de herbruikbare ijsblokjes

Sinds een aantal jaren moet LM elke week bloed prikken en de suikerwaarden noteren.
Vijf keer per dag. Dat doet hij op zondag. Zondag = Prikdag.
Het prikken deed hij alsof het niks was, manhaftig en zonder mopperen.
Ik zou het niet kunnen.

Tot het op een dag begon pijn te doen. Wat er veranderd was weten we niet maar het deed pijn.
Het prikken werd een corvee waar hij danig tegenop begon te zien.
Dat vond ik zeer erg, want zonder prikken kunnen de suikerwaardes niet genoteerd en opgevolgd worden.
Dat bleef dus duren, die pijn, het jobke was een corvee geworden en begon zelfs op een calvarie te lijken.

Tot het zeer terloops eens ter sprake kwam en een verpleegster hem aanraadde
in de zijkant van de vinger te prikken. Dus niet in de vingertop, want
daar zitten veel zenuwuiteinden en die registreren de prik natuurlijk.
Daarom is het minder belastend wanneer men opzij van de vingertop prikt. De huid is er ook dunner.
Die redenering klopte en LM & ik waren de verpleegster zeer dankbaar voor de tip.
En ik bedacht dat de diabetes-boekskes dat wel eens mochten vermelden :
de ZIJKANT van de vingertop! Of het mocht op zijn minst toch
in de gebruiksaanwijzing van het prikmachientje staan.

Geen van ons beiden had er aan gedacht eens te informeren bij een forum.
Daar worden dat soort tips uitgewisseld waarschijnlijk.
LM zou er niet aan gedacht hebben maar ik had het moeten weten
dat men lotgenoten en ervaringsdeskundigen op een forum kan vinden.
De prikpijn had al maanden van de baan kunnen zijn …

Een paar weken geleden, nieuw probleem,
nu deed het prikken in de zijkant van de vingertop OOK pijn !
Kermille, dit keer moest er sneller een oplossing komen dan vorige keer.
IJS, flitste het door mijn hoofd, IJS.
Koude verdooft, dus als hij vóór het prikken ijs op die plek houdt, voelt hij de prik veel minder.
Of misschien helemaal niet.
We hebben geen ijsblokjes in de vriezer, maar wel van die blauwe dingen voor in een koeltas.
De eerste zondag hield hij dus telkens zo’n plakkaat synthetisch ijs tegen de zijkant van zijn vinger.
Tegen de zondag daarop had ik de cocktailblokjes terug gevonden en gekoeld.
Voor de vingerprik is een blokje een meer hanteerbaar formaat dan zo’n lap synthetisch ijs.

                             

LM koelt de vingertop nu vóór het prikken en erna, tegen de napijn.
Want er is nu napijn ook al ?
Waarschijnlijk speelt hij gewoon graag met de plastic ijsblokjes.

'k Ben weer wat gestegen in zijn achting. Dat werd nog eens tijd.
Ik mag nu rekenen op een warme glimlach. Dank zij ijsblokjes. 

m
EZW-01/2014, herzien