Ik betaal, dus ik bepaal. Bek dicht, jij!'

    'Ssstt!' mompelde Francis.

    Eindelijk, eindelijk was de ceremonie van de teraardebestelling voorbij.
    Eefje, Fred en Karel zochten mij op. Eefje was, zoals altijd, overbezorgd.
    De baas zou beter meteen naar die voet laten uitkijken. Karel had via via mijn pensioenaanvraag vernomen.
    Iedereen op de redactie, de oude garde toch, was er het hart van in.
    Ook in de drukkerij was er enige commotie ontstaan. Ze hadden allen begrip voor mijn situatie.
    Maar het kwam te onverwacht en te hard aan.
    Fredje nam mijn beide handen. Zijn eerlijke ogen werden vochtig.
    Ik wist dat zijn hersenen koortsachtig de juiste woorden zochten:

    'Chef, we gaan u missen. Maar ge moet u dat niet zo aantrekken. Wij slaan er ons door. Voor u is het allemaal veel erger.
    Sedert die … dag zijt ge geen minuut uit ons hoofd geweest. Dju toch, dat iemand zoals gij zoiets moet tegenkomen!
    Een mens zou van veel minder zot worden. Chef, nog iets, hadden wij geweten dat wij bloemen mochten meebrengen,
    we zouden het gedaan hebben. Eefje is rond geweest, wij hebben dat geld gestort, hoor!' 

    Ik had geen flauw idee waar hij het over had. Eefje begreep mijn verbazing niet en verduidelijkte:
    'Meneer Cijnens, op de rouwbrief stond toch duidelijk vermeld: noch bloemen, noch kronen.
    U, enfin, de familie wou liever een storting voor de sociale werken van de stichting van mevrouw.'

    Wat had Pat opnieuw bekokstoofd? Waarom had niemand, ook Francis niet, mij hierover ingelicht?

    'Een kleine vijfhonderd euro hebben wij rond gehaald.
    Iedereen heeft gegeven voor u, chef, en ons Eefje heeft dat allemaal gearrangeerd, nietwaar, kind?'

    Hoe fier Fredje ook was, dit zinde me echt niet. Dit stonk naar geldklopperij.
    Terug in de wagen, eiste Francis uitleg.

    'Wat is hier gaande, Patricia?' vroeg hij sec.

    De berispende toon en het gebruik van haar volledige voornaam – ze had er een afschuw aan- ontketende een witte woede:

    'Merci, ik zal me nog eens inzetten voor jullie familie!
    Jij te lui om je poten uit te steken en hij daar te laks om zijn smoel open te doen.
    Ik heb de benen vanonder mijn lijf gelopen voor je moeder, de schaamte van mijn leven opgelopen.
    Serge, Adrienne en ik, we hebben ons pens afgedraaid en nu stank voor dank.
    Loop alle twee naar de duivel! De pot op, verdomme!'

    Francis richtte zich heel kalm tot de chauffeur en bood zijn excuses aan voor het gedrag van zijn echtgenote.
    De jongeman kende blijkbaar het klappen van de zweep. Knipoogde naar mij en concentreerde zich verder op het verkeer.

    Pat had gelijk. Ze had inderdaad haar pens afgedraaid!
    In het restaurant zo'n zeventig, mogelijk tachtig personen. Zeven kelners.
    Aperitief naar keuze, van champagne tot frisdranken.
    Ik kon mezelf om de oren slaan dat ik mijn schoondochter carte blanche had gegeven.

    Pat had stoom afgelaten en haar make-up in orde gebracht. Ze acteerde geweldig als leading lady van deze rouwparty:
    een en al bescheiden drukte, een verhaaltje hier, een teder gebaar daar.
    Ze introduceerde haar priester, Adrienne en Madeleine aan iedereen.
    Serge imponeerde met zijn Latijnse uitspraken. Kermit genoot, dit was lifestyle op z’n best.

    Ik ging aan tafel naast Francis zitten. Hij zag er even afwezig-verveeld uit als ik.
    Vanavond zou er in Keerbergen hartig gepraat worden over de stichting van Gerda.
    Dat wist ik. Mijn zoon zat met haar fonds in zijn maag, ik met haar dagboeken.

    Na het voorgerecht stapte ik op. Koel groetend.
    Zonder handjes te drukken of blabla. Het was me allemaal te veel.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    18-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    17-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ treitergedrag

    klein en stoer en durfal - een stippen-ninja in actie : 

                van 't Net  Ladybug landing

    klank aan :
    https://www.youtube.com/watch?v=6C0HSoX4b8c 
    05min32 

    m  – EZW-07/2014, herwerkt

    17-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.632. in werking!

    molen, slag van de - 

    Hij mocht een molen in werking gaan bezoeken. 
    Ze hadden hem gezegd dat hij op de gaanderij moest uitkijken voor de wieken.
    En dat een molen vier wieken heeft. 
    Achteraf in het ziekenhuis vertelde hij :Windmolen biotoop

    "… en voor ik me op die gaanderij waag tel ik dus hé,
    de eerste wiek komt met geweld langs gezwaaid,
    de tweede, wat een geraas … de derde, wat een kracht …
    én de vierde! Oké, denk ik, klaar! En ik stap buiten.
    Komt me daar toch wéér een wiek langs gezwaaid zeker!"

    van 't Net - EZW-04-2014, en ik vraag me nog altijd af wat het beroep van die man zou kunnen geweest zijn - http://www.spawnp.nl/ruimte/omgevingsaspecten/windmolen-biotoop/ 

    17-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.631. --- afl. 066-067

    afl. 065/121

    Wegens ooit een vergissing in de nummering bestaat deze aflevering niet maar ik bewaar en volg de oorspronkelijke nummering wel
    omdat anders de verwijzingen /de linken naar de bron niet meer kloppen. En bronvermelding is ongeveer heilig niewaar. m. 

    afl. 066/121 ~ De uitvaart

    Mijn zoektocht staakte toen de stoffelijke resten van Gerda werden vrijgegeven.
    Mijn lege woning werd omgebouwd tot rouwhuis. Bedrijvencentrum voor de organisatie van begrafenissen.
    Hoofdkwartier van de organisatoren van een méér dan plechtige uitvaartceremonie.
    Alle rolluiken naar beneden en vanonder tot boven lichten aan. Kermit kikkerde ervan op.
    Zij, Adrienne, Madeleine en Serge namen de touwtjes in handen. Francis en ik lieten begaan.

    De redacteur van de vierhonderd aankondigingen, driehonderd prentjes en misblaadjes was Serge.
    Madeleine en Adrienne, ceremoniemeesteressen en bloemendecoratrices.

    De rest van hun club verdeelden de taken: stoelenzetsters, altaarversiersters en familiekelderoppoetsters.

    Pat trommelde telefonisch haar tennisclubleden, fitnessdametjes en vermoedelijk de helft van Keerbergen op.
    Schreef en herschreef haar deelnemerslijsten. Besprak alle details met een fotograaf.
    Stond in voor de catering. Regelde vervoer met zwarte Mercedessen.
    Zocht samen met Serge koor en muziek uit. Wou per se dat Francis en ik een speciaal en identiek pak huurden.
    Mijn 'dat zie je van hier' ontketende de zoveelste golf van verwijten en ik trok mij terug in mijn werkkamer.
    Gerda werd niet zomaar begraven. Je zou haast denken dat ze als bruid aan haar god werd geschonken.

    Toen ik vernam dat Pat een kist ter waarde van 2485 euro had besteld, heb ik de geldkraan dichtgedraaid.
    Deze absurde schone schijn zou me anders een fortuin kosten! Ik wou bij Marianne zijn.
    Weg van deze comedia dell'arte en ik kon verdomme geen kant uit. Stel dat iemand toevallig iets zou vinden.
    De 'bevelhebbers' snuffelden natuurlijk niet in mijn kasten en laden, maar zowel Pat als Adrienne waren meesterlijk in hun rol en
    commandeerden voortdurend Ingrid, onze poetsvrouw, en haar opruimingspatrouille.

    Serge was geflankeerd door twee collega’s. De organist speelde heel zachtjes Bach.
    Een zevenkoppig koor stond perfect uitgedost in gelid.
    Serge deed zijn apostel inderdaad de ontroerendste eer aan.
    Dit had ik van hem niet verwacht. Of toch?

    Zijn dames hadden hun beste beentje voorgezet. Hun allerbeste. Het kleine kerkje blonk.
    Het zilverwerk schitterde en het koper glansde. De tapijten gestofzuigd.
    De witte fresia's verspreidden hun heerlijke geur. Gerda's neus zou krullen, haar ogen stralen, moest het nog kunnen.

    Maar ze lag daar koninklijk opgebaard in haar gesculpteerde voleiken kist van 2485 euro, midden een zee van bloemen:
    "Aan onze diepbetreurde moeder", "Van uw rouwende vriendin Adrienne",
    "Aan de engel der Zieken", "Voor onze zuster in geloof".
    Bloemen van Darcy en ook van de uitgeverij. Zelfs van het gemeentebestuur.
    Van het personeel van Francis. Ook van enkelen van zijn klanten.

    Ik stond voor de kist. Gerda lag erin en ze stond er eveneens naast.
    Ze droeg een te grote zwarte hoed, die scheef zat op haar hoofd.
    Ik zag een stukje benige neus en een bevroren grimas boven de te kleine ingetrokken kin.
    De foto was een vergroting, volledig gedisproportioneerd.
    Genomen op de trouwdag van Francis, bij het verlaten van de kerk.
    En ik was eruit weggewerkt. Een grotesk beeld. Gelukt als flauwe grap, doch vandaag totaal ongepast.

    Adrienne plaatste ons zoals het hoorde. Francis, Pat en mij rechts van de kist.
    Zij en de clubgenoten links. De klok luidde en de rampentoeristen en kijklustigen schuifelden binnen.
    Het handjes schudden begon en de ogen spraken boekdelen.

    Ogen als laserstralen. Spottende ogen. Triomfantelijke ogen. Nederige ogen. Niet-goed-wetende-waarheen-te-kijken ogen.
    Ogen vol warmte en medeleven van Eefje, Fredje en Karel. Ogen vol minachting.
    Ogen met begeerte, want weduwnaar met villa, poen en dik pensioen. Wufte, zwaar opgemaakte ogen.
    Verveelde ogen. Lensogen. Bespiedende ogen. Hautain blikkende ogen. Vermoeide ogen. Bierogen.
    Bijziende ogen, serpentenogen en troostende ogen.
    De ijzige ogen van Simonne en de spleetogen van haar wormvormig aanhangsel.
    De bon vivant-ogen van Gerard.

    De komst van Serge maakte een einde aan de parade. Een priester die mij verloste in de ware zin van het woord!
    Bedankt Serge. Adrienne commandeerde met handgebaren. Tot mijn verwondering begreep ik alles.
    De kleine kerk zag, letterlijk en figuurlijk, zwart van het volk. Hier en daar een stipje grijs en bruin.

    Met één uitzondering: Pat in koninklijk wit. Zeer modieus. Heel zelfverzekerd.
    Witte kousen, witte schoenen, witte handschoenen. Solarium gebruind, zwaar opgemaakt gezicht.
    Felrode lippen, hoog opgestoken donker haar. Daarover een hoofddoek in ragfijn wit kantwerk,
    kunstig gedrapeerd over de schouders. Evita van Brabant.

    Ze plaatste zich tussen Francis en mij en stak onmiddellijk sissend van wal:
    'Je moest door de grond zinken van schaamte, schoft. Nog geen bloem voor ma.
    Je mocht zeker niet van madam Dries. Francis is er het hart van in.
    Je gaat het een en ander meemaken vandaag en morgen. Wacht maar.'

    Ik hield me zo afstandelijk mogelijk. Ik stond naast een kist met daarin een hol lichaam,
    dat in feite nooit enig warm contact met mij had gehad. Het enige bindmiddel was Francis geweest.
    Toen hoorde ik de zacht-zalvende stem van Serge:

    'We zijn hier allen om een diepbedroefde familie bij te staan.
    Doch vooral om een laatste en passende hulde te brengen
    aan de ons zeer dierbare Gerarda, Maria, Martha Vanbesien.
    Een vrouw, veel te goed en te braaf voor deze duistere wereld, die met de dag
    meer en meer geregeerd wordt door duivelse machtswellustigen.
    Een vrouw die leefde naar Gods woord. Een vrouw die uitverkoren was. Een kind van god.
    Ze heeft me ooit toevertrouwd dat ze in haar jeugd één grote droom had:
    de bruid van de Heer te mogen worden.
    Tussen droom en daad staat de uiteindelijke bestemming, dierbare parochianen.
    En God had Gerda voorbestemd om een liefhebbende en trouwe echtgenote te worden.
    Vooral een voorbeeldige moeder. Een moeder die de christelijke waarden aan haar zoon wist door te geven.
    Haar andere roeping beleefde zij hier in dit Huis van God, samen met haar vriendinnen.
    Samen beoefenden ze hier de deugden van zelfverloochening, naastenliefde en vertrouwen in de goedheid van elke mens.
    Ook vergiffenis schenken aan die medemens.
    Verdraagzaamheid tonen en begrip opbrengen voor het anders-zijn van elkeen.
    Het zou kunnen dat juist dit begrip en haar gekende hulpvaardigheid Gerda noodlottig werden.
    Ik vrees dat we de ware toedracht misschien nooit gaan kennen.
    Maar in elk gebed zullen wij, haar vriendinnen en ik, steeds onze geliefde zuster gedenken.
    Mag ik u daarom allen, beminde parochianen, vrienden en kennissen,
    uitnodigen om samen met het koor zingend te bidden, de tekst op pagina drie, De Poorten gaan open, een Ziel wordt verwacht.'

    Ik zag Francis voorzichtig in een broekzak tastten.
    Hij vouwde een biljet van 100 euro zo klein mogelijk op.
    Pat had twee briefjes van 50 heel demonstratief in de hand.
    Wat kregen we nu! Die mis hier was toch gratis had Serge gezegd.

    Een lijkdrager, getraind in bedroefd kijken, kwam naast mij staan en stak discreet zijn rechterhand uit richting voet altaar,
    waar Serge en zijn collega’s hun opwachting maakten.
    Ik had geen flauw idee wat hij bedoelde.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    17-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    16-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ weinig kruimels

    "Wat weinig kruimels op tafel vandaag." mpc 

    Na de spectaculaire bliksems van de dag tevoren en de deugddoende verkoeling van regen en wind
    zag de wereld er die morgen weer fris en leefbaar uit. Alleen ... ja, wat weinig kruimels hé.

    Maria Pavlova  

    Hoe die iriserende taskes zijn weergegeven, for-mi-da-bel.
    En als ergens een uitleg bestaat over 'de kleuren van de schaduw', dan is dit een prachtige illustratie.
    Hoeveel kleuren zitten er in deze schaduwen volgens u? 

    Voor ander werk van Pavlova : Afbeeldingen van maria pavlova painter 
    Volgens mij heeft zij op haar palet het licht zelve.

    mpc & m  – 06/2015, bijgewerkt - http://amolife.com/image/art/maria-pavlova-paintings.html

    16-07-2018 om 01:58 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.630. complimenten

    Met complimenten heb ik ooit een vervelende situatie meegemaakt.

    LM en ik zaten samen met Laura en D mee aan tafel tijdens een tamelijk formeel etentje bij kennissen van hen.
    Er waren tien of twaalf gasten, onder wie enkele zeer kleurrijke vogels. 
    De gastvrouw is in dezelfde kookclub als D, dus dit was ongeveer een pronk-etentje.
    Ze had terloops vermeld dat ze de kroketten en de bijbehorende friteuse
    van de traiteur laten komen had. Een traiteur die ze vol-ko-men betrouwde.
    Alle aanwezigen knikten, LM & ik ook, kroketten voor twaalf gasten laat men brengen.
    Met de grote friteuse erbij. En iemand erbij om dat toestel te bedienen, want er liep een witte hulp rond in de keuken.

    Tijdens de maaltijd complimenteerde ik de gastvrouw met een van de sauzen.
    Die was wonderlijk. Zacht en tegelijk pittig. Zus en tegelijk zo …

    Toen ik na twee zinnen opkeek van mijn bord zat Laura me aan te staren en
    D zond me alarmerende blikken. Ik had duidelijk iets verkeerds gezegd.
    Geblunderd, aan Laura & D te zien. Dus slikte ik de rest van mijn loflied in en at verder in stilte.

    Achteraf stuurden ze me bij. Die ene saus, de saus waarmee ik de gastvrouw gecomplimenteerd had,
    kwam óók van bij de traiteur. Alle clubleden bestelden die saus bij hem.
    Het was een gewoon een basis vleessaus met een paar eigen ditjes en datjes. Lekker, maar niet uitzonderlijk.

    De dingen waar ik wél had moeten op letten in de samenstelling van het diner,
    de garing, de keuzes, de combinaties, de andere sauzen, waren me compleet ontgaan.
    Ik had die staalkaart van kunde en kennis beleefd naar binnen gewerkt en
    meest banale saus -een saus waarmee de gastvrouwen van de club zich niet eens zelf bezig houden-
    juist die met die saus had ik haar gecomplimenteerd. Als ik er aan terug denk vind ik het nog altijd erg.
    Niet voor mezelf of voor mijn dierbare, maar voor Laura en D.
    Zij zaten daar na mijn miskleun-compliment zo wat met rode kaken.


    Zij hadden ons puur uit de goedheid van hun hart meegevraagd.
    Zij vonden dat LM & ik na zoveel maanden scheepskeuken
    eens iets écht lekkers mochten meemaken en als 'welkom thuis'
    namen zij ons mee naar zo’n gerechten-parade bij iemand van de kookclub.

    Maar … LM & ik kwamen pas van 't schip hé, en wij aten gedwee wat geserveerd werd.
    Wij aten braafjes ons bord leeg, zoals dat gebruikelijk is aan boord.

    We waren toen die dag al wel afgemonsterd en aanwezig in België, maar we waren nog niet in wal-modus.
    We waren nog efkes gedisciplineerde zeelieden … Bij ons duurde het ongeveer een week eer we 'aan land' waren.

    Vandaar dat die gewone saus zo fantastisch smaakte, na maanden Filipijnse scheepskeuken.
    In onze eerste week aan de wal overstegen gesofistikeerde sauzen, de sauzen van de gastvrouw zelf,
    absoluut ons bevattingsvermogen. 

    – HiH-07/2015, herwerkt

    16-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!