moestuinverdriet & moestuinvreugde
Een mevrouw in Zweden speelde 16 jaar geleden haar trouwring kwijt. Ôoo wat had zij spijt! Ôoo wat een verdriet! Kom Meisje, huil nu niet troostte haar man, zoals alleen haar man dat kan.
Ze stopte met wenen en plantte voorts penen en sleet verdere jaren met groenten vergaren door haar moestuinderij.
Met die groenten was ze blij. Maar toch bleef het knagen, -al wou ze niet klagen- over haar ring, over dat partner-ding.
Zij bewerkte de grond, en ze leefden gezond, jaren in peis en geluk, maar er ontbrak een stuk: haar ring, haar partner-ding.
En deze week gaf de aarde het kleinood van waarde terug aan het licht. Vandaar dit gedicht.
Haar ring verscheen gepresenteerd op een peen.
Ha! ge dacht dat ik flauwekul vertelde hé! Awel neen. Niet over deze peen.
m - EZW-09/2013, http://www.bbc.com/news/world-europe-16374283
|