Een paar jaar geleden kon ik eens niet slapen
-toen was dat nog een zeldzaamheid- en ik vond
dat ik me beter nuttig kon bezig houden
tot ik moe werd of vaak & slaap kreeg.
Beter dat dan te liggen woelen in bed.

In mijn nachtelijke ijver ging ik in de keuken
de kastjes onder de spoelbakken uitkuisen.
Toen ik ze opentrok viel mijn cent
dat ik dat jobke beter bij daglicht zou doen.
Wat kon ik dan wel doen?
De koelkast eens opruimen! Ja!
Daar zouden we ‘s anderendaags dan weer blij mee zijn,
dat de frigo zijn beurt gehad had.

Toen hij uitgewassen en opgeruimd was
hield ik twee bosjes peterselie in de hand.
Die bosjes mochten eigenlijk fijngehakt worden en ingevroren.

Ik spoel-&-zwier de peterselie,
’k vries de steeltjes in
en ’k zou aan de blaadjes beginnen.

Toen ik de kruidenmixer uit de kast haalde
dacht ik er ineens aan dat het ding een hoog krijsend geluid maakt,
en dat kunnen we ’s nachts niet hebben, zo’n lawaai.

’k Was een beetje fier op mezelf dat ik daaraan gedacht had,
aan de nachtrust van de echtgenoot,
van de buren, van de medemens in het algemeen.
Daarop nam ik de grote plank en
begon de peterselie met het mes te hakken.

Iets later stond LM achter mij.

Dat moeten ze vooral doen zie, me laten schrikken 
wanneer ik een mes in de hand heb!
‘k Had hem bijna naar Spoed geholpen.

- Weet ge hoe laat het is, zottemie ? vroeg hij
en hij liet mijn pols los, het mes weg van zijn navel.
- Nee, waarom?
- Omdat ge hier staat te hakken in het putteke van de nacht,
  heel het gebouw is wakker.

Ook dat nog.
’s Anderendaags dierf ik me niet vertonen
in de gemeenschappelijke delen van het gebouw.
Hoe kon ik zo idioot-gek zijn om te denken dat
peterselie hakken met het mes,
minder lawaai maakt dan
peterselie malen met het machientje!

Eigenlijk was het niet echt gek,
het was gewoon dom.
Maar dat blijft onder ons.

m
EZW-03/2013 / HiH-10/2014