Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    03-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.666. pillen pakken

    'k Ben nogal slordig met medicijnen. Ooit was dat anders.
    Dan sliep nog goed ik en toen was er regelmaat in de besognes van de dag.
    Shipshape bijna. En dat was wel gemakkelijk.
    Door die routine bleef een hoop tijd vrij voor andere bezigheden.

    Een jaar of tien geleden is dat veranderd, samen met een paar andere dingen.
    Sinds dan slaap ik slecht en is het uit met de orde en de regelmaat. 
    Om de medicijnen op uur en stond te nemen zal ik al zeker geen wekker zetten op 8h ’s morgens.
    Stel dat ik juist in slaap geraakt ben, dan ga ik mezelf toch niet wakker bellen zeker!

    Eigenlijk heb ik geen echt dag- & nachtritme meer. Sommige dingen doe ik
    terwijl andere mensen slapen, zolang het maar geen lawaai maakt. 
    Stofzuigen doe ik dus niet wanneer men slaapt. Dweilen wel.
    De douchecabine uitschuren kan niet 's nachts, teveel gebonk.
    Al het andere poetswerk in de badkamer kan wel.

    Peterselie hakken doe ik ook niet meer wanneer het donker is.
    Soep mixen wel, ik heb nu een rubbermatje om
    onder de pot of onder de maatbeker te zetten, dat matje dempt het geluid heel goed.

    Qua nachtgeluiden : de wasmachine kan, de droogkast niet.
    Vreemd, maar het is zo. Nuja, alles gaat toch al jaren op de droogtoren,
    de droogkast staat er maar in geval van nood.

    Als ik dit overlees lijkt het leven hier nogal bohémien & chaos, maar dat is het niet.
    Het is eerder een vrije interpretatie van wat 'orde & regelmaat' is.

    Gek genoeg word ik wel intijds wakker om aan de maaltijden te beginnen.
    Dat is iets dat al meer dan dertig jaar ingebakken zit, wat dat betreft doet mijn innerlijke klok het nog wel.
    Met de 3 tussenmaaltijden van LM erbij geteld, zijn er nu zes eetbeurten per dag.

    Nu nog die medicijnen ergens een vast moment geven. 
    Een vaste plek hebben ze al. Ze zitten in een mandje dat niet aan medicijnen doet denken. 

    m - EZW-08/2013, herwerkt

    03-08-2018 om 00:16 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.665. --- afl. 092/121

    afl. 092/121 ~ Nosce te ipsum (ken uzelf)

    Er keerde iets om in mijn binnenste. Even dacht ik terug aan vroeger.
    Aan het absolute gebrek aan intimiteit tussen Gerda en mij.

    Nu zag ik haar echter niet zo. Niet als een koele echtgenote,
    niet eens als iemand met wie ik onder hetzelfde dak had gewoond.

    Wel als een vrouw-in-het-algemeen,
    een moeder, een vrouw op leeftijd, zwak, goedgelovig, simplistisch en zo kwetsbaar.
    Levend in eigen specifieke cocon, plots doorboord,
    pijnlijk vleselijk doorboord door een schurftige schoelie van een priester, die naam niet waardig.
    Voor wie levenslange cel of opsluiting in een psychiatrische instelling nog te mild was.
    Die tot zijn laatste snik alleen martelende dwangarbeid verdiende,
    in de galeien geslagen, aangevreten door ongedierte, uitgehongerd, gekastijd.

    Ik vermande me. Zijn lispelende biechtstem ging verder:
    'Max, geloof me, ik wou het eerst niet … De duivel leek in haar … in mij … in ons gevaren.
    Ik, ik was me niet meer bewust van mijn handelen … Geloof me, het was geen genot …'

    'Gerda heeft nooit beseft was seksueel genot was', siste ik hem toe
    'Haar onderlichaam beschouwde ze als een soort relikwie.
    Ze ontving een man alleen om te kunnen baren. Dat was haar plicht'.

    Serge trachtte even geforceerd te grijnzen. Voor het eerst leek hij een beetje zelfverzekerder.
    Hij reageerde heel voorzichtig:

    'En toch schonk het haar een bepaalde voldoening. De boete werd voor haar na een tijdje een vorm van bevrediging.
    Wat ze met jou nooit heeft meegemaakt! Ze zong zelfs. Ze plukte de dag als nooit tevoren.
    Geef toe, Max, ondanks alles moet je dat toch zijn opgevallen? Nooit bij stilgestaan? Nosce te ipsum! Ken u zelf, man!'

    Neen, het was mij niet opgevallen. Niets aan Gerda viel me de laatste jaren nog op.
    Totale apathie, desinteresse tot en met, zelfs van in den beginne. Daardoor was het me nooit gelukt. Hem wel!
    Mijn onvermogen door de fysieke afkeer voor Gerda wierp die ploert me met wellust voor de voeten.
    Ik stond heel even perplex, Serge heel even triomferend.

    'Je gaf geen moer om haar. Je ging tot het uiterste, met slechts één doel voor ogen: haar geld.
    Een simpele vrouw tot lichamelijke onderwerping brengen en dan aftroggelen!'

    'Best mogelijk … Ik zag nog uitsluitend hoe ze mij uit het slop kon helpen.
    Voor wat hoort nu eenmaal wat, vandaar … een luttel bedrag, twee à drieduizend euro wou ik.
    Peanuts voor haar. Maar ze wou niet.'

    'Voor enkele briefjes van duizend pleeg jij een afschuwelijke misdaad.
    Ze moest je zelfs betalen voor de smeerlapperijen die je haar aandeed!'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    03-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    02-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. ------ begoochelen

    zweef eens een weens worstje 

    Hoe reageren honden op een worstje dat zweeft?
    Jose Ahonen wou dat ook weten en bracht het in beeld:

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=9Db6JZHh0SA&feature=em-subs_diges 
    01min44

    De honden kregen na de test wel elk hun hapje hoor.

    :o)   EZW-08/2014 , herzien 

    02-08-2018 om 01:55 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.664. kippevel

    een gewone dag in de keuken

    Er moet kippebouillon gemaakt worden.
    De Chef meent dat de jongste keukenhulp dit nu wel aankan. 
    De jongen bloost van glorie dat de chef hem zo'n taak toevertrouwt.

    -   Ge weet hoe het moet?
    -   Ja Chef.
    -   De kip, de aromaten, water …
    -   Ja Chef.

    De kleine gaat zeer geconcentreerd te werk om zeker niks te vergeten.
    En zijn aandacht is zo toegespitst op de ingrediënten dat hij vergeet
    vuur onder de pot te zetten. 
    Na een half uur komt de chef eens kijken. Hij ziet een koude boel.

    -   Kom eens hier, jongeman.
    -   Ja Chef.
    -   Wat ziet ge? 
    -   … stil afgrijzen: de kleine merkt dat er geen vlam onder de pot staat en versteent … 
    -   Die kip heeft kippevel van de kou hé jongen! zei de Chef, zo zacht dat de anderen het niet konden horen.

    Learning from the best, André Kohn, Learning from the Best


    Blozend van schaamte en stress zette de jongen de vlam onder de pot. 
    Voorwaar een milde chef. Want er is al voor minder geroepen geweest in een keuken. 
    Deze jongen gaat nu door het vuur voor die rustige chef.

    m - EZW-08/2013, herwerkt

    02-08-2018 om 01:54 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.663. --- afl. 091/121

    afl. 091/121 ~ De hulpbehoevende evennaaste

    De browning beefde niet in mijn hand. Ik was zelfs zelden zo kalm geweest.
    Hij bleek almaar meer van streek. Zijn voorhoofd glom. 

    'Haar dagboeken zijn de beste bewijsstukken. Er was niet alleen dat seksueel misbruik.
    Eens zij naar jouw pijpen danste, heb je haar bestolen op de koop toe.
    Om haar geld was het je te doen, geef toe! Uitsluitend om haar geld!'

    'Geld? Welk geld, man?'

    Het loeder deed een vergeefse poging om verbaasd-spottend te glimlachen. In werkelijkheid zag hij er afschuwelijk uit. 

    'Niet de restjes van haar huishoudgeld, noch de halfjaarlijkse intresten van haar beleggingen bij Francis.
    Dat waren habbekratsen voor jou, jij gore havik. Je wilde alles tot de laatste cent!'

    Instinctief voelde ik aan, dat hij zich meer en meer rekenschap gaf van het feit dat ik perfect op de hoogte was
    en mijn beschuldigingen geen ijle lucht waren. Vooral de browning en mijn zelfverzekerdheid brokkelden hem af. 

    'Je rekende erop dat een naïef mens als Gerda in de val zou trappen.
    Als die hoerenloper van haar man aan een prostituee zijn geld hing,

    was het maar meer dan billijk dat jij, afgezant van de heer, het beetje vermogen van die religiewaanzinnige zou krijgen.
    Maar je was aan het verkeerde adres, nietwaar! Gerda loste niets. Francis zou het trouwens wel verhinderd hebben!'

    'Max, ik had Gerda een eerlijk voorstel willen doen... ik had…'

    'Hou je smoel, ik verwittig nu de politie.'

    'Ik heb je vrouw niet …'

    'Wat, smerige leugenaar !?'

    Toen deed ik het onbewust. Van een revolver wist ik alleen dat je de veiligheidspal gesloten moet houden.
    Ik had er niet op gelet bij het laden ervan. Ik haalde nu blind de trekker over.
    De kogel blafte langs Serge’s gezicht ergens tegen de voorkant van het altaar en kaatste verder terug.
    Een knal, met tientallen echo’s, die tussen ons een snoer van wrede angst legde.
    Serge klappertande. Mijn benen trilden. Ik schreeuwde mijn speeksel tegen zijn glimmend voorhoofd. 

    'Nu ga je bekennen. Nu, of …'

    Hij zakte voorover. Verborg het hoofd in de handen. Huilde rauw. Stootte gebroken uit:
    'Ik wou het niet … Nooit de bedoeling gehad … Ik begrijp nog niet wat mij bezielde.
    Al die demonen van haar zitten in mij … Ik werd een monster … Een monster zonder geweten, zonder hart. Ik …'

    'De feiten, verdomme, de feiten!'

    Hij jammerde, klein, verloren, totaal gebroken en op:
    'Ruzie, wij hadden ruzie … het geld. Gerda wou niet. Ik nam de pentekening mee … op de Zavel is een opkoper …
    Gerda had mij dat geld beloofd. Vast beloofd. Toen … niets.
    Ze hebben mij bedreigd … de datum was al drie dagen verstreken … Ik moest die schuld …  

    'Schuld? Welke schuld?'

    De geslagen hond keek smekend op. Fluisterde toonloos: 

    'Speelschulden in Antwerpen, het milieu aldaar. Ik gok, Max, al jaren. Grof geld.'

    Hij schreide. Zelfs uit zijn trillende handen leken tranen te druppelen. Zielig die kloot.
    Als ik nu schoot, dwars door zijn verdorven brein.
    Hem hier, in zijn eigen godshuis,
    afmaakte, vertrappelde, van de grond veegde als een giftige adder.

    Eén seconde. Amper één luttele beweging en het was voorbij.
    Nee, die straf was te mild voor hem. Duizendvoudig moest hij boeten voor zijn misdaden.
    Duizendvoudig sterven aan zijn eigen schuldkruisen. Tot zelfs zijn naakte botten nog bloed bekenden.   

    Zijn stem kwam schor, nauwelijks hoorbaar, uit een verre diepte terug:
    'Ik wist dat zij einde maand een deel van de intresten zou ontvangen. Met de lening erbij … ze wou niet.
    Ik moest betalen, Minstens drieduizend euro. Onmiddellijk.
    Die kerels zijn gewetenloos, die … je hebt er geen idee van, Max.'

    'Jij verslaafde parasiet, je wou alles van Gerda!'

    'Nee, Max, echt niet. Ik wou alleen die lening. Ik zou haar later terugbetalen samen met de intresten. Geloof me toch!’
    Hij hijgde huilerig-klagend: ‘Max, je moet me geloven. Het is de waarheid. Ik sta voor een berg schulden.
    Een kleine veertigduizend euro. Op verschillende plaatsen. Ik kan nergens meer heen.
    Ik wou geld lenen bij de dames, maar durfde niet. Alleen Gerda heeft geholpen.
    Eveneens twee kleine stukken uit de kerk. Heb ik stiekem verkocht.
    Maar Adrienne ziet alles en zou de politie erbij halen. Daarom was ik zo blij dat Gerda er was, echt waar.
    Zij is zo ontvankelijk voor een hulpbehoevende evennaaste …'

    'Voor een plas drek, ja, niet een evennaaste. Wat is religie voor jou anders dan commercie.
    Een middel, een masker om je smerige handel te verbergen.  
    Niet alleen dat gokken, maar ook bestiale perversiteiten. Je hebt Gerda keer op keer verkracht!' 

    'Dat was het niet', mompelde hij met een vertwijfeld hoofdschudden. 'Neen, geen verkrachting. Ze vroeg er zelf om.' 

    'Wat!? Verdomde oerleugenaar. Alles gebeurde tegen haar wil. Ze was bang voor jou.
    Je bracht haar in een soort trance. Ze schrijft het en Gerda liegt niet. Ze besefte niet eens wat je met haar uitspookte!' 

    Hij steunde, in een laffe vorm van schuldbekentenis: 'Ik heb haar nooit vooraan gepenetreerd. Het waren rituelen.
    Zelfs verboden genot … dat zogezegde genot … kan een zware straf zijn. Jij, Max, jij begrijpt dat niet.'

    'Jij, jij verzuipt in eigen leugens. Hoe zei je het ook weer? Een gebied waar alleen geesten huizen!
    Je sacristie behoort daar ook toe? Middeleeuwse boetedoening! Ze raakte er zelfs bewusteloos bij, smeerlap!'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    02-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    01-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ strand & zand

    verkruimeld zeeleven en geologische mysteries : “wanneer we op zand lopen,
    wandelen we op miljoenen jaren biologische en geologische geschiedenis”

    Deze edelstenen zijn zandkorrels onder de microscoop.
    Dr Gary Greenberg (Hawaii) houdt zich daarmee bezig. Als men hem vraagt 'moet er nog zand zijn?'
    dan roept hij Jaa!, grabbelt zijn foto-uitrusting bijeen en springt in een vliegmachien. 
    Zandkorrels van over de hele aardbol staan in zijn portfolio.

                                          Afbeeldingsresultaat voor sandgrains greenberg

    Van http://sandgrains.com/Sand-Grains-Gallery.html geeft een overzicht van zijn werk
    Klik daar om de afbeeldingen te vergroten.
    Naast elke foto verschijnt een woordje uitleg over de aard van de korrel,
    de locatie en ook de vergroting van de microscoop.

    Er is zelfs Belgisch zand bij zijn werk, want sinds een eeuw of twee zit er ook
    een stuk typisch menselijke geschiedenis in het korrelmengsel dat zand is : industrieel afval.
    Het zwart-blauw stuk pollutie is duidelijk te zien tussen de kwartskorrels.
    Foto 08/35 is Belgisch zand. Wij weer hoor …

                                                            Afbeeldingsresultaat voor belgian sandgrains greenberg

    Een ander aantal mooie korrels. Hierbij staat de uitleg onder elke foto van de diashow.
    http://www.scientificamerican.com/slideshow/a-grain-of-sand-natures-secret-wonder/

    Van de NASA kreeg Greenberg een staaltje maanzand te fotograferen dat de Apollo 11 in 1969 meegebracht had.

                                                 Afbeeldingsresultaat voor sandgrains greenberg

    Over Prof. Dr. Greenberg : http://sandgrains.com/artist.html 
    Knappe kop en voor wie vragen heeft, zijn telefoonnummer staat erbij :o)

    m  – HiH-06/2015, bijgewerkt

    01-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.662. YSL & Majorelle

    geboren op 01/08, Yves Saint Laurent  van P²

    Yves Henri Donat Mathieu Saint Laurent, Franse modeontwerper
    (Oran-Algerije, 01/08/1936 - Parijs, 01/06/2008)
    Hij was de zoon van Charles Saint Laurent en Lucienne Mathieu.

    Toen hij zeventien was verliet Saint Laurent het ouderlijk huis om voor de ontwerper Christian Dior te gaan werken.
    Toen Dior in 1957 stierf, kreeg Saint Laurent op 21-jarige leeftijd de leiding over het toen slecht lopende modehuis Dior.
    De ontwerpen van Saint Laurent waren zo vernieuwend, dat ze tot grote successen leidden.
    Zo bijvoorbeeld de trapeziumjurk uit 1958, die ruim viel om de taille in plaats van deze in te snoeren.

    YSL voor Dior, 1958 - die trapeziumlijn herinner ik mij,
    ze leek op zwangerschapskledij en mijn jongste zus was op komst.
    Ik was zes en ik dacht dat alle dames in trapeziumjurk een kindje verwachtten.
    Het woord bevolkingsexplosie kende ik nog niet in 1958, het woord babyboom ookni.

    de trapeziumlijn Gerelateerde afbeelding Yves Saint Laurent - Dior - Robe 'Trapèze' - Soie - 1958

    Saint Laurent gebruikte zowel fel lichte, als donkere kleuren,
    en hij ontwierp ook één collectie waarvan alle stukken zwart waren.
    Tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog werd Saint Laurent opgeroepen om in het Franse leger te dienen.
    Na twintig dagen werd hij vanwege een zenuwinzinking opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis,
    waar hij onder andere met elektroshocktherapie werd behandeld.
    Vanwege zijn zenuwinzinking werd Saint Laurent de leiding over het modehuis Dior ontnomen.
    Samen met zijn partner Pierre Bergé begon hij daarop zijn eigen modehuis, met later de merknaam YSL.

    In de jaren zestig en zeventig zette Yves Saint-Laurent trends zoals
    het broekpak, de beatnik look en de puntlaarzen die tot dijhoogte de benen omsloten, de cuissardes.

    broekpak Afbeeldingsresultaat voor pinstripe pant suit YSL 1967 beatnik look  Afbeeldingsresultaat voor ysl beatnik look  Afbeeldingsresultaat voor ysl beatnik look cuissardes

    Midden jaren zestig ontwierp Saint Laurent een collectie jurken geïnspireerd op het werk van Piet Mondriaan.
    Deze ogen rechthoekig met zwarte omlijning, primaire kleuren en hebben een bedachte vlakverdeling.

    Afbeeldingen van YSL mondriaan Afbeeldingsresultaat voor YSL Mondriaan   Afbeeldingsresultaat voor YSL Mondriaan

    Tot Saint Laurents cliënteel behoorden onder meer zijn muze Loulou de la Falaise en de actrice Catherine Deneuve.

    De la Falaise & YSL Afbeeldingsresultaat voor loulou de la falaise YSL  Afbeeldingsresultaat voor ysl catherine deneuve YSL & Deneuve

    In 1993 werd het modehuis van Yves Saint Laurent voor ongeveer 600 miljoen dollar verkocht
    aan het farmaceutische bedrijf Sanofi. Zes jaar later werd het merk YSL gekocht door Gucci.
    Tom Ford kreeg de leiding over de confectie-collectie, terwijl Saint Laurent de haute couture-collectie ontwierp.
    In 2002 werd, mede als gevolg van Laurents leeftijd, drugsmisbruik, depressie, alcoholisme,
    kritiek op de YSL-ontwerpen en problemen met Tom Ford, besloten het couturehuis van YSL te sluiten. 

    https://en.wikipedia.org/wiki/Tom_Ford , https://fr.wikipedia.org/wiki/Tom_Ford   Tom Ford

    Hierna trok Saint Laurent zich meer en meer terug in zijn huis in Marrakesh, Marokko.
    Yves Saint Laurent overleed op 71-jarige leeftijd. Hij werd begraven in Marrakesh. 

    Afbeeldingen van jardin majorelle, marrakech ysl Gerelateerde afbeelding

    Pierre Bergé, 50 jaar lang de partner van YSL, geeft zijn visie over de verkoop van hun kunstcollectie.
    Bergé geeft in heldere woorden een kijk op de situatie, tussen de 01min48 en de 02min33,
    op wat volgens hem een kunstverzameling is en op wat er te gebeuren staat. 
    Op 03min14, geeft hij zijn visie over wat de verkoop is, volgens hem. Weer die heldere kijk.

    't Is in 't Frans, met Engelse ondertitels, toch maar klank aanzetten:
    http://www.youtube.com/watch?v=g65Qyau1078 03min35

    De documentaire dateert van 2010, een integrale versie op You Tube heb ik nog niet gevonden. Jammer,
    want die was heel interessant, vooral het gedeelte over hun tuin in Marrakech, le Jardin Majorelle.

    m - EZW-01/08/2013, herwerkt -
    https://www.pinterest.com/pin/531424824761966586/ , https://www.pinterest.com/pin/505951339359851612/ , https://www.pinterest.com/pin/368802656966227680/ , Afbeeldingen van Loulou de la Falaise YSL ,
    Afbeeldingen van Catherine Deneuve YSL , https://en.wikipedia.org/wiki/Loulou_de_la_Falaise , https://fr.wikipedia.org/wiki/Loulou_de_la_Falaise , https://nl.wikipedia.org/wiki/Catherine_Deneuve ,
    https://www.medias24.com/CULTURE-LOISIRS/161404-Un-musee-Yves-Saint-Laurent-bientot-a-Marrakech.html 

    01-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.661. --- afl. 090/121

    afl. 090/121 ~ De confrontatie

    Het motregende nog steeds. De vage schemering kroop mistig uit de aarde.
    Ik leek heel alleen op een zwarte plek. Ik stopte bij de vervallen pastorij in het dorp.
    Belde aan. Geen reactie. Ik wachtte nog een minuutje en liep toen naar de kerk. De zijdeur stond op een kier.
    Serge zat op een van de voorste stoelen bij het altaar. In jeans en hemdsmouwen.
    Een kwajongen op z’n zondags. Hij keek op. Een bleek verbaasd en toch uitnodigend sereen gezicht.
    Alsof hij me verwachtte en bij voorbaat wist wat ik hem te zeggen had: 'Ha, de Max!'

    Ik bleef wijdbeens voor hem staan, de rechterhand rond de revolver in mijn zak.
    Nog niets zeggend. Tegen vette varkens spreekt men niet. Die keelt men.

    'Tempori parce', monkelde hij. 'Wees zuinig met de tijd. Wat kan ik voor jou doen?'

    Ik reageerde niet. Hij bekeek me scherper. Argwanend. Dan weer zijn vaderlijke beroepstoon van zielenherder:
    'Max, kerel, hoe jij eruit ziet, zeg! Wat voor spoken heb jij ontmoet!
    Kom, ik heb nog een halve fles uitstekende Saint Estèphe.'

    'Blijf waar je bent!' siste ik giftig. 'Verroer verdomme niet of ik plak je hersenen aan je altaar!'

    'Potius mori', begon hij onzeker te stamelen, opeens erg bang lijkend.

    'Hou op met je gezever. Je weet verdomd heel goed waarom ik hier ben!'

    'Neen, Max, ik weet het echt niet.'

    'Jij hebt Gerda omgebracht, jij zwijn, en je rekent erop mij of wie dan ook die moord in de schoenen te schuiven.'

    'Max, ik … wat is dat voor larie … ik ...'

    Hij wou opstaan, schijnbaar diep verontwaardigd. Verblekend ineenkrimpend. Ik stootte hem brutaal terug.

    'Jij hebt Gerda van de trap geduwd en haar met een zwaar voorwerp de schedel verbrijzeld.
    Beken, smeerlap, geef toe dat jij het hebt gedaan!'

    'Waar haal je dat allemaal vandaan, Max?
    Ik heb met die vreselijke zaak niets, hoegenaamd niets te maken. God is mijn getuige …'

    'Loop met je god naar de kloten. Of nee, roep liever zijn hulp in, nu je hem broodnodig hebt.'

    Serge's lippen bewogen schichtig. Hij bad, de huichelaar. Smeekte zijn god om steun.
    Gesmoord bracht hij uit: 'Max, ik begrijp niet wat er met jou aan de hand is. Je draait door, man.
    Waar haal je toch al die onzin, die leugens vandaan? Ik herken je niet meer!'

    'Ik heb haar dagboeken gevonden!'

    'Welke dagboeken? De politie heeft toch alles doorzocht en …'

    'De politie heeft helemaal niks. Ik doorzie het nu allemaal. Jij en niemand anders heeft het gedaan. Jij! Jij!'

    'Nee, Max!'

    'Ja, smeerlap, ja!'

    Zijn adem ging sneller op en neer.
    Hij deed opnieuw een poging om op te staan, keek nu wit geschrokken in de loop van de browning.


    'Vooruit, schoft, de waarheid!'

    'Max, ik zweer je …'

    'Hoe heb je haar vermoord!'

    'Ik heb echt niet …'

    'Uit haar schriften heb ik opgemaakt hoe je haar behekst hebt met je demonische vertelsels,
    hoe je haar gestraft hebt eerst met paedicatio-aanrandingen …'

    'Wat !??'

    'Dat is, monster dat je bent, het uitvoeren met geweld van anale coïtus op een volwassen persoon,
    om een medisch gerechtelijke term te gebruiken. Knoop dit in je hoofd, je zal hem nog vaker horen.
    Nadien heb je haar vaginaal gepenetreerd, haar goedgelovigheid en naïviteit schandalig misbruikt
    en tenslotte heb je haar omgebracht, jij verdorven rotzak.'

    Hij staarde me eerst verwilderd aan, daarna vertwijfeld, hatelijk en duivels wraakzuchtig.
    Een in het nauw gedreven roofdier, dat bloed rook en zich uit behoudsnood zelfs op zijn eigen schaduw zou storten.

    'Max, blijf redelijk. Doe die revolver weg.'

    'Jij bekent nu en dan ga ik met jou naar de politie!'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    01-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    31-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ tijd is relatief

    hoe men tijd ziet/ervaart 

    Mme Henri wordt binnenkort 85 en besluit voor een paar maanden naar het zuiden te verkassen.
    Ze wil een klein comfortabel appartement, instapklaar en vooral
    niet teveel frullen & krullen of gedoe & poespas.
    Misschien koopt er ze wel meer dan één, om familie en vrienden te logeren.

    De jonge makelaar aldaar is in de wolken met zo'n welstellende cliënte en
    laat haar alvast foto's van de meest fabuleuze appartementen zien. 
    Bij elke set foto's zingt hij het lof van het te groot eigendom en
    elk en ieder te luxueus appartement prijst hij met jeugdig enthousiasme de hemel in. 

    "En dit hier, wat een koopje, Mevrouw! De investering van uw leven!
    Binnen tien jaar is dit drie keer de aankoopprijs waard en …"

    Mme Henri kende iets meer van investeringen dan het jonkie van dienst en onderbrak kregelig:
    "Tien jaar? Jongeman, op mijn leeftijd koop ik zelfs geen halfrijpe bananen meer."

    m  - EZW-11/2013, herzien 

    31-07-2018 om 01:45 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.660. de Kreta - krok

    Kreta in rep en roer door krokodil in stuwmeer
    maandag 07 juli 2014, 17u36 - Bron: BELGA - Auteur: kidr

    Het scenario voor een thriller:

    Op het vakantie-eiland Kreta wordt ijverig naar een krokodil gezocht,
    die in een stuwmeer ten zuiden van de badplaats Rethymnon zou leven.
    De Griekse nieuwszender Skai zond maandag nieuwe videobeelden uit
    waarop het reptiel duidelijk te zien is.

    Het dier zou anderhalve tot twee meter lang zijn.
    Lokale media speculeren erover dat het als huisdier werd gehouden.
    Als het te groot werd, zou de eigenaar het uitgezet hebben.
    De bewoners werden opgeroepen niet naar het stuwmeer te gaan
    en er in elk geval niet in te zwemmen.

    Ge zijt daar een beetje aan roeien, een beetje spelevaren, lui in het zonneke.
    Zalig niksdoen, zo zou elke dag van het jaar mogen zijn, vakantie …
    En dan ineens : naast de boot een wijdopen muil vol tanden.

    Op de videobeelden zwom de krokodil maandag beneden aan de stuwdam.
    Aan de oever hadden zich tientallen kijklustigen verzameld, aldus lokale reporters.
    De media en bewoners gaven het reptiel al verschillende namen zoals 'Manoliós' of 'Sifis'.
    Samen met experten werken politie en brandweer aan een strategie
    om het dier te vangen, aldus de openbare omroep.

    De mogelijke eigenaar van het dier werd opgeroepen zich bij de politie of brandweer te melden.
    'Zeg ons of u een of meerdere krokodillen in het meer hebt gegooid. Ook anoniem', luidde het in een verklaring. 

    Dat komt er dan nog bij : Werd er meer dan één dier gedumpt of
    is het probleem opgelost wanneer die ene krokodil gevangen is?

    Op Kreta doen ondertussen de wildste verhalen de ronde.
    De boulevardpers meent dat het dier zich kan voortplanten.
    Herders uit de regio verklaarden aan de lokale media dat er verschillende schapen worden vermist.
    Andere bewoners meldden dat de eenden op het meer zijn verdwenen.
    Een officieel standpunt over de geruchten is er niet.

    Dat de eenden verdwenen zijn, dat geloof ik direct. Een hongerige krokodil vreet alles.

    Dat van die schapen, dat zou een praatje van schapenboeren kunnen zijn. De opportunisten onder hen
    maken van de gelegenheid gebruik om bij de verzekeringen een voordeeltje te halen, denk ik. 

    Dat van dat voortplanten, 't zou kunnen dat het een wijfje is en dat ze bevrucht zou zijn.
    Onwaarschijnlijk maar niet onmogelijk. En dan legt ze eieren natuurlijk.
    Zijn er nu kleintjes op komst? En die worden groot? Griezelig idee voor Kreta.  

    het geluid dat men hoort is de drone, denk ik
    https://www.youtube.com/watch?v=ZVTB_1bhpdo 
    03min37, vanaf 01min29 komt de beest in beeld

    Volgens het scenario van mijn griezelfilm wordt het dier gevangen en gedood en opgezet en tentoongesteld.
    Terwijl het in een glazen kast staat te grijnzen naar de bezoekers krijgen we een beeld van het stuwmeer bij Rethymnon.
    Daar komen in alle stilte, zonder dreigende violen of andere griezelmuziek,
    -enkel het geritsel van de oevergewassen is te horen tijdens de aftiteling-
    daar komen een paar tientallen kleine krokodillekoppetjes boven water piepen. Hier is er al eentje. 

                                    foto van ’t Net Baby crocodile head over water — Stock Photo

    Dat is voor het geval er sponsors gevonden worden voor een vervolgfilm. Tot zover de fantasie.
    Het échte einde is dat het dier niet gedijt in te koud klimaat.
    Acht maanden later, 03/2015 : http://www.tovima.gr/en/article/?aid=690686 


    m – EZW-07/2014, bijgewerkt

    31-07-2018 om 01:44 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.659. --- afl. 089/121

    afl. 089/121 ~ Woede en haat

    Ik sloot het laatste dagboek, stopte het met de twee andere in een uitgerafelde tas uit de muurkast
    en bleef roerloos op de trap zitten.
    Met stijf dichtgeknepen ogen. Niet willend dat al die obscene beelden van mijn eega,
    honds parend met een priester, als jodelende kwelgeesten naar mij toedoken.
    Het was te veel ontzetting. Ik verdroeg het niet.

    Maar die beelden vermengd met haar vreemde, onzinnige, bange en schokkende woorden,
    met dat hele chaotische gebeuren, bestookten me feller en feller. Met hun ongeloof. Hun hoon.
    Hun waarheid vooral. Die me beetje bij beetje veel méér openbaarden.

    Gerda! Ik wist het nu! Verdomd ik wist het allemaal! De waarheid stond hier in dit schriftje,
    als in een gruwel van bloedletters gekerfd. Die bonsden en dreunden in mijn hoofd.
    Die waarheid. Ze maakte me ijskoud.
    Deed me kermen en blazen van afgrijzen, opstandigheid, woede, machteloosheid en onbegrip.
    Dat varken van een pastoor had Gerda het hoofd ingeslagen.
    Hij en niemand anders. Hij was haar moordenaar.
    Hij. Hij. Hij!

    Ik had daar nog uren kunnen zitten.
    Ik deed het niet. Ik had een opdracht. Serge rekenschap vragen. Hem doen boeten.
    Hem laten inrekenen. Eerst en vooral Vloesberghe opbellen.
    Hem in een notendop vertellen wat ik wist. Hem meteen tot onmiddellijk ingrijpen aanporren.
    Neen, wacht. Die eer gunde ik mij. In de allereerste plaats.
    Dit was de rekening, die ik vooraf met zo'n smeerlap had te klaren.
    Met die godverdomde schurk, die mij allicht de moord op Gerda in de schoenen had willen schuiven.

    Die demonische slijmerd van een ploert was beter lid geworden van de Spaanse Karmelieten van het Heilig Gelaat.
    Die dubieuze kring van afvallige paters in dat godverloren dorp El Palmar de Troya net onder Sevilla,
    waar de anti-paus Clemente Dominguez Gomez als een halfgare blinde mol had geregeerd.
    Duistere praktijken met vrouwen en kinderen waren schering en inslag geweest
    in die zogezegd door de ware godheid geheiligde gemeenschap.
    Tot een tiental geestelijken dringend naar een ziekenhuis in Sevilla werden afgevoerd:
    hun penis doorboord met een ring, rug en buik rood doorstreept en bloederig opengeslagen met bespijkerde stokken.
    In de naam van hun god kende zelfs het walgelijk ongeoorloofde geen grenzen meer.

    Ik stond recht. Mijn lichaam voelde aan als een stuiptrekking. Een plots oude man was ik.
    Met stramme loden armen en een zware sleur van andere ledematen en organen.
    Doch ook een man, die heel goed wist wat hem te doen stond. Dat zegde de browning in mijn regenjaszak.

    Ik haalde hem eruit, liet enkele kogels gedachteloos in mijn handpalm rollen.
    Stopte ze even mechanisch in de lader. Hield de revolver rustig mikkend voor mij,
    grijnsde breed-verachtelijk, alsof ik een Al Capone trawant was geworden.
    Liet de revolver weer in mijn zak glijden. Nam de tas met de schriften. Sloot de buitendeuren af en reed weg.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    31-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    30-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. ------ ze rukken op !

    We kennen tuinkabouters. Er bestaan ook boskabouters. Er zijn ook huis- en keukenkabouters.  
    En nu zijn er de parkkabouters ofte stadskabouters, dat zijn hangkabouters.
                 Ebros 4" Tall Badass Naughty Gnome Figurines Collectible Set of 4 Whimsical Dwarf Gnome Decors
    Ze komen van overal, ze zijn met veel en we weten wat een ondergrondse marginale beweging
    in een stedelijke omgeving met zich mee kan brengen. Gelukkig rekruteert de politie en is er nu
    aangepast blauw-op-straat.

                                                   
    m - HiH-04/2015, herwerkt - https://www.etsy.com/listing/217080035/police-gnome-statue-garden-gnomes

    30-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.658. meloenen

    gratis en voor niks

    Ergens in de jaren '70 waren we op vakantie in het Zuiden, de toenmalige partner en ik.

    Op een morgen stond er een vrachtwagen bij de ingang van de camping, met plakkaten erbij.
    De plaatselijke tuinders deelden hun oogst meloenen gratis uit. Het was een protest tegen iets.
    Tegen import van gesubsidieerde Italiaanse of Spaanse meloenen. 
    Ze duwden de cavaillons letterlijk in de handen van de kampeerders.

    De ene riep dat alles gratis was. De andere zei dat we mochten geven wat we wilden.
    Maar wanneer men van de douches komt heeft men geen geld op zak hè.
    Zo kwam ik aan de tent met een gratis cavaillon en met gemende gevoelens.

    Want die mannen hadden niet blij gekeken hoor. Die stonden daar niet voor een promotiestunt.
    Die stonden daar de arbeid van hun seizoen uit te delen, weg te geven. Gratis.
    Voor niks hadden ze gewerkt. En dat was te zien in hun ogen. 
    We zijn terug gegaan om die meloen te betalen, maar ze waren al weg. 
    Er lagen nog wat plakkaten met de rest van de meloenen erop.
    De lege kistjes hadden ze terug mee.

    Die meloenen waren dus gratis. Maar aan welke prijs …

    m  - EZW-12/2011, HiH-11/2014, herzien

    30-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.657. --- afl. 087+088

    afl. 087/121 ~ De bekentenissen

    19 juni - Heer, Mijn God, mijn verdriet is niet te beschrijven. Eigenlijk is het geen verdriet, maar koleire en grote schaamte.
    Gij weet, Heer, dat ik van jongs af aan moest horen dat ik niet van de slimste ben. Nu besef ik dat ik echt oerdom ben.

    Had ik van bij het begin van mijn huwelijk meer naar Max geluisterd. Doen zoals hij en mijn voeten aan iedereen vegen!
    Max is zo opgevoed, ik echter niet. Met hem wordt er rekening gehouden!
    Met mij gaat iedereen een gang. Iedereen, Heer, ook mijn zoon, soms toch.
    Gij niet, Heer, Gij aanvaardt de mens zoals hij is, slim of dom, gezond of gebrekkig.
    Gij maakt geen onderscheid. Maar Gij zit daarboven, waar alles peis en vree is.
    Moest Gij terug naar hier kunnen komen, Gij zoudt Uw ogen nogal opentrekken! 

    Gij hebt er geen gedacht van wat hier allemaal gaande is! Ver moet Gij zelfs niet zoeken, Almachtige.
    Uw eigen priesters, gewijd door de bisschop in Uw naam, generen zich niet om de gelovigen een peer te stoven.
    Ik weet wel, Heer, het zijn allemaal geen Serges. Maar waarom hebt Gij zo’n slechterik op mijn weg gezet?
    Wat heb ik U misdaan, Heer? Ik verdien dit toch niet?
    Op zo’n manier moet Gij toch niet verbaasd zijn dat menig mens salut zegt tegen Uw kerk?
    Wat zoudt Gij willen, Heer, als zelfs Uw eigen volk Uw tien geboden niet opvolgt!
    Mensen die niet in U geloven hebben het gemakkelijk, hoor! Kijk simpel naar Max.
    Zonde bestaat voor hem niet. Boetvaardigheid is alleen voor zotten en kwezels, beweert hij.
    Elk normaal wezen weet dat hij niet mag stelen, bedriegen of iemand de kop inslaan.
    Max heeft daarvoor geen god nodig, zegt hij. Zijn hemel zit tussen zijn oren, zegt hij en zijn paradijs werkt op een bureau in Brussel. 

    Ik zal U altijd nodig hebben, Heer, vooral volgende week donderdag.
    Tijdens de bedevaart naar Groot-Bijgaarden, ter ere van de heilige Wivina, ga ik Adrienne, Justine en Florence alles over Serge vertellen.
    Over zijn streken met het geld, misschien een beetje over mijn boetedoening, maar niet hoe ik misbruikt werd.
    Daarvoor is mijn schaamte te groot.
    Sta mij bij, Heer, laat het licht van Uw Goedheid schijnen en vertroosting brengen voor uw schaamtevolle dienares. 

    Heb Dank, O, Heer. 

    afl. 088/121 ~ Kiekekot brengt heil

    Delen van volgende passages zijn moeilijk leesbaar, vooral de introductie.
    Uit het gewirwar van lettertekens en halve zinnen heb ik uiteindelijk onderstaande gedistilleerd.

    21 juni - Bestolen heeft hij de schurk. Mijn twee kristallen kandelaars en de parels van mijn moeder zaliger.
    Ik dacht mijn laatste uur gekomen. Ik kan met moeite voet bewegen.
    En mijn hart blijft bonzen. Het houdt niet op en Serge is een uur weg.
    Hij is zot geworden! De zwarte vlekken voor mijn ogen verminderen.
    Slagen op mijn hoofd. Ik ben mijn nieuwe bril kwijt, afgevallen. 

    Moeite om mijn stylo vast te houden. Mijn vingeren beven. Mijn handen, ik kan dat niet bedwingen.
    Serge is een beul en een verkrachter. Een bedrieger van de smerigste soort.
    Heb vlakaf gezegd dat Adrienne en Florence donderdag alles zullen weten.
    Ik zwijg niet meer, voor niemand. Hij vloekte en maar schelden. Serge zei woorden die ik niet kon verstaan
    maar ik wilde dat niet verstaan hoor. Dat ik een sloerie en een loopse teef was.
    Ik moest zwijgen, anders zou iedereen weten dat ik hem verleid heb.
    Door met mijn bloot achterste voor hem te waggelen.

    Serge weet dat hij naar zijn geld kan fluiten. 

    Zijn klauwen gingen naar omhoog. Ik vreesde dat hij mijn keel zou toeknijpen.
    Een slag op mijn hoofd en ik flauw te vallen. Ik greep de stoel goed vast. Viel niet flauw.

    De sleutels van mijn kamer vond hij niet. Ze zaten in mijn zak.
    Hij hoorde ze zeker en vast rammelen. Over mijn lijk smerige dief, heb ik geroepen.
    Riskeer het niet om nog één vinger naar mij uit te steken.
    Als er met mij iets ergs gebeurt, zult ge groen lachen, dat zweer ik op het hoofd van mijn zoon.

    Hij spuwde in mijn gezicht. Hij weet dat ik al zijn beestige streken in mijn dagboeken heb staan.
    Die liggen sedert vrijdag bij mijn notaris, zei ik. Als er iets voorvalt krijgt Max die.
    Heb gelogen om geen slaag meer te krijgen, alle baten helpen.
    Maar ik ga dat toch doen, nog deze week. De stoel weggetrokken, ik viel. Serge bleef schoppen.
    Mijn staartbeen brandt in mijn rug. Hij heeft de schuiven opengetrokken. Ik kroop weg naar de tuin.

    Heb zeker een halfuur achter het kiekekot gezeten.
    Was hij gekomen, dan kon ik roepen op de mannen die in de nieuwe straat aan het bouwen zijn.
    Die zouden me wel gehoord hebben. Hij mag niet meer in mijn buurt komen.
    Zoals hij nu is, is hij tot alles in staat. Zal ik toch naar de politie gaan?
    Ik moet zien dat ik mij bescherm. Die pastoor is een monster! 

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    30-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    29-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ kleine & kat

    Lang geleden bezorgde ik de katten wat extra lichaamsbeweging met
    de weerkaatsing van de zon in het glas van mijn polshorloge.
    Die weerkaatsing liet ik op de vloer spelen.
    Nu gebruikt men voor datzelfde spel een laserlichtje. 
    Of het zo aangenaam was en is voor de kat om te jagen zonder iets te vangen weet ik niet. 

    Nu zou ik het met een speelgoedje doen ipv met een lichtje, om de dier niet te frustreren.
    Met een speeltje valt er tenminste iets te grijpen.

    Maar kijk. Deze kattepoes is niet de enige die jaagt op een loos lichtje, 
    de Kleine en de Kat zitten op dezelfde golflengte.
    klank aanzetten, anders hoort ge niks :
    https://www.youtube.com/watch?v=os4hYtlX3Vg 
    01min00

    Aanstekelijk hé, hoe de Kleine lacht.  
    m - EZW-09/2014, herzien, met een brede glimlach

    29-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.656. de andere Russen

    een andere kant van Rusland

    Dit soort filmpjes herstelt mijn geloof in de medemenselijkheid.
    Voorál wanneer het filmpje uit Rusland komt.
    Want er staat op You Tube nogal wat over de Russische verkeerstoestanden!
    Van cowboygedoe tot echte horror.
    Dit is filmpje zegt mij : rustig, rustig, er is ook een andere kant.

    Een camera op het dashboard is courant ginder, er zit dus niet noodzakelijk iemand te filmen in de wagen,
    de camera staat gemonteerd en loopt gewoon door terwijl de bestuurder … kijk zelf 

    klank zachtjes houden want het is een gans orkest
    maar die rustige muziek is wel goed gekozen, vind ik:
    http://www.youtube.com/watch?v=TzBInt4zljQ 
    05min34 van uw tijd 

    m - EZW-05/2013 - herzien

    29-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.655. --- afl. 085+086

    afl. 085/121 ~ Hete ijzers

    16 Juni - Zoals Ge weet, Heer, was het niet gemakkelijk om de knoop door te hakken, gisterenavond.
    Ze zeggen dat je het ijzer moet smeden terwijl het heet is. Mijn ijzer is allang heet, geloof me! 

    Serge zat op de altaartrap te bidden bij mijn binnenkomen.
    Hij keek zelfs niet op toen de deur openging. Ik heb middenin stilletjes plaatsgenomen.
    Na een goeie vijf minuten kwam hij bij mij. Hij draaide de stoel vóór mij om zodat wij tegenover elkaar zaten.
    Ik zag dat hij geweend had.
    Hij had met U gesproken, Heer. Hij had U verteld hoe hij vergiffenis aan U en mij wou vragen.
    Gij begrijpt toch, Heer, dat het mijn christelijke plicht was om hem wandelen te sturen.
    Dat is toch niet normaal, Almachtige. Wat hij wou doen, in Uw Huis nog wel! 

    Zou het kunnen, Heer, dat hij weet dat zijn schuldenlast bij U zodanig groot is, dat hij begint door te draaien?
    Ik vrees van wel. Ik heb hem gezegd, dat God geen enkel schaap laat vallen, zelfs zijn zwartste niet.
    Dat ik voelde dat Gij, in Uw grote Genade, mij evenmin liet vallen.
    Serge zei dat er tussen hem en mij een levensgroot verschil is: hij is priester.
    Ja, natuurlijk. Maar hij had daar eerder moeten aan denken! 

    Hij ging op de knieën zitten. Zijn hoofd boog naar de vloer en hij kuste mijn voeten,
    de toppen mijn schoenen eigenlijk. Ik wist niet wat ik zag, Heer, en nog minder wat ik moest zeggen:
    ‘Maar allez, Serge, wat doe je nu, gebruik je verstand!’ 

    ‘Christus heeft mij dit voorgedaan. Hij heef de voeten van zijn volgelingen gewassen en gekust.
    Wie of wat belet een priester om nederig en dankbaar de voeten van zijn volgelinge,
    zijn meest oprechte volgelinge, te kussen? Wie of wat belet die volgelinge
    om aan de laatste wens van haar schuldenaar te voldoen? Kom, Gerda, vrees niet, volg mij!’ 

    Serge nam mijn hand en leidde mij naar een biechtstoel.
    Hij deed de deurtjes open en ik moest op zijn bank plaatsnemen.
    Hij wou dat ik zijn biecht aanhoorde. Ik sputterde tegen. Dit was zijn eerlijkste verlangen, zijn laatste wens.
    Ik moest niet spreken alleen luisteren, zei hij. Ik luisterde maar ik zat daar echt niet op mijn gemak, Heer.
    Wat hij me toen allemaal opgebiecht heeft, mijn haren kwamen ervan omhoog. 

    Wist Gij, Heer, dat zijn moeder hemel en aarde heeft bewogen om aan een kind te geraken.
    Bij zo ver, dat ze aan de Heilige Maagd beloofde haar eestgeborene aan God te schenken.
    Een priester of een pater en als het een meisje was, zou het een nonneke worden.
    Na Serge zijn er nog twee gekomen. Maar hij had het aan zijn been. Hij was haar offer.
    Hij wou echt geen priester worden, eerder dokter of advocaat. Hij vond dat een betere manier om de mensen te helpen.
    Maar hij had geen keuze: ofwel seminarie ofwel zijn biezen pakken. Hij was toen nog geen zeventien.  

    Het schoonste van al, Heer, zijn oudste zuster wou niets liever dan in het klooster treden en die mocht niet.
    Ze hadden haar nodig op de boerderij.
    Hij vertelde me dat hij in zijn jonge jaren nogal opstandig en zeer opvliegend was, ook in het seminarie.
    Hij hoopte dat hij er zou buiten vliegen. Maar ze wisten toen al dat de roepingen aan het verminderen waren
    en dat ze, als het zo doorging, binnen twintig jaar
    zwarte priesters zouden moeten invoeren om nog iemand te hebben in al hun parochies.
    Daarom heeft het seminarie veel door de vingers gezien, ook zijn temperament. En zo is hij dan toch nog gewijd.
    Hij heeft er nochtans serieus aan gedacht zijn kap over de haag te smijten.
    Als priester had hij echter zijn vaste verdienste en woonst.
    De crisis was toen al aan de gang en als gewezen pastoor werk vinden?
    De vrouwen stonden niet aan te schuiven om hem te trouwen!
    In Brussel of Antwerpen zou dat minder een probleem zijn geweest.
    Maar Serge was een kind van de boerenbuiten, hij hield niet van grote steden.
    Hij heeft er dan maar het beste van gemaakt. Hoe ouder een mens hoe bezadigder.

    In een kleine gemeenschap zoals de onze viel zijn leven nog goed mee, zei hij.
    Maar ik moest niet denken dat het priesterschap een gemakkelijke job is.
    De mensen willen dat je er voor hen bent, op elk uur van de dag.
    Dat gaat zo in kleine dorpen. Als priester moet je overal problemen aanhoren en trachten op te lossen.
    Neem een handvol onderwijzers dokters, rechters en moeders samen, dan heb je ongeveer wat een priester moet zijn.
    Een geestelijke is meer dan een medemens. Moet altijd een goed luisterend oor en de juiste raad hebben.

    Maar een priester is ook een man met noden, pijnen en dromen. Hij fluisterde me zuchtend toe:
    ‘Wie luistert naar de mens in de priester? Ik heb geen thuis, geen vrouw.
    Ik kan geen stoom aflaten. Ik heb niemand. Ik ben full-full-timer, Gerda, vierentwintig uur per dag!
    Toen heb ik een goed mens zoals jij leren kennen, een gelovige vrouw en een fantastische moeder.
    Ik heb die geweldige vrouw dag na dag zien wegkwijnen van verdriet door de ontrouw van haar man.
    Een man die zo’n vrouw niet waard is. Een man die met ons geloof de spot drijft.
    Een man die met plezier zijn vrouw door hellevuren laat gaan en al onze hulp weigert.
    Max was je gek aan het maken, Gerda. Besef dat toch!
    De angsten die hij je bezorgde! De schuld- en wraakgevoelens, diep in jou.
    Jij het toppunt van vergevingsgezindheid! De demonen in je lichaam,
    wie heeft jou begrepen, wie heeft jou geholpen om ze te verdrijven?
    Kan jij je inbeelden wat dit voor mij al die jaren betekend heeft?
    De vrouw naar wie mijn diepste gevoelens uitgaan, de vrouw die iets te laat in mijn leven kwam …’

    Ik vroeg Serge om met die verwarde biecht op te houden.
    Kon het niet langer meer aanhoren. Waar eindigde de waarheid? Waar begon de leugen?

    ‘Gerda, ik wil dat je alles weet. Weinig mensen bezitten de gave gewoon logisch te denken.
    Jij wel. Ik weet het, je zelfbeeld is te negatief. Je beseft de kracht niet die je uitstraalt,
    de invloed die van jou uitgaat! Dat doorzettingsvermogen van jou!
    Ik ben iemand zoals jij onwaardig, ik een priester.
    De dames gaan meteen arriveren voor de avondreünie.
    Gerda, alsjeblief, sta me nog een kwartiertje van je tijd toe.
    Neen, niet vandaag. Morgen, bij jou thuis. Ik moet met iemand kunnen praten.
    Gerda, hoe vaak heb ik in het verleden tijd voor jou gemaakt?
    In ruil voor al die uren, kan je me die luttele minuten toch niet weigeren.
    De poetsvrouw komt toch ’s vrijdags? Je bent dan niet alleen met mij!
    Ik heb je raad nodig, Gerda. De situatie is zo dramatisch dat
    vleselijke lust nu voor mij totaal onbestaande is. Gerda, alsjeblief!’ 

    afl. 086/121 ~ De bevestiging

    17 Juni - Heer Jezus Christus, Gij hebt gezegd:
    vraagt en gij zult verkrijgen, zoek en gij zult vinden, klop en u zal worden opengedaan.
    Zou ik die drie dingen terzelfdertijd mogen doen, Heer? Ik geraak er anders niet meer uit.
    Dat fameus kwartiertje van Serge is zeker een dik uur geworden!

    Toen hij arriveerde, zag ik dat hij in zak en as zat. Nochtans in de vroegmis zoudt ge dat niet gezegd hebben.
    Opperste Rechter, moest ik nu weten in welke psalmen, en waar in het Boek der Openbaring of in het Evangelie
    ik moet zoeken om al die vragen in mijn hoofd te beantwoorden, ik zou nu bij U niet aankloppen.
    Maar ik weet niet waar te beginnen.

    Alwetende, Serge heeft U toch ook al verteld van zijn problemen?
    Miljoenen mensen hebben reeds tot U gebeden om hun verstand te verlichten, om hen te helpen met Uw wijsheid.
    Ook tot de Heilige Moeder. Aan de grot van Lourdes, in Oostakker, in Beauraing overal hangen de muren vol met
    plastieken handjes, beentjes en platen als dank voor genezing en steun.
    Zelfs in onze kerk hangen er enkele.
    Als Gij dat voor al die mensen doet, is het dan niet mogelijk Uwe priester ook te helpen?
    Ik weet het, Heer, er zijn dingen gebeurd die het licht niet verdragen.
    Maar hij was niet alleen. Uw boetelinge heeft er ook schuld aan, zelfs al heb ik dat eerst niet geweten.

    Vandaar, Oppermachtige, dat ik mij nederig tot U wend om hem te helpen.
    Hij had ten zeerste gehoopt op een grotere tussenkomst van de gemeente,
    doch de gemeenteraad, overwegend liberalen en socialisten, heeft de beloofde 5000 euro zomaar verworpen.
    Onze collecte heeft amper 200 euro opgebracht en van de wafelslag moet de afrekening nog gemaakt worden.
    Justine zegt dat ze al zal tevreden is als de kosten gedekt zijn.
    Een ongeluk komt nooit alleen, Heer. Hij heeft tevens zware kosten aan zijn auto.
    Die wagen is al meer dan zeven jaar oud. Ik moet toegeven, hij heeft er van in den beginne mee gesukkeld.
    Garage in en garage uit. Hij rijdt nu met de auto van Florence. Maar Serge wil van haar goedheid geen misbruik blijven maken.

    Hij smeekte me om hem een lening toe te staan van 4500 euro. Hij zou dat op twaalf maanden kunnen afbetalen met een goeie intrest.
    Misschien zelfs nog eerder. Voor mij was dat een peulschil, beweerde hij. Allemaal goed en wel, maar die peulschil zit bij mijn zoon.
    Serge begrijpt niet dat Max wel zijn geld terugkrijgt en ik niet. Hij zei dat ik veel te weinig haar op mijn tanden heb.
    Het stomste wat een ouder kan doen, is al zijn geld toevertrouwen aan kinderen, zei hij.
    Precies of Francis me bij de bok zal zetten!
    Ik zou niet weten waarom ik geheimen moet hebben voor mijn bloedeigen zoon. 

    ‘Omdat je aan dat geld nooit aan kunt, als je het nodig hebt, Gerda, omdat je altijd een reden moet opgeven,
    omdat zoiets meneer niet zint en omdat ik absoluut nu wil weten of je me gaat helpen, daarom!’
    Hij begon opnieuw te roepen. Ik sloot vlug de terrasdeur. De oren van Ingrid de kuisvrouw staan altijd open.
    Ik heb hem duidelijk gemaakt dat niet ik, maar hij geld nodig had.
    En als hij gekomen was om wild tegen mij te schreeuwen, hij wist waar de deur was.

    Hij veranderde onmiddellijk in een lam en verzocht mij heel nederig of hij maandagvoormiddag nog even mocht binnenkomen.
    Hij zou een schuldbekentenis bij hebben en een afbetalingsplan. Ik kon dat zelfs aan Francis tonen.

    ‘Hij zal versteld zijn van de intrest die ik aan zijn moeder beloof.
    Acht vijfenzeventig procent netto, Gerda, Daar kan die zoon van jou niets op tegenhebben!
    Alles zwart op wit. De rekening is vlug gemaakt!’
    Ik moest Serge tot driemaal toe beloven dat ik hierover goed zou nadenken.
    Ging ik akkoord, dan zou het toch mogelijk zijn de helft van de lening cash te voorzien, wou hij nog weten.
    Hij zegende mij en vertrok, keerde zich om halfweg de oprit om en zwaaide glimlachend ten afscheid.

    Ingrid kwam vragen of ze een en ander van Delhaize moest meebrengen.
    ‘Ja, madame’, merkte ze op, ‘wat een keel en dat voor een pastoor!
    Roept hij in de kerk ook zo? Geen wonder dat de mensen op een ander naar de mis gaan!
    Ik mag me daar niet mee bemoeien, madame.
    ’t Is niet omdat ik niet katholiek ben, maar die man heeft serieus een slag van de molen gekregen.
    Ze zeggen ook dat hij geweldig drinkt!’

    ‘De mensen weten altijd iets te vertellen, Ingrid,
    en meneer pastoor is doorgaans een fijne en beleefde man. Maar hij heeft nu een paar probleempjes.’

    ‘Probleempjes, madame? Hij staat overal in ’t krijt! Zijn rammelkar, al drie weken bij onze garagist.
    Alfons begint er niet aan want meneer pastoor moet eerst zijn oude facturen betalen.
    De baas van mijn man, heeft hem buitengeworpen en gezegd dat hij op een ander moest gaan om zijn stallingen te laten afbreken.
    Al zeven maanden wacht hij op zijn voorschot. Mijn man zegt dat die zaal één groot krot is. Staat op invallen. Goed voor afbraak.
    Dan heeft die gast nog het lef om een tussenkomst van de gemeente te vragen! Naar het schijnt hebben ze hem vierkant uitgelachen.
    Geen halve cent, zei onze schepen. Hij is daar ook zo beginnen te tieren, zelfs te vloeken.
    Het is niet om u te kleineren, madame, maar die kruisdragers denken dat alles hun gepermitteerd is
    en dat iedereen voor hen moet kruipen. Die tijd is al jaren voorbij, gelukkig maar!’ 

    Heer, mijn God, hebt Gij dat allemaal gehoord? Gij wist het, nietwaar!
    Gij hebt mij willen sparen, al die tijd. De woorden van Ingrid zijn het teken waar ik U om gevraagd heb.
    Serge blijft me beliegen. De voorschotten, die ik hem heb toevertrouwd, mijn monstrans en mijn gebedenboek?
    Allemaal aftroggelarij, allemaal leugens. De maat is nu meer dan vol! Ik zal hem dwingen de waarheid te vertellen.
    Ik moet maandag weten wat hij met mijn geld heeft uitgespookt.
    Meer nog, ik eis dat hij me terugbetaalt. Als het moet dan vertel ik alles aan Francis.
    Genoeg is genoeg! Adrienne, Florence en Justine worden eveneens ingelicht. Wie weet wat heeft hij hun reeds afgetroggeld!
    Serge is een schurk. Nu heb ik hem door!

    Heb dank, O, Heer, voor de woorden van Ingrid, Uw goddelijk teken,
    ik heb zoveel twijfel gehad. Nu zijn mijn vermoedens bevestigd.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur: http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    29-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    28-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ lookalike + nep

    wat zet ik vanavond op tafel

    Zaterdag is onze luie dag. Dan houden we het simpel.

    - Voor vanavond zou ik iets met provençaalse saus willen maken, maar wat?
    - Gehaktballen, zei LM. 

    Als ik een favoriete saus mag kiezen, dan mag hij over het vlees beslissen hé.
    Goed. Met gehaktballetjes dus, het mediumformaat, bereid à la moi.
    Met een pasta en kaas.

    - 't Zal een niet de orthodoxe saus worden hoor, 't wordt een 'soortement provençale'.
    - Ah? Een lookalike?
    - Zoiets ja, een provençale-lookalike.
    - Goed, zei LM, bij een lookalike zal ik al eens een simpel nepwijntje uitzoeken.

    Vanavond op tafel : Lookalike + Nep. En tóch denk ik dat het lekker kan worden.

    m - HiH-06/2015,  en sindsdien al vaak lekker bevonden

    28-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.654. geheim

    een geheim kan soms een groot vergif worden van P²

    Dat is zo.
    Als iemand niet bestand is tegen een zware realiteit, moet voor de gemoedsrust van die persoon
    de waarheid soms verbloemd of verzwegen worden, een tijd lang of voor altijd …
    En dan blijft men zelf zitten met de ware toedracht hé.

    'k Vindt het struis hoor, mensen die kordaat stellen :
    'wees recht voor de vuist, dan heb je geen geheimen nodig'.
    Maar als men bij broze mensen iets wil vermijden of voorkomen
    dan kan het erg nodig zijn iets onvermeld te laten en de weg van de stilte te kiezen.
    Geen zout in de wonde, maar het genadig zwijgen. 
    De prijs voor dat zwijgen betaalt men zelf wel, het vergif van het weten.
    Dat kan er nog wel bij, want de gemoedsrust van de persoon in kwestie is dat soms waard.

    – HiH-07/2015, bijgewerkt

    28-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.653. --- afl. 083+084

    afl. 083/121 ~ Gesterkt door hierboven

    13 juni – Heer, mijn God, ik durf mijn missaal niet meer te openen.
    Mijn jarenlange geestelijke begeleider ligt op de linnenkast.
    Ik ben de christelijke naam van Gerarda niet langer waardig.
    Maria-Magdalena noch minder. Ik ben zelfs geen schuldenaar meer. Ik ben een soort onmens.
    Door mijn geloofsovertuiging en mijn niet aflatende gehoorzaamheid werd ik Uw zwart schaap.
    Jarenlang heb ik alle vertrouwen gehad in de woorden, die Gij in de mond van Serge hebt gelegd.
    Nu weet ik, Heer, dat dit niet altijd Uw woorden waren.

    Serge heeft mij misleid en mij aangezet tot daden, die in Uw ogen geen genade kennen.
    Wat ik niet versta, Heer, is dat Gij in Uw grote wijsheid Serge hebt laten begaan.
    Gij hadt hem moeten een slag van Gods hand geven. Het is juist, Heer,
    ik weet dat Uw handen dienen om te zalven en te steunen, maar Gij hebt ook twee voeten!
    Op het moment dat hij met mij zo’n dingen deed, mij gebruikte en ik al die pijn moest verdragen,
    hadt Gij die voor mijn part gerust mogen gebruiken.
    De Schepper heeft mij wel veel geloof meegegeven bij mijn geboorte,
    maar wetende wat ik nu weet had ik liever wat meer verstand gehad.

    Mijn moeder heeft me dat nog gezegd. Gewoon wat boerenverstand was al genoeg.
    Max heeft altijd gesproken over mijn goedgelovigheid en mijn onnozelheid.
    Tot op zekere hoogte had hij gelijk. Dat zie ik nu zelf in.
    Ik zou nog liever mijn tong afbijten dan hem dit te bekennen.
    Moest Max maar een beetje weten van wat er tussen mij en Serge is voorgevallen!
    Waarom dat is voorgevallen! Gij zoudt wat zien, Heer.
    Hij zou er vlug korte metten mee maken. Hij weet de weg, hij zit aan de bron.
    Zijn gazet zou er vol van staan.

    Aan de andere kant, ik zit er ook tussen.
    Als mijn naam wordt beschadigd, beschadigt Max ook zijn aangezicht en dat van mijn zoon.
    Heer, ik ben ten einde raad. Verlicht mijn pad en toon me de weg
    om Serge het gras vanonder zijn voeten te maaien. Liefst zonder dat hij zijn mond over mij opendoet.
    Ik weet niet waar ik zou moeten kruipen van schaamte als deze feiten aan andermans oren komen.
    Serge moet boeten, Heer. Niet op de dag van het laatste oordeel, dat duurt nog veel te lang.
    Hij is zo sterk als een os, kan wel honderd worden. Neen, zo’n priester mag niet langer vrij rondlopen. 

    Het is best mogelijk dat hij Adrienne of Justine vroeger ook benaderd en onteerd heeft.
    Hij is tot alles in staat. Geldwolf en verkrachter. Justine zou zwijgen uit schaamte, Adrienne niet.
    Nee, Adrienne durft hij niet aan te pakken, hij is daarvoor te laf.
    Hij weet dat ze alles uitbazuint. Alleen dwaze en onnozele vrouwen zoals ik, daar kan hij mee sollen.
    Niet met een gendarme als Adrienne.
    Excuseer mij, Heer, de telefoon gaat. Het zal vast en zeker mijn zoon zijn.

    Heer, ik beef over gans mijn lichaam. Het was mijn zoon niet.
    Gij gaat al Uw oren niet geloven, Heer, het was mijn onteerder.
    Mijn eerste gedachte was de telefoon toe te smijten. Maar ik heb me kloek gehouden en geluisterd.
    Hij moet niet weten dat ik schrik heb van hem. Ik krijg al hartkloppingen en vapeurs alleen door zijn stem.
    Hij zei dat hij niet wist hoe hij moest beginnen. Ik antwoorde ferm dat hij moest beginnen met het begin.
    Hij moet geschrokken zijn, want ik schrok ook toen ik mijn eigen stem hoorde. Zo bazig, Heer!
    Had Gij misschien mijn stembanden in de hand?
    Als dat zo is, aanvaard mijn opperste dank, O, Heer. Ik weet dat Gij opnieuw achter mij staat.

    Om terug te komen op mijn onteerder: hij wil me zien en spreken.
    Ik heb hem feestelijk bedankt. Met al de Chinezen, maar niet met deze, riep ik hem toe.
    Toen begon hij te wenen. Hij kon het niet meer aan. Hij zat tot over de oren in de problemen.
    De enige, op wie hij alle hoop had gesteld, had hem in de dieperik geduwd.
    Hij wou me nog een keer apart zien om mij vergiffenis te vragen voor al het onrecht dat hij me had aangedaan.

    Hij moest ook aan U, Heer, schuld bekennen en wou boete doen. Hij had me nodig als getuige.
    Mijn aanwezigheid zou hem ontlasten van zonden op de dag des oordeels.
    Pas als dat gebeurd was, kon hij met een geruster gemoed de wereld vaarwel zeggen.
    Ik moet U eerlijk bekennen, Heer, de manier waarop hij zo sprak,
    het sloeg in mijn benen en daarom vroeg ik hem: ‘Je bent toch geen zottigheden van plan?’

    ‘Gerda, engelbewaarder van mij, ik volg de stem van mijn geweten.
    Als er een mens is, die zich niet schuldig mag voelen door mijn daden, dan ben jij het.
    Vergeet dat nooit. Jouw ziel en gemoed zullen rust kennen.
    Bekommer je niet om mij. Je betekent te veel voor mij.’

    Geef toe, Heer, dat zoiets prietpraat is. Berouw komt na de zonde.
    Gij hebt daar toch niks mee te maken, Almachtige?
    Zoudt Gij Serge echt doen inzien hebben dat hij mijn geloof en onschuld schandalig heeft misbruikt?
    Hebben mijn gebeden van de laatste dagen en nachten er dan toch iets aan gedaan?

    Wel, Heer, het is best mogelijk! Ik voel ook goed aan dat Gij mij stukken sterker hebt gemaakt.
    Ik denk dat ik hem aankan. In alle oprechtheid gezegd,
    diep in mijn hart tracht ik ernaar om hem het een en het ander betaald te zetten.
    Op een godvruchtige manier, hoor, Heer. Het zal mij goed doen. 

    Heb dank, O, Heer.

    afl. 084/121 ~ De Shakespeariaanse vraag

    15 Juni – Heer, mijn God, ik groet U. Ik was goedgezind vanmorgen.
    Heb mijn stoute schoenen aangetrokken en ben naar de vroegmis geweest.
    Er zat wel tien man meer dan vorige week. Dat moet U toch plezier doen, nietwaar!
    Mij ook. Mijn eerste gedachte was dat Gij, Heer, die mensen hebt aangespoord om mij te steunen.
    Gij weet alles, dus Gij wist dat ik zou gaan. Gij moet niet doen alsof, Heer.
    Pas op, ik weet dat Gij lacht. Af en toe zie ik U ook! Dat wist Ge niet, hé?

    Ik ben, tegen mijn oude gewoonte in, op het laatste nippertje gekomen.
    Serge was nog in de sacristie.
    Ik heb mij tussen Adrienne en Madeleine gezet, kaarsrecht, mijn handtas op de knieën.
    Mijn stoel was vrijgehouden. Adrienne en Justine bekeken me alsof ze Lazarus zagen.
    Madeleine’s mond ging nog meer naar beneden dan anders. Ik hoorde haar snuiven.
    Ze snuift altijd als ze iets hoort of ziet wat haar niet aanstaat.
    Ik verdenk er haar van dat ze een pik op mij heeft. Alleen omdat Serge meer tegen mij sprak dan tegen haar.
    Vroeger, bedoel ik, toen ik nog niet beter wist. Florence en Madeleine denken dat ze heimelijk verliefd is op Serge.
    Elke week wast en strijkt ze voor hem, stopt zijn kousen en maakt soep voor hem. Hij ziet haar echter niet staan.

    Ik was benieuwd hoe Serge zou reageren als hij mij zag zitten.
    Adrienne had mij zondag getelefoneerd. Ze wou weten waarom ze me nog niet had gezien in de kerk.
    Ik heb haar wijsgemaakt dat ik problemen had met de bloeddruk en zo.
    Het was niet wijs om ’s morgens met nuchtere maag naar de vroegmis te gaan.
    Ze droeg nog altijd gips en wees erop dat Serge er niet goed uitzag.
    Precies of hij serieus in de put zat. Madeleine was er zodanig vanonder de voeten,
    dat het in haar darmen geslagen was. Serge liep erbij zoals een gedrogeerde beweerde ze.

    De deur van de sacristie ging open en mijn onteerder in stijfgestreken witte albe liep sukkelachtig,
    de handpalmen tegen elkaar en de ogen neerwaarts, naar het altaar.
    Hij zag er echt slecht uit. Hij scheen te strompelen. Zijn gezicht was vaalgrijs.
    Wallen onder de ogen. De zware hals verdwenen tussen zijn schouders.
    Hij keek op. Zag mij. Maar hij was niet verrast, Heer. Hij glimlachte zelfs minzaam.
    Zijn zware hals herrees meteen uit zijn schouders. Zijn ogen straalden.
    Florence, die dag van dienst aan het altaar, was uit haar lood geslagen en vond haar tekst niet.
    De heilige martelaren Vitus, Modestus en Crescentia kregen vanmorgen een pracht van een nagedachtenismis. 

    Daarna kwam Serge mij onmiddellijk begroeten.
    Hij vroeg of het beter ging. Ik knikte. Ik moest wel veinzen, Justine liep naast mij.
    ‘We mogen je vanavond toch verwachten, Gerda?’ vroeg ze.

    Vooraleer ik een woord kon uitbrengen, was hij daar:
    ‘Natuurlijk komt zij vanavond. Je ziet er goed uitgerust uit Gerda! Je hebt geen enkel excuus meer.’

    Hij vergezelde me ongevraagd tot in het portaal. Justine verplaatste hier en daar enkele stoelen.
    Hij maakte van haar onoplettendheid gebruik om me toe te fluisteren dat hij me verwachtte
    omstreeks kwart over zes. In verband met ons laatste telefoongesprek.

    Ik heb niets geantwoord, Heer. In feite wil ik niet gaan.
    Langs de andere kant, gesterkt door Uw hand, zou ik hem met plezier zijn vet willen geven.
    Wat denkt gij, Heer? Ik ga nu een uurtje wieden. Straks komt Francis.
    Als hij weg is, zal ik zien hoe mijn muts staat. Almachtige, denk Gij er ook eens over na, alstublieft?

    Heb dank, O, Heer.

    Mijn zoon is pas vertrokken. Ik vermoed dat er opnieuw een haar in de soep ligt daar in Keerbergen.
    Het valt meer en meer voor de laatste weken. Ik merk het aan zijn manier van stappen en praten.
    Als ik over iets begin, springt hij direct op wat anders.
    Hij heeft me wel verteld dat ze dit jaar in augustus niet met vakantie gaan. Ze raken er niet aan uit.
    Mijn zoon wil rust. Misschien enkele dagen ergens in het Zuiden van Frankrijk. In feite zou hij liever thuis blijven.
    In september heeft hij immers een studiereis van een drietal weken naar China. Met een beperkt groepje dit keer.

    Twee jaar geleden is hij in gezelschap van de prins en enkele ministers naar Korea geweest.
    Fier dat ik toen was! Ik heb hem op TV met zijne Hoogheid zien praten.
    Pat heeft dan drie weken geen woord tegen mijn zoon gezegd. Zo kwaad.
    Gewoon omdat ze niet mee mocht. Ik kon mijn zoon geen ongelijk geven.
    Heer, ziet Gij haar daar al lopen tussen dat chic en slim volk? 

    Ze gaat dus niet mee naar Frankrijk. Zij wil naar Amerika, wil tussen het rijk volk zijn.
    Meer dan twaalf uur vliegen om tussen de massa te lopen!
    Heer, ze is dan toch beter af met Blankenberge? Madam wil dat niet.
    Madam vindt Blankenberge te veel friet- en mayonaisevolk.
    Weet Gij wat hun probleem is, Heer? Te veel geld en geen kinderen.
    Wie ben ik echter om me daar mee te bemoeien. Ik heb al genoeg aan het hoofd!
    Het is nu halfzes en, eerlijk gezegd, ik sta in beraad. Gaan of niet gaan.
    Waarom hoor ik van U niets, Heer? Gij weet hoe onzeker ik ben.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur: http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=80

    28-07-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!