'k Ben nogal slordig met medicijnen. Ooit was dat anders.
Dan sliep nog goed ik en toen was er regelmaat in de besognes van de dag.
Shipshape bijna. En dat was wel gemakkelijk.
Door die routine bleef een hoop tijd vrij voor andere bezigheden.

Een jaar of tien geleden is dat veranderd, samen met een paar andere dingen.
Sinds dan slaap ik slecht en is het uit met de orde en de regelmaat. 
Om de medicijnen op uur en stond te nemen zal ik al zeker geen wekker zetten op 8h ’s morgens.
Stel dat ik juist in slaap geraakt ben, dan ga ik mezelf toch niet wakker bellen zeker!

Eigenlijk heb ik geen echt dag- & nachtritme meer. Sommige dingen doe ik
terwijl andere mensen slapen, zolang het maar geen lawaai maakt. 
Stofzuigen doe ik dus niet wanneer men slaapt. Dweilen wel.
De douchecabine uitschuren kan niet 's nachts, teveel gebonk.
Al het andere poetswerk in de badkamer kan wel.

Peterselie hakken doe ik ook niet meer wanneer het donker is.
Soep mixen wel, ik heb nu een rubbermatje om
onder de pot of onder de maatbeker te zetten, dat matje dempt het geluid heel goed.

Qua nachtgeluiden : de wasmachine kan, de droogkast niet.
Vreemd, maar het is zo. Nuja, alles gaat toch al jaren op de droogtoren,
de droogkast staat er maar in geval van nood.

Als ik dit overlees lijkt het leven hier nogal bohémien & chaos, maar dat is het niet.
Het is eerder een vrije interpretatie van wat 'orde & regelmaat' is.

Gek genoeg word ik wel intijds wakker om aan de maaltijden te beginnen.
Dat is iets dat al meer dan dertig jaar ingebakken zit, wat dat betreft doet mijn innerlijke klok het nog wel.
Met de 3 tussenmaaltijden van LM erbij geteld, zijn er nu zes eetbeurten per dag.

Nu nog die medicijnen ergens een vast moment geven. 
Een vaste plek hebben ze al. Ze zitten in een mandje dat niet aan medicijnen doet denken. 

m - EZW-08/2013, herwerkt