|
een vriesverhaal, dat jaar vroor het in februari
Zaterdagmorgen stond Opa Jos in alle vroegte gelaarsd en gespoord gereed
om door de sneeuw naar de krantenwinkel te gaan,
want er was een DVD van Gaston & Leo bij de krant en
voor twee euro en wat centen kan men die niet laten liggen.
Oma Brigitte vroeg hem ook wat charcuterie
voor het ontbijt mee te brengen en een potje plattekaas voor De Kleine.
Jos begon aan zijn sneeuwexpeditie en kwam terug met de krant, de DVD,
charcuterie voor drie dagen en potten plattekaas voor een week
voor het geval ze op 2 hoog zouden ingesneeuwd geraken.
Men is een goede opa of men is het niet.
De Kleine zat al in zijn stoel, Brigitte ging douchen en Jos
bereidde met slabbetje en keukenhanddoek het terrein om de Kleine
een boterham met plattekaas te laten eten.
Liefst had hij ook de meubelen afgedekt, kwestie van de ravage te beperken,
maar dat deed hij wijselijk niet omdat Brigitte dat overdreven vond.
Omwille van de kleinzoon was ze dan in haar eer gekrenkt, wat Jos dan weer overdreven vond.
Toen Brigitte uit de badkamer kwam zag ze dat Jos de Kleine een boterham met confituur liet verhakkelen.
- Hoe? Ge had toch plattekaas bij?
- Ja, zei hij en hij keek tamelijk ongelukkig. Maar die is in 't naar huis komen verdekke bevroren.
- Bevroren? In dat eindje? Dat roert ge toch efkes glad, deed Brigitte.
- Dat lukt niet, zei Jos, de bollekes willen niet weg.
- Bollekes? Kaas bevriest niet in bollekes.
Ze ging naar de keuken, kijken naar de 'bollekes'.
Jos bleef aan tafel om de kleine enthousiasteling in het oog te houden.
Hij hoorde haar lachen:
- Jos?
- Ja, ...
- Die bollekes ...
- Ja?
- Ge hebt ricotta meegebracht!
De kleine van toen heeft ondertussen zijn communie gedaan
en de vrieskaas heet nu gewoon ricotta.
m - EZW-02/2012 , Afbeeldingen van ricotta , https://nl.wikipedia.org/wiki/Ricotta
|
