Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    13-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.685 .--- afl. 103/121

    afl. 103/121 ~ Backhand en forehand

    Mijn mobieltje ging. Marianne wou weten of ik nog lang in Keerbergen bleef.
    Ze was moe en wou slapen. De tafel stond gedekt.

    'Niet te laat, hé schat. Maak me gerust wakker. Ik wil weten hoe Francis reageerde!
    Voorzichtig op de baan want het blijft maar regenen. Kiss you, love you. Doei!'

    Kermit was blijkbaar uitgerust met bionische oren. Haar nasale stem verbrak de stilte:

    'Wie weet met hoeveel hij er vandoor is! Staat dat nergens in die dagboeken?
    Je kunt maar zien dat je een goeie advocaat neemt! Er moet toch nog iets te recupereren zijn, zeker?'

    Francis bleef ijzig kalm. Kroop uit de ongemakkelijke zetel recht.
    Wou ons gesprek ongestoord in zijn werkkamer verderzetten.

    'Ben ik weeral te veel? De geheimen van de Cijnensen zeker? Achter gesloten deuren!
    Is het zo erg wat die twee samen hebben uitgespookt! Ik val van niets meer achterover.
    Zeker niet van pastoors en gelovige trezebezen. Stille waters en de rest, als je het me vraagt!'

    'Jou wordt absoluut niets gevraagd, bemoeial. Geen woord meer over mijn moeder! Begrepen! Kom, pa.'

    Kom, pa! Gemakkelijker gezegd dan gedaan op zo’n laag-bij-de-grond-zitje.
    Francis greep me bij de handen en trok me op. Kermit versperde de deur naar de hal.

    'Ik nog zwijgen? Lees wat moeder-overste over je vrouw uitkraamt.
    Madam deed bedevaarten omdat ze een kleinkind wou.
    Maar madam zou haar hart vasthouden met zo'n schoondochter als moeder.
    Met mijn lange nagels kon ik nog geen pop treffelijk aankleden.
    Zo schrijft ze dat. Plezant! Het enige dat zij goed kon vasthouden was haar paternoster, verdomme.
    Heeft dat mens op mijn kap gezeten, zeg! 't Staat hier. Over haar zoon geen woord!
    Hoe zou ze! Ik had beter de vrucht-van-haar-lichaam zijn boekje opengedaan!
    Meneer-nooit-geen-zin! Maar ja, mijn kind schoon kind.
    En zeggen dat ik elke dinsdag naar haar stomme prietpraat moest luisteren!
    Zwierig tegen mijn goesting. Daarvoor waren mijn nagels niet te lang, hé!
    Allemaal dank zij je charmante pa daar!'

    Francis' mond was dichtgeknepen, zijn hand reageerde wel.
    Met Gerda's schriftje nog wel. Eerst backhand dan forehand tegen Pats oren.
    Ze bedwong haar tranen en stormde naar boven.
    Francis ging naar zijn werkkamer.
    Ik stond in beraad: vlug afscheid nemen en naar huis gaan of doorpraten met mijn zoon na zo'n scène.
    In dit gezin was er meer dan één kink in de kabel.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    13-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    12-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ schooltaak

    JEFF, de piepjonge kunstenaarsziel
    de schooltaak was : schrijf een brief aan god

                                                                               beste god,
                                                                               het is fantastisch dat ge telkens weer 
                                                                               de sterren op de juiste plaats krijgt.
                                                                               Jeff 

     A painting of a scene at night with 11 swirly stars and a bright yellow crescent moon. In the background there are hills, in the middle ground there is a moonlit town with a church that has an elongated steeple, and in the foreground there is the dark green silhouette of a cypress tree and houses.  Image  Starry Night Over the Rhone.jpg

    Deze gedachte moet ook Vincent van Gogh gehad hebben toen hij zijn sterrenreeks maakte.
    Jeff is veel jonger dan van Gogh toen, maar hij is voldoende onder de indruk van het nachtelijk uitspansel
    om god te laten weten dat hij zoiets grandioos vindt, elke avond maken dat de sterren op hun eigen plaats komen te staan.

    - Dear God, © Stuart Hample, Eric Marshall, 1967? , http://forums.redflagdeals.com/ok-children-lets-write-letter-god-331274/ 

    12-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.684. telefoneren

    Soms ben ik geërgerd wanneer de telefoon gaat.
    Waarom dat zo is weet ik niet, maar mijn eerste reactie is :
    " ZUCHT, wat nú weer! Het was hier zo rustig. "

    Dat gevoel trekt weg hoor, maar ’t is wel de eerste reactie. 
    Ik zal ook zeer, zéér zelden zelf iemand opbellen. Enkel als het echt niet anders kan,
    of als ik vermoed dat de correspondent om een of andere reden niet per mail te bereiken is.
    Of als het vertrouwelijk is, wanneer er geen dingen op schrift moeten blijven bestaan. 
    Anders gaat alles per mail en als het dringend is, per SMS.

    Ik kán wel een uur aan de telefoon hangen maar
    dan moet het ergens over gaan. Dan wel. Dan is het een bespreking. 
    Maar gewoon zomaar bellen om te bellen, daar wordt ik heel ongedurig van.
    Meestal verzin ik dan een smoes, dat ik aan het eten moet beginnen.

    Tegen Tina zei ik ooit eens dat ik naar het toilet moest.
    Goed, zei ze, dan wacht ik wel efkes. Die smoes is dus onbruikbaar gebleken.

    Mijn telefoon staat meestal af ook. Tina vindt mijn telefoongedrag asociaal.
    Waarschijnlijk bedoelt ze niet-sociabel, want de mensen met rust laten vind ik juist zéér sociaal. 
    Er was ooit een oudtante die me zesmaal of meer per dag belde. Dát noem ik asociaal.

    m – EZW-07/2014, tekst herwerkt maar niet gemilderd

    12-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.683. --- afl. 102/121

    afl. 102/121 ~ De verloren zoon is terug

    Mijn bezoek aan Francis viel heel wat langer uit dan voorzien.

    Ze zaten beiden aan tafel in hun mortuarium. De enig mogelijke omschrijving voor de fameuze hi-tec keuken van Pat.
    Muisgrijs afgewisseld met zwart. Antracietkleurige gefumeerde glazen als kastdeuren.
    Een lijkschouwerstafel van drie op twee in grijsblauwe harde steen, het blad met ingewerkte alu-ruitenblad.
    Waarom willen vrouwen, die nooit of zelden aan de kookpot staan, persé zo’n super-uitgeruste, grote keuken?
    Die werktafel moet een fortuin gekost hebben! Ruimte zat om vier beenhouwersgasten karkassen te laten uitbenen.
    Van trompe l'oeil gesproken!
    Boven een uiteinde ervan, een logge grootkeuken-afzuigbak. Ook grijs en verankerd in het zilvergrijze plafond.
    Geen spatje zonnige kleur, geen gele banaan, geen groene appel, geen noot muziek.
    Monotonie troef. Lachneutraliserende design. Neurotiserend tafelen.

    Francis sprong meteen op en gaf me een zoen. Terug van weggeweest, mijn zoon.
    Zelden had zijn begroeting me zo’n deugd gedaan.
    Pat zat anderhalve meter verder aan de overzijde. Toon-in-toon met het interieur.
    Crèmekleurige homedress met donkergrijs monogram op de borst.
    Een heel vage hoofdknik kreeg ik. Ze prikte in haar bord en las ondertussen een magazine.

    'Al gegeten, pa? Kom schuif bij. Er is hier altijd méér dan voldoende!'

    'Nee, echt niet, ik heb geen honger. Vandaag toch niet.'

    Waarom legde Francis de nadruk op de laatste zin? Een onweerswolk nu al en hij was pas een uurtje terug uit Parijs?
    Pat reageerde niet. Ze geeuwde en at automatisch verder. Francis had plots geen trek meer.
    Nam zijn bord. Zocht een keukenrol. Trok aan een deur en een deksel vloog omhoog.
    Hij veegde het bord schoon en kieperde het papier met de restant in een immens grote alu-afvalbak.

    'Ik krijg die troep evenmin door mijn keel. Waar komt die rotzooi nu weeral vandaan, Pat?'

    'Een trendy Thai in de Vlaanderenstraat. Voedzaam en gezond!'

    'Kom, pa. Heb je de nieuwe zithoek van Pat al gezien. Rechtstreeks uit Milano.
    Eentje met blijf-liever-zitten-elementen. Eens erin raak je er echt niet meer uit.
    Glaasje wijn? Een Pomerol, nog altijd Frans!'

    Ik herkende mijn zoon bijna niet. Nooit zo'n spottende toon gehoord tegenover zijn vrouw.
    In dit huis hing geen overdrijvend onweer. Dit was als leven op het scherp van de snede.
    Zelfs Serge interesseerde hem ogenschijnlijk niet zo intens.
    Ik vertelde hem de kern van de ganse zaak.

    Op het moment dat ik de dagboeken uithaalde, kwam Pat binnengesloft.
    Ze nam, nee, ze rukte de twee schriftjes uit mijn handen. Wierp er een naar Francis.
    Installeerde zich aan de tafel van de eetkamer en begon in het andere te lezen.

    'Eén dagboek ontbreekt, Francis.
    Het derde boekje waarin je moeder op een bijzonder pijnlijke manier haar laatste dagen beschreef.
    Indien nodig zal ik het aan Vloesberghe overhandigen.
    Doch liever niet. De bekentenis van Serge moet volstaan.'

    'Pa, ik heb ma … haar lichaam gevonden. Jij niet. Ik heb haar zien liggen. Erger kan niet!'

    'Precies, jongen. Alleen daarom hoef je niet te lezen
    hoe Serge haar geld aftroggelde om zijn speelschulden te vereffenen.
    Hoe hij haar religiositeit misbruikte. De boete die hij haar oplegde
    zodat zij mijn relatie nog meer traumatiseerde,
    me nog meer beschimpte en verfoeide. De pijn die zij …'

    'Wat zou je gewild hebben, hé? Dat ze applaudisseerde omdat je haar bedroog?'

    De bitsige opmerking van Pat miste haar effect niet op Francis. Ze werd kort verzocht verder geen commentaar te leveren.
    Nog beter was het naar haar kamer te gaan. Zijn vader praatte met hem, niet met haar.

    'Je had het over de pijn van ma. Ik wil alles weten pa, alles!'

    Hij stond moeizaam op en kwam naast mij zitten. In deze band van intimiteit was geen plaats voor Pat.
    We praatten zacht verder. Ik vertelde hem veel, maar niet alles.
    Repte geen woord over de slaafse onderwerping van zijn moeder, evenmin over extreme perversiteiten in de sacristie.
    Wel over de slagen met de palmtakken en finaal met de paterskoorden.
    Over Serge's sjoemelende transacties op de Zavel en het geld dat Gerda hem overgemaakt had.
    Francis zat er even geschokt bij als ik.
    We zwegen beiden.
    Door te veel overmand.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    12-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    11-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ zoet-zuur

    leren proeven & een paar zoet-zure portretten

    Hieronder een aantal foto's van peuters die voor het eerst citroen proeven. 
    Zo te zien is het plezanter een peuter te fotograferen dan een peuter te zijn …
    Ook plezant is bij elke foto een paar lijnen verzinnen.

    1.   2.pucker5   3.

    - Verdorie, wat zijn mijn ouders toch grapjassen, ze hebben me wéér liggen. Deze keer met dat geel ding hier. De olijkerds.
      Kind 1 ziet voorlopig enkel het goede in de mensen. Zelf is ze in-goed, ze neemt niemand iets kwalijk, op het naïeve af. Voorlopig.

    - Zozo, gij geeft mij dit, wetende dat ik het in mijn mond zal stoppen … wacht tot ik groot ben.
      Kind 2 vergeet niks. Niks, onthou dat. De blik en het handje zeggen genoeg: míjn beurt komt nog. Mob in de dop.

    - En toch moet hier iets lekkers aan zijn, anders hadden ze het me niet gegeven. Nog eens proberen.
      Kind 3 is gezagsgetrouw, taakgericht, volhardend. Gaat later bij de politie of in het leger. Of wordt topsporter.

    4.pucker1  5.pucker9   6.

    - Doet gij mij zoiets aan? Gíj? Míj? Waarom? Ik die u geloofde, ik die u vertrouwde … komt het ooit weer goed tussen ons? 
      Kind 4 is zwaar teleurgesteld in de mensheid en in het biezonder in zijn ouders. Zo jong en al een desillusie.

    - Het likt wel lekker en het lijkt wel lekker, maar ik ben nog aan het nadenken. Het heeft wel iets, denk ik.
      Kind 5 kijkt naar de toekomst. Voorzichtig, dat wel, maar zij zoekt toch de mogelijkheden van die gele nieuwigheid. Wetenschapster.

    - Wat hébt gellie toch! Die broek spant al een hele tijd en dan dit óók nog?
      Kind 6 weet het nu al niet meer en het heeft nog zoveel jaren te gaan …

    - EZW-08/2013, herwerkt - http://petapixel.com/2013/08/13/portraits-of-toddlers-reacting-to-tasting-a-lemon-for-the-first-time/ , http://www.voedingscentrum.nl/nl/mijn-kind-en-ik/eerste-hapjes/leren-proeven.aspx 

    11-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.682 strooien hoed

    olé, oké, een hoed met brede randen

    “Hoeden, petten, mutsen, een hele kast vol. Ik kan niet tegen de zon op mijn hoofd en heb dus steeds
    een onooglijk zonnehoedje in mijn handtas zitten om voorbereid te zijn.
    Als ik weet dat we ergens naartoe gaan met weinig schaduw, kies ik een strohoed,
    al dan niet versierd met bloemen, strikken en linten, passend bij mijn kleding.
    Van elke reis heb ik wel een hoofddeksel meegebracht. Ik neem geen hoed mee naar de zon. Heb er dan toch een nodig.
    Koop een exemplaar en ben uiteindelijk te gierig om hem op de vakantieplaats achter te laten.
    Moet dat onding dan in een vliegtuigkastje proberen te steken, zonder al te veel schade aan te richten.
    En ja in Brussel sta je dan met die zonnehoed de belachelijke toerist uit te hangen.
    Volgende keer dat we nog eens naar de zon gaan, vertrek ik met zo een strooien gevaarte in de hand.
    Is het helemaal stuk bij aankomst, dan zal het toch nog gebruikt worden. Ze kennen me daar toch niet.
    Bij terugkomst heb ik al een exemplaar minder.” MML - 2012

    Om een grote zonnehoed ongeschonden en ongekreukt thuis te krijgen,
    daarvoor heb ik jaren geleden een oplossing gevonden : ondersteboven.

    'k Vertrek met zo'n onooglijk opvouwbaar textielding in de bagage
    en ter plaatse koop ik dan iets dat meer geschikt is,
    liefst iets dat ook de nek beschermt en een deel van de schouders,
    een hoed met brede randen. En met de juiste versierselen. Of juist geen.
    Na trouwe dienst kan ik die hoed niet achterlaten.
    De compagnon tegen de zon laat men zomaar niet in de steek hé.

    Bij de handbagage in het vliegtuigbakje wou ik hem ook niet leggen,
    -dat is vragen om massacre- dus moest hij de bagage in om hem
    ongekreukt en ongeschonden thuis te krijgen.

    'k Vul de onderste helft van de valies tot bijna aan de rand,
    ik roefel met de hand in het midden van de spullen een ronde holte,
    ongeveer de grootte van de pot van de hoed, en dan leg ik de hoed omgekeerd in de valies.
    De randen worden gedragen door de omringende dingen. De pot heeft zijn eigen ruimte temidden dat gedoe.
    Dan vul ik de hoed op met klein, zacht materiaal: T-shirts, hemdjes, topjes, ondergoed,
    alles wat kan opgerold & opgepropt worden, tot de pot van de hoed goed vol zit.
    Zo houdt hij zijn vorm tijdens zijn verblijf in de valies.
    De shirts en hemdjes en topjes raken dan wel gekreukt, maar dat zou toch al het geval zijn.
    Vervolgens afdekken met de grote platte stukken en de hoed zit veilig.

    Heel dat rommeltje is natuurlijk geen zicht wanneer men bagagecontrole krijgt,
    maar dat trek ik me al lang niet meer aan. 'k Heb bij andere mensen al erger gezien.
    En de hoed komt gaaf thuis, wat de bedoeling was.
    Eventueel efkes in de douche leggen en sproeien met lauw water,
    om kleine kreukjes eruit te halen. Liggend laten drogen.

    – EZW-08/2012, herzien - één hoed per valies is het makkelijkste.

    11-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.681. --- afl. 101/121

    afl. 101/121 ~ Gerechtigheid

    Mijn mobieltje was me voor. De brabançonne en het nummer van Francis op de display.

    'Ja, baas?'

    'Hé, Pa, moet je horen …'

    'Francis, ik weet nu ...'

    'Pa, goed, luister eerst. Heb je de kranten gezien? Ben pas terug van Parijs en heb een blad meegegraaid uit de Thalys.
    De regionale pagina's van de editie Brabant. Een jongerenbende is geklist.
    Verschillende inbraken in jouw gemeente en aanrandingen op oudere dames.
    Ze vermoedden dat ze ma ook op hun kerfstok hebben. Vloesberghe verhoort hen morgen.
    Pa, hoor je mij. Ze zijn geklist! Eindelijk!'

    'Francis, de snotneuzen hebben met je moeder niks te zien. De dader heeft mij vandaag alles bekend.
    Serge! Jawel, jongen Serge! Ik stond net op het punt de politie te bellen.'

    'Waar zit die dan?'

    'In zijn huis of in zijn kerk, weet ik veel!'

    'Ben je gek? Jij laat die zomaar achter?'

    'Geen nood, jongen, ik kom het je uitleggen. Over een halfuurtje ben ik bij jou.
    Alles staat in de dagboeken van je moeder, jongen, alles. Te veel als je het mij vraagt. Ik kom eraan.'

    Marianne was verwonderd dat ik nu nog naar Keerbergen wou. Ik beloofde haar niet te lang weg te blijven.
    Hooguit anderhalf uurtje. Eten kon ik nadien. Af en toe zijn microwaves een zegen.
    Ik kuste haar. Trok mijn regenjas aan en ging weg. Ze riep me terug:

    'Max, je bent toch niet wrevelig over die notaris-affaire. Het had niets, maar hoegenaamd niets te betekenen.
    Emotioneel bedoel ik. Puur financiële noodzaak, lieveling. Ik ben altijd zo oprecht met jou geweest.
    Ik had te veel schaamte. Angst om je kwijt te raken, snap je? Kon ik de klok maar terugdraaien!
    We hadden beslist Gerda kunnen redden! Jij toch. Of je zoon. Je had hem gerust over Serge's bezoek …'

    'Stil, lieveling, gedane zaken, weet je.'

    Zwijgen bleek voor een keer geen goud. Ook voor mij!

    'Morgen is er een nieuw begin. Over één zaak moet je echter nog je hoofdje breken, liefst vanavond. Morgen komen ze mee.'

    'Wie komt er mee?'

    'Stan en Laurel! Hun huis, hun voeder en hun gekakel maar ook de eitjes.
    Think about it, baby! Kusje? Eentje, een vluggertje.'

    Ik verdween in de auto. Naar Francis. Plots weer met een zwaar gemoed,
    dat deze keer toch geen kwellende leegte liet. Gerechtigheid zou geschieden.

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=40

    11-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    10-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ graad is alles

    Een groep jonge politieofficieren heeft als taak
    de hoogte te meten van de vlaggenmast op het grasveld voor de school.
    Zij  trekken naar de mast met ladder en rolmeter.
    De ene durft de ladder niet op wegens hoogtevrees,

    de tweede komt halverwege liever naar beneden en

    de derde laat van daarboven de rolmeter vallen.

    Een goede oude wijkagent kan het gesukkel niet meer aanzien. Hij stapt kordaat naar het trio.
    Aan de voet van het mastje haalt hij de borgpen uit de scharnier, legt het mastje plat op het gras en meet.
    Hij geeft de afmeting aan die jonge officieren en keert terug naar zijn taken.

    Wanneer hij buiten hoorafstand is zegt de slimste van dienst smalend:
    - Dat is dus ne wijkagent hé! Wij vragen de hoogte en hij geeft ons de lengte!

    *  - EZW-08/2013, herwerkt

    10-08-2018 om 02:45 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.680. geld ~ écht geld

    Ooit in de middelbare school hadden we een les geschiedenis over het ontstaan van het papiergeld.

    Kooplieden lieten na hun handelstransacties hun goud bij iemand veilig in depot achter,
    zo moesten ze op de terugweg geen struikrovers trotseren.
    Voor dat goud kregen deze kooplieden een stukje papier.
    Daarop stond dat er werkelijk, wis en waarachtig, gegarandeerd
    als tegenwaarde van dat stukske papier, voor 100 dukaten in bewaring lag bij Dhr X te Y. 
    Zo'n papier was gedekt voor de nominale waarde die het vermeldde. En betaalbaar aan toonder.

    'k Heb toen nooit begrepen hoe het zat met het wisselgeld.
    Wat als iemand dat papier als betaling gaf voor een partij artikelen
    die maar 50 dukaten kostte? 
    En wat als de nieuwe eigenaar van dat papierke nooit in Y moest zijn,
    omdat Y bvb Keulen was, of Parijs?

    De overstap van metaal geld naar papieren geld heb ik nooit helemaal gesnapt. De beginfase bedoel ik. 
    En die namen van toen waren zo mooi, dukaten, dubloenen … en realen en piasters! Bijna bloemennamen.

    Een paar jaren geleden was er efkes sprake van een Z-Euro en een N-Euro. 
    In het Zuiden zeuren ze met de euro, vandaar Zeuro
    en
    in het Noorden worden we daar neurotisch van, vandaar Neuro. 
    De benamingen Zeuro & Neuro vond ik wel grappig, heel raak ook,
    maar klinken deed dat toch niet. Die hele oude benamingen vind ik mooier. Véél mooier.

    Bij het woord geld besef ik wel wat het betekent.
    We hebben geld nodig in ons bestaan zoals onze longen zuurstof nodig hebben, of een aantal dingen gaan niet (meer) door. 

    Bij het woord Geld, met een hoofdletter, écht Geld dus,
    zie ik een kistje in hout, met mooi koperbeslag, met een slot dat een beetje knarst en
    met scharnieren die beloftevol piepen. De sleutel is tamelijk groot, dus belangrijk voor zo'n kistje.
    En daarin zouden dan muntstukken zitten. 't Kistje moet niet vol zijn, een half handje geldstukken zou al mooi zijn.

    We hebben twee van die kistjes in de boekenkast in de woonkamer staan.
    Eentje voor LM en eentje voor mij. Ik kijk er regelmatig in,
    maar nooit ligt daar een piaster of een reaal. Laat staan een dubloen of een dukaat.  

    – EZW-08/2014 - Afbeeldingen van reaal munt , https://nl.wikipedia.org/wiki/Reaal_(muntsoort) ,
    Afbeeldingen van dubloen , http://nl.wikipedia.org/wiki/Dubloen , Afbeeldingen van dukaat , http://nl.wikipedia.org/wiki/Dukaat

    10-08-2018 om 02:44 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.679. --- afl. 100/121

    afl 100/121

    Ik vloekte. Haar woorden snoerden mij de keel. Ik dacht aan wat hij mij op de mouw had gespeld.
    De ellende, de vragen, de twijfels van toen, het meesmuilen van Francis, de verwijten van Pat,
    de dagelijkse portie getier van Gerda. Alles kwam terug.
    Zeker het verdriet in de ogen van mijn vrouw, toen ze dacht dat ik …

    Ik deed haar heel kort mijn verhaal over Serge.
    Alles wat hij mij en Gerda had wijsgemaakt. Het gezicht van Marianne werd nog witter.

    'En jij geloofde die verzinsels, Max? Die loeder! Ik zweer je op het hoofd van mijn vader, dat ik
    buiten die ouwe geilaard geen andere man dan jij heb gehad.
    Jij bent mijn eerste en echte liefde, zoetje. Zoiets voel je toch.
    Vriendjes bij de vleet, eendagsvliegjes, met een kusje hier en een kneepje daar.
    Ook een drietal mannen. Voorbijgangers eigenlijk. Etentje en bioscoop. Meer niet. Nooit.
    Vorig jaar kwam dat stuk ongeluk opnieuw aan de deur.'

    'Serge? Hier opnieuw? Wanneer?'

    'Precies weet ik het niet meer. Een poos na je fameuze onthullingen aan je zoon.
    Vader was juist in bed. Er werd gebeld. Hij stond daar, de monnik in wolvenvel. Hij wou me dringend spreken.
    Over jou, zijn beste vriend. Ja, hij had ook atheïsten onder zijn kennissen. Jij was er een van. Ik was verkeerd bezig.
    Ik moest weten dat zijn vriend nooit zijn vrouw in steek zou laten voor mij. Je was immers financieel van haar afhankelijk.
    Kinderen hoefde ik ook niet te verwachten. Zou Max nooit willen. Zijn zoon was alles voor hem.
    Er was in zijn leven geen plaats voor anderen, zeker niet voor een bastaardje.
    Een mooie, jonge vrouw was geschapen door God voor het moederschap. Die vreugde zou ik ontberen door bij jou te blijven.
    Ik was mijn leven aan het vergooien en eens zou ik daarvoor een hoge prijs betalen.
    Ik wist toch dat hij over bewijzen beschikte van mijn chantage bij notaris Van der Veecken?
    Interessant materiaal voor de politie, zei hij, zelfs na jaren. En ja, hij wou me nog een laatste kans geven.
    Weet je wat die laatste kans was?'

    Ze schonk zich nog een glas cognac in. Ze nipte niet zoals gewoonlijk.
    Ze slokte gulzig het vocht naar binnen. Ik trachtte intussen Vloesberghe te bereiken.

    'Max, luister je? Die laatste kans! Twee briefjes van honderd.
    Voor jou, pak aan, zei hij. Mijn kloten staan opgezwollen van verlangen, ik moet je hebben.
    Wat hij heeft, wil ik ook. Hier, vooruit op tafel. Ik betaal. Trek je slipje uit en toon je tieten.
    Wil je dat ik op je buik kwak. Geen probleem. Het is zo voorbij en we spreken er niet meer over.
    Ik wil Max zijn, sluit je ogen en roep zijn naam.'

    'De smeerlap, dat loeder!'

    Marianne snikte klagend: 'Max, hoe kun je dan nog enig vertrouwen in die vent hebben? Je moet Vloesberghe nu meteen bellen.
    Laat hem toch aanhouden! Tegen morgen zit hij misschien al ergens in Spanje', besloot ze in radeloze paniek.

    'Je hebt gelijk, ik bel meteen!'

    wordt morgen vervolgd – bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    10-08-2018 om 02:42 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    09-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ uit de losse pols

    Linda uit Clearwater Beach, Florida

    Ze doet het met één hand, zonder zich te bukken en ze laat geen steek vallen. 
    Daar kan ik echt op staan kijken, als mensen hun vak in de vingers hebben.

                                         Afbeeldingsresultaat voor http://www.youtube.com/watch?v=vWYgcgkreoI
    klank aanzetten,

    http://www.youtube.com/watch?v=vWYgcgkreoI 
    01min59 van uw tijd

    m – EZW-08/2013, herzien

    09-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.678. bomen verhuizen

    een oude boom verplant men wél

    Moeten er volgroeide bomen weg? Zaag ze niet om, verplant ze.

    Een boom verplanten zonder hem pijn te doen, dat doet men zo in Australië
    https://www.youtube.com/watch?v=1IV10M1RbEA 
    03min05

    In Canada of de USA doet men het ook zo, of wat had ge gedacht … Spectaculair hé.

                Afbeeldingsresultaat voor tree spade

    klank op eigen risico, het is dreunmuziek

    https://www.youtube.com/watch?v=kTige-4AhPk 
    02min56

    Dus de machinerie bestaat, de vakkennis is er …
    Waarom kon het dan op de Keyserlei niet, de bomen verplaatsen?
    Waren de bomen daar hoog? Vraag gewoon aan de Amerikanen of de Canadezen dat ze het komen doen.
    Die zijn hier ooit al eens iets komen oplossen, en toen werden ze met open armen ontvangen!

    – EZW-08/2012 - met dank aan VG, herwerkt
     

    09-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.677. --- afl. 099/121

    afl. 099/121 ~ smeulend vuur in oudere mannen

    Voor het eerst hoorde ik een andere stem. Een afzijdige, zonderling ijzige stem. Als uit een grafkelder:

    'Wegens de ziekte van vader, regelde mama al geruime tijd alle financiële zaken.
    Bij de overname van de bierhandel zou zij de opbrengst beleggen. Vader had alle vertrouwen in haar.
    Toen zij ons in steek liet, ontdekten wij dat ze het merendeel van de overname had geïnd.
    Niks had ze belegd. Er bleef amper een half miljoen oude franken over. Vader was radeloos.
    Hij had wettelijke bijstand nodig. De notaris bezocht ons enkele keren thuis of liet ons ophalen.
    Een oudere dorpsnotaris. Hij wist alles van onze problemen af.
    Na mijn studies stelde hij me voor om in zijn kantoor aan de slag te gaan.
    Elke bron van inkomen was meer dan welgekomen.
    Vader wou het huis verkopen. Ik wilde dit niet. Dus moest ik geld verdienen.

    De echtscheiding heeft daarenboven heel lang aangesleept.
    Eerst wou vader niet. Moeder bleek overal en nergens te wonen.
    De notaris ontfermde zich echt over ons.
    Op kantoor speciaal over mij. Hij begeleidde me wanneer hij kon.
    Wou absoluut dat ik na een tweetal jaren verder zou studeren. Hij zou me helpen. Zelfs een lening toestaan.
    Zou er met vader over spreken. Eens een degelijke job kon alles geregulariseerd worden.
    Ik hoefde me echt geen zorgen te maken. Ik was amper twintig, Max, zo onervaren als wat.

    De notaris was meer dan een steun voor vader. Ik zat de godganse dag in dat muffig kantoor.
    Samen met twee ongehuwde zussen. Oude vrijsters, in de ware zin van het woord.
    Ik was de vreemde eend in de bijt. Ze dulden me niet. Pestten me op alle mogelijke manieren.
    Lieten me met archiefdozen sleuren van de zolder naar de kelder en omgekeerd.
    Ik moest zwijgen. Ik had dat karig maandloon meer dan nodig.'

    'Toen … begon je een relatie met hem, nietwaar?' merkte ik droogjes op.

    Marianne keek me dof aan. Traanden haar ogen opeens?
    Haar stem klonk onvaster, als ondergedompeld in pijn:

    'Onderbreek me niet en luister. Een relatie! Hij sprong financieel bij. Ik wou een voorschot op mijn maandloon.
    Vader lag in Melsbroek. Een korte lening, zonder intrest. Later volgden enkele milde giften.
    Maar ik compenseerde die met overuren, hoor. Veel overuren. Te veel eigenlijk.
    Op zo'n avond, toen hij me naar huis voerde, liet hij me verstaan,
    dat ik makkelijk meer en véél van hem kon krijgen. Zonder overuren.
    Zelfs met een halve dag betaald verlof per week. Ik moest me van de twee ouwe taarten niets aantrekken.
    Hij zou hen wel onder handen nemen. Geen gesleur meer voor mij.
    Alleen typewerk in zijn werkkamer en telefoon beantwoorden. Een beetje bereidwilligheid dat wenste hij.
    Gewoon het saaie leven van een ouder wordende man af en toe opvrolijken.
    Het smeulend vuur in hem oplaaien. Meer niet.'

    Marianne zweeg even. Een korte pauze vol pijnvragen voor mij.
    Haalde daarop diep adem en vervolgde fluisteren, vol schaamte:

    'Ja, ik werd zijn lief, Max. Uit noodzaak. Jij kan dat niet begrijpen.
    Heb jij ooit moeten tellen en hertellen om de maand rond te krijgen.
    Nee, hé. Ik wel. Jij huwde Gerda omwille van haar vermogen.
    Ik neukte die geilaard om vader de beste zorgen te geven.
    Geen excuus, hoor. Maar de waarheid.'

    '… je ging met hem bij Céline, ja?'

    'Ze was klant bij hem. Bovendien een schat van een vrouw.
    Terwijl hij lag te snurken, kleedde ik me aan, ging bij haar koffie drinken en wat praten.
    Mijn hart uitstorten. Je kent haar toch. Ze heeft me geweldig opgevangen, telkens weer.
    Door haar discrete tussenkomst kwam ik bij Darcy terecht.'

    'Wat liep er dan mis met die ouwe?'

    'Ik werd misselijk van hem. Hij was zo impotent als wat. Hij wou verhaaltjes horen. Stel je voor!
    Sneeuwwitje die alle kabouters voortdurend over zich heen liet gaan.
    Of Hansje en Grietje die peperkoek vraten en mekaar bepotelden.
    Nadien was hij een baby, die moest gezoogd worden.
    Of ik was de baby en zijn onooglijk ding mijn fopspeen. Gewoonlijk viel hij dan in slaap.
    Bracht me nadien stijfdeftig thuis, maar kwam vader eerst begroeten. De hypocriet!

    Je kent de spreuk van Alana Trump: 'Don't get mad, get everything'. Ik wou all of it en werd veeleisend.
    De ploert zwom immers in het geld. Als ik dan toch het hoertje moest spelen, oké, haal er dan alles uit, meid, dacht ik.
    Ik werd wraakzuchtig. Geneerde me voor niets of niemand.
    Blafte tegen hem op kantoor zodat de twee zussen het allemaal hoorden en hij zou dokken.
    Ik dreigde zijn vrouw alles te vertellen. Een dwaas, hebzuchtig, maar vooral een radeloos en wanhopig kind was ik.
    Toen kreeg ik de job bij Darcy en dumpte hem.

    Vader kon ditmaal niets aanmerken, want ik verdiende officieel stukken meer
    met betere kansen, interessanter werk. Je hebt er geen weet van hoe hoog vader opliep met die ouwe knar.
    In het begin heeft hij enorm veel gedaan.
    Via zijn connecties bezorgde hij ons in een mum van tijd fondsen en faciliteiten, waarop je
    normaliter drie jaar of meer moet wachten. Dus eiste ik een miljoen oude franken.
    En zou pas nadien mijn ontslag indienen. Wat deed dan die brave, rechtgeaarde, zo schijnheilige burgervader?
    De politie erbij halen met het risico dat ik zijn vuil wasgoed zou buitenhangen? Nee, hoor.
    Meneerke ging een biechtvader opzoeken in een naburig dorp.
    Pastoor Serge, nota bene! Weet je hoe die kwal reageerde? Hij beloofde de notaris met mij te komen praten.
    Vader lag toen voor de zoveelste keer in Melsbroek. De schoft wist dus dat ik 's avonds alleen was.
    Pastoors brengen altijd mensen tot rede, zei hij. Eerst was hij beleefd, onderdanig op het kruiperige af.
    Dan dreigde en siste hij dat hij me zou breken.'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    09-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    08-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ charmante man

    de veiligheidsagent

    "Bij het binnenkomen van het themapark zei een van de veiligheidsagenten :
    'Excuseer Prinses, mag ik uw handtekening aub?'

    Het boekje staat vol met kinderkrabbels omdat de man
    aan élke kleine prinses een handtekening vraagt.
    Het meisje moest eventjes naar adem happen.
    Ze was helemaal onder de indruk, dat de agent haar voor een-échte-prinses hield!  
    Dit is een man die waarschijnlijk met plezier aan  zijn werkweek begint
    en niet de avond tevoren al zit te zuchten."

    Veel later vertellen die meisjes het voorval glimlachend aan hun kleindochters.
    En nog later vertellen de kleindochters het mijmerend aan hún kleindochters …

    Deze man schrijft geschiedenis in de hartjes van kleine prinsessen en
    leeft nog een paar generaties voort door de magie van het geheugen. 

    Freddie Wieczorek, veiligheidsagent    Alli Bunchuk, 5j, prinses

    m - EZW-08/2012, herzien - https://www.today.com/parents/security-guard-who-makes-disney-dreams-come-true-916096

     

    08-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.676. spijt

    hebt gij dat ook ?

    't Is eigenaardig, wanneer ik tijd heb om mijn gedachten te laten dwalen,
    tijdens het keukenwerk, tijdens het douchen, tijdens het poetswerk,
    -als er maar stromend water mee gemoeid is- herinner ik me vanalles,
    waaronder soms nuttige dingen die zouden kunnen dienen voor schrijfsels. 
    En ongevraagd herinner ik me dan dingen waar ik spijt van heb,
    dingen die bruikbaar zouden zijn voor een schrijfsel. 
    Alleen schiet me juist vandaag over 'spijt' niks concreets te binnen … (kermille)

    Dingen die ik anders zou aangepakt hebben:
    of ik zou minder snel toegehapt hebben, of ik zou niet geweigerd hebben,
    dat soort overdenkingen.
    Maar dan moet ik zoveel context meegeven in een schrijfsel.
    Daar zie ik eigenlijk tegenop. 't Zou geen leesbare lectuur worden ookni. 
    Het gaat niet over levensveranderende situaties hoor, gewoon,
    in hetzelfde parcours van mijn leven zou ik een aantal dingen anders aangepakt hebben.
    Meer kordaat of minder kordaat, naargelang.

    Geen grote koerswijzigingen, want over een aantal radicale beslissingen
    meen ik nu nog dat ik toen juist gedacht en gehandeld heb, ook al was ik toen jong.
    Psychologisch zelfbehoud speelde enorm sterk. 
    Ik denk eerder aan latere kleine koersaanpassingen.
    Dingen die anders hadden gekund, dingen die ik anders had kunnen/moeten aanpakken.

    Daar gaan de gedachten meestal over:
    gezien de omstandigheden toen, hoeveel keuzemogelijkheden waren er,
    en ook al had ik anders gemoeten,
    gezien de leeftijd van mijn hersenschors toen, en gezien wat ik toen wou en voor ogen had,  
    had de manier waarop misschien anders gekund?
    Ook al had ik het resultaat niet anders gewild.
    Dit is millimeterwerk, ik weet het. En het blijft bij veronderstellingen, ook dat nog.

    m - EZW-08/2013, bijgewerkt

    08-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.675. --- afl. 098/121

    afl. 098/121 ~ Een nieuwe onthulling

    Ik reed naar huis, naar Marianne.
    Leek een gewicht van honderd kilo te torsen. De schoft zou er toch niet tussenuit knijpen?

    Instinctief voelde ik dat dit niet zou gebeuren. Vraag me niet waarom, beste lezer. Ik vertrouwde hem. Goed gek?
    Echt niet, eerder een alles overheersende zekerheid, terwijl mijn hoofd tolde. De hele ontzettende waarheid.
    Had Gerda mij toch maar een teken gegeven!
    Doodgeslagen! Met een van haar eigen kruisbeelden, nog wel! Om haar geld, om zijn speelschulden. Het was zo absurd.
    Wat een schoelje was die zogezegd devote hond toch! Ik had er geen woorden voor.

    En jij een idioot, die zo'n uitschot vertrouwt, antwoordde denkduiveltje.
    Ik wou dat hij morgenvroeg ribbedebie was. Vloesberghe zal je dan meer dan één sigaar laten roken, vriend, en terecht.

    Had ik moeten schieten? Zonder pardon? Hem doorzeven en zien creperen?
    Zijn verdiende loon dat wel, maar wat met Marianne?
    Ik had nauwelijks de sleutel in het slot of ze liep me reeds tegemoet.

    'Venteke, hoe jij eruit ziet?' riep ze ontdaan.

    Die geweldige vrouw van mij en haar bezorgdheid. Seffens zou ik met haar aan tafel zitten,
    altijd weer een hoogtepunt van de dag. Ondanks de troubles, ondanks Serge, ondanks
    de gebeurtenissen die me morgen te wachten stonden. Bij haar gleden alle zorgen meteen van mij af.
    Ik kreeg mijn kalmte terug. Stak haar de tas met dagboeken toe.

    'Lieveling, nu weet ik alles. Het is Serge. Hij heeft haar … hij heeft nog bekend ook.
    Onmenselijke, beestachtige dingen heeft hij gedaan. Het staat hier zwart op wit.'

    Ze huiverde. Verbleekte. Kreeg het plots zo ongemakkelijk koud.
    Stond als radeloos te trillen. Hapte naar lucht. Haar stem sloeg over:

    'Hij was toch haar raadsman, haar vertrouweling, Wat is daar gebeurd, Max?'

    'Ga zitten, liefje. Schenk mij ook een cognac in.
    Gerda's dagboeken lees je beter morgen. Eerst alles laten bezinken. Het is te gruwelijk.'


    Ik leidde haar naar de woonkamer en begon te vertellen. Marianne onderbrak me niet.
    Ik zag haar mooi gezichtje versomberen. Verstrakken. Vergrauwen. Alsof zij meer met Serge worstelde dan ik.
    Alsof de almaar groeiende afschuw om zijn handelingen haar nog smartelijker doorkerfde dan mij. Dan in paniek.

    'Neem direct contact met Vloesberghe, Max, nu meteen.
    Die schoft is tot alles in staat. Wacht niet tot morgen. Bel nu, alstublief?'


    'Seffens. Geen nood. Morgenmiddag wordt hij gearresteerd.'

    'En jij vertrouwt dat stuk ongeluk op zijn woord?'

    'Hij kan geen kanten op. Je had hem moeten zien. Meer dan een slappe vod. Totaal verloren.
    Het enige wat hij kan doen is zich verhangen en dan nog! Maar hij doet dat niet. Die trouw gaat door. Zijn allerlaatste mis.'

    Marianne keek me doordringend aan.

    'Max, ik heb ook met die schoft te maken gehad. Ik heb het bewust verzwegen omdat ik je temperament ken.'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    08-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    07-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ een autokoe

    - Oma, waarvoor dient een autokoe ?
    - Bedoelt ge de autocue ?
    - Néé, een autokoé !

    Gegiechel en pret, want Oma wist niet wat een autokoe is.
     


    Met auto's kan je niet alleen (hard) rijden, voor creatievelingen zit er een minder praktische,

    maar zeer boeiende kant aan. Een Finse kunstenares transformeert autowrakken tot gigantische dieren:
    Miina Äkkijyrkkä. Deze dame heeft een zwak voor dieren.
    Zij hield zich voorheen met paarden bezig op het Equine College Ypäjä, en
    maakte daarna de overstap naar koeien, met de Dairy Farming School of North-Savo.
    Haar eindstation was de Finse School of Fine Arts. Hier wist ze haar liefde voor runderen en paarden
    om te zetten in kunst. Het resultaat: meer dan menshoge sculpturen, waar soms hele wrakken in verwerkt zijn.

    In Finland is nog ruimte voor dit soort gigantprojecten. Er wonen 16,4 mensen per km².
    Ter vergelijking: België heeft 369 mensen per km².

    Toen LM en ik daar in 2003 waren (Kokola en Uusikaupunki) zag ik vree weinig volk op straat.
    Ik vroeg me af, waar is iedereen?
    En toen viel mijn cent. Wel, die zestien of zeventien mensen, dat is het, dat ís iedereen.

    m van : https://www.autoblog.nl/archive/2011/09/18/automotive-kunst-omdat-het-moet , ook meer FOTO’s daar - https://nl.wikipedia.org/wiki/Finland

    07-08-2018 om 00:18 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.674. wat een dokter!

    prikken zonder drama

    De Kleine moet twee prikken krijgen. Twee! En eentje is soms al zo moeilijk. 
    Maar niet bij deze dokter. Eerst doet hij de kleine lachen,
    pas wanneer de stemming goed zit krijgt de Kleine -haast terloops- de prikken. 
    Daar gaat wel wat gegoochel aan vooraf en de dokter produceert continu klank en beweging.

    Eerst krijgt de Kleine twee nepprikken (met de dop nog op de naald)
    de dokter geeft ook zichzelf een nepprik, en de mama krijgt ook een nepprik.
    Na elke prik maakt de dokter een klikgeluidje. De klik betekent : het is voorbij hoor!
    Tijdens  het gebabbel krijgt de papa terloops de instructie de armpjes goed vast te houden,
    want nu is het efkes voor echt. 
    En dan heel snel, in al die klank en beweging, krijgt de Kleine zijn prikken, de echte. En klík! Voorbij.

    0p 00min26, na de tweede prik, dreigt het gelach efkes te veranderen in geschrei.
    Weer de aandacht afleiden : zakdoekjes strooien. De Kleine gooit ze terug, lachend. 
    De Kleine wordt betrokken bij de sparadrap, hij krijgt de papiertjes die aan zijn vingertjes kleven,
    de dokter praat aan een stuk door en zingt bij het opruimen zelfs een kampliedje.
    Alles samen duurt het hele gedoe maar 01min06 en er zijn zoveel tranen en nasnikken vermeden.

    Prikken zonder drama. Wat een dokter! 

    klank aanzetten :
    https://www.youtube.com/watch?v=MOOxpT9q2mo 
    01min06

    m – EZW-08/2014, nagekeken

    07-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.673. --- afl. 097/121

    afl. 097/121 ~ Zeurende wijven

    Serge luisterde geduldig, was vol medeleven. Antwoordde niets. Die wijven bleven maar zeuren.
    Over de liesbreuk van vader, over zijn prostaat dat ze drie jaar geleden hadden moeten laten afpellen.
    De specialist had hem eerst medicamenten voorgeschreven, maar de ziekenbond kwam daar niet tussen.
    Dat is toch een schande, meneer, als je ziet hoe er overal met geld wordt gesmeten.

    Oeroud had iets vernomen van een school, twaalf jaar geleden nieuw gebouwd en nog niet in gebruik.
    Of meneer zich dat kon voorstellen! Om te zwijgen van al het geld dat ze aan die vreemdelingen hangen.
    Dat komt hier toe en wordt geholpen. Dat spreekt geen woord Vlaams, maar kent de juiste weg, nietwaar meneer.
    Oeroud had gehoord dat in 2011 de uitbetaling van de pensioenen in gevaar zou zijn. Ze sliep er nu al niet meer van.

    Allemaal de fout van die asielzoekers, maar ook van de mannen met veel te hoge pensioenen.
    Zoals rechters en hoge pieten op de ministeries, beaamde half-oud.
    Politiekers, meneer, allemaal potjeslikkers. Beroepsprofiteurs, nietwaar meneer pastoor?
    Neem de burgemeester en zijn familie. Aangetrouwde nichten en kozijns,
    allemaal hun postje bij de gemeente, het OCMW of de RVA.
    Eigen volk eerst, wist stokoud, met of zonder diploma.

    'Max', zei Serge stroef, onzeker, 'het is beter dat we onze zaak morgen afhandelen.
    Mijn parochianen moeten geholpen worden, zoals je ziet.'

    'Ik wacht wel!'

    'Morgen is er de huwelijksplechtigheid van Laurien en Sam. Ik heb vanavond nog wat voorbereiding voor de boeg.'

    'Mijn zaak is belangrijker, veel belangrijker!'

    De twee vrouwen staarden ons niet begrijpend aan. Half-oud wou weten wanneer de begrafenis feitelijk kon doorgaan.
    Die meneer daar, moest toch inzien dat het geen zottigheid is om met een lijk in huis te zitten.
    Het weer kon van de ene op de andere dag omslaan. Of we vader daar al zagen liggen bij tweeëndertig graden hitte!
    In hun familie ging er niemand in een frigo, die begrafenisondernemer maakt misbruik van de mensen hun verdriet
    daarom bleven teergeliefde doden beter tot de laatste minuut in hun eigen huis. Vader zou niets anders willen!

    Serge trok me aarzelend wat terzijde. Ging verder op fluistertoon:

    'Luister, Max, ik regel die begrafenisplechtigheid nu liever met Bette en haar dochter.
    Zo niet roesten ze hier vast. Die twee wijken voor niets en niemand.
    Laat me alsjeblief ook het sacrament van het huwelijk aan Laurien en haar verloofde toedienen.
    Zij is mijn buurmeisje. Deze jonge mensen hebben recht op een heuglijke dag.
    Ze kijken er al zolang naar uit. Mijn misdaad mag dit voor hen en hun familie niet dwarsbomen.
    Ze komen vanavond de muziekinstallatie testen en de versieringen aanbrengen.
    Wees gerust, ik ben hier dan ook. Ik ga niet lopen, Max.
    Ik vraag alleen de toelating om morgen om elf uur mijn allerlaatste sacrament te mogen toedienen.
    Indien je Vloesberghe nu haalt, kan dit niet.
    Doe het niet voor mij, doe het voor die jonge mensen.
    Mag ik rekenen op je vertrouwen, hoe moeilijk dit ook is voor jou?'

    'Ik sta hier morgen om elf uur met Vloesberghe of met iemand van de politie. Ik verwittig hen nu reeds.'

    wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur : http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60

    07-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    06-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ Brits fatsoen

    Toen Ivo samen met een maat van het stamcafé te voet naar huis ging,
    passeerde hen een wagen in volle snelheid, reed door een grote plas en bezorgde hen een vieze douche.

    "Wat leven wij toch in een onfatsoenlijk land, zei de kameraad. Als zoiets in Engeland gebeurt
    stopt de chauffeur, excuseert zich, neemt u mee naar huis om te douchen, bezorgt u een propere badjas én
    hij laat u bij hem overnachten tot uw eigen kleren terug zijn van de droogkuis."

    "Daar geloof ik niks van" zei Ivo.

    "Ja-wél" antwoordde de maat met klem “Vorige week! In Engeland! Mijn vrouw heeft het zelf meegemaakt!" 

    *
     

    06-08-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!