een geheim kan soms een groot vergif worden van P²

Dat is zo.
Als iemand niet bestand is tegen een zware realiteit, moet voor de gemoedsrust van die persoon
de waarheid soms verbloemd of verzwegen worden, een tijd lang of voor altijd …
En dan blijft men zelf zitten met de ware toedracht hé.

'k Vindt het struis hoor, mensen die kordaat stellen :
'wees recht voor de vuist, dan heb je geen geheimen nodig'.
Maar als men bij broze mensen iets wil vermijden of voorkomen
dan kan het erg nodig zijn iets onvermeld te laten en de weg van de stilte te kiezen.
Geen zout in de wonde, maar het genadig zwijgen. 
De prijs voor dat zwijgen betaalt men zelf wel, het vergif van het weten.
Dat kan er nog wel bij, want de gemoedsrust van de persoon in kwestie is dat soms waard.

m  – HiH-07/2015, bijgewerkt