Vrij jong las ik al mee uit de boekenkasten van mijn ouders en tijdens een acrobatie om bij de bovenste plank te geraken, bij de B van Buddingh, trok ik een woordenboek naar beneden.
Dat viel pal met de punt op mijn hersenpan, ik tuimelde achterover sloeg met mijn hoofd tegen de rand van een houten voetbankje.
Mijn Ma was er niet over te spreken. Door mijn klim naar Buddingh had ik een hersenschudding kunnen oplopen, meende ze.
Laura, mijn jongste zus, ving iets op over schudding & Buddingh en vertelde aan wie het wou horen dat ik een hersenpudding had.
Nu ik nogal verstrooid en ook vergeetachtig begin te worden, heeft ze uiteindelijk misschien gelijk, over die pudding.
En misschien dateert van toen de neiging naar kolder, sinds dat reiken naar Buddingh.
m - HiH-10/2014 - https://nl.wikipedia.org/wiki/C._Buddingh%27
|