te gast bij Wim Helsen, Petra De Sutter
met een fragment van Primo Levi uit Is Dit een mens

Iedereen ontdekt vroeg of minder vroeg in zijn leven dat het volmaakte geluk onbereikbaar is,
maar weinigen staan stil bij de tegenovergestelde gedachte
dat hetzelfde geldt voor het volmaakte ongeluk.
De krachten die zich tegen de verwezenlijking van die beide uitersten verzetten zijn van dezelfde aard :
ze komen voort uit onze menselijke staat, die niets dat oneindig is verdraagt.
Onze altijd onvoldoende kennis van de toekomst verzet zich ertegen, die we
in het ene geval hoop noemen en
in het andere ongewisheid over de dag van morgen;
onze onzekerheid van de dood, die aan elke vreugde, maar ook aan elk lijden een grens stelt;
onze onvermijdelijke materiële zorgen, die een duurzaam geluk in de weg staan,
maar ook aanhoudend onze aandacht afleiden van het ongeluk dat op ons drukt
en ons besef daarvan fragmentarisch en daarmee draaglijk maken.

De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
De Sutter in gesprek met Helsen,
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a61/ 
11min



Over Petra De Sutter : https://nl.wikipedia.org/wiki/Petra_De_Sutter 
Over Primo Levi : https://nl.wikipedia.org/wiki/Primo_Levi
Over Se questo è un uomo - Is dit een mens 

Het verhaal begint met aanhouding van de dan vierentwintigjarige Primo Levi in december 1943.
Samen met zeshonderdvijftig andere Italianen wordt hij op transport gesteld naar Polen.
Tijdens de vier dagen durende reis in de goederentrein gaan de deuren niet open.
Telkens wanneer de trein stilstaat roepen de uitgeputte reizigers om water, “al was het maar een hand sneeuw” maar ze krijgen maar zelden wat.
Aangekomen in Polen worden de arbeidsgeschikten en arbeidsongeschikten van elkaar gescheiden:
zesennegentig mannen en negenentwintig vrouwen werden arbeidsgeschikt bevonden.
Zij werden in de kampen van Buna-Monowitz en Birkenau tewerkgesteld.
De anderen leefden twee dagen later niet meer.
“Zo verdwenen, in één verraderlijk ogenblik, onze vrouwen, onze ouders, onze kinderen.”
In de volgende hoofdstukken beschrijft Primo Levi het leven in het kamp.
De afnemende levenswil, het systematische kapot maken van de menswaardigheid en
de in het wrede overlevingskamp afstervende solidariteit onder elkaar nemen iedere hoop weg.
Levi laat zien hoe mensen onder zulke extreme omstandigheden teruggaan tot de essentie van overleven.
Op een gegeven moment wordt Levi ingezet als chemielaborant in Kommando 98 (het Chemisch Kommando).
De betere arbeidsomstandigheden en een behulpzame landgenoot beschermen hem voor de directe ondergang.
In de nacht van 17 op 18 januari wordt het kamp voor de steeds dichterbij komende Russen geëvacueerd.
De zieken, waaronder Primo Levi, blijven achter.
Tijdens de evacuatiemars bezwijken bijna alle gevangenen. Van de ongeveer 600 Italiaanse joden,
die een jaar daarvoor gedeporteerd werden, is Levi één van de weinige overlevenden. 

https://www.scholieren.com/boekverslag/58186 - zie ook tekst 267, Lieve Blancquaert