afl. 085/121 ~ Hete ijzers

16 Juni - Zoals Ge weet, Heer, was het niet gemakkelijk om de knoop door te hakken, gisterenavond.
Ze zeggen dat je het ijzer moet smeden terwijl het heet is. Mijn ijzer is allang heet, geloof me! 

Serge zat op de altaartrap te bidden bij mijn binnenkomen.
Hij keek zelfs niet op toen de deur openging. Ik heb middenin stilletjes plaatsgenomen.
Na een goeie vijf minuten kwam hij bij mij. Hij draaide de stoel vóór mij om zodat wij tegenover elkaar zaten.
Ik zag dat hij geweend had.
Hij had met U gesproken, Heer. Hij had U verteld hoe hij vergiffenis aan U en mij wou vragen.
Gij begrijpt toch, Heer, dat het mijn christelijke plicht was om hem wandelen te sturen.
Dat is toch niet normaal, Almachtige. Wat hij wou doen, in Uw Huis nog wel! 

Zou het kunnen, Heer, dat hij weet dat zijn schuldenlast bij U zodanig groot is, dat hij begint door te draaien?
Ik vrees van wel. Ik heb hem gezegd, dat God geen enkel schaap laat vallen, zelfs zijn zwartste niet.
Dat ik voelde dat Gij, in Uw grote Genade, mij evenmin liet vallen.
Serge zei dat er tussen hem en mij een levensgroot verschil is: hij is priester.
Ja, natuurlijk. Maar hij had daar eerder moeten aan denken! 

Hij ging op de knieën zitten. Zijn hoofd boog naar de vloer en hij kuste mijn voeten,
de toppen mijn schoenen eigenlijk. Ik wist niet wat ik zag, Heer, en nog minder wat ik moest zeggen:
‘Maar allez, Serge, wat doe je nu, gebruik je verstand!’ 

‘Christus heeft mij dit voorgedaan. Hij heef de voeten van zijn volgelingen gewassen en gekust.
Wie of wat belet een priester om nederig en dankbaar de voeten van zijn volgelinge,
zijn meest oprechte volgelinge, te kussen? Wie of wat belet die volgelinge
om aan de laatste wens van haar schuldenaar te voldoen? Kom, Gerda, vrees niet, volg mij!’ 

Serge nam mijn hand en leidde mij naar een biechtstoel.
Hij deed de deurtjes open en ik moest op zijn bank plaatsnemen.
Hij wou dat ik zijn biecht aanhoorde. Ik sputterde tegen. Dit was zijn eerlijkste verlangen, zijn laatste wens.
Ik moest niet spreken alleen luisteren, zei hij. Ik luisterde maar ik zat daar echt niet op mijn gemak, Heer.
Wat hij me toen allemaal opgebiecht heeft, mijn haren kwamen ervan omhoog. 

Wist Gij, Heer, dat zijn moeder hemel en aarde heeft bewogen om aan een kind te geraken.
Bij zo ver, dat ze aan de Heilige Maagd beloofde haar eestgeborene aan God te schenken.
Een priester of een pater en als het een meisje was, zou het een nonneke worden.
Na Serge zijn er nog twee gekomen. Maar hij had het aan zijn been. Hij was haar offer.
Hij wou echt geen priester worden, eerder dokter of advocaat. Hij vond dat een betere manier om de mensen te helpen.
Maar hij had geen keuze: ofwel seminarie ofwel zijn biezen pakken. Hij was toen nog geen zeventien.  

Het schoonste van al, Heer, zijn oudste zuster wou niets liever dan in het klooster treden en die mocht niet.
Ze hadden haar nodig op de boerderij.
Hij vertelde me dat hij in zijn jonge jaren nogal opstandig en zeer opvliegend was, ook in het seminarie.
Hij hoopte dat hij er zou buiten vliegen. Maar ze wisten toen al dat de roepingen aan het verminderen waren
en dat ze, als het zo doorging, binnen twintig jaar
zwarte priesters zouden moeten invoeren om nog iemand te hebben in al hun parochies.
Daarom heeft het seminarie veel door de vingers gezien, ook zijn temperament. En zo is hij dan toch nog gewijd.
Hij heeft er nochtans serieus aan gedacht zijn kap over de haag te smijten.
Als priester had hij echter zijn vaste verdienste en woonst.
De crisis was toen al aan de gang en als gewezen pastoor werk vinden?
De vrouwen stonden niet aan te schuiven om hem te trouwen!
In Brussel of Antwerpen zou dat minder een probleem zijn geweest.
Maar Serge was een kind van de boerenbuiten, hij hield niet van grote steden.
Hij heeft er dan maar het beste van gemaakt. Hoe ouder een mens hoe bezadigder.

In een kleine gemeenschap zoals de onze viel zijn leven nog goed mee, zei hij.
Maar ik moest niet denken dat het priesterschap een gemakkelijke job is.
De mensen willen dat je er voor hen bent, op elk uur van de dag.
Dat gaat zo in kleine dorpen. Als priester moet je overal problemen aanhoren en trachten op te lossen.
Neem een handvol onderwijzers dokters, rechters en moeders samen, dan heb je ongeveer wat een priester moet zijn.
Een geestelijke is meer dan een medemens. Moet altijd een goed luisterend oor en de juiste raad hebben.

Maar een priester is ook een man met noden, pijnen en dromen. Hij fluisterde me zuchtend toe:
‘Wie luistert naar de mens in de priester? Ik heb geen thuis, geen vrouw.
Ik kan geen stoom aflaten. Ik heb niemand. Ik ben full-full-timer, Gerda, vierentwintig uur per dag!
Toen heb ik een goed mens zoals jij leren kennen, een gelovige vrouw en een fantastische moeder.
Ik heb die geweldige vrouw dag na dag zien wegkwijnen van verdriet door de ontrouw van haar man.
Een man die zo’n vrouw niet waard is. Een man die met ons geloof de spot drijft.
Een man die met plezier zijn vrouw door hellevuren laat gaan en al onze hulp weigert.
Max was je gek aan het maken, Gerda. Besef dat toch!
De angsten die hij je bezorgde! De schuld- en wraakgevoelens, diep in jou.
Jij het toppunt van vergevingsgezindheid! De demonen in je lichaam,
wie heeft jou begrepen, wie heeft jou geholpen om ze te verdrijven?
Kan jij je inbeelden wat dit voor mij al die jaren betekend heeft?
De vrouw naar wie mijn diepste gevoelens uitgaan, de vrouw die iets te laat in mijn leven kwam …’

Ik vroeg Serge om met die verwarde biecht op te houden.
Kon het niet langer meer aanhoren. Waar eindigde de waarheid? Waar begon de leugen?

‘Gerda, ik wil dat je alles weet. Weinig mensen bezitten de gave gewoon logisch te denken.
Jij wel. Ik weet het, je zelfbeeld is te negatief. Je beseft de kracht niet die je uitstraalt,
de invloed die van jou uitgaat! Dat doorzettingsvermogen van jou!
Ik ben iemand zoals jij onwaardig, ik een priester.
De dames gaan meteen arriveren voor de avondreünie.
Gerda, alsjeblief, sta me nog een kwartiertje van je tijd toe.
Neen, niet vandaag. Morgen, bij jou thuis. Ik moet met iemand kunnen praten.
Gerda, hoe vaak heb ik in het verleden tijd voor jou gemaakt?
In ruil voor al die uren, kan je me die luttele minuten toch niet weigeren.
De poetsvrouw komt toch ’s vrijdags? Je bent dan niet alleen met mij!
Ik heb je raad nodig, Gerda. De situatie is zo dramatisch dat
vleselijke lust nu voor mij totaal onbestaande is. Gerda, alsjeblief!’ 

afl. 086/121 ~ De bevestiging

17 Juni - Heer Jezus Christus, Gij hebt gezegd:
vraagt en gij zult verkrijgen, zoek en gij zult vinden, klop en u zal worden opengedaan.
Zou ik die drie dingen terzelfdertijd mogen doen, Heer? Ik geraak er anders niet meer uit.
Dat fameus kwartiertje van Serge is zeker een dik uur geworden!

Toen hij arriveerde, zag ik dat hij in zak en as zat. Nochtans in de vroegmis zoudt ge dat niet gezegd hebben.
Opperste Rechter, moest ik nu weten in welke psalmen, en waar in het Boek der Openbaring of in het Evangelie
ik moet zoeken om al die vragen in mijn hoofd te beantwoorden, ik zou nu bij U niet aankloppen.
Maar ik weet niet waar te beginnen.

Alwetende, Serge heeft U toch ook al verteld van zijn problemen?
Miljoenen mensen hebben reeds tot U gebeden om hun verstand te verlichten, om hen te helpen met Uw wijsheid.
Ook tot de Heilige Moeder. Aan de grot van Lourdes, in Oostakker, in Beauraing overal hangen de muren vol met
plastieken handjes, beentjes en platen als dank voor genezing en steun.
Zelfs in onze kerk hangen er enkele.
Als Gij dat voor al die mensen doet, is het dan niet mogelijk Uwe priester ook te helpen?
Ik weet het, Heer, er zijn dingen gebeurd die het licht niet verdragen.
Maar hij was niet alleen. Uw boetelinge heeft er ook schuld aan, zelfs al heb ik dat eerst niet geweten.

Vandaar, Oppermachtige, dat ik mij nederig tot U wend om hem te helpen.
Hij had ten zeerste gehoopt op een grotere tussenkomst van de gemeente,
doch de gemeenteraad, overwegend liberalen en socialisten, heeft de beloofde 5000 euro zomaar verworpen.
Onze collecte heeft amper 200 euro opgebracht en van de wafelslag moet de afrekening nog gemaakt worden.
Justine zegt dat ze al zal tevreden is als de kosten gedekt zijn.
Een ongeluk komt nooit alleen, Heer. Hij heeft tevens zware kosten aan zijn auto.
Die wagen is al meer dan zeven jaar oud. Ik moet toegeven, hij heeft er van in den beginne mee gesukkeld.
Garage in en garage uit. Hij rijdt nu met de auto van Florence. Maar Serge wil van haar goedheid geen misbruik blijven maken.

Hij smeekte me om hem een lening toe te staan van 4500 euro. Hij zou dat op twaalf maanden kunnen afbetalen met een goeie intrest.
Misschien zelfs nog eerder. Voor mij was dat een peulschil, beweerde hij. Allemaal goed en wel, maar die peulschil zit bij mijn zoon.
Serge begrijpt niet dat Max wel zijn geld terugkrijgt en ik niet. Hij zei dat ik veel te weinig haar op mijn tanden heb.
Het stomste wat een ouder kan doen, is al zijn geld toevertrouwen aan kinderen, zei hij.
Precies of Francis me bij de bok zal zetten!
Ik zou niet weten waarom ik geheimen moet hebben voor mijn bloedeigen zoon. 

‘Omdat je aan dat geld nooit aan kunt, als je het nodig hebt, Gerda, omdat je altijd een reden moet opgeven,
omdat zoiets meneer niet zint en omdat ik absoluut nu wil weten of je me gaat helpen, daarom!’
Hij begon opnieuw te roepen. Ik sloot vlug de terrasdeur. De oren van Ingrid de kuisvrouw staan altijd open.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat niet ik, maar hij geld nodig had.
En als hij gekomen was om wild tegen mij te schreeuwen, hij wist waar de deur was.

Hij veranderde onmiddellijk in een lam en verzocht mij heel nederig of hij maandagvoormiddag nog even mocht binnenkomen.
Hij zou een schuldbekentenis bij hebben en een afbetalingsplan. Ik kon dat zelfs aan Francis tonen.

‘Hij zal versteld zijn van de intrest die ik aan zijn moeder beloof.
Acht vijfenzeventig procent netto, Gerda, Daar kan die zoon van jou niets op tegenhebben!
Alles zwart op wit. De rekening is vlug gemaakt!’
Ik moest Serge tot driemaal toe beloven dat ik hierover goed zou nadenken.
Ging ik akkoord, dan zou het toch mogelijk zijn de helft van de lening cash te voorzien, wou hij nog weten.
Hij zegende mij en vertrok, keerde zich om halfweg de oprit om en zwaaide glimlachend ten afscheid.

Ingrid kwam vragen of ze een en ander van Delhaize moest meebrengen.
‘Ja, madame’, merkte ze op, ‘wat een keel en dat voor een pastoor!
Roept hij in de kerk ook zo? Geen wonder dat de mensen op een ander naar de mis gaan!
Ik mag me daar niet mee bemoeien, madame.
’t Is niet omdat ik niet katholiek ben, maar die man heeft serieus een slag van de molen gekregen.
Ze zeggen ook dat hij geweldig drinkt!’

‘De mensen weten altijd iets te vertellen, Ingrid,
en meneer pastoor is doorgaans een fijne en beleefde man. Maar hij heeft nu een paar probleempjes.’

‘Probleempjes, madame? Hij staat overal in ’t krijt! Zijn rammelkar, al drie weken bij onze garagist.
Alfons begint er niet aan want meneer pastoor moet eerst zijn oude facturen betalen.
De baas van mijn man, heeft hem buitengeworpen en gezegd dat hij op een ander moest gaan om zijn stallingen te laten afbreken.
Al zeven maanden wacht hij op zijn voorschot. Mijn man zegt dat die zaal één groot krot is. Staat op invallen. Goed voor afbraak.
Dan heeft die gast nog het lef om een tussenkomst van de gemeente te vragen! Naar het schijnt hebben ze hem vierkant uitgelachen.
Geen halve cent, zei onze schepen. Hij is daar ook zo beginnen te tieren, zelfs te vloeken.
Het is niet om u te kleineren, madame, maar die kruisdragers denken dat alles hun gepermitteerd is
en dat iedereen voor hen moet kruipen. Die tijd is al jaren voorbij, gelukkig maar!’ 

Heer, mijn God, hebt Gij dat allemaal gehoord? Gij wist het, nietwaar!
Gij hebt mij willen sparen, al die tijd. De woorden van Ingrid zijn het teken waar ik U om gevraagd heb.
Serge blijft me beliegen. De voorschotten, die ik hem heb toevertrouwd, mijn monstrans en mijn gebedenboek?
Allemaal aftroggelarij, allemaal leugens. De maat is nu meer dan vol! Ik zal hem dwingen de waarheid te vertellen.
Ik moet maandag weten wat hij met mijn geld heeft uitgespookt.
Meer nog, ik eis dat hij me terugbetaalt. Als het moet dan vertel ik alles aan Francis.
Genoeg is genoeg! Adrienne, Florence en Justine worden eveneens ingelicht. Wie weet wat heeft hij hun reeds afgetroggeld!
Serge is een schurk. Nu heb ik hem door!

Heb dank, O, Heer, voor de woorden van Ingrid, Uw goddelijk teken,
ik heb zoveel twijfel gehad. Nu zijn mijn vermoedens bevestigd.

wordt morgen vervolgd - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur: http://blog.seniorennet.be/titipoes3/archief.php?startaantal=60