|
WIJ ZIJN
Wij zijn niet zo jong meer
eigenlijk zijn w’ een beetje oud
we rennen niet meer heen en weer
en we hebben het ook vlugger koud
We gaan niet zo met de tijd meer mee
moderne dingen zijn soms een kwelling
hoewel gisteren schreef je op mijn pc
een lief briefje in d’ oude spelling
We lopen al een beetje gebogen
we buigen naar elkander toe
soms zien we ’t in mekaars ogen
we zijn allebei een beetje moe
majumau
23 nov 2006
Mooi vind ik dat, die bladschikking in ei-vorm.
Ze klopt zo helemaal met de inhoud.
De titel en de bladschikking, dat was het eerste wat ik zag.
En toen ik de tekst gelezen had zat ik te kijken
en ik was helemaal weg in de tijd.
Zwaar onder de indruk. En nu nog.
Ooit schreef ik iets over ei zijn,
lang geleden, toen onze grootouders nog spraken
en de oprichter van SenNet nog niet geboren was.
Die tekst heb ik niet meer, maar het ging er over
dat een koppel een ei met twee dooiers is.
Het ei draait niet rond en het zal ook niet rond draaien,
maar het is wél een geheel.
Het gedicht van Majumau zou daar het vervolg op kunnen zijn.
Van ei-zijn naar wij-zijn, dertig jaar later geschreven.
Het vervolg en misschien ook het slot.
Misschien gaat dit gedicht niet over een koppel.
Misschien is een van beiden de zoon of de dochter en is de andere hoogbejaard?
Door die ‘oude spelling’ denk ik dat.
Sterk werk.
Zo schijnbaar terloops staan die woorden daar, minimaal.
Grandioos helemaal.
Die uitdrukking bestaat weer niet zeker, grandioos minimaal?
Vandaag wel.
m
gedicht geplaatst met toestemming van de auteur
HiH-07/2015
|
