|
na de wijnmaand
'k Ben eens gaan opzoeken hoe dat gaat met oude wijn verkopen en/of veilen
en het lijkt me niet simpel.
Wijn wordt geveild per lot, zeggen ze.
Per kistje dus, of per aantal kistjes.
Wordt desgewenst gratis aan huis opgehaald,
-vertelt de site van een veilinghuis op de Italiëlei-
en wordt opgeslagen in geklimatiseerde ruimten.
Very chic allemaal.
‘k Zie me daar al toekomen met één stoffig flesje.
Maar goed, de fles is veel centen waard, zegt iemand.
Misschien doet het veilinghuis dan een efforke voor mijn ene fles.
Gratis ophalen zal er niet bij zijn, dus zal ik ze wel brengen, naar de veiling.
En dan kom ik nog bijna te laat ook.
Meester! Meester! Hier ben ik! Hier is mijn fles!
Of hoe wordt een veilingmeester aangesproken.
Jammer dat ik me zo gehaast heb, want nu is de wijn
helemaal dooreen geklutst van het reppen.
De fles moet zeker weer 50 jaar rusten om te bekomen van die schok.
Dan zal ze 100 jaar oud zijn. Nóg meer geld waard … misschien 2 x zoveel.
Zou ik ze dan wel verkopen, als de fles binnen amper 50 jaar al 100 jaar oud zal zijn?
Benadeel ik dan mijn erfgenamen niet, als ik ze nu verkoop?
In ’t kort: ik zou er geen blijf mee weten, met een fles oude wijn.
Ik zou ze aan DG geven, de man van mijn zus Laura.
Hij doet al van zijn 17de in wijn en hij weet waarschijnlijk
waar hij naartoe moet met zo één oude fles.
En als er dan heel³veel³ geld van komt
dan trakteer ik ulle, gans het blog + partners, op een all-in degustatieweekendje ergens.
Ergens waar de zon schijnt in november
m
EZW-11/2013, bijgewerkt
|
