Misselijkmakend
------------------------ 05-01-2015 11:54:48 ~ de verteller is 70++
Zopas werd op de deur van mijn appartement gebonsd. Ik deed open en er stonden 8 politiemannen voor de deur. Ik weet niet hoe ze binnen geraakt zijn, beneden aan de voordeur. Ze stormden binnen met getrokken wapens. Ik wist nergens van en ze zijn overal gaan kijken, in elke kamer en in elk hoekje Toen het gedoe stilviel zei een politieman "U woont op nummer 41, straat zus-en-zo" "Maar nee! antwoordde ik, dit is nummer 4, dit is het huis om de hoek!"
Ze zijn naar buiten gestormd, naar het nummer 41 in de andere straat. Missen is menselijk. ------------------------
Missen is menselijk, schreef de brave mens er nog vergoelijkend bij. Ja. Maar sommige missingen zijn misselijkmakend. Acht man met getrokken wapen. Dat was al een serieus interventieteam dan, mijn gedacht.
Missen is menselijk? Toch eigenaardig dat ze zich én van straat én van huisnummer vergist hebben. Misschien dan ook van datum en van uur? Gewacht met vertoon tot ‘het gevaar’ al in het buitenland zat? Missen is menselijk … voor een interventie van dat kaliber, mon oeil. Dat is geen vergissing meer, dat is een fout. Operationeel was er iets grondig mis. En jongens van dat soort en hun denkers moeten dan onze redders in nood zijn, de dag dat het er op aan komt.
Als ze zo opgefokt waren -door de adrenaline of door de testosteron- dat ze niet meer wisten waar ze waren, wisten ze dan nog wat ze aan het doen waren? Maar ze mogen wel een wapen dragen. Opgefokt of niet.
Terug naar buiten gestormd, naar het juiste nummer in de juiste straat. Dit lijkt eerder een ploeg figuranten bij Comedy Capers dan een getraind interventieteam.
En ja, hoe zijn ze beneden aan de voordeur naar binnen geraakt? Met een slotenmaker? Die had dan óók niet gezien dat het huisnummer niet klopte?
Énzovoort, enzovoort … Meer vragen dan mijn kopke kan bolwerken. En de bewoner, degene die het heeft moeten meemaken, was helemaal alleen in het gebouw, er was niemand om samen mee te bekomen van het schrikken. Hij deed er achteraf gelaten over. 'Ik leef toch nog …'
m EZW-01/2015
|