nodig eens een eenzame uit
ook op Valentijn

Valentijnsdag is normaal een hoogdag voor de afzet bij chocolatiers, parfumeriezaken, intieme restaurants en bloemisten.
Maar niet vandaag! Neen! Vandaag is het zaterdag en weekenddag dus huisgezinnetjesdag.
Het weekend is immers voor de huwelijkspartner.

De weekdagen, de werkdagen zijn voor la p'tite amie volgens de
tijdelijk relationeel monogamen, zij die tussen twee weekends buiten de pot pissen.

Wat dit te maken heeft met 'een eenzame uitnodigen'? Ik zal het jullie vertellen.
Vanavond komt Mariette bij ons langs. Wij nodigen haar regelmatig uit, meestal in het weekend.
Mariette is zo'n p'tite amie, nou ja eerder een vieille amie.
In haar geval kan je moeilijk van maîtresse of minnares spreken, eerder van een steunzool.
Altijd uitlaatklep, opvanghuis, hemdenstrijkster,
hondenbewaakster tijdens de vakanties en city-trips,
onbezoldigde oppas voor de kinderen van zijn kinderen.

Inderdaad! Gans de familie heeft weet van het bestaan van Mariette. Het deert hen niet, niet meer.
Vroeger was er ooit een ietsje heibel binnenskamers. Vroeger da's veertig jaar geleden.
Vroeger da's de tijd toen Mariette nog dromen had, toen zijn woorden nog klonken als hemelse muziek.
Jarenlang heeft de sukkel zich opgetrokken aan die twee woordjes van hem: GEDULD en OOIT…

Na vele jaren, nog meer grijze haren en liters tranen besefte ze dat OOIT eigenlijk NOOIT inhield.
Of we dan al die tijd op haar niet hebben ingepraat? Haar geen spiegel hebben voorgehouden?
Natuurlijk wel twintig jaar lang, ons suf gepraat. Geen avance.
Onze messen sneden niet op iemand als Mariette.
Vijftien was ze en hij was haar eerste grote liefde.
Bakvissengedoe dat waanzinnige proporties aannam.



Hij ging naar de unief en zij ging tikles nemen bij Meysmans.
Hij koos voor een huwelijk met een welgevulde effectenportefeuille,
zij werd typistje in zijn makelaarskantoor en bleef hem trouw want Mariette had geduld en ooit …

Toen kwamen zijn vier kinderen
en hun studies
en hun verlovingen
en hun huwelijken
en nadien de kinderen van zijn kinderen, maar ooit, ooit …

Daarom komt zij vanavond langs, voor haar heet dat eventjes 'ontsteken'.
Wij zijn van de weinigen die haar levensgeheimen kennen en bovendien, Mariette praat zo graag.
Niet zozeer over hem, alleen over die andere, die rond deze tijd vijfendertig had moeten zijn.

Juist, had moeten zijn en zij, Mariette, heeft hem of haar die kans ontnomen.
Overwegend uit liefde, die waanzinnige alles opofferende liefde van haar.
Deels uit angst, de dwang was té groot.
Het was hun eerste buitenlandse reis samen. Zwitserland!
In dat steriele privékliniekje heeft ze de zin van haar leven achtergelaten.
Daar gaan wij deze avond over praten, de zoveelste keer al …

TP
Valentijn 2009 - TiTiPoes - bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van de auteur - de illustratie is van John Holcroft, UK