gratis en voor niks

Ergens in de jaren '70 waren we op vakantie in het Zuiden, de toenmalige partner en ik.

Op een morgen stond er een vrachtwagen bij de ingang van de camping, met plakkaten erbij.
De plaatselijke tuinders deelden hun oogst meloenen gratis uit. Het was een protest tegen iets.
Tegen import van gesubsidieerde Italiaanse of Spaanse meloenen. 
Ze duwden de cavaillons letterlijk in de handen van de kampeerders.

De ene riep dat alles gratis was. De andere zei dat we mochten geven wat we wilden.
Maar wanneer men van de douches komt heeft men geen geld op zak hè.
Zo kwam ik aan de tent met een gratis cavaillon en met gemende gevoelens.

Want die mannen hadden niet blij gekeken hoor. Die stonden daar niet voor een promotiestunt.
Die stonden daar de arbeid van hun seizoen uit te delen, weg te geven. Gratis.
Voor niks hadden ze gewerkt. En dat was te zien in hun ogen. 
We zijn terug gegaan om die meloen te betalen, maar ze waren al weg. 
Er lagen nog wat plakkaten met de rest van de meloenen erop.
De lege kistjes hadden ze terug mee.

Die meloenen waren dus gratis. Maar aan welke prijs …

m  - EZW-12/2011, HiH-11/2014, herzien