Mijn grootmoeder gebruikte 'de waan van de dag'
om te zeggen dat iets een vluchtige mode, een rage of een trend was.
Of een tijdelijke gekte.

Een gebloemd halsdoekje geknoopt in de openstaande kraag van een chemisier dragen bvb.
Dat was een tijdje absoluut een must.
Anders gingen wij tieners de deur niet uit.
Blinkende plastieken handtassen. Die waren zeer Carnaby Street.
Veel van de '60s mode was volgens haar 'de waan van de dag'.
En dat was ook zo, achteraf bekeken.

Ze wist wat ze zei want in haar jonge jaren
volgde ze zelf eventjes de dolle charleston-mode.
Daar bestaan nog foto’s van.

'Och, 't is de waan van de dag, 't zal zijnen tijd wel hebben' zei ze
wanneer mijn ma weer eens uitvloog over onze korte rokken.
En ze kreeg gelijk ook.
Na de mini kwam de midi-lengte. (verschrikkelijk, die kuitlengte)
En daarna de maxi. (zeer onpraktisch, maar  zeer elegant)

Nu kan ik de rages en de trends niet meer volgen.
De verschillende modes eigenlijk ook niet meer.
Ze doen maar.
't Zal zijnen tijd wel hebben.

m
HiH-10/2015
naar een idee van P²