|
juffrouw Rita
In '78 was ik op een zaterdag aan het helpen in de winkel van mijn vader (Brussel - binnenstad)
toen een kleine tengere dame me vroeg: "Herkent ge me niet, m?"
Mijn gezicht direct in commerciële glimlach en mijn brein in rood alarm want
een cliënt niet herkennen, dat is verschrikkelijk onbeleefd.
"Toch wel Mevrouw, maar uw naam ontsnapt me. Als u me even uw naam wil geven
dan zal ik kijken of uw bestelling..."
"Ik ben juffrouw Rita, m!" lachte ze. Ze had mijn kleine komedie door.
Ineens waren we in '58: Juffrouw Rita van het tweede studiejaar!
Nu herkende ik haar stem. Zelfs twintig jaar later. Maar waar was haar Brigitte Bardot kapsel?
En was ze nu getrouwd met die rode sportwagen die haar 's zaterdagsmiddags kwam afhalen?
Maar waarom was zij kleiner dan ik? Ik kwam toch maar tot aan het middel van Juffrouw Rita?
Die laatste vraag heb ik zelf kunnen beantwoorden: tussen '58 en '78 moet ik gegroeid zijn.
Over de sportwagen dierf ik niets vragen.
Misschien wist de heer die haar vergezelde van geen rode sportwagen.
En het kapsel? Tja, mode evolueert, levensstijl ook, men past het kapsel aan.
Maar in mijn herinnering was juffrouw Rita de filmster die lekker rook,
Juffrouw Rita was niet zozeer een gewone sterveling lijk wij allemaal.
Juffrouw Rita was mijn 'vlam'.
Vanwege het kapsel, het geklik van de hakjes en de lekkere geur.
Zo zou ik later ook worden. Eventueel met sportwagen.
In het vierde studiejaar hadden we een slogan in plaats van een juffrouw:
"moeilijk-gaat-óók!"
In het vijfde studiejaar hadden we een engel, als tegendosis voor het jaar tevoren:
"waarom-het-moeilijk-maken?"
Nu ik eraan denk, het woord studiejaar werd uitgesproken als 'studjaar',
wisten wij veel wat een stud was. De 70's moesten nog beginnen hé.
m
EZW- 06/2004, HiH-12/2014, herwerkt
|
